POL Politiek
Discussies en diepgaande gesprekken over de politiek in de breedste zin van het woord kun je hier voeren.
Zojuist in Buitenhof discussieerde men over het overschot aan managers in het onderwijs en de gezondheidszorg.
Men had een onderwijzer, manager en schrijver uitgenodigd. De onderwijzer economie ergerde zich zichtbaar aan de hoeveelheid managers boven hem die zich bemoeiden met zijn vak, waardoor hij autonomie over zijn lesgeven kwijtraakte. De managers zouden met name instromen uit het bedrijfsleven en weinig feitelijke kennis van het vak hebben, terwijl ze bovendien beter betaald werden dan diegene die het eigenlijke lesgeven verzorgt. Ook slaan ze een vervelend, onbegrijpelijk taaltje uit.
Dit lijkt me een erg belangrijk probleem. Op de uni word je, of in ieder geval ikzelf, overspoeld met rare data en lokaalwijzigingen, vakken die je moet volgen die eigenlijk niets met je richting te maken hebben, overgecompliceerde computersystemen, enzovoorts, en vraag me wel eens af of dat ook niet het gevolg is van teveel regelzucht en teveel managersfuncties. Ook is het opvallend hoeveel figuren zich bij bedrijfskunde melden in de hoop manager te worden, in plaats van een meer inhoudelijke studie te kiezen. Kennelijk heeft manager-zijn een soort status, die volgens mij voortvloeit uit het idee dat de vaardigheid van leidinggeven superieur is aan alle andere vaardigheden.
Nu ben ik niet tegen goed betaalde leidersfuncties, mits die nuttig zijn. Maar managers zijn uit op efficientie, en dan met name efficientie op de korte termijn omdat ze snel doorstromen naar andere functies. Wat een manager volgens mij nooit zou doen, is zijn eigen nut in zijn optimalisatie opnemen. Hij lost problemen in een organisatiestructuur op met algemene oplossingen uit het bedrijfsleven, maar de manager kost geld en frustreert blijkbaar veel vaklieden.
De hele discussie en de manager die bij Buitenhof was uitgenodigd deed me erg denken aan de film Office Space... Of zou het toch zo niet zijn? Hoeveel nut hebben managers, en is het niet beter om terug te gaan naar meer eenvoudige, transparante organisatiestructuren met weinig managers en veel autonomie van vakmensen?
Men had een onderwijzer, manager en schrijver uitgenodigd. De onderwijzer economie ergerde zich zichtbaar aan de hoeveelheid managers boven hem die zich bemoeiden met zijn vak, waardoor hij autonomie over zijn lesgeven kwijtraakte. De managers zouden met name instromen uit het bedrijfsleven en weinig feitelijke kennis van het vak hebben, terwijl ze bovendien beter betaald werden dan diegene die het eigenlijke lesgeven verzorgt. Ook slaan ze een vervelend, onbegrijpelijk taaltje uit.
Dit lijkt me een erg belangrijk probleem. Op de uni word je, of in ieder geval ikzelf, overspoeld met rare data en lokaalwijzigingen, vakken die je moet volgen die eigenlijk niets met je richting te maken hebben, overgecompliceerde computersystemen, enzovoorts, en vraag me wel eens af of dat ook niet het gevolg is van teveel regelzucht en teveel managersfuncties. Ook is het opvallend hoeveel figuren zich bij bedrijfskunde melden in de hoop manager te worden, in plaats van een meer inhoudelijke studie te kiezen. Kennelijk heeft manager-zijn een soort status, die volgens mij voortvloeit uit het idee dat de vaardigheid van leidinggeven superieur is aan alle andere vaardigheden.
Nu ben ik niet tegen goed betaalde leidersfuncties, mits die nuttig zijn. Maar managers zijn uit op efficientie, en dan met name efficientie op de korte termijn omdat ze snel doorstromen naar andere functies. Wat een manager volgens mij nooit zou doen, is zijn eigen nut in zijn optimalisatie opnemen. Hij lost problemen in een organisatiestructuur op met algemene oplossingen uit het bedrijfsleven, maar de manager kost geld en frustreert blijkbaar veel vaklieden.
De hele discussie en de manager die bij Buitenhof was uitgenodigd deed me erg denken aan de film Office Space... Of zou het toch zo niet zijn? Hoeveel nut hebben managers, en is het niet beter om terug te gaan naar meer eenvoudige, transparante organisatiestructuren met weinig managers en veel autonomie van vakmensen?
Mijn ervaring, als medewerker van de kwaliteitsbewaking van een (onderdeel van) een multinational, zegt dat managers willen sturen. Dus willen ze kunnen sturen, willen ze een doel.
Omdat te bereiken willen ze metingen en targets. Uit aard der zaak zijn dit cijfers. Al hun inspanningen richten zich op het verkrijgen van cijfers. Een automatisering heeft *niet* als doel het werk te verbeteren of versnellen, maar het beter te kunnen sturen en meten. Eventueel extra personeel of nieuwe functies zijn ook om beter te kunnen sturen.
