R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik ben één van die mensen die niet goed kan tegen onzekerheid en allerlei zaken en nog een paar slagjes minder tegen onzekerheid in relaties.
Als ik in de relationele sfeer tegenkom dat ik even niet zeker ben over wat de ander wil met onze relatie dan kan ik helemaal over de rooie gaan omdat ik eindeloos doorga met het ontwikkelen van de meest negatieve scenario's.
En als zich dan in de praktijk dat voordoet in combinatie dat ik de ander niet kan spreken (wat me helaas) nogal eens gebeurt, dan is het net een gekke muizenmolen in mijn hoofd.
Het rare is nou dat ik rationeel weet waar ik mee bezig ben. En dat de enige oplossing is dat ik er afstand van neem tot ik er echt iets aan kan doen maar dat in de praktijk ik mezelf helemaal gek maak met die scenario's tot op het punt dat ik niet meer normaal kan functioneren in mijn omgeving.
Als je dit 'gedrag' herkent en WEL weet hoe je er mee om moet gaan, dan zou ik het graag eens willen horen.
Als ik in de relationele sfeer tegenkom dat ik even niet zeker ben over wat de ander wil met onze relatie dan kan ik helemaal over de rooie gaan omdat ik eindeloos doorga met het ontwikkelen van de meest negatieve scenario's.
En als zich dan in de praktijk dat voordoet in combinatie dat ik de ander niet kan spreken (wat me helaas) nogal eens gebeurt, dan is het net een gekke muizenmolen in mijn hoofd.
Het rare is nou dat ik rationeel weet waar ik mee bezig ben. En dat de enige oplossing is dat ik er afstand van neem tot ik er echt iets aan kan doen maar dat in de praktijk ik mezelf helemaal gek maak met die scenario's tot op het punt dat ik niet meer normaal kan functioneren in mijn omgeving.
Als je dit 'gedrag' herkent en WEL weet hoe je er mee om moet gaan, dan zou ik het graag eens willen horen.
Hmm, dat had ik ook een tijdje. Gelukkig is dat nu niet zo erg meer en heb ik zoiets van ; fuck it, als ze me niet meer hoeft jammer dan.
Ik hoop dat je dat ook over een tijdje krijgt , ik weet hoe je je voelt namelijk.
Ik hoop dat je dat ook over een tijdje krijgt , ik weet hoe je je voelt namelijk.
Denk gewoon 'en als ze dan zo is, so be it, fuck it'
serieus, als je met al dat gepieker nou iets zou bereiken zou ik het je zeker aanraden, maar dat is gewoon niet zo.
serieus, als je met al dat gepieker nou iets zou bereiken zou ik het je zeker aanraden, maar dat is gewoon niet zo.
Asics neemt de tijd.
Asics geniet. Lees mijn columns op http://www.raaskal.com
Asics geniet. Lees mijn columns op http://www.raaskal.com
hey ik ken dit gedrag
heel erg haha
ik wil t daar wel over hebben hoor maar het heeft een aanleiding die ik niet op t forum ga gooien
laat maar wat achter in mn fb of zo als je daar behoefte aan hebt...
er zijn ook niet echt tips voor geloof ik
het is idd een knop die je om moet leren zetten zeg maar
heel erg haha
ik wil t daar wel over hebben hoor maar het heeft een aanleiding die ik niet op t forum ga gooien
laat maar wat achter in mn fb of zo als je daar behoefte aan hebt...
er zijn ook niet echt tips voor geloof ik
het is idd een knop die je om moet leren zetten zeg maar
Women might be able to fake orgasms.
But men can fake whole relationships
But men can fake whole relationships
Piekeren / self destructief denken mja je eigen fantasie is 10000 keer erger dan dat het werkelijk is allemaal. Best lastig omdat onder controle te houden. Had ik vroeger behoorlijk erg! Is nu gelukkig minder.quote:Op zondag 29 januari 2006 21:54 schreef HiZ het volgende:
Ik ben één van die mensen die niet goed kan tegen onzekerheid en allerlei zaken en nog een paar slagjes minder tegen onzekerheid in relaties.
Als ik in de relationele sfeer tegenkom dat ik even niet zeker ben over wat de ander wil met onze relatie dan kan ik helemaal over de rooie gaan omdat ik eindeloos doorga met het ontwikkelen van de meest negatieve scenario's.
En als zich dan in de praktijk dat voordoet in combinatie dat ik de ander niet kan spreken (wat me helaas) nogal eens gebeurt, dan is het net een gekke muizenmolen in mijn hoofd.
Het rare is nou dat ik rationeel weet waar ik mee bezig ben. En dat de enige oplossing is dat ik er afstand van neem tot ik er echt iets aan kan doen maar dat in de praktijk ik mezelf helemaal gek maak met die scenario's tot op het punt dat ik niet meer normaal kan functioneren in mijn omgeving.
Als je dit 'gedrag' herkent en WEL weet hoe je er mee om moet gaan, dan zou ik het graag eens willen horen.
Ik ken dit gevoel ook wel. Heb er ook wel last van gehad. De beste oplossing is volgens mij niet bang zijn dat je een keer wat verkeerd doet, of iets doet wat de ander minder leuk vind. Doe gewoon wat je zelf vind dat goed is in je relatie, als je steeds maar bang bent dat het mis zou kunnen gaan gaat een relatie nooit werken!
I love deadlines. I love the whooshing noise they make as they go by.
- Douglas Adams
- Douglas Adams
Ik heb in mindere mate ook last van dit probleem. Wat er bij mij in ieder geval goed tegen helpt is jezelf confronteren met de werkelijkheid: wat die ander ook denkt over hoe je gehandeld hebt, gebeurd is gebeurd en er is toch niets aan te doen, maak er gewoon het beste van. En houd de gedachte in je achterhoofd dat het afspelen van die scenarios totaal geen zin heeft omdat je er toch geen invloed op kunt uitoefenen.
fotoboekquote:Op zondag 29 januari 2006 23:14 schreef HiZ het volgende:
iets achterlaten in fb? ik ben even de kluts kwijt
Women might be able to fake orgasms.
But men can fake whole relationships
But men can fake whole relationships
Relativeren heet dat .quote:Op zondag 29 januari 2006 23:32 schreef Executrix het volgende:
Ik heb in mindere mate ook last van dit probleem. Wat er bij mij in ieder geval goed tegen helpt is jezelf confronteren met de werkelijkheid: wat die ander ook denkt over hoe je gehandeld hebt, gebeurd is gebeurd en er is toch niets aan te doen, maak er gewoon het beste van. En houd de gedachte in je achterhoofd dat het afspelen van die scenarios totaal geen zin heeft omdat je er toch geen invloed op kunt uitoefenen.
Dat is trouwens ook het enige wat helpt tegen dit soort gedachtes.
Schrijf het op, pluis het uit maar ga het niet 100 x na, en het dan nog eens 1000 keer erger maken dan dat het daadwerkelijk is. Ik zeg het een beetje simpel misschien ik snap wel hoe het kan zijn. Maar relativeren is the key.
ijs_beer fan!
Ik haat relativeren (smurfin) .
Nee maar advies, ik ben zelf zo koppig dat als ik geen zin heb om te relativeren, ik dat ook niet doe.
