Werken of thuisblijven?

quote:

[b]Op [url=http://forum.fok.nl/topic/807993/1/50#34306282]zaterdag 21 januari 2006 12:46[/

-Guppie- klopt het dat ik in je post een beetje proef dat je het eigenlijk liever anders zou zien? Zou een kleiner huis een optie zijn?

Ik ben gek op mijn woonplaats,wil hier never nooit weg.
Met het gevolg dat ik dus verplicht ben een duur huis te kopen,aangezien je ze hier niet goedkoop hebt! Voor huren kom je hier niet in aanmerking als je jong bent (langst ingeschreven krijgt hem)
En ik zou gek worden in een flat of iets piepskleins in de stad .En al zou ik daar wel wonen dan nog denk ik niet dat we het zouden redden met 1 salaris,mijn vriend verdient maar 1500 netto dus hoe kan je daar nou met een gezin NORMAAL van leven ??
Ik blijf dus een dag of 3 werken als ik ooit kids krijg is wel jammer,maar geen drama en mijn ouders willen graag oppassen zeiden ze,dus dure kinderopvang hoeft niet.

quote:

Op zaterdag 21 januari 2006 13:02 schreef -Guppie- het volgende:

[..]

Ik ben gek op mijn woonplaats,wil hier never nooit weg.
Met het gevolg dat ik dus verplicht ben een duur huis te kopen,aangezien je ze hier niet goedkoop hebt! Voor huren kom je hier niet in aanmerking als je jong bent (langst ingeschreven krijgt hem)
En ik zou gek worden in een flat of iets piepskleins in de stad .En al zou ik daar wel wonen dan nog denk ik niet dat we het zouden redden met 1 salaris,mijn vriend verdient maar 1500 netto dus hoe kan je daar nou met een gezin NORMAAL van leven ??
Ik blijf dus een dag of 3 werken als ik ooit kids krijg is wel jammer,maar geen drama en mijn ouders willen graag oppassen zeiden ze,dus dure kinderopvang hoeft niet.

Dan merk je direct het voordeel van "goedkopere" plaatsen in nederland.
In verdien dan welliswaar wel meer dan jouw vriend, maar van 1500 euro zou men hier best op 1 salaris een ruime tussenwoning kunnen onderhouden. Niet breed, maar het kan wel.

friesland en groningen zeker ??

quote:

Op zaterdag 21 januari 2006 12:56 schreef Étoile het volgende:
Swetsenegger, volgens mij trek je het iets te ver door. Wat ik volgens mij hier het meeste lees is dat vrouwen het graag willen combineren. Een man die iets minder werkt en zij zelf *nog* iets minder. Als de kinderen straks hele dagen naar school gaan of zelfs al uit huis gaan is een vrouw nog jong genoeg om zeker nog 15 jaar te kunnen werken. Hoe zie jij dat voor je?

Uh ja, ik zeg toch precies hetzelfde

quote:

Op zaterdag 21 januari 2006 13:08 schreef -Guppie- het volgende:
friesland en groningen zeker ??

Nee

Drenthe
Is altijd leuk te horen als ik weer naar de familie in Rotterdam en omgeving ga (Zwijndrecht, Alblasserdam e.d.)

quote:

Op zaterdag 21 januari 2006 09:14 schreef jessie het volgende:
En ik denk dat dat het ook vaak is. Er zullen wel vrouwen zijn die cariere willen maken en daarbij kinderen willen hebben. Maar het grote deel wil het toch niet zo sterk. En daarom blijft het zoals het nu is. Niks mis mee. Het zou anders zijn, ales het overgrote deel vrouwen zich echt achtergesteld voelt. Maar Aventura hoe jij het schrijft lijkt het wel of je vrouwen dit zo wilt laten voelen terwijl ze er zelf vrede mee hebben. Ik wel.

Maar hebben ze er ook nog vrede mee op het moment dat de relatie uitgaat? Het lijkt erop dat heel veel vrouwen daar maar liever gewoon niet aan willen denken en als het dan toch gebeurt, dan zit je.

Ik vraag me af hoe het komt trouwens, dat vrouwen hier inderdaad de laagste arbeidsparticipatie hebben van heel Europa. Zijn wij met z'n allen zo ouderwets? Kunnen we niet anders door het regeringsbeleid? Of is het simpelweg een gevolg van de toch relatief grote luxe waarin wij leven, en werken al die vrouwen in de rest van Europa gewoon uit financiele noodzaak, en zou een Poolse vrouw die de keuze heeft om thuis te blijven met de kinderen daar net zo hard voor kiezen als ze de mogelijkheid had?

quote:

Op zaterdag 21 januari 2006 13:10 schreef Rekkie het volgende:

[..]

