De Kunst van het loslaten van een ex #38

@ Messhugah: Je bent duidelijk het 3de wiel aan de wagen. Stel haar voor de keus... jij of die andere gast. Kan ze dat niet, dan zou ik ermee nokken als ik jou was.

Ben nu aan het oefenen om ook neit elke keer dr aandacht te vragen op msn enzo het laatste communicatie middel met dr nu

We lijken zo onderhand wel een stel stamgasten van deze topic

quote:

Op dinsdag 28 maart 2006 11:21 schreef Kuuke2k5 het volgende:
Ben nu aan het oefenen om ook neit elke keer dr aandacht te vragen op msn enzo het laatste communicatie middel met dr nu

Tja.. pleur d'r nou eens uit je lijst man

Nee...ik kan het me voorstellen hoor. Voor jou is het blijkbaar nog niet over. Net als dat het voor mij niet het geval was/is.

Ik ga mezelf nu echt onder mijn reet schoppen, want dit kan zo echt niet langer. Zit mezelf al 2 maanden gek te maken om een wijf die het gewoon niet waard is. Dat blijkt wel uit de manier waarop ze reageert op mijn emailtjes die bomvol gevoelens stonden. Ze heeft niet eens de moeite genomen om echt op die mail te reageren. Gewoon heel kortaf... Anyway... ik weet nu bijna zeker dat er een ander in het spel is. Kan haast niet anders. Denk zelfs dat ze al vrij snel na onze breuk een ander had of iig liep te klooien. Natuurlijk is ze daar vrij in, maar je voelt je wel ingeruild na zo'n lange relatie.

Maar ach... ik kom er ook wel. Ik heb gelukkig een leuk huis en zij zit weer bij d'r ouders. Terug bij af dus. Gek genoeg begin ik haar echt een shit periode toe te wensen Hebben jullie dat ook of vinden jullie dat raar? Ergens hoop ik dat ze straks keihard bedrogen of gedumpt gaat worden door een gast en dat ze dan nog eens denkt van.. "Shit zeg... die jagermeister was toch eigenlijk zo slecht nog niet". Alleen ik zal dat natuurlijk nooit weten...

quote:

Op dinsdag 28 maart 2006 11:36 schreef Madski het volgende:
Ach ik hou gewoon in me achterhoofd dat ze bij mij het beste had. Voor de rest denk ik er niet meer over na.

Precies.. ik denk zelf ook dat ze het niet beter gaat krijgen bij een ander. Zeker niet op korte termijn. Knap dat je er niet meer over na denkt... ik denk er nog continu overna, maar ik begin wel in te zien dat het zo beter is en dat ik eigenlijk niets aan die griet zou hebben in de toekomst.

Over opzich wel alleen dat knagende irritante gevoel van "ik wil weten wat je aan het doen bent" of "ik wil weten of je niet met een ander loopt te "klooien" ... Ik moet gewoon denken "krijg t schijt kind", alleen ja ik wil dat intieme en die shit van dr.... damn ik klink frustie als ik t zo typ

quote:

Op dinsdag 28 maart 2006 11:45 schreef Kuuke2k5 het volgende:
Over opzich wel alleen dat knagende irritante gevoel van "ik wil weten wat je aan het doen bent" of "ik wil weten of je niet met een ander loopt te "klooien" ... Ik moet gewoon denken "krijg t schijt kind", alleen ja ik wil dat intieme en die shit van dr.... damn ik klink frustie als ik t zo typ

Wil je haar poep?

Hou jezelf eens voor... Wat als je nu zou weten wat ze aan het doen is. Wat als je nu weet dat ze bovenop een ander ligt. Hoe voel je je dan? Ik denk dat er nog meer in je breekt. Vermoedens kunnen misschien beter vermoedens blijven. Verwijder haar uit je MSN lijst en verbreek alle contact... for ur own sake. Mocht ze nog wat van jou willen, dan komt ze vroeg of laat wel naar jou!

exact! das woar begin ook beetje in de herhaling te vallen... tis iig fijn dat ik niet de enige ben die zo loopt te denken continue

quote:

Op dinsdag 28 maart 2006 11:52 schreef Kuuke2k5 het volgende:
exact! das woar begin ook beetje in de herhaling te vallen... tis iig fijn dat ik niet de enige ben die zo loopt te denken continue

Man je moest eens weten.

