Jezelf helemaal verneukt hebben

TS zei zelf al, zo heel interessant is het nou ook weer niet hoe het allemaal zo gekomen is. Sommige mensen hebben jeugdtrauma's en dan is het zinvol om daarover te praten, maar je kan ook in de problemen komen omdat je persoonlijkheid niet zo stabiel is. So what.
Het is klassiek dat mensen die wel georganiseerd in elkaar zitten gaan roepen: die moet een schop onder z'n reet hebben. Gedeeltelijk hebben ze gelijk, omdat je veel van je wilskracht moet hebben, maar aan de andere kant hebben ze geen flauw idee hoe het is om zo in elkaar te zitten. Je mist gewoon elke vorm van discipline van binnenuit en dan sta je totaal anders in de wereld.
Therapie kan heel zinvol zijn, maar dan een praktische variant: plan maken, stapsgewijs plan uitvoeren, leren over je persoonlijkheid en hoe je jezelf in de toekomst kunt handhaven.

Ik heb zelf ook totaal geen discipline en dat is behoorlijk kut, maar ik vecht keihard om me te handhaven en dat lukt me inmiddels goed. Pas toen ik mezelf een beetje snapte kon ik mijn plan gaan trekken en mijn leven werd pas echt leuk rond m'n dertigste. Die hele twintiger jaren waren een gevecht tegen me verliezen in ledigheid.
Die schop onder je reet geef je jezelf voortdurend, maar daar red je het niet mee. Je gaat jezelf haten dat het je niet lukt. Maar uiteindelijk het is wel te doen, ik heb nu mijn leven voor elkaar zoals ik het hebben wil en ik ben daar eerlijk gezegd heel trots op.
Sterkte er mee TS, je bent goed op weg zo te zien en als het je lukt is dat een enorme kick!

quote:

Op zondag 12 maart 2006 15:55 schreef Mjam het volgende:
Therapie kan heel zinvol zijn, maar dan een praktische variant: plan maken, stapsgewijs plan uitvoeren, leren over je persoonlijkheid en hoe je jezelf in de toekomst kunt handhaven.

Hier ben ik naar op zoek. Ik kan me trouwens helemaal vinden in jouw verhaal. Weet je misschien waar ik zo'n therapie moet zoeken? Ik kom er niet uit? Ik ga nu naar een psycholoog en een bemiddelingsorganisatie. Ik ga er nog maar kort heen, maar het voelt niet goed. Ze beginnen nu al te roepen dat 'ik niet zo hard moet zijn voor mezelf' en dat staat me gewoon tegen. Ik zit niet meer te wachten op medelijden. Ik wil geen gesprekken zo van "je ouders hebben dit gedaan en zodoende ben je nu zo geworden". Ik hoop dat ik iets aan kan aangrijpen om mijn hele leven opnieuw te ordenen. Een soort van intensieve therapie waarbij je voortdurend gecoached wordt om de ambities tot daden om te zetten en ook wil ik gesprekken hebben om mij zelfverzekerder te voelen. Het oude leven kan ik vrijwel volledig achter me laten, want ik heb met niemand meer een speciale band. Men wil me wel helpen, maar alleen als ik erom vraag, dus is dat voor mij een reden om op zoek te gaan naar nieuwe mensen. Maar toch blijf ik steken in de situatie waarin ik nu zit. Als ik naar de dokter ga voor een verwijzing kom ik weer terecht in het 'psychische cirquit' en dat wil ik niet meer. Ik ben bijna 26 en ik wil niet nog meer kostbare jaren vergallen.

quote:

Op zondag 12 maart 2006 16:20 schreef Netflier het volgende:
Maar toch blijf ik steken in de situatie waarin ik nu zit.

Het lijkt erop dat jij niets, maar dan ook níets een kans geeft. Ik lees al weken in diverse topics hetzelfde negatieve gezeur van je.
"Ik wil niet dit."
"Ik wil niet dat."
"Het is hun schuld."
Je lijkt wel een zeurend kind.
Je wil alleen iemand/ een instantie die je intensief en voortdurend coacht, zeg je in de post hierboven. Oftewel, iemand die je gedurende de rest van je leven aan het handje neemt.
Nee, dáár zal je van groeien!
Je kunt er ook voor kiezen eens te gaan onderzoeken hoe je nou eigenlijk in elkaar steekt en waarom jij bepaalde dingen doet of juist niet doet. En tja, dan zul je toch een stukje verleden erbij moeten pakken.
Maar als je liever blijft zeuren is dat natuurlijk ook je goed recht.

quote:

Op zondag 12 maart 2006 16:20 schreef Netflier het volgende:

[..]

