TRU The truth is in here and out there
Je ziet het niet maar toch is het er... Alles over mysterieuze, onverklaarde, spirituele en occulte zaken.
Een topic over de dood.
Praat hier over de dood. Hoe jij de dood ziet, wat de dood voor jou kan betekenen. Wat je verstaat onder de dood. Hoe je denkt dat de dood eruit ziet. Of je invloed kunt uitoefenen op de dood al dan niet.
Of de dood bij het leven hoort.
Of je aandacht moet schenken aan de dood tijdens je leven. Of je de dood moet omarmen. Of dat je gewoon niet voorbereidt, onvoorbereid de dood moet ingaan en ga zo door.
De dood dus.......
Ik zal zo de aftrap doen...
Ik zie de dood als het leven, en het leven als de dood. Het hoort erbij. Je moet de dood leren accepteren. De dood is je vriend of je vijand. En hoe meer je de dood van je afzet, des te zwaarder het dood gaan is. Ben je vriend van de dood, dan doet de dood wat jij wilt.
Praat hier over de dood. Hoe jij de dood ziet, wat de dood voor jou kan betekenen. Wat je verstaat onder de dood. Hoe je denkt dat de dood eruit ziet. Of je invloed kunt uitoefenen op de dood al dan niet.
Of de dood bij het leven hoort.
Of je aandacht moet schenken aan de dood tijdens je leven. Of je de dood moet omarmen. Of dat je gewoon niet voorbereidt, onvoorbereid de dood moet ingaan en ga zo door.
De dood dus.......
Ik zal zo de aftrap doen...
Ik zie de dood als het leven, en het leven als de dood. Het hoort erbij. Je moet de dood leren accepteren. De dood is je vriend of je vijand. En hoe meer je de dood van je afzet, des te zwaarder het dood gaan is. Ben je vriend van de dood, dan doet de dood wat jij wilt.
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Ik geloof niet in leven na de dood... Niet in een hemel of /hel en niet op aarde..
De dood is dus het echte einde en ik ga er vanuit dat gewoon het licht uitgaat, ofzo. De dood is wel onlosmakelijk verbonden met het leven. 't is lastig doodgaan zonder geleefd te hebben... .
De dood is dus het echte einde en ik ga er vanuit dat gewoon het licht uitgaat, ofzo. De dood is wel onlosmakelijk verbonden met het leven. 't is lastig doodgaan zonder geleefd te hebben... .
.
Bestiality sure is a fun thing to do. But I have to say this as a warning to you:
With almost all animals you can have a ball, but the hedgehog can never be buggered at all.
With almost all animals you can have a ball, but the hedgehog can never be buggered at all.
Klopt, dood gaan is net zo vanzelfsprekend als leven
Misschien is de dood wel zoals het leven. Dat het gewoon dood is. Ik weet het ook niet.
Ik geloof in tegenstellingen. Goed, kwaad. Zwart en wit.
Levend en dood.
En ik ben niet bang voor de dood als de dood staat voor licht uit. Lekker slapen
Maar dan ga ik ervan uit dat de dood voor slapen staat
Ik wil ook best geloven in het eeuwige leven of leven na de dood, maar ik vind nu na deze 28 jaar dat deze 28 jaar zelfs als eeuwig aanvoelt.
90 jaar voelt nog erger als eeuwigheid aan.
Misschien is de dood wel zoals het leven. Dat het gewoon dood is. Ik weet het ook niet.
Ik geloof in tegenstellingen. Goed, kwaad. Zwart en wit.
Levend en dood.
En ik ben niet bang voor de dood als de dood staat voor licht uit. Lekker slapen
Maar dan ga ik ervan uit dat de dood voor slapen staat
Ik wil ook best geloven in het eeuwige leven of leven na de dood, maar ik vind nu na deze 28 jaar dat deze 28 jaar zelfs als eeuwig aanvoelt.
90 jaar voelt nog erger als eeuwigheid aan.
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Over het dood gaan zelf. Je ziel verlaat het lichaam. Slaapverlamming opende fuifduif een topic over.
Ik heb ook al eens een slaapverlamming gehad.
Een raar gevoel als je ziel het lichaam verlaat. Maar tijdens de dood houdt het lichaam op met functioneren dus dan zal het wel makkelijker zijn.
Dus ik vraag me wel af...hoe voelt het om eeuwig te gaan slapen, zonder enige connectie met het leven. Ik bedoel dus, je neemt afscheid van alles hier. Je neemt afscheid van alles.
Je gaat naar het oneindige. EN het kan wel klinken als diepe slaap, maar je bent helemaal los, alsof je een vrije sprong maakt uit een vliegtuig.
Ik heb ook al eens een slaapverlamming gehad.
Een raar gevoel als je ziel het lichaam verlaat. Maar tijdens de dood houdt het lichaam op met functioneren dus dan zal het wel makkelijker zijn.
Dus ik vraag me wel af...hoe voelt het om eeuwig te gaan slapen, zonder enige connectie met het leven. Ik bedoel dus, je neemt afscheid van alles hier. Je neemt afscheid van alles.
Je gaat naar het oneindige. EN het kan wel klinken als diepe slaap, maar je bent helemaal los, alsof je een vrije sprong maakt uit een vliegtuig.
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
laat ik het weer zeggen
is een rups dood wanneer zij in een vlinder veranderd?
de vraag is gesteld op het Wie
het zal altijd dood zijn , wie zal altijd leven
is een rups dood wanneer zij in een vlinder veranderd?
de vraag is gesteld op het Wie
het zal altijd dood zijn , wie zal altijd leven
Vraag yvonne maar hoe tof ik ben, die gaf mij er ooit een tagje voor.
Waarom er iets na het leven zal zijn is mij zeer onduidelijk
maar ik denk altijd voor je geboorte was er ook niks...
het mooiste zou zijn als je voor altijd lucide zou dromen
maar ik denk altijd voor je geboorte was er ook niks...
het mooiste zou zijn als je voor altijd lucide zou dromen
er bestaat geen leven na dood , omdat er geen dood na leven is.
Vraag yvonne maar hoe tof ik ben, die gaf mij er ooit een tagje voor.
De dood is voor mij iets wat contradictief t.o.v. mijn gemoedstoestand werkt. Bijvoorbeeld, als ik me depressief voel, is de dood een eufoor iets. Maar als het goed met me gaat, dan is de dood iets angstaanjagend, wat ik het liefst ver, ver weg verkrop.
dood is iets normaals
leven is speciaal
over dood hoef je niks te zeggen
leven is speciaal
over dood hoef je niks te zeggen
Gemiddeld reactieniveau op de FP:
[quote]Ben benieuwd wanneer Bin Laden zelf met een boek komt![/quote]
Buzzz: Wat, gebundelde grot tekeningen??? >:)
[quote]Ben benieuwd wanneer Bin Laden zelf met een boek komt![/quote]
Buzzz: Wat, gebundelde grot tekeningen??? >:)
Ik heb er al een tijdje over gefilosofeerd. Staat op mijn MSN space, geen zin om nogmaals te gaan typen.
I mean no harm
Misschien bestaat er nu ook wel niets......misschien zijn we ons wel te bewust van het nu. Dat het nu niet bestaat maar dat wij massaal als mensheid teveel ervaren van het nu.
Misschien zijn we wel dood nu
Zomaar een gedachte...
Misschien zijn we wel dood nu
Zomaar een gedachte...
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Digitale tekst schijn je tegenwoordig te kunnen kopiëren.quote:Op zaterdag 14 januari 2006 21:16 schreef pomtiedom het volgende:
Ik heb er al een tijdje over gefilosofeerd. Staat op mijn MSN space, geen zin om nogmaals te gaan typen.
Maar als je nu denkt, als ik me goed voel. Dan ga ik richting de dood ook richting het goede. Je bent rond de 20-30 of niet?quote:Op zaterdag 14 januari 2006 21:15 schreef FlyingFox het volgende:
De dood is voor mij iets wat contradictief t.o.v. mijn gemoedstoestand werkt. Bijvoorbeeld, als ik me depressief voel, is de dood een eufoor iets. Maar als het goed met me gaat, dan is de dood iets angstaanjagend, wat ik het liefst ver, ver weg verkrop.
Je hebt nog 70 jaar te leven.
Stel nou dat je deze 70 jaar met gemak doorbrengt. Je gaat met gemak richting de dood. Dan is jou dood een optelsom van je leven.
Jij leeft opbouwend richting de dood, en de dood is jou rapportcijfer als het ware.
Jij doet 1+10=11.
12 is de dood.
Kan het niet anders uitleggen. Maar je hebt je tijd gehad zelfs in slechte tijden waar je dood wilde zijn.
In goede tijden heb je leren genieten. 12 is de dood in dit voorbeeld. Bij 12 krijg je iets nieuws of ga je dood.