Oja.. en buiten dat: Vroeg of laat heeft ze toch wel een andere vriend. Is het niet nu, dan is het wel volgende week of volgende maand. Vergeet niet dat ook jij weer iemand tegen gaat komen.

Ik ook hoop ik, al kan ik me nu nog niet echt voorstellen dat ik gevoelens voor een ander zal krijgen.

Die smiley is misschien wat verkeerd gekozen, maar het is kut als je zo dwangmatig blijft denken, had echt t idee dat ik helemaal gestoord werd en alles me geen kloot meer kon schelen....

quote:

Op dinsdag 28 maart 2006 11:55 schreef Kuuke2k5 het volgende:
Die smiley is misschien wat verkeerd gekozen, maar het is kut als je zo dwangmatig blijft denken, had echt t idee dat ik helemaal gestoord werd en alles me geen kloot meer kon schelen....

Dat heb ik nog. Het is een fokking obsessie geworden en daar wil ik zsm vanaf. Misschien ook maar eens stoppen met hier te posten. Je blijft er op deze manier toch meer mee bezig. Aan de ander kant ook wel fijn om dingen van je af te typen, alleen het van-je-af lukt nog niet zo. Het typen gaat prima.

quote:

Op dinsdag 28 maart 2006 12:02 schreef Madski het volgende:
Heb trouwens denk ik wat vijanden gemaakt in de vorm van bisexuelen en gelovigen in een topic. Sommige kunnen ook niet tegen oprechte mensen

Misschien anders eens in het bos gaan lopen alles op een rijtje zetten. Het op papier zetten en erover nadenken wilt ook wel helpen.

Weinig bos hier in omgeving Rotterdam. Tja.. het Kralingse bos. Opzich heb ik al een hele boel op papier gezet. Punt is dat ik haar teveel geidealiseerd heb. Toch maar eens aan een lijst met negatieve punten gaan beginnen. Want daar had ze er wel een paar van

quote:

Op dinsdag 28 maart 2006 12:08 schreef Madski het volgende:
Uitwaaien aan het strand of de haven?

Goed...plan. Ik zit alleen op mijn werk. Misschien dat ik van het weekend eens het strand opzoek. Stukje lopen zal inderdaad wel ff helpen.

WTF moet ik zo in mn eentje doordraaien!

quote:

Op dinsdag 28 maart 2006 12:19 schreef Madski het volgende:
Nee, anders ga je met jager mee uitwaaien

quote:

Op dinsdag 28 maart 2006 11:36 schreef Madski het volgende:
Ach ik hou gewoon in me achterhoofd dat ze bij mij het beste had. Voor de rest denk ik er niet meer over na.

Aan die gedachte houd ik me nu ook even vast.
Verder gaat het wel .. kheb niet eens zin meer om toenadering te zoeken bij hem.
Dat ie der maar in stikt ... pfff

quote:

Op dinsdag 28 maart 2006 12:22 schreef Twinkle20 het volgende:

[..]

Aan die gedachte houd ik me nu ook even vast.
Verder gaat het wel .. kheb niet eens zin meer om toenadering te zoeken bij hem.
Dat ie der maar in stikt ... pfff

Ik zou er wel zin in hebben, maar ik weet dat het zinloos is. Ze is over me heen, ze ziet niets meer in een toekomst met mij. Ach.. ze komt er wel achter!

tis een tiefus wijf die me eerst hele kop op hol heeft gebracht (of ook toegelaten) en nu gaak me ff zielig aanstellen... mot me zelf ook ff toespreken
graftakken bende zit nu te denken dak met dr bezig was whahahaah kanker ik ben frustie :S sad fuck i am

[ Bericht 30% gewijzigd door Kuuke2k5 op 28-03-2006 12:41:54 ]

nou als ik mn eigen edit ff zie dan nie, gek he dr leven boeid me geen kloot het is t intieme de lichamelijke shit wat ik wil.... kan net zo goed een ander zijn eigenlijjk...

