Jezelf helemaal verneukt hebben

Ik denk dat je minder light dranken moet drinken, daar wordt je depressief van. Je kan beter de nieuwe "leaf" thee drinken van Pickwick, dat doe ik nu al 3 weken lang en ik voel me echt fantastisch!

PS: Geen kunstmatige zoetstoffen in die thee doen, dan ben je weer terug bij af!

quote:

Op vrijdag 3 maart 2006 13:47 schreef wegkwijt het volgende:

[..]

Ja ik voel me inderdaad te goed voor simpel werk.
Laat wel duidelijk zijn dat ik gewoon een eigen huisje heb (huur) en werk om mn dingetjes te betalen, dus dat simpele werk doe ik al...

Nou dan voel je je zeker ook te goed om te studeren, want daar zit je immers ook al 8jaar...

quote:

Op vrijdag 3 maart 2006 13:38 schreef Robar het volgende:
Iets valt me op in je verhaal: ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik, ik.

Conclusie, je bent gewoon echt te veel met jezelf bezig in de letterlijke betekenis ervan.
Ga naar een psycholoog.

Dat is ook in 99% van de gevallen het probleem.

quote:

Op vrijdag 3 maart 2006 13:47 schreef wegkwijt het volgende:

[..]

Ja ik voel me inderdaad te goed voor simpel werk.
Laat wel duidelijk zijn dat ik gewoon een eigen huisje heb (huur) en werk om mn dingetjes te betalen, dus dat simpele werk doe ik al...

Dus je voelt jezelf té goed om simpel werk te doen.... Dat klinkt nogal tegenstrijdig met het feit dat je jezelf nergens goed genoeg voor voelt. Overigens zul je tóch iets moeten gaan doen om te voorkomen dat je simpel werk moet blijven doen de rest van je leven...

Ergo: virtuele schop onder je hol, stap uit de cirkel van zelfmedelijden en ga iets dóen!!

quote:

Op vrijdag 3 maart 2006 13:38 schreef dawg het volgende:

[..]

Aangezien hij eigenlijk geen contact wil, zijn er geen lotgenoten.

Ik wil dit topic niet meer.

Ts je klinkt depressief
je vindt jezelf niks, want in jou zit een stemmetje die jou plaagt.
Waarom zit je jezelf zo op je kop?

Vaak plaagt die stem in je omdat je iets niet doet, wat je graag zou willen.
Je komt op het stukje ouder-kind-volwassene in jezelf.
Wat ik zo proef uit je woorden is dat hier wat hiaten in zitten.
Je kunt die delen niet goed samenbrengen. Hier is een techniek voor die heet de stoeltechniek oid.
Kan heel behulpzaam zijn in jouw geval. Hierbij praat je met bv de volwassene in jezelf, of het kind of de volwassene.
Vaak met verrassende resultaten.
Je bent lekker down aan het zijn en je vindt het wel best allemaal.
Je wilt jezelf pijn doen met opzet, zodat het duidelijk is voor jezelf dat je gestraft bent. Waarom moet je gestraft worden?
Verdiep je eens in de psychologie?! Is heel interessant allemaal. Tis of alles uitzichtloos lijkt voor je. Jij moet hier iets aan doen, wil je dit niet is het ook prima!
Het is jouw leven nml. Ieder mens komt op aarde met een reden. Zoek eens naar die reden?
Je bent hier echt niet voor niets ook al lijkt het soms wel zo.
Heel veel sterkte ermee.
Als je een psychiater to much vindt kun je ook eens gaan praten met een telefonische hulplijn oid al is het alleen maar om eens tegen zomaar iemand aan te kletsen oke?

quote:

Op vrijdag 3 maart 2006 13:50 schreef flugeltje het volgende:

[..]

Dus je voelt jezelf té goed om simpel werk te doen.... Dat klinkt nogal tegenstrijdig met het feit dat je jezelf nergens goed genoeg voor voelt. Overigens zul je tóch iets moeten gaan doen om te voorkomen dat je simpel werk moet blijven doen de rest van je leven...