Ze zeggen (en geloven oprecht) dat al dat gestuur en gemeet en gecijfer is om uiteindelijk het werk beter makkelijker sneller klantvriendelijker inhoudelijker etc te maken. Maar nu (en dat duurt al zo'n 20 jaar, en het zal wel nog 20 jaar duren) moet er eerst geïnvesteerd worden in: meten opdat we beter kunnen sturen en in meer stuurlui, en in meer en betere rapportages. ("Anders weten we niet wat de uitgangssituatie is, weten we niet hoe we verbetering bereiken, weten we niet waarover we praten") Daaraan wordt alle tijd, geld en energie besteed. Als het al ooit resultaat gaat hebben (wat ik niet verwacht) zal het in ieder geval geen goedkope manier zijn geweest om het te bereiken .
Omdat te bereiken willen ze metingen en targets. Uit aard der zaak zijn dit cijfers. Al hun inspanningen richten zich op het verkrijgen van cijfers. Een automatisering heeft *niet* als doel het werk te verbeteren of versnellen, maar het beter te kunnen sturen en meten. Eventueel extra personeel of nieuwe functies zijn ook om beter te kunnen sturen.
Ze zeggen (en geloven oprecht) dat al dat gestuur en gemeet en gecijfer is om uiteindelijk het werk beter makkelijker sneller klantvriendelijker inhoudelijker etc te maken. Maar nu (en dat duurt al zo'n 20 jaar, en het zal wel nog 20 jaar duren) moet er eerst geïnvesteerd worden in: meten opdat we beter kunnen sturen en in meer stuurlui, en in meer en betere rapportages. ("Anders weten we niet wat de uitgangssituatie is, weten we niet hoe we verbetering bereiken, weten we niet waarover we praten") Daaraan wordt alle tijd, geld en energie besteed. Als het al ooit resultaat gaat hebben (wat ik niet verwacht) zal het in ieder geval geen goedkope manier zijn geweest om het te bereiken .
.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Fraaie film en natuurlijk erg karikaturaal, maar zoals met alle karikaturen; ze bestaan ook in het echt.quote:Op zondag 2 april 2006 13:23 schreef Speth het volgende:
De hele discussie en de manager die bij Buitenhof was uitgenodigd deed me erg denken aan de film Office Space... Of zou het toch zo niet zijn?
Is dat laatste misschien niet het probleem? Het gebrek aan echte vakmensen. In de IT (slecht voorbeeld wellicht) kun je die nl. met een kaarsje zoeken. Of zou het zo zijn dat vakmensen goed zijn in hun vak, maar niet in het managen er van?quote:Hoeveel nut hebben managers, en is het niet beter om terug te gaan naar meer eenvoudige, transparante organisatiestructuren met weinig managers en veel autonomie van vakmensen?
Tegenwoordig moet je Dr. Ir. zijn om een beetje correct Nederlands te kunnen neerpleuren.
Abusing semicolons since 1987.
Abusing semicolons since 1987.
Duidelijk verhaal, maar hoe komen we nu van ze af? Ik denk dat daar het ware probleem te vinden is; doordat ze "eeuwig" bezig zijn op basis van spreadsheets en dergelijke te sturen is hun werk nooit af en komen er alleen maar meer van dat soort types. Ergens lijkt het ook wel een samenzwering of epidemie; heb je 1 zo'n persoon op hoog niveau, dan lijken ze zich vanzelf te vermenigvuldigen.quote:Op zondag 2 april 2006 13:49 schreef sigme het volgende:
Mijn ervaring, als medewerker van de kwaliteitsbewaking van een (onderdeel van) een multinational, zegt dat managers willen sturen. Dus willen ze kunnen sturen, willen ze een doel.
Omdat te bereiken willen ze metingen en targets. Uit aard der zaak zijn dit cijfers. Al hun inspanningen richten zich op het verkrijgen van cijfers. Een automatisering heeft *niet* als doel het werk te verbeteren of versnellen, maar het beter te kunnen sturen en meten. Eventueel extra personeel of nieuwe functies zijn ook om beter te kunnen sturen.
Ze zeggen (en geloven oprecht) dat al dat gestuur en gemeet en gecijfer is om uiteindelijk het werk beter makkelijker sneller klantvriendelijker inhoudelijker etc te maken. Maar nu (en dat duurt al zo'n 20 jaar, en het zal wel nog 20 jaar duren) moet er eerst geïnvesteerd worden in: meten opdat we beter kunnen sturen en in meer stuurlui, en in meer en betere rapportages. ("Anders weten we niet wat de uitgangssituatie is, weten we niet hoe we verbetering bereiken, weten we niet waarover we praten") Daaraan wordt alle tijd, geld en energie besteed. Als het al ooit resultaat gaat hebben (wat ik niet verwacht) zal het in ieder geval geen goedkope manier zijn geweest om het te bereiken .
Mijn ervaring is dat je alleen met een platte organisatievorm iets aan deze fratsen kunt doen. Dat vereist wel dat mensen zelf genoeg competenties hebben om zaken uit te kunnen voeren. Maar dan krijg je met mensen te maken die "vrij" moeten worden gelaten in hun doen ("zelfsturende teams") en dat is weer iets waar het gemiddelde management helemaal niet mee uit de voeten kan.
