Aangezien Freek toch altijd een wat "apart" mannetje is geweest, en wij echt IEDER bezoek een andere arts/vpk gezien hebben, wilde ik het dossier eerst doorlezen voordat ik tekende. Affijn, dat leverde een hoop onrust op bij de betreffende weeg/meet mevrouw, wat dat was toch in het geheel niet gebruikelijk. Op mijn antwoord dat het toevallig wel over mijn kind ging, en ik gewoon wilde weten waar ik voor tekende, mocht ik dan het dossier inzien, echter wel onder toezicht van de arts (overigens weer 1 die ik nog nooit gezien had
).Goed, ik dat op mijn gemakje doorgelezen, getekend, en toen vertelde die arts dat hij, omdat het het laatste bezoek was, nog een verslag zou maken van zijn indruk van Freek, en dat dat nog bij het dossier gevoegd zou worden. Waar ik dus al voor getekend had
.Wat vinden jullie? Je hebt toch gewoon recht om te weten wat er over jou/ je kind gedocumenteerd wordt, of maak ik het nou allemaal veel te moeilijk?
Ik kan me helemaal niet herinneren dat ik wat getekend heb voor Bo!!!!
Bij de volgende afspraak voor Jans ga ik dat gelijk eens navragen.
niet normaal gewoon!
ulk heb schoon genoeg van al die papers en die mensen die oordelen
quote:Er gaat niets naar school, de schoolarts is van de GGD.Op vrijdag 17 maart 2006 22:51 schreef jessie het volgende:
Volgens mij mag je zelfs een kopietje van het verslag wat naar school gaat vragen.
, maar als het nu echt niet goed zou gaan met je kind op school, wordt de schoolarts toch ook betrokken in het overleg daarover?En ik heb er op zich niets op tegen hoor, maar ik wil gewoon graag weten wat erin staat (aan de reacties te zien was ik de eerste die erom vroeg
), zèker als ik ervoor moet tekenen. Overigens heb ik ook in het ziekenhuis met de geboorte van mijn kinderen, gewoon mijn en hun dossier ingezien. Lag op de kamer zelfs.quote:Ik bedoelde inderdaad de schoolarts!Op vrijdag 17 maart 2006 22:55 schreef r_one het volgende:
[..]
Er gaat niets naar school, de schoolarts is van de GGD.
. Maar heb je het nou al aan Geer gevraagd? Je ziet, ik ben een vrouw met een missie quote:Niet zonder toestemming van de ouders. Mocht je kind iets onder de leden hebben, daardoor minder presteren of zo en school signaleert dat, dan worden jullie als ouders eerst uitgenodigd door de leerkracht en/of IB-er.Op vrijdag 17 maart 2006 23:01 schreef Leah het volgende:
Dat schreef ik ook
Samen kun je dan bekijken of het handig is de schoolarts in te schakelen.
. Maar goed, daar gaat het eigenlijk niet over, waar het mij om gaat is dat het eigenlijk vreemd is dat je geacht wordt te tekenen voor iets wat je in principe niet ingezien hebt.Ik bedoel, ik zie mijn dossier bij de huisarts ook niet, maar ik hoef daar ook niet voor te tekenen.
Ik denk dat het niet meer dan een formaliteit is, net zoals jullie ondertekening (toestemming tot overdracht van het dossier).
Maar blijf je twijfels houden, zou ik t.z.t. de schoolarts hier eens naar vragen.
. Maar ik vind de gang van zaken gewoon vreemd.
Heb ik niks achter gezocht, ben er verder niet op gaan doorvragen.
Ik ben soms misschien wat naief en (te) goed van vertrouwen, denk ik.
Het is anders dan het CB, maar wij hebben op de peuterspeelzaal een overdrachtsformulier voor als de peuter naar de basisschool gaat. Dat krijgen de ouders ook altijd te lezen en dat wordt besproken voordat het getekend en wel naar de betreffende basisschool gaat. Lijkt me heel normaal. Het gaat toch om jouw kind, lijkt me logisch dat je weet wat erin staat.
Nu is het gewoon nog niet af en weet je eigenlijk nog niet waar je voor getekend hebt.
Ik ben ook altijd heel precies in wat ik teken, wil altijd alles eerst goed gelezen hebben. Kan me heel goed voorstellen dat je echt eerst alles wilt zien voordat je tekent, zeker omdat het over je kind gaat. Kan hij niet een kopie van het rapport wat hij nog gaat maken aan jou toesturen? Komt bij ons zeer regelmatig voor dat wij kopietjes versturen naar de mensen zelf, uiteraard in overleg met de arts.
Vreemd trouwens dat het niet overal zo is.
Elk medisch dossier mag je inzien, dus waarom zou je dit niet mogen bekijken?
Ik zou trouwens ook zeker nog naar dat laatste verslag vragen, al was 't alleen maar om het principe tot ze door te laten dringen.
.Dus je hebt elk recht om het in te zien. Dat niet ieder ouder dat doet, da's voor hen misschien vreemd, maar dat neemt niet weg dat ze verplicht zijn dit toe te staan.
Onder toezicht van een arts.... waar zijn ze bang voor; dat je dingen gaat veranderen? Ik vind het knap arrogant.
Maar goed, je bent op je strepen gaan staan, helemaal terecht.
quote:Dat had ik dus ook, het arrogante wat eruit sprak... Nou zijn wij echt niet van die moeilijke mensen hoor, ik eis heus niet elk dossier ter inzageOp zaterdag 18 maart 2006 22:52 schreef dutchie het volgende:
Onder toezicht van een arts.... waar zijn ze bang voor; dat je dingen gaat veranderen? Ik vind het knap arrogant.
. Maar er was ook zo'n vraag tijdens de intake van de jongste, of wij ooit mishandeld waren (Hub en ik dan, hè) als kind. Ik fronste eens mijn wenkbrauwen bij die vraag, en Hub antwoordde, al afwassende aan het aanrecht; "Als dat zo zou zijn, denk je dan dat we dat zouden zeggen? "Voor de goede orde, we komen beiden uit een normaal doorsnee gezin, maar we hadden beiden wel zoiets van, waar gaaaat dit in vredesnaam over
. Ik/wij wisten dus echt niet dat dat gebruikelijk was.quote:Op zaterdag 18 maart 2006 13:58 schreef Karin het volgende:
Ik werk als medisch secretaresse in een revalidatiecentrum. Bij ons is het zo dat je alles uit je eigen medisch dossier mag inzien behalve het decursus (aantekeningen van de arts) en inkomende correspondentie (daarvoor moet je naar betreffende schrijver). Inderdaad het liefst in het bijzijn van een arts zodat die eventuele vragen meteen kan beantwoorden aangezien alles in medische termen is opgeschreven.
Met de verhuizing heb ik ook onze eigen medische dossiers opgevraagd, we moeten nog nieuwe artsen hier zoeken om ze weer in te leveren. Ook leuk om eens door te lezen. Hoe het cb zijn dossiers regelt bij een verhuizing weet ik niet, officieel mogen ze het niet zomaar naar het cb in de nieuwe woonplaats sturen.. ben benieuwd of ze zich daar ook netjes aan houden.
De vrouw aan de telefoon vond het maar vreemd
'dit is de normale gang van zaken' en 'de mensen daar hebben ook beroepsgeheim'. 
Leuk topic, Leah.. goede timing
. Wat doen ze toch moeilijk, zouden ze wat te verbergen hebben ? quote:Op vrijdag 13 april 2007 09:30 schreef m@x het volgende:
Wat ik me trouwens afvroeg: toen ik bij het CB was zat ik met de verpleegster mee te gluren in de computer en mijn oog viel op een aantekening die naar aanleiding van één van onze vorige bezoekjes was gemaakt "kind probeert mij te slaan en moeder zegt niets". Ik heb er niks over gezegd maar het zit me toch niet lekker dat je kennelijk ook op die manier in de gaten wordt gehouden. Zo'n bezoekje is een momentopname en hoe goed kennen ze Kai en mij nou? Heeft één van jullie een zelfde soort ervaring en zouden jullie dit aankaarten?
quote:Op vrijdag 13 april 2007 10:29 schreef m@x het volgende:
Ik heb net het de organisatie waar het CB toe behoort aan de telefoon gehad en gevraagd om inzage in Kai's dossier. Volgens de dame die ik aan de telefoon had heb ik toestemming van de CB-arts nodig om het dossier in te mogen zien. Dit zou te maken hebben met de wet op de privacy. Ik vind het echt belachelijk. Het gaat toch verdorie om mijn eigen dossier, waarom zou iemand anders mij dan toestemming moeten geven om het in te zien? Nouja, ze gaat de procedure verder uitzoeken en belt me terug
quote:Ik denk dat de toestemming die jij moet hebben te maken heeft met het feit dat je kopietjes wil hebben van het dossier, alhoewel ik dat wel vreemd vind.Op vrijdag 13 april 2007 10:36 schreef _Bar_ het volgende:
Hmm word je niet blij van idd M@x, maar om even over die toestemming te hebben...
Ook hier mogen wij het dossier niet zomaar in zien, ik wilde graag kopietjes hebben van alle tijd dat wij daar geweest zijn, gewoon om een compleet iets van Thijs hier in huis te hebben.
Maar ook hier hebben wij toestemming nodig van de cb arts... volgende week woensdag ga ik langs en dan mogen ze kopietjes maken....
Opzich zou dat toch al voldoende moeten zijn.
Maar dan nog, ik ben al sinds juli daarmee bezig om inzake te krijgen, en volgende week woensdag kan ik meekomen....
Vind dat er nogal een behoorlijke tijd tussen zit.
quote:Ik zocht er in eerste instantie weinig achter, vooral ook omdat je dan nog vers met de rouw bezig bent, en d8 dat men het ook gebruikte voor de autopsie resultaten...Op vrijdag 13 april 2007 10:45 schreef m@x het volgende:
Op zich is het al fout dat het bij jou zo lang heeft geduurd aangezien ze volgens het linkje van Poemojn verplicht zijn binnen vier weken op jouw verzoek te reageren. Dat linkje is trouwens wel erg nuttig.