Wat maakt het verder uit.
Als je uitgaat van het goede in het leven, dan kan zelfs het eindstation de dood betekenen dat het goed komt.
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Letterijk kopietje van mijn tekst (inclusief spel- en schrijffouten):
De Bron: http://spaces.msn.com/members/Riptidesunderworld/
Er staat ook nog een stukje op over mijn denken over religie ('De Spiritueel Socialist' en 'De Spiritueel Socialist II')
Het stukje heet 'Het eeuwige leven' en mijn blik erop, het behandeld de dood daarbij ook, positief overigens.quote:Het eeuwige leven
Ik hoop voor u dat u een goede jaarwisseling heeft gehad. Wellicht dat u hem thuis heeft gevierd, bij vrienden en familie, in de kroeg of simpelweg niet. Mijn onderwerp vandaag is redelijk zwaar, de meeste mensen zullen dit normaliter geen leuk onderwerp vinden. Het is als kaf en koren, zwart en wit, yin en yang, chips en cola....leven en dood. Indien u dit onderwerp niets vindt moet u dit topic mijden.
.
.
.
.
.
.
Goed, u bent er nog schijnbaar. De meeste mensen die dit onderwerp mijden geven toe aan hun angst voor de dood. Maar de dood is onvermijdelijk. U denkt nu wellicht dat ik als schrijver aan de jonge kant ben voor over de dood te denken. Ik heb hier echter twee simpele redenen voor, de eerste is omdat je iets wat vandaag al kan niet tot morgen moet uitstellen en de tweede is omdat ik op oudere leeftijd nog koppiger ben dan nu naar alle waarschijnlijkheid en er dan weiger over uit te praten.
De dood is onvermijdelijk, maar niet onverteerbaar. Ieder mens is voorgeprogrammeert om te sterven. Dit dankt u aan kleine stukjes genetisch materiaal ganaamd 'telomeren' (De uiteindes van de chromosonen om precies te zijn). In principe zijn deze telomeren een soort van verstrengelde touwtjes die, als een cel in uw lichaam sterft een stukje van zichzelf afstaan voor de celregeneratie. Naarmate de telomeren meer worden gebruikt en korter worden worden deze 'touwtjes' kleveriger en slechter van kwaliteit en daarmee ook de cellen die ze produceren.
Maar mijn topic is genaamd het eeuwige leven, dus laat ik daar op verder gaan. et eeuwige leven, de bron van de jeugd, het naleven in de hemel, het zijn allemaal spiegelingen van die droom genaamd het eeuwige leven. Onzin! En nog hele grote ook. Stel je een eeuwig leven voor als je nogsteeds ouder wordt zul je eeuwig aan een rietje zitten zuigen ergens in een bejaardentehuis. Ik laat nu de kosten van zoiets naast mij liggen maar een dergelijk leven lijkt mij niet plezierig. Zelfs als je eeuwige jeugd hebt is het problematisch. Alles is vroeg of later wel gedaan, er zullen steeds meer mensen komen en de aarde wordt net zo overbevolkt als een riool waar duizend jaar geen ratten meer zijn verjaagd. Het eeuwige leven is eeen vloek, en een hele grote. Zij lijk aanlokkelijk, maar is het niet. Eeuwig leven neemt niet problemen weg omdat zij eeuwig is, zij geeft eeuwig problemen en zelfs met leering zullen niet eeuwig deze problemen allemaal verdwijnen.
Ik weet niet wat u ervan vindt, maar ik wil niet eeuwig belasting betalen op een overbevolkte wereld waar altijd gezeik is omdat niemand kan sterven en dus eeuwig zijn wil wil doorvoeren ookal is er geen ruimte voor. Nee, doe mij dan maar de dood. Ik ben het wel met u eens dat deze dood niet vroegtijdig moet komen, maar dat is dan ook een hele andere zaak. Welbeschouwt zouden wij zonder de dood geen doelstelling hebben, geen doel om te vervullen want het kan later dan toch nog. Eeuwig leven vereist ijzeren discipline, en laten wij eerlijk zijn; als wij mensen ergens slecht in zijn dan is het discipline. Zelfs de meest gevormde mens kan niet eeuwig stil blijven staan.
U moet dan ook niet bang zijn voor het duistere onbekende van de dood, als de tijd daar is moet u die duisternis recht in de ogen kijken en omhelzen en stevig vasthouden. Want Magere Hein heeft al genoeg slechte publiciteit over zich heen gekregen.
Begrijpt u mij niet fout, een lang leven is mooi, een eeuwig leven is rampzalig en een te kort leven betreurenswaardig.
De Bron: http://spaces.msn.com/members/Riptidesunderworld/
Er staat ook nog een stukje op over mijn denken over religie ('De Spiritueel Socialist' en 'De Spiritueel Socialist II')
I mean no harm
Mooi geschreven
Maar toch...ik ga het nog eens lezen.
Ik wil dood na dit leven, ik ben ook vaker bezig met de dood. Ik wil de dood leren kennen, al is het magere hein. Ik weet dat ik nog 80 jaar te gaan heb. Toch wil ik de dood leren kennen in volledigheid.
Als ik praat over de dood, dan neem ik de dood mee in dit leven.
En ik denk dat de dood aandacht nodig heeft
Kan heel raar klinken maar ik denk echt dat de dood aandacht nodig heeft. In mijn persoonlijke geval dus. Misschien in jou geval ook.
De dood hoort erbij. Even zwaar weegt de dood als het leven. Dus waarom zou je wegrennen van de dood? De dood hoort erbij.
Maar toch...ik ga het nog eens lezen.
Ik wil dood na dit leven, ik ben ook vaker bezig met de dood. Ik wil de dood leren kennen, al is het magere hein. Ik weet dat ik nog 80 jaar te gaan heb. Toch wil ik de dood leren kennen in volledigheid.
Als ik praat over de dood, dan neem ik de dood mee in dit leven.
En ik denk dat de dood aandacht nodig heeft
Kan heel raar klinken maar ik denk echt dat de dood aandacht nodig heeft. In mijn persoonlijke geval dus. Misschien in jou geval ook.
De dood hoort erbij. Even zwaar weegt de dood als het leven. Dus waarom zou je wegrennen van de dood? De dood hoort erbij.
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Dood = dood
Maar wat nou, als dood een nieuwe dood betekend???
Dood = niet levend.
Dood = dood.
Maar wat nou als je dood wordt, wat nou als de dood een eigen leven gaat leiden. Wat nou als de dood staat voor dood. Dat de dood......leven is. Maar niet leven. Je noemt het dan doden.
Ik doden een eigen dood.
Inplaats van.
Ik leef een eigen leven.
Maar wat nou, als dood een nieuwe dood betekend???
Dood = niet levend.
Dood = dood.
Maar wat nou als je dood wordt, wat nou als de dood een eigen leven gaat leiden. Wat nou als de dood staat voor dood. Dat de dood......leven is. Maar niet leven. Je noemt het dan doden.
Ik doden een eigen dood.
Inplaats van.
Ik leef een eigen leven.
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Dat de dood bij het leven hoort is natuurlijk een enorme 'dooddoener' (sic).
Waar jij echter aan voorbijgaat in je zwart/wit verhaal is de mensenlijke factor; In casu de Angst voor de dood. Daar hebben velen een probleem mee. Maar er zijn inderdaad uitzonderingen.
Een vriend van me wist dat uitstekend te baggetaliseren; Gediagnostiseerd met longkanker weigerde hij iedere verzorging; Uiteindelijk is hij geëuthaniseerd op nota bene mijn verjaardag..
Waar jij echter aan voorbijgaat in je zwart/wit verhaal is de mensenlijke factor; In casu de Angst voor de dood. Daar hebben velen een probleem mee. Maar er zijn inderdaad uitzonderingen.
Een vriend van me wist dat uitstekend te baggetaliseren; Gediagnostiseerd met longkanker weigerde hij iedere verzorging; Uiteindelijk is hij geëuthaniseerd op nota bene mijn verjaardag..
HGW XX/7 gewidmet, in Dankbarkeit.
Ben je bang voor de dood, dan ben je niet goed voorbereidt. Of je de dood was ff te vroeg met intreden.quote:Op zaterdag 14 januari 2006 21:31 schreef sooty het volgende:
Dat de dood bij het leven hoort is natuurlijk een enorme 'dooddoener' (sic).
Waar jij echter aan voorbijgaat in je zwart/wit verhaal is de mensenlijke factor; In casu de Angst voor de dood. Daar hebben velen een probleem mee. Maar er zijn inderdaad uitzonderingen.
Een vriend van me wist dat uitstekend te baggetaliseren; Gediagnostiseerd met longkanker weigerde hij iedere verzorging; Uiteindelijk is hij geëuthaniseerd op nota bene mijn verjaardag..