Soms, als zoiets heb van ok, dan wel. Maar de enige die ik the benefit of the doubt geef, is mezelf. Dus tja, aan mijn advies zal je dus niet veel hebben
Behalve dan screw enzo, en zonde van je energie, juist níet doen!
Nee maar advies, ik ben zelf zo koppig dat als ik geen zin heb om te relativeren, ik dat ook niet doe.
Soms, als zoiets heb van ok, dan wel. Maar de enige die ik the benefit of the doubt geef, is mezelf. Dus tja, aan mijn advies zal je dus niet veel hebben
Behalve dan screw enzo, en zonde van je energie, juist níet doen!
TS, maak je jezelf hier gek mee, of neem je ook beslissingen op basis van al die twijfels, of heb je bijvoorbeeld ook moeite om iemand voldoende te vertrouwen?
Heel simpel (gezegd)
Minder denken, meer doen.
Hoe meer je doet, hoe minder je de kans krijgt om te piekeren. (ik spreek uit ervaring)
Minder denken, meer doen.
Hoe meer je doet, hoe minder je de kans krijgt om te piekeren. (ik spreek uit ervaring)
Zoals de meeste hier ken ik dit gevoel ook erg goed helaas.. Zodra er ook maar een beetje onzekerheid is, loop ik mezelf de hele dag de kop gek te makenquote:Op zondag 29 januari 2006 21:54 schreef HiZ het volgende:
Ik ben één van die mensen die niet goed kan tegen onzekerheid en allerlei zaken en nog een paar slagjes minder tegen onzekerheid in relaties.
Als ik in de relationele sfeer tegenkom dat ik even niet zeker ben over wat de ander wil met onze relatie dan kan ik helemaal over de rooie gaan omdat ik eindeloos doorga met het ontwikkelen van de meest negatieve scenario's.
In mijn relatie is het wel eens tot dat punt gekomen; verder gaan, of niet. En dan ook van zijn kant, dus de onzekerheid is lekker op z'n top zeg maar. We praten er verder ook helemaal niet meer over, en hij is ook niet zo'n type die mij gerust stelt of zegt dat ie van me houdt. Hij houdt niet van die 'emo-shit'
Maar goed, tips... Nee niet echt, dit is meer een tvp, kan ze zelf ook erg goed gebruiken
Het enigste wat ik kan aanraden is wanneer je weer zo aan het piekeren bent, ga wat doen. Alleen al om je gedachten ergens anders op te focussen.
Succes d'rmee...
kwestie van ervaring lijkt mij? Hoe vaker je bepaalde situaties mee maakt des te beter je er mee om kan gaan.
Ook zelfvertrouwen denk ik.. Als jij niet helemaal lekker in je vel zit, dan ga ja sneller zo lang over dingen nadenken dan wanneer je je top voelt. Dan heb je meer de instelling van, who cares..quote:Op maandag 30 januari 2006 10:30 schreef sugarnieuws het volgende:
kwestie van ervaring lijkt mij? Hoe vaker je bepaalde situaties mee maakt des te beter je er mee om kan gaan.
Lekker hard een vrolijk muziekje draaien wil wel eens helpen om je stemming wat te verbeterenquote:Op maandag 30 januari 2006 10:25 schreef Dreuzel het volgende:
[..]
Het enigste wat ik kan aanraden is wanneer je weer zo aan het piekeren bent, ga wat doen. Alleen al om je gedachten ergens anders op te focussen.
Succes d'rmee...
Bovendien is eindeloos denken een stuk lastiger als die muziek konstant in je oren tettert
Ja dat werkt goed he
Daar heb net 5 minuten geleden een mp3 speler gekocht, kan ik zelfs op straat ergens anders aan denken nu alleen zorgen dat ik niet wordt platgereden ofzo :p
Daar heb net 5 minuten geleden een mp3 speler gekocht, kan ik zelfs op straat ergens anders aan denken nu alleen zorgen dat ik niet wordt platgereden ofzo :p
Ja, ik maak mezelf hier helemaal gek mee. Tot het nemen van daadwerkelijke beslissingen daarentegen kom ik weer niet, omdat ik echt helemaal doormaal. Maar het maakt ook het maken van andere beslissingen totaal onmogelijk. Soms wordt het heel extreem en stop ik zelfs met het doen van normale dingen als eten en zo.quote:Op maandag 30 januari 2006 08:46 schreef Alicey het volgende:
TS, maak je jezelf hier gek mee, of neem je ook beslissingen op basis van al die twijfels, of heb je bijvoorbeeld ook moeite om iemand voldoende te vertrouwen?
Het is overigens ernstig genoeg dat andere mensen aan me kunnen merken dat het weer eens mis is met me.
Dat het gaat om een gebrek aan zelfvertrouwen weet ik. Ik weet ook dat ik het me in essentie zelf aandoe, maar het wordt getriggered door het meestal onbewuste gedrag van anderen.
Heel soms lukt het me tegenwoordig om mezelf in te prenten dat het niet nodig is om na te denken over het waarom van wat er gebeurt maar dat ik gewoon moet accepteren dat het zo is. Maar meestal werkt dat maar heel even en het gevoel, het piekeren en malen komt dan even sterk weer terug.
Maar, lucht het dan aan de andere kant wel op als blijkt dat jouw gemaal eigenlijk helemaal voor niets is geweest? oftewel, dat alle nare dingen die je dacht over iemand totaal ongegrond blijken te zijn?
Probeer daar dan aan te denken de eerstvolgende keer dat je weer in negatieve gedachtes vervalt, diegene waar je over piekerd heeft tenslotte het beste met je voor nietwaar?
Het is netals in een gesprek, iemand zegt iets tegen je wat je zowel negatief als positief kan ontvangen.. welke kies je als eerst? welke kies je te horen?
Ik kies liever voor de positieve interpretatie in zo'n geval, tenzij diegene z'n/haar acties blijk geven dat het toch de negatieve was.. hoop dat het een beetje duidelijk is
Probeer daar dan aan te denken de eerstvolgende keer dat je weer in negatieve gedachtes vervalt, diegene waar je over piekerd heeft tenslotte het beste met je voor nietwaar?
Het is netals in een gesprek, iemand zegt iets tegen je wat je zowel negatief als positief kan ontvangen.. welke kies je als eerst? welke kies je te horen?
Ik kies liever voor de positieve interpretatie in zo'n geval, tenzij diegene z'n/haar acties blijk geven dat het toch de negatieve was.. hoop dat het een beetje duidelijk is
Ik herken dit heel erg, voor het eerst sinds een aantal jaren weer verliefd. Zaterdag samen naar de bios geweest samen, was erg gezellig, heb aangegeven dat ik haar leuk vind, en zei zij dat ze mij ook leuk vindt.
krijg ik zondag een mailtje of we samen wat gaan drinken dinsdag, en ik kan alleen maar denken dat ze me wat negatiefs te vertellen heeft, dat ze nog niet toe is aan een relatie ofzo (als afkapper).
Bij mij komt het ook door nare ervaringen in het verleden, en ik kan soms niet snappen dat mensen van mij kunnen houden. Rationeel weet ik dat het bij mezelf zit, maar ik kan nog niet zo goed tegen die onzekerheid.
Maar goed, ik ben blij dat ik morgen al wat meer zekerheid heb.
Ik kan zelf gelukkig nog wel afleiding vinden in werk en school, als ik dan begin met malen zet ik even een muziekje op of maak op mijn werk even een praatje ter afleiding. Ook bellen of praten met naasten kan me helpen om het even van me af te zetten zodat ik daarna weer even verder kan met de orde van de dag. De gedachtes blijven wel maar op die manier kan ik toch wel redelijk blijven functioneren.
krijg ik zondag een mailtje of we samen wat gaan drinken dinsdag, en ik kan alleen maar denken dat ze me wat negatiefs te vertellen heeft, dat ze nog niet toe is aan een relatie ofzo (als afkapper).
Bij mij komt het ook door nare ervaringen in het verleden, en ik kan soms niet snappen dat mensen van mij kunnen houden. Rationeel weet ik dat het bij mezelf zit, maar ik kan nog niet zo goed tegen die onzekerheid.
Maar goed, ik ben blij dat ik morgen al wat meer zekerheid heb.
Ik kan zelf gelukkig nog wel afleiding vinden in werk en school, als ik dan begin met malen zet ik even een muziekje op of maak op mijn werk even een praatje ter afleiding. Ook bellen of praten met naasten kan me helpen om het even van me af te zetten zodat ik daarna weer even verder kan met de orde van de dag. De gedachtes blijven wel maar op die manier kan ik toch wel redelijk blijven functioneren.
Follow the road to nowhere and bring me nothing
Ik herken het en ben zelf ook nog zoekende om er beter mee om te gaan. Wat ik me sinds kort heb voorgenomen is om niet meer achter dames aan te gaan die mij onmiddellijk en extreem fascineren. Dan word ik speelbal van m'n eigen angsten. Dus ik richt me voortaan op 'gewoon' leuke mensen. Kijken hoe dat gaat.quote:Op zondag 29 januari 2006 21:54 schreef HiZ het volgende:
Als je dit 'gedrag' herkent en WEL weet hoe je er mee om moet gaan, dan zou ik het graag eens willen horen.
Het gaat slecht, maar verder gaat het goed.
Heb je wel eens geprobeerd om het van je af te schrijven?
'Minder denken' is erg moeilijk. Het klinkt zo makkelijk 'even je gedachten op nul zetten', maar in de praktijk valt dat bitter tegen. Zeker als je al langere tijd maalt, piekert e.d..
Vandaar mijn advies: probeer het eens op te schrijven. Niet met de bedoeling om het aan anderen te laten lezen, maar gewoon voor jezelf. 't Hoeven geen mooie zinnen te zijn. Steekwoorden voldoen ook. Dan is het iig (tijdelijk) even uit je hoofd.
't Werkt overigens niet bij iedereen, maar wie weet een poging waard.
'Minder denken' is erg moeilijk. Het klinkt zo makkelijk 'even je gedachten op nul zetten', maar in de praktijk valt dat bitter tegen. Zeker als je al langere tijd maalt, piekert e.d..
Vandaar mijn advies: probeer het eens op te schrijven. Niet met de bedoeling om het aan anderen te laten lezen, maar gewoon voor jezelf. 't Hoeven geen mooie zinnen te zijn. Steekwoorden voldoen ook. Dan is het iig (tijdelijk) even uit je hoofd.
't Werkt overigens niet bij iedereen, maar wie weet een poging waard.
(Un)masking for the greater good.
Ja, tot het volgende incident.quote:Op maandag 30 januari 2006 17:27 schreef Sander_K het volgende:
Maar, lucht het dan aan de andere kant wel op als blijkt dat jouw gemaal eigenlijk helemaal voor niets is geweest? oftewel, dat alle nare dingen die je dacht over iemand totaal ongegrond blijken te zijn?
Niet echt dus, want het kan bij wijze van spreken de volgende dag weer mis zijn.quote:Probeer daar dan aan te denken de eerstvolgende keer dat je weer in negatieve gedachtes vervalt, diegene waar je over piekerd heeft tenslotte het beste met je voor nietwaar?
Mijn hersenen zoeken dus altijd de negatieve boodschap op. Maar in een normaal face-to-face gesprek heb ik dit nooit. Ik ben niet bang om te zeggen dat ik iets niet begrijp of zo. En meestal krijg je dan een reactie waardoor je het wel begrijpt.quote:Het is netals in een gesprek, iemand zegt iets tegen je wat je zowel negatief als positief kan ontvangen.. welke kies je als eerst? welke kies je te horen?
Ja, dat was duidelijk, maar hoe kom je van negatief naar positief ?quote:Ik kies liever voor de positieve interpretatie in zo'n geval, tenzij diegene z'n/haar acties blijk geven dat het toch de negatieve was.. hoop dat het een beetje duidelijk is
Ja, dit is het zo'n beetje. En praten met anderen geeft wel een beetje opluchting. Maar als je het gewoon blijft houden, dan krijgen zelfs de meest geduldige vrienden zoiets van 'ja jezus alweer?'.quote:Op maandag 30 januari 2006 18:28 schreef SmokeySoft het volgende:
Ik herken dit heel erg, voor het eerst sinds een aantal jaren weer verliefd. Zaterdag samen naar de bios geweest samen, was erg gezellig, heb aangegeven dat ik haar leuk vind, en zei zij dat ze mij ook leuk vindt.
krijg ik zondag een mailtje of we samen wat gaan drinken dinsdag, en ik kan alleen maar denken dat ze me wat negatiefs te vertellen heeft, dat ze nog niet toe is aan een relatie ofzo (als afkapper).
Bij mij komt het ook door nare ervaringen in het verleden, en ik kan soms niet snappen dat mensen van mij kunnen houden. Rationeel weet ik dat het bij mezelf zit, maar ik kan nog niet zo goed tegen die onzekerheid.
Maar goed, ik ben blij dat ik morgen al wat meer zekerheid heb.
Ik kan zelf gelukkig nog wel afleiding vinden in werk en school, als ik dan begin met malen zet ik even een muziekje op of maak op mijn werk even een praatje ter afleiding. Ook bellen of praten met naasten kan me helpen om het even van me af te zetten zodat ik daarna weer even verder kan met de orde van de dag. De gedachtes blijven wel maar op die manier kan ik toch wel redelijk blijven functioneren.
Maar voor mij voelen die buien echt als een heel zware crisis.
Ik ben bang dat ik niet veel heb aan het 'afschrijven', want het gaat weliswaar om een reële angst, maar met irrationele oorzaken. Alleen vermommen die zich als strikt rationele overwegingen.quote:Op maandag 30 januari 2006 18:55 schreef Natalie het volgende:
Heb je wel eens geprobeerd om het van je af te schrijven?
'Minder denken' is erg moeilijk. Het klinkt zo makkelijk 'even je gedachten op nul zetten', maar in de praktijk valt dat bitter tegen. Zeker als je al langere tijd maalt, piekert e.d..
Vandaar mijn advies: probeer het eens op te schrijven. Niet met de bedoeling om het aan anderen te laten lezen, maar gewoon voor jezelf. 't Hoeven geen mooie zinnen te zijn. Steekwoorden voldoen ook. Dan is het iig (tijdelijk) even uit je hoofd.
't Werkt overigens niet bij iedereen, maar wie weet een poging waard.
