offtopic terug; ik ben bij SOVA gekomen ná de splitsing.quote:Op zondag 5 februari 2006 23:52 schreef teig het volgende:
even geheel offtopic.. maar smilegirl.. benjij ook mee gegaan naar autstede? of ben je bij sova gebleven?
Dat weet je niet van te voren en daar valt ook niets over te zeggen.quote:Op woensdag 8 februari 2006 22:41 schreef Panzerknacker het volgende:
Zijn de mensen hier die ondanks een aandoening toch kinderen nemen niet bang dat het kind op latere leeftijd wrok zal gaan koesteren ivm de voorkennis over erfelijkheid?
Ik zou zelf niet erg blij zijn als ik een aandoening zou hebben omdat mijn ouders ondanks voorkennis toch egoistisch genoeg zouden zijn geweest om een kind te nemen.
Ik lees nu pas je vraag, dus geen touche, sorryquote:Op woensdag 8 februari 2006 22:41 schreef Panzerknacker het volgende:
Zijn de mensen hier die ondanks een aandoening toch kinderen nemen niet bang dat het kind op latere leeftijd wrok zal gaan koesteren ivm de voorkennis over erfelijkheid?
Ik zou zelf niet erg blij zijn als ik een aandoening zou hebben omdat mijn ouders ondanks voorkennis toch egoistisch genoeg zouden zijn geweest om een kind te nemen.
Sterker nog, ik denk dat geen kind nemen omdat het misschien autisme zou hebben juist bij iemand met autisme geeneens een gedachtegang zou zijn. Ik heb persoonlijk niet al te veel ervaring met autistische mensen. Ik heb er recentelijk 2 in mijn omgeving gekregen maar "geen kinderen wegens autisme" lijkt mij juist iets dat een autist zich niet helemaal voor kan stellen. En helemaal niet als reden zou zien.quote:Op donderdag 9 februari 2006 16:15 schreef Silmarwen het volgende:
[..]
Dat weet je niet van te voren en daar valt ook niets over te zeggen.
Dat jij wrok zou hebben kan zijn, misschien niet, dat weet je niet omdat je het niet hebt.
Lees voor de zekerheid nog even waarom dit topic er isquote:Op vrijdag 10 februari 2006 10:01 schreef GI het volgende:
[..]
Sterker nog, ik denk dat geen kind nemen omdat het misschien autisme zou hebben juist bij iemand met autisme geeneens een gedachtegang zou zijn.
Aangezien het gigantische spectrum aan symptomen is het vrij tricky om aan kinderen te beginnen met het idee "dat je wel weet hoe een autist in elkaar zit". Ze stoornis kan zo zwaar uit de verf komen, dat je kind zeer zwakbegaafd wordt bijvoorbeeld. Daar zijn geen garanties in...quote:Op vrijdag 10 februari 2006 10:01 schreef GI het volgende:
[..]
Sterker nog, ik denk dat geen kind nemen omdat het misschien autisme zou hebben juist bij iemand met autisme geeneens een gedachtegang zou zijn. Ik heb persoonlijk niet al te veel ervaring met autistische mensen. Ik heb er recentelijk 2 in mijn omgeving gekregen maar "geen kinderen wegens autisme" lijkt mij juist iets dat een autist zich niet helemaal voor kan stellen. En helemaal niet als reden zou zien.
Ik heb persoonlijk geen idee hoeveel stoornissen en afwijkingen er zijn. Ik weet alleen wel dat het mij niet tegenhoudt om aan kinderen te beginnen in de toekomst. En ja, het is erfelijk nadrukkelijk aanwezig in de familie van mijn partner.quote:Op vrijdag 10 februari 2006 10:36 schreef Mwanatabu het volgende:
[..]
Aangezien het gigantische spectrum aan symptomen is het vrij tricky om aan kinderen te beginnen met het idee "dat je wel weet hoe een autist in elkaar zit". Ze stoornis kan zo zwaar uit de verf komen, dat je kind zeer zwakbegaafd wordt bijvoorbeeld. Daar zijn geen garanties in...