Hier ben ik naar op zoek. Ik kan me trouwens helemaal vinden in jouw verhaal. Weet je misschien waar ik zo'n therapie moet zoeken? Ik kom er niet uit? Ik ga nu naar een psycholoog en een bemiddelingsorganisatie. Ik ga er nog maar kort heen, maar het voelt niet goed. Ze beginnen nu al te roepen dat 'ik niet zo hard moet zijn voor mezelf' en dat staat me gewoon tegen. Ik zit niet meer te wachten op medelijden. Ik wil geen gesprekken zo van "je ouders hebben dit gedaan en zodoende ben je nu zo geworden". Ik hoop dat ik iets aan kan aangrijpen om mijn hele leven opnieuw te ordenen. Een soort van intensieve therapie waarbij je voortdurend gecoached wordt om de ambities tot daden om te zetten en ook wil ik gesprekken hebben om mij zelfverzekerder te voelen. Het oude leven kan ik vrijwel volledig achter me laten, want ik heb met niemand meer een speciale band. Men wil me wel helpen, maar alleen als ik erom vraag, dus is dat voor mij een reden om op zoek te gaan naar nieuwe mensen. Maar toch blijf ik steken in de situatie waarin ik nu zit. Als ik naar de dokter ga voor een verwijzing kom ik weer terecht in het 'psychische cirquit' en dat wil ik niet meer. Ik ben bijna 26 en ik wil niet nog meer kostbare jaren vergallen.

Je wilt zo snel mogelijk stappen ondernemen, zeg je.
Dat impliceert ergens dat je nog even wacht dus.
Wat is er mis met nu en gewoon doen?

Je wilt constante begeleiding, zeg je.
Ik neem aan dat je wel begrijpt dat dat niet kan.
Had je bij je moeder moeten blijven en had je moeten stoppen met groeien toen je 4 was.


Therapie wil je niet, je zit er net, en nu al voelt het niet goed.
Je wilt geen smoesjes of excuses aangedragen krijgen waarom je bent wie je bent nu.
Maar tegelijkertijd wil je niets meer met het verleden te maken hebben.
Daarmee wijs je toch met een vinger naar dat verleden.

Ze willen je helpen, maar alleen als ik daarom vraag, zeg je.
Wat is daar mis mee?
Wil je het voorgekauwd krijgen?
Wil je een chronische bemoeienis?
Wil je dat ieder initiatief van jou meteen uit handen genomen wordt?

Weet je wat jij mist?
Volwassenheid.
Je wilt een hoop, maar wil er weinig voor doen, écht doen.
Morgen begin je, zeg je, vandaag nog niet.
En het waarom daarvan, leg je bij anderen.

Grow up.

Ik denk dat ik hier niets wijzer ga worden. Je kent de situatie maar voor een klein deel en ik ga de rest ook niet publiekelijk aan de grote klok hangen. Ik merkte via dit forum dat er meer is dan alleen maar een psycholoog of een psychiater waartegen je je verhaal moet houden. Ik heb het al meegemaakt en het gaat niet helpen, dat weet ik zeker. Er is meer, maar waar ik moet beginnen weet ik niet. Ik weet nu ook dat ik niet de enige ben met dit probleem, iets wat ik wel altijd had gedacht. Ik had gehoopt dat iemand met een tip komt waarmee ik zelf een begin kan maken om het op te lossen. Maar ik denk dat het beter is hier niet meer te posten. Het is nl niet mijn topic.

quote:

Op zondag 12 maart 2006 17:33 schreef Netflier het volgende:
Ik denk dat ik hier niets wijzer ga worden. Je kent de situatie maar voor een klein deel en ik ga de rest ook niet publiekelijk aan de grote klok hangen. Ik merkte via dit forum dat er meer is dan alleen maar een psycholoog of een psychiater waartegen je je verhaal moet houden. Ik heb het al meegemaakt en het gaat niet helpen, dat weet ik zeker. Er is meer, maar waar ik moet beginnen weet ik niet. Ik weet nu ook dat ik niet de enige ben met dit probleem, iets wat ik wel altijd had gedacht. Ik had gehoopt dat iemand met een tip komt waarmee ik zelf een begin kan maken om het op te lossen. Maar ik denk dat het beter is hier niet meer te posten. Het is nl niet mijn topic.

tip : niet wachten op het moment dat alle voorwaarden daar zijn om te kúnnen beginnen.

begin nu, en schep de voorwaarden zelf, stap voor stap.

