In het andere topic staat wel de link naar dit topic, en meestal wordt er in dat topic wel teruggelezen, dus ik denk dat dat eigenlijk wel meevalt.quote:Op woensdag 18 januari 2006 21:09 schreef Stiemie het volgende:
Ja, ik ben bang dat er nu ook minder reacties zullen komen dan in het andere topic. Erg jammer want voor ons (mijn vriend en ik) speelt het momenteel heel erg omdat we binnenkort willen proberen of ik zwanger kan worden...
Dus als het genetisch is en het zou zo gaan als bij andere aandoeningen die erfelijk zijn, is er eigenlijk nooit een kans van 100% als een van de ouders het zou hebben?quote:Op woensdag 18 januari 2006 21:14 schreef Swine het volgende:
Ik kom er zomaar even inrollen. Ik weet niet wat autisme veroorzaakt, maar alleen als er een genetische factor bij betrokken is dan is er (vaak) een kans(!!) dat deze genetische factor wordt overgedragen op het nageslacht. Naast dat de kans op overdracht kleiner dan 100% is, is het ook nog maar de vraag of dit gen ook geactiveerd wordt.
Maar volgens mij kan je er dus pas wat over zeggen als je de ontstaanswijze weet van autisme..
Maar volgens mij is dat sowieso het geval bij erfelijke dingen.quote:Op woensdag 18 januari 2006 21:15 schreef Troel het volgende:
Dus als het genetisch is en het zou zo gaan als bij andere aandoeningen die erfelijk zijn, is er eigenlijk nooit een kans van 100% als een van de ouders het zou hebben?
Of zit ik er nu helemaal naast?
Sil, is daar een speciaal onderzoek bij jou voor geweest? VOnd je dat niet verschrikkelijk eng?quote:Op woensdag 18 januari 2006 21:34 schreef Silmarwen het volgende:
Ik heb een "defect" gen die meer dan alleen autisme met zich meedraagt. Het zorgt ook voor wat lichamelijke mankementen. Ze zijn nog niet heel ver met het onderzoek, maar de kans is wel groot dat het gen doorgaat, maar alleen bij mannen voor de problemen zorgt.
Ik weet niet of ik het gen heb, maar als ik het heb is de kans groot dat als ik een jongen zou baren dit kind problemen zal krijgen, bij een meisje is de kans erg klein.
Het verschil heel erg, misschien zou je eens naar de huisarts kunnen gaan om te kijken of ze een erfelijkheids onderzoek kunnen doen of je doorverwijzen naar iemand die er meer van weet.
Maar je weet wel of het erfelijk is?, want dat vroeg ik me namelijk af...quote:Op woensdag 18 januari 2006 21:31 schreef phileine het volgende:
In werkelijkheid zit het trouwens veel ingewikkelder. Zeker bij zoiets als autisme is er niet één gen aan te wijzen, het zou weleens een combinatie van een aantal genen kunnen zijn. en sowieso is het nog helemaal niet duidelijk welke factoren nu wel en niet erfelijk zijn.
Niet bij mij, wel bij mijn broertje en mijn ouders geloof ik.quote:Op woensdag 18 januari 2006 21:35 schreef Troel het volgende:
[..]
Sil, is daar een speciaal onderzoek bij jou voor geweest? VOnd je dat niet verschrikkelijk eng?
maar stel dat je hoort dat de kans 70% is, dan is er altijd nog 30% kans op een gezond kind en dan zitten jullie je al helmaal voor te bereiden. Ik vind dat zo beren op de weg zoeken. Neem de dingen zoals ze komen. Je wilt een kindje, of niet. Dat kindje zou eventueel een stoornis, of ziekte of wat dan ook kunnen hebben. Daar kan je dan, op dat moment mee omgaan. Ik kan me hooguit voorstellen dat je er iets meer op voorbereid bent door ervaringen en dat kan mooi zijn.quote:Op woensdag 18 januari 2006 21:53 schreef Stiemie het volgende:
Ja, we weten dat er gewoon een kansje is, maar het zou best fijn zijn om te weten of het nou gaat om 4% kans of om 70% kans. Dat zorgt er toch voor dat je je alvast iets beter kunt voorbereiden. We willen graag voorkomen dat ons kindje pas op eenderde van zijn/haar leven weet wat er met zichzelf is en waarom het af en toe moeite met dingen kan hebben.
Bovendien kan je dingen meteen anders aanpakken. Mijn zwager moest vroeger gewoon altijd maar naar zijn werk ondanks dat hij het er vreselijk vond en erg werd gepest... Achteraf blijkt dus dat het ook helemaal geen geschikte baan voor hem was. Maar ja dat is achteraf en hij zit nu wel weer met de gevolgen (schaamte over het verliezen van zijn baan, boosheid, faalangst etc)
Sowieso heb je bij elke zwangerschap 2-3% kans op een gehandicapt kind, volgens een klinisch geneticus hier.quote:Op woensdag 18 januari 2006 21:49 schreef Belana het volgende:
Een bewuste keuze maken snap ik wel en het is ook goed om er bij stil te staan, maar enig risico lopen wel allemaal denk ik. Dat zeg ik om een beetje te relativeren.