Heb je alles onder controle zoals het hoort. Dan kijk je de dood recht in de ogen. En zul je met een gerust hart richting de andere kant gaan.
Krijg je op 19 jarige leeftijd te maken met longkanker onverwacht, dan zul je ff schrikken inderdaad. Maar dan is de dood ook niet op zijn plek denk ik. Dan komt de dood te vroeg naar voren.
De dood zou pas naar voren moeten komen als je klaar bent hier.
Maar dan praat ik over een ideale situatie. En een situatie is zelden ideaal.
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Je hebt er niets aan om de dood met angst te benaderen. et is een onvermijdelijk iets, dus moet je proberen, ondanks alles, er het positieve van in te zien.
Het spreekt voorzich dat als je met de dood wordt geconfronteerd alles wat wij hier zeggen op de helling komt te staan. Maar angst is niet noodzakelijkerwijze een vereiste om de dood mee te benaderen. Veel mensen (met name ouderen) zijn blij als de dood komt om verschijdene redenen.
Het spreekt voorzich dat als je met de dood wordt geconfronteerd alles wat wij hier zeggen op de helling komt te staan. Maar angst is niet noodzakelijkerwijze een vereiste om de dood mee te benaderen. Veel mensen (met name ouderen) zijn blij als de dood komt om verschijdene redenen.
I mean no harm
Toch hoort de dood bij het leven........al ga je vroegtijdig dood.
Leven = dood.
Slapen = waken
Zwart = wit.
Hoet moet het anders ook????? Tegenstellingen daar draait het om. Geluk = ongeluk.
Het gaat om de vergelijking. Je kunt niet voelen zonder niet te kunnen voelen.
Kan nog verder gaan. Maar het gaat om de tegenstelling jah.
Rust - herrie
Vreugde - verdriet
Daar draait alles om.
Kan niet anders.
Leven = dood.
Slapen = waken
Zwart = wit.
Hoet moet het anders ook????? Tegenstellingen daar draait het om. Geluk = ongeluk.
Het gaat om de vergelijking. Je kunt niet voelen zonder niet te kunnen voelen.
Kan nog verder gaan. Maar het gaat om de tegenstelling jah.
Rust - herrie
Vreugde - verdriet
Daar draait alles om.
Kan niet anders.
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
had hij longkanker gekregen door het roken?quote:Op zaterdag 14 januari 2006 21:31 schreef sooty het volgende:
Dat de dood bij het leven hoort is natuurlijk een enorme 'dooddoener' (sic).
Waar jij echter aan voorbijgaat in je zwart/wit verhaal is de mensenlijke factor; In casu de Angst voor de dood. Daar hebben velen een probleem mee. Maar er zijn inderdaad uitzonderingen.
Een vriend van me wist dat uitstekend te baggetaliseren; Gediagnostiseerd met longkanker weigerde hij iedere verzorging; Uiteindelijk is hij geëuthaniseerd op nota bene mijn verjaardag..
Gemiddeld reactieniveau op de FP:
[quote]Ben benieuwd wanneer Bin Laden zelf met een boek komt![/quote]
Buzzz: Wat, gebundelde grot tekeningen??? >:)
[quote]Ben benieuwd wanneer Bin Laden zelf met een boek komt![/quote]
Buzzz: Wat, gebundelde grot tekeningen??? >:)
Ze zijn uitgeleefd.... Ze hebben genoeg van het leven misschien???quote:Op zaterdag 14 januari 2006 21:37 schreef pomtiedom het volgende:
Veel mensen (met name ouderen) zijn blij als de dood komt om verschijdene redenen.
Kan me best voorstellen dat je bij 120 jaar zegt van.....Ik ben moe van het leven.....ik heb er genoeg van.
Levensmoe
28 jaar ben ik, en dat voelt al als eeuwigheid, ik schreef dat al elders vandaag. 28 jaar voelt al aan als hele lange tijd.
Laat staan 120 jaar of 90 jaar.
28 jaar kan echt aanvoelen alsof je nooit anders gewend bent dan leven op aarde.
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
de dood.. de dood is voor mij het begin van iets nieuws.. ik geloof namelijk dat het menselijk lichaam slechts een omhulsel is. die een ziel bevat, een ziel kan niet doodgaan, en zal wanneer het lichaam is uitgeput, lichaamloos verder gaan.. sommige zielen hebben het geluk dat ze een nieuw lichaam vinden, dit om dingen die ze moeten doen, af te maken..
andere leven op deze wereld.. alleen in een andere belevenis..
kortom dood is niet dood en niet het eind.. slechts het begin van iets nieuws
andere leven op deze wereld.. alleen in een andere belevenis..
kortom dood is niet dood en niet het eind.. slechts het begin van iets nieuws
Op dinsdag 26 juni 2007 22:26 schreef Deoxyribonucleic het volgende:
dutchmage, ouwe kaenker taalpurist! O+
-webicon verwijderd, veel te groot, niet terugplaatsen-
dutchmage, ouwe kaenker taalpurist! O+
-webicon verwijderd, veel te groot, niet terugplaatsen-
Maakt dat wat uit ?quote:Op zaterdag 14 januari 2006 21:39 schreef BennyNL het volgende:
[..]
had hij longkanker gekregen door het roken?
HGW XX/7 gewidmet, in Dankbarkeit.
Ik ben niet bang voor de dood. Maar ben wel bang om oud te worden. Als ik mentaal gezond blijf zal ik de dood omarmen wanneer de tijd komt. Want ontkomen doe je er toch niet aan.
Tot die tijd ga ik mezelf gewoon vermaken en ontplooien. En na de dood.... ach, zo slecht zal het wel niet zijn. Er is nooit iemand teruggekomen om er over te klagen toch? .
Tot die tijd ga ik mezelf gewoon vermaken en ontplooien. En na de dood.... ach, zo slecht zal het wel niet zijn. Er is nooit iemand teruggekomen om er over te klagen toch? .
.
Ik zie de dood als het einde van je bewuste leven, en ik hoop het daarom ook nog zeer lang uit te kunnen stellen .
"It's hard to argue against cynics - they always sound smarter than optimists because they have so much evidence on their side."
Ik ben er als de dood voor.
Niet eens zozeer voor wat erna komt. Kan me niet eens echt veel schelen op het moment. Niet voor mezelf althans.
Nee... ik ben bang voor de achterblijvers. Ze zullen heus wel verder leven. dat zal door mijn eigen verscheiden echt niet stoppen. Maar ik wil bijvoorbeeld niet dat mijn zoon nu al zonder mij zou opgroeien. Ik wil hem ZIEN opgroeien en zien leven. Met mijn eigen aardse ogen. Met hem praten met mijn eigen aardse mond.
En ik ben bang voor het achterblijven. Voor de pijn van het verlies van een geliefde. En hoe meer ik het meemaak hoe meer pijn het doet. Gewoon het feit dat je die persoon niet meer fysiek kunt vasthouden. Zijn of haar huid niet meer zult voelen, zijn of haar stem nooit meer zult horen en het gat dat dat achterlaat.
Theorieen aan gaan hangen omtrend een ander zijn, een hiernamaals waar het vele malen beter is dan in dit leven lijken me alleen maar pleisters op de wonde die eigenlijk niet echt meer dicht gaat. Je blijft na het verlies van iemand altijd een stuk van jezelf missen.
Waarom zou dat zijn als alles een is en ook de doden er nog zijn, al is het in een andere vorm?
Of is het gewoon de angst voor verandering?
Niet eens zozeer voor wat erna komt. Kan me niet eens echt veel schelen op het moment. Niet voor mezelf althans.
Nee... ik ben bang voor de achterblijvers. Ze zullen heus wel verder leven. dat zal door mijn eigen verscheiden echt niet stoppen. Maar ik wil bijvoorbeeld niet dat mijn zoon nu al zonder mij zou opgroeien. Ik wil hem ZIEN opgroeien en zien leven. Met mijn eigen aardse ogen. Met hem praten met mijn eigen aardse mond.
En ik ben bang voor het achterblijven. Voor de pijn van het verlies van een geliefde. En hoe meer ik het meemaak hoe meer pijn het doet. Gewoon het feit dat je die persoon niet meer fysiek kunt vasthouden. Zijn of haar huid niet meer zult voelen, zijn of haar stem nooit meer zult horen en het gat dat dat achterlaat.
Theorieen aan gaan hangen omtrend een ander zijn, een hiernamaals waar het vele malen beter is dan in dit leven lijken me alleen maar pleisters op de wonde die eigenlijk niet echt meer dicht gaat. Je blijft na het verlies van iemand altijd een stuk van jezelf missen.
Waarom zou dat zijn als alles een is en ook de doden er nog zijn, al is het in een andere vorm?
