Rare fobieën

quote:

Op zondag 22 januari 2006 04:10 schreef clumsy_clown het volgende:
Oh, ik heb trouwens ook altijd de rare angst dat er iemand voor mijn raam staat als ik m'n gordijnen open doe. Belangrijk detail is dat ik op 3 hoog woon.

Dat heb ik ook... Of als ik een deur open doe

Vroeg had ik ook een Poppenfobie Vond ze niet echt leuk
En nu heb ik een fobie voor trappen en vissen En ook voor drukke ruimte's of winkels met veel mensen...

mensen die niet fatsoenlijk kunnen eten en gigantisch smakken, of mensen die met eten in de mond praten

quote:

Op zaterdag 21 januari 2006 23:14 schreef Sc0rPi0n het volgende:

[..]

Bekend ja. Ik heb het altijd als ik ergens anders veel wil eten. Bijv. thuis kan ik zo 4 broodjes kroket wegwerken, terwijl ik ergens anders net 1 broodje weg kan krijgen. Halverwege het broodje krijg ik echt het -volzitten-gevoel, waardoor ik bijna geen hap meer door mijn keel krijg

Heb dat zelf wel opgelost door gewoon veel te eten op de plekken waar ik er geen last van heb, om op die andere (openbare) plekken maar iets kleins of makkelijk te kunnen eten. (soep ofzo)

Ja precies.. ik heb exact hetzeflde.

Ik was vroeger enorm bang voor clowns, na per ongeluk eens een stukje van één of andere film te hebben gezien waar een nogal eng exemplaar in voorkwam. Toen ik rond de 5 jaar oud was, stond er een poppenhuis naast m'n bed en elke nacht zat daar een clown op. Mijn slapeloze nachten verdwenen pas toen we gingen verhuizen toen ik 6 was, maar je hoeft mij echt niet mee te nemen naar het circus...

Ook ben ik eens gillend bij m'n huis weggerend en op een veilige afstand van minstens 300 meter huilend m'n vriendje gebeld om te zeggen dat er een kikker voor de achterdeur zat. Toen hij vroeg: "Maar hoe groot IS ie dan?", moest ik bekennen dat 2 cm nog een vrij hoge schatting was.

Ook ben ik bang voor witte bestelbusjes, vampieren, 's avonds in de spiegel kijken en onze voordeur als ik in het donker alleen thuis ben.

Ik klink als een neuroot .

quote:

Op zondag 22 januari 2006 12:19 schreef DevilsAndDust het volgende:
Ik was vroeger enorm bang voor clowns, na per ongeluk eens een stukje van één of andere film te hebben gezien waar een nogal eng exemplaar in voorkwam.

Steven Spielbergs 'IT'

Ik kan niet tegen het gevoel van karton tegen mijn nagels, of bv bier viltjes aan je tanden Dan krijg ik gelijk kippevel enzo ieuww...

En als er iemand achter mij aan gaat rennen, niet als in volgen, maar om mij vast te grijpen. Dan wordt ik helemaal panisch Zélfs al weet ik dat het voor de gein is..

quote:

Op zondag 22 januari 2006 00:13 schreef KillerRabbit75 het volgende:
Als kind had ik een nogal uitzonderlijke fobie, ik was namelijk bang van kaas.

Tegenwoordig kunnen een stuk kaas en ik weer in 1 ruimte, maar je zult het me niet zien eten.

Altijd heb ik gedacht dat ik de enige Nederlander was die bang was voor kaas. Eindelijk hoor ik van iemand die dezelfde angst heeft! Zelfs het lezen of schrijven van het woord kaas bezorgt me de koude rillingen. Nu ik dit aan het typen ben staan me de nekharen overeind. Alleen het woord al. KAAS. Die langgerekte AA op links geflankeerd met zo'n harde K en afgesloten met die sissende S. Verschrikkelijk.

Voor iemand die deze fobie niet heeft lijkt het misschien uiterst onwaarschijnlijk dat mensen bang kunnen zijn voor kaas. Maar voor mij is het evengoed onvoorstelbaar dat mensen bang kunnen zijn voor zo'n klein lief muisje dat geen enkel gevaar vormt. Natuurlijk weet ik wel dat kaas niet gevaarlijk is, maar wanneer er een homp kaas in mijn buurt komt lijkt het alsof mijn keel wordt dichtgeknepen. In een klap staat het koude zweet me op de rug. Wanneer ik dan niet weg kan raak ik volledig in paniek. Ik geloof dat ik in staat ben om van een verdieping van 5-hoog te springen wanneer mij geen keuze meer rest tussen kaas en vluchten.