Ergo: virtuele schop onder je hol, stap uit de cirkel van zelfmedelijden en ga iets dóen!!

Dat je niet goed in je vel zit wil nog niet zeggen dat je je niet te goed voelt voor productiewerk (als er iets afschuwelijk is voor mensen met wat meer hersens is het dat wel). TS weet ook wel dat hij beter kan, maar het komt er nog niet uit.

quote:

Op vrijdag 3 maart 2006 13:39 schreef wegkwijt het volgende:

[..]

Die periodes heb ik ook gehad. Ik had samen met mn studieadviseur een planning opgezet. Zou na elke periode verantwoording moeten afleggen. Eerste periode had ik 3 vakken, alle 3 scoorde ik het hoogste uit mijn jaar, daarna hoefde ik geen verantwoording meer af te leggen en deed ik niets meer. Tuurlijk is dat mn eigen schuld.

Maar mn studie is ook niet HET probleem. Ik heb gewoon zoveel moeite met mezelf, schaam me voor mezelf. Wil niet dat mensen naar me kijken.

het is idd waarschijnlijk zelfdiscpline ... je bent eraan gewend dat alles je 'makkelijk' afgaat, zeker wat betreft school, maar dat betekent ook dat je nooit geleerd hebt ergens voor te 'werken' ....
Een persoon zonder enig talent, intellect of kwaliteiten houd dat niet lanbg vol, die moeten wel aan de slag om niet gelijk door de mand te vallen ...

jouw 'begaafdheid' betekent waarschijnlijk dat je ook makkelijk een 'schijn' kon ophouden...

De enieg manier om dat te veranderen is utieindelijk een kwestie van de confrontatie aangaan, en in te zien dat bepaalde vormen van 'vastheid' en het aanhouden van regels en vaste schema's noodzakelijk is om je ook staande te houden in de wereld ...

waarschijnlijk kun je dat niet allen, maar vraag dan ook de hulp, blijf niet in je ivoren torentje zitten en doe zelf moeite om begeleiding te krijgen ....

Wat waarschijnlijk belangrijk is dat je weer vastigheid in je leven krijgt, gewoon vaste momenten in je leven, een vast moment om op te staan (niet tot het middaguur in je bed blijven liggen), vaste momenten om te eten, en bv ook vaste momenten voor bepaalde sociale activiteiten (bv een sportclub oid)

quote:

Op vrijdag 3 maart 2006 13:51 schreef Tranceptor het volgende:

[..]

Ik wil dit topic niet meer.

offtopic:_{eej hoe issie waar is je fb??}
ontopic: TS:ga bellen en kom dan nog maar eens terug

quote:

Op vrijdag 3 maart 2006 13:54 schreef wegkwijt het volgende:

[..]

Ik snap die conclusie niet zo. Je kan toch niet voldoening halen uit werken bij de mac als dat je totaal niet uitdaagt? Verder is die uitdaging het hele probleem niet. Eigenlijk hoopte ik gewoon iemand die ook iets in deze geest heeft meegemaakt en me er iets over kan vertellen. En ja ik moet naar een psycholoog. En ik weet dat dit alles trietst klinkt. Ik vind mezelf ook een zielig persoon. Ik snap mezelf ook echt niet. Alles heeft zo'n hoge drempel. Psychisch hoge drempel.

Dat ik dit nu opeens op FOK! gooi is omdat ik nu echt al mn glazen heb ingegooid. Ben er helemaal ondersteboven van dat ik echt de enige met wie ik praatte zo mn leven uit heb geflikkerd

Zoals ik al aangaf heb ik het van nabij meegemaakt. En geloof me een 'leek' kan je hierbij écht niet helpen. Je zit in een cirkeltje waar je zélf niet zult komen vóór je actie onderneemt. Je bent geen zielig persoon, je laat de zaken alleen versloffen. En dit soort luiheid is eeuwig zonde. Het leven is te mooi om achterover te gaan hangen en alles maar te laten gebeuren. Je moet zélf een vinger in de pap steken en beoordelen of je meer suiker en/of zout erin wilt hebben....

ja, hier wil ik dan als semi-ervaringsdeskundige wel ff op reageren.
Ik wil er zelfs wel speciaal een account voor aanmaken, omdat wat jij (TS) zegt, behoorlijk overeenkomt met wat ik heb meegemaakt.