Maakt me ook verder eigenlijk weinig uit, binnenkort heb ik ze en kan ik ze bij de rest van Thijs zijn spulletjes voegen
Toen ik nog als verpleegkundige werkte deden wij dat ook zo als mensen hun (verpleegkundig) dossier wilden inzien. Er bij blijven en dan eventueel meteen uitleg geven.
Ik ben net teruggebeld door Meavita (CB-organisatie) en ik kan een schriftelijk verzoek tot inzage opsturen naar de locatiemanager van het CB. Ben benieuwd hoe ze gaan reageren als ik begin over het correctierecht.
Wat een gedoe zeg. misschien ga ik hier ook wel eens inzage vragen. Ik heb er geen reden toe, maar ben nu wel benieuwd
ook om het te corrigeren, maar dan gaat het om jouw opmerking erbij.. en niet het wissen van een opmerking oid die er al staat
ook het krijgen van een kopie is je recht!
(recht van organisatie dan weer om je de administratie-kosten te laten betalen, zo'n 5euro meestal)
het originele dossier moet tot 18 (of 21?) in bezit blijven van een jeugdgezondheidszorg-instantie
(cb of GGD)
ik zou ook lekker principieel gaan doen trouwens
hoe moeiljker ze doen, des te volhardender worden!
maar correctie heb ik pas één keer meegemaakt.
Het is trouwens voor de arts/verpl. verplicht alleen dingen te noteren die ook aan ouders medegedeeld zijn!
Bij ons in de organisatie is er eens een klacht ingediend omdat ouders niet op de hoogte waren van wat er stond.
Is ook verre van normaal vind ik, het gaat toch om kind van de ouders ?
In dit geval bleek dat arts twijfels had over iets dat bij lich. onderzoek bleek, maar deze twijfel niet aan ouders had verteld. Erg kwalijk.
Ik noem (ook als er ooit al getekend is voor overdracht) altijd dat we het dossier graag willen doorsturen naar de GGD zodat er in groep 2 met gegevens verder gegaan kan worden.
Ook noem ik evt. feit dat ouders best dossier eerst nog kunnen inzien, als ik twijfel bespeur!
Wel onder begeleiding van mij, omdat er toch weleens termen verklaard moeten worden.
(of simpeler: handschriften ontcijferd moeten worden)
Trouwens;achterin het dossier is een soort overzicht dat je moet invullen/ "samenvatting"
waardoor de schoolarts gewoon even snel kan zien hoe het met groei zit bijv. en of er bijzonderheden zijn.
Die schoolarts gaat echt niet hele dossier teruglezen!
Dat zal de betreffende cb-arts (die bij de inzage zat geloof ik he? )
ook bedoeld hebben: ik maak nog korte samenvatting
Houdt eigelijk alleen maar in dat er achter voorgedrukte onderwerpen even kort een krulletje of een opmerking wordt gezet.
Groei:
Spraak:
sociale ontw.:
ziektes:
bijzonderheden:
Als je het dossier niet zou mogen inkijken, waarom zou je dan wel moeten tekenen voor de overdracht?
Tot slot vind ik het heel raar dat er dan nog even gauw een verslagje wordt toegevoegd aan het verslag dat je dus net ondertekend hebt. Vreemde gang van zaken....
)Ik ben sinds vorig jaar verpleegkundige en een van de eerste dingen die je leert over rapporteren is dat je het op zo'n manier opschrijft dat het door patient en naasten gelezen kan worden
Dit omdat jij als patient altijd recht heb om jou medisch dossier in te zien...
Vind het best erg om te zien dat sommige consultatiebureau's daar zo'n heisa om maken...
Als ouder zijnde heb je er gewoon simpel weg recht op zoals al zoveel mensen hierboven hebben geroepen... Sla maar gewoon met je vuisten op tafel... en al helemaal als het niet mag van een arts...
jeetje wat denkt die wel niet zeg !
zelf heb ik het met een vriendin van mij meegemaakt die kreeg ook haar medisch dossier niet mee
toen ik dat vrouwtje achter de balie erop wees dat zij daar gewoon recht op heeft kon mijn vriendin de dag daarop haar pak papier ophalen
Je staat gewoon volledig in je recht...klaar einde discussie met die artsen en ander gespuis daar !
quote:Je zegt het zelf al: je tekent voor (de voor hun noodzakelijke) "toestemming voor overdracht", niet meer en niet minder. Je tekent dus niet "voor gezien" en al helemaal niet "voor akkoord".Op vrijdag 13 april 2007 22:26 schreef Paradijsvogeltje het volgende:
Stel dat men dan zegt: 'maar je hebt er wel voor getekend.'
Als je het dossier niet zou mogen inkijken, waarom zou je dan wel moeten tekenen voor de overdracht?
Dat je kennis zou hebben van de inhoud met als motivatie "maar je hebt er wel voor getekend" (voor overdracht dus), die vlieger gaat dus niet op voor het CB.
quote:Nee, maar je hebt er gekken bij zitten hoor... Nou, ik weet al wat ik wil over ruim twee jaar: even inkijken voordat ik tekenOp zaterdag 14 april 2007 06:16 schreef r_one het volgende:
[..]