Nee

Drenthe
Is altijd leuk te horen als ik weer naar de familie in Rotterdam en omgeving ga (Zwijndrecht, Alblasserdam e.d.)

Is het daar ook zo goedkoop joh in Drenthe

waarom hier nou niet ?

quote:

Op zaterdag 21 januari 2006 13:52 schreef Étoile het volgende:
Op Elsevier.nl stond een column waar twee oorzaken genoemd werden:
Men vindt kinderopvang nog steeds taboe, veel mensen vinden het niet goed voor kinderen. Mijn gevoel zegt dit ook, maar ik heb niet zo'n goed zicht op de realiteit. Het is toch vreemd om een kind meer tijd te laten doorbrengen bij anderen dan de ouders?

Ten tweede het gebrek aan ambitie bij vrouwen, ze vinden een kleine deeltijd baan wel prima. Ik ben het wel met je eens dat veel vrouwen niet graag na willen denken over wat als...

In dat artikel ging men in op kinderopvang, dat het extra geld dat daarin gestopt wordt overbodig zou zijn, omdat het maar 0,2% van de vrouwen zou aansporen om (meer) te gaan werken.

En die dingen gaan in het buitenland niet op? Dat vraag ik me dus af, waarom dat is. Zouden die vrouwen in de rest van Europa ook massaal voor thuisblijven kiezen als ze de financiele mogelijkheid hadden?

Een functie voor 2 dagen per week kan nou eenmaal niet al te hoogstaand zijn, puur omdat je te weinig aanwezig bent en dus te weinig meekrijgt van het reilen en zeilen op kantoor.
Neemt niet weg dat het wel een leuke baan (baantje) kan zijn Ik ga met plezier naar m'n werk die twee dagen, maar als Saskia (en een evt tweede kind ook) dat zou ik graag mijn functie wel weer willen uitbouwen. En dat gaat nou eenmaal makkelijker als je die tussenliggende jaren wel nog steeds bij alle veranderingen en aanpassingen in jouw vakgebied aanwezig bent geweest.

Twee dagen per week werken vind ik trouwens een hele mooie balans; twee dagen werken is genoeg om op de hoogte te blijven en jezelf meer te voelen dan alleen maar moeder, de overige dagen ben ik er voor Saskia die op deze manier ook genoeg aandacht krijgt. (ik heb 't idee dat 2 dagen kdv best goed is voor haar ontwikkeling en ik doe haar met deze twee dagen echt niet te kort op wat voor manier dan ook).

Wat betreft die laagste arbeidsparticipatie in Nederland. Als nou alles eens een keer goed op elkaar afgestemd zou worden ipv alles en iedereen die alleen maar om z'n eigen eilandje denkt..
En dan doel ik op meer rechten voor jonge moeders, betere aansluiting van opvangmogelijkjheden op werktijden, betere kostenbeheersing, bedrijven die niet alleen maar uitgaan van het feit dat je met parttime werken ondergeschikt bent aan een fulltimer, die vrouwen alleen maar lastig vinden (want zwangerschapsverlof e.d.)..
Zo lang zulke dingen niet optimaal geregeld is, of in elk geval beter geregeld zoals in de landen om ons heen, zullen de nederlandse vrouwen 'achter' blijven lopen.
Maar ook zal 'cultuur' hierin meespelen (vrouwen stopten met werken als ze gingen trouwen tegen vrouwen die hun hele leven werkten in zuidelijke landen)

quote:

Op zaterdag 21 januari 2006 13:35 schreef Étoile het volgende:

[..]

Zie nu dat ik het een beetje onhandig geformuleerd heb, ik wilde eigenlijk het onderscheid maken tussen een baantje om het baantje en toch enige vorm van carriere, vandaar die vraag over de jaren 'na' de kinderen

quote:

Op zaterdag 21 januari 2006 12:04 schreef Swetsenegger het volgende:

In tegenstelling tot 40 jaar geleden willen ze graag blijven werken, maar als het even kan niet meer dan 2 of 3 dagen. En dan slechts om binding met de maatschappij te houden om wat meer te kunnen gaan doen zodra de kinderen op school zitten.

