WELNU.
Laatst toen ik door de wikipedia kwam iets bijzonder interessants onder mijn aandacht. Tenminste; ik vond het bijzonder interessant. Of beter gezegd; leuk. Zo interessant was het ook alweer niet, het was meer leuk dan interessant.
Japanners zouden omoshiroi zeggen, iets dat zowel leuk als interessant betekent. Maar ik ben geen Japanner, dus ik houd het op: eerder leuk, dan interessant.
Onder het kopje 'flash fiction' in dezelfde wikipedia vond ik iets dat bekend staat als 55 fiction. Nu ja, wat wil dat zeggen. Dat is eigenlijk heel simpel. Dat is: 'These are complete stories, with at least one character and a discernible plot, exactly 55 words long.'
Ik denk, goh, zou dat niet leuk zijn, als we hier eens wat 55 fiction gaan produceren? Hier in het TTK-forum hebben we een hoop topics waar mensen hun (taalkundige) creatieviteit denken te kunnen ventileren, ik doe even een greep...
*O* De Grote TTK-wedstrijd *O*
[Poelmo]. Oneliners.
Het gedichtentopic.
Fok! verhalen topic (2)
...en ik dacht; daar kan er vast nog wel eentje bij.
.Nou ja, in ieder geval, dit format (ja, ik woon te lang in New York dus soms kan ik even niet op een Nederlands woord komen, ook wel bekend als het Jan de Bont/Famke Jansen-syndroom) leek me bijzonder geschikt voor velen om even hun creativiteit te lozen vanwege de compactheid ervan. Zeg nou eerlijk; iedereen wil wel schrijven, maar er écht werk van maken, nee, bedankt.
Dus, 55 woorden. (Excl. titel. en voorwoord.)
Ik wacht geduldig af.
-Of hier enige interesse voor is.-
.Het is wel heel erg weinig, 55 woorden. Met een beetje geluk heb je dan 5 regels geschreven.
quote:Het idee dat niet doorging.Op vrijdag 20 januari 2006 16:09 schreef JAM het volgende:
Trouwens, het schijnt nog best moeilijk te zijn. Ik heb even rondgezocht naar voorbeeldjes ervan, maar die zijn allemaal kut. Aangezien er niemand is in geslaagd om een voor mij binnen vijf minuten GOOGLEBAAR en leuk voorbeeldje te vinden, kom ik tot de gedachte dat het nog best moeilijk is ook. (Als het makkelijk zou zijn zou er een leuk voorbeeldje zijn dat binnen vijf minuten GOOGLEBAAR is. Door mij GOOGLEBAAR, dus.
Hij had een idee opgedaan op internet en hij wilde dit graag met zijn medemens delen. Nadat hij dit idee kenbaar had gemaakt ging hij echter pas op zoek naar een voorbeeld. Het bleek dat dit erg moeilijk te vinden was, en derhalve ging het idee, tot zijn zeer grote teleurstelling, dan ook niet door.
quote:AT THE AUTOPSY
"Victim’s blood is completely drained, apparently through two small puncture wounds in the neck," said the coroner.
"Hey … you don’t suppose it’s, you know, the real deal?" asked his assistant.
"No, just some psycho."
"You sure?"
They stared at each other for a moment, then burst out laughing–but stopped when the corpse laughed, too.
(Ross Lesko
Lakewood, OH)
Spoelen
Naakt stapt hij in de douche. Het koude water verfrist zijn troebele geest. Mark spoelt zijn zonden weg door het putje. Morgen komt er weer een dag, houdt hij zichzelf angstig voor. Alweer een dag vol ellende. De koude druppels laten zijn huid vervormen tot kippenvel. Kou verzacht. Kou verzacht de hitte van de strijd.
Tussen een eeneiige tweeling liggen en niet meer weten of herkennen kunnen, wie wie is.
Smaak en geur zijn over en weer uitgewisseld. Beroeringen, strelingen zijn onherkenbaar.
De lichamen zijn identiek en zelfs de kleurschakeringen in het haar verschillen niet.
Hun reacties op likken, bijten, krabben zijn even fel.
Grommende, rollende puppies in een nest.
Hij kijkt naar zijn halve hand. Twee dagen geleden nog een hele, maar hij moest zonodig die rivier in. En nu? Ligt hij in een uitheems ziekenhuis met gaten in plaats van ramen. Een zuster komt naar hem toe. Ze vraagt hem iets, hij verstaat haar niet. Alleen op de wereld, zo voelt dat dus.
De bel van de laatste ronde klinkt. Hij stapt de hoek uit, log, vermoeid. 15 rondes. 15 rondes om te bewijzen dat hij nog steeds meetelt. Nog maar 3 minuten. Zijn armen zijn zwaar, bijna te zwaar om zijn handen te kunnen dragen die zijn hoofd beschermen. Eén klap teveel. Exploderende sterren en dan duisternis.
'Er is hier twee keer iemand anders geweest. De eerste is twee weken later gevonden op de WC van een wegrestaurant. Vergiftigd. De ander is thuis doodgeschoten.'
'En jij dan? Jij komt hier toch altijd?'
'Ja, altijd.'
'Hoe komt 't dat jij nog leeft?'
'Ik eet gezond. Geen varkensvlees en geen enkel zeedier zonder schubben.'
.
Wat ik me trouwens ineens afvraag; zou Rutger Hauer ook last hebben van het 'Jan de Bont/Famke Jansen-syndroom'??
‘Kom je hier vaker?’
‘Nou, nee. Eigenlijk was ik benieuwd naar de mensen die hier kwamen’
‘Bevalt het je tot nu toe?’
‘Om eerlijk te zijn niet echt.’
‘En hoe komt dat dan?’
‘Mensen hier zijn zo ontzettend verslaafd’
‘Verslaafd? En wat ben jij dan?’
‘Niet verslaafd, ik neem alleen af en toe een pilletje”
Morgen zal ik eens wat bedenken. quote:Men wacht nu al drie dagen.Op zaterdag 28 januari 2006 19:59 schreef Eveli het volgende:
Oeh dit klinkt uitdagend.
quote:Ik heb ook wat bedacht, maar dat wil niet zeggen dat ik het hier plaats.
“En hoe gaat het met je oudtante?”
“Geen idee. Er zit iets op je lip.”
“Ik heb AIDS.”
“Vandaar.”
“Ik maak me zorgen over de toekomst.”
“Van een beetje AIDS is nog nooit iemand dood gegaan.”
Samen zwalkten ze verder door de verlaten straten van Wolphaartsdijk, terwijl ze hun avonturen in Liechtenstein en Honduras recapituleerden.
Zwijgend gooide Jan de bijl in de sloot en liep de straat uit. In het maanlicht jankte een hond als ongelukkige getuige. "Gelukkig heeft niemand het gezien", dacht Jan, terwijl hij de hoek om liep en nog even naar de sloot keek. Stilaan dreef de vuiliszak richting het meer, wachtend om gevonden te worden.
Logeerpartijtje
Marijke werd wakker, vastgeketend op het bed van haar ouders. Voor haar stond een glazen kast met 2 opgehangen lichamen: haar ouders. Marijke probeerde te gillen, te huilen en los te komen, maar het lukte haar niet.
Ze was even muisstil. Voetstappen op de trap....
De deur zwaaide open en Marijke gilde weer.
De deal
"Het is een deal", zei ik tegen de verkoper. Na de zakelijke romslomp tufte ik een uurtje later tevreden met m'n nieuwe autootje, op weg naar huis.
Ik reed over een rustige bosweg tot ik gestommel in de motorkap hoorde.
Wat ik daar aantrof was te gruwelijk voor woorden. Wat wist de verkoper hiervan?
quote:53 en 54 woordenOp woensdag 1 februari 2006 15:36 schreef Eveli het volgende:
Nog 2 gemaakt
Logeerpartijtje
Marijke werd wakker, vastgeketend op het bed van haar ouders. Voor haar stond een glazen kast met 2 opgehangen lichamen: haar ouders. Marijke probeerde te gillen, te huilen en los te komen, maar het lukte haar niet.
Ze was even muisstil. Voetstappen op de trap....
De deur zwaaide open en Marijke gilde weer.
De deal
"Het is een deal", zei ik tegen de verkoper. Na de zakelijke romslomp tufte ik een uurtje later tevreden met m'n nieuwe autootje, op weg naar huis.
Ik reed over een rustige bosweg tot ik gestommel in de motorkap hoorde.
Wat ik daar aantrof was te gruwelijk voor woorden. Wat wist de verkoper hiervan?
quote:Mijn moeder komt binnen. Kijkt me aan. Ziet het bloedspoor, volgt de stroom met haar ogen en ontdekt de vingers op de grond. Ik lik aan de stompjes op mijn rechterhand. Als ik opkijk, staart mijn moeder me van dichtbij recht in de ogen. Dan liggen er tien vingers op de grond, waarvan sommige warm.Op woensdag 1 februari 2006 18:56 schreef Mainport het volgende:
Ik bekijk mijn rechtervingers, en zie lange en dunne vormen. Lekker zacht doch stevig liggen ze in mijn linkerhand . Ik leg de hand op zijn rug op tafel, en spreidt mijn vingers. Door de verslapte greep rollen de vastgehouden vingers van tafel, een spoor van bloed achterlatend. Nooit meer masturberen, denk ik bij mezelf.
quote:Ik vind dat het er niet precies 55 hoeven te zijn.
En ik dacht dat ik dat wel had, maar als ik geweten had dat ik dat niet had, had ik ergens nog wel een bijvoeglijk naamwoord tussen geplakt ofzo. Op een warme zomerdag in augustus liep Natascha alleen in het park. Ze kwam aan bij het grote meer en besloot erin te duiken, ondanks dat ze wist dat het verboden was. Het water was echter kunstmatig ijskoud gehouden en Natascha rilde zich dood. Pas de volgende dag werd haar lichaam gevonden door de eendjes.
quote:Het gaat erom dat het maximaal 55 woorden (exclusief titel) zijn.
Zijn huistelefoon en zijn mobiel begonnen exact tegelijk te rinkelen. Lastig! Hij koos de mobiel. Meteen stopte de huistelefoon ook.
"Ach, wat sneu," zei een onbekende stem. "Ik gunde je vrouw één telefoontje voor ik haar keel doorsnijd. Ze koos jou. Maar helaas: jij koos mij. Jammer."
Een klik markeerde het eind van de verbinding.
quote:Dat klopt inderdaad. Maar ik vind het nu juist de sport om exact op de 55 uit te komen.Op donderdag 2 februari 2006 16:48 schreef Biancavia het volgende:
Het gaat erom dat het maximaal 55 woorden (exclusief titel) zijn.
Uiteindelijk is het hem toch gelukt om alsnog te springen, zodat het niet op moord leek maar op zelfmoord.
"Je hebt zeker talent," zei de grote schrijver tegen de beginneling.
Die glimlachte. "Dank u."
"Maar met talent alléén kom je er niet! Om echt groot te worden moet je ook een meedogenloze doorzetter zijn."
De beginneling bedacht zich geen moment, pakte een pen en schreef zijn grote voorbeeld op meedogenloze wijze het graf in.
quote:Ik kende het format niet, maar ben blij dat je me er bekend mee hebt gemaakt. Het is leuk tijdverdrijf.Op vrijdag 20 januari 2006 16:04 schreef JAM het volgende:
Nou ja, in ieder geval, dit format leek me bijzonder geschikt voor velen om even hun creativiteit te lozen vanwege de compactheid ervan.
quote:Op donderdag 2 februari 2006 16:48 schreef Biancavia het volgende:
[..]
Het gaat erom dat het maximaal 55 woorden (exclusief titel) zijn.
quote:'These are complete stories, with at least one character and a discernible plot, exactly 55 words long.'
Het was net een kruk die uit een champagnefles schoot. Plop! Ik had nooit geweten dat dit zo zou klinken. Het is ook heel makkelijk. Je pakt een theelepeltje, plaatst het tegen je oog en je duwt het er zachtjes onder.
Plop!
Ja, oké, het geeft wel wat rommel, maar een beetje Vanish doet wonderen.
Trein
Nog één keer wilde ik een trein zien. Niemand wil met me mee. Ik wil niemand mee. Alleen ík wil nog één allerlaatste keer een trein zien. Het liefst van heel dichtbij. Zo dichtbij dat ik hem kan aanraken. Daar komt de trein al aan. Ik wil hem aanraken, maar hij raakt mij eerder aan.
De fles stond op tafel. Het was een normale fles. Als iemand die de fles zag staan, dacht hij: Hé, de fles is leeg.' Maar niemand vroeg zich af hoe die fles daar ooit was gekomen. Hij stond daar gewoon, altijd al. Maar op een dag viel de fles opeens. En niemand merkte het op.