Ik had een relatie van 7 jaar met mijn vriendin, maar het ging al 4 jaar niet goed.
Ik ging niet meer naar school (universiteit) en ik moest zelfs nog mijn propdaedeuse halen - niemand wist dat ik eigenlijk nog niks bereikt had.
Op een gegeven moment ging het uit met mijn vriendin: ik ging vreemd want wat wij hadden, was niks meer. Er was constant spanning en ruzie.
Ik ging vreemd om de situatie waarin ik verkeerde te ontkennen.
Ik nam afstand van mijn vrienden.
Pas toen het met het meisje daarna uit ging, realiseerde ik me in wat voor situatie ik zat.
Ik had er dan ook alle tijd voor om er over na te denken.
De liefde van mijn leven heb ik misschien wel weggegooid, geen werk meer, mijn studie weggegooid en in die tijd heb ik ook nog eens een schuld gemaakt van ca. ¤ 30000,-.
Ik had deurwaarders achter me aan en veel mensen die me haatten om wie ik was, maar ik haatte vooral mezelf om wie ik was.

Op dat moment ben ik terug gegaan naar mijn ouders, ik heb ze alles verteld en ze hebben me geheel terecht uitgemaakt voor slappe lul en klootzak. Maar ze hebben me ook geholpen.
Ik heb toen veel gepraat en ben naar een psycholoog geweest.
Heel langzaamaan heb ik de draad weer opgepakt.
Ik heb een baantje gezocht, het is weliswaar geen wereldbaan, maar ik heb leuke collega's en ik heb wat te doen.
Een tijdje geleden ben ik met een vriend op vakantie geweest, en toen heb ik een geweldige vrouw ontmoet.
Inmiddels denk ik er over na om weer met een nieuwe studie te beginnen.

Beste TS, het is nooit te laat om je leven op te pakken en ik weet hoeveel moeite het kost (het heeft mij ook jaren gekost) maar zet je zelf ertoe.
Ik weet dat het kan, en jij kan het ook. Dat weet je best, anders zou je allang gesprongen zijn ofzo.
Probeer de positieve dingen in het leven te zien, kijk niet alleen naar je slechte kanten maar ook naar je goede.
Ieder mens heeft die.
Jij ook. Ga gerust met een psychotherapeut of psycholoog praten, wat heb je te verliezen?
Je kan er alleen maar beter van worden.
En wat studie betreft: mijn vriendin is 32, heeft een topstudie gedaan en een loodzware baan (meer dan 70 uur per week).
En weet je wat? ze is er niet blij mee en ze stopt ermee, gaat wat anders doen.
Iedereen heeft zo z'n problemen, perfect zijn bestaat niet (realiseer ik me inmiddels) maar tevreden zijn met jezelf wel.
Het is nooit te laat: waar een wil is, is een weg...

Dus gaan met die banaan! Kom van die bank af en maak er wat van, zodat je over een paar jaar trots tegen jezelf kunt zeggen dat je inderdaad geen nietsnut bent.

PS: zorg dat je iemand hebt waarmee je er over kan praten! dat is het allerbelangrijkste.

quote:

Op vrijdag 3 maart 2006 13:54 schreef wegkwijt het volgende:

[..]

Ik snap die conclusie niet zo. Je kan toch niet voldoening halen uit werken bij de mac als dat je totaal niet uitdaagt? Verder is die uitdaging het hele probleem niet. Eigenlijk hoopte ik gewoon iemand die ook iets in deze geest heeft meegemaakt en me er iets over kan vertellen. En ja ik moet naar een psycholoog. En ik weet dat dit alles trietst klinkt. Ik vind mezelf ook een zielig persoon. Ik snap mezelf ook echt niet. Alles heeft zo'n hoge drempel. Psychisch hoge drempel.

