Van keepers is bekend dat ze lang mee kunnen gaan. Soms zelfs tot na hun 40e. Bij veldspelers is dit een zeldzaamheid. Hun knieen, enkels, en hamstrings zijn normaal gesproken rond het 30e levensjaar afgestorven. In Nederland kijken we met bewondering naar Dirk Kuyt. Inmiddels 35 jaar oud, hoogbejaard dus, maar voetbalt nog steeds de pannen van het dak. Al is het allemaal wat stroever dan voorheen.
Toch kan het allemaal nog veel bijzonderder. We hoeven daarvoor niet naar een of ander exotisch oord te reizen waar de oudste generaties levend op vis en olijfolie tot hun 90e, zo niet ouder, marathons sneller lopen dan de gemiddelde Nederlander. Nee. In tegendeel zelfs. Slechts enkele kilometers over de Belgisch-Nederlandse grens in Brugge om precies te zijn, speelt een andere hoogbejaarde. Een oude bekende zelfs. Zijn naam? Timmy Simons!
![44793.jpg]()
De roestige parel van de Vlaamse laagvlakte is inmiddels 38 jaar, in December 39. De meeste lezers op dit forum zullen hem nog wel kennen van zijn tijd bij PSV. Toen hij in 2005 overkwam van Club Brugge stond hij met zijn 28 jaar al te boek als oud. Uiteindelijk verliet hij PSV in 2010 op 32-jarige leeftijd om nog een mooi avontuur bij het Duitse Nurnberg te beleven. Verwacht werd dat dit wel eens de laatste stap in zijn actieve loopbaan kon zijn. Niets is minder waar. Anno 2015 staat de Trabant onder de middenvelders nog steeds te schitteren. Een stalen pilaar in het gouden paleis van het Belgische voetbal, niet altijd mooi, maar minstens zo degelijk.
Timmy Simons is naar wat men zegt een laatbloeier. Pas op 21-jarige leeftijd kreeg hij zijn eerste profcontract bij Eerste Klasser Lommel. Daarvoor had hij altijd voor de provinciale club KTH Diest gespeeld. Zijn toekomst was rooskleurig, timmerman en elk weekend lekker voetballen met vrienden, huis boompje beestje, alles was er voor Timmy. Tot die ene dag dat een verdwaalde scout uitkwam bij een wedstrijd van KTH Diest. Een club waar zelfs deze gepokt en gemazelde voetbalkenner nog nooit van had gehoord. Als hij moest aanwijzen op de kaart waar hij was dan had hij niet eens met zekerheid kunnen vertellen aan welke kant van de grens hij vertoefde. Hoe dan ook grijpt een echte scout elke gelegenheid aan om voetbal te kunnen kijken. De echte talenten eruit te kunnen pakken. De wedstrijd die hij daadwerkelijk had willen bezoeken was toch al lang begonnen en het clubhuis van Diest was een gezellig verzamelpunt van de plaatselijke gemeenschap, en een uitzonderlijke vreemdeling, om een middag te zijn. Zijn verwachtingen waren niet al te hoog gespannen, maar voetbal is en blijft voetbal.
![57386.jpg]()
Bij het eindsignaal was de scout dit alles al lang vergeten. Negentig minuten had hij met open mond gekeken naar Timmy Simons. Een speler die normaal gesproken niet zou opvallen. Zijn latere bijnaam was 'de houten schaduw' omdat de timmerman nagenoeg onzichtbaar over het veld zoefde. Bij KTH Diest was dit al het geval maar dit was niet meer dan schijn. Zijn inzet en passie waren tomeloos. Vanuit het niets dook hij op en pakte een bal af, een simpele pass leidde met regelmatig tot een assist of goal, deze man was de spil van KTH Diest, alles draaide om hem, en niemand had het door, noch de tegenstander noch KTH Diest, en waarschijnlijk Timmy zelf ook nie. Niemand, behalve een uitzonderlijke vreemdeling verscholen achter de verweerde reclameborden in Diest.
Zo belandde Timmy in het professionele voetbal. Een laatbloeier eerste klasse in alles wat hij deed. En zoals een laatbloeier betaamt belandde hij niet meteen bij Anderlecht of een andere grote club. In individuele proefexercisies blonk hij niet uit. Een pass was niet bijzonder. Zijn schoten waren niet denderend. Zelfs een vrachtwagen maakte een soepelere draaicirkel. Alleen Lommel durfde de gok aan en ging af op de lovende woorden van de scout.