Je zegt het zelf al: je tekent voor (de voor hun noodzakelijke) "toestemming voor overdracht", niet meer en niet minder. Je tekent dus niet "voor gezien" en al helemaal niet "voor akkoord".
Dat je kennis zou hebben van de inhoud met als motivatie "maar je hebt er wel voor getekend" (voor overdracht dus), die vlieger gaat dus niet op voor het CB.
Een heel verhaal, maar het gaat er om dat deze verpleegster ook iets opviel aan mijn gedrag t.o.v. Job en dat ook meteen uitsprak. Als er in het dossier van Job dus zo'n aantekening komt te staan dan komt het voor mij niet meer als een verrassing en zo hoort het natuurlijk ook.
)Dus toen ik er was, de verpleegkundige er nog niet was en het dossier op tafel lag maar even gevraagd of ik mocht kijken.
'verbaasde blik van de assitente
': tuurlijk!! Vond het verschil even zo grappig. Zo van, waarom niet? Of ik nog wat wilde weten, dan moest ik het maar zeggen.
Vond het wel leuk om even de andere wereld hier ook te vertellen.
(Verder geen bijzonderheden aangetroffen. Behalve dan dat bij de overdracht na de peutertijd stond vermeld dat hij motorisch iets achterliep. Ach... ook niets nieuws
) ( ik vrees zelfs per verpleegkundige/arts ! )
ik hoorde afgelopen week iets nieuws;
er zijn nieuwe dossiers, waarbij de ouder zelf niet persé hoeft te tekenen voor overdracht naar de GGD. De verpl. die dit met de ouders bespreekt mag aangeven met wie dit besproken is, en er zelf voor tekenen.
Dit zal wel te maken hebben met dat er over een jaar gewerkt gaat worden met electronische dossiers, en dus ouders zelf ook niet meer kunnen tekenen.
Gelukkig blijft er dan altijd nog de printer, dus inzien kan wel!
quote:http://www.ouders.nl/vseks.htm
Wij adviseren de vraagstelster twee dingen. Ten eerste om het dossier op te vragen bij de Jeugdzorg en te kijken wat daar in staat. Ten tweede, als er daadwerkelijk zo'n aantekening in staat, die tekst te laten verwijderen. Men kan niet zomaar een verhaal van een buurvrouw in een dossier opnemen, dat schadelijk is voor het verdere leven van een kind.
Hierbij bieden wij de vraagstelster onze hulp en ondersteuning aan om de aantekening, als die er is, te laten verwijderen. Dat aanbod is in de eerste plaats daadwerkelijk als hulp bedoeld, maar zou voor ons tevens fungeren als test-case in verband met het elektronisch kinddossier (EKD) dat eraan staat te komen, en waar wij ons grote zorgen over maken.
OPROEP - Heeft u ook het idee dat er zaken ten onrechte in het dossier van uw kind terecht zijn gekomen? Of maakt u zich om andere redenen zorgen over de gegevens die van uw kind zijn vastgelegd? Meld dit dan aan de redactie van Ouders Online, via redactie@ouders.nl.
Dat heb ik al bij de eerste keer gevraagd.
Ze zijn het verplicht om te geven.
Ook hier geld dat je recht hebt op inzage en correctie. Geldt trouwens ook op school, wist je dat ?Zo kwamen wij erachter dat er handelingsplannen waren voor onzin-dingen om geld op te strijken (de directie was ook zeer verbaasd, of ze deed alsof) maar wij zijn a-la-minuut vertrokken bij de school (er stond een onzin in het dossier, echt niet te filmen, de nieuwe school heeft het dossier doorgekeken en naar de prullenbak verwezen....ze konden er niets mee )
Ik heb wel eens, in samenspraak met de IB'er, een schaduwdossier bij moeten houden over een kind. Ouders (vooral moeder) stond(en) totaal niet open voor het feit dat hun dochter opmerkelijk gedrag vertoonde op school (heb er hier nog wel eens een topic over geopend). Terwijl wij als school ons ernstige zorgen maakten. Nu zijn we 4 jaar verder en het gedrag is alleen maar verergerd, sneu voor het grietje. Ze heeft echt dringend hulp nodig. Nu zijn 'we' aan het bekijken of we adhv de stelselmatig bijgehouden aantekeningen niet toch iets kunnen bereiken via Jeugdzorg...
quote:Ik heb er nog eens over nagedacht en ik vind eigenlijk ook dat het niet kan. Als de arts zich zorgen zou maken of het gedrag als een evt signaal zou zien (ik kan me nl geen andereredeb voorstellen waarom het genoteerd zou worden) dan zou je er meteen op aangesproken moeten worden. Immers, dan kun je zoals Livelink beschrijft reageren en uitleggen, en indien nodig advies krijgen.Op zondag 8 juli 2007 13:43 schreef Moonah het volgende:
Hm, ik vind het eigenijk niet zo'n heel vreemde opmerking die de arts/verpl.k. heeft gemaakt M@x. Het is iets dat haar/hem is opgevallen. Al vind ik het veel netter zoasl het bij Livelink is gegaan, dat ze er meteen op wordt 'aangesproken'.