Dat ik dit nu opeens op FOK! gooi is omdat ik nu echt al mn glazen heb ingegooid. Ben er helemaal ondersteboven van dat ik echt de enige met wie ik praatte zo mn leven uit heb geflikkerd

Nou die studie van je is blijkbaar ook niet bepaald een uitdaging meer...wat ik probeer te zeggen is dat je er echt niet komt met alleen maar zelfmedelijden...
Je moet er ZELF wat aan doen. En aan overdag een beetje uit je neus lopen vreten helpt dan ook niet echt. Ga overdag een bij de mcdrek werken, heb je meteen geld voor die psycholoog van je, aangezien dit maar gedeeltelijk vergoed wordt. En als je Mc Drek te min vindt dan zoek je toch lekker een baan die bij je studie past. Eentje die wel waardig genoeg is....
ben alleen bang dat je dan uitgelachten wordt....
Als je zo doorgaat KRIJG je straks alleen maar een baan dij de MC Drek!!!

quote:

Op vrijdag 3 maart 2006 14:00 schreef douweegberts het volgende:
ja, hier wil ik dan als semi-ervaringsdeskundige wel ff op reageren.
Ik wil er zelfs wel speciaal een account voor aanmaken, omdat wat jij (TS) zegt, behoorlijk overeenkomt met wat ik heb meegemaakt.

Ik had een relatie van 7 jaar met mijn vriendin, maar het ging al 4 jaar niet goed.
Ik ging niet meer naar school (universiteit) en ik moest zelfs nog mijn propdaedeuse halen - niemand wist dat ik eigenlijk nog niks bereikt had.
Op een gegeven moment ging het uit met mijn vriendin: ik ging vreemd want wat wij hadden, was niks meer. Er was constant spanning en ruzie.
Ik ging vreemd om de situatie waarin ik verkeerde te ontkennen.
Ik nam afstand van mijn vrienden.
Pas toen het met het meisje daarna uit ging, realiseerde ik me in wat voor situatie ik zat.
Ik had er dan ook alle tijd voor om er over na te denken.
De liefde van mijn leven heb ik misschien wel weggegooid, geen werk meer, mijn studie weggegooid en in die tijd heb ik ook nog eens een schuld gemaakt van ca. ¤ 30000,-.
Ik had deurwaarders achter me aan en veel mensen die me haatten om wie ik was, maar ik haatte vooral mezelf om wie ik was.

Op dat moment ben ik terug gegaan naar mijn ouders, ik heb ze alles verteld en ze hebben me geheel terecht uitgemaakt voor slappe lul en klootzak. Maar ze hebben me ook geholpen.
Ik heb toen veel gepraat en ben naar een psycholoog geweest.
Heel langzaamaan heb ik de draad weer opgepakt.
Ik heb een baantje gezocht, het is weliswaar geen wereldbaan, maar ik heb leuke collega's en ik heb wat te doen.
Een tijdje geleden ben ik met een vriend op vakantie geweest, en toen heb ik een geweldige vrouw ontmoet.
Inmiddels denk ik er over na om weer met een nieuwe studie te beginnen.

Beste TS, het is nooit te laat om je leven op te pakken en ik weet hoeveel moeite het kost (het heeft mij ook jaren gekost) maar zet je zelf ertoe.
Ik weet dat het kan, en jij kan het ook. Dat weet je best, anders zou je allang gesprongen zijn ofzo.
Probeer de positieve dingen in het leven te zien, kijk niet alleen naar je slechte kanten maar ook naar je goede.
Ieder mens heeft die.
Jij ook. Ga gerust met een psychotherapeut of psycholoog praten, wat heb je te verliezen?
Je kan er alleen maar beter van worden.
En wat studie betreft: mijn vriendin is 32, heeft een topstudie gedaan en een loodzware baan (meer dan 70 uur per week).
En weet je wat? ze is er niet blij mee en ze stopt ermee, gaat wat anders doen.
Iedereen heeft zo z'n problemen, perfect zijn bestaat niet (realiseer ik me inmiddels) maar tevreden zijn met jezelf wel.
Het is nooit te laat: waar een wil is, is een weg...