Mijn ervaring met managers is dat ze eerst hun inkomen managen, hun positie veilig stellen en hun zin doordrijven. Gebrek aan vakmanschap druipt er bij hun van af, en al zouden een hele boel managers ervoor kunnen zorgen dat produkten/diensten op elkaar afgestemd kunnen worden willen ze alles aanpakken wat op den duur een zooitje geeft.
Ik heb in de bedrijven waar ik werkte heel wat personen voorbij zien komen die er een zooitje van maakten en op tijd weer vertrokken, na hun bonus te hebben opgestreken. De grote fout is dat direkteuren maar al te graag vertrouwen op managers, waarschijnlijk bij gebrek aan kennis van hun werkvloer.
Ik heb in de bedrijven waar ik werkte heel wat personen voorbij zien komen die er een zooitje van maakten en op tijd weer vertrokken, na hun bonus te hebben opgestreken. De grote fout is dat direkteuren maar al te graag vertrouwen op managers, waarschijnlijk bij gebrek aan kennis van hun werkvloer.
Dit bericht is goedgekeurd door de NSA en de NVD en andere opsporingsdiensten.
Gebrek aan vakmensen? Nou nee, eerder gebrek aan het investeren in mensen in het algemeen. Aan allerlei onnozele zaken mogen bakken vol geld worden uitgegeven, maar aan het verbeteren van je mensen kennelijk niet.quote:Op zondag 2 april 2006 14:01 schreef rekenwonder het volgende:
Is dat laatste misschien niet het probleem? Het gebrek aan echte vakmensen. In de IT (slecht voorbeeld wellicht) kun je die nl. met een kaarsje zoeken. Of zou het zo zijn dat vakmensen goed zijn in hun vak, maar niet in het managen er van?
Als je nagaat hoe slecht de gemiddelde gebruiker met Office om kan gaan (Word, Excel, Powerpoint en Outlook dan). Bedenk eens hoeveel productiviteitswinst je kunt halen als men het kennisniveau van mensen weet te verbeteren.
Het probleem is mede dat managers bang zijn voor mensen die wel weten waar ze het over hebben. Verder zijn ze tegenspraak gewend of kunnen ze er niet mee overweg. Een manager is er alleen maar om de randvoorwaarden neer te zetten en de resultaten te bewaken, voor de rest moet een manager opzouten, maar dat begrijpen ze niet. Door meer te gaan sturen negeren ze de competenties van de werknemers en verlagen ze alleen maar de productiviteit.
En wat IT betreft; ook op dat gebied is het vooral een managementprobleem. Wanneer je als organisatie niet weet wat je nu eigenlijk wilt bereiken of doen, dan kun je ook niets zinnigs verwachten op IT gebied. Typischerwijs verwacht men van een IT-produkt/project dat je daarmee organisatorische problemen (ontbreken van eenheid, communicatie en duidelijke procedures) kunt oplossen. Mijns inziens kun je die lijn zo doortrekken naar andere gebieden.
Heb ik weinig aan toe te voegen.quote:Op zondag 2 april 2006 13:49 schreef sigme het volgende:
Mijn ervaring, als medewerker van de kwaliteitsbewaking van een (onderdeel van) een multinational, zegt dat managers willen sturen. Dus willen ze kunnen sturen, willen ze een doel.
Omdat te bereiken willen ze metingen en targets. Uit aard der zaak zijn dit cijfers. Al hun inspanningen richten zich op het verkrijgen van cijfers. Een automatisering heeft *niet* als doel het werk te verbeteren of versnellen, maar het beter te kunnen sturen en meten. Eventueel extra personeel of nieuwe functies zijn ook om beter te kunnen sturen.
Ze zeggen (en geloven oprecht) dat al dat gestuur en gemeet en gecijfer is om uiteindelijk het werk beter makkelijker sneller klantvriendelijker inhoudelijker etc te maken. Maar nu (en dat duurt al zo'n 20 jaar, en het zal wel nog 20 jaar duren) moet er eerst geïnvesteerd worden in: meten opdat we beter kunnen sturen en in meer stuurlui, en in meer en betere rapportages. ("Anders weten we niet wat de uitgangssituatie is, weten we niet hoe we verbetering bereiken, weten we niet waarover we praten") Daaraan wordt alle tijd, geld en energie besteed. Als het al ooit resultaat gaat hebben (wat ik niet verwacht) zal het in ieder geval geen goedkope manier zijn geweest om het te bereiken .
Tja, het vaak ook een bepaald slag mensen dat manager wil worden. Dat is jammer, de beste managers zijn vaak mensen die zichzelf kunnen wegcijferen en mensen tot bloei laten komen in hun werk.quote:Op zondag 2 april 2006 15:36 schreef drexciya het volgende:
Het probleem is mede dat managers bang zijn voor mensen die wel weten waar ze het over hebben. Verder zijn ze tegenspraak gewend of kunnen ze er niet mee overweg. Een manager is er alleen maar om de randvoorwaarden neer te zetten en de resultaten te bewaken, voor de rest moet een manager opzouten, maar dat begrijpen ze niet. Door meer te gaan sturen negeren ze de competenties van de werknemers en verlagen ze alleen maar de productiviteit.
mee eens als je ziet hoeveel geld er in de gezondsheidszorg/onderwijs gaat naar administratie en management functies dan vraag ik mij af of dat geld niet beter besteed kan worden
quote:Mijn ervaring met managers is dat ze eerst hun inkomen managen, hun positie veilig stellen en hun zin doordrijven.
1/10 Van de rappers dankt zijn bestaan in Amerika aan de Nederlanders die zijn voorouders met een cruiseschip uit hun hongerige landen ophaalde om te werken op prachtige plantages.
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
Mijn ervaring is dat de grootst zeikende docenten altijd van het type schaal 12 (dikbetaald en oud) zijn, van die mensen die al 10 jaar de lesstof niet meer veranderen en gemiddels zo eens in de 5 jaar een nieuw tentamen maken.
Aansluiting met de markt vinden ze vaak onzin en een evt coordinator hiervoor dus ook.
Ik ben dan ook blij met de nieuwe (komende) functiewaarderingen in het hoger onderwijs
Aansluiting met de markt vinden ze vaak onzin en een evt coordinator hiervoor dus ook.
Ik ben dan ook blij met de nieuwe (komende) functiewaarderingen in het hoger onderwijs
Managers zijn gekomen met de beursgenoteerde bedrijven, die bedrijven moesten winst maken van de aandeelhouders en het maakt(e) niet uit hoe.
Een manager kijkt puur naar de korte termijn want daar wordt hij of zij op beoordeeld en dan krijg je dus een uitholling op de lange termijn.
Een manager kijkt puur naar de korte termijn want daar wordt hij of zij op beoordeeld en dan krijg je dus een uitholling op de lange termijn.
Donec eris felix, multos numerabis amicos.
In Buitenhof kwam ook naar voren dat men vroeger een overvloed had aan mensen die iets met Bedrijfskunde hadden gestudeerd. Wat men in deze contreien leert is om zichzelf te verkopen. Want hoe vaak zie je niet een onderbouwing met wat cijfers? Dat achteraf die cijfers niet helemaal kloppen maakt niet uit, dan is het tenslotte de schuld van de lezer, want in kleine letters 3 pagina's verder stond dat...
Zoals sigme ook al aangaf, men verkoopt zich door te zeggen dat ze het systeem beter in de gaten kunnen houden. En dat direct ten gevolge daaraan een verbetering gekleefd zit. Dat laatste vind ik echter niet altijd waar. Sterker nog, in een wat semi-transparante bedrijfscultuur zie je heel vaak dat mensen hun mond houden tegen hun meerdere, ook al is deze onkundig.
Want wat wil je, even door die zure appel bijten, weten dat je project op voorhand al fout gaat maar dat de verantwoordelijkheid toch niet bij jou ligt, of even kritisch zijn, tegen de stroom in gaan en misschien wel ontslagen worden omdat een manager het niet leuk vind als hij niet meer kan managen, volledig controleren en daarmee zijn o zo mooie strokenplanning in de soep loopt?
Daar gaat dan je hypotheek, je tweejaarlijkse vakanties, en die nieuwe keuken. Ik gok dat de meeste mensen hun mond dus wel houden. Daarmee creeër je stilstand, wat uiteindelijk resulteerd naar achteruitgang.
Een planning zie ik ook wel eens vaak verkeerd gebruikt worden. Een planning is een overzicht, een takenlijst, een vel met wat gedaan moet worden. Het is geen heilig object om aanbeden te worden, en er hoeven geen bergen verplaatst te worden om het wat te wijzigen. Nouja, de manager moet wat gaan doen. En dát heet echt managen.
Ook in transparante bedrijfsculturen bestaat het gevaar van zelf-censurering. Men weet namelijk dat als men het er even niet mee eens is, het hele bedrijf het binnen de kortste keren weet. Wat toevallig als je er met de volgende reorganisatieronde er ineens uit ligt.
Niet dat managers slecht zijn hoor, zeker niet. Ze zijn nodig. Maar in verhouding. Qua aantal en qua machtsverhouding. Ik gok dat 1 manager op 5-8 personeelsleden, afhankelijk van het werk, goed kan standhouden.
Echter zie je, en hier kom ik terug op het zichzelf verkopen, dat men overal meetsystemen in wil bouwen, om zo vaste punten te maken, punten die in de toekomst te vergelijken zijn met het huidige, zodat duidelijk gezien kan worden wat de winst is. Wat natuurlijk volledig te wijten is aan het 'nieuwe beleid'. En zo verkoopt een manager zichzelf, hij / zij hoeft het niet eens zelf door te hebben, maar er gewoon blind in te geloven. En het mooie is, de bedrijven vragen er nog zelf om ook. In sommige bedrijven zie je echt een overvloed aan managers, direct uit het script van Office Space, waar werknemers moeten rapporteren aan ongeveer 7 managers binnen hun bedrijf. En dan zijn ze nog maar een normale ingenieur ook...
Wat ik dus wil zeggen, vaak schort het aan de machtsverhouding, en de drang om alles te willen controleren. Zie bijvoorbeeld al die personeelspasjes die medewerkers bij grote bedrijven hebben. Voordat je begint wel even inklokken hé? Das tegen diefstal.... En om even in de gaten te houden waar je zit. Weer een meetsysteempje erbij. Weer een stukje macht. En weer de balans uit verhouding.