De reden dat vrouwen nu met kinderen nog 2 of 3 dagen blijven werken zijn tweeledig.
1. Financieel. Indien dat aspect wegviel, zou je nog veel meer een klassiek rolpatroonbevestigend straatbeeld zien

2. Carriere. Zodra de kinderen op school zitten wat meer kunnen gaan doen.

Maar 2. zou in veel mindere mate bestaan als 1 niet bestond.
Ik ben van mening dat het overgrote deel van de vrouwen de situatie eigenlijk wel prettig vind. Het is namelijk gewoon big fun, voor je kind zorgen.

Uiteraard is de situatie niet meer vergelijkbaar mat 30/40 jaar geleden. Gezinnen bestaan nu uit 1 of 2 kinderen in plaats van 9. We zijn voorzien van allerlei moderne gemakken zoals wasmachines, drogers, magnetron en stofzuigers. Degene die thuis is, heeft dus ook veel meer tijd om te genieten van de kinderen. En daarnaast kan zij/hij nog gewoon een dag of 2 tot 3 werken voor de broodnodige sociale contacten en binding met de maatschappij.

Het enige nadeel is dat degene welke thuis is niet financieel onafhankelijk is. Maar aangezien de meeste mensen nog steeds trouwen met het romantische idee dat het voor altijd is, wordt dat risico geaccepteert. Want laten we nou eerlijk zijn. Bovenstaande situatie is toch eigenlijk dat wat we allemaal willen. Thuis lekker keutelen met de kids, 2 dagen redelijk pretentieloos werk (immers carrierekansen zijn inderdaad minimaal, echter de stress ook!) , in de meeste gevallen een partner, welke best bereid is zijn/haar steentje bij te dragen en voldoende financiele middelen om in het weekend lekker met het hele gezin op stap te kunnen.

Wat ook meespeelt is dat traditioneel vrouwelijke beroepen vaak veel lager gewaardeerd worden, financieel, dan traditioneel mannelijke beroepen. Vrouwen zijn daarin nog steeds oververtegenwoordigd (en ook niet voor niets waarschijnlijk). En dat betekent dus dat veel vrouwen een lager inkomen genereren dan hun man. Daarmee is het vaak logischer dat vrouwen ook diegene zijn die thuisblijven (financieel gezien dus). Ik denk dat die arbeid best wel eens mag worden geherwaardeerd.

Maar ook vrouwen in unisexe of traditioneel mannelijke beroepen verdienen minder dan mannen in een precies gelijkwaardige situatie. En ik denk dat ook daarbij zwangerschap en moederschap een rol speelt. Waardoor de situatie dus eigenlijk in stand gehouden wordt. Vrouwen blijven sneller thuis, dus hun arbeid wordt lager gewaardeerd, dus ze blijven sneller thuis, etc. (even overdreven gesteld).

En Swetsenegger heeft natuurlijk ook gelijk. Veel vrouwen vinden dat prima zo. De nadelige effecten zijn echter wel voor de vrouwen die dat eigenlijk niet prima vinden.

Het is idd big fun om voor je kind te zorgen, maar de gedachte alleen al dat ik de gehele dag thuis zit maakt mij gek. Dat ik mijn collega's moet missen, het werkproces, het anitciperen binnen een bedrijf, nee ik moet er niet aan denken.

quote:

Op zaterdag 21 januari 2006 12:46 schreef Étoile het volgende:

jessie, duidelijk omschreven, ik kan me helemaal voorstellen dat je inderdaad een gevoel krijgt dat je je kindje niet alleen wil laten. Het langs elkaar heen leven bij beide parttime had ik nog niet eens over nagedacht. Hoe kijk jij zelf tegen de 'angsten' van werkende moeders aan: sociaal isolement, afhankelijkheid (wat bij een scheiding?), alleen nog maar moederen.

Ik had de angst van sociaal isolement helemaal niet van te voren. En nu ik 100 procent voor de kinderen zorg heb ik dat nog steeds niet. Tuurlijk heb ik wel eens dagen dat ik denk pffffff. Maar dat heeft mijn vent op zijn werk ook. Ik ben gewoon tevreden zo. Ik ga met mijn kinderen lekker wandelen. Help ze met dingen die ze graag willen leren. Ik ga met ze naar de bieb. Ik lees zelf boeken. Heb nog veel vriendinnen die in mijn vroegere werk zitten (zorg voor mensen met een verstandelijke handicap) En laat me zo op de hoogte houden over de veranderingen. Tja en voor sommige mensen zal dit misschien niet genoeg zijn. Die kiezen daar dan dus ook niet voor. Ik wel en ik geniet.
In de zorg is dus wel weer wat makkelijker in te stromen dan in andere baantjes. Maar iemand die wil werken kan werken. Maar soms zul je dan genoegen moeten nemen met iets anders. Maar dat is weer oftopic

quote:

Op zaterdag 21 januari 2006 13:22 schreef thaleia het volgende:

[..]