Of is het gewoon de angst voor verandering?
Umuntu Ngumuntu Ngabantu
"Those who look before they leap, never leap".
http://www.dierenthuis-naar-almere.nl
"Those who look before they leap, never leap".
http://www.dierenthuis-naar-almere.nl
Als een mens geboren wordt lijkt ie tegelijk oud en nieuw.quote:Op zaterdag 14 januari 2006 21:40 schreef Dromenvanger het volgende:
[..]
Ze zijn uitgeleefd.... Ze hebben genoeg van het leven misschien???
Kan me best voorstellen dat je bij 120 jaar zegt van.....Ik ben moe van het leven.....ik heb er genoeg van.
Levensmoe
28 jaar ben ik, en dat voelt al als eeuwigheid, ik schreef dat al elders vandaag. 28 jaar voelt al aan als hele lange tijd.
Laat staan 120 jaar of 90 jaar.
28 jaar kan echt aanvoelen alsof je nooit anders gewend bent dan leven op aarde.
Mijn vriendin heeft een dochtertje van bijna een jaar. We zeggen tegen elkaar: wat gaat het snel. Een jaar geleden was ze er niet eens en nu loopt ze al bijna helemaal alleen.
Maar tegelijk kan niemand om haar heen zich voorstellen dat ze er niet was.
Dit herken ik weer bij mijn eigen zoon. Het zijn van een ander beinvloed je leven razendsnel. 12 jaar voelt als een eeuwigheid omdat een leven zonder niet voor te stellen is.
Umuntu Ngumuntu Ngabantu
"Those who look before they leap, never leap".
http://www.dierenthuis-naar-almere.nl
"Those who look before they leap, never leap".
http://www.dierenthuis-naar-almere.nl
Ja. Zoals het begin van een leven zonder de aanwezigheid van een dierbare bijvoorbeeld. Dan lach je niet meer.quote:Op zaterdag 14 januari 2006 21:40 schreef dutchmage het volgende:
kortom dood is niet dood en niet het eind.. slechts het begin van iets nieuws
Keep on drawing in the free world.
Ik ga zo slapen....dood ga ik zometeen. Slapen = dood
Ik ga richting de dood, maar voordat ik dood ga, ga ik eerst muziek luisteren
Toch.....lekker dood zijn........12 uur in coma liggen...wat wilt een mens nog meer
Ik ga richting de dood, maar voordat ik dood ga, ga ik eerst muziek luisteren
Toch.....lekker dood zijn........12 uur in coma liggen...wat wilt een mens nog meer
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
De dood is voor mij terugkeer naar hem die jou voor het eerst schiep.. Of je nu gelooft in hem of niet je ziel zal terug keren tot hem.
iedereen is dood.. en dierbare zijn dus ook mensen zoals je opa oma oom tante iedereen die jou dierbaar was en is en dood zijn gegaan, komen in het "hiernamaals" om het zo maar even te noemen.. het is een wereld opzich, zoals deze wereld..quote:Op zaterdag 14 januari 2006 21:52 schreef local34 het volgende:
[..]
Ja. Zoals het begin van een leven zonder de aanwezigheid van een dierbare bijvoorbeeld. Dan lach je niet meer.
( ik heb een tijdje geleden een film gezien ( volgens mij the others ) en die weerspiegelt heel goed wat ik bedoel )
Op dinsdag 26 juni 2007 22:26 schreef Deoxyribonucleic het volgende:
dutchmage, ouwe kaenker taalpurist! O+
-webicon verwijderd, veel te groot, niet terugplaatsen-
dutchmage, ouwe kaenker taalpurist! O+
-webicon verwijderd, veel te groot, niet terugplaatsen-
ow...ik ben je al voor geweest en heb daar aardig wat kritiek opquote:Op zaterdag 14 januari 2006 22:02 schreef Triggershot het volgende:
De dood is voor mij terugkeer naar hem die jou voor het eerst schiep.. Of je nu gelooft in hem of niet je ziel zal terug keren tot hem.
En natuurlijkquote:Beste lezers,
ik had eerder belooft u te verklaren wat mijn standpunt is wat betreft geloof. Als eerste wil ik u mededelen dat ik religie niet mag, ik tolereer religie wel maar zal nooit actief lid van een religie worden. Ik kan mijn denkwijze omschrijven met slechts twee woorden: Spirtueel Socialist.
Let op het woordje Spiritueel. Wat betreft aardse zaken ben ik gewoon democraat. De reden hiervoor is simpel, ons makkelijk corrupteerbare rasje kan niet in chaos leven maar zal last hebben van machtsmisbruik in een goed geregelt systeem. Democratie is een soort middenweg, een comprimie van beide.
Spiritueel socialist; een bewoording waarmee ik zelf kon leven om mijn eigen denkwijze in samen te vatten.
Laten we eerst stellen dat ik ten zeerste sceptisch ben over het naleven. Energie gaat niet verloren, zoals een naleven zo stellen. Energie is ook niet oneindig, sterker nog in mijn opzicht is alleen eindigheid werkelijk oneindig.
Die combinatie van factoren stelt een naleven vrijwel uit. Wedergeboorte klinkt al beter, maar een consistent wedergeboorte, dus de intactheid van een ziel vind ik weer niet mogelijk. Wel wedergeboorte in hergebruik van de materialen door de natuur.
Maar ik houd altijd rekening met de onzekerheidsfactor, de standaard 1/10 procent die ik aanhoud voor het geval dat. Je kunt immers nooit alles zeker weten. Daarom ben ik Spiritueel Socialist.
Het houd simpelweg in dat ik van mening ben dat geen ziel (indien zoiets bestaat) hoger is dan een ander. Geen enkel wezen is hoger dan een ander, dus ook niet de maker!
Als er zo'n illustere 'hem' is dan moet ik eens met hem babbelen over vrijheid van meningsuiting enzo. Want 'hij' weet schijnbaar niet wat dat inhoud en dat 'hij' niet zomaar regels mag planten op anderen.quote:Mijn vorige stukje, de Spiritueel Socialist, behandelde mijn standpunt wat betreft naleven, het bestaan van God (of beter gezegt; waarom hij wellicht niet bestaat) en mijn afkeer van religie. Ik verklaarde erin dat ik mijnzelf een Spiritueel Socialist noem. Met Spiritueel Socialist bedoel ik dat alle zielen (indien zoiets bestaat) gelijk zijn aan elkaar, inclusief mijzelf en de maker.
Ik kon echter niet verder gaan want ik had ook nog een tentame op me wachten.
De reden waarom ik die instelling van Spiritueel Socialist inneem hebben te maken met de positie van de entiteit zoals religies hem afschilderen problematisch is. God-achtige entiteiten staan hoger omdat ze 'almachtig' zijn en omdat zij ons 'gemaakt hebben'. Ze mogen ons regels opleggen. Ik zal nu niet uitgebreid gaan filosoferen over of deze regels door mensen zijn gemaakt of door een God, al zou mijn standpunt in zo'n zaak duidelijk naar mensen neigen.
Ik ga nu eens in op de andere kant, waarom zou een 'God-achtige' entiteit boven de gewone ziel staan?
Dat hij almachtig is geeft hem niet het recht boven de gewone ziel te staan. Als dat zo is zouden de machtigen op aarde altijd regels mogen dicteren over ons. Almachtigheid is gewoonweg een oneindig hogere trap van grotere macht. Dat een 'God-achtige' entiteit ons zou hebben gemaakt is ook geen geldige reden; Wie zegt dat ieder bestaand wezen wel gelukkig is met zijn bestaan, of dankbaar?! De oppering dat een niet-bestaan wezen niet kan zeggen dat hij bestaat is puur esthetisch, maar in mijn kunnen zal ik toch hierop ingaan. Een almachtige 'God-entiteit' zou inzien dat bepaalde wezen niet willen bestaan voordat ze bestaan. Een niet-almachtige 'God-antiteit' zou de wijsheid moeten bezitten dat sommige niet dankbaar zullen zijn voor hun bestaan, en niet enkel met onlogische redenen.
Het valt daarbij dus te zeggen dat een 'God-achtige' entiteit geen recht heeft om andere zielen te dicteren wat te doen, hoe machtig hij ook mag zijn. Hij mag ook niet oordelen over andere zielen wegens die redenen. Goed, ik geloof dat nu ongeveer het moment is dat sommige zeer religieuze mensen mij voor duivelsaanbidder aanwijzen.
Dat is niet zo. Ter vergelijking noem ik maar even de gevallen aartsengel Gabriel uit het Nieuwe Testament van het Christendom. Gabriel (hernoemt naar Lucifer toen hij was verbannen) opperde dat menselijke zielen niet het recht hadden om in de hemel te komen, simpelweg omdat zij menselijk waren. Dat is oordelen over zielen zonder recht, net als bij 'God-entiteiten' en dus verwerp ik Gabriel zijn visie ook.
