De Kunst van het loslaten van een ex #37

quote:

Op zondag 5 maart 2006 21:37 schreef gurlie het volgende:
Oh, ik las laatst een boek dat het wel mooi beschreef: 'Een schitterend gebrek' van Arthur Japin.

Ik wou dat ik de rust kon vinden om eens een boek te lezen. Damn... ik ben eigenlijk al 2 a 3 jaar rusteloos.

Weer een nieuw topique... Niet echt gepast zo'n smile, maar goed....we motten blijven lachen. Toch??

2 a 3 jaar rusteloos? komtdah ?

Traditiegetrouw kunst in Kunst veranderd.

quote:

Op maandag 6 maart 2006 10:39 schreef Kuuke2k5 het volgende:
2 a 3 jaar rusteloos? komtdah ?

Rusteloos klinkt misschien wat zwaar. Zit gewoon al een tijd niet zo lekker in mijn vel. Dit is dan ook een medeoorzaak van het verbreken van mijn relatie. Ben iig bezig om dat weer te verbeteren en daarna zien we wel weer verder.

Nou toch maar eens een bericht posten.
Heb dit topic al een tijd gevolgt en is eigenlijk ook de rede dat ik me hier geregistreert voor heb.

Tis nu al een tijdje uit met me ex (sinds begin november) hadden een relatie voor 6 maanden ongeveer. Uit elkaar gaan ging voor mij erg moeilijk, we hadden wel onze ups en downs en het kwam ook niet verslagen als een verrassing maar hakte voor mij er toch wel best hard in. Echt helemaal hotel de botel was ik van haar.

Nu dus al een tijd uit elkaar en gaat wel steeds wat beter. Spreek dr haast niet meer en dat voelt fijn eerlijk gezegt. Zodra er ook maar een grintje contact is tussen ons twee dan lukt het gewoon niet om het oppervlakkig te houden en weer dingen ophalen van vervlogen tijden. Alhoewel ik het contact wel best mis.
Zonet even uit verveling weer wat sites afgestruimt (ze houd ook een weblog bij zeg maar) en om dan te lezen dat ze andere mannen in de gaten begint te krijgen e.d. doet me totaal niet goed.

En het frapante is.. Ik zit ook natuurlijk niet stil en toch stoor ik me eraan! Als ik het terug lees klinkt dat egocentrisch, maar toch zit nog zo'n gevoel van dat ik veel om dr geef. Houden van denk ik van niet.

Mensen die ervaring hebben hiermee?

Merk wel van mezelf dat ik nu stukken duidelijk weet wat ik zoek in een relatie en waar ik me prettig bij voel. Het is natuurlijk allemaal een leerweg om jezelf te kunnen ontwikkelen. Het blijft alleen jammer om zo hard geslagen te worden door de lessen (figuurlijk dan).

quote:

Op zaterdag 11 maart 2006 02:44 schreef Madski het volgende:
Nou toch maar eens een bericht posten.
Heb dit topic al een tijd gevolgt en is eigenlijk ook de rede dat ik me hier geregistreert voor heb.

Tis nu al een tijdje uit met me ex (sinds begin november) hadden een relatie voor 6 maanden ongeveer. Uit elkaar gaan ging voor mij erg moeilijk, we hadden wel onze ups en downs en het kwam ook niet verslagen als een verrassing maar hakte voor mij er toch wel best hard in. Echt helemaal hotel de botel was ik van haar.

Nu dus al een tijd uit elkaar en gaat wel steeds wat beter. Spreek dr haast niet meer en dat voelt fijn eerlijk gezegt. Zodra er ook maar een grintje contact is tussen ons twee dan lukt het gewoon niet om het oppervlakkig te houden en weer dingen ophalen van vervlogen tijden. Alhoewel ik het contact wel best mis.
Zonet even uit verveling weer wat sites afgestruimt (ze houd ook een weblog bij zeg maar) en om dan te lezen dat ze andere mannen in de gaten begint te krijgen e.d. doet me totaal niet goed.

En het frapante is.. Ik zit ook natuurlijk niet stil en toch stoor ik me eraan! Als ik het terug lees klinkt dat egocentrisch, maar toch zit nog zo'n gevoel van dat ik veel om dr geef. Houden van denk ik van niet.

Mensen die ervaring hebben hiermee?

Merk wel van mezelf dat ik nu stukken duidelijk weet wat ik zoek in een relatie en waar ik me prettig bij voel. Het is natuurlijk allemaal een leerweg om jezelf te kunnen ontwikkelen. Het blijft alleen jammer om zo hard geslagen te worden door de lessen (figuurlijk dan).

Enige vorm van herkenning in wat je schrijft. Zoals ik in het vorige deel van dit topic schreef is mijn relatie van 1,5 jaar 7 weken geleden verbroken. Afgelopen zondag heb ik tegen m'n ex gezegd dat ik voorlopig gewoon geen behoefte heb aan contact omdat ik me teveel laat beïnvloeden door wat hij zegt / denkt / doet / schrijft etc. Ik moet zeggen dat ik me in de afgelopen week beter heb gevoeld dan in de 6 weken ervoor (stiekem applausje voor mezelf ).

Ik moet er ook niet aan denken dat mijn ex met andere vrouwen omgaat (ondanks dat die *** dat na een week al bleek te doen...) maar zit idd zelf ook niet stil, kijk toch wel beetje om me heen.

Het laatste wat je schrijft, over weten wat je zoekt in een relatie heb ik nu ook. Afgelopen week beetje objectief naar de relatie gekeken en weet nu beter wat ik wel en niet wil in de toekomst. Idd kloten hoe je er achter komt maar het is toch weer een les voor de toekomst!

Zit dan ook wel weer een tegenstrijd in het wel contact willen, maar weten dat het eigenlijk niet goed voor je is.
Aan de ene kant ben je toch wel benieuwd hoe het met die persoon gaat, omdat je toch wel 6 maanden met haar hebt doorgebracht. En het gewoon zonde is om die tijd in principe weggegooit te hebben.

en aan de andere kant weet je gewoon dat het je niet goed doet als je weer contact ermee hebt! Je gaat dan weer twijfelen, leest tussen de regels door bij berichten, gaat dingen voor stellen om te koffieleuten terwijl je weet dat het slecht is! En dan ook toch wel weten dat de tijd niet is weggegooit, je een mooie tijd hebt gehad samen met veel mooie momenten en dat het z'n beste tijd gehad had.

Helemaal mee eens. Weet nu gewoon dat ik iemand wil waar ik goed mee in dialoog kan gaan. Serieus te nemen valt en ook mee kan geinen (mijn humor is soms te flauw voor woorden, maar als men dat waardeert doet het je toch goed) en prettig bij voel. Het prettig voelen bij een persoon merk je meestal binnen een korte tijd al.

Tis alleen oppassen dat je niet te snel vertrouwen in personen legt. Heb ook al gemerkt dat dit gebeurde bij een vriend en dat de vriendin daarvan dan weer misbruik ging maken door allemaal verwijten neer te leggen. Ze zeiden bijv dat ik teveel flirt met mensen. Kon het totaal niet waarderen.. Waarom als je met iemand staat te praten met de kroeg ben je dan automatisch aan het flirten? Ik noem het geinteresseerd in die persoon en nieuwe mensen leren kennen. Persona in kwestie noemt het flirten en wanhopig overkomen. Tis maar net hoe je het bekijkt en nog steeds mijn eigen zaak denk ik zo.

Voor mij is het nu ook al meer dan een half jaar over, ik hoorde vandaag dat ze een nieuw vriendje heeft.... en ja, het zal vast wel besproken zijn, het is toch even een lastig gevoel.