Dus gaan met die banaan! Kom van die bank af en maak er wat van, zodat je over een paar jaar trots tegen jezelf kunt zeggen dat je inderdaad geen nietsnut bent.

PS: zorg dat je iemand hebt waarmee je er over kan praten! dat is het allerbelangrijkste.

Kijk, hier kan TS een voorbeeld aan nemen

quote:

Op vrijdag 3 maart 2006 14:01 schreef zwartedoos het volgende:

[..]

Nou die studie van je is blijkbaar ook niet bepaald een uitdaging meer...wat ik probeer te zeggen is dat je er echt niet komt met alleen maar zelfmedelijden...
Je moet er ZELF wat aan doen. En aan overdag een beetje uit je neus lopen vreten helpt dan ook niet echt. Ga overdag een bij de mcdrek werken, heb je meteen geld voor die psycholoog van je, aangezien dit maar gedeeltelijk vergoed wordt. En als je Mc Drek te min vindt dan zoek je toch lekker een baan die bij je studie past. Eentje die wel waardig genoeg is....
ben alleen bang dat je dan uitgelachten wordt....
Als je zo doorgaat KRIJG je straks alleen maar een baan dij de MC Drek!!!

als die jongen dat werk nu niet leuk vind wie ben jij dan om hem te verachten als hij dat zo vindt?
het is zijn leven en hij mag zelf weten wat hij wel en geen leuk werk vindt, wat een ander daar ook van vind klaar

quote:

Op vrijdag 3 maart 2006 14:04 schreef zhe-devilll het volgende:

[..]

als die jongen dat werk nu niet leuk vind wie ben jij dan om hem te verachten als hij dat zo vindt?
het is zijn leven en hij mag zelf weten wat hij wel en geen leuk werk vindt, wat een ander daar ook van vind klaar

Het gaat hier niet zo zeer om Mc drek maar gewoon om het feit dat meneer zich te goed voelt voor een 'minder' baantje. Dat is prima, maar dan moet hij niet lopen klagen als hij straks niks anders kan krijgen. Hij doet immers totaal geen moeite meer voor zijn studie. Ik zou zelf ook niet bij Mc Drek willen werken maar ik ben wel gegaan voor iets anders

je bent iig een luie kutkneus dat je je studie verneukt .

TS, heb je echt niemand in je omgeving om te praten? En direct bellen voor een afspraak bij de Psycho !! Doen !! Want meestal hebben deze specialisten nog een wachtlijst ook.

En denk je dat het feit dat je alleen met goed-uitziende mensen omgaat een bepalende factor is voor je depressie? Misschien zou je de lat eens wat lager moeten leggen. Dat perfectionisme op het gebied van uiterlijk is best wel slopend... Je kunt er NOG zo goed uitzien, maar als je geen plezier hebt in je leven, wat HEB je er dan aan?! Vroeg of laat wordt je TOCH wel lelijk, oud en gerimpeld...

eidt

quote:

Op vrijdag 3 maart 2006 14:09 schreef wegkwijt het volgende:

[quote]
Verder houd ik al 8 jaar de schijn voor, niemand maar dan ook niemand in deze wereld kent mij. Sociaal ben ik heel sterk, en ik heb best leuke baantjes maar het boeit me gewoon niet.

Al die zooi is ook niet echt boeiend, hoogstens vermakelijk. Zijn er dingen die je wel echt boeiend vind?

Wow....ik ken het van mijn studententijd (daarna sowieso geen kans meer voor: je moet nu eenmaal naar je werk) wel dat eenmaal weggezakt in lamlendigheid, je er steeds verder in weg kunt zakken, maar bij mij is dat doorgaans na 1 of 2 dagen "hangen-met-ochtendjas-aan" weer over omdat je er zelf dan alweer schoon genoeg van hebt en wel weer eens wat buitenlucht wilt of wat mensen wilt zien.

