Het Ronald Waterreus Topic

quote:

Op zondag 6 mei 2007 16:48 schreef popolon het volgende:
Ronald laat er twee door in de slotminuten.

Een penalty en de tweede was een doelpunt van wereldklasse, vrijwel onhoudbaar.

Van 3-1 naar 3-3.

Waterreus heeft zich in de tweede helft moeten laten vervangen met een enkelblessure, toen stond het nog 3-1.

Dus aan de 3-2 en 3-3 kon Waterreus niks doen.

En zonder Waterreus verloren de Red Bulls met 3-1 een bekerwedstrijd en werd er gisteren met 1-0 verloren in de competitie

Deze week een geweldig interview met Waterreus in de VI

quote:

Op zaterdag 2 juni 2007 10:03 schreef Dylan Dog het volgende:

[..]

Weer een overbekend huilebalkverhaal?

Nee dat niet, paar leuke dingen uit het interview:

- Waterreus is mateloos populair bij de Red Bulls

- Hij vind dat trainers die afgeven op van Gaal gewoon jaloers zijn

- Hij het onbegrijpelijk vind dat hij nooit onder van Basten is geselecteerd voor Oranje

Op dit moment ligt Waterreus er weer geblesseerd uit.

Zijn enkelblessure speelde weer op tijdens de warming up

Waterreus en Van den Bergh verslaan Becks

David Beckham maakte indruk bij zijn eerste volledige wedstrijd in de Major League Soccer. Maar Dave van den Bergh en Ronald Waterreus trokken met New York Red Bulls aan het langste eind (5-4).
Beckham stond aan de basis van drie doelpunten van LA Galaxy. Maar die bijdrage was niet voldoende voor een positief resultaat in New York. In een thriller greep New York Red Bulls met 5-4 de winst.

'Iedere bal die hij raakt is stukje magie', sprak Juan Pablo Angel, die in de 88ste minuut de winnende treffer voor New York Red Bulls maakte, vol bewondering over Beckham. 'Hij kan de wedstrijd een andere wending geven met een van zijn acties.'

Van den Bergh kreeg ook te maken met een andere kant van Beckham. De Nederlandse oud-international kreeg verbaal de volle laag toen hij bij een tackle de Engelse middenvelder raakte.

Het optreden van Beckham was een opsteker voor de Engelse bondscoach Steve McClaren, die met de nodige afzeggingen te kampen heeft voor de oefeninterland tegen Duitsland.

In Manhattan, New York had ProfProf Magazine een ontmoeting met Ronald Waterreus (36). Wat moet een voetballer met zijn staat van dienst toch in Amerika? "Dit wilde ik een keer maken. Om het geld is het mij niet te doen."


"Wat moet jij daar nou? Doe nou niet zo gek en blijf nog lekker een jaar bij Rangers. Of doe nog een jaar zus of zo." Ronald Waterreus lacht als hij de woorden van Kees Ploegsma terughaalt, neemt nog een stevige slok Starbucks-koffie en wijst naar het drukke centrum van het overweldigende Manhattan. Met een knipoog: "Zeg nou zelf, is het zo slecht om hier te zitten? Ploegsma heeft dat hele Amerika-verhaal eigenlijk nooit zien zitten. Hij vond het allemaal maar geklets, volgens hem kon ik nog wel tien jaar mee. Ploegsma en zijn zoon Kees junior hebben mij toch kunnen onderbrengen in Amerika, dan wisten ze in elk geval zeker dat ik niet stopte. Uiteindelijk hebben we met LA Galaxy en New York gesproken. LA leek het meest geïnteresseerd, maar ja, die bleken bij nader inzien David Beckham nog te moeten betalen. Achteraf ben ik daar alleen maar blij om, want het zou te ver vliegen zijn geweest. Het kantoor van Ploegsma heeft hier meteen een heel goede naam verworven. Dat komt natuurlijk door de manier waarop ze zich opstellen: ze doen het goed voor je, maar ze zijn ook reëel. Ze gaan zich niet druk maken over wie de peanuts nog betaalt. Zeker voor iemand die in het stadium zit waarin ik zit, is dat niet meer het belangrijkste. Was dit avontuur niet langs gekomen, dan was ik zo gestopt. Maar spelen in Amerika wilde ik graag meemaken, het is een unieke levenservaring. Het enige dat ik echt mis is mijn sport nummer één: wielrennen. Ik zit elke dag op mijn computer uitslagen van wielerwedstrijden te zoeken."