Maar hebben ze er ook nog vrede mee op het moment dat de relatie uitgaat? Het lijkt erop dat heel veel vrouwen daar maar liever gewoon niet aan willen denken en als het dan toch gebeurt, dan zit je.

Als mijn relatie over zou gaan dan zou ik ook weer moeten werken ja. Maar dat is dan geen probleem. Ook dan zie ik het niet als iets van mij alleen. Mijn man zal dan ook graag voor de kinderen willen blijven zorgen, dus zullen we daar ten behoeve van de kinderen wel uitkomen. Wat bedoel je dan met, dan zit je? Maar nu het geen moeten is, is dit voor ons de meest ideale situatie. Een situatie die financieel mogelijk is en waar we ons beide het prettigst bij voelen.

quote:

Op zaterdag 21 januari 2006 16:27 schreef jessie het volgende:
Als mijn relatie over zou gaan dan zou ik ook weer moeten werken ja. Maar dat is dan geen probleem.

Ja okee, als je in een sector werkt waar altijd wel werk in is, ook voor iemand die er jaren 'uit' is geweest en op z'n 45e met nog geen vijf jaar werkervaring gewoon aangenomen wordt, dan is dat inderdaad geen probleem. Zodra je de 65 bereikt wellicht wel.

Ja maar dan nog. Dan moet je maar genoegen nemen met wat minder. Als je echt wil werken is er wel werk. Je kan als moeder dan ook thuisblijven en de eindjes aan elkaar knopen. Maar ik denk ook als voorbeeld voor je eigen kinderen dat je dan maar genoegen moet nemen met een baan wat misschien niet is wat je wilt. Ik bedoel dus. Als je samen aan kinderen begint ga je er niet vanuit dat je uit elkaar gaat, geen werk kan vinden enz. Net zoals je als je cariere wilt maken er niet vanuit gaat dat je geen cariere maakt. Want ook dat kan nog natuurlijk. Jeetje wat doe je dan?

quote:

Op zaterdag 21 januari 2006 16:38 schreef jessie het volgende:
Ja maar dan nog. Dan moet je maar genoegen nemen met wat minder. Als je echt wil werken is er wel werk. Je kan als moeder dan ook thuisblijven en de eindjes aan elkaar knopen. Maar ik denk ook als voorbeeld voor je eigen kinderen dat je dan maar genoegen moet nemen met een baan wat misschien niet is wat je wilt. Ik bedoel dus. Als je samen aan kinderen begint ga je er niet vanuit dat je uit elkaar gaat, geen werk kan vinden enz. Net zoals je als je cariere wilt maken er niet vanuit gaat dat je geen cariere maakt. Want ook dat kan nog natuurlijk. Jeetje wat doe je dan?

Dat zul je dan inderdaad misschien wel moeten. De vraag is, zou je dan ook gelukkig zijn? Of maak je jezelf dat nu wijs? Dit klinkt wat aanvallend, is niet zo bedoeld hoor. Pure nieuwsgierigheid

Een scheiding is nooit leuk lijkt me. Dus nee ik zou dan niet gelijk gelukkig zijn. Een ideaalbeeld valt dan in duigen. Maar reeel als ik ben weet ik ook wel dat het leven gewoon door gaat, met zijn leuke en minder leuke dingen. Dus ja. Ik zou daarom dan dus nu, niet gaan werken omdat ik ooit wel eens zou kunnen gaan scheiden en dan wel eens een baan moet gaan zoeken die ik misschien niet leuk ga vinden. Terwijl wij het nu dus prima hebben. Dat lijkt me echt de omgedraaide wereld.

quote:

Op zaterdag 21 januari 2006 16:17 schreef danosa het volgende:
Het is idd big fun om voor je kind te zorgen, maar de gedachte alleen al dat ik de gehele dag thuis zit maakt mij gek. Dat ik mijn collega's moet missen, het werkproces, het anitciperen binnen een bedrijf, nee ik moet er niet aan denken.

