nav. een offtopic richting in een voorgaande discussie:
Inkomensnivellering (De straf voor hard werken en studeren)en dit artikel :
quote:
Vrouwen vinden kind en baan niet te combineren
HILVERSUM - Bijna driekwart (72 procent) van de kinderloze vrouwen in de leeftijd van eind twintig tot begin veertig denkt dat het hebben van kinderen niet te combineren is met "een veeleisende baan". Ruim tweederde (68 procent) vindt dat werkgevers het makkelijker moeten maken om zorgtaken en werk te combineren.
http://www.nu.nl/news.jsp?n=656983&c=10&rssNederland kent een onevenredige verdeling van parttime werk, de helft van de werkende vrouwen werkt parttime, tegenover slechts 20% van de werkendne mannen.
Vrouwen worden standaard lager betaald en hebben lagere posities.
Nederland loopt ver achter in europees opzicht, juist wat betreft vrouwen in hogere en middenkader functies.
Daaraan gekoppeld is het dat zorg voor kinderen enkel gezien wordt als een 'vrouwentaak' ... er is in de statistieken een steeds duidelijkere beweging herkenbaar dat vrouwen na het krijgen van kinderen gewoon ophouden met werken, of enkel een lage tijdelijke parttime functie aannemen, om het inkomen van hun meer verdienende man aan te vullen.
Landen als Frankrijk en Zweden hebben zowel een betere bevolksverdeling, er worden genoeg kinderen geboren, alswel kennen een betere emancipatie, vrouwen hebben meer kansen in het beroepsleven...
Overigens, een land als de VS kent ook veel meer vrouwen in midden en hogere functies, en meer werkende vrouwen, dit ondanks zelfs minimale 'emancipatie-regels', maar juist een heel 'hard' beleid tov vrouwen, tooch blijkt dat de beroepscarriere niet te hinderen, eerder juist te steunen.
Mijn stelling is dat het huidige emancipatiebeleid de huidige tweedeling enkel versterkt, het dwingt vrouwen in een steeds verder afhankelijke positie, én het zorgt ervoor dat vrouwen steeds later en minder kinderen krijgen, omdat ze hun leven vooraf inplannen om _éérst_ lekker te verdienen en te genieten van het geld, en pas later kinderen willen krijgen, omdat dat voornamelijk een financiele teruggang is.
zie ook dit Elsevier artikel:
quote:
7 mei 2005
Emancipatie: Te vrouwvriendelijk
Nederlandse vrouwen hebben meer kansen dan andere westerse vrouwen om carrière te maken. Toch zien politici alleen problemen
Hoe kan het dat een kabinet dat zo hamert op meer en langer werken zulke slappe knieën krijgt bij het onderwerp vrouw en werk?
Dan is werken opeens een last, een logistiek probleem, een bron van stress. Dan opeens moeten Nederlanders niet meer, maar minder werken. Althans, mannen moeten minder werken zodat vrouwen eens wat meer gaan werken dan een paar dagen per week.
Aart Jan de Geus (CDA), minister van Sociale Zaken, somde op een conferentie nog maar eens de problemen op waar werkende ouders mee kampen. De Geus: 'Steeds vaker lopen Nederlanders vast in de logistiek van het dagelijks leven. Wat we nodig hebben, is meer flexibiliteit om werken en zorgen te combineren. Om minder gestrest te raken en meer vrije tijd voor onszelf te hebben.
Meer vrije tijd? Vond het kabinet niet dat Nederlanders te veel vrije tijd hebben? Hamert Laurens Jan Brinkhorst (D66), minister van Economische Zaken, niet eindeloos op de te lange vakanties van Nederlanders?
Het probleem waar De Geus wat aan wil doen, is de geringe economische zelfstandigheid van Nederlandse vrouwen. Slechts vier op de tien vrouwen verdient meer dan 70 procent van het minimumloon. Dat is ook internationaal gezien weinig. De reden: vrouwen hebben kleine deeltijdbanen en maken nauwelijks carrière. Dat terwijl de vergrijzing vraagt om meer werkenden, ook vrouwen.
De oplossing voor dit probleem zoekt De Geus, net als vrijwel alle vrouwelijke belangenbehartigers, in het verlagen van de normen. Vrouwen moeten niet veranderen. Nee, organisaties moeten veranderen. Zo moeten topposities in deeltijd kunnen, zegt de minister keer op keer. Zo moeten, in de woorden van Evelien Tonkens, Tweede-Kamerlid voor GroenLinks, vakbonden en de regering eisen dat niemand structureel overwerkt, dat de werkweek wordt teruggebracht naar 32 uur en dat de scheiding tussen management en uitvoering wordt opgeheven.
Gemakshalve vergeten deze politici dat vrouwen keer op keer laten weten niet meer te willen werken dan ze nu doen, ook niet als van alles anders geregeld wordt, ook niet als hun mannen minder gaan werken.
Maar nog belangrijker: De Geus en alle andere help-de-vrouw-vooruit-pleitbezorgers vergeten dat vrouwen nog nooit zoveel welvaart, keuzevrijheid en kansen hebben gehad. Sterker, in de meeste westerse landen hebben vrouwen het aanzienlijk zwaarder dan hier. Amerikaanse vrouwen bijvoorbeeld kunnen slechts twee maanden zwangerschapsverlof opnemen, onbetaald. En toch bereiken Amerikaanse vrouwen vaker de top.
Vier dagen kunnen werken, is voor de meeste westerse vrouwen een ongekende luxe. Ouderschapsverlof, zorgverlof, superbegripvolle werkgevers die graag willen koketteren met een vrouw in hun top: Nederland is extreem vrouwvriendelijk. Nederlandse vrouwen kiezen er echter zelf voor om van die vriendelijkheid geen gebruik te maken.
Wie vrouwen aan het werk wil helpen, zou hen zelf moeten aanspreken op hun gebrek aan prestatie. Dat zou weleens stimulerender kunnen blijken dan de werkvloer aan te passen aan niet of nauwelijks werkende vrouwen en de middelmaat tot norm te verheffen. Want zolang vrouwen wordt aangeleerd overal problemen te zien in plaats van kansen, geeft Nederland vrouwen een perfect excuus voor inactiviteit en ambitieloosheid.
Publicatiedatum: 7 mei 2005
Auteur: Marike Stellinga
Hoe denken de posters hier over emancipatie- en bevolkingsbeleid
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25