Rare fobieën

quote:

Op zondag 22 januari 2006 04:10 schreef clumsy_clown het volgende:
Oh, ik heb trouwens ook altijd de rare angst dat er iemand voor mijn raam staat als ik m'n gordijnen open doe. Belangrijk detail is dat ik op 3 hoog woon.

Dat heb ik ook... Of als ik een deur open doe

Vroeg had ik ook een Poppenfobie Vond ze niet echt leuk
En nu heb ik een fobie voor trappen en vissen En ook voor drukke ruimte's of winkels met veel mensen...

mensen die niet fatsoenlijk kunnen eten en gigantisch smakken, of mensen die met eten in de mond praten

quote:

Op zaterdag 21 januari 2006 23:14 schreef Sc0rPi0n het volgende:

[..]

Bekend ja. Ik heb het altijd als ik ergens anders veel wil eten. Bijv. thuis kan ik zo 4 broodjes kroket wegwerken, terwijl ik ergens anders net 1 broodje weg kan krijgen. Halverwege het broodje krijg ik echt het -volzitten-gevoel, waardoor ik bijna geen hap meer door mijn keel krijg

Heb dat zelf wel opgelost door gewoon veel te eten op de plekken waar ik er geen last van heb, om op die andere (openbare) plekken maar iets kleins of makkelijk te kunnen eten. (soep ofzo)

Ja precies.. ik heb exact hetzeflde.

Ik was vroeger enorm bang voor clowns, na per ongeluk eens een stukje van één of andere film te hebben gezien waar een nogal eng exemplaar in voorkwam. Toen ik rond de 5 jaar oud was, stond er een poppenhuis naast m'n bed en elke nacht zat daar een clown op. Mijn slapeloze nachten verdwenen pas toen we gingen verhuizen toen ik 6 was, maar je hoeft mij echt niet mee te nemen naar het circus...

Ook ben ik eens gillend bij m'n huis weggerend en op een veilige afstand van minstens 300 meter huilend m'n vriendje gebeld om te zeggen dat er een kikker voor de achterdeur zat. Toen hij vroeg: "Maar hoe groot IS ie dan?", moest ik bekennen dat 2 cm nog een vrij hoge schatting was.

Ook ben ik bang voor witte bestelbusjes, vampieren, 's avonds in de spiegel kijken en onze voordeur als ik in het donker alleen thuis ben.

Ik klink als een neuroot .

quote:

Op zondag 22 januari 2006 12:19 schreef DevilsAndDust het volgende:
Ik was vroeger enorm bang voor clowns, na per ongeluk eens een stukje van één of andere film te hebben gezien waar een nogal eng exemplaar in voorkwam.

Steven Spielbergs 'IT'

Ik kan niet tegen het gevoel van karton tegen mijn nagels, of bv bier viltjes aan je tanden Dan krijg ik gelijk kippevel enzo ieuww...

En als er iemand achter mij aan gaat rennen, niet als in volgen, maar om mij vast te grijpen. Dan wordt ik helemaal panisch Zélfs al weet ik dat het voor de gein is..

quote:

Op zondag 22 januari 2006 00:13 schreef KillerRabbit75 het volgende:
Als kind had ik een nogal uitzonderlijke fobie, ik was namelijk bang van kaas.

Tegenwoordig kunnen een stuk kaas en ik weer in 1 ruimte, maar je zult het me niet zien eten.

Altijd heb ik gedacht dat ik de enige Nederlander was die bang was voor kaas. Eindelijk hoor ik van iemand die dezelfde angst heeft! Zelfs het lezen of schrijven van het woord kaas bezorgt me de koude rillingen. Nu ik dit aan het typen ben staan me de nekharen overeind. Alleen het woord al. KAAS. Die langgerekte AA op links geflankeerd met zo'n harde K en afgesloten met die sissende S. Verschrikkelijk.

Voor iemand die deze fobie niet heeft lijkt het misschien uiterst onwaarschijnlijk dat mensen bang kunnen zijn voor kaas. Maar voor mij is het evengoed onvoorstelbaar dat mensen bang kunnen zijn voor zo'n klein lief muisje dat geen enkel gevaar vormt. Natuurlijk weet ik wel dat kaas niet gevaarlijk is, maar wanneer er een homp kaas in mijn buurt komt lijkt het alsof mijn keel wordt dichtgeknepen. In een klap staat het koude zweet me op de rug. Wanneer ik dan niet weg kan raak ik volledig in paniek. Ik geloof dat ik in staat ben om van een verdieping van 5-hoog te springen wanneer mij geen keuze meer rest tussen kaas en vluchten.

Niet alle soorten kaas jagen me evenveel angst aan. Voor Franse kazen ben ik helemaal niet bang, voor mijn gevoel is dat helemaal geen kaas. Nee, de kaas waar ik bang voor ben is de gewone Nederlandse kaas, van die gele met zo'n oranje korst. Gruwelijk. Wanneer kaas in plakjes gesneden is valt het wel mee. Op de een of andere manier lijkt de macht van kaas dan enigzins gebroken. Het meest verschrikkelijk zijn die grote driehoekige hompen kaas die naar je liggen te loeren vanaf de ontbijttafel. Onvoorstelbaar dat mensen gewoon onbezorgd met elkaar praten terwijl er zo'n homp langs ze ligt. Merken ze dan helemaal niks?

Waar het precies vandaan gekomen is weet ik niet. Zolang ik me kan herinneren heb ik deze angst al. Mijn moeder heeft me verteld dat zelfs al toen ik nog heel klein was, ik af en toe helemaal hysterisch werd aan de ontbijttafel. Pas na enkele maanden kwamen ze erachter dat dit alleen maar gebeurde wanneer er een stuk kaas op tafel werd gezet. Vanaf dat moment kwam ik thuis in ieder geval niet meer met kaas in aanraking.

Mijn ouders hadden de hoop dat het wel minder zou worden naarmate ik ouder werd. Toen ik een jaar of acht was kon ik tenminste begrijpen dat kaas niet daadwerkelijk gevaarlijk was. Het zou mij in ieder geval nooit kunnen verwonden, doden of opeten. Maar het vreemde is dat ondanks dit besef de angst voor kaas eigenlijk nooit minder werd. Gelukkig woonde ik vlakbij de basisschool, zodat ik tussen de middag thuis kon gaan eten. Er was afgesproken met de school dat ik altijd vijf minuten eerder weg mocht in de pauze. Zo kon soms wekenlang voorkomen worden dat ik bij kaas in de buurt kwam of er zelfs maar aan hoefde te denken. Dat waren hele goede weken. Maar diep van binnen bleef de angst voor kaas bestaan, wies zelfs langzaam aan. Het probleem werd niet opgelost maar omzeild.

De problemen begonnen pas echt toen ik op mijn 19e op kamers ging wonen. Pas toen besefte ik me hoezeer mijn ouders me al die tijd beschermt hadden. Vanaf

(Wordt vervolgt bij belangstelling)

quote:

Op zondag 22 januari 2006 12:29 schreef Dreuzel het volgende:
Ik kan niet tegen het gevoel van karton tegen mijn nagels, of bv bier viltjes aan je tanden Dan krijg ik gelijk kippevel enzo ieuww...

herkenbaar Maar het is bij mij geen angst.
Waar ik ook totaal niet tegen kan is plastic of stof in mn mond, tegen mn tanden... dan krijg ik kokhalsneigingen.

doucheputjes... als er geen dekseltje/roostertje (fo hoe noem je zoiets) op zit dan staar ik de hele tijd naar de grond of er niet iets uit komt.

( en ik heb echt geprobeerd te bedenken wat dat dan zou moeten zijn.. spinnen niet bang voor, slangen ook niet... ratten... passen er niet door als ik met mijn verstand denk... dus wàt denk ik dan )

quote:

Op zondag 22 januari 2006 13:36 schreef Mirage het volgende:
doucheputjes... als er geen dekseltje/roostertje (fo hoe noem je zoiets) op zit dan staar ik de hele tijd naar de grond of er niet iets uit komt.

( en ik heb echt geprobeerd te bedenken wat dat dan zou moeten zijn.. spinnen niet bang voor, slangen ook niet... ratten... passen er niet door als ik met mijn verstand denk... dus wàt denk ik dan )

slijm monsters misschien?

Ik ben weleens bang als ik op de wc zit, dan denk ik dat er ineens iets uit de pot komt wat me bij mijn kruis grijpt en verwondt haha...dan doe ik er ineens heeeeeel snel over

quote:

Op zondag 22 januari 2006 14:38 schreef cinnamongirl het volgende:
Ik ben weleens bang als ik op de wc zit, dan denk ik dat er ineens iets uit de pot komt wat me bij mijn kruis grijpt en verwondt haha...dan doe ik er ineens heeeeeel snel over

Dat had ik vroeger ook

Wat leuk om te horen dat je niet alleen staat met rare dingetjes....

Drukte ontwijk ik trouwens ook. Iets als de Mediamarkt zal ik niet snel naar binnen gaan. Ik denk dat het er mee te maken heeft dat ik een paar keer bijna flauw gevallen ben bij behoorlijke drukte, maar misschien staat het daar ook wel los van.

quote:

Op zondag 22 januari 2006 13:36 schreef Mirage het volgende:
doucheputjes... als er geen dekseltje/roostertje (fo hoe noem je zoiets) op zit dan staar ik de hele tijd naar de grond of er niet iets uit komt.

Ik denk ook altijd dater vogelspinnen uit het doucheputje komen. Ook met gordijnen open doen ben ik altijd bang, ik slaap ook nooit met m'n gezicht naar de muur, altijd naar m'n kamer zelf, dan kan ik die man met dat mes in ieder geval zien aankomen.

Daarom check ik ook altijd 3 keer alle sleutels en deuren in m'n kamer. Maar dat is weer een dwangneurose, wat heel anders .

quote:

Op zondag 22 januari 2006 12:21 schreef cinnamongirl het volgende:

[..]

Steven Spielbergs 'IT'

Die is van stephen king maargoed we bedoelen dezelfde denk ik

Ik heb een fobie voor eet/kauw/smak/sabbel geluiden. En mensen die aan hun lippen likken, of hun vingers aflikken, of mensen die praten en dat je dan het speeksel hoort. En clowns zijn ook eng.

quote:

Op zondag 22 januari 2006 16:57 schreef EggsTC het volgende:

[..]

Die is van stephen king maargoed we bedoelen dezelfde denk ik

Er is nu alweer genoeg gezegd over It.

Brr. * DevilsAndDust ziet de clown alweer zitten...

quote:

Op zondag 22 januari 2006 13:04 schreef LXIV het volgende:

[..]

Altijd heb ik gedacht dat ik de enige Nederlander was die bang was voor kaas. Eindelijk hoor ik van iemand die dezelfde angst heeft! Zelfs het lezen of schrijven van het woord kaas bezorgt me de koude rillingen. Nu ik dit aan het typen ben staan me de nekharen overeind. Alleen het woord al. KAAS. Die langgerekte AA op links geflankeerd met zo'n harde K en afgesloten met die sissende S. Verschrikkelijk.

Voor iemand die deze fobie niet heeft lijkt het misschien uiterst onwaarschijnlijk dat mensen bang kunnen zijn voor kaas. Maar voor mij is het evengoed onvoorstelbaar dat mensen bang kunnen zijn voor zo'n klein lief muisje dat geen enkel gevaar vormt. Natuurlijk weet ik wel dat kaas niet gevaarlijk is, maar wanneer er een homp kaas in mijn buurt komt lijkt het alsof mijn keel wordt dichtgeknepen. In een klap staat het koude zweet me op de rug. Wanneer ik dan niet weg kan raak ik volledig in paniek. Ik geloof dat ik in staat ben om van een verdieping van 5-hoog te springen wanneer mij geen keuze meer rest tussen kaas en vluchten.

Niet alle soorten kaas jagen me evenveel angst aan. Voor Franse kazen ben ik helemaal niet bang, voor mijn gevoel is dat helemaal geen kaas. Nee, de kaas waar ik bang voor ben is de gewone Nederlandse kaas, van die gele met zo'n oranje korst. Gruwelijk. Wanneer kaas in plakjes gesneden is valt het wel mee. Op de een of andere manier lijkt de macht van kaas dan enigzins gebroken. Het meest verschrikkelijk zijn die grote driehoekige hompen kaas die naar je liggen te loeren vanaf de ontbijttafel. Onvoorstelbaar dat mensen gewoon onbezorgd met elkaar praten terwijl er zo'n homp langs ze ligt. Merken ze dan helemaal niks?

Waar het precies vandaan gekomen is weet ik niet. Zolang ik me kan herinneren heb ik deze angst al. Mijn moeder heeft me verteld dat zelfs al toen ik nog heel klein was, ik af en toe helemaal hysterisch werd aan de ontbijttafel. Pas na enkele maanden kwamen ze erachter dat dit alleen maar gebeurde wanneer er een stuk kaas op tafel werd gezet. Vanaf dat moment kwam ik thuis in ieder geval niet meer met kaas in aanraking.

Mijn ouders hadden de hoop dat het wel minder zou worden naarmate ik ouder werd. Toen ik een jaar of acht was kon ik tenminste begrijpen dat kaas niet daadwerkelijk gevaarlijk was. Het zou mij in ieder geval nooit kunnen verwonden, doden of opeten. Maar het vreemde is dat ondanks dit besef de angst voor kaas eigenlijk nooit minder werd. Gelukkig woonde ik vlakbij de basisschool, zodat ik tussen de middag thuis kon gaan eten. Er was afgesproken met de school dat ik altijd vijf minuten eerder weg mocht in de pauze. Zo kon soms wekenlang voorkomen worden dat ik bij kaas in de buurt kwam of er zelfs maar aan hoefde te denken. Dat waren hele goede weken. Maar diep van binnen bleef de angst voor kaas bestaan, wies zelfs langzaam aan. Het probleem werd niet opgelost maar omzeild.

De problemen begonnen pas echt toen ik op mijn 19e op kamers ging wonen. Pas toen besefte ik me hoezeer mijn ouders me al die tijd beschermt hadden. Vanaf

(Wordt vervolgt bij belangstelling)

Het is allemaal erg herkenbaar. Ook wat je zegt van het woord "Kaas". Ik heb op de basisschool zelfs een keer een lager punt geriskeerd door het woord verkeerd te spellen in een dictee. En op gebied van spelling was ik de beste in mijn klas! Ook had ik in de eerste vijftien jaar van mijn leven nooit een pizza, tosti of ander kaashoudend voedsel gegeten. Ik verzocht mijn moeder ook altijd vriendelijk om geraspte kaas apart te houden voor het avondeten, omdat ik mijn maal anders zeker niet zou eten.
Tegenwoordig heb ik deze angst niet echt meer. Als de kaas gesmolten is en onderhevig aan een andere smaak heb ik er geen problemen meer mee. Maar als ik iemand zie kauwen op zo'n harde gele plak draait mijn maag echt om

En je mag je verhaal trouwens vervolgen.

Ik heb het dat als ik in het middelpunt sta en er echt dingen gevragd aan me worden, dat dan het zweet uitbreekt
Ik heb het ook op het werk bij collega's die ik al 3 jaar ken, iedereen zit naar mij te kijken en dan vraagt er iemand hoe het met me gaat enzo, ik ga dan zweten en ik vind het zeer onprettig.

quote:

Op zondag 22 januari 2006 12:04 schreef EggsTC het volgende:

[..]

Ja precies.. ik heb exact hetzeflde.

en ik maar denken dat het aan mij lag...

Ik kan dus ook niet echt gezellig in een restaurant uit eten gaan
Ik moet wel zeggen dat ik vroeger wel eens 1 keer te veel heb gegeten in een restaurant en dat de hele inhoud van mijn maag bij thuiskomst er weer uitkwam. Ik heb het sterke vermoeden dat het daar gewoon door komt.

Gebouwen.

Van die hoge gladde gebouwen. Als ik iets verder weg sta is het geen probleem, maar als ik vanaf beneden langs een glad gebouw omhoog kijk kan ik bijna k.o. gaan. Gek genoeg is het in het gebouw niet eng, zelfs op het dak is het niet eng. Hoogtevrees is het dus ook niet.

Het gebouw wordt van binnen wel eng als ik te lang buiten blijf staan, maar het zou ook kunnen dat ik dan al zo panisch ben als ik binnenkom dat alles wat ik zou doen eng zou zijn.

Wat ook eng is is een tribune. Als ik vanaf een tribune langs het plafond van een sporthal kan kijken, dan heb ik de neiging van de tribune naar beneden te springen. Verschrikkelijk eng is dat. Was vroeger wel eens vervelend, vertel maar eens aan je sportvriendjes dat je echt zo snel mogelijk van die tribune af wil, terwijl je naar een wedstrijd aan het kijken bent.

wie heeft dat ook?

quote:

Op zondag 22 januari 2006 03:29 schreef clumsy_clown het volgende:

[..]

Verder ben ik als de dood om op een slak te trappen . Naaktslakken doen me kokhalzen (in m'n moeders groentetuin kwamen éng grote exemplaren voor, ik denkt dat het toen begonnen is) maar ook als ik gewone slakken zie loop ik om en blijf naar de grond staren .

Dat heb ik ook! Bij mij komt het vooral omdat ik het zo zielig vind.. het geluid en het feit dat je het wezentje doorsnijd met z'n eigen huisje.. Ik voel me daar dan echt een week schuldig over. Een fobie wil ik het eigenlijk niet noemen.

Verder ben ik ook een keer in paniek het huis uitgerend omdat er in de keuken krabben (vastgebonden) op een bord lagen. (om later gekookt te worden) Waar het vandaan kwam weet ik niet, want vroeger heb ik er zelf nog mee gespeeld. De mini-versies doen me echter niets.

Ik had vroeger 3 jaar lang geen borrelnootjes gegeten, omdat er één keer een soort koffieboonachtige inzat en heel erg vies was

Oh, ik heb er nog een!

In een redelijk diep zwembad heb je onderin aan de zijkanten altijd van die tralies waar (denk ik?) het water wordt gezuiverd.
Daar durf ik nooit in de buurt te komen, dankzij een film (ik geloof dat het een james bond film was, waar de haaien eruit kwamen)

.

Oh, sowieso als je er in de buurt komt, worden je voeten erin gezogen, dat vind ik sowieso al een kutgevoel.

quote:

Op zaterdag 21 januari 2006 10:10 schreef Alicey het volgende:

In klinische zin lijkt het mij geen fobie inderdaad.

_{Psst... arachnafobie}


Zelf heb ik een bijzonder opgejaagd gevoel als ik iemand net achter mij hoor en "voel" stappen, maar ik zie ze niet. Op een gegeven moment moet ik gewoon stoppen en ze voorlaten of ik verlies mn zelfbeheersing en ga flippen...

Oh dat en hoogtevrees

[ Bericht 13% gewijzigd door Genjuro op 23-01-2006 10:47:11 ]

quote:

Op maandag 23 januari 2006 10:41 schreef Genjuro het volgende:

[..]

_{Psst... arachnafobie}

Dat woord had ik al neergezet ja.

quote:

Op maandag 23 januari 2006 10:37 schreef ijsmeis het volgende:
Oh, ik heb er nog een!

In een redelijk diep zwembad heb je onderin aan de zijkanten altijd van die tralies waar (denk ik?) het water wordt gezuiverd.
Daar durf ik nooit in de buurt te komen, dankzij een film (ik geloof dat het een james bond film was, waar de haaien eruit kwamen)

.

Oh, sowieso als je er in de buurt komt, worden je voeten erin gezogen, dat vind ik sowieso al een kutgevoel.

Ik heb daar eens met mijn haren in vastgezeten toen ik klein was.

quote:

Op maandag 23 januari 2006 14:40 schreef BloodyLotte het volgende:

[..]

Ik heb daar eens met mijn haren in vastgezeten toen ik klein was.

Dus het is niet eens zo raar dat ik het eng vind !

Nu weet ik zeker dat ik gelijk had.

GI joe poppen was waarschijnlijk meer jou ding.

Kan er niet tegen als iemand een hap uit een appel neemt
En iemand die slurpt onder het eten.

Mijn nekharen gaan rechtopstaan als ik die geluiden hoor

Ik durfde nooit in water te zwemmen waar ik de bodem niet kon zien, wie weet wat er allemaal onder zat Of dat ik dacht dat mijn hoofdhuid losliet omdat ik de huid op mijn voorhoofd zo makkelijk kon bewegen als ik mijn wenkbrauwen hoog optrok. Ach het houdt je bezig he

Ben ook een hele tijd bang geweest voor van die antieke proselijnen poppen. Mijn oma beschilderde die dingen zelf als hobby en had zelfs een speciale poppenkamer met zo'n eng zwak schemerig lichval erbij ik zal eerlijk zijn ik krijg er nog steeds de kriebels van


gelukkig heb ik nu nergens meer last van

o ja en een doodsogenfobie

Vooral die poppen van Fabeltjeskrant









Man daar had ik schrik voor in mn jeugd Dat mechanische hoe ze bewogen deed er ook geen goed aan

quote:

Op maandag 23 januari 2006 18:50 schreef Moja het volgende:


Ben ook een hele tijd bang geweest voor van die antieke proselijnen poppen.

Die antieke poppen zijn ook heel eng, vooral die ogen Ik kan echt niet langer dan een paar tellen naar zo'n pop kijken, die blik vind ik echt eng

Oh ja en die poppen bestaan dus ook als CLOWNS Clowns zijn gewoon eng ( It, kutfilm) . Die porseleinen clowns zijn pas écht eng.

quote:

Op maandag 23 januari 2006 14:53 schreef Razor21 het volgende:
Kan er niet tegen als iemand een hap uit een appel neemt
En iemand die slurpt onder het eten.

Mijn nekharen gaan rechtopstaan als ik die geluiden hoor

hey die fobie heb ik ook

quote:

Op maandag 23 januari 2006 20:28 schreef Andoire het volgende:

[..]

Die antieke poppen zijn ook heel eng, vooral die ogen Ik kan echt niet langer dan een paar tellen naar zo'n pop kijken, die blik vind ik echt eng

Oh ja en die poppen bestaan dus ook als CLOWNS Clowns zijn gewoon eng ( It, kutfilm) . Die porseleinen clowns zijn pas écht eng.

Aan IT heb ik idd ook nog jaren lang een trauma van gehad, stiekem die film gekeken met vriendinnetjes, nou ik heb het geweten echt maandelang was ik als de dood voor putten, wasbakken en wc's

In een drukke winkelstraat ,bijv Rotterdam', waar één ieder zijn eigen taal spreekt en stug voor zich uit blijft kijken en je afsnijd wil ik het nog wel eens frustrerend vinden.
Dat mensen zo ongezellig doen in de stad snap ik niet en ik kan me hierover behoorlijk opwinden.

Hier in hengelo durven ze je nog vriendelijk aan te kijken als je elkaars paden kruist.

Als je op een bepaalde plek op je pols drukt, komen er bultjes omhoog... Dat kan ik echt niet aanzien!

Nieuwjaarsdag is de verschrikkelijkste dag van het jaar. Ik heb een angst voor vuurwerk en andere luide knallen. Het schijnt dat honden het ook vaak hebben . Ben alleen de naam ff kwijt...

ik kan niet over putdekseltjes heen rijden... krijg ik helemaal rilgevoel van
het is wel lastig als je dan bijv met een paar mensen naast elkaar fietst (nee niet heel asociaal aangezien er een aparte weg voor fietsters naast de gewone weg ligt hier ) en als er dan een putdekseltje voor me op komt doemen moet ik altijd ineens van mun lijn af of moet ik remmen en dan er om heen rijden... kan gewoon niet anders

De zee.

Echt. Met je kop boven water zwemmen, zonder dat je kan zien wat voor beesten er onder je zwemmen... brrrrrr. Ik ga nooit verder dan mijn middel.

Ik kan gewoon niet op een roltrap. Heb het ooit aan de dokter gevraagd en die zei dat mijn reacties (trillen, hyperventileren) lijken op een traumatische ervaring, maar die heb ik nooit gehad. Ik probeer me heel vaak te vermannen, maar toen we op schoolreisje in Londen waren en ik dacht 'doen we effe' in de metro en dat dan die roltrap echt gigaaaantisch lang is, ik viel echt bijna flauw. Ben dus de zeven keer daarna de trappen opgerend, en dat is ver. In sommige stations kun je alleen maar met de roltrap. Wat minder eng is, is tegen de richting in rennen, dus dat is dan het uiterste redmiddel. Of tegen iemands rug aangedrukt staan, ogen stijf dicht. Kan er echt, echt, echt niet tegen.