--------------------------------------------------------------------------------
Voor de gewone Atheist\ Humanist c.q. Nederlander zoals wellicht u lijk ik nu zo gek als een deur. Gegeven, dit is niet allerdaagse kost. Welnu sta mij toe het uit te leggen. Ik houdt altijd rekening met de onwaarschijnlijkheidsfactor en probeer dus altijd een sluitend antwoord te vinden met logisch redeneren.Zelfs in een onlogische situatie kan er met logisch redeneren een uitweg zijn.
Nee, ik ben geen nerd, ik heb emoties maar die moet je als mens bij mij verdienen om te zien.
Ik wil erop wijzen dat ik doorsnee wijze dus niet uitga van een naleven of eenGod, deze redenatie is gewoon opgestelt als visie op het mogelijke. Want zoals u weet streef ik enkel naar het mogelijke.
Ik dank u voor de aandacht.
/Post Scriptum: Ik merkte tijdens het nalezen dat ik God als een 'hij' afschrijf. DIt is de macht der gewoonte, maar het spreekt voorzich dat God ook gemakkelijk een 'Zij' of een 'Iets' kan zijn.
I mean no harm
De dood is er om leven mogelijk te maken.
Vanuit die theorie moet je eigenlijk verder denken...
maar niet vanavond
Vanuit die theorie moet je eigenlijk verder denken...
maar niet vanavond
De dood is voor mij terugkeer naar hem die jou voor het eerst schiep.. Of je nu gelooft in hem of niet je ziel zal terug keren tot hem.quote:Op zaterdag 14 januari 2006 23:00 schreef pomtiedom het volgende:
[..]
ow...ik ben je al voor geweest en heb daar aardig wat kritiek op
[..]
En natuurlijk
[..]
Als er zo'n illustere 'hem' is dan moet ik eens met hem babbelen over vrijheid van meningsuiting enzo. Want 'hij' weet schijnbaar niet wat dat inhoud en dat 'hij' niet zomaar regels mag planten op anderen.
Jij gaat de alwetende/machtige wat bij leren? Right!
Macht geeft niet het recht op oordelen over anderen. Almachtigheid is een oneindig hogere trap van machtiger. Staat ook in het stukje. L-E-Z-E-N!quote:Op zaterdag 14 januari 2006 23:03 schreef Triggershot het volgende:
[..]
De dood is voor mij terugkeer naar hem die jou voor het eerst schiep.. Of je nu gelooft in hem of niet je ziel zal terug keren tot hem.
Jij gaat de alwetende/machtige wat bij leren? Right!
I mean no harm
quote:Op zaterdag 14 januari 2006 23:07 schreef pomtiedom het volgende:
[..]
Macht geeft niet het recht op oordelen over anderen. Almachtigheid is een oneindig hogere trap van machtiger. Staat ook in het stukje. L-E-Z-E-N!
Ik ben niet geinteresseerd in jouw mening over de dood, in OP gaat het over wat is de dood voor jou,
ik geef er mijn visie over. Reageer er lekker op los prima, maar verwacht geen discussie van mij aangezien ik geloof en jij niet gelooft in mijn overtuiging.
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 14-01-2006 23:12:02 ]
Daar kan ik mee leven.quote:Op zaterdag 14 januari 2006 23:11 schreef Triggershot het volgende:
[..]
Ik ben niet geinteresseerd in jouw mening over de dood, in OP gaat het over wat is de dood voor jou,
ik geef er mijn visie over. Reageer er lekker op los prima, maar verwacht geen discussie van mij aangezien ik geloof en jij niet gelooft in mijn overtuiging.
I mean no harm
Als ik het zou moeten personificeren zou ik de dood zien als een aantrekkelijke man of vrouw. In ieder geval denk ik dat je zelf weinig invloed kunt uitoefenen op de dood. Je kunt de dood uitdagen, maar of dat het beoogde effect brengt weet je niet. De dood is hier de beslissende factor.
De dood is het eindpunt en daarmee de best denkbare stimulans om iets moois te maken van je leven.
Wie gelooft in God gelooft niet in al die andere 19.999 goden.
Ik geloof niet in 20.000 goden. Zo'n klein verschil maar zoveel discussie.
Ik geloof niet in 20.000 goden. Zo'n klein verschil maar zoveel discussie.
ik geloof zelf in leven na de fysieke dood dus de echte dood die er voor mij bestaat is als ik niet meer bewust ben of geestelijk heel erg leeg.
Dus je wordt geboren uit het niets en gaat dood in het niets. Maar hoe zou het voelen wanneer het licht uitgaat. Vreemde vraag wellicht maar ik ben gewoon nieuwsgierig. Het zal niet als slapen voelen, zelfs in diepe slaap heb je nog licht branden waarschijnlijk.
Helemaal niet bestaan. Niet eens in diepe slaap kunnen verkeren. Of is niet bestaan zoals slapen?
Nu ik er zo over nadenk begin ik me toch te knijpen. Ik bedoel, heb nog veel in te halen voordat ik dood ga, moet maar eens wat meer van het leven genieten en minder zeuren.
Geniet van het leven zolang het nog kan, voordat je het weet is het te laat
Tijden heb ik gelooft in leven na de dood, maar toch, als je bedenkt dat je licht uitgaat, waarom zou het licht weer aangaan na verloop van tijd? Misschien kan dat wel maar dat kan ook pas na 10000 miljard jaar weer te gebeuren, als je pech/geluk hebt. Of je blijft dood.
Maar als je ooit tot leven bent gekomen, zou het toch nog eens mogelijk moeten zijn. Maar dan ervaar je het toch niet, omdat je iets of iemand anders bent. Dus dan heb je helemaal niets aan reincarnatie.
Helemaal niet bestaan. Niet eens in diepe slaap kunnen verkeren. Of is niet bestaan zoals slapen?
Nu ik er zo over nadenk begin ik me toch te knijpen. Ik bedoel, heb nog veel in te halen voordat ik dood ga, moet maar eens wat meer van het leven genieten en minder zeuren.
Geniet van het leven zolang het nog kan, voordat je het weet is het te laat
Tijden heb ik gelooft in leven na de dood, maar toch, als je bedenkt dat je licht uitgaat, waarom zou het licht weer aangaan na verloop van tijd? Misschien kan dat wel maar dat kan ook pas na 10000 miljard jaar weer te gebeuren, als je pech/geluk hebt. Of je blijft dood.
Maar als je ooit tot leven bent gekomen, zou het toch nog eens mogelijk moeten zijn. Maar dan ervaar je het toch niet, omdat je iets of iemand anders bent. Dus dan heb je helemaal niets aan reincarnatie.
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Ik heb het wel ervaren dromenvanger..psychisch doodgaan is ook een kunst
een heks zorgt altijd voor een goede zak appels..twee groene en een bruine..zorg er als heks voor dat er een mooie rode in het midden legt en dat deze als eerste wordt gepakt omdat hij er smakelijk uitziet..Sluit het gesprek af met: eet smakelijk
mmzz. Als ik mezelf op de 'spirituele modus 'zet zou ik ook een mooie uiteenzetting
over de dood c.q ontwaken kunnen maken,
maar mijn angstige , menselijk kant , de instinctieve kant die vecht voor leven is idd als
'de dood'voor de dood.
Het moment van wegglijden , het overgeven van de controle is een verschrikkelijk gedachte.
Ik wil mijn bewuste ik niet verliezen..
komt ook omdat ik zwanger ben.. ik merk dat mijn moederinstinct begint te werken..
over de dood c.q ontwaken kunnen maken,
maar mijn angstige , menselijk kant , de instinctieve kant die vecht voor leven is idd als
'de dood'voor de dood.
Het moment van wegglijden , het overgeven van de controle is een verschrikkelijk gedachte.
Ik wil mijn bewuste ik niet verliezen..
komt ook omdat ik zwanger ben.. ik merk dat mijn moederinstinct begint te werken..
I know, gevoel en beleving kan door depressie ook helemaal weg zijn tot nul komma nul. Maar dan nog is er altijd een sprankje hoop dat het later beter gaat.
Wil trouwens niet al teveel bezig zijn met de dood Gisteren zag ik hem nog als vriend, maar nu ik ff verder aan het denken ben, begin ik hem/haar niet meer zo aardig te vinden. Tis maar net welk idee je erover hebt.
Denk je trouwens dat je na de dood meteen terecht komt waar je zijn moet? Of denk je dat het zo is dat je unfinished zaken nog moet afhandelen. Ik persoonlijk denk dat je gewoon meteen op de plek terecht komt. Dat er helemaal geen proces komt van heling en klaar zijn voor het echte werk.