[ Bericht 6% gewijzigd door Yildiz op 02-04-2006 19:56:03 ]
Zoals sigme ook al aangaf, men verkoopt zich door te zeggen dat ze het systeem beter in de gaten kunnen houden. En dat direct ten gevolge daaraan een verbetering gekleefd zit. Dat laatste vind ik echter niet altijd waar. Sterker nog, in een wat semi-transparante bedrijfscultuur zie je heel vaak dat mensen hun mond houden tegen hun meerdere, ook al is deze onkundig.
Want wat wil je, even door die zure appel bijten, weten dat je project op voorhand al fout gaat maar dat de verantwoordelijkheid toch niet bij jou ligt, of even kritisch zijn, tegen de stroom in gaan en misschien wel ontslagen worden omdat een manager het niet leuk vind als hij niet meer kan managen, volledig controleren en daarmee zijn o zo mooie strokenplanning in de soep loopt?
Daar gaat dan je hypotheek, je tweejaarlijkse vakanties, en die nieuwe keuken. Ik gok dat de meeste mensen hun mond dus wel houden. Daarmee creeër je stilstand, wat uiteindelijk resulteerd naar achteruitgang.
Een planning zie ik ook wel eens vaak verkeerd gebruikt worden. Een planning is een overzicht, een takenlijst, een vel met wat gedaan moet worden. Het is geen heilig object om aanbeden te worden, en er hoeven geen bergen verplaatst te worden om het wat te wijzigen. Nouja, de manager moet wat gaan doen. En dát heet echt managen.
Ook in transparante bedrijfsculturen bestaat het gevaar van zelf-censurering. Men weet namelijk dat als men het er even niet mee eens is, het hele bedrijf het binnen de kortste keren weet. Wat toevallig als je er met de volgende reorganisatieronde er ineens uit ligt.
Niet dat managers slecht zijn hoor, zeker niet. Ze zijn nodig. Maar in verhouding. Qua aantal en qua machtsverhouding. Ik gok dat 1 manager op 5-8 personeelsleden, afhankelijk van het werk, goed kan standhouden.
Echter zie je, en hier kom ik terug op het zichzelf verkopen, dat men overal meetsystemen in wil bouwen, om zo vaste punten te maken, punten die in de toekomst te vergelijken zijn met het huidige, zodat duidelijk gezien kan worden wat de winst is. Wat natuurlijk volledig te wijten is aan het 'nieuwe beleid'. En zo verkoopt een manager zichzelf, hij / zij hoeft het niet eens zelf door te hebben, maar er gewoon blind in te geloven. En het mooie is, de bedrijven vragen er nog zelf om ook. In sommige bedrijven zie je echt een overvloed aan managers, direct uit het script van Office Space, waar werknemers moeten rapporteren aan ongeveer 7 managers binnen hun bedrijf. En dan zijn ze nog maar een normale ingenieur ook...
Wat ik dus wil zeggen, vaak schort het aan de machtsverhouding, en de drang om alles te willen controleren. Zie bijvoorbeeld al die personeelspasjes die medewerkers bij grote bedrijven hebben. Voordat je begint wel even inklokken hé? Das tegen diefstal.... En om even in de gaten te houden waar je zit. Weer een meetsysteempje erbij. Weer een stukje macht. En weer de balans uit verhouding.
[ Bericht 6% gewijzigd door Yildiz op 02-04-2006 19:56:03 ]
Bovenstaande tekst = C C 3.0 NL BY-NC-ND - quotes inkorten uitgezonderd.
De toekomst..?
Ik kwam laatst dit topic tegen van McCarthy. "Ik wil graag manager worden - mensen aansturen, daar ..."
Ik kwam laatst dit topic tegen van McCarthy. "Ik wil graag manager worden - mensen aansturen, daar ..."
quote:Zonder inhoud
Beatrijs Ritsema
De deprimerendste uitspraak van de afgelopen week kwam van een achttienjarige die net z'n VWO-examen had gehaald: `Ik wil graag manager worden - mensen aansturen, daar zie ik wel wat in.' Achttien jaar en geslaagd voor je eindexamen. Ik denk niet dat er één periode in het leven is, waarop een mens meer mogelijkheden heeft om zichzelf uit te vinden dan in de zomervakantie na het eindexamen. Je hebt voldaan aan de verplichtingen van het kind zijn en je kunt nu iets uitzoeken dat bij je past. Nog even ligt alles open: je kunt kok worden, medicijnen of sterrenkunde studeren, de beeldende kunst in of de advocatuur of toch maar de filologie. En wat wordt het? `Ik ga later mensen aansturen.' Inhoudslozer en gezapiger is nauwelijks denkbaar. Op welk gebied het `aansturen' plaatsvindt doet blijkbaar niet ter zake. Matrozen? Postbodes? Kledingverkopers? Dondert niet. Aansturen, die handel.
Een achttienjarige met een aanstuur-ideaal - wat moet ik me daarbij voorstellen? Kinderen onderwijzen, prima. Oudjes revitaliseren, gevangenen reclasseren, psychiatrische patiënten begeleiden, allemaal bezigheden waarvoor een zekere deskundigheid nodig is. Maar zomaar willekeurige mensen willen aansturen komt neer op de baas willen spelen wegens het geld en de status.