De meeste moeders werken dan ook een dag of 2 .

quote:

Op zaterdag 21 januari 2006 16:45 schreef jessie het volgende:
Een scheiding is nooit leuk lijkt me. Dus nee ik zou dan niet gelijk gelukkig zijn. Een ideaalbeeld valt dan in duigen. Maar reeel als ik ben weet ik ook wel dat het leven gewoon door gaat, met zijn leuke en minder leuke dingen. Dus ja. Ik zou daarom dan dus nu, niet gaan werken omdat ik ooit wel eens zou kunnen gaan scheiden en dan wel eens een baan moet gaan zoeken die ik misschien niet leuk ga vinden. Terwijl wij het nu dus prima hebben. Dat lijkt me echt de omgedraaide wereld.

Dat begrijp ik, maar aan de andere kant eindige steeds meer relaties in echtscheidingen. En natuurlijk zal je man dan ook voor je kinderen zorgen. Maar zoals gezegd, zit jij dan wel met een gat in je pensioen, zonder een arbeidsverleden, etc. Ik persoonlijk zou niet financieel afhankelijk kunnen en willen zijn. Daarvoor is de wereld mij te veranderlijk. Maar ieder zijn eigen keuzes natuurlijk

Djenneke en aventura kaarten aan dat de finaciële consequenties voor vrouwen vaak enorm groot zijn als ze kinderen krijgen. Ik vind het verbazingwekkend dat vrouwen daar zo weinig over lijken na te denken.
Door kleine part-time baantjes te nemen leveren ze hun financiële onafhankelijkheid in, en nemen daarmee een groot risico op toekomstige armoede.
Het is geen nieuws dat de kans op een echtscheiding zo'n 30% is. De kans om alleenstaande moeder te worden is daarmee ook bijna 30% (Bijna alle kinderen blijven bij de moeder na een scheiding.)
Waarom houden vrouwen zo weinig rekening met die mogelijkheid? Mensen verzekeren zich voor allerlei soorten financiële rampspoed, maar juist voor deze reële kans lijken vrouwen een blinde vlek te hebben.

Verder begrijp ik niet goed waarom vrouwen zo slecht onderhandelen over de rolverdeling na de komst van kinderen. Wat dat betreft is de kinderwens echt een achilleshiel voor vrouwen. Ze willen blijkbaar zo graag dat ze bij voorbaat al water bij de wijn doen. Waarom zeggen ze niet tegen hun vent: "Er komen pas kinderen als jij ook een dag minder gaat weken / niet zeurt over 5 dagen creche, en anders gaat het feest mooi niet door".
Wanneer de man een hoger inkomen heeft betekent niet dat hij absoluut niet minder kan werken? Het hogere inkomen lijkt te worden ingezet als reden dat het écht niet anders kan qua taakverdeling, maar dat is natuurlijk onzin. Je kunt er tenslotte ook voor kiezen een iets lager gezinsinkomen te hebben en wel een gezamenlijke opvoedtaak.

quote:

Op vrijdag 20 januari 2006 21:27 schreef Five_Horizons het volgende:

[..]




[..]

Nou ga ik heel kort door de bocht, maar waarom zou je je als "minderwerkende ouder" je niet intellectueel kunnen ontwikkelen? Alsof werk je persé intellectueel ontwikkeld. Ik vind het (nofi, uiteraard) een nogal arrogant antwoord ten opzichte van vrouwen die júist minder willen werken om voor hun kinderen te willen zorgen.
Alsof je je dan beperkt in je mogelijkheden. Wellicht zie je het als je doel om je kinderen op de beste manier groot te brengen.(wat die manier dan ook mag zijn)

"Een baan om wat om handen te hebben" lees je dan ook wel zee knullig moet ik zeggen (nofi, wederom), namelijk alsof het alleen dát is. Nee, wellicht is omgang met mensen ook wel aardig.

Ik zou de stelling zelfs kunnen omdraaien: waarom zou je als vrouw jezelf louter intellectueel kunnen/willen ontwikkelen met werk, waardoor jouw tijd met jouw kinderen minder wordt.
Waarom zien sommige vrouwen het blijkbaar als een probleem om minder te werken (dan de man) om voor de kinderen te zorgen.

Nee, waarom zouden vrouwen dat per se moeten doen? Waarom past de man zich niet aan? Oftewel waarom zien juist veel mannen het als een probleem om eens minder te gaan werken?

Komt neer op:

quote:

Op vrijdag 20 januari 2006 18:57 schreef nebelung het volgende:
Waar ik me groen en geel aan erger is dat het door vrijwel iedereen, van beleidmakers tot snotjongens op Fok!, het altijd een probleem van de vrouw wordt gemaakt.