Barbecue in de kofferbak
Waterreus bewondert de Amerikaanse sportbeleving. "Het is een echte sportnatie. Ik zal nooit vergeten dat we met het Nederlands elftal uit tegen Amerika speelden. Toen wij de parkeerplaats opreden en al die mensen in hun kofferbak zagen barbecuen, keken wij onze ogen uit. Wat zijn die nou aan het doen? De sport neemt hier vormen aan die eigenlijk niet kunnen. Wanneer zie je bij ons nou hele families naar voetbalwedstrijden gaan? Dan zijn ze bang dat ze de kinderen kwijt raken. Hier hebben ze de problemen met bezoekende fans ook niet, omdat de afstanden zo groot zijn. Het zou in Nederland een oplossing kunnen zijn, voetballen zonder de bezoekende fans, maar ik snap ook wel dat dat ten koste gaat van de sfeer. Publiek van twee kanten hoort wel bij voetbal. Het zou te gek zijn dat een PSV-supporter niet in Tilburg naar het voetbal kan. Dat kun je met de fiets doen."
"Je speelt hier niet voor volgepakte stadions met zestig- of zeventigduizend mensen. Maar het leuke hier is wel dat iedereen in je team college heeft afgemaakt. In het Engels zeggen ze: living the dream. Ze willen het gewoon maken, de spelers zijn vooral weinig pretentieus. Dus zijn ze leergierig, enthousiast en hebben alles ervoor over om de beste te worden. Dat ze een grote achterstand hebben ten opzichte van ons in Europa, ach. Als je in Nederland gaat basketballen heb je ook een achterstand ten opzichte van de NBA. Altijd zal er ergens wel weer eentje doorbreken. De Nederlander Francisco Elson won dit jaar zelfs de NBA-finale.
Het voetbal wordt hier echt wel groot, maar het gaat lang duren. Ze hebben gedacht: we beginnen gewoon en volgend jaar zijn we ook heel goed. Daar moet je twintig jaar voor uittrekken. Kwaliteit is er heus wel, met Kasey Keller, Brad Friedel, Marcus Hahnemann en Tim Howard kan ik zo vier internationaal goede keepers opnoemen. De keepers die ik in de Major League Soccer (MLS) heb ontmoet, zijn over het algemeen redelijk oud. Maar ja, hoor wie het zegt."

Red Bull Park
Waterreus is 36 en in de MLS geniet de Limburger van zijn laatste etappe als prof. Hij is niet van plan oneindig door te gaan zoals Raimond van der Gouw. Die benutte dit seizoen op zijn 44ste nog een strafschop, voordat hij stopte. De verhuizing naar het nieuwe stadion Red Bull Park, die staat gepland voor het volgende seizoen, zou hij nog wel willen meemaken. Daarna is het mooi geweest. "Zonder twijfel kan ik nu wel zeggen: áls ik volgend jaar nog speel, is dat écht mijn laatste seizoen. Honderd procent zeker. Ik ga niet spelen, alleen maar om te kunnen zeggen dat ik nog speel."
Reus zal niet meteen naar Zeist rennen voor de trainerscursussen, maar zijn hoofd zit wel vol met ideeën voor de toekomst. "Doordat alles in Nederland zo goed is geregeld voor een prof, met het CFK bijvoorbeeld, is er voor mij geen druk om snel na mijn carrière iets te moeten doen. In die paar maanden die ik niet gespeeld heb, tussen Rangers en AZ, kreeg ik zelfs aanbiedingen uit het bedrijfsleven. Ik moest er om lachen. Hoe kunnen mensen mij nou bellen om te vragen of ik voor hen kom werken? Kortom, uiteindelijk komt er altijd wel iets op je pad. Steeds meer oud-collega's gaan het trainersvak in. Het kan natuurlijk best dat die in de toekomst een keer aan de bel gaan trekken. Dan kom je misschien wel in de verleiding. Ik heb ook weleens met Kees en Kees Ploegsma gesproken om voor hun iets te doen, maar ik zie me niet elke dag bij ouders thuis zitten om over hun zoontje te praten. Televisiewerk heb ik gedaan, ook hartstikke leuk. Ik vind wel van mezelf dat ik iets te melden heb. Ik heb het niet altijd bij het goede eind, wel bijna altijd trouwens, maar ik heb wél een eigen mening. Het zal er niet saaier op worden. Verder kijk ik er naar uit om meer betrokken te zijn bij mijn stichting Pantereus. Mijn voordeel is dat ik niet hóéf. Ik ga niet denken: op acht oktober ben ik uitgevoetbald, wat moet ik dan op negen oktober? Ik denk dat ik op negen oktober ga golfen."