Langzaam verdwijnt de inhoudelijkheid uit het toekomstbeeld van jongeren en trouwens ook uit het onderwijs. De belangstelling voor praktische opleidingen, waarin techniek een rol speelt, daalt gestaag. Zestien- of zeventienjarigen die het leuk vinden om aan auto's en motoren te sleutelen, kiezen niet de opleiding waarin ze de finesses van de auto leren beheersen, maar iets zogenaamd hogers met meer theorie, omdat ze later zonder vuile handen en zonder kennis de baas willen zijn van een garage. Dit is niet alleen een probleem in het beroepsonderwijs. Ook in het hoger onderwijs zijn de vage, niet-inhoudelijke richtingen veel populairder dan de toegespitste opleidingen. Iedereen gaat bestuurskunde studeren, of internationale betrekkingen, communicatiewetenschap of culturele studies, en niemand doet nog wiskunde, Nederlands, biologie, geschiedenis of sociologie. In Delft laat de TU de toegangscriteria (van een exact examenprofiel) maar vallen om in 's hemelsnaam nog wat studenten binnen te krijgen. Weg- en waterbouwkunde heeft tenslotte ergens ook best wel iets artistieks.
De populariteit van de niet-inhoudelijke nonsensvakken is raadselachtig, omdat het zo overduidelijk is dat ze niet tot enige deskundigheid leiden. Wie zich bijvoorbeeld later voor het milieu wil inzetten, beschikt in de hoedanigheid van jurist of bioloog of scheikundige over veel meer expertise dan als interdisciplinair milieudeskundoloog zonder wetenschappelijke traditie. Kennelijk keren studenten zich af van inhoudelijke studierichtingen omdat ze bang zijn zich voor de toekomst vast te leggen. Iets modieus als `communicatiewetenschap' lijkt alle opties open te houden, terwijl `geschiedenis' maar tot één ding leidt: het leraarschap. Maar niemand is zich ervan bewust dat sowieso de helft van de afgestudeerden iets anders gaat doen dan waar hij/zij voor werd opgeleid. De keuze van een richting is dus minder een fuik dan zoal wordt aangenomen, wat betekent dat je maar beter iets inhoudelijks kunt kiezen. De een of andere marginale deskundigheid maakt iemand interessanter dan helemaal geen deskundigheid of de gevreesde deskundigheid van het `mensen aansturen'.
De nieuwe universitaire bama-structuur wil de inhoudelijkheid nog verder uitbannen door afzonderlijke studies te vervangen door brede profielen als `taal , communicatie'. De studenten zullen dol van vreugde zijn. Behalve die enkeling die Nederlands had willen doen. Met interactieve groepsdynamica kun je het vast even ver schoppen als met bestudering van de poëzie van Gorter. Maar de wetenschap verdwijnt.
afgezien van de discussie of er teveel managers zijn vind ik niet dat belangrijke beslissingen door 'mensen op de werkvloer' moeten worden gemaakt. ik vond dat in de discussie in buitenhof terecht notitie werd gemaakt van het feit dat die tijd voorbij is, en dat docenten moeten samenwerken om een helder en eenduidig onderwijs te vormen.
de betreffende docent wilde graag alles zelf in de hand houden. de manier waarop hij dit bracht was mijns inziens te extreem, en derhalve vond ik dat zijn discussiepartner, die een stuk genuanceerder was, meer aansprekend.
de betreffende docent wilde graag alles zelf in de hand houden. de manier waarop hij dit bracht was mijns inziens te extreem, en derhalve vond ik dat zijn discussiepartner, die een stuk genuanceerder was, meer aansprekend.
Ja, en dat smoesje zie ik maar al te vaak. Heel opvallend vaak zelfs.quote:Op zondag 2 april 2006 20:22 schreef 7th_wave het volgende:
afgezien van de discussie of er teveel managers zijn vind ik niet dat belangrijke beslissingen door 'mensen op de werkvloer' moeten worden gemaakt. ik vond dat in de discussie in buitenhof terecht notitie werd gemaakt van het feit dat die tijd voorbij is, en dat docenten moeten samenwerken om een helder en eenduidig onderwijs te vormen.
de betreffende docent wilde graag alles zelf in de hand houden. de manier waarop hij dit bracht was mijns inziens te extreem, en derhalve vond ik dat zijn discussiepartner, die een stuk genuanceerder was, meer aansprekend.
Een manager in gesprek met zijn mensen op de vloer. Waar mensen op de vloer eerst allemaal A zeggen, na intern overleg. Vervolgens zegt de manager dan, kom kom, we moeten samenwerken, laten we B kiezen.
Dan komen de mensen van de vloer met argumenten, omdat ze als 1 groep zijn. Als een individu op dit moment tegenspreekt, zal ie voor gek verklaard worden.
Na vervolgens een hele lijst met cijfers en statistieken, allemaal mooi bijgehouden door de manager, wordt men gemotiveerd om B te kiezen, want dat moet om C te voorkomen.