Als je er blijkbaar zo ver in bent weggezakt dat je jezelf niet meer tot actie kunt manen is hulp zoeken echt de enige optie. Voor het oppakken van de telefoon en een fietstocht naar de huisarts is ook enige activiteit vereist, maar dat is er voor het openen van dit topic ook: kennelijk baal je er zelf toch ook wel van. Dus hup, ze zijn nog tot 17:00 bereikbaar

Los van hulp zoeken zijn er ook wel dingetjes die je zelf kunt doen: een vast ritme is echt belangrijk. Dat betekent niet elke dag stipt om 8 uur opstaan, maar wel in elk geval in de ochtend opstaan ( ) Verzin wat dingen waarvoor je je bed uit zult moeten, liefst leuke dingen, waarvoor je ook je bed uit WILT.

Ik zou in elk geval een baantje zoeken. Dat kost je wel studietijd, maar die studietijd verpruts je nu ook. Met een baantje word je gedwongen in elk geval een paar dagen op een bepaald tijdstip ergens te verschijnen, en je komt onder de mensen, ziet wat die allemaal van hun leven (proberen te) maken, wordt wellicht uitgenodigd voor dingen....en je verdient je eigen geld. Hoeft niet fulltime, je kunt er best parttime naast studeren. Dit gaat ongetwijfeld voor een stijgende lijn zorgen in hoe je je voelt en als dat niet genoeg is, is er de mogelijkheid van prof. hulp.

quote:

Op vrijdag 3 maart 2006 14:17 schreef wegkwijt het volgende:

[..]

Vind het heel prettig om dit te lezen. Hoe oud ben je als ik vragen mag? En wat doe je op dit moment. Ik weet dat ik er tegenaan moet gaan maar omdat het zoveel jaar heeft geduurd voel ik me zooo oud en idd ook die studieschuld vind ik verschrikkelijk. Ik denk dan letterlijk bij mezelf: Als je jezelf nu dood maakt heb je gewoon geen zorgen meer. En het erge is dat ik het ook ga doen als ik zo doorga. Zo goed ken ik mezelf. Ik kan niet nog een jaar op deze manier verder.
Maar ik ga het wel proberen. Ik zit nu te kijken voor psychologen in mijn buurt. Weet iemand miss waar ik op moet letten? Waar ik ook heel bang voor ben is de tijd die ik nog over heb om te studeren. Ik sta aan het eind van dit jaar 6 jaar ingeschreven(heb me 2 keer niet ingeschreven gelukkig). Kan ik dan nog wel een studie doen? Ik wil inderdaad een hele andere studie doen, omdat ik nooit had nagedacht over mn keuze. Ik dacht alleen maar aan het vele geld dat ik kon verdienen.

Verder hoop ik heel erg dat het niet te laat is voor mn ex.

Normaal gesproken kan je 4 jaar studeren met berus, waarna nog drie jaar lenen. Verder mag je in principe onbeperkt studeren, alleen zul je de kosten zelf moeten dragen (maar zo hoog is dat nu ook weer niet).

Je bent trouwens niet de enige hoor, ik ken ook wel een jongen van wie toen zo langzamerhand iedereen aan afstuderen toe was ineens bleek dat hij nog geen studiepunt gehaald had, en gebukt ging onder torenhoge schulden. Die had nooit iemand daar iets van verteld, ging altijd gezellig mee naar de kroeg, niemand had enig idee. Toen we het wel wisten, konden we met ideeen komen en 'm af en toe tot activiteit manen als ie het zelf liet versloffen. Het gaat nu een stuk beter met hem, hij werkt nu, heeft er qua studie in elk geval nog een bachelor uit weten te slepen, en voelt zich een stuk beter nu ie niet meer zijn tijd verdeelt tussen slechts kroeg en bed.

Moraal van dit verhaal: vertel het je vrienden. En als je verwacht er niet op eigen kracht met wat steun van hen uit te kunnen komen, neem er dan ook therapie bij.