Mjah ene moment overvalt me het gevoel dat ik zonder hem ook wel kan.
Andere moment zit ik nog in de fase van : Boehoehoe ik wil hem nog zo graaaaaag *huil huil*
Maar ik voel me sterker dan een paar weken terug.

Missen doe ik hem wel.. iedere dag.
En iemand anders hoef ik op dit moment echt niet.
Maar ik huil niet meer als ik de afwas aan het doen ben of wat dan ook.. dat vind ik wel een vooruitgang opzich.

Maar woon sinds vorig jaar mei op mezelf, en amper 2 maanden later kreeg ik wat met hem .. Hij hoorde bij mij en bij mijn leven wat ik nu leid..

En nu is hij weg .. en nu ben ik weer alleen hier in huis (we woonden niet samen, maar hij was hier in het weekend altijd .. en meestal 1 nacht doordeweeks)

Vooral die weekenden zijn erg heftig voor me

Gelukkig kan de muziek me vaak troost bieden en heb ik lieve vrienden bij wie ik uit mag huilen

quote:

Op dinsdag 28 maart 2006 17:59 schreef Twinkle20 het volgende:
Mjah ene moment overvalt me het gevoel dat ik zonder hem ook wel kan.
Andere moment zit ik nog in de fase van : Boehoehoe ik wil hem nog zo graaaaaag *huil huil*
Maar ik voel me sterker dan een paar weken terug.

Missen doe ik hem wel.. iedere dag.
En iemand anders hoef ik op dit moment echt niet.
Maar ik huil niet meer als ik de afwas aan het doen ben of wat dan ook.. dat vind ik wel een vooruitgang opzich.

Maar woon sinds vorig jaar mei op mezelf, en amper 2 maanden later kreeg ik wat met hem .. Hij hoorde bij mij en bij mijn leven wat ik nu leid..

En nu is hij weg .. en nu ben ik weer alleen hier in huis (we woonden niet samen, maar hij was hier in het weekend altijd .. en meestal 1 nacht doordeweeks)

Vooral die weekenden zijn erg heftig voor me

Gelukkig kan de muziek me vaak troost bieden en heb ik lieve vrienden bij wie ik uit mag huilen

*komt ook weer een keer langsfietsen* (lees stiekem heel trouw mee)
Ik herken me best wel in wat je schrijft. M'n dips komen gelukkig alleen minder vaak en ik begin wel weer een beetje om me heen te kijken. Maar ik ben bang dat dat meer is omdat ik de warmte en genegenheid in een relatie mis.
Ik kreeg iets met m'n ex een maand voordat ik op mezelf ging wonen. Hij woonde ook niet bij mij maar sliep, net als bij jou, in het weekend en vaak 1 dag doordeweeks bij mij. Wij waren bijna 1,5 jaar samen en ik woonde dus ook bijna 1,5 jaar part-time samen.
Voel me soms nog heel alleen in m'n huis maar aan de andere kant is mijn thuis wel mijn veilige eigen omgeving

quote:

Op dinsdag 28 maart 2006 11:29 schreef Madski het volgende:
Jepz, best wel. Weinig nieuwe gezichten hier

Achja, het houd je van de straat en bezig tijdens het werken/stage lopen.

1 nieuw gezicht iig
enne sta er nog wel achter dat het over is maar toch.....
zit weer in een dip , en velen zullen er nog volgen vrees ik

Heb alleen deze pagina gelezen, dus ik ken jullie verhalen verder niet.

Toen mijn ex het uitmaakte (zo'n 3 jaar terug, na 2 jaar 'intensieve' verkering) heb ik het diepste dal in mijn leven tot nu toe ervaren. Ik was nog smoorverliefd op 'r en had een soort afkeer tegen alle andere meisjes; alleen zij was de ware voor mij..Toen ze ook nog een andere vriend kreeg zag ik 't echt niet meer zitten...

