Ik heb mij vergrepen

Lieve Fokkers,

Helaas schrijf ik jullie deze brief met een treurige noot.
Zoals de meeste van jullie zullen weten oefen ik al jarenlang het eervolle beroep van postbode uit.
Elke ochtend ga ik trouw van huis tot huis om de post te bezorgen, hier in het altijd schilderachtige Spanbroek.
Het leukste van deze baan is om elke ochtend twee oogstrelende jonge, wulpse dames te zien die door het leven gaan met de namen Ingrid & Irma.
De altijd vrolijk gemutste twee zorgen er regelmatig voor dat ook ik met een voldaan gevoel weer op huis aan kan na mijn werk.

De laatste weken begon ik echter te merken dat mijn gevoelens voor deze twee meer waren dan vriendschappelijk alleen.
Ik begon de meisjes te adoreren, te begeren en droomde elke nacht over hoe ik ze kon beminnen.
Mijzelf sussende met de gedachte dat het hebben van een fantasie geen kwaad kan, ging ik echter elke dag trouw door met mijn werk.

Tot deze morgen.
Het zonnetje gleed al vroeg opwaarts de heldere hemel in, terwijl je hier en daar wat vrolijk gefluit van wat vogeltjes hoorde.
De eerste lente-dag van Maart werd erg positief ingeluid, en nog licht geprikkeld van weer een natte droom pakte ik mijn fiets, elastiekjes en postzak.
Natuurlijk zaten ook vandaag Ingrid & Irma op het vertrouwde hek nabij het weiland van boer Sietske.

Terwijl ik op mijn fiets hun wel gevormde gestaltes naderde voelde ik mijn penis zijn kop al op steken.
Mijn inmiddels van het vocht glimmende eikel drukte als een gretig jachtdier tegen het textiel aan.
Ik kwam aan bij de meiden om zoals gebruikelijk begroet te worden met de woorden "hoooi Siemen!".
Ik was bijna niet meer te houden. De verleiding in die zwoele stemmen. De onschuldigheid. Die zaadvragende ogen en die weinig verhullende truitjes. Ik moest en zou mijn postpakketje in deze twee natte gleuven duwen.
Ik pakte mijn elastiekjes, bond de dames vast aan het hek en liet ze genieten van mijn warme zaad.

Plotseling kwam echter boer Sietske aan, en het was gedaan met de pret.
Snel knoopte ik mijn broek weer dicht, sprong op mijn fiets en ging er als een speer vandoor.
Het leed was echter al geschied. Met zijn nieuwe multifunctionle camera mét kleurenfoto's had boer Sietske alles al geregistreerd.

Mijn loopbaan als postbode kan na 12 trouwe dienstjaren ten einde komen!
Dus lieve Fokkers, help mij uit de brand.. Wat kan ik doen?!

de Groenten,

Een wanhopige Postbode.

quote:

Op woensdag 29 maart 2006 22:24 schreef --Christiaan-- het volgende:
BrauN

Je bent al de 2e die deze fatale misser maakt.

quote:

Op woensdag 29 maart 2006 22:27 schreef --Christiaan-- het volgende:

[..]

_Croupouque?

Gewoon, SiemeN.
Geen kloon.

quote:

Op woensdag 29 maart 2006 22:28 schreef --Christiaan-- het volgende:

[..]

O, natuurlijk.

Serieus.
Mijn eerste topics waren extreem vervelend newbie.

quote:

Op woensdag 29 maart 2006 22:31 schreef korenwolfje het volgende:
Wij vervelen ons en jij moet wat verzinnen?

*fap* *fap* *fap*

Waar blijven de tips mensen?
Ik zit echt met deze situatie. Ik wil niet mijn baan kwijtraken.

quote:

Op woensdag 29 maart 2006 22:36 schreef Maisnon het volgende:
Geregistreed op woensdag 21 april 2004 @ 12:09

Bijna een jaar heb je er op moeten wachten, maar nu kon je toch nog je meesterwerk plaatsen

Het is 2006, heden.