Geen jaloezie oid, maar ja je kent het wel.

De realtie verbreken is het beste wat ik in de recente geschiedenis gedaan heb

Lastig gevoel? Tis gewoon ronduit pet/kut!
Zijn dingen die je totaal niet wilt weten eigenlijk, maar toch op een manier achter komt weer.

quote:

Op zaterdag 11 maart 2006 03:05 schreef Madski het volgende:
Lastig gevoel? Tis gewoon ronduit pet/kut!
Zijn dingen die je totaal niet wilt weten eigenlijk, maar toch op een manier achter komt weer.

Nou niet wil weten is het voor mij niet zo zeer.

Een maand geleden wou ze me nog terug. ik ben toen ook bij haar thuis geweest... en ja ik ben daar stom geweest. niet slim. ik was duidelijk. geen gevoelens gewoon praten als "vrienden"

ze vertelde me daar ook van een "vriend" die ze had, en ik vroeg dus is dat wat. nou daar zou ze nooit mee gaan lopen. "nou ja prima, al doe je het wel" was mijn reactie toen.

Maar nu is het denk ik toch meer van, zei nu wel, en ik (nog) niet.
Ook ik mis warmte.

Nee ok, jij bent duidelijk al op een punt beland waar het helemaal verwerkt is. Dat is wat ik eruit begrijp.
Maar ze zou er niet mee lopen? Daar doel je op dat ze er niet mee overstraat gaat?

Hmmm mja ik snap hem. Uiteindelijk komt het toch wel allemaal weer goed. Zij was er eerder over heen denk ik gewoon (klinkt hard, maar is de waarheid. zelf denk ik er nu ook over in mijn geval). Merk bijv ook bijmezelf dat ik er eigenlijk nog niet helemaal lekker bij voel om me alweer te gaan binden aan iemand en me daar helemaal voor te geven. Batterij is even leeg.

quote:

Op zaterdag 11 maart 2006 03:18 schreef Madski het volgende:
Nee ok, jij bent duidelijk al op een punt beland waar het helemaal verwerkt is. Dat is wat ik eruit begrijp.
Maar ze zou er niet mee lopen? Daar doel je op dat ze er niet mee overstraat gaat?

Lopen bedoel ik mee, een relatie beginnen. (spreektaal hier)

Maar er is bij ons ook best veel gebeurd. en eigenlijk hadden we er al een half jaar eerder een punt achter moeten zetten.

Maar soms op eenzame dagen is het erg lastig.

Hmm ok op die manier.
Het is naar mijn mening ook gewoon rekening houden dan met de ander. Om het leed te besparen. Natuurlijk kom je er op een of andere manier toch wel achter van de ander, maar dan is je ex in ieder geval niet de boosdoener geweest.

True wat die eenzame dagen betreft. Gewoon vrienden dan opzoeken en mooi uitgaan werkt altijd wel goed voor mij. Met bepaalde mensen erover praten werkt ook altijd goed, omdat je weet dat ze begrip kunnen opbrengen en nog zorgzaam met de informatie omspelen die ze krijgen.

Heb de laatste tijd het ook helemaal gehad met msn bijv. weet dat ik nog in dr msn lijst sta (heb haar verwijderd omdat anders de drang van het aanspreken te groot word en ik me gewoon totaal niet prettig ermeer bij voel) en ik ook geen zin meer heb om mensen te spreken over het interet. Hele internets gebeuren vind ik niks meer. Gewoon Face to Face praten over serieuze zaken is stukken prettiger. Je weet dan meteen wat voor persoon dat is.

Nergens last van eigenlijk.
Misschien de sex alleen.

De sex is dan juist weer iets wat ik niet mis. Dat is iets extra's (wel prettig natuurlijk).
Alleen dat gevoel van geborgenheid. Dat is het vooral.

Maar goed, nu slapen. Truste.