Ik ga er verder niet op in, maar ik heb zojuist ergens gevonden wat ik zocht. Een behandeling die heel praktijkgericht is en absoluut niet lijkt op datgene wat 'gewone' psychologen en psychiaters kunnen bieden. Het is een erkende behandeling; ik kom bijvoorbeeld niet bij Emiel Ratelband terecht of iemand die me vertelt wie ik in mijn vorige leven was of weet ik wat. Toen ik las voor wie de behandeling is herkende ik daar 100% mezelf in.

Ik voelde me een paar uur geleden ongelooflijk kut en zag het niet meer zitten. Mijn oog viel op een artikel in een oud tijdschrift. (Ik ben thuis aan het opruimen.) Het kan bijna geen toeval meer zijn, want ik had 't echt nodig. Ik zie het nu wat positiever in. Ik heb zojuist een mailtje gestuurd, dus nu is het afwachten wat er gaat komen. Maar ik voel me hier heel goed bij.

Maar ik ga er verder niet op in, zoals ik al zei. Wat Mjam zei, de meesten kunnen het niet begrijpen.

quote:

Op zondag 12 maart 2006 21:18 schreef Netflier het volgende:
Ik ga er verder niet op in... blababla zeg dan niets.
Ik zie het nu wat positiever in blabla bla
Maar ik ga er verder niet op in, zoals ik al zei. Wat Mjam zei, de meesten kunnen het niet begrijpen.

omg 1 artikeltje en ..... nee, ga er vooral maar niet op in

hoeven wij het ook niet te doen

Ik ben heel benieuwd wat je gevonden hebt! Ik moest zelf denken aan een columnist die een tijd voor de Volkskrant schreef, Jean-Pierre van de Ven. Hij werkt als psychotherapeut bij de Universiteit van Amsterdam. Ik vond zijn columns leuk om te lezen, hij was niet zweverig en ik dacht: "Als ik therapie nodig zou hebben zou ik hem opzoeken". Hij is cognitief gedragstherapeut, dus kort gezegd is het uitgangspunt dat je met zelfinzicht en wilskracht tot gedragsverandering kan komen.
Met een aantal collega's geeft hij ook therapie via internet. Klinkt in eerste instantie bizar, maar hij heeft een goede naam en reputatie te verliezen, dus wie weet. Het geeft al aan dat het niet om gespit gaat in de omstandigheden, je maakt onder begeleiding zelf een programma en daar word je bij ondersteund. Site: http://info.interapy.nl/template_home.php?id=0

[ Bericht 0% gewijzigd door Mjam op 12-03-2006 23:04:52 ]

Ik ben uiteindelijk uitgekomen op dit. Met name deze pagina is heel interessant.

Ik denk dat dit me de kans biedt om alles anders te doen.

Kan geschikt zijn, al staat er op deze site niet zo veel informatie dat je een beeld krijgt van de behandeling. Er staan vooral voorbeelden op van problemen die je kunt hebben. Het feit dat je veel herkent geeft al aan dat het reëel is dat je hulp zoekt. Ze geven aan dat ze intensieve behandeling en groepsgewijze intensieve behandeling bieden.
Omdat jij duidelijk voor je hebt wat je wel en niet wilt in een behandeling, moet je dat wel even goed checken denk ik. Ik vraag me nl. af of dit wel zo "anders" is dan wat "gewone" psych.'s kunnen bieden (zoals je hierboven zei). Symfora is zo te zien een gewone instelling voor geestelijke gezondheidszorg, vergelijkbaar met bijv. het RIAGG.