Maar ik snap wél dat dergelijke (non)interacties tussen ouder en kind ook geobserveerd worden!
De arts begon te stamelen en vroeg me waarom ik het in wilde zien
Nou simpel, omdat ik wil weten wat er over mijn kind geschreven is en dat dat bepalend kan zijn met hoe hij straks bij de schooldokter wordt beoordeeld.Ik heb het uiteindelijk in mogen zien, er stonden wat dingen in waarbij ik dacht 'huh?' maar niets schokkends dus ik heb het zo gelaten
al is het alleen maar uit nieuwsgierigheid
quote:Je hebt groot gelijkOp vrijdag 17 maart 2006 22:36 schreef Leah het volgende:
Afgelopen week had Freek zijn laatste CB afspraak, en het was mij bekend dat je dan moet tekenen voor de overdracht van het dossier naar de schoolarts.
Aangezien Freek toch altijd een wat "apart" mannetje is geweest, en wij echt IEDER bezoek een andere arts/vpk gezien hebben, wilde ik het dossier eerst doorlezen voordat ik tekende. Affijn, dat leverde een hoop onrust op bij de betreffende weeg/meet mevrouw, wat dat was toch in het geheel niet gebruikelijk. Op mijn antwoord dat het toevallig wel over mijn kind ging, en ik gewoon wilde weten waar ik voor tekende, mocht ik dan het dossier inzien, echter wel onder toezicht van de arts (overigens weer 1 die ik nog nooit gezien had
Goed, ik dat op mijn gemakje doorgelezen, getekend, en toen vertelde die arts dat hij, omdat het het laatste bezoek was, nog een verslag zou maken van zijn indruk van Freek, en dat dat nog bij het dossier gevoegd zou worden. Waar ik dus al voor getekend had
Wat vinden jullie? Je hebt toch gewoon recht om te weten wat er over jou/ je kind gedocumenteerd wordt, of maak ik het nou allemaal veel te moeilijk?
Je bent gewoon gezond eigenwijs....(Wat een een kul...het is niet gebruikelijk)
Ik wil ook weten wat ik teken...sterker nog ...het feit dat je iets tekend is een accoord verklaring.
quote:Waarom zou je accoord gaan met de overdracht van iets dat onjuist is...?Op dinsdag 10 juli 2007 12:36 schreef m@x het volgende:
Accoord met de overdracht van het dossier, niet noodzakelijk met de inhoud ervan.
dat is precies de reden waarom je dat dossier zilt lezen zodat je weet dat wat overgedragen wordt correct is.....
Stel je voor de kleine heeft suiker en een notenallergie en dat laatste staat doorr wat voor reden niet vermeld...... geef die kleine maar een snickers als zijn bloedsuiker heen en weer springt....
Of zo'n huisarts amateurpsycholoog die een suikerbuz gedurende een consultatie voor ADHD vermoedt ,
Zeker las je in al die kere ieder keer een andere kwak krijgt
quote:Dat is dus zoiets als je handtekening op een blaco cheque zetten ....Op dinsdag 10 juli 2007 14:30 schreef m@x het volgende:
Hier is het gebruikelijk dat je na de geboorte (als de wijkverpleegkundige op bezoek komt) al tekent dat het dossier over gedragen mag worden aan de schoolarts zodra je kindje vier is geworden. Aangezien er op dat moment nog geen dossier is kan je ook niet accoord gaan met de inhoud ervan
Zou ik dus nooit of te nimmer doen... kom maar vragen om die krabbel tegen de tijd van overdracht
Ach, het is nog niet te laat. De handtekening is niet rechtsgeldig dus ze mogen er ook niets mee.quote:Weet ik ook wel ... en fair play to Leah dat ze dat "sat is heel ongebruikelijk" vrolijk negeertOp dinsdag 10 juli 2007 14:48 schreef m@x het volgende:
Ja, zeg dat maar tegen een pasbevallen moeder die nog na zit te razen van de hormonen. In een normale situatie had ik zoiets waarschijnlijk ook niet gedaan maar tja, roze wolk enzo
Straks op de basisschool ook. En daar mag je gerust naar vragen.
Ik probeer zelf, als juf, alles zo duidelijk mogelijk te omschrijven. Dus neit in de trant van.
"Vandaag een kutgesprek gehad met de ouders van Jantje". "Vreselijke mensen."
Ouders hebben overal inzage in. Ook in toetsresultaten zoals cito enzo.
Om een lang verhaal kort te maken. Ja dat mag!
quote:Ik heb echt geen idee... misschien weet Marit daar wat meer van?Op dinsdag 10 juli 2007 15:22 schreef bixister het volgende:
toch had ik een beetje het gevoel dat ze het erg afhield. wat zou daar nou de reden voor zijn? is het veel administratieve rompslomp ofzo?