En dan stemt vroeg of laat de werkvloer in, en is er dankzij 'fijne samenwerking' B bepaald.
Waar is de tijd gebleven dat je nog gewoon bokkelul kon zeggen tegen je baas?
Waarna je vervolgens gewoon kon zeggen waarom je dat vond? Zonder bang te zijn voor ontslag?
Nee, kritiek naar je meerdere bewaar je maar tot, euhhmm, ja, euhhmm, die hou je maar voor je.
Want zo 'hoort' het. Iedereen kent zijn plaats, toch?
En ik herhaal, bij sommige bedrijven is dit zo, maar gelukkig bij vele bedrijven in mindere mate.
Het lijkt er echter wel op, hoe groter het bedrijf, en dan heb ik het over 200+, hoe hoger de kans op dit soort taferelen. Misschien omdat dat komt omdat mensen daar meer vervangbaar zijn. Omdat vele mensen daar graag willen werken.
En wat heeft een manager liever, iemand de A doet als je A zegt, of iemand die je wel eens tegenspreekt, op de meest onhandige momenten, zodat je moet overwerken en soms je zin niet krijgt? En wel eens kan blijken dat jij ook niet weet waar je het over hebt, maar gewoon op wat cijfers afgaat? Als iemand te lastig is, is een telefoontje naar HR genoeg, en dat weten we allemaal.
Bovenstaande tekst = C C 3.0 NL BY-NC-ND - quotes inkorten uitgezonderd.
Juist bij vakken van bedrijfskunde leer je dat platte organisaties het best werken. Zoveel mogelijk regelcapaciteit zo laag mogelijk in de organisatie leggen. Dit komt voort uit de systeemleer. Dus weet je wel waar je over praat?
En over de docent - ik heb het zelf niet gezien maar dat is een stereotype professional. Iemand die zo autonoom mogelijk probeert te werken maar de colleges die hij geeft moeten wel aansluiten bij de rest van de vakken. Als iedere docent het zelf zou gaan bepalen wordt het een zootje. Bovendien kan een manager niet veel invloed op een docent hebben. Hij kan akkoord gaan met iets wat de manager wil maar zodra hij de deur van zijn collegezaal dichttrekt kan hij doen wat hij wil. Openheid - als kunnen zeggen - is juist belangrijk voor het managen. Anders verbergen de mensen hun gedrag en dan heb je er helemaal geen invloed meer op.
Ach ja, misschien is het wel makkelijker om 'de manager' als bron van alle ellende te zien. Gebeurt tenminste volop.
En over de docent - ik heb het zelf niet gezien maar dat is een stereotype professional. Iemand die zo autonoom mogelijk probeert te werken maar de colleges die hij geeft moeten wel aansluiten bij de rest van de vakken. Als iedere docent het zelf zou gaan bepalen wordt het een zootje. Bovendien kan een manager niet veel invloed op een docent hebben. Hij kan akkoord gaan met iets wat de manager wil maar zodra hij de deur van zijn collegezaal dichttrekt kan hij doen wat hij wil. Openheid - als kunnen zeggen - is juist belangrijk voor het managen. Anders verbergen de mensen hun gedrag en dan heb je er helemaal geen invloed meer op.
Ach ja, misschien is het wel makkelijker om 'de manager' als bron van alle ellende te zien. Gebeurt tenminste volop.
Ik citeer voornamelijk wat er in de uitzending gezegd wordt, ik heb geen definitieve mening over dit probleem. Wel hoor ik van veel bedrijfskundestudenten dat hun studie overloopt met mensen die gewoon graag leiding willen geven omwille van status, wat me toch verkeerd lijkt.quote:Dus weet je wel waar je over praat?
Ook lijkt het me een logische redenering dat managers hun eigen belangen nastreven in hun carriere, dat is niet meer dan vanzelfsprekend. Daarvan uitgaande lijkt het me tevens een logische conclusie dat de gemiddelde manager zichzelf niet gauw zal wegcijferen in zijn analyses, zelf is hij natuurlijk erg nuttig volgens hemzelf. Of is dat geheel bezijden de waarheid?
De werkvloer is het belangrijkste van het bedrijf, daar wordt het product gemaakt.quote:Op zondag 2 april 2006 20:22 schreef 7th_wave het volgende:
afgezien van de discussie of er teveel managers zijn vind ik niet dat belangrijke beslissingen door 'mensen op de werkvloer' moeten worden gemaakt. ik vond dat in de discussie in buitenhof terecht notitie werd gemaakt van het feit dat die tijd voorbij is, en dat docenten moeten samenwerken om een helder en eenduidig onderwijs te vormen.
Helaas is het tegenwoordig zo dat de managers een bedrijf in een bedrijf zijn en dat is nog het belangrijkste ook.
Maar de werkvloer heeft de kennis en ervaring en als je dat niet gebruikt dan loopt de boel vast.
Een voorbeeld, stel je hebt een busbedrijf en er moeten nieuwe bussen komen waar let je dan op?
Een chauffeur let op een goede zit, goed overzicht en het goed functioneren van de bus.
Een manager let op de aanschafprijs, het verbruik en de onderhoudskosten.