En helaas; ik heb wel eens meegemaakt dat ik er NIET naast zat. En dat projecteer ik dan ook nog eens op het geheel.
Vooralsnog zou het iets kunnen helpen. Wie weet om de boel op een rij te krijgen. Het helder te zien. Niets is ergers dan het 'te druk' in je hoofd hebben. Het kan je gek maken.
(Un)masking for the greater good.
Hoe herkenbaar! Ik heb mezelf vorig jaar rond deze tijd zo de grond in gepiekerd dat ik door iemand van school ben doorverwezen naar een psychotherrapeut.
Ik kan me ook overal zorgen om maken, om mijn vader, mijn moeder, mijn zusje, mijn stiefvader etc etc en dat kan ik dan niet loslaten. Gelukkig gaat het nu al stukken beter, maar helemaal afleren zal ik het toch wel nooit.
Op de een of andere manier heb ik een knop omgezet, maar af en toe wil die nog wel eens terug springen
Ik kan me ook overal zorgen om maken, om mijn vader, mijn moeder, mijn zusje, mijn stiefvader etc etc en dat kan ik dan niet loslaten. Gelukkig gaat het nu al stukken beter, maar helemaal afleren zal ik het toch wel nooit.
Op de een of andere manier heb ik een knop omgezet, maar af en toe wil die nog wel eens terug springen
Ik bevestig het vooroordeel dat vrouwen geen kaart kunnen lezen.
*spiekt*
*spiekt*
ik heb het ook waar de ts last van heeft,, ik ken dat.. maar wat jij zegt.. meer doen en minder denken.. dat zou voor mij inhouden dat ik me het komende half jaar vol op mn werk ga storten.. 60-80 uur in de week werken... en dan na een halfjaar een burnout krijgen, en mezelf dubbel en dwars tegen komen.. dat lijkt me ook geen succes....quote:Op maandag 30 januari 2006 10:07 schreef Blood_Money het volgende:
Heel simpel (gezegd)
Minder denken, meer doen.
Hoe meer je doet, hoe minder je de kans krijgt om te piekeren. (ik spreek uit ervaring)
Op dinsdag 26 juni 2007 22:26 schreef Deoxyribonucleic het volgende:
dutchmage, ouwe kaenker taalpurist! O+
-webicon verwijderd, veel te groot, niet terugplaatsen-
dutchmage, ouwe kaenker taalpurist! O+
-webicon verwijderd, veel te groot, niet terugplaatsen-
JIJ lijkt een exacte kopie van mij........quote:Op zondag 29 januari 2006 21:54 schreef HiZ het volgende:
Ik ben één van die mensen die niet goed kan tegen onzekerheid en allerlei zaken en nog een paar slagjes minder tegen onzekerheid in relaties.
Als ik in de relationele sfeer tegenkom dat ik even niet zeker ben over wat de ander wil met onze relatie dan kan ik helemaal over de rooie gaan omdat ik eindeloos doorga met het ontwikkelen van de meest negatieve scenario's.
En als zich dan in de praktijk dat voordoet in combinatie dat ik de ander niet kan spreken (wat me helaas) nogal eens gebeurt, dan is het net een gekke muizenmolen in mijn hoofd.
Het rare is nou dat ik rationeel weet waar ik mee bezig ben. En dat de enige oplossing is dat ik er afstand van neem tot ik er echt iets aan kan doen maar dat in de praktijk ik mezelf helemaal gek maak met die scenario's tot op het punt dat ik niet meer normaal kan functioneren in mijn omgeving.
Als je dit 'gedrag' herkent en WEL weet hoe je er mee om moet gaan, dan zou ik het graag eens willen horen.
Ik ben ook een scenariobouwer, althans in mijn hoofd...
Hoe ik ermee omga ? Het enige om het van me af te kunnen zetten, of het wordt teveel is sporten; hardlopen. Klinkt gek maar dat is het enige dat werkt, voor mij dan.
grtn
En God zag dat Breakcore lauw was........waar is JUNGLE mensen! |
Doom |
Doom |
Waar ik bij mezelf achter ben gekomen is dat het toch een heel deel in mezelf zit, mijn onzekerheid en mijn gevoel dat anderen mij niet kunnen waarderen.quote:Op maandag 30 januari 2006 19:12 schreef HiZ het volgende:
[..]
Ja, dit is het zo'n beetje. En praten met anderen geeft wel een beetje opluchting. Maar als je het gewoon blijft houden, dan krijgen zelfs de meest geduldige vrienden zoiets van 'ja jezus alweer?'.
Maar voor mij voelen die buien echt als een heel zware crisis.
Maar toch is het zo dat anderen jou leuk kunnen vinden, of van je houden omdat jij gewoon jij bent. Net als jij anderen kunt waarderen omdat zij gewoon hunzelf zijn. Doe dus daarin jezelf niet tekort.
Ik zeg niet dat ik bovenstaande al goed in mijn kop heb zitten, maar dat is wel het deeltje waar het bij mij stuk op loopt zeg maar, en waar ik dus op dit moment mee aan het werk ben.
Follow the road to nowhere and bring me nothing
Ik herken het. De beste manier om ermee om te gaan is afleiding zoeken. Dat zou bijvoorbeeld klussen in huis kunnen zijn, maar beter is dat je een omgeving opzoekt waarin je gedwongen bent sociale contacten te leggen. Voetbal, een toneelvereniging, een band, ... maakt niet uit!
Als je eenmaal met afleiding bezig bent kan het heel goed voorkomen dat je toch gaat piekeren. Dan denk je bij jezelf: zie je wel 't werkt niet! Wat dan? Gewoon doorgaan met de afleiding. Gewoon doorbijten, want het lukt je echt wel. Je bent namelijk sterker dan je denkt.
Als je eraan toe bent kan je je misschien gaan bezinnen hoe je de problemen waarmee je tobt op zou kunnen lossen. Als je niet weet hoe je zoiets aanpakt moet je er niet voor schromen om aan iemand hulp te vragen. Dat kan een professional zijn, maar ook degene waarmee jij je een relatie hebt. Die persoon staat het dichtst bij je en wil je daarom ook het allerliefst helpen en zou het fijn vinden om te weten wat er allemaal in jouw hoofd omgaat.
Als je eenmaal met afleiding bezig bent kan het heel goed voorkomen dat je toch gaat piekeren. Dan denk je bij jezelf: zie je wel 't werkt niet! Wat dan? Gewoon doorgaan met de afleiding. Gewoon doorbijten, want het lukt je echt wel. Je bent namelijk sterker dan je denkt.
Als je eraan toe bent kan je je misschien gaan bezinnen hoe je de problemen waarmee je tobt op zou kunnen lossen. Als je niet weet hoe je zoiets aanpakt moet je er niet voor schromen om aan iemand hulp te vragen. Dat kan een professional zijn, maar ook degene waarmee jij je een relatie hebt. Die persoon staat het dichtst bij je en wil je daarom ook het allerliefst helpen en zou het fijn vinden om te weten wat er allemaal in jouw hoofd omgaat.
Afleiding helpt inderdaad. In de meeste gevallen is het na een uurtje zwoegen in de sportschool van graad 9 (op een graadmeter van 10) weer gezakt naar 2. En ja het kan natuurlijk ook zijn dat je intuïtie klopt, maar piekeren daarover lost weinig op.
Het zijn irrationele gedachtenpatronen die helemaal nergens toe leiden. Behalve jij die zich ongelukkig voelt en je helpt er naast jezelf ook je vriend/in niet mee.
Op het moment dat er weer eens van die irrationele gedachten opkomen probeer er dan niet teveel in mee te gaan. Dat is gewoon je reinste zelf-pijniging. Als iemand bv. de telefoon niet opneemt, ga dan uit van het positieve, bv hij of zij is even naar de supermarkt bv. ipv jezelf helemaal gek maken met onzingedachten die nergens toe leiden. Als er negatieve gedachten opkomen, probeer deze dan gelijk uit te bannen door een positieve verklaring te kiezen. Schrijven is ook een goede manier om je gedachtenpatroon helder te krijgen.
Ga uit van de kracht van positief denken (self-fulfilling prophecy). Negatieve gedachten brengen alleen maar spanning met zich mee die totaal geen doel hebben.
Het zijn irrationele gedachtenpatronen die helemaal nergens toe leiden. Behalve jij die zich ongelukkig voelt en je helpt er naast jezelf ook je vriend/in niet mee.
Op het moment dat er weer eens van die irrationele gedachten opkomen probeer er dan niet teveel in mee te gaan. Dat is gewoon je reinste zelf-pijniging. Als iemand bv. de telefoon niet opneemt, ga dan uit van het positieve, bv hij of zij is even naar de supermarkt bv. ipv jezelf helemaal gek maken met onzingedachten die nergens toe leiden. Als er negatieve gedachten opkomen, probeer deze dan gelijk uit te bannen door een positieve verklaring te kiezen. Schrijven is ook een goede manier om je gedachtenpatroon helder te krijgen.
Ga uit van de kracht van positief denken (self-fulfilling prophecy). Negatieve gedachten brengen alleen maar spanning met zich mee die totaal geen doel hebben.
Veni vidi vici
Eventjes wat reacties:
1. De mensen die zeggen ga het opschrijven; wat zou ik moeten opschrijven? Dat ik irrationele dwanggedachten rationaliseer? Dat weet ik al jaren, maar het feit dat ik het weet verandert niks aan het gedrag.
2. Gebrek aan zelfwaardering; ja, daar draait het om. Maar het rare is dat het alleen in bepaalde relaties zo uitwerkt als ik hierboven beschrijf. En dan ook wel meteen zo erg dat het mijn normale functioneren belemmert. In mijn contacten met collega's, vrienden en dergelijke heb ik dit niet. Dan kan ik mijzelf wel stevig in de schoenen voelen. Dan weet ik soms ook 100% zeker dat mensen me waarderen, gewoon als mens en niet omdat ik iets voor ze heb gedaan.
3. afleiding zoeken; ik heb bewondering voor mensen die het kunnen, maar bij mij valt dus gewoon alles stil. Naar de sportschool gaan levert niks op, behalve het risico dat ik plotseling sta te janken tussen de apparatuur. Naar buiten gaan levert op dat ik me net voel alsof ik op een vreemde planeet rondloop (anders kan ik het niet beschrijven) met allemaal mensen waar ik niets mee gemeen heb. De laatste keer 'overviel' het me net nadat ik eten had klaar gemaakt. Het heeft uren geduurd voordat ik dat vervolgens kon opeten. Afleiding zoeken lijkt dus ook al een brug verder dan waar ik kan komen in die buien.
Ik heb trouwens wel eens gehad dat de reactie aan de andere kant was 'Ja, ik wist dat jij het was, maar ik kon gewoon niet opnemen, omdat ik niet met je kon praten en echt even m'n eigen gedachten op een rijtje moest zetten'. Met terugwerkende kracht werkte dus zelfs die bevestiging van mijn onzekerheid ontspannend.
Het is dus zo tegenstrijdig als de pest.
1. De mensen die zeggen ga het opschrijven; wat zou ik moeten opschrijven? Dat ik irrationele dwanggedachten rationaliseer? Dat weet ik al jaren, maar het feit dat ik het weet verandert niks aan het gedrag.
2. Gebrek aan zelfwaardering; ja, daar draait het om. Maar het rare is dat het alleen in bepaalde relaties zo uitwerkt als ik hierboven beschrijf. En dan ook wel meteen zo erg dat het mijn normale functioneren belemmert. In mijn contacten met collega's, vrienden en dergelijke heb ik dit niet. Dan kan ik mijzelf wel stevig in de schoenen voelen. Dan weet ik soms ook 100% zeker dat mensen me waarderen, gewoon als mens en niet omdat ik iets voor ze heb gedaan.
3. afleiding zoeken; ik heb bewondering voor mensen die het kunnen, maar bij mij valt dus gewoon alles stil. Naar de sportschool gaan levert niks op, behalve het risico dat ik plotseling sta te janken tussen de apparatuur. Naar buiten gaan levert op dat ik me net voel alsof ik op een vreemde planeet rondloop (anders kan ik het niet beschrijven) met allemaal mensen waar ik niets mee gemeen heb. De laatste keer 'overviel' het me net nadat ik eten had klaar gemaakt. Het heeft uren geduurd voordat ik dat vervolgens kon opeten. Afleiding zoeken lijkt dus ook al een brug verder dan waar ik kan komen in die buien.
Ik heb trouwens wel eens gehad dat de reactie aan de andere kant was 'Ja, ik wist dat jij het was, maar ik kon gewoon niet opnemen, omdat ik niet met je kon praten en echt even m'n eigen gedachten op een rijtje moest zetten'. Met terugwerkende kracht werkte dus zelfs die bevestiging van mijn onzekerheid ontspannend.
Het is dus zo tegenstrijdig als de pest.
Ik herken het in die zin, dat het lijkt alsof je de erkenning van de ander nodig hebt, en als dat dsus niet zo is, nou dan gebeuren er 'je doembeelden'. En hier zit dat stukje zelfvertrouwen dus in. Jezelf duidelijk maken dat je al 1 bent, je hebt de ander niet nodig, die is een leuke toevoeging. Als jij een helft was, en de ander de andere helft was, was je allang doodgebloed.
Voor sommige mensen helpt afleiding zoeken, voor anderen niet. Zelf jank ik dus ook gerust op straat in de winkel of de sportschool. Wat wel helpt is gewoon een avondje op de bank met de kat en een boek. Even gene internet, geen contact met mensen die zich allemaal met je leven denken te bemoeien.
Praat er wel over, maar maal het niet dood. Als je je beseft dat je dus 1 bent, en de ander niet nodig hebt, dan kun je als het goed is (en het is moeilijk, want je moet ook -geloven- dat je hem niet nodig hebt bent) even zuchten en beseffen dat als hij -niet- meer zou willen (je doemscenario), dat dat -hem- dan gelukkig zou maken. Als jij van de ander houd, wil je hem gelukkig zien. Als hij dat denkt te zijn zonder jou... pijnlijk, maar live goes on.
Op het moment dat je merkt van jezelf dat je irriationeel denkt, als je sterk genoeg bent, de positieve tegenhanger gaan verzinnen. "hij kan ook me ten huwelijk vragen." (bijv.)