Ballen trappen!
Mocht Waterreus na zijn avontuur in The Big Apple ooit terugkeren op het veld als trainer, dan heeft hij daar wel een uitgesproken idee over. "Ik heb een enorm voordeel dat ik tweebenig ben. Dat is nooit de hoofdzaak, want dat is ballen tegenhouden, maar dat heeft het keepen voor mij wel altijd veel makkelijker gemaakt. Ik geloof erin om keepers één of twee keer per week apart te nemen. Niet om nog eens honderd ballen extra in de handen te schieten, maar om te werken aan punten die veel extra voordeel opleveren. Neem mij, toen ik als jong broekie binnenkwam bij Roda JC. Om half tien trainde ik mee met het eerste, om kwart over vijf met het tweede. Al die uren er tussenin zat je alleen maar voor je uit te staren. 'Nee,' zei Willy van der Kuijlen, 'hier wordt niet voor je uitgestaard, kom maar mee naar buiten. Ballen trappen!' We hebben ik-weet-niet-hoeveel ballen getrapt. De eerste maanden vlogen ze overal naar toe, ik heb ze in heel Kerkrade moeten zoeken. Van der Kuijlen heeft Eugene Hanssen, die toch een heel middelmatige voetballer was, zo leren trappen dat hij de laatste jaren van zijn carrière op het middenveld is gaan spelen. Ik ga nu niet zeggen dat hij dankzij Van der Kuijlen ineens Zinedine Zidane is geworden, maar we hebben er wel allemaal baat bij gehad. Het kan geen toeval zijn dat twee van die lichting die elke dag met Van der Kuijlen naar buiten gingen, nog steeds betaald voetbal spelen. Dat zijn Ger Senden en ikzelf. Nu staan ze hier in Amerika af en toe met open mond te kijken hoe ik schiet. Spelers zeiden vroeger ook weleens: 'Verdorie Reus, die ballen van jou doen pijn aan mijn borst.' Bij PSV was het op gegeven moment zelfs zo dat niemand er meer voor klapte. Ja hoor, alsof het heel normaal is dat een keeper met zowel links als rechts een bal over vijftig meter op de stropdas legt!"

Leidinggevende figuren
"Specifiek met jonge mensen werken, bij een club of bij een nationale ploeg, dat lijkt me leuk. In mijn tijd bij Rangers werkten we ook met jonge keepers, toen merkte ik dat ik ze veel adviezen probeerde te geven. Nu voel ik mij in Amerika niet echt pionier, maar je voelt wel dat je heel snel in die rol wordt gedrongen. Dat bedoel ik positief. Mensen vragen toch: 'Heb je écht met die en die gespeeld?' Claudio Reyna, Dave van den Bergh en ik zijn bij New York Red Bulls leidinggevende figuren. Ik vraag er niet om en loop ook niet de hele dag te wijzen wat iedereen moet doen. Maar als ze mij ernaar vragen, dan zeg ik het wel. Dan merk ik dat ik het leuk vind om mijn mening over voetbal te geven."
"Ik zou wel de Willy van der Kuijlen van de jonge talentjes willen worden. Ik denk dat ik ze veel kan leren, alleen ik voel mij geen trainer. Je moet het leuk en vrijwillig maken, nooit verplicht. De spelers die dán trainen, staan daar omdat ze graag willen. Pak Wesley Sneijder, die man is perfect tweebenig. Hoeveel voordeel heeft hij daar niet van? Hij is daar ook niet mee geboren, net als Luc Nilis. Natuurlijk, er zijn ook hele grote spelers die stijf rechts, of stijf links zijn, maar het kán geleerd worden. Als ik het kan, dan kan iedereen het. Tegenwoordig zetten we onze iPod op en we gaan naar huis, verder doen we niks extra's. Hooguit het krachthonk in, want zonder kracht kunnen we ineens niks meer. Ze moeten allemaal zúlke armen hebben. Wij zaten nooit in het krachthonk, wij trapten de hele dag ballen. Heb je Jaap Stam ooit gezien onder de douche? Denk je dat die ooit in het krachthonk is geweest? Dat zijn dan weer van die nieuwe trends, dat er ineens allemaal klerenkasten van hier tot Tokio op het veld moeten staan. De meeste gasten zitten trouwens vanaf februari opeens in het krachthonk, want in juni moeten ze naar het strand!"