Je moet eens ophouden met een fucking huilie te zijn en er eens wat aan gaan doen!
roepen dat je problemen hebt schiet niet op daar gaan ze niet van weg en zo kom je niet waar je wil zijn.
ga voor jezelf doelenstellen! dat is DE oplossing.

quote:

Op vrijdag 3 maart 2006 14:28 schreef BarraCupraCuda het volgende:
Je moet eens ophouden met een fucking huilie te zijn en er eens wat aan gaan doen!
roepen dat je problemen hebt schiet niet op daar gaan ze niet van weg en zo kom je niet waar je wil zijn.
ga voor jezelf doelenstellen! dat is DE oplossing.

nounounou ..... dat is wel een hele makkelijke open-deur die je daar intrapt ... ik denk dat de TS ook wel jouw antwoord doorhebt en dat 'als ik het wat grof zeg en wat scheldwoorden toevoeg' komt het lekker hard over, zie je wel vaker ....

De TS weet iig dat hij een probleem heeft en zal er id wat aan moeten doen ... je kunt dit Topic iig als een voorzichtige eerste stap zien om die hulp te gaan zoeken en toe te geven dat hij zware problemen heeft ...

Dat kan ook wel zonder schelden....

quote:

Op vrijdag 3 maart 2006 14:31 schreef wegkwijt het volgende:

[..]

Ok thx, dus het is wel haalbaar om zelf te bekostigen... Thx

Je zult wel een baantje nodig hebben, maar dat lijkt me sowieso verstandig. Beetje sober leven en het lukt allemaal best.

quote:

Op vrijdag 3 maart 2006 14:33 schreef wegkwijt het volgende:
Ok dat ga ik proberen. Alhoewel ik erg bang ben voor de reacties. Iedereen vindt het ook altijd geweldig met me. Alhoewel sommigen mij de laatste tijd wel vreemd vinden doen. Zoals gisteravond.

Ik denk dat het een enorme opluchting zal zijn als je eindelijk eens een keer open kaart speelt tegenover je vrienden. Ook daar zijn vrienden immers voor.

Pics?

quote:

Op vrijdag 3 maart 2006 14:17 schreef wegkwijt het volgende:

[..]

Vind het heel prettig om dit te lezen. Hoe oud ben je als ik vragen mag? En wat doe je op dit moment. Ik weet dat ik er tegenaan moet gaan maar omdat het zoveel jaar heeft geduurd voel ik me zooo oud en idd ook die studieschuld vind ik verschrikkelijk. Ik denk dan letterlijk bij mezelf: Als je jezelf nu dood maakt heb je gewoon geen zorgen meer. En het erge is dat ik het ook ga doen als ik zo doorga. Zo goed ken ik mezelf. Ik kan niet nog een jaar op deze manier verder.
Maar ik ga het wel proberen. Ik zit nu te kijken voor psychologen in mijn buurt. Weet iemand miss waar ik op moet letten? Waar ik ook heel bang voor ben is de tijd die ik nog over heb om te studeren. Ik sta aan het eind van dit jaar 6 jaar ingeschreven(heb me 2 keer niet ingeschreven gelukkig). Kan ik dan nog wel een studie doen? Ik wil inderdaad een hele andere studie doen, omdat ik nooit had nagedacht over mn keuze. Ik dacht alleen maar aan het vele geld dat ik kon verdienen.

Verder hoop ik heel erg dat het niet te laat is voor mn ex.

Ik ben 27 en ben programmeur/projectleider. Misschien is het een idee om het gewoon eens te vergeten van je studie, want al die tijd dat jij al in die "shit" zit, is ook het element studie aanwezig.
Als je geen dingen loslaat, kan je ook niet verder.
Je studie kan je altijd nog oppakken. Kijk wat je kwaliteiten zijn en of je daar wat mee kan doen qua werk bijvoorbeeld.
In ieder geval ben je slim (en ja, je bent ook dom tegelijkertijd :p) - dat blijkt ondermeer uit het zelfbesef dat je hebt.