Geloof het of niet: de tijd heelt zelfs de diepste wonden...heb gewoon geduld. Ik zweer 't je. Bovendien is het de beste leerervaring die ik ooit heb gehad. Ik zie de fouten die ik heb gemaakt, die zij heeft gemaakt...op welke punten ik mezelf heb moeten veranderen en bovendien weet ik nu precies wat voor type ik zoek in het leven...En wat blijkt? Dat is zíj helemaal niet....

Wat ik veel zie is dat mensen (meisjes in meerdere mate dan jongens denk ik) na het einde van een langdurige relatie gelijk op zoek gaan naar een nieuwe liefde omdat "geluk" weer terug te vinden. Maak deze fout niet. Zorg dat je eroverheen komt door die lege plek die eerder gevuld werd door je ex te vullen met andere leuke dingen. Wordt eerst gelukkig met jezelf en deel dat dan eventueel in de toekomst met een ander...Zo zal dat gat niet nog een keer kunnen ontstaan en heb je veel meer om op terug te vallen. En inderdaad; gooi 'r uit je MSN lijst. Alles wat aan haar/hem herinnerd vertraagt het verwerkingsproces. Het is moeilijk, maar doe die foto's de deur uit..Uit het oog, uit het hart...het klopt echt.

En nog één tip; heb je (goeie) vrienden? Ga ze meer waarderen!

kan eerlijk waar zeggen dat ik nog nooit een echt geslaagde relatie heb gehad. dus valt er ook weinig los te laten. Was blij dat ik er af was.

Heeft zo z'n voordelen.

quote:

Op dinsdag 28 maart 2006 17:59 schreef Twinkle20 het volgende:
Mjah ene moment overvalt me het gevoel dat ik zonder hem ook wel kan.
Andere moment zit ik nog in de fase van : Boehoehoe ik wil hem nog zo graaaaaag *huil huil*
Maar ik voel me sterker dan een paar weken terug.

Missen doe ik hem wel.. iedere dag.
En iemand anders hoef ik op dit moment echt niet.
Maar ik huil niet meer als ik de afwas aan het doen ben of wat dan ook.. dat vind ik wel een vooruitgang opzich.

Maar woon sinds vorig jaar mei op mezelf, en amper 2 maanden later kreeg ik wat met hem .. Hij hoorde bij mij en bij mijn leven wat ik nu leid..

En nu is hij weg .. en nu ben ik weer alleen hier in huis (we woonden niet samen, maar hij was hier in het weekend altijd .. en meestal 1 nacht doordeweeks)

Vooral die weekenden zijn erg heftig voor me

Gelukkig kan de muziek me vaak troost bieden en heb ik lieve vrienden bij wie ik uit mag huilen

Die warmte en genegenheid en het lichamelijke zijn de drie dingen waar ik zo dag per dag me gevoel nog wel eens mee breek. Het zal me verder een rotzorg wezen hoe ze dr leven lijd.
Ik wil die drie dingen en met haar heb ik dat het laatste gehad en blijf daardoor die link met haar leggen... Ff mee stoppen ....

quote:

Op dinsdag 28 maart 2006 23:54 schreef Rumboon het volgende:
Heb alleen deze pagina gelezen, dus ik ken jullie verhalen verder niet.

Toen mijn ex het uitmaakte (zo'n 3 jaar terug, na 2 jaar 'intensieve' verkering) heb ik het diepste dal in mijn leven tot nu toe ervaren. Ik was nog smoorverliefd op 'r en had een soort afkeer tegen alle andere meisjes; alleen zij was de ware voor mij..Toen ze ook nog een andere vriend kreeg zag ik 't echt niet meer zitten...

