Ik heb geen klote zwangerschap. Maar ook geen fijne.
Ik voel me nog meer moe dan bij onze eerste, heb al meer last van m'n bekken, maagzuur bijna de gehele dag en last van m'n rug. Misselijkheid zo nu en dan en gevoelig voor veel voedsel. Ik voel me vaak heel verdrietig en wat down en minder gelukkig dan ik zou willen. 
Ik heb last van m'n hormonen en merk dus ook dat stemmingswisselingen meer wel voorkomen dan niet. Daarnaast merk ik dat alle gewrichten weer zeer gaan doen en ach... dat kan er ook heus nog wel bij. Ik zie op tegen alle werkzaamheden die ik nog moet doen om ons huis op orde te krijgen, Jonnes kamer helemaal klaar te krijgen en dan ook nog de babykamer opnieuw baby in te richten. 
Oh ja, en ergens tussendoor moet ik ook nog bevallen. 
![]()
Ik trek me steeds meer terug in mezelf. Heb daar ook genoeg aan, lijkt het soms wel. De buitenwereld is soms zo veel en zo immens.
Depressief? Nee, zo erg is het heus niet.Gewoon combi van winterdip, zwanger zijn en bomen bos verhaal. want die zie ik door dit bos van gevoelens en lijf niet echt meer.
Ik geniet van kozakkenman en onze Jonne. Zijn verjaardag was bijzonder geslaagd en fijn. Wel betekende het dat ik twee avonden om acht uur op bed lag omdat alles zeer deed en ik het niet meer trok.
Ons mannetje doet het heel goed en is echt lekker peuterend. Nou ik nog.... (goed doen, bedoel ik)
Heus, ik doe leuke dingen en heb ook genoeg plezier. Maar ik word opnieuw erg met m'n neus op het feit gedrukt dat ik zo graag in mijn hart meer wil dan mijn hoofd en lijf aankunnen. En dat vind ik soms heel erg confronterend.
-einde klaagzang-