Je gaat dood en in een klap ben je genezen mocht je niet genezen zijn of wat dan ook.
Ik bedoel dus ook. Een aantal beweren dat je bij zelfmoord gaat zwerven heel erg lang. Persoonlijk denk ik dat de dood zorgt dat alles in een keer wordt opgelost in het niets. Misschien dat het ff een krachtuitspatting is van flitsen van je leven of iets dergelijks.
Maar nogmaals, ik ben nog nooit dood gegaan in het echt. Psychisch wel in een dal gezeten maar wat betreft de echte dood blijft het voor mij gissen.
Toch vind ik het af en toe "belangrijjk" en interessant om eens een licht te werpen op de dood. Alsof het moet van mezelf, omdat de dood bij mijn leven hoort zoals ik al zei. De dood is misschien nog belangerijker omdat de dood eeuwig is. Het leven is slechts tijdelijk.
Dus waarom zou ik me nu niet al verbonden maken met de dood een beetje? Misschien kan ik vriendjes worden met hem of haar Dat die straks zegt van.." Je hebt me aandacht gegeven in je vroege levensjaren, dus jij gaat lekker op je gemak naar de eeuwige jachvelden, voor jou is al een plaatsje gereserveerd"
Wil trouwens niet al teveel bezig zijn met de dood Gisteren zag ik hem nog als vriend, maar nu ik ff verder aan het denken ben, begin ik hem/haar niet meer zo aardig te vinden. Tis maar net welk idee je erover hebt.
Denk je trouwens dat je na de dood meteen terecht komt waar je zijn moet? Of denk je dat het zo is dat je unfinished zaken nog moet afhandelen. Ik persoonlijk denk dat je gewoon meteen op de plek terecht komt. Dat er helemaal geen proces komt van heling en klaar zijn voor het echte werk.
Je gaat dood en in een klap ben je genezen mocht je niet genezen zijn of wat dan ook.
Ik bedoel dus ook. Een aantal beweren dat je bij zelfmoord gaat zwerven heel erg lang. Persoonlijk denk ik dat de dood zorgt dat alles in een keer wordt opgelost in het niets. Misschien dat het ff een krachtuitspatting is van flitsen van je leven of iets dergelijks.
Maar nogmaals, ik ben nog nooit dood gegaan in het echt. Psychisch wel in een dal gezeten maar wat betreft de echte dood blijft het voor mij gissen.
Toch vind ik het af en toe "belangrijjk" en interessant om eens een licht te werpen op de dood. Alsof het moet van mezelf, omdat de dood bij mijn leven hoort zoals ik al zei. De dood is misschien nog belangerijker omdat de dood eeuwig is. Het leven is slechts tijdelijk.
Dus waarom zou ik me nu niet al verbonden maken met de dood een beetje? Misschien kan ik vriendjes worden met hem of haar Dat die straks zegt van.." Je hebt me aandacht gegeven in je vroege levensjaren, dus jij gaat lekker op je gemak naar de eeuwige jachvelden, voor jou is al een plaatsje gereserveerd"
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
vallen en weer opstaan is een manier, practise makes perfect.
een heks zorgt altijd voor een goede zak appels..twee groene en een bruine..zorg er als heks voor dat er een mooie rode in het midden legt en dat deze als eerste wordt gepakt omdat hij er smakelijk uitziet..Sluit het gesprek af met: eet smakelijk
Ik geloof niet echt in 1 specifieke god... maar de kans dat je nu bij toeval - precies op het moment van het NU - leeft lijkt me niet zo groot. Al je fysieke elementen blijven behouden en worden hergebruikt. Het lijkt me niet geheel onwaarschijnlijk dat er ergens weer een ding ontstaat waarbij je een IK-gevoel krijgt. Hoe dat zou moeten werken weet ik ook niet
Maar ergens komt dat IK-gevoel vandaan... dus waarom zou het niet nog eens geproduceerd kunnen worden...
Maar ergens komt dat IK-gevoel vandaan... dus waarom zou het niet nog eens geproduceerd kunnen worden...
STOLEN GOODS - email me for further information *O*
[img]http://forum.fok.nl/usericons/22838/steun.jpg[/img]
[img]http://forum.fok.nl/usericons/22838/steun.jpg[/img]
Ik denk dat je wanneer de tijd daar is en je gaat een natuurlijke dood tegemoet, dat het dan heel geleidelijk kan gaan. Het zal niet van het ene op het andere moment zo zijn dat je in een diep gat valt volgens mij.quote:Op zondag 15 januari 2006 09:38 schreef nanalune het volgende:
Het moment van wegglijden , het overgeven van de controle is een verschrikkelijk gedachte.
Ik wil mijn bewuste ik niet verliezen.
Maar misschien kun je jezelf erop voorbereiden. Er zijn ook mensen die je kunnen begeleiden als je op je sterfbed ligt, iemand die je handje vasthoudt bijvoorbeeld
Heb ook verhalen gehoord van mensen die waren op het sterfbed super angstig, ik denk dat je het jezelf dan alleen maar moeilijk maakt.
Dan kun je de dood nog beter de vriend houden of maken. Dat je zelf je reis bepaald en de snelheid dat het gebeurt.
Damn ik moet een uitvaartmaatschappij op gaan richten Zit nog groot geld in ook
Ben trouwens helemaal levend, ik wil niet dood. Toch boeit de dood me op een bepaalde manier de laatste tijd. En dan kan ik maar beter nu ff ermee bezig zijn, dan straks als het te laat is. Heb zo'n voorgevoel dat het goed is om ff duidelijk te krijgen wat de dood nu inhoudt dus.
En dan druk ik maar op invoeren, anders blijf ik mezelf herhalen.
Tis voor mij een soort van "spirituele" zoektocht, spiritueel gebruik ik niet graag. Je kunt het ook algemene ontwikkeling noemen. Maar algemeen ??? Is de dood wel algemeen. De dood is voor iedereen geldig, dus het is aardig algemeen.
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
De dood wordt gemeden in deze maatschappij.. het wordt alleen aangehaald als iets wat je uit moet stellen en kunt vermijden door'veiligheid'. In principe wordt er niet geleerd aan de kinderen om geen angst te hebben.
Maar het is van levensbelang om de dood te leren kennen , want het haalt tevens vele andere angsten in je leven weg. Veel angsten in je leven zijn uiteindelijk gebasseerd op angst voor de dood. wat dat betreft ( en wat mij betreft is dat niet het enige) hebben wij een arme cultuur.
Maar het is van levensbelang om de dood te leren kennen , want het haalt tevens vele andere angsten in je leven weg. Veel angsten in je leven zijn uiteindelijk gebasseerd op angst voor de dood. wat dat betreft ( en wat mij betreft is dat niet het enige) hebben wij een arme cultuur.
Het ego inderdaad, maar het ego laat ook los tijdens het dood gaan waarschijnlijk. Het ego zit verbonden aan je lichaam als het ware. Als je lichaam sterft, zal het ego ook sterven. Of is het zo dat het ego op zoek gaat naar een nieuw iets waar het zich aan kan vast hechten?quote:Op zondag 15 januari 2006 09:41 schreef Aarde het volgende:
Ik geloof niet echt in 1 specifieke god... maar de kans dat je nu bij toeval - precies op het moment van het NU - leeft lijkt me niet zo groot. Al je fysieke elementen blijven behouden en worden hergebruikt. Het lijkt me niet geheel onwaarschijnlijk dat er ergens weer een ding ontstaat waarbij je een IK-gevoel krijgt. Hoe dat zou moeten werken weet ik ook niet
Maar ergens komt dat IK-gevoel vandaan... dus waarom zou het niet nog eens geproduceerd kunnen worden...
Zover ben ik nog niet in mijn zoektocht.
Je hebt een ziel, geest, ego, mind. Misschien is je ego wel het sterkste aanwezig. Dat je ego de trip gaat maken naar een andere wereld mocht een andere wereld bestaan. Of je ego valt in de diepe kuil van het dode. Het land van de doden dus. Waar je statisch op je plek valt alsof je gegraveerd bent in een muur. En waar je gewoon kunt rusten en eeuwig zult blijven hangen en staan.
Of zal dat ego zich los maken en op zoek blijven gaan? Maar dan nog heb je een cel nodig waar je nieuw leven door krijgt? Of is het misschien zo dat het ego pas later aan de orde komt? In geval van een mens dus, eerst vindt de bevruchting plaats en daarna komt het ego aanzetten?
I don't know. Correct me if I am wrong.
Toch interessant, zo kun je misschien ook verklaren hoe je in elkaar steekt als mens zijnde een beetje. En zodra ik zaken verklaard hebt, wordt ik weer wat meer helder
Dan gaat het zonnetje wat schijnen en zie ik dingen duidelijker ook. Alsof de puzzel zich in mijn persoonlijke geval aan het voltooien is.
