Het gedichtentopic.

quote:

Op zondag 19 juni 2005 19:24 schreef JAM het volgende:
Jaja, het was allemaal wel leuk met:

Zie dit maar als mijn vorm van internet-performance-art.
Dichten over geldproblemen.
Dichten over de ochtendstond.
Wat vind JIJ een mooi gedicht
Tijd voor een gedicht.
Beste Duitse dichter?

...en nog veel meer van die onzin, maar nu wordt het toch echt tijd voor een centraal gedichten topic.

Dus; hier alles over de poetica. .

TS moet aftrappen, natuurlijk.

quote:

Op zondag 19 juni 2005 22:45 schreef Elroyb het volgende:
TS moet aftrappen, natuurlijk.

Dat deed ie toch? Puik gedicht, JAM!

okay dit heb ik geschreven maar ik weet niet goed waar t over gaat, maar dat kan ik er beter niet bij zeggen want dat komt zo kut over

quote:

'if you'll
open up my eyes
I'll take a look
if you'll
put me my shoes on
I'll take the first step
if you'll
give me my sword
I'll fight for you'
he said to me,
smiling at the pretty girl
next to me

en een hele oude:

quote:

een gedachte in mijn hoofd
sterker dan alle anderen
ik probeer hem te vertalen
maar iets houdt mij tegen
bij alles wat ik doe, komt hij langs
de wil van de gedachte is sterk
het zit in mijn hoofd, maar gaat mijn hoofd ver te boven
de gedachte neemt mijn brein over
ik heb mezelf niet meer in de hand
een vreemd gevoel en een verbreiseld verstand

Anders,

De één kan goed rekenen,
De ander kan goed tekenen.

De één leest goed,
De ander weet hoe voetballen moet.

De één kan lekker swingen,
De ander kan goed zingen.

Anders zijn we allemaal,
Dat is toch heel normaal.

Want stel je voor dat op een dag,
Iedereen er hetzelfde uit zag.

De zelfde kleren, het zelfde haar,
Vindt je dat niet raar ?

Wat is het toch fijn,
Dat ik gewoon mezelf kan zijn.

Rianne.

quote:

Op zondag 10 juli 2005 09:42 schreef Rian_ het volgende:
Anders,

De één kan goed rekenen,
De ander kan goed tekenen.

De één leest goed,
De ander weet hoe voetballen moet.

De één kan lekker swingen,
De ander kan goed zingen.

Anders zijn we allemaal,
Dat is toch heel normaal.

Want stel je voor dat op een dag,
Iedereen er hetzelfde uit zag.

De zelfde kleren, het zelfde haar,
Vind je dat niet raar ?

Wat is het toch fijn,
Dat ik gewoon mezelf kan zijn.

Rianne.

Beetje Kinderen voor Kinderen-stijl.
Zulke gedichten schreef ik ook, en eigenlijk is het wel raar, maar het was voor mij ineens niet meer afdoende. Ik vind het mooi trouwens als je dit voor jezelf kunt schrijven en er echt iets bij voelt, maar het is in mijn ogen een heel standaard gedichtje. Iedereen is natuurlijk blij dat we niet allemaal hetzelfde zijn.

Zelf schrijf ik wel, maar vaak ook op een manier die niet aanspreekt.
Een beetje iets zoals dit..
"Het is al tien jaar geleden
dat jij bent overleden
maar ik mis je elke dag.

Ik hoop dan en ik bid
als ik alleen op mijn kamer zit
dat ik je nog eens zien mag."

Maargoed, dit soort dingen zie ik meer als iets persoonlijks (dit is overigens niets wat ik eerder echt heb geschreven of zo voel).
Daarom heb ik geprobeerd iets meer poëtische, misschien meer moderne en mysterieuze dingen te schrijven. Daar kwamen verhalen uit over bevroren handen en dergelijke onzin, het las lekker weg en kon naar mijn idee zo in een dichtbundel, maar betekende voor mij niets.

En zou het niet eens altijd zo kunnen zijn? Als je iets schrijft waar je heel je gevoel in legt is het niet direct mooi, behalve als je er uren aan gaat schaven en vooral schrapt. Waardoor de emotionele lading bijna weg is, maar mensen zullen denken: dit is nu poëzie. Dit zijn nou nog eens woorden. Wat een pracht, wat een gedicht.

Dat geeft me het gevoel dat het allemaal zo nep is.

Ik had het geschreven voor mijn stage klas (groep 3) maar ik vond hem wel mooi omdat hij oppervakkig en diepzinnig bekeken kon worden

Verdriet,

Is eigelijk heel raar,
Want opeens is het daar.

Een raar gevoel, een diepe zucht,
Hopen dat je straks bent opgelucht.

Soms moet je de confrontatie aan,
en je gevoelens laten gaan.

