een oude al; maar ik had er op VI overheen gelezen (zag hem nu op zoek naar info over kalou) en heb hem hier nog niet voorbij zien komen; dus voor de geinteresseerden:
quote:
'De gekrenkte ziel van Jorien van den Herik'
6/2/2006 8 :00
‘Ik word langzaamaan erg boos over de leugens en het gestook van Pierre. De kernwaarheid is dat hij in eerste instantie transfervrij weg wilde, dus miljoenen wilde verdienen over de rug van Feyenoord. Dat heb ik geweigerd. Als hij weg wilde, had Feyenoord recht op een transfersom die wij zouden bepalen. Of hij moest het te veel betaalde salaris terugbetalen, want hij had in die eerste twee seizoenen al tachtig procent van zijn driejarig contract, in totaal 6,8 miljoen euro, ontvangen. Direct nadat wij de optie hadden gelicht, liet Pierre weten dat hij weg wilde. Daarmee kwam zijn werkelijke bedoeling naar boven: nooit een derde jaar tegen het lagere salaris. Daar had hij geen trek in. Maar toen bleek dat Feyenoord hem wel aan die optie hield, kwam hij met het voorstel van een vierde jaar onder de volgende voorwaarden. Óf het salaris in het derde jaar gelijk aan jaar één en twee. Óf het salaris in het vierde jaar gelijk aan seizoen één en twee. Daarop hebben wij geantwoord: Nee, we houden je aan de optie die we gezamenlijk bij volle verstand waren overeengekomen, met de toegevoegde mededeling dat we in december van dit jaar zouden bekijken of we geïnteresseerd waren in een mogelijk vierde seizoen.’
‘Pierre mag de club niet verwijten dat wij de optie hebben gelicht. Hij moet zich als sportman gedragen en niet natrappen naar mensen die hij als tegenstander ziet, terwijl die mensen gewoon voor de financiële belangen van Feyenoord zijn opgekomen. Wij hebben nooit over de hoogte van zijn miljoenensalaris gesproken, maar nu dwingt hij ons ertoe. Het getuigt niet van het hebben van morele normen en waarden als je je opstelt zoals hij doet. Pierre is een club tegengekomen die zich houdt aan gemaakte afspraken en nu niet zwicht voor stokerij en leugens die op het laatst ten koste gingen van de sfeer in de groep en van invloed waren op de verhoudingen. Ik krijg de indruk dat hij mensen voor zijn karretje heeft gespannen. Bovendien heeft hij zonder enig bewijs mij in de media neergezet als een leugenaar. Dat is onacceptabel. Het ging hem alleen om geld. Als Pierre dus zegt dat er geen onderhandelingen zijn gevoerd, is dat onwaar. We hebben een aantal keren aan tafel gezeten. Pierre moet ophouden met onrust zaaien door Paul Bosvelt erbij te betrekken als wellicht volgende slachtoffer. Pierre is bij alle clubs met ellende vertrokken, daar moet men eens over nadenken.’
Deze teksten laten aan duidelijkheid niets te wensen over. Feyenoord-voorzitter Jorien van den Herik stuurde me bovenstaande e-mail half juli 2003. Van Hooijdonk had er geen trek in nog een derde jaar in De Kuip te blijven voor de contractueel vastgelegde helft van het salaris dat hij gedurende zijn eerste twee seizoenen verdiende. Zijn zaakwaarnemer Rob Jansen woonde met het schaamrood op de kaken de onderhandelingen bij en voor de Feyenoord-voorzitter was het een reden achter zijn laptop te kruipen om de leugens van zijn spits te ontzenuwen. Met zijn media-offensief zorgde Van Hooijdonk voor veel onrust onder de trouwe Feyenoord-aanhang. Van den Herik liet zich niet manipuleren door een voetballer met eurotekens in de ogen die zijn zin niet kreeg en geen boodschap had aan contractueel vastgelegde afspraken. De principiële voorzitter kreeg gelijk, want ook bij Fenerbahçe kreeg Van Hooijdonk problemen met de rechtlijnige trainer Cristoph Daum en hij vertrok via een zijdeur. Eerder presteerde hij dat al bij Celtic, Nottingham Forest en Benfica. Bij Vitesse viel hij met de neus in de boter. De megalomane voorzitter Karel Aalbers wilde zo graag doorstoten naar de Europese top dat hij Van Hooijdonk een onverantwoord hoog salaris betaalde.