Ik zit er nu ook ff doorheen zeg maar. Zo fucking veel twijfels. Ik wil mijn ex aan de ene kant dolgraag terug, maar aan de andere kant denk ik niet dat zij nog terug wil komen. Er is erg veel gebeurd. Heb nu al een maand niets meer van haar vernomen... Denk ook niet dat dat nog gaat gebeuren, tenminste... niet vanuit haar initiatief.

Ben de laatste paar weken erg veel over mezelf te weten gekomen. Dingen heb ik echt allemaal op een rijtje gekregen en ben tot de conclusie gekomen dat ik wel heel erg veel om die meid geef. Had dus nooit zo impulsief moeten handelen. Nu is ze dus erg kwaad en of het ooit nog goed komt...

Ik wil contact met haar zoeken, maar ben zo bang dat ik afgepoeierd ga worden. Ik zal haar iig niet bellen, wat via de telefoon kun je sowieso al redelijk makkelijk afgescheept worden.

Bijna 6 jaar relatie naar de klote geholpen. We woonden samen... en dat is nu allemaal kapot. Van haar moeder te horen gekregen dat ze me niet mist en dat ze opgelucht is. Nou heb ik mezelf ook beter voorgehouden dan dat ik me voel, dus misschien meende ze dat niet. Maar je weet het natuurlijk niet.

Damn zeg... ik zou haar zo graag een dikke knuffel geven en zeggen dat ik spijt heb van alles.

quote:

Op maandag 13 maart 2006 12:36 schreef jagermeister1 het volgende:
Ik zit er nu ook ff doorheen zeg maar. Zo fucking veel twijfels. Ik wil mijn ex aan de ene kant dolgraag terug, maar aan de andere kant denk ik niet dat zij nog terug wil komen. Er is erg veel gebeurd. Heb nu al een maand niets meer van haar vernomen... Denk ook niet dat dat nog gaat gebeuren, tenminste... niet vanuit haar initiatief.

Ben de laatste paar weken erg veel over mezelf te weten gekomen. Dingen heb ik echt allemaal op een rijtje gekregen en ben tot de conclusie gekomen dat ik wel heel erg veel om die meid geef. Had dus nooit zo impulsief moeten handelen. Nu is ze dus erg kwaad en of het ooit nog goed komt...

Ik wil contact met haar zoeken, maar ben zo bang dat ik afgepoeierd ga worden. Ik zal haar iig niet bellen, wat via de telefoon kun je sowieso al redelijk makkelijk afgescheept worden.

Bijna 6 jaar relatie naar de klote geholpen. We woonden samen... en dat is nu allemaal kapot. Van haar moeder te horen gekregen dat ze me niet mist en dat ze opgelucht is. Nou heb ik mezelf ook beter voorgehouden dan dat ik me voel, dus misschien meende ze dat niet. Maar je weet het natuurlijk niet.

Damn zeg... ik zou haar zo graag een dikke knuffel geven en zeggen dat ik spijt heb van alles.

Klote dat je er even doorheen zit!
Ik zou niet te veel op de woorden van haar moeder afgaan. Ik zou ook niet willen dat mijn ex weet hoeveel pijn het soms nog doet, heb me ook heel lang groot gehouden. Als het gevoel van contact opnemen niet weg gaat zou ik haar een brief schrijven, gewoon netjes met de hand, en daarna afwachten. Zou het anders ook niet weten.
Sterkte!

quote:

Op maandag 13 maart 2006 12:42 schreef Lips het volgende:

[..]

Klote dat je er even doorheen zit!
Ik zou niet te veel op de woorden van haar moeder afgaan. Ik zou ook niet willen dat mijn ex weet hoeveel pijn het soms nog doet, heb me ook heel lang groot gehouden. Als het gevoel van contact opnemen niet weg gaat zou ik haar een brief schrijven, gewoon netjes met de hand, en daarna afwachten. Zou het anders ook niet weten.
Sterkte!

Thanks! Daar zit inderdaad wel wat in. Heb ook aan een brief gedacht, maar goed....ik vrees een beetje dat het allemaal niets uit zal halen. In die brief komen hele gevoelige zaken te staan... dingen die zij niet van mij weet...Ben bang dat ze de brief niet als persoonlijk zal beschouwen en hem aan de verkeerde personen laat lezen. Aan de ene kant zal dat voor haar misschien ook dingen ophelderen en kan ze misschien eens van haar boosheid afstappen.

Ik weet ook nog niet zeker of ik haar nu terug wil hoor. Ik mis haar wel verschrikkelijk. Afgelopen zaterdagnacht tijdens het stappen had ik weer zo'n ernstig gevoel van gemis en eenzaamheid. Echt raar, want ik was met een man of 30 op stap....en toch voelde ik me alleen.

Op dit moment idealiseer ik haar te veel denk ik, maar toch.... Ik denk toch dat ik nog heel veel van haar hou zeg maar.

Hoor mij nou lullen zeg.... wat een softie Ik laat me gewoon gek maken door een meid...

quote:

Op maandag 13 maart 2006 13:23 schreef jagermeister1 het volgende:

Hoor mij nou lullen zeg.... wat een softie Ik laat me gewoon gek maken door een meid...

Ach, dat hebben we allemaal.

En het zijn dooddoeners, tijd heelt/heeld alle wonden. en ook dat gevoel gaat over.

Ik heb het soms ook nog wel eens hoor. maar dan komt een maat van me langs en is het over ook.

je moet er niet bij neer gaat zitten. heb ik ook niet gedaan, ik heb me gestort op het opbouwen van mn bedrijf, en dat heeft geholpen.

Good Luck

quote:

Op maandag 13 maart 2006 13:37 schreef johnplayer het volgende:

[..]

Ach, dat hebben we allemaal.

En het zijn dooddoeners, tijd heelt/heeld alle wonden. en ook dat gevoel gaat over.

Ik heb het soms ook nog wel eens hoor. maar dan komt een maat van me langs en is het over ook.

je moet er niet bij neer gaat zitten. heb ik ook niet gedaan, ik heb me gestort op het opbouwen van mn bedrijf, en dat heeft geholpen.

Good Luck

Thanks
Klopt, maar toch heb ik er spijt van dat ik het zover heb laten komen. Bovendien heb ik nog veel te zeggen waartoe ik tot nu toe de kans niet heb gehad.

Toch heb ik het gevoel dat ik mezelf ga verlagen als ik toch weer toenadering ga zoeken. Zij heeft het waarschijnlijk al afgesloten en dan kom ik weer als een mak lammetje contact zoeken. Denk dat ze gewoon zegt

quote:

Op maandag 13 maart 2006 13:54 schreef jagermeister1 het volgende:

[..]

Thanks
Klopt, maar toch heb ik er spijt van dat ik het zover heb laten komen. Bovendien heb ik nog veel te zeggen waartoe ik tot nu toe de kans niet heb gehad.

Toch heb ik het gevoel dat ik mezelf ga verlagen als ik toch weer toenadering ga zoeken. Zij heeft het waarschijnlijk al afgesloten en dan kom ik weer als een mak lammetje contact zoeken. Denk dat ze gewoon zegt

Mak lammetje
Denk dat zij het op een heel andere manier verwerkt. Gewoon heel hard door gaan met een nieuw leven kan het tijdelijk makkelijk maken. Grote kans dat zij zich over een paar maanden pas bezig gaat houden met wat er was en wat er niet meer is. Dat ze nu er ook zelf van overtuigd is dat het goed gaat. Maar je maakt mij niet wijs dat je een relatie van 6 jaar (zo even uit m'n hoofd) zomaar naast je neer zet.

quote:

Op maandag 13 maart 2006 15:40 schreef Lips het volgende:

[..]

Mak lammetje
Denk dat zij het op een heel andere manier verwerkt. Gewoon heel hard door gaan met een nieuw leven kan het tijdelijk makkelijk maken. Grote kans dat zij zich over een paar maanden pas bezig gaat houden met wat er was en wat er niet meer is. Dat ze nu er ook zelf van overtuigd is dat het goed gaat. Maar je maakt mij niet wijs dat je een relatie van 6 jaar (zo even uit m'n hoofd) zomaar naast je neer zet.

Daar zou je best wel eens gelijk in kunnen hebben. Als ik logisch nadenk (en dat lukt me zo nu en dan gelukkig nog) dan lijkt het me inderdaad een beetje raar als je na practisch 6 jaar de boel zonder verdriet afsluit. Tenzij ze er voor zichzelf al een tijd mee bezig was. Maar in Januari had ze het nog over een huis kopen, dus dat lijkt me dan toch een beetje stug.

Zelf denk ik dat ze er ook flink doorheen zit op dit moment, maar dat ze absoluut niet wil dat ik dat te weten krijg. Als een soort van payback voor het feit dat ik zo hard ben geweest en dingen heb gezegd waar toch altijd wel een kern van waarheid in zit. Ook al bedoelde ik het een stuk genuanceerder dan dat het eruit kwam. Wat is er nou mooier om net te doen alsof je er al overheen bent en je je ex niet mist als wraak? Nog mooier als hij dan telkens toenadering blijft zoeken en jij hem iedere keer, zo ijskoud als je maar kunt, afpoeierd.

Ik denk wel dat zij het nu moeilijk heeft, maar het gewoon verborgen wil houden. Wat ik ook vrees is dat ze, hoeveel verdriet ze er ook om zal hebben, definitief heeft besloten nooit meer terug te komen.

Ik was net begonnen aan een brief, maar begin steeds meer te twijfelen of ik dat wel zou moeten doen. Ze zal die brief vast lezen, maar ik denk niet dat ze zich er iets van aan gaat trekken. Haar beslissing is genomen en die is niet meer te wijzigen. Nu niet iig.... wie weet over een half jaar of een jaar.... maar nu niet.

quote:

Op maandag 13 maart 2006 16:27 schreef jagermeister1 het volgende:

[..]

Ik denk wel dat zij het nu moeilijk heeft, maar het gewoon verborgen wil houden. Wat ik ook vrees is dat ze, hoeveel verdriet ze er ook om zal hebben, definitief heeft besloten nooit meer terug te komen.

Ik was net begonnen aan een brief, maar begin steeds meer te twijfelen of ik dat wel zou moeten doen. Ze zal die brief vast lezen, maar ik denk niet dat ze zich er iets van aan gaat trekken. Haar beslissing is genomen en die is niet meer te wijzigen. Nu niet iig.... wie weet over een half jaar of een jaar.... maar nu niet.

Als ik naar mezelf kijk heb ik me ook groot gehouden tegenover m'n ex. Heb hem vorige week wel verteld dat ik het soms heel moeilijk vind me niet te veel van hem aan te trekken. 2 dagen later heb ik gezegd dat ik geen contact meer wil. Als ik mezelf vergelijk met voordat ik het contact heb verbroken heb ik nu ook steeds meer de instelling "zoek het maar uit, ik doe lekker wel m'n eigen dingen en ik zie nog wel of ik zin heb in contact". Deze instelling is ook voor een groot stuk uit zelfbescherming.

Je zegt dat je denkt dat ze de brief toch niet zal lezen en dat ze haar beslissing heeft genomen. Ik heb de laatste maanden vaak 'woorden' gehad met mijn ex omdat hij voor mij dacht. Hij verzon mijn reacties en had een heel raar beeld van mijn persoontje in z'n hoofd. Probeer niet te veel voor haar te denken, ook om jezelf niet gek te maken. Dus wel aan haar denken, maar niet voor haar denken