Toevoeging over ego. Ik denk dat het ego het sterkste verzet voert bij het dood gaan. Immers, je ego wilt geen afstand doen, tenzij je dood wilt gaan. Wil je niet dood of heb je moeite met loslaten dan zal je ego in de wegzitten. Je ego kan dus wel verdwijnen, sommigen beweren dat je als mens zijnde het beste helemaal zonder ego kunt leven. Maar goed, daar gaat het niet om.
Dus toch, het ego gaat niet om zoek naar een nieuw gedaante een nieuwe gastheer?
Als je zegt van, neem me maar mee, dan geef je je over. Dus dan nog gaat het ego mee richting de dood. Moet me sowieso nog eens verdiepen in het hele ego en over waar herinneringen zijn opgeslagen en die hele zooi. Ik bedoel het bewuste en onderbewuste en alles. Dat bepaald uiteindelijk ook je reis.
Alles alles alles alles verklaren
[ Bericht 3% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 15-01-2006 09:56:32 ]
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Ik geloof dat er 2 gangbare theorieen zijn over het IK; 1 is dat het een ziel is, en 2 de stroompjes die in je hersenen lopen. Ik zie bij beiden geen logica dat het perse slechts 1 x per IK-gevoel kan voorkomen door de tijd heen. Misschien vergaat het, maar komt het terug, misschien blijft het. Of misschien vergaat het maar alleen.quote:Op zondag 15 januari 2006 09:47 schreef Dromenvanger het volgende:
[..]
Het ego inderdaad, maar het ego laat ook los tijdens het dood gaan waarschijnlijk. Het ego zit verbonden aan je lichaam als het ware. Als je lichaam sterft, zal het ego ook sterven. Of is het zo dat het ego op zoek gaat naar een nieuw iets waar het zich aan kan vast hechten?
Zover ben ik nog niet in mijn zoektocht.
Je hebt een ziel, geest, ego, mind. Misschien is je ego wel het sterkste aanwezig. Dat je ego de trip gaat maken naar een andere wereld mocht een andere wereld bestaan. Of je ego valt in de diepe kuil van het dode. Het land van de doden dus. Waar je statisch op je plek valt alsof je gegraveerd bent in een muur. En waar je gewoon kunt rusten en eeuwig zult blijven hangen en staan.
Of zal dat ego zich los maken en op zoek blijven gaan? Maar dan nog heb je een cel nodig waar je nieuw leven door krijgt? Of is het misschien zo dat het ego pas later aan de orde komt? In geval van een mens dus, eerst vindt de bevruchting plaats en daarna komt het ego aanzetten?
I don't know. Correct me if I am wrong.
Toch interessant, zo kun je misschien ook verklaren hoe je in elkaar steekt als mens zijnde een beetje. En zodra ik zaken verklaard hebt, wordt ik weer wat meer helder
Dan gaat het zonnetje wat schijnen en zie ik dingen duidelijker ook. Alsof de puzzel zich in mijn persoonlijke geval aan het voltooien is.
Toevoeging over ego. Ik denk dat het ego het sterkste verzet voert bij het dood gaan. Immers, je ego wilt geen afstand doen, tenzij je dood wilt gaan. Wil je niet dood of heb je moeite met loslaten dan zal je ego in de wegzitten. Je ego kan dus wel verdwijnen, sommigen beweren dat je als mens zijnde het beste helemaal zonder ego kunt leven. Maar goed, daar gaat het niet om.
Dus toch, het ego gaat niet om zoek naar een nieuw gedaante een nieuwe gastheer?
Ach we zullen wel merken
STOLEN GOODS - email me for further information *O*
[img]http://forum.fok.nl/usericons/22838/steun.jpg[/img]
[img]http://forum.fok.nl/usericons/22838/steun.jpg[/img]
Op dit moment zou ik zeggen. Het "ik" is permanent aanwezig en blijft maar groeien en groeien. Dus ik zou vanzelf nu op dit moment zeggen dat je alles meeneemt wat je hebt opgedaan in dit leven. Dat het een continu proces is tot een einddoel. Einddoel is niet juist, het is gewoon een continu proces, er hoeft niet eens een doel te zijn, je gaat altijd een richting op. Maakt niet uit welke kant je opgaat.quote:Op zondag 15 januari 2006 09:53 schreef Aarde het volgende:
[..]
Ik geloof dat er 2 gangbare theorieen zijn over het IK; 1 is dat het een ziel is, en 2 de stroompjes die in je hersenen lopen. Ik zie bij beiden geen logica dat het perse slechts 1 x per IK-gevoel kan voorkomen door de tijd heen. Misschien vergaat het, maar komt het terug, misschien blijft het. Of misschien vergaat het maar alleen.
Ach we zullen wel merken
Maar dat zeg ik dus nu Morgen kan ik weer anders denken. Hoewel het voor mij nu als logisch aanvoelt dat er geen einde aan hoeft te komen.
Ik merk wanneer het logisch aanvoelt dat er meer licht in de ogen schijnt hier Kan raar klinken maar zodra ik zaken voor mezelf op een rijtje heb gezet, lijk ik meer licht op te vangen, dan lijkt het hele huis helder verlicht te zijn als het ware. Alsof er dingen veranderen in mijn hersens of in de omgeving, alsof wederom die persoonlijke puzzel zich aan het vormen is. ( ik zeg dat vaak maar het voelt gewoon prettig aan, kan het niet vaak genoeg zeggen )
Maar goed, ik ga koffie zetten. Het gaat me gewoon om de logica af en toe en om zaken in het juiste perspectief te plaatsen. Ondertussen is het nog altijd afwachten tot het moment daar is.
En we zullen inderdaad wel merken
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Hmmm de dood...
Als ik er echt over nadenk dan vind ik het maar eng.
Soms dan denk ik, 'elke dag die ik leef is weer een dag dichterbij mijn dood, en er komt een dag dat ik dood zal gaan'.
Yup, ik ben er bang voor.
Bang om de laatste adem uit te blazen, bang voor het ophouden met bestaan...
Maar dan probeer ik snel aan iets anders te denken.
Ik hoop dat ik per ongeluk ga. Gewoon, op een mooie leeftijd, nog voor ik dement of doodziek ben, over m'n eigen voeten struikelen ofzo. Laat mij maar gewoon gaan wanneer ik het niet verwacht en ik er ook geen tijd voor heb om er over na te denken.
Als ik er echt over nadenk dan vind ik het maar eng.
Soms dan denk ik, 'elke dag die ik leef is weer een dag dichterbij mijn dood, en er komt een dag dat ik dood zal gaan'.
Yup, ik ben er bang voor.
Bang om de laatste adem uit te blazen, bang voor het ophouden met bestaan...
Maar dan probeer ik snel aan iets anders te denken.
Ik hoop dat ik per ongeluk ga. Gewoon, op een mooie leeftijd, nog voor ik dement of doodziek ben, over m'n eigen voeten struikelen ofzo. Laat mij maar gewoon gaan wanneer ik het niet verwacht en ik er ook geen tijd voor heb om er over na te denken.
Tralalalaaa
je weet weer pcies te verwoorden wat ik voel!quote:Op zaterdag 14 januari 2006 21:46 schreef nokwanda het volgende:
Ik ben er als de dood voor.
Niet eens zozeer voor wat erna komt. Kan me niet eens echt veel schelen op het moment. Niet voor mezelf althans.
Nee... ik ben bang voor de achterblijvers. Ze zullen heus wel verder leven. dat zal door mijn eigen verscheiden echt niet stoppen. Maar ik wil bijvoorbeeld niet dat mijn zoon nu al zonder mij zou opgroeien. Ik wil hem ZIEN opgroeien en zien leven. Met mijn eigen aardse ogen. Met hem praten met mijn eigen aardse mond.
En ik ben bang voor het achterblijven. Voor de pijn van het verlies van een geliefde. En hoe meer ik het meemaak hoe meer pijn het doet. Gewoon het feit dat je die persoon niet meer fysiek kunt vasthouden. Zijn of haar huid niet meer zult voelen, zijn of haar stem nooit meer zult horen en het gat dat dat achterlaat.
Theorieen aan gaan hangen omtrend een ander zijn, een hiernamaals waar het vele malen beter is dan in dit leven lijken me alleen maar pleisters op de wonde die eigenlijk niet echt meer dicht gaat. Je blijft na het verlies van iemand altijd een stuk van jezelf missen.
Waarom zou dat zijn als alles een is en ook de doden er nog zijn, al is het in een andere vorm?
Of is het gewoon de angst voor verandering?
Typisch toch hoe vaak je dat doet!
Ik weet zeker dat mijn uders "er nog bij zijn"...