Die studieschuld komt wel goed, al gaat de IBG moeilijk doen, je kan altijd draagkrachtmeting aanvragen en de tijd nemen om het af te betalen.
Het was alleen niet zo slim van je om zes jaar te lamballen, maar dat terzijde.

Kijk eens naar wat anders, misschien een duaal traject? Kan je geld verdienen en studeren tegelijk.

Ik denk dat voor jou het belangrijkste is dat je voortgang boekt en dat je het uit je hoofd zet dat je perfect moet zijn - niemand is dat, ook al zijn er mensen die beweren van wel.
En het is misschien ook een idee om naar je huisarts te gaan. Die is het eerste aanspreekpunt en kan je doorverwijzen naar een psychotherepeut, psycholoog of andere geschikte instantie.

Maar alsjeblieft: praat er met iemand over!

quote:

Op vrijdag 3 maart 2006 14:34 schreef wegkwijt het volgende:

[..]

Enig idee wat de kosten zijn?

Gewoon, je betaalt het collegegeld, net zoals je nu doet. Verder niks bijzonders.

quote:

Op vrijdag 3 maart 2006 14:39 schreef wegkwijt het volgende:

Is het misschien goed dat ik hier afentoe wat dingen neerzet. Het voelt nl een beetje als sociale controle. Het voelt zelfs prettig als mensen zeggen van 'wat ben je een huilie' of 'je bent gewoon een luie flikker' Omdat niemand dat in het dagelijks leven tegen me zegt maar ik het toch ook zelf vind is het prettig om van een ander te horen. Klinkt dat een beetje logisch?

Klinkt logisch en van mij mag je. Maar zie dit svp niet als substituut waardoor je in het echte leven niets hoeft te ondernemen .

Opzouten.

[ Bericht 96% gewijzigd door Copycat op 03-03-2006 14:41:47 ]

quote:

Op vrijdag 3 maart 2006 14:34 schreef wegkwijt het volgende:

[..]

Enig idee wat de kosten zijn?

Collegegeld onder de 30 jaar is 1519 euro bij voltijdopleiding, boven de 30 is 1800 euro. Deeltijd is 1212/1519. Verder moet je nog aan boekengeld e.d. denken, afhankelijk van de studie, zo'n 500/jaar schat ik. In de zomer kun je echter twee maanden voltijd werken, zelfs nog ruimte voor vakantie dan (moet je wel nemen! af en toe de zinnen verzetten is ook belangrijk), met een beetje baantje heb je dan al je studiekosten al verdiend.

quote:

Op vrijdag 3 maart 2006 14:31 schreef RM-rf het volgende:

[..]

nounounou ..... dat is wel een hele makkelijke open-deur die je daar intrapt ... ik denk dat de TS ook wel jouw antwoord doorhebt en dat 'als ik het wat grof zeg en wat scheldwoorden toevoeg' komt het lekker hard over, zie je wel vaker ....

De TS weet iig dat hij een probleem heeft en zal er id wat aan moeten doen ... je kunt dit Topic iig als een voorzichtige eerste stap zien om die hulp te gaan zoeken en toe te geven dat hij zware problemen heeft ...

Dat kan ook wel zonder schelden....

ik heb het probleem zelf ook gehad. en wat je dan gewoon niet moet gaan doen is zielig medelijden met jezelf gaan zitten hebben want daar schiet je nog niets mee op.

quote:

Op vrijdag 3 maart 2006 14:41 schreef wegkwijt het volgende:

[..]

Ok, het is dus niet zo dat de staat een deel subsideert?

egt wel..

quote:

Op vrijdag 3 maart 2006 14:41 schreef wegkwijt het volgende:

[..]

Ok, het is dus niet zo dat de staat een deel subsideert?

De staat subsidieert gigantisch, echter die rekening krijg je alleen via de belastingen.

quote:

Op vrijdag 3 maart 2006 14:41 schreef wegkwijt het volgende:

[..]

Ok, het is dus niet zo dat de staat een deel subsideert?

Ja, de staat subsidieert een heel groot deel van je studie. Het gedeelte dat de student zelf betaalt, noemen we het collegegeld.