My mother met my father in a bar and told him: `You look like an asshole. Now, let`s get drunk.`
Then they got drunk.
Then went back to her place.
She called the next week and told him she got pregnant.
He said: `Fuck you, it ain`t mine.`
We never saw him again.
*hernieuwde tvp*
quote:Ja, zo ken ik er nog wel een paar hoor. Interesse?Op maandag 6 februari 2006 02:37 schreef broer het volgende:
Wat een triest levensverhaal HDD.
*hernieuwde tvp*
.quote:Ja, graag!Op maandag 6 februari 2006 02:38 schreef HijoDeDios het volgende:
Interesse?
Onthoud wel het 'discernible plot'. Netjes afgeronde verhalen, dus. Niet van dat vage gebrabbel dat er al te veel te vinden is in dit topic.
Nu zijn er wel eens mensen die voor de trein springen en hun nabestaanden met torenhoge kosten opzadelen. Denk hierbij aan een half miljoen, ongeveer, in euro\'s, dat kost het om voor een normale forensentrein te springen. Wat doen de nabestaanden dan? Juist. Die springen ook maar voor een trein. De nabestaanden daarvan weer, die mogen een miljoen ophoesten. Wat doe je dan? Juist. Hele stammen springen godverdomme voor de trein totdat de erfrechtelijke banden uiteindelijk uitkomen bij iemand die genoeg geld heeft om z\'n zelfmoord af te kopen, zeg maar.
Nou ja, ik weet ook niet wat ik hiermee wil zeggen, ik denk; ik meld het gewoon even.
quote:Ja, dat is lastig inderdaad, dat maakt het erg lastig. Een open einde vind ik best kunnen, maar alleen zo'n sfeermomentje van 'de bloemen schenen / de natuurlijke geuren stroomde door de lucht / ik lag in de bosjes te neuken met een gehandicapte AMA / ik dacht nog hoe zullen we ons kindje noemen', nee, dat kan niet.Op maandag 6 februari 2006 02:40 schreef broer het volgende:
[..]
Ja, graag!
Onthoud wel het 'discernible plot'. Netjes afgeronde verhalen, dus. Niet van dat vage gebrabbel dat er al te veel te vinden is in dit topic.
I knew a guy who me and my mates called `Freddy the Fishmonger.` He sold women. His favorite was this Fillipino broad who never shaved nor washed her slit which made her smell like fish. So that`s why we`d call him Freddy the Fismonger. One day, like most people do, Freddy got cancer and died.
`Let`s go dancing.`, said the girl.
`Sure.`, said the guy.
Then they went of to a club, danced and danced and danced and danced and danced and danced and danced and danced and danced and danced and danced and got drunk, laid, married, children, divorced, lonely, cancer, and then they died.
Ja, beetje flauw.
quote:Op maandag 6 februari 2006 02:44 schreef HijoDeDios het volgende:
Nou ja, ik doe er even eentje. Die laat zich niet samenvatten in 55 woorden, helaas. Maar ja; \'t kwam laatst onder mijn interesse dat als je in Japan zelfmoord pleegt op een manier die kosten met zich meebrengt (zoals voor de trein springen; denk aan alle werknemers die te laat komen, de productiedalingen van de bedrijven, de schoonmaakkosten, de trauma-hulpverleners die betaald moeten worden, de therapieën voor geshockeerde getuigen, etc. etc.) worden verhaalt op de nabestaanden. Daarom plegen Japanners op altijd van die \'romatische\' manieren zelfmoord. Van de bergen in wandelen en daar de onderkoeling opzoeken. Of de zee in lopen (dat schijnen ze in Friesland ook te doen). Dat heeft allemaal geen fuck te maken met allemaal spiritueel geneuzel en metafyscia en bla-bla-bla, nee, het is gewoon een droge kosten-baten analyse. De suïcdale Jap denkt: \'Nou ja, ik kan wel voor de trein springen, maar dan kost dat me moeder weer een paar ton.\'
Nu zijn er wel eens mensen die voor de trein springen en hun nabestaanden met torenhoge kosten opzadelen. Denk hierbij aan een half miljoen, ongeveer, in euro\'s, dat kost het om voor een normale forensentrein te springen. Wat doen de nabestaanden dan? Juist. Die springen ook maar voor een trein. De nabestaanden daarvan weer, die mogen een miljoen ophoesten. Wat doe je dan? Juist. Hele stammen springen godverdomme voor de trein totdat de erfrechtelijke banden uiteindelijk uitkomen bij iemand die genoeg geld heeft om z\'n zelfmoord af te kopen, zeg maar.
Nou ja, ik weet ook niet wat ik hiermee wil zeggen, ik denk; ik meld het gewoon even.
& Toont maar weer eens aan hoe futile de mens is.
I dropped my coffee.
'I'll get you a new one.', the waitress said, 'Don't take your wallet out. It's on me.'
'But I keep my condoms in there, or do you want to get pregnant?'
'Fuck it'., she said. 'You only live once.'
So we got married the following week. Our son is called Thomas.
.[ Bericht 4% gewijzigd door HijoDeDios op 08-02-2006 09:48:26 ]
Hij had zijn moeder nooit gekend. "Een sloerie," zei zijn vader altijd. "Neukte alles, als het maar jonger was dan zij."
Zijn moeder-complex was onvermijdelijk. Dwangmatig verleidde hij enkel oudere vrouwen. Geen psychiater kon hem helpen.
Toch was hij helemaal genezen op de dag dat hij niet alleen een zoon maar ook een broertje kreeg.
quote:Het ultieme plot. Eigenlijk zijn alle komende verhalen nu overbodig.Op maandag 6 februari 2006 04:53 schreef HijoDeDios het volgende:
Discernible plot.
Netjes!
> Ik denk dat ik het nu echt ga doen.
> Zet je webcam ff aan.
> Echt niet!
> Sterf!
[ Bericht 1% gewijzigd door LXIV op 19-02-2006 13:23:40 ]
[ Bericht 0% gewijzigd door LXIV op 19-02-2006 13:24:42 ]
Wachten
Langzaam schuiven wolken voorbij het raam.
Hij wacht.
Hij wacht tot het 5 uur is.
Hij wacht op haar.
Hij wacht op de stem van een collega die hem eindelijk tot actie maant.
Hij wacht op het moment dat hij niet meer hoeft te wachten.
Langzaam schuiven wolken voorbij het raam.
Hij wacht.
Hij vloog de winkel uit.
Leegte. Je hoort me niet meer, je ziet me niet meer, je voelt alleen nog de liefde voor mij.
Jij komt bloemen brengen, ik draai mij om in mijn kist, maar je hoort me niet...
quote:Shall I dub thee Gregor Samsa?Op vrijdag 7 september 2007 07:00 schreef JAM het volgende:
Op haar stervensbed verbeeldde de vrouw zich dat de muren volledig bedekt waren door spinnen. Ze schreeuwde dat het een aard had. De dokter kwam met een spuit om haar te kalmeren, maar de vrouw meende hem een levensgrote kakkerlak en schreeuwde enkel harder. Er waren zeven injecties nodig om haar te kalmeren, voor goed.
Dit concept doet me trouwens denken aan die korte stukjes op de achterkant van de NRC, 'ik@nrc.nl' heet dat, geloof ik.
Jij ook nog een biertje?, nog eentje dan. En nog eentje. En nog eentje.
Doe nog maar een biertje dan, ik ben nu toch al lam. Jij ook nog een biertje,
nu we er toch zijn, neem er nog maar een.
Men vond hem, uiteindelijk, in nevelen gehuld, geveld door kou, prevelend: ik hou van jou.
Wat een mooie zomer, op terrasjes gezeten, bruin-verbrand, vakantie kon niet beter.
Herfst staat voor de deur, vierkante wielen, pepernoten, op naar de winter.
Ik wil naar het strand, ik spring voor een trein, in de lente wordt alles beter.
Maar toen hij zich eenmaal moeizaam een weg in haar vond, dacht hij: laatste keer.
Een hele goede dag, zei zij opgewekt. Blieft U wat? haar borsten weinig verhullend.
Ik bedankte. Beteuterd droop ze af, terwijl ik naar het toilet ging om mij, met haar boezem in mijn gedachten, af te trekken.
Ik was mijn hand vergeten schoon te maken.
Ze zag het, en bloosde.
Het werd een mooie nacht.
"Al die lichtjes en kijk daar de Euromast."
"Ben je er klaar voor of zullen we nog even wachten?"
"Ik wacht al m'n hele leven. Eerst om volwassen te worden en toen om oud te worden"
Samen storten ze de diepte in.