Ronald Waterreus over het CFK
Waterreus speelde twaalf jaar in de eredivisie, voordat hij via Manchester City, Glasgow Rangers en New York Red Bulls pas echt besefte dat de arbeidsvoorwaarden voor Nederlandse profs uniek zijn. "Als ik eerlijk ben gaat dat gebeuren met de vakbond vaak langs je heen. Dat komt omdat het allemaal zo goed geregeld is. Is er een keer iets aan de hand, dan word je nog keurig gebeld ook. Achteraf denk ik weleens: wij lopen allemaal te klagen dat het voor die jonge gasten allemaal zo makkelijk is, maar voor ons is het ook wel heel makkelijk geweest. In Amerika werken ze met een guarantee contract en een non guarantee contract. Heb jij een non guarantee contract dan kan de club je morgen zo op straat gooien en dan heb je dus helemaal niks. Denk je dat er dan wat geregeld is? Denk je dat er dan iemand klaar staat om jouw belangen te behartigen? Dacht het niet. Neem het CFK. Als je mensen dat hier in Amerika vertelt, denken ze dat het een paradijs is. Als ik eerlijk ben, is het dat ook. Ik snap best dat sommige spelers zeggen dat ze er op een andere manier nóg meer geld uit hadden gehaald. Dat zal allemaal best. Ik denk daar anders over, ik vind het CFK geweldig. Gelukkig heb ik nog een paar jaar in andere landen gespeeld, want dan realiseer je je pas hoe goed je het hebt gehad in Nederland. In Engeland en Schotland heb je misschien wel meer geld in de hand, omdat je minder belasting betaalt en niks afdraagt aan een CFK, maar wat als je in de problemen komt? Sorry, zeggen ze dan. Het enige wat ik van het CFK niet weet is wanneer ze gaan uitbetalen. Maar daar kom ik wel achter, haha!"

Nederlandse play offs mosterd na de maaltijd
"In Amerika speel ik dit jaar hopelijk play offs, maar er is natuurlijk één essentieel verschil met het Nederlandse systeem. Hier bepalen de play offs ook wie het kampioenschap wint. De voetballerij is toch weer zo conservatief dat in de eredivisie het kampioenschap vóór de play offs al is beslist. Het doet dan ook een beetje aan als mosterd na de maaltijd. Neem de situatie van het laatste seizoen. Als je dan op de laatste dag net naast de titel grijpt, moet je nóg twintig wedstrijden spelen om iets te bereiken. Persoonlijk geloof ik ook niet dat de play offs in Nederland werken. Het heeft iets onrechtvaardigs. De kampioen is de beste over een heel jaar en niet over drie weken. In Amerika is het anders, omdat het altijd zo is geweest. Hier weet iedereen dat het zaak is om te pieken in september."

De man die vaak zei liever een 'nobody' te zijn, wordt deze avond uitgekozen tot Man van de Wedstrijd. Een man van de wereld was hij al, zo blijkt bij een bezoek aan het Giants Stadium in East Rutherford, een betonnen kolos in een nogal desolaat deel van New Jersey.