Pierre van Hooijdonk is geen onaardig mens, maar hij weet absoluut niet meer wat zijn plaats is. Alles moet gaan zoals híj dat wil. Iedereen moet naar zijn pijpen dansen en wie niet voor hem is, is tegen hem en wordt als de vijand gezien. Van Hooijdonk kent slechts één belang: eigenbelang. De nuchtere Feyenoord-trainer Bert van Marwijk wist niet wat hij meemaakte toen Van Hooijdonk na zijn komst vraagtekens zette achter de speelwijze met drie spitsen. Dat was volgens de topscorer voorspelbaar en naïef. Hij voegde er nog aan toe dat hij het niet prettig vond met zijn rug naar het doel van de tegenstander te spelen. Uiteindelijk kwamen de trainer en de speler er wel uit, hetgeen uitmondde in het winnen van de UEFA Cup die voor een groot deel op het conto van Van Hooijdonk mag worden geschreven. Met acht doelpunten stond hij aan de basis van dit onverwachte succes.
Als voetballer heeft Van Hooijdonk een uitstekende staat van dienst. Hij heeft overal gescoord. Bij RBC, in zijn eerste NAC-periode en vervolgens voor Celtic, Nottingham Forest, Vitesse, Benfica, Feyenoord en Fenerbahçe. In Oranje was hij vooral succesvol als pinchhitter en werd zijn positieve bijdrage binnen de groep geroemd. Bij zijn clubs wist hij het verschil niet tussen een positie hoog in de pikorde en ordinaire machtswellust. Een veel scorende spits is belangrijk voor een club en beschikt daarom over het nodige krediet. Desondanks botste hij na verloop van tijd binnen de meest uiteenlopende voetbalculturen met de verantwoordelijke beleidsbepalers, omdat Van Hooijdonk zich nergens beperkte tot waarvoor hij erg goed werd betaald: voetballen en scoren.
Het avontuur bij NAC Breda moest, gezien zijn historie, wel mislukken. De spits wekte de indruk dat hij vooral uit clubliefde terugkeerde. Tijdens de contractbesprekingen bleek dat nergens uit, want hij verlangde een salaris van 700 duizend euro per jaar, een eigen skybox, een grotere Mercedes dan zijn medespelers, een gereserveerde parkeerplaats, een percentage van de verkochte seizoenkaarten en zijn beste vriend Ton Lokhoff moest trainer blijven. Van Hooijdonk deed nog een vertwijfelde poging een andere vriend, AD-verslaggever Chris van Nijnatten, ook binnen te halen, maar dat mislukte. Op zijn advies werd wel Victor Sikora aangetrokken, omdat die bij Vitesse het vuile werk voor hem had opgeknapt. Desondanks wist de aanvaller zijn reputatie geen moment waar te maken op het oude nest. Zelfs zijn specialiteit, de vrije trap, kwam niet meer uit de verf. Van Hooijdonk bemoeide zich overal mee. Hij stoorde zich aan websites van supporters, ging in en rond het stadion in discussie met teleurgestelde fans, liet zich steeds vaker terugvallen op het middenveld om als een regisseur zijn medespelers te sturen, maar vergat zelf te presteren. En dan heb je binnen een groep geen status meer. Van Hooijdonk was bij NAC Breda een peperdure speler die niet presteerde, maar wel de dienst wilde uitmaken en door zijn dominantie gedrag voor veel onvrede binnen de groep zorgde. Op het moment dat de nieuwe trainer Cees Lok hem naast het elftal dreigde te zetten, werd zijn ego ook nog gekwetst.
Maar zelfs voor een versleten lastige spits staan de clubs nog in de rij. Van Hooijdonk kon naar Tottenham Hotspur, SC Heerenveen, Wolfsburg, Porto en FC Kaiserslautern. Hij liet voor de tweede keer clubliefde zijn keus bepalen. Hij keerde terug naar Feyenoord, omdat trainer Erwin Koeman met Van Hooijdonk als pinchhitter kampioen denkt te kunnen worden. Ik sluit dat niet uit. In dat geval heiligt het doel de middelen. Wim Jansen gaf toestemming, maar ik begrijp niet dat de principiële voorzitter Van den Herik zijn fiat gaf aan deze transfer. Hij kan de e-mail, die hij me stuurde, toch niet zijn vergeten? Misschien blijkt aan het eind van dit seizoen dat hij een slimme visionair is, die het belang van zijn club belangrijker vindt dan zijn gekrenkte ziel.
Johan Derksen
als je zonodig wil stofzuigen dan kan je dat stukje voor de TV ook wel even over slaan en terugkomen als ik bier aan het halen ben, stom gleufdier!