Een traan, een snik,
Eenzaamheid en een wazig blik.

Soms doet het leven gewoon pijn,
en wil je niet hier op aarde zijn.

Maar bedenk dan heel even,
dat er mensen zijn die om je geven.

Want zonder verdriet en pijn,
weet je niet wat het is om gelukkig te zijn.

Rianne (april 2005)

Hier heb ik ook veel gevoel in gegooid (in "anders" ook)
Maar het is maar net hoe je het bekijkt he

quote:

Op zondag 17 juli 2005 00:22 schreef Rian_ het volgende:
Ik had het geschreven voor mijn stage klas (groep 3) maar ik vond hem wel mooi omdat hij oppervakkig en diepzinnig bekeken kon worden

Verdriet,

Is eigelijk heel raar,
Want opeens is het daar.

Een raar gevoel, een diepe zucht,
Hopen dat je straks bent opgelucht.

Soms moet je de confrontatie aan,
en je gevoelens laten gaan.

Een traan, een snik,
Eenzaamheid en een wazige blik.

Soms doet het leven gewoon pijn,
en wil je niet hier op aarde zijn.

Maar bedenk dan heel even,
dat er mensen zijn die om je geven.

Want zonder verdriet en pijn,
weet je niet wat het is om gelukkig te zijn.

Rianne (april 2005)

Hier heb ik ook veel gevoel in gegooid (in "anders" ook)
Maar het is maar net hoe je het bekijkt he

als juffrouw mag dat niet fout gaan uiteraard.. en lijkt je confrontatie niet een ietwat moeilijk woord voor hen?

Dan zal ik er ook maar eentje opgooien

De koude wint galmt door de leegte.
Een huivering,
de stilte.
In jouw ogen zie ik hoe jij mij nu voelt,

Vanbinnen, ik wou dat ik
niet zag wat ik nu begrijp.
Het moest gezien worden
want de avond valt,

het is tijd om te sterven,
maar niet voor dat jij weet
dat ook mijn geest zal gaan
door de kilte en de stilte

voor de storm,
die jij bracht of brengt,of heb gedaan,
misschien ook niet ‘t is om het even,
In jouw ogen zie ik hoe ik mij nu voel.

QQelleQ 2001

had ik maar iemand
om van te houden
twee zachte armen
om me heen

die mij
altijd beschermen zouden
ik voel me zo verdomd
alleen

Wellicht niet echt helemaal op zijn plaats maar zeker één die mij wist te roeren.
Ik stuitte erop in de biografie van Gerrie Knetemann; mijn wielerheld uit vervlogen tijden.
De auteur van dit epigram moet ik u helaas schuldig blijven.

De mooiste tranen
aan de meet

Werden gehuild
door de Kneet

Iedereen die De Kneet wereldkampioen heeft zien worden en hem voor de tweede maal, herrezen uit de invaliditeit door de val in 'Dwars door Belgie' de Amstel Gold Race heeft zien winnen snapt precies wat ofdat ik bedoel.

Vervul jezelf niet met waarde of vreugd
over de uitverkoop van je deugd

Die je in liefdesverpakking hebt gegeven
maar in leugen leek te beleven

Waarmee je mij dronken voerde
tot hetzelfde deerniswekkende beroerde

En grondslag legde voor dat wat
na jouw zwijgen aan mij vrat

Voel je door mijn aanbod niet gevlijd
noch door mijn tranen of spijt

Maar voel je bezwaard
want je was het geen van alle waard

Beter laat dan nooit............ooit

--------------------------------------------------------------------------------

Ooit
komt er een dag dat ik weer leef zonder zorgen

Ooit
komt die dag, is het niet vandaag dan is het morgen

Ooit
komt die dag waar ik zolang op heb gewacht

Ooit
krijg ik waar ik zo naar smacht

Ooit
kom ik hem een keer tegen

Ooit
staat hij ineens voor mijn neus, de liefde van mijn leven

Ooit
loop ik er ineens tegenaan

Ooit
vind ik hem, en laat ik hem nooit meer gaan

Ooit
zal ik weer onbezonnen door het leven gaan

Ooit
kan ik heel de wereld weer aan

Ooit
een leven zonder zorgen

Maar toch liever vandaag dan morgen

Wie ben ik?

--------------------------------------------------------------------------------

Ik dans
Ik lach
Ik zing
Ik speel

Toch?

Ik ren
Ik huil
Ik gil
Ik schreeuw

De buitenkant is niets
Alles zit binnen
Binnen in mij verstopt
Zodat niemand het ziet......

quote:

Op donderdag 4 augustus 2005 18:01 schreef Tokay_Pinot_Gris het volgende:

Je gedichten zijn mooi Tokay ...