De 13.219 fans die zoekgeraakt zijn in een American football-stadion met plaats voor 80.000, zien Ronald Waterreus drie reddingen verrichten. New York Red Bulls verslaat Chicago Fire met 1-0, maar niet doelpuntmaker Juan Pablo Angel wordt tot beste speler uitgeroepen, doch een 37-jarige doelman uit Nederland wiens naam volgens de speaker 'Wotterroez' zou zijn.

Ronald Waterreus - ex-Roda JC, ex-PSV, ex-Manchester City, ex-Glasgow Rangers en ex-Oranje - is een gewaardeerde Red Bull. Maar in de verste verten niet zo'n superster als David Beckham, die hier twee weken eerder als leider van LA Galaxy en het boegbeeld van de Major League Soccer 66.237 fans naar het stadion lokte.


Typerend is de prijsverhouding in het enige standje met voetbalmemorabilia: een Beckham-shirt kost 90 dollar, dat van Red Bulls-aanvoerder Claudio Reyna 25. En een Waterreus-tricot heeft de koopman niet in de aanbieding.

De Nederlander kijkt er later, na zijn douche in de catacomben van het Giants Stadion, niet van op. ,,Beckham is een ster, maar hij presteert wel. Als je ziet hoe hij dit circus ondergaat - daar heb ik respect voor,'' zegt hij, het haar geborsteld, de bakkebaarden messcherp. ,,Wij wonnen tegen hem met 5-4, maar drie voorzetten van hem leverden een goal op. Nu is hij geblesseerd, maar hij heeft het voetbal hier wel op de kaart gezet.''


Als toerist kwam hij graag in de States en als afsluiting van zijn carrière wilde hij er een tijdje wonen. Waarschijnlijk gaat Waterreus om privé-redenen na één seizoen terug naar Nederland, maar hij heeft geen spijt van zijn avontuur. ,,Ik ben blij dat ik die laatste kans om in de VS te wonen heb gegrepen. AZ was een leuke stunt, maar eigenlijk had ik het na twee duels alweer gezien in Nederland. Al dat gezever over voetbal, pfff. Al moet ik zeggen, toen ik AZ verliet werd ik uitgezwaaid alsof ik er tien jaar had gespeeld.''

Op weg naar de parkeerplaats krijgen enkele fans een handtekening. Een hartelijkheid die niet zo vanzelfsprekend is in het Giants Stadium. ,,We leven op voet van oorlog met die American footballers,'' zegt Waterreus. ,,Die gasten zijn hier grootheden en gedragen zich ernaar. Gewone voetballers zien die kleerkasten niet staan.''


In zijn auto, op weg naar Manhattan, komt de liefde voor de Amerikaanse 'way of life' alweer vlug boven. ,,Die Alex Rodriguez heeft dit jaar al 42 homeruns geslagen, pure klasse. Nee, dat honkbal hier is ook heel leuk,'' zegt hij, terwijl hij met zijn gast uit Nederland om tien uur 's avonds door New Jersey rijdt.

,,Zie je die heuvel daar?,'' wijst Waterreus dan. ,,Hier in Hoboken had ik bijna een huis gekocht. Weet je waarom? Daarvoor moet je de andere kant opkijken.''


Het uitzicht is groots: de Hudson en de skyline van Manhattan, met horizonvullend fonkelende wolkenkrabbers. ,,Geweldig, dat wil ik elke dag zien,'' zegt Waterreus, voordat hij de Lincoln Tunnel instuurt.

Aan gene zijde van de Hudson vindt de Limburger even later behendig zijn weg door de drukke straten van New York. Waterreus komt hier vaak om een cappuccino te drinken in het gewoel van deze fascinerende stad. Een parkeerplek is niet zo vlug gevonden, een café wel. In 'Public House' op de 41ste straat, waar jongelui herrie maken voor tv-schermen met honkbal erop, drinkt hij een biertje.

Een Chinees gezegde luidt: 'Hij die terugkeert van een reis is nooit dezelfde als hij die op pad ging.' Waterreus, met enige verheffing van stem: ,,Absoluut. Ik doe hier zoveel levenservaring op. Dit seizoen miste ik tien duels vanwege een enkelblessure en daarvoor had ik kunnen gaan revalideren in Nederland, maar zo zit ik niet in elkaar. Na tien jaar PSV is Eindhoven mijn thuis, maar ik ben ook blij dat ik er weg ben weg. Die ervaringen in Manchester, Glasgow en nu hier maken mij als mens maar rijker.