Alles was daar zeer zeker niet mee gezegd. Een eersteklasser als Lommel is mooi maar geen vetpot. Een veilig bestaan achterlatend voor een schamele vergoeding in het Belgische tropenvoetbal, waar je de kans loopt een volledig Qatarees of Afrikaans team te treffen voor lege kille tribunes, gaat je in ieder geval niet in de koude kleren zitten. Vooral als je op latere leeftijd pas de kans krijgt. Maar in Diest had niemand twijfels. Brieven werden op de mat van de familie Simons bezorgd dat ze nooit iets van hem zouden kopen als hij het niet ging proberen. Bejaarde inwoners van het Belgische plaatsje boden hem aan elke dag naar de training in Lommel te brengen. Vrouwen in het hele dorp stonden in de rij om zijn boterhammen voor tijdens de lunch te smeren. Timmy kon er niet onderuit, hij moest het proberen, één seizoen en als het dan niet lukte keerde hij terug.
![nurnberg-wil-contract-timmy-simons-verlengen-id1774828-1000x800-n.jpg]()
Zo gezegd zo gedaan. Timmy Simons, de nieuwe aankoop van Lommel SK, onder de rook van Eindhoven. Bij Lommel begon de bloeiende carriere van de Bompa van het Belgische voetbal. In zijn eerste seizoen speelde hij al gelijk, 32 wedstrijden. Scouts wisten de wedstrijden van Lommel al snel te vinden. Iedereen zag hoe Lommel instortte op het moment dat Simons naar de bank werd verwezen. Na twee seizoenen mocht hij a; vertrekken naar Club Brugge en niet veel later maakte hij furore bij PSV. Ook bij het Duitse Nurnberg speelde hij vrijwel alle wedstrijden. Timmy Simons werd de onbetwiste leider van elk team waarin hij terecht kwam. Niet buiten het veld maar op het veld. Niet met zijn mond of sierlijke bewegingen en talloze goals, maar simpelweg door Timmy Simons te zijn. De speler die je pas mist als hij er niet is. Of hij nu aanvoerder was of de hele wedstrijd geen bal raakte, Timmy was onmisbaar voor elk team waar hij speelde, een onvervangbare speler. De timmerman van Diest bleek alles behalve voor een dubbeltje geboren te zijn.
Dacht Timmy nog wel eens aan Diest? Wat er gebeurd was als hij had gekozen voor het timmermansleven? Wis en waarachtig. Een enorme kapitaalstroom van Dexia, grootsponsor van Club Brugge, vond een weg naar het kleine Belgische plaatsje. Timmy liep niet te koop met zijn succes maar investeerde zijn geld in iedereen die vertrouwen in hem had. Zelfs een bejaardenhuis in Nurnberg kon rekenen op zijn steun. De 'houten schaduw' was onmisbaar voor al zijn teams, kon rekenen op het respect van talloze supporters, maar zoals het wel vaker met onzichtbare spelers gaat, je vergeet ze weer, zo ook Timmy Simons. Zo nam Marc Wilmots hem niet mee naar het WK in Brazilie. Hij zou te oud zijn. Wilmots was niet overtuigd van zijn kwaliteiten. Maar eigenlijk was hij hem gewoon vergeten. Belgie ging droevig af zonder indruk te hebben gemaakt. Wat zou er gebeurd zijn als Wilmots hem wel had geselecteerd. De vloeiende bewegingen van Hazard, de robuustheid van Kompany, en dat allemaal onder de onbetwiste leiding van Simons. Wie zal het zeggen. Types als Simons worden pas gewaardeerd als ze daadwerkelijk in het veld staan. Daarbuiten zijn ze na het fluitsignaal al weer vergeten. En Timmy is zo'n geval. Zo is het al gebeurd bij PSV en Nurnberg, en zo zal het dadelijk ook gaan, opnieuw, bij Club Brugge. De Bompa van het Belgische voetbal zal straks de stilte opzoeken die hij zo gewend is. Die hij zo apprecieert. Overal zullen ze hem vergeten. Overal behalve in Diest.
![Timmy%20Simons%20BA.JPG?itok=6y_x22A2]()
Een ode aan Timmy Simmons, een zwijgzame leider.