En als het CB kan helpen, wat er dan is wat later uit zijn verband getrokken kan worden en of dat dan echt zo vervelend zal zijn. Ik bedoel niet dat ik vind dat je het hier neer moet zetten maar dat het misschien kan helpen om het even puntsgewijs op te schrijven.
Je kan altijd later ook nog in opstand komen tegen eventuele, uit zijn verband getrokken zaken
quote:HihihiOp dinsdag 10 juli 2007 16:18 schreef Leah het volgende:
[..]
Ik heb echt geen idee... misschien weet Marit daar wat meer van?
ik had hier vanmiddag een antwoord op geschreven maar niet gepost omdat ik niet als de betweter oid over wil komen.
Mijn verklaring was vooral: tijdgebrek ???
Als ik naar onze organisatie kijk, en dan eigenlijk alleen naar hoe ik daar zelf mee om ga is het niet zo'n administratieve romslomp hoor.
Ik geef ouders bij de inzage-vraag aan dat dit uiteraard kan,
dat het misschien het handigst is om een kopie van het dossier te krijgen (vraagt de org. 5 euro voor qua tijd/kopieren enzo) en dan laat ik het dossier kopieren door het secretariaat en opsturen naar ouders.
(meestal wijzen ouders het 'samen lezen' af omdat ze het zelf ook wel snappen)
Nadeel van zo opsturen is dat er geen uitleg gegeven kan worden!
Ik schrijf redelijk netjes (ahum..)
maar er staan in zo'n dossier toch eigenlijk vooral afkortingen vrees ik.
Ik heb in de discussie hier trouwens inmiddels we het gevoel dat er door sommigen wat zwaar getild wordt aan wat er in een dossier geschreven zou kunnen worden en wat de gevolgen zouden zijn hoor.
Ik heb eerder al eens verteld dat de overdracht naar de schoolarts in de meeste gevallen niet veel meer is dan een korte opsomming van bepaalde 'mijlpalen' en 'uitslagen'
Gewicht/lengte ten opzichte van gemiddeld
alle vaccinaties gehad? (indien niet...hangt daar echt geen oordeel aan ! )
ogentest gehaald? (echt niemand boeit dan meer hoe moeder tijdens zo'n test reageert op kind!!!!)
evt. opvallende dingen
ik zou zeggen:
bij afspraak op het cb....vraag aan het eind van het gesprek (er komt vast de vraag: heeft u nog vragen?) gewoon eens luchtig of hij/zij eens kan laten zien wat er nou eigenlijk ingevuld wordt.
Dan zal datgene wat uberhaupt opgeschreven werd vast erg meevallen !
Ik ben daar wel benieuwd naar, maar misschien wel lastig omschakelen voor jou nu je voornamelijk lekker nieuwe moeder bent
quote:Nou, wat toevallig. Ik heb het daar vanochtend met de mevrouw die weegt/meet over gehad.Op dinsdag 10 juli 2007 21:18 schreef livelink het volgende:
Even een heel andere vraag dan tussendoor, Marit. Hoe gaan jullie om met vermoeden van mishandeling/verwaarlozing?
Thies was lekker aan het spelen. Komt er een lief menneke dat met hem wil voetballen. Ik zeg dat babies nog niet kunnen voetballen, maar dat hij wel de bal mag rollen. Het kind wil toch voetballen. Moeder: "Je laat het, anders ga ik je slaan!
"Ik zei dat me dat niet nodig leek.
Toen die moeder bij de arts was vroeg ik dus aan die meetmevrouw wat ze met dergelijke dingen doen.
"Nou, daar letten we wel op hoor!
Maar ja, in een andere cultuur is dat toch anders he? En och, met een corrigerende tik zijn we allemaal groot geworden. Maar als we echt blauwe plekken zien dan doen we er wel wat mee hoor! Goh, wat speelt je zoon al leuk met de bal he?" Oftewel, change the subject.
Het zit me nog steeds niet lekker.
Ik zag laatst een documentaire over een tienermoeder en daar had de kinderarts van het CB melding gemaakt van verwaarlozing. De moeder was woedend en die arts zei later in de documentaire dat het een hele moeilijke afweging was, omdat ze ook niet wilden dat de moeder niet meer naar het CB zou komen.
Erg vervelende situatie, inderdaad Moonah
Ik heb misschien de valse hoop dat moeders die ermee dreigen het niet echt zullen doen, maar het is natuurlijk wel heel vervelend om getuige te zijn bij zo'n opmerking.
Maar juist dit soort uitspraken (die ik net dus vertelde) laten bij mij alarmbellen afgaan. En dat zijn dus wél dingen die in het dossier zouden moeten worden opgenomen imo.
Ik denk juist altijd als mensen in het bijzijn van anderen al dergelijke uitspaken doen, wat gebeurt er dan als er geen vreemde ogen bij zijn...
Want: ik kom met mijn kindje tot een jaar ongeveer elke maand/ twee maand bij 't CB.
Maar dan....
bij 1,5
bij 2
2,5 / 3
en bij 4 jaar de overdracht.
In hoeverre kun je dan als CB nog goed signaleren?