,,Een voorbeeld? Nou ja, ik merk hier hoe het is om buitenlander te zijn. Je hebt in Nederland veel mensen die klagen over buitenlanders, maar ik zou willen zeggen: ga zelf een tijdje over de grens wonen.

,,Mijn ogen zijn ook geopend. Bij PSV maakte ik deel uit van een Nederlandse kern en was ik niet erg handig met buitenlandse spelers. Ik heb nooit iemand met ook maar één vinger aangeraakt, maar aardig was ik ook niet. Dat had anders gekund, besef ik nu. Ik ben blij dat we hier fijn met elkaar omgaan. Nooit gedacht dat het werken met zoveel verschillende mensen zo leuk zou zijn.''

Met evenveel interesse volgt hij de Amerikaanse politiek. ,,Dit is een prachtig land,'' zegt hij, ,,maar iedereen is zó paranoïde. Vooral tegen mensen in uniform moet je niet grappig doen. Wij zijn in Nederland misschien te liberaal; als rechts híer zijn zin krijgt, komt er een politiestaat. En dat terwijl Amerika in Irak zogenaamd om de vrijheid vecht.

,,Als je hier leeft, begrijp je ook waarom Bush is herkozen. Aan de oost- en de westkust is het anders, maar in dat grote gebied ertussen zijn de meesten nog nooit in het buitenland geweest. Die mensen zijn zo conservatief en vinden het normaal dat je bij andersdenkenden geweld toepast. Anders kan ik het niet verklaren dat een land zo religieus als dit, zo vaak in oorlog is.''

Conservatief is ook de Amerikaanse sportwereld. Zijn sport krijgt er voet aan de grond, maar meer dan een veredelde amateursport is voetbal er nog niet, vindt Waterreus, die het voor het geld ook niet hoeft te doen bij Red Bulls. In drie maanden bij AZ verdiende hij meer dan in een heel seizoen hier.

,,Het voetbal in de VS is er om te blijven,'' zegt hij, met een tweede Corona binnen handbereik. ,,Het probleem is alleen dat voetballers hier maar één ding willen: naar Europa. Driekwart van hen komt van college of universiteit. Sommigen verdienen 12.500 dollar per jaar en wonen met zijn vieren in een huis. Die vertel ik maar niet hoeveel ik aan huur betaal, want dan krijg je scheve gezichten. Maar zoiets is wel verfrissend. Bij mijn vorige clubs hoorde je er niet bij als je geen dure wagens of Armani-pakken kocht. Vooral in Engeland en Schotland zijn voetballers daarmee bezig. Hier gaat het tenminste nog om de gewone dingen in het leven.''

De pub is bijna leeg. Half twee in de nacht, tijd voor een niet zo'n vast omlijnde vooruitblik. Hoe het verder moet, daarover weigert Waterreus zich zorgen te maken. Jan van Beveren, ook oud-doelman van Oranje en PSV, ging ooit naar de VS en bleef er wonen. En werken, als handelaar in postzegels. Waterreus hoeft dat niet meer, hij is financieel onafhankelijk. ,,Tenzij ik elk jaar een Ferrari koop.''

Terugkeren naar Nederland doet hij zeker. En het voetbal trekt ook nog. Coach wil hij niet worden, maar spelers individueel trainen, dat ziet Waterreus wel zitten. ,,Ik begon pas op mijn zeventiende met voetbal - daarvoor was ik wielrenner - en toch werd ik perfect tweebenig. Ik kan je zeggen, dat geldt niet voor iedereen. Eerst wil ik kijken wat er op mijn weg komt en veel golfen, maar spelers individueel helpen lijkt me wel wat. Ik heb toch het idee dat ik iets weet van voetbal. Zo arrogant ben ik nog wel.''

'Deze club is natuurlijk geen PSV, hè'

New York Red Bulls heette eerder New York/New Jersey MetroStars, tot de verkoop in 2006 aan de Oostenrijkse multimiljonair Dietrich Mateschitz, de man die met zijn energiedrankje Red Bull de VS wil veroveren. Mateschitz betaalde 100 miljoen dollar en stak ook nog 150 miljoen in een nieuw stadion in Harrison, dat over een jaar wordt opgeleverd.