Dat ervaar ik nu. Nu lijk ik ineens smoor te zijn op haar, terwijl dat eigenlijk al jaren over was. Sterker nog... ik irriteerde me vaak aan allerlei trekjes karaktereigenschappen en gewoontes van haar. Dat was ook vaak de reden dat we ruzie kregen. Nu ze weg is, zie ik die dingen ineens niet meer. Ik zie zowat alleen maar de mooie dingen van haar terwijl ik gewoon weet dat we niet bij elkaar passen. Ik heb ook het vermoeden dat ze nu iets heeft met een collega, maar daar ben ik nog niet helemaal zeker van. Het feit hoe ze mijn laatste e-mailtjes waarin ik mezelf compleet blootgeef, heeft afgepoeierd, wijst erop dat ze het compleet heeft afgesloten. Hoe sluit je een relatie na 5.5 jaar ineens af? Juist ja.. door een vervanging te zoeken. Ik hoop dat ze d'r kop flink stoot en flink spijt krijgt van wat ze heeft weggegooid.

quote:

Geloof het of niet: de tijd heelt zelfs de diepste wonden...heb gewoon geduld. Ik zweer 't je. Bovendien is het de beste leerervaring die ik ooit heb gehad. Ik zie de fouten die ik heb gemaakt, die zij heeft gemaakt...op welke punten ik mezelf heb moeten veranderen en bovendien weet ik nu precies wat voor type ik zoek in het leven...En wat blijkt? Dat is zíj helemaal niet....

Het is zo fucking zwaar voor me de laatste 2 maanden. Ik had gedacht dat na 2 maanden het ergste wel voorbij zou zijn, maar het lijkt alleen maar zwaarder te worden.

Ik zat al niet lekker in mijn vel en toen we uit elkaar zijn gegaan is het nog verder bergafwaarts gegaan met me. Ik slik nu zelfs Antidepressiva omdat ik gewoon echt te erg in een dip zit. Mijn rug doet er gewoon zeer van en het lijkt wel alsof er een knoop in mijn maag zit. Ik hoop dat die zooi snel aanslaat, want liever had ik het niet geslikt. Kan amper nog normaal functioneren. Heb ook een tijd halve dagen gewerkt en a.d.h.v. een schema heb ik dit opgebouwd tot ik weer aan de 8 uur per dag zit. Er komt nu nog amper iets uit me, maar ik moet wel die 8 uur volmaken.

Voordeel is wel dat ik die fouten van mezelf wel inzie. Dat is 1 ding wat zeker is. Veel over mezelf geleerd. Wat ik nog wel moet leren is zelfstandig zijn. Ik moet het in mijn eentje allemaal zien te rooien en dat valt tot nu toe echt zwaar. Gelukkig eet ik vaak bij mijn ouders, want anders zou ik waarschijnlijk niet eens vreten.

quote:

Wat ik veel zie is dat mensen (meisjes in meerdere mate dan jongens denk ik) na het einde van een langdurige relatie gelijk op zoek gaan naar een nieuwe liefde omdat "geluk" weer terug te vinden. Maak deze fout niet. Zorg dat je eroverheen komt door die lege plek die eerder gevuld werd door je ex te vullen met andere leuke dingen. Wordt eerst gelukkig met jezelf en deel dat dan eventueel in de toekomst met een ander...Zo zal dat gat niet nog een keer kunnen ontstaan en heb je veel meer om op terug te vallen. En inderdaad; gooi 'r uit je MSN lijst. Alles wat aan haar/hem herinnerd vertraagt het verwerkingsproces. Het is moeilijk, maar doe die foto's de deur uit..Uit het oog, uit het hart...het klopt echt.

Tja.. dat zie ik ook. Gebeurt maar al te vaak dat men na een paar weken al weer een nieuwe liefde heeft. Mijn ex dus ws ook

Het gelukkig worden met mezelf zal nog wel even op zich laten wachten. Zoals ik me nu voel maakt me bang. Bang dat ik voorlopig niet van dit kut gevoel afkom en dat ik dieper in een dal wegzak. Lijkt wel of die relatiebreuk iets in mij heeft getriggerd waardoor ik in een negatieve spiraal terecht ben gekomen. Ik wil er heel graag uit, daarom heb ik ook voor die Antidepressiva gekozen. Met een psycholoog of wat dan ook duurt het allemaal veel langer lijkt me.