Niet alle soorten kaas jagen me evenveel angst aan. Voor Franse kazen ben ik helemaal niet bang, voor mijn gevoel is dat helemaal geen kaas. Nee, de kaas waar ik bang voor ben is de gewone Nederlandse kaas, van die gele met zo'n oranje korst. Gruwelijk. Wanneer kaas in plakjes gesneden is valt het wel mee. Op de een of andere manier lijkt de macht van kaas dan enigzins gebroken. Het meest verschrikkelijk zijn die grote driehoekige hompen kaas die naar je liggen te loeren vanaf de ontbijttafel. Onvoorstelbaar dat mensen gewoon onbezorgd met elkaar praten terwijl er zo'n homp langs ze ligt. Merken ze dan helemaal niks?

Waar het precies vandaan gekomen is weet ik niet. Zolang ik me kan herinneren heb ik deze angst al. Mijn moeder heeft me verteld dat zelfs al toen ik nog heel klein was, ik af en toe helemaal hysterisch werd aan de ontbijttafel. Pas na enkele maanden kwamen ze erachter dat dit alleen maar gebeurde wanneer er een stuk kaas op tafel werd gezet. Vanaf dat moment kwam ik thuis in ieder geval niet meer met kaas in aanraking.

Mijn ouders hadden de hoop dat het wel minder zou worden naarmate ik ouder werd. Toen ik een jaar of acht was kon ik tenminste begrijpen dat kaas niet daadwerkelijk gevaarlijk was. Het zou mij in ieder geval nooit kunnen verwonden, doden of opeten. Maar het vreemde is dat ondanks dit besef de angst voor kaas eigenlijk nooit minder werd. Gelukkig woonde ik vlakbij de basisschool, zodat ik tussen de middag thuis kon gaan eten. Er was afgesproken met de school dat ik altijd vijf minuten eerder weg mocht in de pauze. Zo kon soms wekenlang voorkomen worden dat ik bij kaas in de buurt kwam of er zelfs maar aan hoefde te denken. Dat waren hele goede weken. Maar diep van binnen bleef de angst voor kaas bestaan, wies zelfs langzaam aan. Het probleem werd niet opgelost maar omzeild.

De problemen begonnen pas echt toen ik op mijn 19e op kamers ging wonen. Pas toen besefte ik me hoezeer mijn ouders me al die tijd beschermt hadden. Vanaf

(Wordt vervolgt bij belangstelling)

quote:

Op zondag 22 januari 2006 12:29 schreef Dreuzel het volgende:
Ik kan niet tegen het gevoel van karton tegen mijn nagels, of bv bier viltjes aan je tanden Dan krijg ik gelijk kippevel enzo ieuww...

herkenbaar Maar het is bij mij geen angst.
Waar ik ook totaal niet tegen kan is plastic of stof in mn mond, tegen mn tanden... dan krijg ik kokhalsneigingen.

doucheputjes... als er geen dekseltje/roostertje (fo hoe noem je zoiets) op zit dan staar ik de hele tijd naar de grond of er niet iets uit komt.

( en ik heb echt geprobeerd te bedenken wat dat dan zou moeten zijn.. spinnen niet bang voor, slangen ook niet... ratten... passen er niet door als ik met mijn verstand denk... dus wàt denk ik dan )

quote:

Op zondag 22 januari 2006 13:36 schreef Mirage het volgende:
doucheputjes... als er geen dekseltje/roostertje (fo hoe noem je zoiets) op zit dan staar ik de hele tijd naar de grond of er niet iets uit komt.

( en ik heb echt geprobeerd te bedenken wat dat dan zou moeten zijn.. spinnen niet bang voor, slangen ook niet... ratten... passen er niet door als ik met mijn verstand denk... dus wàt denk ik dan )

slijm monsters misschien?

Ik ben weleens bang als ik op de wc zit, dan denk ik dat er ineens iets uit de pot komt wat me bij mijn kruis grijpt en verwondt haha...dan doe ik er ineens heeeeeel snel over

quote:

Op zondag 22 januari 2006 14:38 schreef cinnamongirl het volgende:
Ik ben weleens bang als ik op de wc zit, dan denk ik dat er ineens iets uit de pot komt wat me bij mijn kruis grijpt en verwondt haha...dan doe ik er ineens heeeeeel snel over

Dat had ik vroeger ook

Wat leuk om te horen dat je niet alleen staat met rare dingetjes....

Drukte ontwijk ik trouwens ook. Iets als de Mediamarkt zal ik niet snel naar binnen gaan. Ik denk dat het er mee te maken heeft dat ik een paar keer bijna flauw gevallen ben bij behoorlijke drukte, maar misschien staat het daar ook wel los van.

quote:

Op zondag 22 januari 2006 13:36 schreef Mirage het volgende:
doucheputjes... als er geen dekseltje/roostertje (fo hoe noem je zoiets) op zit dan staar ik de hele tijd naar de grond of er niet iets uit komt.

Ik denk ook altijd dater vogelspinnen uit het doucheputje komen. Ook met gordijnen open doen ben ik altijd bang, ik slaap ook nooit met m'n gezicht naar de muur, altijd naar m'n kamer zelf, dan kan ik die man met dat mes in ieder geval zien aankomen.

Daarom check ik ook altijd 3 keer alle sleutels en deuren in m'n kamer. Maar dat is weer een dwangneurose, wat heel anders .

quote:

Op zondag 22 januari 2006 12:21 schreef cinnamongirl het volgende:

[..]

Steven Spielbergs 'IT'

Die is van stephen king maargoed we bedoelen dezelfde denk ik

Ik heb een fobie voor eet/kauw/smak/sabbel geluiden. En mensen die aan hun lippen likken, of hun vingers aflikken, of mensen die praten en dat je dan het speeksel hoort. En clowns zijn ook eng.

quote:

Op zondag 22 januari 2006 16:57 schreef EggsTC het volgende:

[..]

Die is van stephen king maargoed we bedoelen dezelfde denk ik

Er is nu alweer genoeg gezegd over It.

Brr. * DevilsAndDust ziet de clown alweer zitten...

quote:

Op zondag 22 januari 2006 13:04 schreef LXIV het volgende:

[..]

Altijd heb ik gedacht dat ik de enige Nederlander was die bang was voor kaas. Eindelijk hoor ik van iemand die dezelfde angst heeft! Zelfs het lezen of schrijven van het woord kaas bezorgt me de koude rillingen. Nu ik dit aan het typen ben staan me de nekharen overeind. Alleen het woord al. KAAS. Die langgerekte AA op links geflankeerd met zo'n harde K en afgesloten met die sissende S. Verschrikkelijk.

Voor iemand die deze fobie niet heeft lijkt het misschien uiterst onwaarschijnlijk dat mensen bang kunnen zijn voor kaas. Maar voor mij is het evengoed onvoorstelbaar dat mensen bang kunnen zijn voor zo'n klein lief muisje dat geen enkel gevaar vormt. Natuurlijk weet ik wel dat kaas niet gevaarlijk is, maar wanneer er een homp kaas in mijn buurt komt lijkt het alsof mijn keel wordt dichtgeknepen. In een klap staat het koude zweet me op de rug. Wanneer ik dan niet weg kan raak ik volledig in paniek. Ik geloof dat ik in staat ben om van een verdieping van 5-hoog te springen wanneer mij geen keuze meer rest tussen kaas en vluchten.

Niet alle soorten kaas jagen me evenveel angst aan. Voor Franse kazen ben ik helemaal niet bang, voor mijn gevoel is dat helemaal geen kaas. Nee, de kaas waar ik bang voor ben is de gewone Nederlandse kaas, van die gele met zo'n oranje korst. Gruwelijk. Wanneer kaas in plakjes gesneden is valt het wel mee. Op de een of andere manier lijkt de macht van kaas dan enigzins gebroken. Het meest verschrikkelijk zijn die grote driehoekige hompen kaas die naar je liggen te loeren vanaf de ontbijttafel. Onvoorstelbaar dat mensen gewoon onbezorgd met elkaar praten terwijl er zo'n homp langs ze ligt. Merken ze dan helemaal niks?

Waar het precies vandaan gekomen is weet ik niet. Zolang ik me kan herinneren heb ik deze angst al. Mijn moeder heeft me verteld dat zelfs al toen ik nog heel klein was, ik af en toe helemaal hysterisch werd aan de ontbijttafel. Pas na enkele maanden kwamen ze erachter dat dit alleen maar gebeurde wanneer er een stuk kaas op tafel werd gezet. Vanaf dat moment kwam ik thuis in ieder geval niet meer met kaas in aanraking.

Mijn ouders hadden de hoop dat het wel minder zou worden naarmate ik ouder werd. Toen ik een jaar of acht was kon ik tenminste begrijpen dat kaas niet daadwerkelijk gevaarlijk was. Het zou mij in ieder geval nooit kunnen verwonden, doden of opeten. Maar het vreemde is dat ondanks dit besef de angst voor kaas eigenlijk nooit minder werd. Gelukkig woonde ik vlakbij de basisschool, zodat ik tussen de middag thuis kon gaan eten. Er was afgesproken met de school dat ik altijd vijf minuten eerder weg mocht in de pauze. Zo kon soms wekenlang voorkomen worden dat ik bij kaas in de buurt kwam of er zelfs maar aan hoefde te denken. Dat waren hele goede weken. Maar diep van binnen bleef de angst voor kaas bestaan, wies zelfs langzaam aan. Het probleem werd niet opgelost maar omzeild.

De problemen begonnen pas echt toen ik op mijn 19e op kamers ging wonen. Pas toen besefte ik me hoezeer mijn ouders me al die tijd beschermt hadden. Vanaf

(Wordt vervolgt bij belangstelling)

Het is allemaal erg herkenbaar. Ook wat je zegt van het woord "Kaas". Ik heb op de basisschool zelfs een keer een lager punt geriskeerd door het woord verkeerd te spellen in een dictee. En op gebied van spelling was ik de beste in mijn klas! Ook had ik in de eerste vijftien jaar van mijn leven nooit een pizza, tosti of ander kaashoudend voedsel gegeten. Ik verzocht mijn moeder ook altijd vriendelijk om geraspte kaas apart te houden voor het avondeten, omdat ik mijn maal anders zeker niet zou eten.
Tegenwoordig heb ik deze angst niet echt meer. Als de kaas gesmolten is en onderhevig aan een andere smaak heb ik er geen problemen meer mee. Maar als ik iemand zie kauwen op zo'n harde gele plak draait mijn maag echt om

En je mag je verhaal trouwens vervolgen.

Ik heb het dat als ik in het middelpunt sta en er echt dingen gevragd aan me worden, dat dan het zweet uitbreekt
Ik heb het ook op het werk bij collega's die ik al 3 jaar ken, iedereen zit naar mij te kijken en dan vraagt er iemand hoe het met me gaat enzo, ik ga dan zweten en ik vind het zeer onprettig.

quote:

Op zondag 22 januari 2006 12:04 schreef EggsTC het volgende:

[..]

Ja precies.. ik heb exact hetzeflde.

en ik maar denken dat het aan mij lag...

Ik kan dus ook niet echt gezellig in een restaurant uit eten gaan
Ik moet wel zeggen dat ik vroeger wel eens 1 keer te veel heb gegeten in een restaurant en dat de hele inhoud van mijn maag bij thuiskomst er weer uitkwam. Ik heb het sterke vermoeden dat het daar gewoon door komt.

Gebouwen.

Van die hoge gladde gebouwen. Als ik iets verder weg sta is het geen probleem, maar als ik vanaf beneden langs een glad gebouw omhoog kijk kan ik bijna k.o. gaan. Gek genoeg is het in het gebouw niet eng, zelfs op het dak is het niet eng. Hoogtevrees is het dus ook niet.

Het gebouw wordt van binnen wel eng als ik te lang buiten blijf staan, maar het zou ook kunnen dat ik dan al zo panisch ben als ik binnenkom dat alles wat ik zou doen eng zou zijn.

Wat ook eng is is een tribune. Als ik vanaf een tribune langs het plafond van een sporthal kan kijken, dan heb ik de neiging van de tribune naar beneden te springen. Verschrikkelijk eng is dat. Was vroeger wel eens vervelend, vertel maar eens aan je sportvriendjes dat je echt zo snel mogelijk van die tribune af wil, terwijl je naar een wedstrijd aan het kijken bent.

wie heeft dat ook?

quote:

Op zondag 22 januari 2006 03:29 schreef clumsy_clown het volgende:

[..]

Verder ben ik als de dood om op een slak te trappen . Naaktslakken doen me kokhalzen (in m'n moeders groentetuin kwamen éng grote exemplaren voor, ik denkt dat het toen begonnen is) maar ook als ik gewone slakken zie loop ik om en blijf naar de grond staren .

Dat heb ik ook! Bij mij komt het vooral omdat ik het zo zielig vind.. het geluid en het feit dat je het wezentje doorsnijd met z'n eigen huisje.. Ik voel me daar dan echt een week schuldig over. Een fobie wil ik het eigenlijk niet noemen.

Verder ben ik ook een keer in paniek het huis uitgerend omdat er in de keuken krabben (vastgebonden) op een bord lagen. (om later gekookt te worden) Waar het vandaan kwam weet ik niet, want vroeger heb ik er zelf nog mee gespeeld. De mini-versies doen me echter niets.

Ik had vroeger 3 jaar lang geen borrelnootjes gegeten, omdat er één keer een soort koffieboonachtige inzat en heel erg vies was