Nog eens wat, je zegt dat je alles anders wil gaan doen, een nieuw leven beginnen eigenlijk, met nieuwe contacten. Ik snap die wens heel goed, maar ik geloof niet dat het een realistische oplossing is. Je hebt wellicht gewoon een stoornisje in je persoonlijkheid onder de leden, net als ik, en dat sleep je overal mee naar toe, al ga je naar de Stille Zuidzee. Het gaat er juist om dat je helemaal niet zo dramatisch hoeft te veranderen. Ik ben nog precies zo als 10 jaar geleden, maar nu snap ik hoe het zit, ik kan de lol er wel van inzien en ik heb vooral heel veel gedaan aan mijn levensomstandigheden. Als het niet in je zit, dan maar structureren en ordenen van buitenaf. Werkt goed. Goed genoeg in ieder geval. En ik vind "ons soort mensen" altijd leuk in de omgang, lekker chaotisch en onvoorspelbaar. Ik heb niks met controlfreaks, die zou ík nou weleens een trap onder hun reet willen geven.

vraag ik me af wat je op je CV gaat zetten als je zoveel jaar niets gedaan hebt?
je kan niet wat gaan verzinnen natuurlijk neem ik aan...

succes met de draad weer oppakken.

Tja Netflier, ook al zal ik volgens jou behoren tot de mensen 'die het wel niet zullen snappen' , ik ben het volledig eens met onderstaande quote van Mjam:

quote:

Op zondag 12 maart 2006 23:36 schreef Mjam het volgende:
Kan geschikt zijn, al staat er op deze site niet zo veel informatie dat je een beeld krijgt van de behandeling. Er staan vooral voorbeelden op van problemen die je kunt hebben. Het feit dat je veel herkent geeft al aan dat het reëel is dat je hulp zoekt. Ze geven aan dat ze intensieve behandeling en groepsgewijze intensieve behandeling bieden.
Omdat jij duidelijk voor je hebt wat je wel en niet wilt in een behandeling, moet je dat wel even goed checken denk ik. Ik vraag me nl. af of dit wel zo "anders" is dan wat "gewone" psych.'s kunnen bieden (zoals je hierboven zei). Symfora is zo te zien een gewone instelling voor geestelijke gezondheidszorg, vergelijkbaar met bijv. het RIAGG.

En mag ik je attenderen op een specifiek genoemde contra-indicatie :

quote:

het ontkennen van een eigen aandeel in de problemen en alle oorzaken buiten jezelf leggen

Het komt er dus op neer dat je hoe dan ook in de spiegel zult moeten kijken, je zelf zult moeten analyseren, waarom jij bepaald gedrag vertoont, hoe dat zo gekomen is en hoe je dat anders zou kunnen gaan doen. Ik zeg dit niet om je te ontmoedigen, maar wees erop voorbereid dat je de hand in eigen boezem moet steken.
_{En in het geval dat je denkt, wat lult dat mens toch, ik heb een vergelijkbare 'behandeling' gevolgd. Dus ja, ik weet waar ik over lul.}

Je zegt dit:

quote:

Op zondag 12 maart 2006 12:48 schreef Netflier het volgende:
Opnieuw in het psychisch cirquit komen en dat gewroet in mijn verleden zie ik niet meer zitten. I've been there already.

Maar realiseer je je dat 'het verleden' een belangrijke rol speelt bij de behandeling op De Enk of De Zwaluw (of welk psychotherapeutisch centrum dan ook)?

quote:

Samen met groepsgenoten gaat u vervolgens na op welke manier u in uw huidige leven tegen conflicten en problemen aanloopt en leert u verband te leggen met gebeurtenissen uit uw levensgeschiedenis. U probeert deze gebeurtenissen een plaats te geven in uw leven en u onderzoekt manieren waarop u anders tegen situaties aan kunt kijken.

quote:

het bespreken en verhelderen van ervaringen en herinneringen van u en uw familieleden

Als je je problemen echt grondig wil aanpakken, kom je er niet onderuit Netflier.
Ik hoop oprecht dat je je er niet door laat afschrikken. Intensieve psychotherapie (al dan niet klinisch) kan een ommekeer in je leven betekenen. Maar het is heel hard werken.