Ik probeer wel leuke dingen te doen, maar door de weeks is dat moeilijker dan in het weekend. Veel van mijn vrienden zijn al gesetteled en iets in me weerhoud me om ze dan op te zoeken. Je denkt dan dat ze liever met het vrouwtje samen zijn enzo. Andere vrienden die nog wel single zijn, zitten teveel in de kroeg.. iets waar ik mezelf voor wil behoeden. Ik ken mezelf wat dat betreft namelijk...

En over die zaken die aan haar herinneren... Het gehele interieur herinnert me aan haar. Alles hebben we samen gekocht. Foto's heb ik opgeborgen. Weggooien doe ik niet. Is dan 6 jaar herinnering wat je ineens wegflikkerd. Krijg je spijt van. Verder heeft ze mij al compleet uit haar leven geweerd, dus ik hoef er niet veel meer aan te doen. Niemand ziet haar ook nog. Ze schijnt nieuwe vriendinnen (haar collega's) te hebben. Dat hoort mijn moeder dan van haar moeder, maar verder laten ze ook weinig los. Echt kut hoe het is gegaan.

Ik weet iig dat het nooit meer goed gaat komen tussen ons. Daar kan ik dan mee verder.

quote:

En nog één tip; heb je (goeie) vrienden? Ga ze meer waarderen!

Ik waardeer ze zeker. Ben mijn ouders trouwens ook meer gaan waarderen. Waardeerde ze al, maar ze leven echt met me mee. En doen alles voor me!

quote:

Op woensdag 29 maart 2006 09:52 schreef jagermeister1 het volgende:

Ik hoop dat ze d'r kop flink stoot en flink spijt krijgt van wat ze heeft weggegooid.

echte liefde noem ik dat

quote:

Op woensdag 29 maart 2006 10:07 schreef petitlapin2 het volgende:

[..]

echte liefde noem ik dat

Haha.. daar heb je hem weer

Wat ze me geflikt heeft is gewoon stijlloos. Dat heeft woede in mij losgemaakt. Dat zij ook boos is, kan ik helemaal inkomen, maar dat je een relatie van 5.5 jaar zo afsluit... Wat mij betreft mag je dan je hoofd eens flink stoten en terug denken aan de tijd die we samen hadden.

[ Bericht 1% gewijzigd door jagermeister1 op 29-03-2006 10:23:22 ]

quote:

Op woensdag 29 maart 2006 10:11 schreef jagermeister1 het volgende:

Haha.. daar heb je hem weer

Nou kerel, wat ze me geflikt heeft is gewoon stijlloos. Dat heeft woede in mij losgemaakt. Dat zij ook boos is, kan ik helemaal inkomen, maar dat je een relatie van 5.5 jaar zo afsluit... Wat mij betreft mag je dan je hoofd eens flink stoten en terug denken aan de tijd die we samen hadden.

ik was er niet bij, ik weet niet wat er precies gebeurd is, maar als zij het zo wou afsluiten, heb jij daar weinig aan te zeggen.

Trouwens, je weet dat je relatie nooit kon standhouden, dat zeg je meermaals. Ik begrijp niet dat je je dan toch nog zo aan haar wil vastklampen, ik begijp ook niet waarom je denkt dat ze dan nog met spijt zal terugdenken aan je relatie ... ze zou eerder blij moeten zijn dat het gedaan is. Dit is volgens mij meer een gekwetst ego dan liefde ...

quote:

Op woensdag 29 maart 2006 10:23 schreef petitlapin2 het volgende:

[..]

ik was er niet bij, ik weet niet wat er precies gebeurd is, maar als zij het zo wou afsluiten, heb jij daar weinig aan te zeggen.

Trouwens, je weet dat je relatie nooit kon standhouden, dat zeg je meermaals. Ik begrijp niet dat je je dan toch nog zo aan haar wil vastklampen, ik begijp ook niet waarom je denkt dat ze dan nog met spijt zal terugdenken aan je relatie ... ze zou eerder blij moeten zijn dat het gedaan is. Dit is volgens mij meer een gekwetst ego dan liefde ...