Nou heeft die manager op de korte termijn gelijk maar op de lange termijn niet want waarschijnlijk krijgt hij te maken met ziekteverzuim, klachten van passagiers en meer schade dan normaal.
Zo is het ook op een school, een ziekenhuis en eigenlijk elke grot organisatie.
Donec eris felix, multos numerabis amicos.
ik denk dat mensen vaak de intelligentie van managers onderschatten. als het allemaal zo simpel is dat zij het zelf kunnen bedenken, waarom zou een manager in die specifieke functie dan volledig blind zijn voor al die zaken die volstrekt logisch zijn. tuurlijk zullen er slechte/domme managers zijn, maar ik denk dat het percentage managers dat niet goed is in zijn functie significant lager is dan het percentage van de rest van de beroepsbevolking dat niet goed is in zijn werk. managers zijn immers hoger geschoold dan de gemiddelde arbeider, dus zullen zij doorgaans intelligenter zijn.quote:Op zondag 2 april 2006 22:56 schreef Astrix het volgende:
[..]
De werkvloer is het belangrijkste van het bedrijf, daar wordt het product gemaakt.
Helaas is het tegenwoordig zo dat de managers een bedrijf in een bedrijf zijn en dat is nog het belangrijkste ook.
Maar de werkvloer heeft de kennis en ervaring en als je dat niet gebruikt dan loopt de boel vast.
Een voorbeeld, stel je hebt een busbedrijf en er moeten nieuwe bussen komen waar let je dan op?
Een chauffeur let op een goede zit, goed overzicht en het goed functioneren van de bus.
Een manager let op de aanschafprijs, het verbruik en de onderhoudskosten.
Nou heeft die manager op de korte termijn gelijk maar op de lange termijn niet want waarschijnlijk krijgt hij te maken met ziekteverzuim, klachten van passagiers en meer schade dan normaal.
Zo is het ook op een school, een ziekenhuis en eigenlijk elke grot organisatie.
Ik denk juist dat ze het sterk overschatten. De meeste managers kunnen niet denken, alleen voorgekauwde theorien en modellen toepassen zonder enig idee te hebben wat ze aan het doen zijn en wat de consequenties zijn. Dit probleem ontstaat al tijdens de opleiding.quote:Op zondag 2 april 2006 23:00 schreef 7th_wave het volgende:
[..]
ik denk dat mensen vaak de intelligentie van managers onderschatten.
Tuurlijk. Managers worden juist opgeleid om pragmatisch te werk te gaan en dus inzetbaar te zijn in tal van organisaties.quote:Op zondag 2 april 2006 23:34 schreef -scorpione- het volgende:
[..]
Ik denk juist dat ze het sterk overschatten. De meeste managers kunnen niet denken, alleen voorgekauwde theorien en modellen toepassen zonder enig idee te hebben wat ze aan het doen zijn en wat de consequenties zijn. Dit probleem ontstaat al tijdens de opleiding.
Say your prayers
begrijp me niet verkeerd. ik heb geen bijzonder hoge dunk van managers en alfa's in het algemeen, maar dat wil niet zeggen dat ze dommer zijn dan de gemiddelde arbeider.quote:Op zondag 2 april 2006 23:34 schreef -scorpione- het volgende:
[..]
Ik denk juist dat ze het sterk overschatten. De meeste managers kunnen niet denken, alleen voorgekauwde theorien en modellen toepassen zonder enig idee te hebben wat ze aan het doen zijn en wat de consequenties zijn. Dit probleem ontstaat al tijdens de opleiding.
Dan is het imho geen managerquote:Op zondag 2 april 2006 23:34 schreef -scorpione- het volgende:
[..]
Ik denk juist dat ze het sterk overschatten. De meeste managers kunnen niet denken, alleen voorgekauwde theorien en modellen toepassen zonder enig idee te hebben wat ze aan het doen zijn en wat de consequenties zijn. Dit probleem ontstaat al tijdens de opleiding.
Het probleem is niet dat ze dommer zijn, alleen gebruiken managers vaak niet zo snel hun gezond verstand en zijn ze pragmatisch maar vallen ze veel te snel terug op modelletjes en berekeningen en kijken ze te weinig naar de situatie en de gevolgen van hun beslissingen. Vaak zien ze dan de sociale aspecten over het hoofd, deze zijn slechter meetbaar en komen in veel modellen daarom niet voor. Vooral managers met een sterk economische opleiding doen dit. Met name de Amerikaanse literatuur over shareholder value (en aanverwante literatuur zoals NPV) is een boosdoener hiervan. Het is een aantrekkelijk model, economisch, met getalletjes dus meetbaar (ook al moet je veel dingen vaak schatten dus een schijn meetbaarheid), simpel, geen moeilijke sociale aspecten (dat wordt overgelaten aan de markt), etc. Veel te veel studenten accepteren dit model veel te snel en stoppen dan met denken en laten de modellen het denkwerk doen.
Ik ben met richie rich eens dat dit geen managers zijn. Deze personen maken vaak meer kapot in een bedrijf dan dat ze bijdragen, helaas.
Ik ben met richie rich eens dat dit geen managers zijn. Deze personen maken vaak meer kapot in een bedrijf dan dat ze bijdragen, helaas.
|
|