[ Bericht 1% gewijzigd door Moonah op 13-03-2006 19:41:27 ]

Je word hier nogal hard aangepakt (is ook wel eens nodig, daar niet van) maar ik kan me er wel in vinden. En ik begrijp ook dat je niet staat te springen om psychische hulp als ze je in het verleden ook geen steek verder konden helpen.
_{tevens tvp}

wie betaalt dan alles voor je. en je vriendin en vrienden zeggen ook niks. als je echt jezelf zo bezig bent te verneuken ga dan naar een psycholoog of zoek een full-time baan ofzo.

quote:

Op maandag 13 maart 2006 19:36 schreef Moonah het volgende:
Maar realiseer je je dat 'het verleden' een belangrijke rol speelt bij de behandeling op De Enk of De Zwaluw (of welk psychotherapeutisch centrum dan ook)?

Ja, dat realiseer ik me. Ze moeten immers erachter komen waar de oorzaak ligt. Ik ben niet achterlijk.

Maar realiseer jij je dat het niet zo makkelijk is als jij verwoordt? Je kent maar een heel klein deel van de situatie en je pikt het waarschijnlijk heel anders op dan ik bedoel. Ik ga ook niet alles hier op het forum gooien omdat dat te persoonlijk en pijnlijk is en waarbij andere mensen zijn betrokken.

Ik heb een reactie gehad en het komt erop neer dat ik een keer moet langskomen om te kijken of de behandeling bij me aansluit. Dus dat ga ik doen en dan hoor ik meer wat me te wachten kan staan en wat me dat zal opleveren.

He, zelfde situatie als hier, alleen ben je 6 jaar verder.
Ook mijn opleiding is een ramp, doe ICT, loop achter, en doe er waarschijnlijk een half jaar langer over. heb geen vriendin, simpel omdat ik "the balls" niet heb op er ook maar iets voor te doen. Uitgaan is eenr amp, aangezien ik niet kan dansen en als ik stil sta met een pilsje voel ik me al helemaal een loser.
Heb wel vrienden, aardig enzo, maar daarmee zit ik bijna elke dag in de coffeeshop, en daarnaast zie ik ze nooit.
Heb geen zin om te leven, heb geen zin in een toekomst van werken, eten, slapen, werken , eten, slapen etc etc, maar heb ook geen zin om mezelf voor de trein te gooien, want daar schiet ik ook nix mee op. Heb geen ambities, geen talent ergens voor, en heb ook geen hobbies. Ik werk niet, niet omdat ik niet wil, maar omdat het er niet van komt, en ik er vrij weinig mee opschiet.

Zucht... ik hoop dat ik hier goed zit, want dit moest ff eruit

quote:

Op maandag 13 maart 2006 22:22 schreef -Muse- het volgende:
Heb geen ambities, geen talent ergens voor, en heb ook geen hobbies.

Vroeg of laat zullen die komen, daar ben ik van overtuigd. Ik geloof dat ieder mens een roeping heeft. Het is natuurlijk wel zo dat de één er meer mee bezig is dan de ander. Sommigen leven 'carpe diem' terwijl anderen zich beter voelen als ze doelen in het vooruitzicht hebben. Wat het beste is, is voor iedereen anders.

Talent heb je zeker wel. Iemand in mijn omgeving roept altijd dat ze nergens goed in is, terwijl ze echt een persoon is waar je naar toe gaat voor raad en peptalk. Dus mensen helpen is haar talent en dat moet je zéker niet achteropstellen met bijvoorbeeld iets als een creatieve gave of intelligentie.

quote:

Op maandag 13 maart 2006 22:34 schreef Netflier het volgende:

[..]

Talent heb je zeker wel. Iemand in mijn omgeving roept altijd dat ze nergens goed in is, terwijl ze echt een persoon is waar je naar toe gaat voor raad en peptalk. Dus mensen helpen is haar talent en dat moet je zéker niet achteropstellen met bijvoorbeeld iets als een creatieve gave of intelligentie.

Dat hoor ik ook van mensen in mijn omgeveing, maar wat nou als je er niets mee wilt doen? Werken in de verpleging zou goed voor mij zijn, maar laat ik daar nou echt geen interresse in hebben.

Heb al een aantal "emotional sinkdowns" gehad waarbij ik oa mn kaper aan stukken heb geslagen. Daarna wouden mn ouders mij naar een psycholoog sturen, maar daar is uiteindelijk niets van gekomen....
Zelf heb ik geen zin om naar een psycholoog te gaan, omdat ik niets persoonlijks los wil laten, niet aan mn vrienden, niet aan mn ouders, en dus ook niet aan een psycholoog.