Dit bedoel ik echt als serieuze vraag. Want wat kun je signaleren in zo'n korte periode dat ik met mijn kind binnen ben. De verhouding tussen mij en mijn kind, non-verbaal, hoe ik over mijn kind spreek?
Ik denk dat ik overkom als een bewuste (bijzonder eigenwijze) moeder. Ik laat me niet alles zomaar vertellen en trek best zelf aan de bel.
Maar wat wanneer ik mijn dag/dagen niet heb?
Lastig Moonah.
Alsof je denkt, had ik niet meer.....Ik kwam er nog wel aardig uit, maar Freek dus niet
.Ik vraag me dan wel af in hoeverre die signaalfunctie dan nog opgaat, er was nogal een spraakverwarring, van beide kanten.
een keer je dag niet hebt dat dat meteen leidt tot luid rinkelende alarmbellen. Die signalerings-functie is er zeker, maar o zó moeilijk!
Het is in mijn ogen vaak een te traag traject bij signalen zoals Moonah beschrijft.
Toevallig heb ik dat laatst meegemaakt, ik kreeg van de meet/weeg-assistent in de boxenkamer het signaal dat moeder daar toch wel dreigend en hardhandig met kind omging.
Het was ná het gesprek bij mij binnen, maar eerlijk gezegd zou ik niet goed weten hoe ik daar in het gesprek over had kunnen praten hoor!
We hebben nu wel contact gezocht met het kdv, om daar ook evt. signalen te verzamelen.
Probleem is vooral vaak dat er tussen instanties onderling te weinig contact is !
Overal 'één signaal' maakt samen toch al snel een situatie waar je sneller stappen in wil ondernemen!
Qua contactmomenten na het 14maanden consult is het trouwens inderdaad erg weinig om goed en/of tijdig te kunnen signaleren!
Gelukkig gaan de meeste peuters naar een kdv of psz en hebben de meeste cb's daar een nauwe samenwerking mee (elke 6weken ongeveer bezoekje door verpleegkundige daar)
Wel leuk voor discussie hier: er moet door cb en/of door kdv/psz toestemming gevraagd worden voor dit overleg! Per regio is wijze waarop dat gebeurt erg verschillend.
marit, krijgen jullie wel trainingen over hoe dit soort onderwerpen ter sprake te brengen? (omdat je zegt dat je niet zou weten hoe je daar in het gesprek over had kunnen praten, dat verbaast me een beetje).
gelukkig wel...
ik zou in dit geval uiteindelijk ook wel weten wat te bespreken, wat te checken om ook meer concreet een afweging/inschatting van de ernst te kunnen maken.
Moeilijke vind ik altijd: HOE breng je het ter sprake!
Ik heb het gelukkig niet vaak aan de hand gehad nog,
hoewel ik er zeker qua vermoedens van seksueel misbruik erg op gespitst ben gezien eigen ervaringen... ik aarzel zelf niet lang om mijn indrukken/twijfels ter sprake te brengen,
maar ik weet dat het bij collega's ook heel anders kan zijn !
mijn aanpak bij zo'n gesprek is meestal in de trant van
'goh, ik vind het lastig om er over te beginnnen..maar zus/zo valt me op...'
Hiermee hoop ik maar dat de ouder(s) niet het idee hebben dat ik in de aanval ga en het gesprek open blijft...en men dus blijft komen!
Tot nu toe werkt het.
quote:Niet persoonlijk naar jou toe Marit, maar oh, wat kan ik daar boos over raken zeg.Op woensdag 11 juli 2007 11:44 schreef marit1978 het volgende:
ik aarzel zelf niet lang om mijn indrukken/twijfels ter sprake te brengen,
maar ik weet dat het bij collega's ook heel anders kan zijn !
Ja, natuurlijk is het moeilijk om zoiets ter sprake te brengen! Maar voor het kind in kwestie is de situatie nog veel moeilijker...
Ik merk het ook aan collega's hoor (onderwijs), ze zien wel eens dingen maar ach, tja, het zal zo'n vaart niet lopen, hoe moet ik dat ter sprake brengen, is dat wel aan mij, ik zie natuurlijk maar één dingetje..
Ja hállo!!! Juist wíj, mensen die een (meer of minder) intensief contact hebben met kinderen (CB, KDV, PSZ, school, HA etc) moeten de krachten bundelen, signalen verzamelen en dan iets doen!
We krijgen honderden, zo niet duizenden kinderen onder ogen. Veel misbruik/mishandeling/verwaarlozing zal door ons niet eens opgemerkt worden, maar als we dan ook nog onze ogen sluiten voor hetgeen we wél zien.....
Ik raak een beetje aan het twijfelen over de kundigheid van de arts,een vrouw.
Quinten heeft in het ziekenhuis bij de kinderarts al meerdere hartfilmpjes gehad en bij de laatste 2 was alles goed,qua ritme en qua kamersamentrekkingen.Nu zei de cb arts,voor de 2e x ,dat ze toch nog een extra slag hoorde
Ik sprong er nu meteen bovenop en zei:"Sorry hoor,maar bij het ziekenhuis zeiden ze dat alles goed was,hoe kan dit dan?"
Zij zei weer,dat ze ws.langer luisterde en dat het filmpje maar een momentopname was.Maar zo lang luisterde ze helemaal niet en dan sprak ze ook nog uit,dat baby's met inademen onregelmatiger ademhalen dan met uitademen.
Dus toen had ik zoiets van:Als je dat weet,waarom zeg je dit dan en maak je er een probleem van?
Ook was ik net 2,5 week geleden geweest voor een heupfoto en het was goed,ik hoefde niet breed te luieren.
Zegt die arts weer,dat ze niet tevreden was,hoe 1 been naar buiten boog en als het met 6 maanden nog zo was,dat hij weer voor een foto moest
Nou,schiet mij maar lek,maar ik werd er een beetje pissig om en had er weinig zin meer in.Toen moest ze m ook nog z'n prikken geven.Gelukkig ging dat prima en was hij snel stil,maar ik kreeg er een heel vervelend gevoel van en werd meteen weer onzeker.Ik hecht toch stiekum meer waarde aan de kinderarts in het ziekenhuis dan deze muts Maar zal ik nu nog contact met het ziekenhuis opnemen en vertellen wat de cb arts vind,of moet ik het zo laten?
Groetjes,Minoes
Ik weet het vaak ook niet quote:Ik zou vooral heel boos worden, omdat dat lastige mens zorgvuldig naar je zoon kijkt en je misschien helemaal voor niks naar het ziekenhuis stuurt.Op woensdag 11 juli 2007 13:40 schreef minoes_ het volgende:
Even iets anders,maar wel over het CB.
Ik raak een beetje aan het twijfelen over de kundigheid van de arts,een vrouw.
Quinten heeft in het ziekenhuis bij de kinderarts al meerdere hartfilmpjes gehad en bij de laatste 2 was alles goed,qua ritme en qua kamersamentrekkingen.Nu zei de cb arts,voor de 2e x ,dat ze toch nog een extra slag hoorde
Ik sprong er nu meteen bovenop en zei:"Sorry hoor,maar bij het ziekenhuis zeiden ze dat alles goed was,hoe kan dit dan?"
Zij zei weer,dat ze ws.langer luisterde en dat het filmpje maar een momentopname was.Maar zo lang luisterde ze helemaal niet en dan sprak ze ook nog uit,dat baby's met inademen onregelmatiger ademhalen dan met uitademen.
Dus toen had ik zoiets van:Als je dat weet,waarom zeg je dit dan en maak je er een probleem van?
Ook was ik net 2,5 week geleden geweest voor een heupfoto en het was goed,ik hoefde niet breed te luieren.
Zegt die arts weer,dat ze niet tevreden was,hoe 1 been naar buiten boog en als het met 6 maanden nog zo was,dat hij weer voor een foto moest
Maar zal ik nu nog contact met het ziekenhuis opnemen en vertellen wat de cb arts vind,of moet ik het zo laten?
Groetjes,Minoes
Echt, als ik jou was, zou ik helemaal boos zijn, omdat die muts daarmee misschien iets signaleert dat anders niet gezien zou zijn. Hoe haalt ze het in haar hoofd om het zekere voor het onzekere te willen nemen, zeg. Minoes, wat is er mis met een arts die liever het zekere voor het onzekere neemt? En of je nog een keer naar het ziekenhuis moet gaan is iets wat alleen jij kan beslissen lijkt me, daar kan men hier niet echt raad over geven denk ik.
maar; er zijn nou eenmaal 'signalen' die er niet altijd zijn!
neem een hartruisje,
dat hoeft er niet altijd te zijn...zeker niet in het totaal onschuldige geval dat je bij wat snellere hartslag het bloed hoort 'kolken' (en dus bij rust/slapen niet hoeft te horen)
neem nou een asymmetrie bij heupen:
dat hoeft niets te betekenen, maar kan ook duiden op een heupprobleem!
super dat er dus al bij een echo bleek dat er geen sprake was van heupdysplasie...
en nóg beter dat de arts dus toch nog alert blijft bij asymmetrie!
Een echo (en echoscopist!) is ook niet 100% zekerheid hoor!
Ik zou zeggen; laat je vooralsnog lekker geruststellen door feit dat de echo niets raars liet zien
en laat je ook geruststellen door feit dat de arts toch alert blijft en je evt. over enige tijd alsnog voor echo doorstuurt !
Sugar;
wat zou ik dat soms graag ook zo willen zeggen
quote:wat let je?Op woensdag 11 juli 2007 16:07 schreef marit1978 het volgende:
Sugar;
wat zou ik dat soms graag ook zo willen zeggen
een uur uitlopen is ook wel heel erg !!!!Marit, wat leuk dat je je in de discussie mengt. Dat stel ik absoluut op prijs. Juist omdat je soms ook gewoon eens de andere kant belicht.
Maar ehm... hoe ervaar je je werk nu? Nu je zelf mama bent? Vind je het anders? Zie je dingen anders?
Als ik straks weer aan het werk ga denk ik dat ik vooral veel meer kan inspelen op gevoelens van onzekerheid, en hopelijk op die manier meer voor ouders kan betekenen !