Ik snap jou wel hoor. Is ook wel wat voor te zeggen. Natuurlijk is mijn ego gekwetst, maar ik hou wel veel van haar. Alleen ik heb nog erg veel moeite gedaan om de zaken normaal uit te kunnen spreken. Heb alles keurig netjes zonder verwijten in meerdere mailtjes verwoord. face 2 face praten wilde ze niet. Telefonisch contact ontaarde in een riedel van hier tot Tokio. Dat kind was woest dat ik haar de deur gewezen heb en dat ik alles in rap tempo heb afgerond (achteraf heb ik daar spijt van gekregen)... maar het gekke is... ze wilde zelf weg.

Wat mij erg aan haar tegenviel is dat ze al tijden riep dat ik eens naar een dokter moest gaan vanwege mijn stress en depressie. Ik zat best wel in de put de laatste tijd. Ze heeft dat meerdere malen geroepen. Toen we net uitelkaar waren begon bij mij een lampje te branden en heb ik alle moed verzameld om toch hulp te zoeken. (Beetje laat, maar toch) Ons contact was toen nog redelijk normaal en ze wist er dus van. Als je dan na 3 dagen dat je naar een arts bent geweest nog niet de minste belangstelling vanuit haar kant ontvangt, dan valt dat rouw op je dak kan ik je vertellen. Dat was dan de lieve meid waar je bijna 6 jaar mee gedeeld hebt.

En ja.. we passen ook niet echt bij elkaar. We hadden veel leuke dingen samen, maar ook veel minder leuke dingen. Ik denk dat het uiteindelijk misschien wel beter is dat we uitelkaar zijn, maar toch hou je van zo iemand.

[ Bericht 6% gewijzigd door jagermeister1 op 29-03-2006 10:47:57 ]

quote:

Op woensdag 29 maart 2006 10:37 schreef jagermeister1 het volgende:

Ze heeft dat meerdere malen geroepen. Toen we net uitelkaar waren begon bij mij een lampje te branden en heb ik alle moed verzameld om toch hulp te zoeken. Ons contact was toen nog redelijk normaal en ze wist er dus van. Als je dan na 3 dagen dat je naar een arts bent geweest nog niet de minste belangstelling vanuit haar kant ontvangt, dan valt dat rouw op je dak kan ik je vertellen. Dat was dan de lieve meid waar je bijna 6 jaar mee gedeeld hebt.

te laat ...

ik zou als ex ook echt wel eens vet lachen als je dit doet, net nadat het uit is.

mannen toch, ze treden pas in actie als alles al verloren is... ik zou ook expres niets vragen dan, dat meen ik

dat flippende gevoel in je maag en dat de hele wereld kan doodvallen herken ik enorm... ik liep op me werk rond met knikkende knieeen en kon gewoon niks meer... is gelukkig nu weggezakt alleen het denken aan het intieme wat je met dr had , dat flitst als een film voorbij en daar trip ik zo nu en dan nog ff flink van...

Maarja dat is niet om haar maar om wat je wil....kutzoo*

quote:

Op woensdag 29 maart 2006 10:44 schreef petitlapin2 het volgende:

[..]

te laat ...

ik zou als ex ook echt wel eens vet lachen als je dit doet, net nadat het uit is.

mannen toch, ze treden pas in actie als alles al verloren is... ik zou ook expres niets vragen dan, dat meen ik

Mja... natuurlijk te laat. Maar ik zag het gewoon nog niet in. Als je relatie op de klippen loopt, dan ga je je ineens afvragen hoe dat is gekomen. En ik vond het gewoon een enorme stap om te nemen.. om al je sores met een huisarts door te nemen. Niet zo gek toch. Ik dacht er altijd zelf wel uit te komen.

Wel erg hard van jullie vrouwen. Teken van echte liefde .... om je dan maar eens met je eigen woorden te bestoken.

quote:

Op woensdag 29 maart 2006 10:23 schreef petitlapin2 het volgende:

[..]

ik was er niet bij, ik weet niet wat er precies gebeurd is, maar als zij het zo wou afsluiten, heb jij daar weinig aan te zeggen.