Ja maar dat is toch juist niet vast te stellen? Of wel?quote:Op woensdag 18 januari 2006 22:10 schreef phileine het volgende:
Belana, ik vind het niet ireëel om er bij zo'n groot risico wel wat meer bij stil te staan. 70% is heel veel. De keuze om zwanger te willen worden is dan wel een andere dan voor "ons", die de gewone 2-3% kans hebben. Een autistisch kind geeft je leven een heel andere wending, en ik vind het niet verkeerd om je daar enorm van bewust te zijn als de kans zo groot is.
maar 3 op de 100 vind ik eigenlijk nog wel meevallenquote:Op donderdag 19 januari 2006 11:02 schreef Stiemie het volgende:
Dit vond ik trouwens op het prikbord van autisme.pagina.nl
Uit onderzoek blijkt dat de kans van een willekeurig kind om autistisch te worden 4 op de 10000 is. Als er in een gezin al een autistisch kind is, dan is de herhalingskans bij volgende kinderen 3 op de 100. Dus een kind uit een gezin met reeds één autistisch kind heeft + 75 keer meer kans op autisme dan een kind uit een gezin zonder autistische broers of zussen. Dit verhoogde herhalingsrisico duidt erop dat autisme erfelijk is.
Bron: http://www.pdd-nos.nl/intro.htmlquote:Waar komt het (niet) door?
Zoals gezegd denkt men dat de meeste gevallen van ontwikkelingsstoornissen het gevolg zijn van kleine genetische of biochemische afwijkingen in de hersenen.
Ook overmatig alcoholgebruik (ook van de vader kort voor de conceptie!), stofwisselingsstoornissen of infectieziekten (bijv: herpes simplex of rode hond, opgelopen tijdens de zwangerschap) kunnen invloed hebben gehad bij het ontstaan van deze kleine genetische of biochemische afwijkingen. De mogelijke rol van smaakversterkers (ve-tsin ofwel natriumglutaminaat), de (azo-)kleurstoffen, en conser-veermiddelen is nog onderwerp van onderzoek. Wij gaan uit van de theorie dat het gebruik van sommige van deze stoffen op PDD-NOS gelijkend gedrag opwekt of versterkt. Maar zeker geen PDD-NOS doet ontstaan!
De vaccinatie tegen bof, mazelen en rode hond (de BMR-prik) leidt niet tot autisme. Dat hebben onderzoekers van het Deense centrum voor epidemiologie in 2002 al vastgesteld op basis van de gegevens van meer dan 500.000 kinderen.
Gevaccineerde kinderen hadden zelfs acht procent minder kans op autisme, zo bleek. Bij de autistische kinderen was er geen enkel verband tussen de datum van vaccinatie en het aan het licht treden van autisme.
Deze Deense studie is een direct gevolg van een eerdere publicatie die in 1998 in The Lancet verscheen. Daarin beschreven onderzoekers van het Royal Free Hospital and School of Medicine in Londen een zeldzame darmaandoening bij twaalf autistische kinderen. Bij acht van die twaalf kinderen kwamen volgens de ouders kort na de BMR-vaccinatie de symptomen aan het licht. Veel wetenschappers waren van mening dat het aantal onderzochte kinderen te klein was om een dergelijke conclusie te kunnen en mogen trekken. Desondanks waarschuwde onderzoeksleider Andrew Wakefield publiekelijk voor een mogelijk verband tussen vaccinatie en autisme. Dat nieuws leidde tot grote onrust en in enkele landen tot een daling van de vaccinatiegraad. Voor de WHO was dat reden om op te roepen tot vervolgonderzoek.
Sinds de publicatie in The Lancet zijn er inderdaad verschillende studies geweest die het verband tussen BMR en autisme onderzochten. In geen van de onderzoeken kon er een verband worden aangetoond. Maar omdat de studies in omvang en opzet niet overtuigend genoeg waren, bleef de onduidelijkheid voortbestaan. Tot deze Deense studie.
Het feit dat de maatschappij steeds ingewikkelder en veeleisender wordt, en waardoor kinderen aan steeds hogere verwachtingen en eisen moeten voldoen, is geen oorzaak voor het ontstaan van ontwikkelingsstoornissen, maar het zorgt er wel degelijk voor dat ontwikkelingsstoornissen eerder worden opgemerkt en als een probleem worden ervaren.
Ontwikkelingsstoornissen ontstaan zeker niet door psychologische trauma's als gevolg van een verkeerde opvoeding, kindermishandeling of incest. Laat je als ouder daarom ook nooit een onnodig schuldgevoel aanpraten door een onwetende buitenstaander!
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |