Slank de zomer in XXVI - Isabeau toch!

Een balans-rest-van- je-leven?

quote:

Op vrijdag 17 februari 2006 11:46 schreef karoltje het volgende:
Ik kon altijd best wel bunkeren zonder onwijs aan te komen zeg maar .

Maar nou hoor je toch altijd verhalen over dat je lichaam dan gaat wennen aan die kleinere hoeveelheid calorieen zodat als je toch weer een keer bunkert het 5x zo hard aankomt..? Enge gedachte!! Weet iemand hier meer van?

Dat had ik ook altijd! Als ik achteraf zie hoeveel calorieën ik toen heb weggewerkt vind ik het een wonder dat ik in een jaar tijd maar een kilo of 5 ben aangekomen. Maar goed, mijn lichaam was dus wel aan die hoeveelheden gewend (nouja, niet dat ik zo ontzettend veel at, maar wel al de verkeerde dingen, en regelmatig 's avonds laat nog broodjes gezond of frikandellen ).
In het begin viel ik daardoor erg snel af, vooral omdat het ook nog eens vlak na de feestdagen was, toen ik me, onder het motto "ik begin wel op 2 januari", ook niet echt ingehouden heb en mijn lichaam dus wel wat input gewend was. Ik ben idd alleen bang dat als ik nu weer zo zou gaan eten, die kilo's er veel sneller weer aan zouden vliegen omdat mijn lichaam nog steeds een soort evenwichtspunt op dat hoge gewicht heeft ofzo. Nou merk ik wel een beetje dat ik sinds ik aan het lijnen ben ook steeds minder zin krijg in ongezonde dingen, en dat ik ook best kan genieten van kleine porties ongezonde dingen als 'traktatie', in plaats van als dagelijkse kost. Maarja, aan de andere kant vind ik het wel nog steeds erg lekker, dus ik vrees het ergste. Maar goed, we'll cross that bridge when we get to it.

Grappig. Ik dan dus nog steeds wel "normaal" eten, ondanks dat ik afgelopen jaar zo'n tien kilo afgevallen ben. Ok, in december is daar wel wat bijgekomen, maar dan eet je natuurlijk ook wel uitzonderlijk veel over het algemeen. De hele periode denk je "oh, lekker, marsepein/pepernoten/chocoladekruidnoten/etc., die heb ik al een jaar niet op!". Maar als ik niet lijn, dan kom ikook niet aan nu. Maar als ik afval is dat natuurlijk ook superlangzaam. De meesten van jullie lijken me niet tevreden met een afvaltempo van minder dan een kilo per maand, als ik hier af en toe al mensen zie 'klagen' dat er in een week niets af is, dus dan denk ik dat je toch automatisch maar rekening moet houden met meer 'overschakelproblemen' na het afvallen.

quote:

Op vrijdag 17 februari 2006 13:57 schreef Maeghan het volgende:
Grappig. Ik dan dus nog steeds wel "normaal" eten, ondanks dat ik afgelopen jaar zo'n tien kilo afgevallen ben. Ok, in december is daar wel wat bijgekomen, maar dan eet je natuurlijk ook wel uitzonderlijk veel over het algemeen. De hele periode denk je "oh, lekker, marsepein/pepernoten/chocoladekruidnoten/etc., die heb ik al een jaar niet op!". Maar als ik niet lijn, dan kom ikook niet aan nu. Maar als ik afval is dat natuurlijk ook superlangzaam. De meesten van jullie lijken me niet tevreden met een afvaltempo van minder dan een kilo per maand, als ik hier af en toe al mensen zie 'klagen' dat er in een week niets af is, dus dan denk ik dat je toch automatisch maar rekening moet houden met meer 'overschakelproblemen' na het afvallen.

Ik had precies hetzelfde..heb na mijn afvalperiode van vorig jaar (11 kilo afgevallen) in december ook gewoon heerlijk gesnoept.. Ik was intotaal twee kilo aangekomen ofzo..valt wel mee als je bekijkt wat ik naar binnen heb geschranst.. Die twee kilo zijn er nu weer vanaf, maar de andere kilo's willen maar niet lukken. Ik ben dus ook zo'n seikerd die baalt als er weer niets vanaf is in één week

Ik vind het geen gezeik hoor, en velen van jullie lijnen strenger dan ik. Als ik streng zou lijnen of hard zou sporten zou ik ook de pest inhebben als er niets afwas, alleen dat doe ik dus niet (meer). Dus niet negatief bedoeld, alleen zelf heb ik het gewoon niet met streng lijnen. Wel geprobeerd, maar het zit er dan idd zo weer aan.

quote:

Op donderdag 16 februari 2006 16:05 schreef Puckzzz het volgende:
Aha, dus wanneer je die vetcellen weg laat zuigen, zouden ze theoretisch gezien niet terug mogen komen. Maar toch moet een persoon die lipo heeft gehad nog steeds op zijn voeding letten...

Vetcellen kunnen toch niet opnieuw aangroeien?

Daarom is liposuctie heel slecht omdat je hoeveelheid vetcellen gelijk blijkt,
ze worden alleen groter of kleiner. En je hebt ze echt wel nodig om bijv. warm te blijven (:

Gisteravond ben ik uit eten geweest met mijn ouders. Ik had hier de tip gezien om een voorgerecht als hoofdgerecht te nemen, dus dat heb ik ook lekker gedaan. Er stonden ook frietjes en gefrituurde aardappeltjes (wat het verschil daar tussen was snap ik ook niet echt) op tafel, maar ik heb gewoon nog wat extra brood besteld.
En als toetje lekker warme kersen met een beetje kaneelijs genomen en daar zooooo van genoten dat het die calorieen waard was.

Ik heb ook gewoon lekker genoten gisteren in een restaurant . Maandag begin ik gewoon weer netjes opnieuw en ga ik me ook inschrijven bij de sportschool!!

Hier nog een zondaar... Ik was vanmiddag bij de HEMA met vriendje om koffie te drinken, en hij nam een tompouce. Ik stond te kijken wat ze voor broodjes hadden, maar hij vroeg waarom ik niet ook een stukje gebak nam voor een keer, en ik dacht "ja, waarom eigenlijk niet?" Dus ik heb een stuk appeltaart genomen. Het was nog niet eens zulke goede en ik kreeg het niet eens op, maar wat is dat genieten als je het al lang niet gehad hebt!
Zondigen is ook helemaal niet zo'n ramp, als je maar bewust omgaat met het aantal calorieën dat je naar binnen werkt, en bij extra slechte dingen ook extra geniet.

_{En nu snel slapen want m'n ritme is nogal ontregeld de afgelopen dagen, en een vast ritme en eetpatroon is natuurlijk wel belangrijk bij het lijnen.}

Ik was gister lichtelijk gefrustreerd...wéér niets eraf, nu al drie weken hetzelfde!
(sorry meaghan, ik ga even zeuren ) Terwijl ik me zo netjes aan mn punten hou..
Ik zwalkte tussen de 57 en 57,5, de weegschaal geeft in halve kilo's aan, dus ik ga er van uit dat het tussen die twee in zit... wéér niets minder dus..

Vanochtends woog ik 56,5 , eindelijk weer onder die 57...
Snap niet waarom, maar zondagen ben ik altijd lichter dan zaterdagen.. vanaf nu stap ik dus mooi alleen nog maar op de zondag op de weegschaal..

(t zal wel vocht zijn of weet ik wat, maar was even weer blij dat getal te zien )

Gefeliciteerd Klein! Alle beetjes helpen.

Ik heb gisteren een weegschaal gekocht, omdat ik me anders maar eens in de zoveel tijd kan wegen als ik een weekendje bij m'n ouders ben. Alleen jammer dat hij een halve kilo meer aangeeft dan die van m'n ouders vorige week. Maar ja, ik hou het er maar op dat één van de weegschalen ernaast zat, want ik geloof niet dat ik een pond aangekomen ben. Volgend weekend ga ik ze eens allebei proberen, om te kijken wat het verschil is.

Intussen ga ik vrolijk verder, heb me tot nu toe precies aan mijn punten gehouden deze week dus het gaat goed. Ik merk echt dat ik veel minder op krijg dan vroeger, maar volgens mij is dat een goed teken. Daar had ik het laatst met mijn zusje over. Zij heeft echt een prachtig figuur, om jaloers op te zijn... (Jaja, hier zit een jeugdtrauma. ) Maar goed, zij zei dus dat ze nooit eet tot ze vol zit, maar alleen tot ze genoeg heeft, wat mij een erg goede tip lijkt. En ze snoept eigenlijk best veel, maar ze sport ook veel en ze eet altijd redelijk kleine porties van alles en volgens mij maakt dat best veel verschil. Dus mijn nieuwe filosofie is stoppen als je genoeg hebt, en genieten van kleine dingen.

Ik zag laatst dat ze het in het andere dieettopic hadden over rare doelen waar je 'naartoe lijnt'. Die van mij is dus om deze lente/zomer nieuwe zomerkleren te gaan kopen, en dan het liefst samen met mijn zusje zonder alles 4 maten groter te moeten nemen. Ik verheug me er echt op om alle soorten kleren te kunnen dragen, en dat ze mij dan net zo leuk staan als haar, in plaats van dat alles haar veel beter staat en ik sommige modellen al niet eens hoef te proberen omdat ik er dan uitzie als een rolmops.
Oja, en ik wil graag zo'n voorgevormde beha kunnen kopen, want in de cupmaat die ik had voordat ik ging lijnen maken ze die dingen niet eens. Rare doelen, maar dit moet lukken, toch?
In de maanden dat ik aan het lijnen ben, koop ik toch niets nieuws, dus ik spaar genoeg geld uit om over een tijdje eens flink te kunnen gaan shoppen!

Wat zijn jullie doelen?
_{Goh, wat een lang verhaal...}

Er staat nog een oud regeltje van mij bij de lijst, het moet worden:

Klein (1m69) was 59 kilo, weegt nu 56,5 kg en wil graag 55 wegen -2,5

tja, wat is mijn doel eigenlijk?
Ik wil me proberen goed te voelen bij mn lichaam. Niet telkens een arm voor mn buik te doen wanneer ik ga zitten. Me niet onzeker voelen wanneer ik ga zwemmen met vriendinnen die slanker zijn dan ik.. Ik wil mijn mooie broek die ik vorig jaar heb gekregen aan kunnen en mij er lekker in voelen (zit nu nog wat te strak)..

Ik wil onder die grens van 55 kilo komen en me slank voelen..
Eigenlijk wil ik gewoon lekker in mn vel zitten en niet meer dagelijks bezig zijn met hoe ik er uit zie!