Niet helemaal mee eens. Ik ken mezelf vrij goed en je kunt met mij alle kanten op. Maar wie mij als vuil behandelt gaat een paar zware momenten tegemoet. Man of vrouw.

Beetje respect is niet zoveel gevraagd.

quote:

Dit is volgens mij meer een gekwetst ego dan liefde ...

Liefde en gekwetste ego's gaan vaak hand in hand

quote:

Op woensdag 29 maart 2006 10:44 schreef petitlapin2 het volgende:

[..]

te laat ...

ik zou als ex ook echt wel eens vet lachen als je dit doet, net nadat het uit is.

mannen toch, ze treden pas in actie als alles al verloren is... ik zou ook expres niets vragen dan, dat meen ik

Tsja... stoer. Heel erg indrukwekkend.

Zucht... kuthoeren. Stuk voor stuk

quote:

Op woensdag 29 maart 2006 11:24 schreef Pappie_Culo het volgende:

[..]

Tsja... stoer. Heel erg indrukwekkend.

Zucht... kuthoeren. Stuk voor stuk

Voor sommige mensen (waaronder ik) ligt het gevoelsmatig toch even net iets anders. Ik kan de grootste bek hebben maar op het gebied van vrouwen ben ik gevoelsmatig gewoon te kwetsbaar...

quote:

Op woensdag 29 maart 2006 11:22 schreef Pappie_Culo het volgende:

[..]

Niet helemaal mee eens. Ik ken mezelf vrij goed en je kunt met mij alle kanten op. Maar wie mij als vuil behandelt gaat een paar zware momenten tegemoet. Man of vrouw.

Beetje respect is niet zoveel gevraagd.
[..]

Liefde en gekwetste ego's gaan vaak hand in hand

Ach ja.. ik heb haar ook niet altijd met respect behandeld. Daar ben ik eerlijk in. Wat ik echter niet kan verkroppen is het feit dat ik oprecht excuses voor bepaalde stommiteiten van mij heb aangeboden. Meerdere malen zelfs. Op een gegeven moment moet je als vrouw zijnde je boosheid toch aan de kant kunnen zetten en over dingen kunnen praten? Tenzij ze iemand anders ligt te naaien natuurlijk.... dan boeit het ineens allemaal niet meer.

quote:

Op woensdag 29 maart 2006 11:29 schreef Kuuke2k5 het volgende:

[..]

Voor sommige mensen (waaronder ik) ligt het gevoelsmatig toch even net iets anders. Ik kan de grootste bek hebben maar op het gebied van vrouwen ben ik gevoelsmatig gewoon te kwetsbaar...

Ik ben gevoelsmatig ook kwetsbaar. Als je dat niet bent lijkt het me een teken dat het je eigenlijk ook niks kan schelen. Nou is dat ook wel iets wat je zelf toelaat natuurlijk. Maarja, om nou een bunker om je heen te bouwen en zo door het leven te gaan... ook een beetje onzinnig.

Gelukkig ontwikkel ik niet snel gevoelens voor iemand (lees: zo goed als nooit)... als ik dit wel doe gaat het erg diep en blijft dat eigenlijk jaren en jaren zitten. Diep weggestopt misschien, maar het zit er nog steeds.

Ik heb het idee jagermeister dat je haar te weinig ruimte tot nu toe heb geboden om even "adem te halen". Je zou nu echt moeten proberen even je eigen ding te doen (al begrijp ik hoe moeilijk dat is)....

quote:

Op woensdag 29 maart 2006 11:30 schreef jagermeister1 het volgende:

[..]

Ach ja.. ik heb haar ook niet altijd met respect behandeld. Daar ben ik eerlijk in. Wat ik echter niet kan verkroppen is het feit dat ik oprecht excuses voor bepaalde stommiteiten van mij heb aangeboden. Meerdere malen zelfs. Op een gegeven moment moet je als vrouw zijnde je boosheid toch aan de kant kunnen zetten en over dingen kunnen praten? Tenzij ze iemand anders ligt te naaien natuurlijk.... dan boeit het ineens allemaal niet meer.