Als je niet sterk genoeg bent, even direct iemand bellen, en het eruit gooien. Zeg wat er gebeurd is, en wat je denkt. Die ander zal je dan even gerust stellen, aangeven dat je irrationeel denkt. Dat een ander ook zegt dat het irrationeel is, helpt bij mij goed. Want ik weet wel dat het irrationeel is, maar -stel- nou
meer kan ik niet zeggen...
Voor sommige mensen helpt afleiding zoeken, voor anderen niet. Zelf jank ik dus ook gerust op straat in de winkel of de sportschool. Wat wel helpt is gewoon een avondje op de bank met de kat en een boek. Even gene internet, geen contact met mensen die zich allemaal met je leven denken te bemoeien.
Praat er wel over, maar maal het niet dood. Als je je beseft dat je dus 1 bent, en de ander niet nodig hebt, dan kun je als het goed is (en het is moeilijk, want je moet ook -geloven- dat je hem niet nodig hebt bent) even zuchten en beseffen dat als hij -niet- meer zou willen (je doemscenario), dat dat -hem- dan gelukkig zou maken. Als jij van de ander houd, wil je hem gelukkig zien. Als hij dat denkt te zijn zonder jou... pijnlijk, maar live goes on.
Op het moment dat je merkt van jezelf dat je irriationeel denkt, als je sterk genoeg bent, de positieve tegenhanger gaan verzinnen. "hij kan ook me ten huwelijk vragen." (bijv.)
Als je niet sterk genoeg bent, even direct iemand bellen, en het eruit gooien. Zeg wat er gebeurd is, en wat je denkt. Die ander zal je dan even gerust stellen, aangeven dat je irrationeel denkt. Dat een ander ook zegt dat het irrationeel is, helpt bij mij goed. Want ik weet wel dat het irrationeel is, maar -stel- nou
meer kan ik niet zeggen...
And the druids turn to stone...
Dat ga ik ook eens proberen... ik kan daarin ook nogal obsessief zijn.quote:Op maandag 30 januari 2006 18:32 schreef FritsVanEgters het volgende:
[..]
Ik herken het en ben zelf ook nog zoekende om er beter mee om te gaan. Wat ik me sinds kort heb voorgenomen is om niet meer achter dames aan te gaan die mij onmiddellijk en extreem fascineren. Dan word ik speelbal van m'n eigen angsten. Dus ik richt me voortaan op 'gewoon' leuke mensen. Kijken hoe dat gaat.
Dat ga ik ook eens proberen... ik kan daarin ook nogal obsessief zijn.
"Als ze de uitkeringen nu hoger maken, hoef ik ook niet zo veel meer te doen.."
Ikzelf moet eens gaan proberen om gewoon oog te hebben voor het feit dat niet alles wat de ander doet over mij gaat. Daardoor kan ik iets makkelijker de positieve boodschap ook oppikken.
KICK
Wilde er zelf een topic over beginnen, maar de search bood uitkomst.
Ik heb dit nu ook. Ben altijd al een piekeraar geweest. Ben erg zeker van mezelf als ik vrijgezel ben, hou van kroegen en veel praten en stap graag op meiden af, maar zo gauw als er een dame in het spel is waarbij het 'iets' zou kunnen worden ga ik snel piekeren en malen. Ik kom er maar niet vanaf. Dingen die door mijn hoofd gaan:
"Waarom smst ze niet eerder terug?"
"Ziet ze me niet als een vervanger voor vorige vriend?" (is nog niet zo lang uit, misschien niet eens zo'n gekke vraag)
"Ze is 18, is dat niet te jong?" (ik ben 24, misschien niet eens zo'n gekke vraag)
Die vragen blijven in mijn hoofd rondspoken. Maar dat is volgens mij het punt niet. Misschien heb ik wel gelijk, maar ik wil hier gewoon van genieten zolang het duurt. Hoe krijg ik die shitvragen uit m'n hoofd? Hoe leer ik gewoon mijn verstand op 0 te zetten en gewoon eens te genieten? Godsamme man..
Ik heb nog niks kapotgemaakt, heb er aan de meid in kwestie niks over losgelaten, maar bij alles wat ik tegen haar zeg via msn of sms denk ik zo verschrikkelijk veel na ("Zou ze dit leuk vinden? Hoe komt dit over?"). Gelukkig gaat het me onder 4 ogen wel goed af. Dan voel ik me vrij zeker..
..maar serieus, fuck zondagen. Piekerdag bij uitstek
Nog wat meer tips? Nog meer mensen die dit probleem hebben?
KICK Wilde er zelf een topic over beginnen, maar de search bood uitkomst.
Ik heb dit nu ook. Ben altijd al een piekeraar geweest. Ben erg zeker van mezelf als ik vrijgezel ben, hou van kroegen en veel praten en stap graag op meiden af, maar zo gauw als er een dame in het spel is waarbij het 'iets' zou kunnen worden ga ik snel piekeren en malen. Ik kom er maar niet vanaf. Dingen die door mijn hoofd gaan:
"Waarom smst ze niet eerder terug?"
"Ziet ze me niet als een vervanger voor vorige vriend?" (is nog niet zo lang uit, misschien niet eens zo'n gekke vraag)
"Ze is 18, is dat niet te jong?" (ik ben 24, misschien niet eens zo'n gekke vraag)
Die vragen blijven in mijn hoofd rondspoken. Maar dat is volgens mij het punt niet. Misschien heb ik wel gelijk, maar ik wil hier gewoon van genieten zolang het duurt. Hoe krijg ik die shitvragen uit m'n hoofd? Hoe leer ik gewoon mijn verstand op 0 te zetten en gewoon eens te genieten? Godsamme man..
Ik heb nog niks kapotgemaakt, heb er aan de meid in kwestie niks over losgelaten, maar bij alles wat ik tegen haar zeg via msn of sms denk ik zo verschrikkelijk veel na ("Zou ze dit leuk vinden? Hoe komt dit over?"). Gelukkig gaat het me onder 4 ogen wel goed af. Dan voel ik me vrij zeker..
..maar serieus, fuck zondagen. Piekerdag bij uitstek
Nog wat meer tips? Nog meer mensen die dit probleem hebben?
Live from planet Earth. The ocean. Dark water.
Tja, het is maar een deeloplossing, maar het kan helpen om jezelf ervan te overtuigen dat je iets anders moet gaan doen (heel moeilijk). Zolang je je daarmee bezig kan houden heb je meestal geen tijd om na te denken en je voelt je zelfs een beetje beter omdat je iets voor jezelf hebt gedaan.
Overigens lukt me dit niet altijd. Meestal nog niet eigenlijk.
Overigens lukt me dit niet altijd. Meestal nog niet eigenlijk.
Misschien moet ik dan nog maar vaker gaan hardlopen? Vandaag gaat het al iets beter trouwens. Zondagen helpen niet echt. Altijd al zo gehad.
Live from planet Earth. The ocean. Dark water.
O ja, die eeuwige doemscenario's; ik heb het bedenken ervan op een gegeven moment zelfs tot kunst verhevenquote:Op zondag 24 september 2006 21:12 schreef Ogrefish het volgende:
KICK
Wilde er zelf een topic over beginnen, maar de search bood uitkomst.