Grappig is dat, ik kan me totaal niet voorstellen dat iemand met zo'n klein beetje overgewicht zich druk maakt om een broek die te strak zit of mensen die nog slanker zijn (want dat ben je m.i. wel met 56,5 kg bij 1.69. Ik ben maar 1.67 en weeg nu 82,9 en daar voel ik me prima bij op zich (nou ja, zolang ik niet ga proberen om kleren te kopen dan). Niet bedoeld om het te bagatelliseren hoor, want ik weet dat ik het zelf ook vervelend vond om 'dik' te zijn toen ik nog 'maar' iets van vijf kilo overgewicht had en vond het toen een enorme hoeveelheid, maar ik realiseerde me plots dat het toch allemaal wel erg relatief is, en soms ook eigenlijk een beetje stom om je zo druk te maken om iets waar je niet bepaald meer aan terug denkt op je sterfbed. (Da's tegenwoordig een beetje mijn levensvisie, als ik ergens mee zit vraag ik me af of ik het nog belangrijk zou vinden op m'n tachtigste; ik moet dan toch vaak wel nee antwoorden, werkt wel goed voor mij =))

quote:

Op zondag 19 februari 2006 15:52 schreef Maeghan het volgende:
Grappig is dat, ik kan me totaal niet voorstellen dat iemand met zo'n klein beetje overgewicht zich druk maakt om een broek die te strak zit of mensen die nog slanker zijn (want dat ben je m.i. wel met 56,5 kg bij 1.69. Ik ben maar 1.67 en weeg nu 82,9 en daar voel ik me prima bij op zich (nou ja, zolang ik niet ga proberen om kleren te kopen dan). Niet bedoeld om het te bagatelliseren hoor, want ik weet dat ik het zelf ook vervelend vond om 'dik' te zijn toen ik nog 'maar' iets van vijf kilo overgewicht had en vond het toen een enorme hoeveelheid, maar ik realiseerde me plots dat het toch allemaal wel erg relatief is, en soms ook eigenlijk een beetje stom om je zo druk te maken om iets waar je niet bepaald meer aan terug denkt op je sterfbed. (Da's tegenwoordig een beetje mijn levensvisie, als ik ergens mee zit vraag ik me af of ik het nog belangrijk zou vinden op m'n tachtigste; ik moet dan toch vaak wel nee antwoorden, werkt wel goed voor mij =))

Tja, ik kan me best voorstellen dat je als je zelf veel zwaarder bent, zoiets hebt van "wat is het probleem, ik zou allang blij zijn als ik dat gewicht had". Maarja, wat voor de een een kleinigheid is, kan voor de ander heel belangrijk zijn. Er zijn altijd mensen met grotere problemen of andere problemen, maar als je dat doortrekt zijn wij hier allemaal onzinnig bezig, want de helft van de wereldbevolking hééft niet eens eten.
Je moet alles natuurlijk wel in perspectief zien en er op een gezonde manier mee omgaan. Ik vind het zelf heel vervelend dat ik een paar kilo te zwaar ben, maar tegelijkertijd zie ik heus ook wel dat ik op zich een gezond gewicht heb en dat er mensen zijn die veel zwaarder zijn dan ik. Ik zou niet zwaar depressief worden als ik wist dat ik voor altijd dit gewicht had, of rare dingen uit gaan halen (m'n vinger in m'n keel steken ofzo) om er maar vanaf te komen.
Toch is dit voor mij wel zo belangrijk dat ik me nét even wat beter zou voelen als dit 'probleem' opgelost was. Onder andere omdat ik erg hou van leuke kleren, die ik nou eenmaal leuker vind staan bij een, in mijn ogen, slank figuur. Ook probeer ik om op allerlei gebieden (gezond eetpatroon, discipline qua studeren, etc.) mijn levensstijl te verbeteren omdat ik zoiets heb van "nu ik nog jong ben kan ik blijvende verbeteringen aanbrengen waar ik nog lange tijd voordeel van heb". Voor mij past lijnen daar ook bij, en daarom is het voor mij de moeite waard. Maar goed, die afweging moet ieder voor zichzelf maken.

Trouwens, ik vind het op zich wel een goed criterium om te kijken of je ergens nog aan denkt op je sterfbed, maar aan de andere kant heb je ook nog minstens zo'n 50 jaar leven voor je, en in die tijd moet je je natuurlijk ook zo goed mogelijk voelen...

[ Bericht 1% gewijzigd door Mini_rulez op 19-02-2006 16:38:14 ]

quote:

Op zondag 19 februari 2006 16:30 schreef Mini_rulez het volgende:
Tja, ik kan me best voorstellen dat je als je zelf veel zwaarder bent, zoiets hebt van "wat is het probleem, ik zou allang blij zijn als ik dat gewicht had".

Dat bedoel ik niet, en dat zei ik ook niet volgens mij. Ik ben nu met mijn 82,9 kilo OOK blij. Nou ja, blij is een groot woord, ik heb het er liever af, maar ik ben op zich tevreden. Ik ga écht niet met m'n hand voor m'n buik zitten, terwijl ik dat wel deed toen ik nog in de zestig kilo woog. Het is een kwestie van zelfvertrouwen en prioriteiten, en niet zozeer van overgewicht dus (er zit een verschil tussen je goed willen voelen in je lijf of denken dat afvallen je, per definitie, gelukkiger zal maken).

Ik bedoel het dus ook niet als kritiek, maar meer als realisatie van: hee, wat ik toen dacht is nu wel erg veranderd. Want ik was iemand die met mt 38 zich dus het allerlelijkste meisje van de wereld vond en uiteindelijk wel rare dingen uitgehaald heeft.

Verder ben ik het volledig met je eens voor wat betreft praktische dingen, makkelijker leuke kleren kunnen vinden etc. Vind ook niets mis met lijnen op zich, alleen ik schrok toch wel een beetje van Klein dat ze zich blijkbaar schaamt voor haar buik terwijl ze helemaal geen gewicht heeft om zich voor te hoeven schamen. En dat bedoel ik echt niet zo van, 'mens, zeur niet want ik ben dikker', maar ik vind het echt zonde dat iemand die er ws. hartstikke leuk uit ziet zich daar onzeker over voelt. (Ook dus omdat ik dat herken, en als ik achteraf de video's zie van toen ik me dus ook geneerde voor die paar kilo, of de pest in had dat ik hetzelfde bloesje vier maten groter moest kopen dan m'n beste vriendin, ik wel kan huilen, dat ik mezelf daar zo druk om heb gemaakt, terwijl ik er toen juist zo leuk uit zag, vind ik nu).

[ Bericht 13% gewijzigd door Maeghan op 19-02-2006 16:52:15 ]

quote:

Op zondag 19 februari 2006 16:45 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Dat bedoel ik niet, en dat zei ik ook niet volgens mij. Ik ben nu met mijn 82,9 kilo OOK blij. Nou ja, blij is een groot woord, ik heb het er liever af, maar ik ben op zich tevreden. Ik ga écht niet met m'n hand voor m'n buik zitten, terwijl ik dat wel deed toen ik nog in de zestig kilo woog. Het is een kwestie van zelfvertrouwen en prioriteiten, en niet zozeer van overgewicht dus (er zit een verschil tussen je goed willen voelen in je lijf of denken dat afvallen je, per definitie, gelukkiger zal maken).

Okee, dan heb ik het verkeerd begrepen. Het zou inderdaad leuker zijn als iedereen gewoon tevreden kon zijn met zichzelf. Maar ik denk, gek genoeg, dat dat makkelijker is als je of jezelf helemaal goed vindt, of niet eens in de buurt zit zodat je je er wel bij moet neerleggen op gegeven moment. Als je net op het randje zit, is het volgens mij extra frustrerend omdat je weet dat je er niet ver vanaf zit, maar het toch net niet helemaal voor elkaar krijgt.
Toen ik net een kilo of 2, 3 zwaarder was dan ik wilde zijn maar wel nog de kleren droeg die dunnere meisjes droegen, voelde ik me trouwens ook vaak veel dikker dan nu ik zwaarder ben, maar ook andere kleren draag (omdat je uiteindelijk wel doorkrijgt dat je sommige dingen gewoon beter niet eens kunt proberen). Op gegeven moment leer je wel bepaalde tactieken om er toch nog wat van te maken.

Daar zit misschien wel wat in ja. =) Toen ik dikker werd en mezelf anders ging kleden dachten mensen ook dat ik was afgevallen. Daarvoor dacht ik nog dat ik iets aankon als het paste. =P

op deze foto:

woog ik 78 kilo, bij 1,60 (ik ben de blonde) en voelde me moddervet en diep ongelukkig. Ik kijk ook ontzettend ongelukkig op deze foto, ik was er van overtuigd ook dat ik veeeeeeel dikker was dan het meisje naast me (ik woog ook een stuk meer dan zij, maar ik toon helemaal niet veel dikker).

als ik nu kijk denk ik: wat een mager bekkie, en waarom was ik toen zo onzeker en ongelukkig? ik weeg nu 92 kilo (ben 105 geweest) en ben dus nog steeds veel t zwaar. ben ook nog steeds onzeker, maar toch minder dan toen, gelukkg! als ik nú het gewicht van toen had zo ik zo ontzettend gelukkig zijn....

raa he, dat je zelfbeeld zo kan veranderen!

quote:

Op zondag 19 februari 2006 17:57 schreef kwakveense het volgende:
op deze foto:
[afbeelding]
woog ik 78 kilo, bij 1,60 (ik ben de blonde) en voelde me moddervet en diep ongelukkig. Ik kijk ook ontzettend ongelukkig op deze foto, ik was er van overtuigd ook dat ik veeeeeeel dikker was dan het meisje naast me (ik woog ook een stuk meer dan zij, maar ik toon helemaal niet veel dikker).

als ik nu kijk denk ik: wat een mager bekkie, en waarom was ik toen zo onzeker en ongelukkig? ik weeg nu 92 kilo (ben 105 geweest) en ben dus nog steeds veel t zwaar. ben ook nog steeds onzeker, maar toch minder dan toen, gelukkg! als ik nú het gewicht van toen had zo ik zo ontzettend gelukkig zijn....

raa he, dat je zelfbeeld zo kan veranderen!

Nou mager bekkie valt wel mee
maar moddervet is ook weer heel wat anders

quote:

Op zondag 19 februari 2006 17:57 schreef kwakveense het volgende:

raa he, dat je zelfbeeld zo kan veranderen!

Inderdaad. Ik ben 1.66 en weeg 57.5, ik ben veel zwaarder geweest maar toch voel ik me nu soms 'dikker' dan vroeger. Vooral als ik een strakke broek draag, dat deed ik vroeger ook nooit . Blijkbaar ben ik ook 'dik' volgens sommigen hier, maar ik ben toch echt niet meer bezig met afvallen. Dit is ok zo, ik ben nog nooit onder de zestig kilo geweest sinds mijn middelbare school tijd.

quote:

Op zondag 19 februari 2006 18:16 schreef computergirl het volgende:

[..]

Inderdaad. Ik ben 1.66 en weeg 57.5, ik ben veel zwaarder geweest maar toch voel ik me nu soms 'dikker' dan vroeger. Vooral als ik een strakke broek draag, dat deed ik vroeger ook nooit . Blijkbaar ben ik ook 'dik' volgens sommigen hier, maar ik ben toch echt niet meer bezig met afvallen. Dit is ok zo, ik ben nog nooit onder de zestig kilo geweest sinds mijn middelbare school tijd.

Same here, ik ben ongeveer even lang en de laatste keer dat ik onder de 60 zat was toen ik pfeiffer had in de zomervakantie na m'n eindexamen. Ik vind je helemaal niet dik, met dat gewicht zou ik ook best tevreden zijn hoor (mijn streefgewicht is tussen de 55 en 57 kilo).

Overigens denk ik ook niet dat iemand hier jou dik zou vinden, het is hooguit zo dat ze zelf nog net iets dunner willen zijn.

Ik herken mezelf heel erg in de woorden van Maeghan. Ook ik vond mezelf moddervet op de middelbare school en ik werd ook heel vaak vanwege mijn figuur gewoon uitgescholden op straat door andere kinderen. Ik was toen ongeveer 73 en door het gepest vanwege mijn figuur ben ik op een soort dieetclub gegaan (iets als WW, maar dan anders). Vanaf daar ben ik alleen maar aangekomen: volkomen gefrustreerd in mijn eetgedrag. Met dank aan het pesten, want ìk had geen moeite met mijn figuur. Mijn omgeving had moeite met mijn figuur.

En dus kijk ik wel eens argwanend naar dit topic. Natuurlijk moet je gewoon lekker gaan sporten en op je eten letten als die paar kilo je in de weg zitten, maar van streng lijnen kom je alleen aan en juist hier zie ik vaak jonge meiden een beetje doorslaan. Dan hou ik mijn hart vast, want ik gun niemand hier een terugblik over 15 jaar dat het in 2006 wel heel erg meeviel....maar dat het nu toch echt ongezond overgewicht is.

Je moet je ook niet blindstaren naar het getal op de weegschaal natuurlijk. Ik weet niet hoe dat bij jullie is, maar als mijn wekelijkse weegbeurt tijdens of vlak na mijn menstruatie valt ben ik opeens een pond 'lichter' dan anders. De week erna zit het er meestal weer gewoon 'aan'. Gewoon vocht verlies dus.
Maten zeggen ook al niet veel. Ik kan tegenwoordig meestal met gemak in broeken en rokken met maatje 36, maar soms is maatje 38 aan de krappe kant. Bovenkleding is ook lastig, ik heb nog steeds een behoorlijke voorgevel en brede schouders, dus kleiner dan maat 40 past meestal niet.
Maar goed, als ik in de spiegel kijk ben ik toch erg tevreden...buik zo strak als het ijs in Turijn

Ik snap wel dat het voor jullie raar moet zijn om mij zo te horen.. Ook al moet ik eerlijk zeggen dat ik ik het al raar vind om die zin er neer te zetten. Hiermee geef ik in principe aan dat mijn gewicht gewoon goed is.. Máár ik zie mijzelf anders dan anderen zien. En ik voel me op dit moment gewoon niet goed bij mijn gewicht. Ik moet mezelf niet blijven vergelijken met anderen, maar het is frustrerend als je altijd 'de dikste' bent. Van af kinds af aan had ik vriendinnen die slanker en mooier waren dan ik.. En zelfs nu ik zo ben afgevallen ben ik 'de dikste' van mijn vriendengroep. En ik weet dat het stom is om te zeggen, maar het blijft frustrerend om dat altijd te zijn.

Ik weet dat ik onzeker ben, mezelf teveel vergelijk met anderen en dat ik op dit moment mijn leven hierdoor teveel laat leiden. Ik doe enorm mijn best om hier iets aan te doen, maar het is gewoon zo moeilijk. Stapje voor stapje gaat het wel telkens beter. Wanneer ik me kut voel probeer ik mezelf er van te overtuigen dat ik me aanstel.. Het lukt me steeds beter om me dan over iets heen te zetten. Toch weet ik dat er dingen zijn waar het nog steeds niet goed in gaat. Door af te vallen voel ik me al een stuk beter. Er zijn zelfs momenten dat ik me mooi voel, dus het gaat echt de goede kant op!

En ik vind het fijn om hier te kunnen babbelen over de frustraties rond lijnen. Ook al frustreer ik jullie op dit moment meer

En kwakveense... ik vind jou echt niet dik of te zwaar! Het gaat om hoe ik mezelf zie..

quote:

Op zondag 19 februari 2006 21:00 schreef Klein het volgende:

En ik vind het fijn om hier te kunnen babbelen over de frustraties rond lijnen. Ook al frustreer ik jullie op dit moment meer

Valt wel mee hoor, maar moet je niet eens gewoon wat andere vriendinnen zoeken? Met een normaal gewicht..

quote:

Op zondag 19 februari 2006 21:04 schreef computergirl het volgende:

Valt wel mee hoor, maar moet je niet eens gewoon wat andere vriendinnen zoeken? Met een normaal gewicht..

Nou, dat begrijp ik dan weer niet. Hoe bedoel je dat? Dit zijn toch gewoon haar vriendinnen??

quote:

Op zondag 19 februari 2006 21:06 schreef Isabeau het volgende:

[..]

Nou, dat begrijp ik dan weer niet. Hoe bedoel je dat? Dit zijn toch gewoon haar vriendinnen??

Het klinkt zo als een anorexia clubje die de heletijd elkaar wil overtreffen in hoe mager ze zijn.

ownee, zeker niet!
Zij zijn ook helemaal niet bezig met afvallen..ík ben hier t probleem!
Het gaat erom hoe ik dingen zie..en gosh wat is dit raar om te zeggen, maar in mijn hoofd en in de spiegel, zie ik mijzelf 20 kilo dikker als dat ik ben..
En ik weet dat wel, maar ik kan dat nog niet doorzetten naar mn gevoel ofzo..

quote:

Op zondag 19 februari 2006 21:00 schreef Klein het volgende:
En ik vind het fijn om hier te kunnen babbelen over de frustraties rond lijnen.

Daar is het topic toch voor.

Ik vind het best goed om hier af en toe weer even met beide benen op de grond gezet te worden, en dat mensen op elkaar letten zodat er niemand doorslaat. Aan de andere kant vind ik dat het niet nodig zou moeten zijn om hier steeds te rechtvaardigen waarom we überhaupt aan het lijnen zijn. Iedereen hier heeft zijn eigen redenen om wat kilo's kwijt te willen, en die hoef je niet altijd van elkaar te begrijpen. Als ik jouw gewicht zou hebben, Klein, zou ik het waarschijnlijk ook niet nodig vinden om nog verder af te vallen. Maar goed, jij vindt dat blijkbaar wel en je hebt daar je redenen voor. Ik ga er vanuit dat iedereen hier een weldenkend, volwassen mens is. Ik weet ook uit ervaring dat je in het dagelijks leven al genoeg last hebt van mensen die zeggen "ach doe niet zo flauw, eet toch gewoon mee" of "hou toch op met lijnen, je bent toch al slank genoeg" en ik weet ook hoe frustrerend dat kan zijn als je zelf heel bewust hebt gekozen om wél te lijnen. Ik voel me dan vaak niet serieus genomen, en dat is heel vervelend. Daarom heb ik ook vaak zoiets van zeg maar niks, we zijn hier om steun te hebben aan elkaar en niet om nog een keer alles te moeten uitleggen en verdedigen.

quote:

Op zondag 19 februari 2006 21:00 schreef Klein het volgende:
Ook al frustreer ik jullie op dit moment meer

Dat is helemaal niet zo. Zoals ik al zei, het is belangrijk om af en toe weer even alles in perspectief te plaatsen. Dat hebben we allemaal af en toe nodig, maar daarna weet je voor jezelf wel weer waar je mee bezig bent en waarom je het doet.

Toch hoop ik voor jou dat je een manier vindt om meer zelfvertrouwen uit jezelf te halen, in plaats van uit de vergelijking met anderen, want er zullen altijd een heleboel vrouwen zijn die mooier zijn en om een of andere reden vallen die veel meer op dan al die vrouwen die lelijker zijn. Terwijl er daar toch ook genoeg van zijn. Als je eenmaal je streefgewicht hebt bereikt, heb je zo weer iets anders gevonden waar die anderen beter in zijn, of mooier, en zo blijf je bezig.

Dank je mini rulez..
Vind het fijn dat je zo reageert..

Voor mijn eigen gevoel moet ik idd nog een paar kilo afvallen om me beter te voelen. Dit betekent niet dat ik doorsla en anorexia heb.. Ik ben door jullie zelfs meer gaan eten met t ww programma!

Anderen begrijpen ook niet dat ik gewoon geen zin heb in die vette hap...maar voor mezelf voelt het gewoon niet goed om tegen mijn zin in te gaan zitten eten. Gelukkig gaat dit tegenwoordig al beter...mijn schoonmama weet dat ik niet mee eet met de patat en snacks. En ook al weet ik dat ze t onzin vind dat ik lijn, ze houdt er nu wel rekening mee of iig respecteert dat ik dat niet eet.. En ook al weet ik dat ik mijn vriend soms frustreer dat ik niet mee eet uit de zak chips, ook hij maakt er tegenwoordig gewoon grapjes over en weet dat ik het gewoon niet wil.

quote:

Op zondag 19 februari 2006 21:48 schreef Klein het volgende:

Anderen begrijpen ook niet dat ik gewoon geen zin heb in die vette hap...maar voor mezelf voelt het gewoon niet goed om tegen mijn zin in te gaan zitten eten. Gelukkig gaat dit tegenwoordig al beter...mijn schoonmama weet dat ik niet mee eet met de patat en snacks. En ook al weet ik dat ze t onzin vind dat ik lijn, ze houdt er nu wel rekening mee of iig respecteert dat ik dat niet eet.. En ook al weet ik dat ik mijn vriend soms frustreer dat ik niet mee eet uit de zak chips, ook hij maakt er tegenwoordig gewoon grapjes over en weet dat ik het gewoon niet wil.

Da's goed, want de steun van mensen om je heen kan het allemaal veel draaglijker maken. Liever gezegd, als zij je gaan tegenwerken of ontmoedigen maakt dat het een stuk moeilijker om het vol te houden.

Mijn vriend heeft nu ook wel door dat ik dit echt wil, en hij steunt me nu ook echt.
Hij vindt het nog wel irritant dat ik zo vaak op een dag dat WW-programmaatje aanzet om even iets te checken of in te vullen, maar zelfs daar zeurt ie nu niet meer over. Hij laat me ook koken wat ik wil, soms eet hij zelf iets anders (zoals gisteren, chicken wings en potato wedges, waar ik er maar een paar van heb gehad) maar meestal eet hij gewoon met mij mee. Soms zegt hij wel dat ik best iets mag eten als ik er zin in heb, zoals een stukje appeltaart afgelopen zaterdag, maar dat is echt maar af en toe omdat hij weet hoe lekker ik het vind en ook omdat hij een beetje op wil letten dat ik niet te weinig eet. Hij zeurt niet omdat ik niet mee snoep als ik aangeef dat ik het zelf niet de extra punten waard vind. En zaterdag had hij gewoon gelijk, ik had die dag nog bijna niks gehad en die taart was de punten helemaal waard.
-edit- Oh, en aan mijn 'schoonmama' heb ik juist een lotgenoot, want zij heeft zelf een hele tijd gelijnd met hulp van een diëtist en ze is ook erg veel afgevallen, dus zij kookt sowieso al vaak mager en dringt bij mij ook niet aan als ik zeg dat ik iets niet wil (ook al lijn ik op dit moment strenger dan zij). Ze geeft me ook tips over wat je beter wel en niet kunt eten, die zij weer van haar diëtist heeft gekregen. Dat is wel fijn.

Oja, ik heb al een tijdje geen nieuw regeltje doorgegeven. Dit is de stand van vanochtend:
Mini_rulez (1m65) (23,2) was 67 kg, weegt nu 63,2 kg en wil graag 57 kg wegen. -3,8
-edit- verkeerde BMI ingevuld.

quote:

Op zondag 19 februari 2006 21:00 schreef Klein het volgende:
Ik moet mezelf niet blijven vergelijken met anderen, maar het is frustrerend als je altijd 'de dikste' bent. Van af kinds af aan had ik vriendinnen die slanker en mooier waren dan ik.. En zelfs nu ik zo ben afgevallen ben ik 'de dikste' van mijn vriendengroep. En ik weet dat het stom is om te zeggen, maar het blijft frustrerend om dat altijd te zijn.

Vriendjes worden?



Ik ken het gevoel hoor. Ik was zelf op school altijd de dikste, was op m'n 13e al zwaarder dan m'n moeder (maar wel 10 cm korter), en was ook nog eens overal de kortste! Dus ik begrijp je frustraties wel.
(Ik loop trouwens regelmatig mensen omver omdat ik me 20 kilo lichter voel dan ik in werkelijkheid ben ook niet handig)

Al mijn nichtjes waren dikker dan ik. Dat scheelde

Haha, ik weet t ook wel, ben een oude zeur
Vind het soms gewoon moeilijk om het van me af te zetten..

Had vandaag een stressdag, helemaal uitgekafferd door iemand... zou ik me normaal gesproken aantrekken (ook al is t een volstrekt onbekende). Ik weet dat ik een fout heb gemaakt, maar dit had ik niet verdiend. Dus ik ga me er lekker niet druk over maken. T was toch een lul

quote:

Op maandag 20 februari 2006 18:25 schreef Maeghan het volgende:

[..]

was op m'n 13e al zwaarder dan m'n moeder (maar wel 10 cm korter),

Dat is wel jong... Letten je ouders dan niet op dat je gezond at?
Mijn moeder lette daar heel erg op, maar als zij een weekendje weg was en m'n vader moest koken, werd het een zeer gevarieerd menu van frites, shoarma en pizza.
Waardoor ik er dus op mijn 13e achter kwam dat ik redelijk mollig was (daar sta je als kind niet bij stil) en mijn ouders vervloekte omdat ze daar niet beter op gelet hadden.

quote:

Op maandag 20 februari 2006 21:30 schreef Klein het volgende:

Had vandaag een stressdag, helemaal uitgekafferd door iemand... zou ik me normaal gesproken aantrekken (ook al is t een volstrekt onbekende). Ik weet dat ik een fout heb gemaakt, maar dit had ik niet verdiend. Dus ik ga me er lekker niet druk over maken. T was toch een lul

You go girl!

quote:

Op maandag 20 februari 2006 21:55 schreef Mini_rulez het volgende:

[..]

Dat is wel jong... Letten je ouders dan niet op dat je gezond at?
Mijn moeder lette daar heel erg op, maar als zij een weekendje weg was en m'n vader moest koken, werd het een zeer gevarieerd menu van frites, shoarma en pizza.
Waardoor ik er dus op mijn 13e achter kwam dat ik redelijk mollig was (daar sta je als kind niet bij stil) en mijn ouders vervloekte omdat ze daar niet beter op gelet hadden.

Nou, ik vergeet er wel bij te melden dat mijn polsen en enkels van nature ook ongeveer twee keer zo dik zijn als die van m'n moeder Ik heb de bouw van m'n vaders kant van de familie geërfd (helaas, want armbanden en ringen in mijn maat moeten ze ook nog uitvinden =P).
Toen ik dertien was, was ik maar net iets korter dan ik nu ben, en was niet dun, maar ook niet echt dik hoor, had maat 38/40 zo'n beetje.
Ze letten er wel op, altijd al, ik kom ook erg snel aan. Ik moest voor het eerst 'lijnen' toen ik drie was. Maar ja, als je op een gegeven moment naar de middelbare school gaat ga je toch anders eten, ook onder invloed van je klasgenoten. Marsen en cola zijn nu eenmaal veel stoerder dan een boterham met pindakaas. En als je ouders dan constant roepen dat je te dik bent valt dat ook alleen maar verkeerd, dan denk je niet 'ach ja, ze hebben vast gelijk, laat ik maar gaan lijnen'. Hadden ze ook niet hoor, achteraf, maar goed, dat is een geheel andere kwestie. Achteraf vind ik dat ze me veel te veel bezig hebben laten zijn met hoe ik eruit zag. Als ik foto's zie denk ik, ik was gewoon een normaal kind, en als ze het zo hadden gelaten had ik echt niet 'ontspoord' zoals nu wel gebeurd is. Na m'n dertiende kwam ik pas echt hard aan.
Verder ben ik op m'n twaalfde ivm ziekte gestopt met de sport waar ik toen op zat, dat zal ook niet geholpen hebben.