Nee, maar ik ben de drager van het gen van één specifieke stoornis in het autistische spectrum.quote:Op vrijdag 10 februari 2006 10:36 schreef Mwanatabu het volgende:
[..]
Aangezien het gigantische spectrum aan symptomen is het vrij tricky om aan kinderen te beginnen met het idee "dat je wel weet hoe een autist in elkaar zit". Ze stoornis kan zo zwaar uit de verf komen, dat je kind zeer zwakbegaafd wordt bijvoorbeeld. Daar zijn geen garanties in...
Ik vind dat er wel degelijk een verschil is tussen "de kans op een afwijking" of "eigenlijk geen kans op geen afwijking".quote:Op vrijdag 10 februari 2006 10:58 schreef Silmarwen het volgende:
[..]
Nee, maar ik ben de drager van het gen van één specifieke stoornis in het autistische spectrum.
Ik vind het hele gepraat over wel of geen kinderen eigenlijk onzinnig. Je kindje kan altijd een afwijking hebben, er is geen garantie op een gezond kind. Zou niemand dan maar kinderen moeten willen?
Waar wil je de grens trekken dan? 25% kans op een handicap? 75%?quote:Op vrijdag 10 februari 2006 10:58 schreef Silmarwen het volgende:
[..]
Nee, maar ik ben de drager van het gen van één specifieke stoornis in het autistische spectrum.
Ik vind het hele gepraat over wel of geen kinderen eigenlijk onzinnig. Je kindje kan altijd een afwijking hebben, er is geen garantie op een gezond kind. Zou niemand dan maar kinderen moeten willen?
Maar het is toch een persoonlijke afweging die iemand maakt? Er word volgens mij hier niemand veroordeeld over de keuze die er gemaakt word.quote:Op vrijdag 10 februari 2006 10:58 schreef Silmarwen het volgende:
Nee, maar ik ben de drager van het gen van één specifieke stoornis in het autistische spectrum.
Ik vind het hele gepraat over wel of geen kinderen eigenlijk onzinnig. Je kindje kan altijd een afwijking hebben, er is geen garantie op een gezond kind. Zou niemand dan maar kinderen moeten willen?
Ik wil helemaal geen grens trekken, nergens niet. Als jij een kind wil hebben moet je rekening houden met het feit dat je kind niet gezond is, later ziek wordt of dood gaat of zwaar gehandicapt wordt door een stomzinnig ongeluk.quote:Op vrijdag 10 februari 2006 11:27 schreef Mwanatabu het volgende:
[..]
Waar wil je de grens trekken dan? 25% kans op een handicap? 75%?
En zou je die kans niet liever willen weten?
Ik heb overigens een niet te detecteren erfelijke component van mijn kant. Tot nu toe zijn daar 2 normale kleinkinderen en 1 (één!) normaal achterkleinkind geboren (van de 5...). Heb het laten onderzoeken, maar niks te vinden.
Ik heb dus dat normale achterkleinkind -mijn jongste zoontje- en één zoontje met een zware stoornis en ontwikkelingsachterstand die vrijwel zeker gaat uitmonden in een zware verstandelijke beperking. Er is nog niets precies te voorspellen natuurlijk, maar ik sta nu dus wel degelijk zwaar in dubio. Neem ik het risico nu ik toch één "normaal" kind heb of moet ik het met die ene zegening doen?
Maar stel nou het volgende. Iemand heeft een broer die bij wijze van spreke nooit anders gedaan heeft dan heen en weer wiegend liedjes neurien met af en toe een vreselijke onverklaarbare woedeuitbarsting tussendoor (om maar een voorbeeld te schetsen) en die persoon heeft ook het verdriet en de onmacht van zijn/haar ouders gezien tov deze broer. En de zorgen toen de ouders later ouder werden. Mss wel gesprekken heeft gehad met zijn/haar ouders over hoe het zal moeten gaan met die broer als de ouders zelf er niet meer zijn.quote:Op vrijdag 10 februari 2006 12:06 schreef Silmarwen het volgende:
[...]