Ik heb dit nu ook. Ben altijd al een piekeraar geweest. Ben erg zeker van mezelf als ik vrijgezel ben, hou van kroegen en veel praten en stap graag op meiden af, maar zo gauw als er een dame in het spel is waarbij het 'iets' zou kunnen worden ga ik snel piekeren en malen. Ik kom er maar niet vanaf. Dingen die door mijn hoofd gaan:
"Waarom smst ze niet eerder terug?"
"Ziet ze me niet als een vervanger voor vorige vriend?" (is nog niet zo lang uit, misschien niet eens zo'n gekke vraag)
"Ze is 18, is dat niet te jong?" (ik ben 24, misschien niet eens zo'n gekke vraag)
Die vragen blijven in mijn hoofd rondspoken. Maar dat is volgens mij het punt niet. Misschien heb ik wel gelijk, maar ik wil hier gewoon van genieten zolang het duurt. Hoe krijg ik die shitvragen uit m'n hoofd? Hoe leer ik gewoon mijn verstand op 0 te zetten en gewoon eens te genieten? Godsamme man..
Ik heb nog niks kapotgemaakt, heb er aan de meid in kwestie niks over losgelaten, maar bij alles wat ik tegen haar zeg via msn of sms denk ik zo verschrikkelijk veel na ("Zou ze dit leuk vinden? Hoe komt dit over?"). Gelukkig gaat het me onder 4 ogen wel goed af. Dan voel ik me vrij zeker..
..maar serieus, fuck zondagen. Piekerdag bij uitstek
Nog wat meer tips? Nog meer mensen die dit probleem hebben?
Ik heb het in het begin van mijn relatie heel erg gehad, dit was ook wel terecht, want mijn nu vriend, gaf toen nog aan ff niet aan een relatie toe te zijn. Maar in mijn hooft kreeg ie dus wel ineens een relatie met iemand anders enz. enz. Toen kregen we op een gegeven moment wel echt een relatie en werd het iets minder maar nog steeds verzon ik af en toe de meest negatieve manieren waarop het allemaal over zou kunnen zijn.
Anderhalve maand geleden zei mijn vriend dat hij serieuze twijfelt over onze relatie (nu ruim 2 jaar), en ineens merkte ik dat ik er wel mee om kon gaan, natuurlijk voelde ik me kut, maar ik ben geen doemscenario's gaan bedenken. Misschien begin ik volwassen te worden of zo
O, en maak je maar niet druk over dat leeftijdsverschil, ik was ook 18 toen het begon met mijn huidige vriend die toen 26 was en onze probleempjes hebben daar helemaal niets mee te maken.
Arseen (As), atoomnummer 33
Grappig is dat. Ik heb vaak ook liever een keiharde afwijzing dan een situatie wanneer het goed gaat. Dan ga ik juist piekeren. Heb ooit eens een artikel gelezen over een studie over de liefde waaruit bleek dat sommige mensen er gewoon niet zo geschikt voor waren. Voor sommige mensen is het te overwelmend. Ik vrees met grote vrezen. In elke relatie ben ik een slap hoopje mens geworden, een schim van de normale ik. Ik kom er nog niet vanaf.quote:Op maandag 25 september 2006 10:38 schreef As_33 het volgende:
[..]
Anderhalve maand geleden zei mijn vriend dat hij serieuze twijfelt over onze relatie (nu ruim 2 jaar), en ineens merkte ik dat ik er wel mee om kon gaan, natuurlijk voelde ik me kut, maar ik ben geen doemscenario's gaan bedenken. Misschien begin ik volwassen te worden of zo
Live from planet Earth. The ocean. Dark water.
Wat een herkenbaarheid in dit topic. Ik bedenk ook wel scenario's die niet echt positief zijn mbt tot de relatie met m'n vriendin. Ze weet dit ook en ik heb laatst haar nog eens laten weten wat ik me allemaal in m'n hoofd kan halen.
Wat nu wel naar is, is dat ze dingen hieruit herkend van haarzelf. Ik krijg dus een stuk bevestiging vanuit haar dat het niet zo goed is als dat ik het wil. Wat een k*tgevoel krijg je door malen en piekeren zeg, helemaal als je het niet kan uitpraten met de betreffende persoon.
Wat nu wel naar is, is dat ze dingen hieruit herkend van haarzelf. Ik krijg dus een stuk bevestiging vanuit haar dat het niet zo goed is als dat ik het wil. Wat een k*tgevoel krijg je door malen en piekeren zeg, helemaal als je het niet kan uitpraten met de betreffende persoon.
Het enige wat je geloof ik kunt doen is je twijfels voor je zelf houden. Hoe moeilijk ook. Als je twijfels gegrond zijn, en je verteld het de ander, dan zal het de relatie alleen maar verder verzwakken. De harde waarheid. Het is een verlies/verlies situatie.quote:Op woensdag 27 september 2006 17:25 schreef UncleJB het volgende:
Wat een herkenbaarheid in dit topic. Ik bedenk ook wel scenario's die niet echt positief zijn mbt tot de relatie met m'n vriendin. Ze weet dit ook en ik heb laatst haar nog eens laten weten wat ik me allemaal in m'n hoofd kan halen.
Wat nu wel naar is, is dat ze dingen hieruit herkend van haarzelf. Ik krijg dus een stuk bevestiging vanuit haar dat het niet zo goed is als dat ik het wil. Wat een k*tgevoel krijg je door malen en piekeren zeg, helemaal als je het niet kan uitpraten met de betreffende persoon.
Relativeren is het sleutelwoord, zoals al eerder genoemd in dit topic.
Vaak vind ik het wel schattig als ik erachter kom dat een vriendin ietwat onzeker is en erg hoopt op een snel smsje terug, maar ik denk dat het, wanneer ze dit gevoel maar keer op keer zou uiten, uiteindelijk me op m'n zenuwen zou werken. Geruststellen doe ik graag, maar ik ben ook maar eens mens en kan het niet tien keer op een dag voor elk willekeurig voorval wat ook maar een beetje zou kunnen duiden op een negatieve ontwikkeling.
Een goede vraag om te stellen tijdens zo'n gevoel is: "Waar maak ik me nu werkelijk druk om?". Probeer heel concreet voor je te stellen wat het is waar je je druk om bekijk het eens wat objectiever. Uiteindelijk zul je zien dat vormen van bijna-paranoia, zoals in dit geval, gevoelens zijn die de overhand op je nemen.
Vaak vind ik het wel schattig als ik erachter kom dat een vriendin ietwat onzeker is en erg hoopt op een snel smsje terug, maar ik denk dat het, wanneer ze dit gevoel maar keer op keer zou uiten, uiteindelijk me op m'n zenuwen zou werken. Geruststellen doe ik graag, maar ik ben ook maar eens mens en kan het niet tien keer op een dag voor elk willekeurig voorval wat ook maar een beetje zou kunnen duiden op een negatieve ontwikkeling.
Een goede vraag om te stellen tijdens zo'n gevoel is: "Waar maak ik me nu werkelijk druk om?". Probeer heel concreet voor je te stellen wat het is waar je je druk om bekijk het eens wat objectiever. Uiteindelijk zul je zien dat vormen van bijna-paranoia, zoals in dit geval, gevoelens zijn die de overhand op je nemen.