Maeghan heeft wel gelijk wat betreft 'ontsporen'. Je moet een kind voor de groeispurt van de puberteit geweest is nooit laten lijnen. Dat kan het hele hormoonevenwicht uit balans brengen (soms te herkennen aan een buffalo hump iets onder de nek op de rug). Kinderen lijnen niet, die zet je gewoon gezond voedsel voor en geeft ze zo heel af en toe chips, snoep en cola ipv wekelijks. En je vermijdt de woorden 'je bent op dieet' of 'je lijnt' Maar sommige ouders bedoelen het weer te goed en dan loopt het juist verkeerd.

Ik ga weer verder hoor...
Gisteren met zo'n mooi topmodel gewerkt.. ik wil ook zo'n lichaam!!!!

quote:

Op dinsdag 21 februari 2006 08:11 schreef Kleintje het volgende:
Ik ga weer verder hoor...
Gisteren met zo'n mooi topmodel gewerkt.. ik wil ook zo'n lichaam!!!!

Jaaaa, da's geen vergelijkingsmateriaal, Kleintje

oke, het is niet fair. Maar ik wil dus wel proberen om nog wat probleemzones goed aan te pakken....

We vinden het alleen maar gezellig dat je er weer bent hoor..

Gister door mn stressdag heel weinig gegeten, mooi wat punten gespaard voor aankomend weekend.. Ga ik waarschijnlijk uit eten en het weekend daarna heb ik een heerlijk romantisch weekendje weg met mn vriendje! Wil ik niet over komen als een oude zeur..

En het ontbijten in een hotel is zoooooooooow lekker

Een stomme vraag...
Veel vrouwen roepen altijd 'er komt niets neps aan mijn lichaam, ik laat me niet verbouwen'.
Maar goed, een ander kleurtje is ook nep. Gel of acryl nagels is ook nep...

Is het dus erg stom dat ik eraan denk om mijn probleemzones te laten behandelen?
Ik denk er echt over na om op 2 plaatsen liposculpture te doen. Tuurlijk moet het tijdens een intake bekeken worden of het die 2 plaatsen wordt want alles moet wel mooi in verhouding blijven.

Of ben ik nu te 'debiel' bezig?
Met sporten krijg ik die plekken niet dun en met lijnen ook niet... en ik zou het toch wel erg graag dunner willen zien...

Oh, ik ken iemand die dat heeft laten doen, liposculpture. Dat is echt supermooi geworden, Kleintje! Als je het kan betalen zou ik het ook doen.

Ik ken dus iemand die liposuctie heeft laten doen op verschillende plekken. die zat in zo'n tv-programma op veronica, voor mensen die al mooi waren, maar nog mooier wilden worden.
Aangezien ze bij hetzelfde bedrijf afstudeert als ik, zie ik haar nog regelmatig.

Wat ik je daarvan mee kan geven is dat je er met een operatie niet bent, ook daarna zul je hard moeten werken om het niet terug te laten komen omdat het toch de plekken blijven waar je het makkelijkst aankomt. Daar had het betreffende meisje zich nogal in vergist.

quote:

Op dinsdag 21 februari 2006 08:07 schreef Isabeau het volgende:
Maeghan heeft wel gelijk wat betreft 'ontsporen'. Je moet een kind voor de groeispurt van de puberteit geweest is nooit laten lijnen. Dat kan het hele hormoonevenwicht uit balans brengen (soms te herkennen aan een buffalo hump iets onder de nek op de rug). Kinderen lijnen niet, die zet je gewoon gezond voedsel voor en geeft ze zo heel af en toe chips, snoep en cola ipv wekelijks. En je vermijdt de woorden 'je bent op dieet' of 'je lijnt' Maar sommige ouders bedoelen het weer te goed en dan loopt het juist verkeerd.

Je hoeft ze niet te laten lijnen, maar je kunt ze wel gewoon vanaf het begin minder snoep geven en gezond koken enzo. Als je ziet wat sommige ouders hun kinderen laten wegwerken...

Ik ken een kleuter die bijna dagelijks gewoon friet krijgt met mayonaise en frikandellen En in het weekend pizza. En tussendoor chocolademelk, chips en als er al thee is dan is dat met heel veel suiker. Tenenkrommend. Ik heb er wel eens iets van gezegd, maar toen kreeg ik te horen dat hij geen aardappels of groente lust Wel macaroni trouwens.

quote:

Op maandag 20 februari 2006 21:55 schreef Mini_rulez het volgende:

[..]

Dat is wel jong... Letten je ouders dan niet op dat je gezond at?
Mijn moeder lette daar heel erg op, maar als zij een weekendje weg was en m'n vader moest koken, werd het een zeer gevarieerd menu van frites, shoarma en pizza.
Waardoor ik er dus op mijn 13e achter kwam dat ik redelijk mollig was (daar sta je als kind niet bij stil) en mijn ouders vervloekte omdat ze daar niet beter op gelet hadden.

ik schaamde me in groep 3 al voor mijn gewicht, toen we met een project gezondheid op de weesgchaal gingen om een "paspoortje" in te vullen over onszelf met lengte, gewicht, etc.

als ik er nu over nadenk is dat best erg, dat ik dus toen ik 7 was al bewust was dat ik dikker was dan anderen en dat dat op een of andere manier niet geaccepteerd was. tóen al voelde ik me minder dan anderen omdat ik dikker was. en toch werd ik niet echt gepest...t is meer een gevoel van minderwaardigheid wat ik altijd heb gehad daardoor. ik was gewoon niet mooi, wist ik.