Ik herken me er wel in. Maar ik ga hier geen goedbedoelde adviezen geven.
Je weet zelf immers donders goed wat je wel en niet moet doen.

Goed, eentje dan:

Zorg dat je elke dag iets doet waar je trots op kan zijn.
Dat je aan het eind van de dag in de spiegel kan kijken en tegen jezelf kan zeggen:
'Je bent weer een stap vooruit, jongen.'

Je wil niet voor een trein springen.
Niemand wil voor een trein springen.

Het leven is die kant op.
Wandel ze.

quote:

Op maandag 13 maart 2006 22:45 schreef -Muse- het volgende:
maar wat nou als je er niets mee wilt doen?

Ieder mens heeft verbeteringsdrang. Ieder mens wil zich ontwikkelen. Het feit dat je je er geen voorstelling van kan maken betekent dat je je er niet bewust van bent. Maar onbewust weet je wel waar je goed in bent. Misschien is het wel datgene wat je altijd graag deed - ik noem maar wat, klussen in huis - maar heeft je omgeving je aangespoord om iets anders te doen.

Als het je werkelijk niets zou interesseren zou je hier ook niet posten.

Waar is ts?

quote:

Klachten en problemen

Als u van een of meer van onderstaande problemen last heeft, kan Zwaluw & Enk mogelijk iets voor u betekenen:

*

depressiviteit
*

spanningen
*

eetproblemen
*

zelfbeschadiging of suïcidegedachten
*

identiteitsproblemen
*

minderwaardigheidsgevoelens of een negatief zelfbeeld
*

problemen met sexualiteit
*

gevolgen van traumatische ervaringen als mishandeling of misbruik
*

contactproblemen; geen vrienden/vriendinnen hebben, je onbegrepen of eenzaam voelen
*

studie- of werkproblemen, bijvoorbeeld door het niet kunnen hanteren van kritiek of conflicten.

Heeft u één specifiek probleem en bent u tevreden over uw functioneren op de meeste levensterreinen, zoals relaties, familiecontacten, studie, werk of hobbies, dan is een (dag)klinische behandeling meestal niet nodig. Wanneer u vastloopt op meer terreinen en/of eerdere (ambulante) hulp onvoldoende resultaat heeft geboden, is het zinvol om een intensieve behandeling te overwegen.

Wanneer bij u persoonlijkheidsproblematiek is vastgesteld, kan behandeling bij Zwaluw & Enk een goede optie zijn.

Dat moet je toch niet willen kerel... verman jezelf en maak je studie af, je bent gewoon lui.

quote:

Op maandag 13 maart 2006 22:22 schreef -Muse- het volgende:
He, zelfde situatie als hier, alleen ben je 6 jaar verder.
Ook mijn opleiding is een ramp, doe ICT, loop achter, en doe er waarschijnlijk een half jaar langer over. heb geen vriendin, simpel omdat ik "the balls" niet heb op er ook maar iets voor te doen. Uitgaan is eenr amp, aangezien ik niet kan dansen en als ik stil sta met een pilsje voel ik me al helemaal een loser.
Heb wel vrienden, aardig enzo, maar daarmee zit ik bijna elke dag in de coffeeshop, en daarnaast zie ik ze nooit.
Heb geen zin om te leven, heb geen zin in een toekomst van werken, eten, slapen, werken , eten, slapen etc etc, maar heb ook geen zin om mezelf voor de trein te gooien, want daar schiet ik ook nix mee op. Heb geen ambities, geen talent ergens voor, en heb ook geen hobbies. Ik werk niet, niet omdat ik niet wil, maar omdat het er niet van komt, en ik er vrij weinig mee opschiet.


Zucht... ik hoop dat ik hier goed zit, want dit moest ff eruit

Ik weet niet hoor, ik ben geen psychiater, maar dit klinkt als een gewone, doordeweekse, ordinaire depressie. Dom dat je daar niks aan gaat / laat doen, depressies zijn vaak goed behandelbaar, o.a. met medicijnen. Nu laat je je leven gewoon door je vingers glippen.