MIJN BROMBEER MET EEN HART VAN GOUD:


Die brombeer met een hart van goud,
de man waar ik zoveel van houd.

Altijd stond hij voor me klaar,
geen klus was hem te zwaar.

Maar ook mijn brombeer wordt ouder,
klussen uit den boze, rest alleen nog die warme schouder.

Een man die diep van binnen nog zóveel wil,
maar het lijf wil niet meer, en dat is een bittere pil.

Denken en hopen dat hij onsterfelijk is,
want zonder hem verder gaan wordt een héél gemis.

Natuurlijk botste het ook weleens,
en waren we het niet altijd samen eens.

Ik blijf nou eenmaal niet voor altijd papa's kleine meid,
en dat leverde best weleens een flinke strijd.

Dochters die gaan trouwen,
een verhuizing dus, en maar weer sjouwen.

Kleinkinderen die worden geboren,
en pap glunderde tot ver achter zijn oren.

Dochters die gaan scheiden,
en moeten toezien hoe ze lijden.

Maar áltijd was hij daar,
mijn paps alweer bijna 70 jaar.

En plots kom je tot het besef, en dat doet pijn
dat ze wel degelijk sterfelijk zijn.

Laten we maar gewoon hopen,
dat ook dit weer met een sisser af zal lopen.

Wat ik gewoon even zeggen wou,
mijn lieve brombeer van een vader IK HOU VAN JOU!

Deze diepte heb ik nog nooit tevoren
in iemands blikken mogen meten

Het zuiver dat ik dacht te weten
heeft alle glans opeens verloren

Voor het eerst mag ik beleven hoe een ziel zich teder hecht
twee levensdraden samenvlecht
tot zij als eenheid zijn verweven

Dat zeg jij..,tot traan toe bewogen
maar ik antwoord als een injectie

wat jij ziet is de reflectie
van liefde uit je eigen ogen

Super Tokay. Je smaakt niet alleen lekker (de wijn) maar je produceert ook nog iets moois.
Dat smaakt naar meer.
Het roept vragen op. Wat bedoel je. Wie zit erachter, e.d.
En dan lees ik het nog een keer. Tot ik denk dat ik het begrijp.

Leuke gedichten Tokay, helemaal goed! Breng eens een bundeltje uit, of ga eens naar een open podium, ik denk dat er wel meer liefhebbers zijn voor je gedichten.
Keep them posted!

quote:

Op vrijdag 5 augustus 2005 08:45 schreef Yosomite het volgende:
Super Tokay. Je smaakt niet alleen lekker (de wijn) maar je produceert ook nog iets moois.
Dat smaakt naar meer.
Het roept vragen op. Wat bedoel je. Wie zit erachter, e.d.
En dan lees ik het nog een keer. Tot ik denk dat ik het begrijp.

dank je wel, sommige zijn heel persoonlijk, en ooit gemaakt voor oude liefdes, sommige slaan op mezelf........

quote:

Op vrijdag 5 augustus 2005 08:49 schreef nweenink het volgende:
Leuke gedichten Tokay, helemaal goed! Breng eens een bundeltje uit, of ga eens naar een open podium, ik denk dat er wel meer liefhebbers zijn voor je gedichten.
Keep them posted!

Mijn pc is gecrasht, ben al mijn gedichten kwijt

maar zal snel nieuwe maken zodra ik weer inspiratie heb/krijg

quote:

Op vrijdag 5 augustus 2005 17:17 schreef Tokay_Pinot_Gris het volgende:

[..]

maar zal snel nieuwe maken zodra ik weer inspiratie heb/krijg

Die heb ik ook ... soms

Zij

Zij keek in zijn ogen
en hing aan zijn lippen.

Hij

Hij keek in haar ogen
en zat tussen haar lippen

Beide

Beide keken elkaar in de ogen,
terwijl ze zalig lagen te wippen.

Lieve opa,
Een mooie bloem
heeft sterke wortels, bladeren en een stam
Maar, ook mooie bloemen verwelken
tot verdriet van de wortels, de bladeren en de stam
Eens is deze bloem zo erg verwelkt,
dat je de oude niet herkent
Dan is het misschien wel tijd
om de plant te verlaten
Tot verdriet van de wortels, de bladeren en de stam

Eentje van vorig jaar:

Goddeloos gevonden

Als ik iets heel erg kwijt ben,
een zeker voorwerp heel erg mis,
dan, al ben ik praktisch atheïst,
heb ik de neiging om God te roepen
en dat ik hem, dan beloof
dat als hij even helpt met zoeken
ik in hem geloof.

Maar als ik me plots weer realiseer
waar ik het voorwerp heb gelaten
heb ik niet de behoefte meer
om met God te praten.
Omdat ik best wel weet
dat die innerlijke stem
eigenlijk geen God heet,
maar ik dat zelf ben.