Claustrofobie

en pleisters. Al bloed ik als een rund, ik zou nooit een pleister om doen. rotdingen. irritant en stinken enzo.

[ Bericht 2% gewijzigd door Fokkedop op 25-01-2006 11:05:29 ]

quote:

Op dinsdag 24 januari 2006 18:52 schreef BtjeFlauw het volgende:
Nieuwjaarsdag is de verschrikkelijkste dag van het jaar. Ik heb een angst voor vuurwerk en andere luide knallen. Het schijnt dat honden het ook vaak hebben . Ben alleen de naam ff kwijt...

Gevoelige oren ?

quote:

Op dinsdag 24 januari 2006 21:36 schreef Bendeleider het volgende:

[..]

Gevoelige oren ?

ja dat kan

quote:

Op zaterdag 21 januari 2006 23:14 schreef Sc0rPi0n het volgende:

[..]

Bekend ja. Ik heb het altijd als ik ergens anders veel wil eten. Bijv. thuis kan ik zo 4 broodjes kroket wegwerken, terwijl ik ergens anders net 1 broodje weg kan krijgen. Halverwege het broodje krijg ik echt het -volzitten-gevoel, waardoor ik bijna geen hap meer door mijn keel krijg

Heb dat zelf wel opgelost door gewoon veel te eten op de plekken waar ik er geen last van heb, om op die andere (openbare) plekken maar iets kleins of makkelijk te kunnen eten. (soep ofzo)

Herkenbaar. Vooral als anderen op mijn eetgedrag zitten te letten of als ik het idee heb dat ik niet meteen weg kan, mocht het nodig zijn. Ik probeer bij andere mensen thuis eten en restaurants dan ook zoveel mogelijk te vermijden.

Nylon.... Als iemand over de beschermhoes van de slaapzak gaat, dat geluid.... En dat moet ik al helemáál niet zelf doen, echt kippevel.... dat geluid is echt verschrikkelijk

Oja, en ik vind Gene Wilder (onze Willy Wonka vent uit de eerste Charlie and the Chocolate factory) ook heel eng.... die man bezorgt me zooo de kriebels! Waarom weet ik niet, maar die film wil ik niet meer zien door hem... brrr

Echte fobieën zijn het niet te noemen, maar wel dingen waar ik een gruwelijke hekel aan heb...

quote:

Op zaterdag 21 januari 2006 21:01 schreef EggsTC het volgende:

[..]

Dat heb ik dus soms

Dat had ik ook toen ik een jaar of 16, 17 was. Het kwam denk ik door mijn soort van pleinvrees en een beetje depressief toestandje waarin ik toen verkeerde. Ik moest kotsen elke keer als ik ergens heen moest, maakte niet uit waarheen. Dan werd ik kotsmisselijk. Ik heb echt op de vreemdste plekken genekt. Daardoor werd ik bang om over te geven. Tijdens de les bedacht ik dan waar de meest dichtbijzijnde wc was, dat deed ik bij elk lokaal. En ook als ik ergens fietste, dan wist ik waar er prullenbakken stonden voor het geval dat ik weer moest. Ik was nerveus en dat sloeg op m'n maag ofzo, en daar werd ik weer bang voor 't kotsen van. Van het één kwam 't ander.
Als ik nu nerveus of gestresst ben slaat het op m'n darmen. Ik weet niet zo wat ik liever heb eigenlijk

Verder heb ik nu geen fobie. Ja, voor ongelukken. M'n botten breken vrij snel en ik ga dus never nooit niet met dit weer de fiets op, tenzij het echt niet anders kan of het een klein stukje is zonder heuvels of andere ongein. Als er ijs op de stoepen ligt blijf ik de hele dag binnen, laat ik de hond ook niet uit want die kan me ondereind trekken (is ook weleens gebeurd). Als ik met m'n domme kop op 'n muurtje klim raak ik in paniek als ik er niet zomaar weer af kan klimmen en als mensen dan aan me gaan sjorren ofzo dan ga ik echt meppen en schelden. Bang om te vallen dus, denk ik.