Het leven biedt geen garanties en dit stukje is ook een reactie op Troel. Ik vind het geen verschil, de kans is er altijd, de kans dat je kind borstkanker krijgt, de kans dat je kind later dement wordt en de kans dat je kind geboren wordt met een afwijking. Wordt je kind daardoor minder? Wordt je kind ongelukkig? Niemand kan het zeggen. Ik denk dat je er niet teveel over na moet denken en gewoon moet leven en zien waar je eindigt.
Ik reageerde eigenlijk op je laatste zin maar wilde de rest niet weghalen uit de quote als context:quote:Op vrijdag 10 februari 2006 12:14 schreef Silmarwen het volgende:
Ik zeg toch ook niet, dat je er niet bij stil staat?
Dat is dus voor iedereen anders. Zo bedoelde ik het.quote:Ik denk dat je er niet teveel over na moet denken en gewoon moet leven en zien waar je eindigt.
Ja, en ik vind het niet reeel tegenover mijn eventuele kinderen om er niet overna te denken. Ik heb zelf behoorlijk vast last van mijn stoornis, is dat iets wat je je kinderen willens en wetens aan moet doen?quote:Op vrijdag 10 februari 2006 12:06 schreef Silmarwen het volgende:
Ik denk dat je er niet teveel over na moet denken en gewoon moet leven en zien waar je eindigt.
Als daar een significante kans op is, dan denk je wel twee keer na. En wat al eerder gezegd is: er is een groot verschil tussen een normale kans en de wetenschap dat er ergens risico in zit.quote:Op vrijdag 10 februari 2006 12:06 schreef Silmarwen het volgende:
[..]
Ik wil helemaal geen grens trekken, nergens niet. Als jij een kind wil hebben moet je rekening houden met het feit dat je kind niet gezond is, later ziek wordt of dood gaat of zwaar gehandicapt wordt door een stomzinnig ongeluk.
Het leven biedt geen garanties en dit stukje is ook een reactie op Troel. Ik vind het geen verschil, de kans is er altijd, de kans dat je kind borstkanker krijgt, de kans dat je kind later dement wordt en de kans dat je kind geboren wordt met een afwijking. Wordt je kind daardoor minder? Wordt je kind ongelukkig? Niemand kan het zeggen. Ik denk dat je er niet teveel over na moet denken en gewoon moet leven en zien waar je eindigt.
Dat bedoel ik dus. Een collega van mij heeft pdd-nos, zijn vrouw een spierziekte en de kids......1 ervan heeft allebei geloof ik en de andere is ook autistisch. ik vind persoonlijk dat een kinderwens behoorlijk egoistisch kan zijn als je weet dat je wat mankeert, je weet dat er een grote kans is dat je het overbrengt en toch kinderen neemt.quote:Op vrijdag 10 februari 2006 10:36 schreef Mwanatabu het volgende:
[..]
Aangezien het gigantische spectrum aan symptomen is het vrij tricky om aan kinderen te beginnen met het idee "dat je wel weet hoe een autist in elkaar zit". Ze stoornis kan zo zwaar uit de verf komen, dat je kind zeer zwakbegaafd wordt bijvoorbeeld. Daar zijn geen garanties in...
Prachtige stelling, maar die gaat hier niet verder bediscussieerd worden. Dat is niet de insteek van dit topic. Onderwerpen zoals wat jij er van maakt horen in POL of WFL en niet hier.quote:Op zaterdag 11 februari 2006 11:34 schreef Panzerknacker het volgende:
Als het aan mij ligt zou er een verbod komen op het nemen van kinderen als er een overdraagbare aandoening bij je geconstateerd is.
En weer naar WFLquote:Op zaterdag 11 februari 2006 11:53 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Prachtige stelling, maar die gaat hier niet verder bediscussieerd worden. Dat is niet de insteek van dit topic. Onderwerpen zoals wat jij er van maakt horen in POL of WFL en niet hier.
Dit even ter voorkoming van een felle discussie over het wel of niet verbieden van het krijgen van kinderen.
