quote:Op maandag 11 juli 2005 21:56 schreef pfaf het volgende:
SPOON – Gimme Fiction ( Merge, 2005 )
Maar liefst 3 jaar na hun 4e album komt Gimme Fiction van indierock grootheden Spoon uit. Een jaar lang werkten ze aan het album om het van de eerste tot de laatste tel te perfectioneren en om meteen met de deur is huis te vallen, dat is ze gelukt. Alsof ze tegen de stroom van verwachting in laveren, is ieder album van Spoon weer een koerswijziging naar een andere stijl of genre. Zo ook Gimme Fiction, wat mijlen ver van het punky debuutalbum Telephono lijkt af te liggen. Of toch niet? Het zwaartepunt van Spoon ligt in ieder geval nog op zelfde plek als 9 jaar terug: de drums. Verder valt het karakteristieke stemgeluid van Britt Daniël nog steeds evenveel op.
Niet allen het hele oeuvre van Spoon lijkt in een spagaat te liggen, ook de nummers op Gimme Fiction zelf doen dat. Sommige nummers hebben weinig met elkaar gemeen, behalve eerder genoemde typische Spoon-elementen. Het album opent meteen ijzersterk met The Beast and Dragon, Adored en laat dat hoge niveau niet meer los. Daarop volgt het catchy en geniale Two Sides/Monsieur Valentine, welke dankzij piano, sterke basloopjes en bovenal korte cello-stijken verheven wordt tot een waar kunstwerk. Met de schrik nog in de oren begint het verassende en minstens even goede I turn my camera on. Een disco-achtig nummer, waar Prince een puntje aan kan zuigen, hoewel ik daar liever niet te veel over na wil denken. Het is al snel duidelijk, Gimme Fiction is erg divers, met de liefdesverklaring en piano-ballad I summon you, jazzy The Infinte Pet, poppy My mathematical Mind en zo voorts.
Daniël heeft met Gimme Fiction een waar meesterwerk gecomponeerd, welke bol staat van goede nummers, catchy melodieën en verfrissende wendingen. Het album is niet zo rauw meer als het eerdere werk, maar nog steeds zijn de scherpe randjes aanwezig, hoewel deze keer meer als een moedervlekje rond de mond van Cindy Crawford. Snerpende gitaren, zware beats die doen denken aan de beste Grohl drums, de soms hoge dan weer wat hese stem van Daniëls... alles klopt en blijft boeien van begin tot eind, wat bewijst dat Spoon op het moment tot de groten der Aarde gerekend mag worden.
Top 50 zal die wel halen.quote:Op maandag 20 maart 2006 18:36 schreef methodmich het volgende:
Hoe hoog staat hij in jouw alltime lijstje dan Pfaf?
Ik heb geen idee, het klinkt heel rauw en ik kan me er niet bij ontspannen, waardoor ik er niet lekker naar kan luisteren.quote:Op dinsdag 21 maart 2006 16:45 schreef methodmich het volgende:
Hoe komt dat dan zo boskov?
Heb je hem al?quote:Op zaterdag 25 maart 2006 11:08 schreef Steven184 het volgende:
Gimme Fiction, een cd die ik ECHT binnenkort moet aanschaffen. Alleen het komt er bij mij gewoon nooit van :S
quote:Op maandag 4 juni 2007 16:40 schreef pfaf het volgende:
Een groeiplaat inderdaad! Beresterk weer, goed ritme, lekkere beats, fijne melodieen. Puike plaat, maar nog niet zo goed als Gimme Fiction...
Vind je? Zo bijzonder vind ik het niet, die korte jamsessie-achtige liedjes doen me niet zoveel. De You Got Yr. Cherry Bomb van Get Nice! (die bonusdisc) is wel erg leuk.quote:Op donderdag 19 juli 2007 12:13 schreef pfaf het volgende:
Ook allemaal de bonus-cd? Erg vermakelijke trip!
Sluit ik me helemaal bij aan. Echt een prima optreden. Ik heb voor de verandering een keer zittend een concert meegemaaktquote:Op vrijdag 19 februari 2010 08:24 schreef TJLinden het volgende:
Super avond! White Rabbits waren een lekker voorprogramma (maar hun geluid was verre van optimaal) en Spoon heeft ruim anderhalf uur een superstrakke set gespeeld met de beste nummers van Transference, Ga Ga Ga Ga Ga, een stel van Gimme Fiction en ook nog wat van Kill the Moonlight en Girls Can Tell.
Goed geluid ook, Britt Daniel's stem kwam er heerlijk sterk en raspend doorheen.
Oei... ik wist niet dat het al uitverkocht was.quote:Op zaterdag 14 augustus 2010 13:43 schreef Wepeel2 het volgende:
Helaas is de zaterdag al uitverkocht.
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |