Het VBL-columnhoekje deel 8:schrijf de frustraties van je af

quote:

Op donderdag 30 maart 2006 16:51 schreef methodmich het volgende:
Sandman:
[..]

Co bondscoach geweest?

quote:

Op zaterdag 1 april 2006 11:23 schreef methodmich het volgende:
Beschouw: Quincy mooi zielig stukje over een warmbloedige jongen in het koude verre buitenland.

Guus leuk, duidelijk verwoord hoe je over de handig door de media draaiende Guus denkt.

Kromkamp / Van Bommel een leuk gevonden omdraaiing, dat Marco eigenlijk Bommel via Jantje aanspreekt.

Ruudje een leuk stuk, leuk verzonnen van de lezende Leontien.

Van Staa, tja, het is een aparte, maar ben het wel met je eens dat de man eigenlijk als scout beter op zijn plaats is.

quote:

Op zondag 2 april 2006 16:25 schreef methodmich het volgende:
Mijn volgende gaat over Edgar Marcelino vermoedelijk.

quote:

ALS JE HAAR MAAR GOED ZIT

Hij dook afgelopen zomer op, als toch vrij spectaculaire aanwinst van RBC Roosendaal. Want hoe vaak komt het voor dat een degradatiekandidaat zomaar een jeugdinternational uit Portugal kan huren van topclub Sporting? Er werd in de marge van de eredivisie dan ook best iets verwacht van Edgar Marcelino. Hij arriveerde toen de zon nog scheen, keek eens rond en zag dat het goed was. Dit kon wel eens wat worden.

Edgar Marcelino presenteerde zich als een typisch Portugese speler. Haar keurig in model, langer dan bij de gemiddelde man. Modieus bandje om het uit zijn ogen te houden en op het veld in het bezit van een sierlijke tred. Edgar moest het raspaardje tussen de werkende en ploegende knollen in het oranje worden. Zoals eerder Pius Ikedia deed, daar op de Roosendaalse rechterflank.

In de voorbereiding leek het nog wel wat te kunnen worden. Edgar maakte zijn acties en liet zien dat hij wel degelijk terecht in de Portugese jeugdteams had gestaan. Maar toch voelde hij zich wel eens vreemd, in een ploeg die voor de beker werd uitgeschakeld door Gemert. Mannen die overdag nog moesten werken, had hij zich laten vertellen door José Fortes Rodriquez, die hij goed kon verstaan. Geen sierlijke figuren zoals hij, die genieten van de zon op de bol. Die er dan eens een actie uitgooien. Nee, spierballenvoetballers die er op uit waren om spelers als Edgar Marcelino het voetballen moeilijk te maken.

Het bleek een voorbode voor een seizoen vol onbegrip. Trainer Dolf Roks was een aardige man, maar die was vooral gewend succes te boeken met amateurs. Van die jongens die voetbal terecht als hobby zien, omdat ze nog een andere baan hebben. Edgar ziet het spelletje als een betaald pleziertje en vergeet nog wel eens wat er bij het profleven komt kijken. Hij botste meermaals met Roks, verliet vroegtijdig trainingen en kon het publiek ook niet echt voor zich winnen.

Wat moest RBC met deze speler, die niet geschikt was voor degradatievoetbal? Edgar speelt al naar gelang zijn stemming. Maar vooral met het ultieme doel om schoon te blijven. Een schone broek is voor hem een teken van macht, van baas zijn over de bal en de tegenstanders. De bal krijgen, een actie maken en dan voorgeven. Of een steekpass, vooruit. Geen slidings, geen vieze broek. Het haar netjes, armpje in de lucht om het applaus te incasseren en dan weer verder naar het volgende moment. Evengoed is hij tijden afwezig en doet dan maar weer eens wat. Zo werkt dat bij staartteams in Portugal, waar de defensie wordt dichtgespijkerd en de artiesten het voorin mogen uitzoeken. Maar hier moest Edgar ineens gaan lopen zonder bal. Inzet tonen, een vieze broek krijgen. Hoofdschuddend zag hij het aan.

Steeds vaker was hij reserve, steeds vaker baalde hij. Van Nederland, van RBC, van de trainer, van het weer. Natuurlijk, ook hij begreep wel dat de club het zwaar had en dat de punten moesten komen, maar je kan van een spelers als hij toch niet gaan verwachten dat hij gaat zwoegen zoals Björn Daelemans? Met de trainerswissel Maaskant voor Roks hoopte hij nog op verbetering. Motivatiekunstenaar Maaskant, de man van de briefjes met opbeurende teksten, kon hem wellicht wel doorgronden. Hij hoopte op een boodschap. Dat hij eens naar de Belgische competitie moest kijken bijvoorbeeld, bij Standard Luik. Oh, wat had hij graag willen voetballen als Sérgio Conceição, zijn favoriete buitenspeler. Die is daar de grote man, ook dikwijls met een schone broek en het haar immer goed in model.

Helaas, het is hem niet gelukt. Zelden zal een speler zo slecht bij een club hebben gepast als in dit geval. Edgar Marcelino liet weliswaar wat vleugjes klasse zien, had wat assists, maar kon nooit echt overtuigen. Het applaus kwam zelden, de broek bleef steeds vaker gevrijwaard van vlekken omdat hij niet in actie hoefde te komen. RBC stevende af op degradatie en had meer aan oude strijders als Henk Vos dan aan de sierlijke Portugees. Nog maar een paar potjes, dan is het klaar. Dan stapt hij op het vliegtuig en keert hij terug naar eigen land. Hij zal vermoedelijk niet uitgezwaaid gaan worden op het vliegveld. Maar ach, het maakt hem ook niet veel uit. Net zoals de rest van de huurlingen kan RBC hem diep van binnen gestolen worden. Straks zit hij weer in de zon en mag hij weer doen wat hij zo graag doet. Bij een promovendus of een team als Estrela Amadora, nonchalant op rechts en altijd met een schoon broekje. Talent is niet altijd een zegen.

quote:

TUCHT

Een heel jaar lang slaagt Danny Blind er ondanks alle inspanningen maar niet in om met Ajax aanvaardbaar voetbal op de mat te leggen. Het bezorgt hem met de week meer rimpels in het gelaat, zijn haren vergrijzen in een rap tempo en zijn kale plek op het achterhoofd dijt almaar verder uit, maar die ongemakjes vallen volkomen in het niet bij hetgeen hem volgende week dinsdag te wachten staat. Dan zullen we pas een volkomen gebroken Blind zien, geestelijk volledig gesloopt en lichamelijk helemaal op.

Dinsdag moet Danny zich namelijk bij de tuchtcommissie van de KNVB verantwoorden voor zijn gedrag op het veld, zondag bij Roda JC, waar hij scheidsrechter Luinge in beleefde bewoordingen vroeg of diens horloge wel goed liep. Akkoord, hij had met een beetje stemverheffing gesproken, maar met die volgepakte tribunes in het Parkstad Limburg Stadion om zich heen had Luinge bij een normaal stemvolume natuurlijk nooit kunnen horen dat Blind uitlegde dat zijn horloge toch echt van een betere kwaliteit was dan het exemplaar dat de arbiter om zijn pols had. ‘Je hebt dat ding zeker gewonnen op de kermis?’, had Blind gevraagd, waarbij hij wees naar de Rolex om zijn eigen pols. Daarna was hij in zijn modieuze regenjas weer kalm van het veld gelopen. Danny had zelfs zijn schoenen nog geveegd alvorens hij de catacomben van het Rodastadion betrad, met de deuren had hij ook al niet geslagen en de verzamelde journalisten had hij ook netjes te woord gestaan.

Hij was dan ook stomverbaasd dat hij een dag later door de KNVB van onbetamelijk gedrag beschuldigd werd en een schikkingsvoorstel kreeg voorgeschoteld. Vijfhonderd euro boete en een wedstrijd voorwaardelijk, zo luidde het verdict. Natuurlijk accepteerde hij dit voorstel niet en meteen liet hij weten in beroep te gaan, zich daarmee niet realiserend dat hij dan op zou moeten draven bij de tuchtcommissie.
Blinds dagelijkse sores bij Ajax zullen vergeleken met deze gang naar Canossa verbleken.

De tuchtcommissie; dat is andere koek dan het commentaar dat hij krijgt van fans en pers, omdat hij Ajax maar niet aan het voetballen krijgt. Bij het woord tuchtcommissie moet je meteen denken aan de instanties die ten tijde van het regime van Jozef Stalin het voormalige Sovjet Unie in een ijzeren greep hielden.
Wat staat de benijdenswaardige Blind allemaal te wachten, dinsdag?
Jammer dat we nooit zullen zien wat er bij de tuchtcommissie achter gesloten deuren plaats zal vinden, als Blind eenmaal zijn opwachting heeft gemaakt. Een streng kijkend kaderlid van de KNVB ontwerpt de arme Danny aan een kruisverhoor. Waar het hij lef vandaan haalde de grote Roelof Luinge voor het front van de wereld op zijn te nummer zetten? Of Blind wel besefte dat hij met zijn gedrag de autoriteit van het arbitrair gezag ondermijnde? En of Blind wel wist dat de horloges, die scheidsrechters dragen, helemaal niet van inferieure kwaliteit zijn?

Blind zal met de minuut meer beteuterd gaan kijken en ineenschrompelen tot een menselijk hoopje ellende. ‘Gut, zo heb ik het allemaal niet bedoeld, meneer de voorzitter’, probeert hij zich nog stamelend te verontschuldigen. Het mag niet meer baten. Blind wordt door de streng kijkende tuchtcommissieleden veroordeeld tot vier jaar Rotummerplaat en zijn Rolexhorloge moet hij inleveren. Geboeid wordt hij afgevoerd.

Van Blind zullen we nimmer meer iets horen. En Roelof Luinge? Die zal vanaf volgend weekend fluiten in een tenue met korte mouwtjes, waardoor het fonkelend Rolexhorloge om diens pols des te meer opvalt.