De vraag hier is dan ook in hoeverre het nu al duidelijk is dat autistische stoornissen erfelijk zijn.quote:Op zaterdag 11 februari 2006 11:34 schreef Panzerknacker het volgende:
Als het aan mij ligt zou er een verbod komen op het nemen van kinderen als er een overdraagbare aandoening bij je geconstateerd is.
Ik kan me goed voorstellen hoe jij hem moet knijpen. Wij kregen de officiele diagnose van Eva toen ik al lang en breed zwanger was. Man wat ben ik bang geweest die maanden.....quote:Op donderdag 30 maart 2006 19:33 schreef Mwanatabu het volgende:
Nou, wij hebben alle mogelijke erfelijkheidstests losgelaten op Lukas, zonder resultaat (in de zin dat er geen chromosomale/genetische/metabolische afwijkingen zijn gevonden). Maar de praktijk komt over 8 maanden pas naar voren, want dan ben ik uitgeteld van de derde. Tussen Lukas (PDD-NOS) en deze derde zit een gezond ("normaal") jongetje. En ik knijp m best
Ja, dat herken ik: bij mijn jongste was het gevoel gewoon meteen "goed". Doos hem heb ik ook beter leren inzien hoe abnormaal mijn oudste soms is en was, dat het niet normaal was hoe het de eerste jaren was gegaan. Dat was dus een opluchting, want aanvankelijk denk je natuurlijk dat je alles fout doet. Nu blijkt dus dat wij het juist té goed hebben gedaan: we hebben ons echt in allerlei bochten gewrongen voor Lukas. hij leert nu dus meer zich naar óns te richten, de "normale wereld". Simpele dingen als hallo zeggen, en niet iemand voor paal laten staan praten (ik denk dan te snel iets van "och, dat koppie kan het even niet aan").quote:Op donderdag 30 maart 2006 20:06 schreef Lois het volgende:
[..]
Ik kan me goed voorstellen hoe jij hem moet knijpen. Wij kregen de officiele diagnose van Eva toen ik al lang en breed zwanger was. Man wat ben ik bang geweest die maanden.....
Eigenlijk gelijk na de geboorte en zeker een paar weken later was al snel duidelijk dat Iris een heel ander kindje was maar tot ze ging lopen, praten en begrijpen heb ik hem goed geknepen.
Ik denk ook wel dat ik gewoon "mazzel" had dat ik in verwachting was, we hebben vaak gezegd dat als we voor de beslissing zouden staan, we (mijn man in ieder geval zeker) niet hadden gekozen voor nog een kind.
Het is zo allesomvattend, zo ongelooflijk intensief om kindjes zoals de onze te verzorgen dat ik het al gauw zielig vind voor een broertje of zusje.
Nu zijn we dolblij dat we Iris hebben en we die beslissing niet hoeven nemen. Mijn man wil ook pertinent geen 3e, het risico op nog een autistje vind hij te hoog en niet eerlijk tov Iris.
Hee Troel, leuk dat je ff aan me dachtquote:Op vrijdag 31 maart 2006 11:45 schreef Troel het volgende:
Ik moest hier meteen aan denken toen ik zag dat je zwanger was Mwanatabu.
Nu ik het dossier van het Riagg van mezelf heb doorgelezen snap ik eigenlijk alleen nog maar beter waarom ik op bepaalde dingen zo reageer en denk ik dat opvoeding ook erg belangrijk is in de ontwikkeling van een kindje. Nog belangrijker dan bij een kindje zonder autistische stoornis (ik zal geen normaal kindje zeggen).
Ik moet zeggen dat dat voor mij de angst wel een beetje heeft weggenomen, want met een juiste opvoeding kan je een heleboel goedmaken (of met een foute een heleboel kapot, waarbij ik niet wil zeggen dat mijn ouders mij een foute opvoeding hebben gegeven ofzo hoor).
Groot gelijk.quote:
Right on. Kom maar op met die roze wolken, stromende bergbeken, gevulde koekenquote:Op vrijdag 31 maart 2006 12:06 schreef Troel het volgende:
[..]
Groot gelijk.
Laat die roze wolk maar komen hoor!
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |