Het grote Ayn Rand topic

Moet nog steeds Atlas Shrugged eens lezen, staat al een tijdje in de kast. Heb het overigens tweedehands gekocht, weet niet meer waar, voor 4 euro ofzo.

quote:

Op dinsdag 25 maart 2008 01:06 schreef Karzeuler het volgende:
Er staan op Google video's al een paar fragmenten uit de film

De speech van Roark

The Fountainhead - Howard Roark Speech (Ayn Rand)

Hier nog de scene waar Dominique Howard voor 't eerst ziet

The Fountainhead

en wat daarna gebeurde

The Fountainhead

De trailer van destijds (1949)

The Fountainhead (trailer)

en iemand heeft de slotscene heel leuk in een videoclip van 'n liedje gemonteerd

Scott

en meer van dat soort

Fountainhead Roark/Dominique- She's So High

Maar mijn vraag is: Zal ik de hele film online zetten? (hij staat trouwens ook op de Piraten baai)

Ik zou wel graag de hele film willen hebben ja

quote:

Op vrijdag 21 maart 2008 19:56 schreef Automatic_Rock het volgende:
Of dacht jij een liefdesroman te lezen waar Roarks kijk op de wereld een bijzaak zijn??

Roarks kijk (op de wereld) leren we vooral kennen door haar kijk op Roark, he.
Roark staat volledig op zichzelf. Als het aan hem had gelegen, had geen mens hem leren kennen.

quote:

Op vrijdag 28 maart 2008 01:23 schreef De-oneven-2 het volgende:

[..]

Roarks kijk (op de wereld) leren we vooral kennen door haar kijk op Roark, he.

Nou, dat ben ik niet met je eens. Roarks kijk op de wereld blijkt uit zijn handelingen. Daar is zij niet voor nodig, en voor een groot deel heeft Rand haar hiervoor ook niet ingezet. In het grootste deel van het boek leven Roark en Domenique langs elkaar zonder elkaars handelingen te kennen.

Hmz. Het is al weer een tijdje geleden dat ik het boek heb gelezen,
maar in dat wat ik me er nog van herinner, speelt Dominique toch een zeer belangrijke rol.

Zou ik haar wegdenken, dan blijft er niet veel meer over.

Misschien heb ik het boek anders gelezen omdat ik Atlas Shrugged eerst gelezen heb

D.m.v. Dominique weet Rand een brug te slaan tussen Roark en de gewone sterveling. Roark is zo sterk geïdealiseerd dat hij nooit echt zou kunnen bestaan. Bij Dominique is dat anders. Zij worstelt nog met 'de wereld'.

Mijn lievelingspassage :

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik vind Dominique nu niet echt een gewone sterveling. De gewone sterveling zou zichzelf niet zo kwellen lijkt mij.

quote:

Op vrijdag 4 april 2008 15:09 schreef Automatic_Rock het volgende:
Ik vind Dominique nu niet echt een gewone sterveling. De gewone sterveling zou zichzelf niet zo kwellen lijkt mij.

Ik kan het niet beter uitleggen dan Ayn Rand zelf in dat citaat doet.

Begreep ik het nou goed Claudia dat je Atlas Shrugged nooit uitgelezen hebt??

quote:

Op zaterdag 5 april 2008 07:56 schreef Automatic_Rock het volgende:
Begreep ik het nou goed Claudia dat je Atlas Shrugged nooit uitgelezen hebt??

Dat klopt. Wat mij betreft is The Fountainhead verreweg het beste boek.

Had ik al eens gezegd dat We The Living erg de moeite waard is? Dat is een heel ander boek, schrijnender.

We The Living heb ik al gelezen

Nu ja, Atlas Shrugged heb ik eerst gelezen (2 jaar geleden), en The Fountainhead heb ik net pas gelezen. En of je nu wil of niet, je gaat die boeken toch met elkaar vergelijken, zeker omdat de rode draad van de beide boeken eigenlijk hetzelfde is.
En voor mij is AS dan echt dan het betere boek. Het is gewoon scherper, minder afdwalingen. Eigenlijk is het gewoon beter uitgewerkt. Al moet ik wel opmerken dat in AS ze soms weer tever doorschiet (De speech van John Galt is wel een gigantische doorschieter, die had zeker 75% korter gekunt, en dan was het nog langdradig).

Maar dat is mijn mening. Neemt niet weg dat The fountainhead ook gewoon een erg goed boek is

Een interessant boek, dat me toch met een heel ambigu gevoel achterliet. Hoewel Roark als 'good guy' wordt gepresenteerd, vind ik hem op sommige momenten erg dubieus en inconsistent handelen.

Ik vind het een fantastisch boek. Ik vind de filosofie van Rand op sommige punten onbegrijpelijk, maar ik merk nu al dat dit boek ontzettend veel invloed op mijn denken gaat hebben. Daarnaast is het een fantastisch boek.

Joa, joa. Als ik moet afgaan op die vreselijk diepe citaten kan ik beter aan m'n piemel gaan trekken.

Misschien moet ik eens de eerste pagina lezen zodat ik het met recht af kan zeiken.

Net Atlas Shrugged gelezen. Ik vond het plot wel behoorlijk boeiend, en de filosofie ook wel interessant.

Wat me verschrikkelijk stoorde was dat praktisch alle karakters extreem stereotype waren. Eigenlijk komen er maar twee karakters voor in het boek: de industriëlen en de 'looters'. Geen wonder dan Dagny op drie mannen verliefd wordt tijdens het boek, het zijn namelijk gewoon dezelfde personen, ze zien er alleen wat anders uit. Hoewel, ze zien er eigenlijk ook niet eens anders uit. Alle industriëlen zijn lange, slanke mannen, met een ijzeren blik in hun ogen, die met de kin omhoog, altijd vooruit kijken. Ook schijnt het normaal te zijn dat iedereen constant spreekt in lange monologen waarin de betekenis van geld of opoffering wordt uitgelegd.
Eigenlijk is Dr. Robert Stadler het enige karakter dat niet volkomen zwart/wit is. Helaas heeft hij om onverklaarbare redenen op het eind ineens een volledige instorting.

Ik vond het een erg interessant boek om te lezen (anders kom je nooit door die bijna 1200 pagina's heen ), maar jammer dat het boek zulke grote gebreken kent.

quote:

Op zondag 25 januari 2009 17:01 schreef PopeOfTheSubspace het volgende:
Ik vind het een fantastisch boek. Ik vind de filosofie van Rand op sommige punten onbegrijpelijk, maar ik merk nu al dat dit boek ontzettend veel invloed op mijn denken gaat hebben. Daarnaast is het een fantastisch boek.

Mevrouw Rand is net als meneer Mulisch een beetje een dommig figuur dat een beetje domme boeken schrijft waarin ze niets anders doen dan hun eigen onvermogen de wereld en de dingen daarin te begrijpen een beetje voor zichzelf op een rijtje te zetten. Nu is het grote probleem dat ze zulks zelf nooit zullen erkennen (in tegenstelling tot helden als Collin Farrel die van zichzelf zegt: 'I'm just a fucking actor, you know... just a fucking actor) en hun geoudehoer presenteren, of laten presenteren - het is nog maar de vraag in hoeverre ze daar zelf debet aan zijn - als stimulerende literatuur. Boeken, om over na te denken.
Zo komt de lezer bedrogen uit. Wij onderscheiden hier een paar verschillende types.
1. De lezer die van zichzelf meent dat hij te dom is om te begrijpen wat er geschreven is en niet inziet dat de fout niet bij hem ligt. Om hen moet ik treuren.
2. De lezer die van zichzelf meent dat hij intelligent genoeg is om te begrijpen wat er geschreven is, maar tot geen enkel nieuw inzicht komt. Voor hen is er hoop.
3. De lezer die van zichzelf meent dat hij intelligent genoeg is om te begrijpen wat er geschreven is, niet inziet dat er niets nieuws onder de zon is, maar alsnog tot nieuwe inzichten komt, omdat de zijn vermeende intelligentie daar nu eenmaal tot noopt. Dit zijn de grootste idioten.