Red Bulls speelt in een seizoen twee keer tegen clubs uit de Western Conference en drie keer tegen clubs uit de eigen Eastern Conference. De eerste twee van elke poule gaan naar de play-offs om de landstitel in oktober, plus de vier hoogste teams in punten. Red Bulls staat nu derde.

Waterreus begon het seizoen goed, met 375 minuten zonder tegendoelpunt, op dat moment een record in de MLS. Daarna raakte hij geblesseerd en miste hij tien duels. Zijn coach Bruce Arena geeft aan de Nederlander nu weer de voorkeur boven de Amerikaan Jon Conway, maar helemaal fit is Waterreus niet. ,,Het is dat het seizoen nog maar kort duurt, want eigenlijk zou ik nog zes maanden moeten herstellen.''

Bij Red Bulls speelt nog één Nederlander: Dave van den Bergh, ex-aanvaller van FC Utrecht. Hij staat vaak linksback. ,,Ach, dat doe je voor het team. We hebben wat last van blessures,'' aldus Van den Bergh, die Nederland definitief de rug toekeerde. ,,Mijn vrouw is Amerikaanse. We voeden ons zoontje tweetalig op, maar gaan niet terug. Ik heb het prima naar mijn zin. We krijgen een nieuw stadion en trainingscentrum. Als Amerikanen eenmaal iets doen, doen ze het goed ook.''

Waterreus vindt het prima, Van den Bergh als back. ,,Aan hem kun je altijd de bal kwijt. Die andere verdedigers zijn te bang. Ik wil niet te kritisch zijn, maar dit is natuurlijk geen PSV, hè.''

Ronald Waterreus keert doel rug toe

Voor Ronald Waterreus is het bijna einde carrière. Mits opgeroepen worden de wedstrijden voor New Red Bulls in de play-offs zijn laatste.

'Ik heb het geluk gehad dat ik een lange en boeiende loopbaan heb gehad’, aldus de 37-jarige Reus op de website van zijn club. 'Ik heb de afgelopen twintig jaar heel veel plezier gehad en heb onvergetelijke ervaringen opgedaan.'

Het einde van zijn carrière kondigde zich deze week al aan. Waterreus liet weten sterk te neigen naar stoppen, omdat hij geen trek maar had in zijn eentje in New York te zitten. Binnen twee weken wilde hij een besluit nemen, maar de doelman had minder tijd nodig. De optie te verlenegn blijft wat die is.

Of Waterreus, die sinds begin dit jaar voor Red Bulls speelt, nog in actie komt voor zijn werkgever is onduidelijk. De voormalige PSV'er ondervindt hinder van een gebroken duim en kwam ook tegen LA Galaxy niet in actie.

Hoewel de club een goede seizoensstart kende met vier zeges op rij, was het seizoen voor Waterreus geen onverdeeld succes. Door diverse blessures miste de voormalig doelman van onder meer PSV en AZ liefst twaalf van de 29 gespeelde competitiewedstrijden.

quote:

Op zaterdag 20 oktober 2007 17:59 schreef DiegoArmandoMaradona het volgende:
Ik denk dat hij volgend jaar vooral geen nieuw contract zou krijgen

Ik denk het wel want Bruce Arena (coach Red Bulls) was zeer tevreden over Waterreus.

Maar ja, Home Alone in New York in New York is ook niet alles.


Misschien moet Ronald Waterreus bondscoach van Oranje worden

Na horen zeggen gaat hij het eerste jaar lekker golfen

quote:

Op zondag 21 oktober 2007 08:36 schreef waterreus23 het volgende:
Na horen zeggen gaat hij het eerste jaar lekker golfen

Of misschien moet hij Louis van Gaal weer een dienst bewijzen, om voor een paar weken voor AZ te keepen

Komt er nog een afscheidswedstrijd voor Waterreus?

hoop het eigenlijk van wel

als was het alleen maar om dit recht te zetten


http://nl.youtube.com/watch?v=vaZ0u2KE5t8