Door dat te denken; voel je je daar gelukkiger door? Ik zou er niet vanuit gaan totdat tegendeel bewezen is.quote:Op woensdag 27 september 2006 20:00 schreef HiZ het volgende:
Tja. maar wat ook kan is dat het gewoon wel allemaal klopt.
Nee, maar ik bedoel dat ik ook wel heb meegemaakt dat het wel zo was. Dat ik werd afgedankt als een paar ouwe schoenen.quote:Op woensdag 27 september 2006 20:05 schreef Friek_ het volgende:
[..]
Door dat te denken; voel je je daar gelukkiger door? Ik zou er niet vanuit gaan totdat tegendeel bewezen is.
En dát is nou juist de kunst. Want doemdenken maakt je ongelukkig, en een ongelukkige uitstraling zal alleen maar meer ongeluk aantrekken. Van een ongelukkige jij wordt je partner ook niet vrolijker, dus zal hij/zij eerder geneigd zijn er een punt achter te zetten. Dus je moet proberen iets te vinden waardoor je je vaker krachtig voelt.quote:Op woensdag 27 september 2006 20:05 schreef Friek_ het volgende:
[..]
Door dat te denken; voel je je daar gelukkiger door? Ik zou er niet vanuit gaan totdat tegendeel bewezen is.
En daar kan ik je niet bij helpen
Je zou door dergelijke ervaringen niet in het pessimisme moeten schieten. Realistisch denken is naar mijn mening nu het uitgangspunt en dat komt lang niet altijd overeen met je aangenomen pessimistische ideeen.quote:Op woensdag 27 september 2006 20:27 schreef HiZ het volgende:
[..]
Nee, maar ik bedoel dat ik ook wel heb meegemaakt dat het wel zo was. Dat ik werd afgedankt als een paar ouwe schoenen.
Ben ik het niet geheel mee eens. Als de ander weet hoe je erover denkt kan ze je hierbij helpen. Als je twijfels gegrond zijn heb je een probleem vastgesteld en benoemd. Dat is nou juist de eerste stap op weg naar een oplossing.quote:Op woensdag 27 september 2006 18:03 schreef Disorder het volgende:
[..]
Het enige wat je geloof ik kunt doen is je twijfels voor je zelf houden. Hoe moeilijk ook. Als je twijfels gegrond zijn, en je verteld het de ander, dan zal het de relatie alleen maar verder verzwakken. De harde waarheid. Het is een verlies/verlies situatie.
In mijn situatie is dit trouwens het geval gelukkig, wederzijds begrip
@ TS?quote:Op woensdag 27 september 2006 23:27 schreef MouseOver het volgende:
Wat heeft piekeren je tot nu toe precies geholpen?
Och.. Iedereen maalt of piekert weleens.
Sommige wat meer dan een ander.
Ikzelf heb de neiging vaak te piekeren/ dingen te overdenken.
Vooral in de relatiesfeer/ toewerken naar een relatie toe (en zo al menig relatie omzeep geholpen/ omzeep geholpen voordat het een relatie was ) ..
Ook over het werk heb ik de neiging om te piekeren, maar dat word meestal opgelost door een aardig stuk autorijden (woon zo'n 60 Km van het werk af).
Heb net een appartement gekocht dus financiën ga je dan automatisch over nadenken, tot het piekeren aantoe
Wat bij mij hielp was een oude "hobby" oppikken;
Af en toe, zeg maar 1x/2x per week een jointje/ half jointje roken
Cliché, cliché maar het helpt toch om tot rust te komen
EDIT;
Al kan er ook zo maar weer een maand tussen zitten (die joints) .. dus jah
Sommige wat meer dan een ander.
Ikzelf heb de neiging vaak te piekeren/ dingen te overdenken.
Vooral in de relatiesfeer/ toewerken naar een relatie toe (en zo al menig relatie omzeep geholpen/ omzeep geholpen voordat het een relatie was ) ..
Ook over het werk heb ik de neiging om te piekeren, maar dat word meestal opgelost door een aardig stuk autorijden (woon zo'n 60 Km van het werk af).
Heb net een appartement gekocht dus financiën ga je dan automatisch over nadenken, tot het piekeren aantoe
Wat bij mij hielp was een oude "hobby" oppikken;
Af en toe, zeg maar 1x/2x per week een jointje/ half jointje roken
Cliché, cliché maar het helpt toch om tot rust te komen
EDIT;
Al kan er ook zo maar weer een maand tussen zitten (die joints) .. dus jah
Bij vlagen heb ik wel eens piekerbuien. Mijn ervaring is dat je daarmee in een gedachtenkringetje terecht komt, waar je zelf niet uit lijkt te komen. Heel frustrerend inderdaad. Ik heb er voor mezelf wat dingetjes op gevonden, wellicht helpt het ook voor jou.
Wat het probleem volgens mij bij piekeren is, is dat je ook tegen jezelf gaat zeggen dat je gedachten/ scenario's nergens op slaan.
Het is een beetje hetzelfde als zeggen tegen je zelf dat je niet aan een 'blauwe olifant' gaat denken, op het moment dat je dat zegt, ga je er juist aan denken. De gedachte word daardoor alleen maar groter....En dat is juist wat je niet wilt.
Dus in plaats van je te verzetten tegen 'ongewenste' gedachten, kan het wellicht helpen om ze te accepteren, het niet stom of erg te vinden van jezelf dat je ' worst case scenario's' bedenkt.
Omdat je met het verzetten en willen blokkeren van deze gedachten de gedachten groter en groter maakt.
Wat voor mij ook wel eens wil helpen is het doen van ontspanningsoefeningen. Bijvoorbeeld door alle spiergroepen in je lichaam om de beurt een paar seconden aan te spannen en vervolgens te ontspannen. Daarbij probeer je de ademhaling bij je buik te krijgen.
Soms helpt het ook als mijn vriendje mijn slapen zachtjes masseert. Daar word ik echt compleet rustig van.
Hopelijk heb je er iets aan.
Groetjes Ien
Wat het probleem volgens mij bij piekeren is, is dat je ook tegen jezelf gaat zeggen dat je gedachten/ scenario's nergens op slaan.
Het is een beetje hetzelfde als zeggen tegen je zelf dat je niet aan een 'blauwe olifant' gaat denken, op het moment dat je dat zegt, ga je er juist aan denken. De gedachte word daardoor alleen maar groter....En dat is juist wat je niet wilt.
Dus in plaats van je te verzetten tegen 'ongewenste' gedachten, kan het wellicht helpen om ze te accepteren, het niet stom of erg te vinden van jezelf dat je ' worst case scenario's' bedenkt.
Omdat je met het verzetten en willen blokkeren van deze gedachten de gedachten groter en groter maakt.
Wat voor mij ook wel eens wil helpen is het doen van ontspanningsoefeningen. Bijvoorbeeld door alle spiergroepen in je lichaam om de beurt een paar seconden aan te spannen en vervolgens te ontspannen. Daarbij probeer je de ademhaling bij je buik te krijgen.
Soms helpt het ook als mijn vriendje mijn slapen zachtjes masseert. Daar word ik echt compleet rustig van.
Hopelijk heb je er iets aan.
Groetjes Ien
Iedereen is anders, anders was iedereen er niet.
|
|