[ Bericht 0% gewijzigd door JAM op 03-02-2009 15:12:43 ]

JAM.

Het grootste argument om een filosofiestudie links te laten liggen is niet het feit dat je later amper een flat kunt betalen, maar dat cum laude-afgestudeerden hier met open ogen intrappen.

Jongens, ga die boeken eerst nou toch eens gewoon lezen.

quote:

Op dinsdag 3 februari 2009 17:02 schreef Claudia_x het volgende:
Jongens, ga die boeken eerst nou toch eens gewoon lezen.

Wanneer ga je Atlas Shrugged lezen Claudia??

Die Ayn Rand hè, ik heb altijd gedacht dat haar boeken vooral geschikt waren voor de lui die niet kunnen verdragen dat Nietzsche zich nooit aan fictie heeft bezondigd.

quote:

Op dinsdag 3 februari 2009 15:06 schreef JAM het volgende:
Mevrouw Rand is net als meneer Mulisch een beetje een dommig figuur dat een beetje domme boeken schrijft waarin ze niets anders doen dan hun eigen onvermogen de wereld en de dingen daarin te begrijpen een beetje voor zichzelf op een rijtje te zetten. Nu is het grote probleem dat ze zulks zelf nooit zullen erkennen (in tegenstelling tot helden als Collin Farrel die van zichzelf zegt: 'I'm just a fucking actor, you know... just a fucking actor) en hun geoudehoer presenteren, of laten presenteren - het is nog maar de vraag in hoeverre ze daar zelf debet aan zijn - als stimulerende literatuur. Boeken, om over na te denken.
Zo komt de lezer bedrogen uit. Wij onderscheiden hier een paar verschillende types.
1. De lezer die van zichzelf meent dat hij te dom is om te begrijpen wat er geschreven is en niet inziet dat de fout niet bij hem ligt. Om hen moet ik treuren.
2. De lezer die van zichzelf meent dat hij intelligent genoeg is om te begrijpen wat er geschreven is, maar tot geen enkel nieuw inzicht komt. Voor hen is er hoop.
3. De lezer die van zichzelf meent dat hij intelligent genoeg is om te begrijpen wat er geschreven is, niet inziet dat er niets nieuws onder de zon is, maar alsnog tot nieuwe inzichten komt, omdat de zijn vermeende intelligentie daar nu eenmaal tot noopt. Dit zijn de grootste idioten.

Wat lul je nou, JAM. Dit is je hoogtepunt -tot nu toe- in je carrière van dom gelul.

Claudia, wat vond je van de film van the fountainhead?

quote:

Op vrijdag 6 februari 2009 21:56 schreef Ringo het volgende:
Die Ayn Rand hè, ik heb altijd gedacht dat haar boeken vooral geschikt waren voor de lui die niet kunnen verdragen dat Nietzsche zich nooit aan fictie heeft bezondigd.

Dat is trouwens niet waar, er is nog het Zarathustra-gedrocht.
Goed, Ayn Rand. Ik zal toch eens naar haar boeken omkijken, maar eerst Hotz uitlezen.

quote:

Op zaterdag 7 februari 2009 13:02 schreef PopeOfTheSubspace het volgende:

[..]

Wat lul je nou, JAM. Dit is je hoogtepunt -tot nu toe- in je carrière van dom gelul.

Aan jou de eer dan eens helder en beknopt samen te vatten hoe mevrouw Rand met haar eindeloos geoudehoer bijgedragen heeft aan het eeuwig verlangen een Stralend Sterretje aan de Hemel te worden dat Liefde schijnt.