Maar wat ik wel heel erg mis is het lichamelijke contact... de arm om me heen, de knuffels.. De gezichtsuitdrukkingen tijdens een gesprek...
Het in de armen leggen van een kleinkind....
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
Het is me idd opgevallen dat er een paar mensen zijn met wie ik dat heb... over en weer. En dat door innet heen. Toch niet zo'n onpersoonlijk medium dus.quote:Op zondag 15 januari 2006 11:54 schreef vamperotica het volgende:
[..]
je weet weer pcies te verwoorden wat ik voel!
Typisch toch hoe vaak je dat doet!
Ik weet zeker dat mijn uders "er nog bij zijn"...
Maar wat ik wel heel erg mis is het lichamelijke contact... de arm om me heen, de knuffels.. De gezichtsuitdrukkingen tijdens een gesprek...
Het in de armen leggen van een kleinkind....
Maar over de dood..... ja.... mensen blijven bij je. Hoe? ik weet het echt niet. Ik blijf het een verdomd ingewikkelde materie vinden. Eenheid, terug naar een een maar delen die toch bij achterblijvers zijn. Reincarnatie. Waarom zijn mensen bij ons? Omdat ze in ons zitten? omdat ze zo'n elementair deel van onszelf geworden zijn? Is het dan allemaal een luchtspiegeling. Iets dat we onszelf als troost voorhouden? Zullen we het ooit echt weten voor we zelf dood zijn? Dat "aha!!!" Moment in levende lijve meemaken?
Soms lijkt het zo duidelijk. Maar nu is het me even een grote modderboel.
Umuntu Ngumuntu Ngabantu
"Those who look before they leap, never leap".
http://www.dierenthuis-naar-almere.nl
"Those who look before they leap, never leap".
http://www.dierenthuis-naar-almere.nl
Ik zie dood als: Slapen zonder dat je droomt
Voordat je geboren was (Niks dus)
Dat gevoel, ik kan het niet anders omschrijven. Gewoon: Leegte.
God let me live.
Voordat je geboren was (Niks dus)
Dat gevoel, ik kan het niet anders omschrijven. Gewoon: Leegte.
God let me live.
als je die 'status' al eens hebt gehad waar ben je dan bang voor? je zult dan ook wel weer eens geboren worden he als het hetzelfde was als voor je geboren werd...quote:Op zondag 15 januari 2006 12:15 schreef -Strawberry- het volgende:
Ik zie dood als: Slapen zonder dat je droomt
Voordat je geboren was (Niks dus)
Dat gevoel, ik kan het niet anders omschrijven. Gewoon: Leegte.
God let me live.
STOLEN GOODS - email me for further information *O*
[img]http://forum.fok.nl/usericons/22838/steun.jpg[/img]
[img]http://forum.fok.nl/usericons/22838/steun.jpg[/img]
Als je je niets van het 'vorige leven' kan herinneren, is dat toch hetzelfde als 1x leven?quote:Op zondag 15 januari 2006 12:17 schreef Aarde het volgende:
[..]
als je die 'status' al eens hebt gehad waar ben je dan bang voor? je zult dan ook wel weer eens geboren worden he als het hetzelfde was als voor je geboren werd...
Tenminste.. je hebt er niet veel aan om vaker te leven, als je het niet kan herinneren in je 'nieuwe leven'
Of is dat niet wat je bedoelde? In elk gaval dwing ik mezelf om er niet zo diep meer over na te denken, want echt, dan word ik gek.
Ik denk de angst voor verandering sowieso wel. De persoon die dood gaat die is er niet meer. Zo simpel is het in principe als het erop aankomt. De persoon is weg, alles is weg van die persoon. En er blijft een leegte achter.quote:Op zaterdag 14 januari 2006 21:46 schreef nokwanda het volgende:
Of is het gewoon de angst voor verandering?
Een totale leegte wil ik niet zeggen, je hebt nog altijd de herinneringen aan die persoon die je met je meedraagt.
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Je kunt dan beter stoppen met denken erover als je gek wordt ervan.quote:Op zondag 15 januari 2006 12:21 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Of is dat niet wat je bedoelde? In elk gaval dwing ik mezelf om er niet zo diep meer over na te denken, want echt, dan word ik gek.
Zelf heb ik door de jaren heen geleerd om met mate te denken, ik kan ook zo weer stoppen met denken en over iets anders gaan nadenken. Als het denken blijft rondcircelen over het onderwerp dan is het niet goed inderdaad.
Maar goed, wat dan als je het eeuwig leven hebt? Dat je altijd deze identiteit blijft aanhouden. Dat dit leven het eerste leven is, en dat hierna nog meer levens komen en nog meer levens komen.
Dat lijkt mij dus ook niet ideaal. Als je steeds doorgaat en doorgaat en doorgaat en steeds meer jezelf leert kennen en dichter bij de waarheid komt, dat alles verklaard is voor jezelf. Dan heeft het leven weinig zin meer volgens mij.
Dan heb ik het wel over een periode van 10,000 jaar bijvoorbeeld. Als je zolang leeft ben je dus echt uitgeleefd. Maar dan krijg je misschien hele andere vormen van leven? Dat de mens dan ondertussen heel anders eruit ziet ook.
Ik geloof ook niet dat de mens altijd zal bestaan zoals die nu bestaat maar dat is niets meer dan logisch. Over 100,000 jaar is het gewoon anders allemaal. Wie weet hoe de mensheid eruit ziet en hoever het is gegaan en of het uberhaupt nog aanwezig is hier allemaal.
Misschien is dan alles wel water, dat alles in het water leeft of in de lucht of wat dan ook. Misschien in een andere dimensie, als andere dimensies mogelijk zijn. Dat het lichaam dan niet meer nodig is als het ware.
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Zoiets zegt mijn vader ook. Die heeft lang gelden ooit es 3 weken in coma gelegen en omschreef dood zijn als leegte. Gewoon niks. Maar hij zei erbij dat het in zijn ogen maar net is wat je er zelf van denkt. Als jij een beeld van hemel of hel hebt zal dat het zijn.quote:Op zondag 15 januari 2006 12:15 schreef -Strawberry- het volgende:
Ik zie dood als: Slapen zonder dat je droomt
Voordat je geboren was (Niks dus)
Dat gevoel, ik kan het niet anders omschrijven. Gewoon: Leegte.
God let me live.
Maar ja.... hij was niet echt dood, maar in coma.
Wat ik in het licht van zijn uitspraken wel wonderlijk vond was dat ie toch wel al wetende wakker werd. Hij wist een heleboel van wat er zich in zijn afwezigheid had afgespeeld en hij kan dat zelf niet verklaren omdat hij voor zijn gevoel in een niets was.
Umuntu Ngumuntu Ngabantu
"Those who look before they leap, never leap".
http://www.dierenthuis-naar-almere.nl
"Those who look before they leap, never leap".
http://www.dierenthuis-naar-almere.nl
Maar wat doe je dan in die leegte als je dood bent. Bestaat er iets als 100 procent leegte?
Een leegte die zo leeg is, dat er niets mogelijk is. Dus echt leeg. Geen druppel meer in de verpakking.
Vraag me sterk af, hoe dat aanvoelt. Of voel je dan niets. Omdat er leegte is. Maar geldt dan niet de tegenstelling tussen zwart en wit ??? Ik bedoel, als er leegte is, dan is er vanzelf ook opvulling.
Kan iets bestaan zonder de tegenstelling? Alles is toch gebaseerd op tegenstellingen of niet? Hoe is een leegte mogelijk zonder vulling? Die leegte moet toch een omhulsel hebben? In ieder geval moet je de leegte kunnen vergelijken om het te kunnen plaatsen. Er moet iets zijn dat niet leeg is, anders bestaat leeg ook niet.
Maar ik weet niet of ik nu goed zit. Ik probeer een voorstelling te maken voor mezelf over leegte dus.
De leegte vergelijken met een weiland zonder bomen of planten? Maar dan heb je nog altijd de horizon.
Een leegte die zo leeg is, dat er niets mogelijk is. Dus echt leeg. Geen druppel meer in de verpakking.
Vraag me sterk af, hoe dat aanvoelt. Of voel je dan niets. Omdat er leegte is. Maar geldt dan niet de tegenstelling tussen zwart en wit ??? Ik bedoel, als er leegte is, dan is er vanzelf ook opvulling.
Kan iets bestaan zonder de tegenstelling? Alles is toch gebaseerd op tegenstellingen of niet? Hoe is een leegte mogelijk zonder vulling? Die leegte moet toch een omhulsel hebben? In ieder geval moet je de leegte kunnen vergelijken om het te kunnen plaatsen. Er moet iets zijn dat niet leeg is, anders bestaat leeg ook niet.
Maar ik weet niet of ik nu goed zit. Ik probeer een voorstelling te maken voor mezelf over leegte dus.
De leegte vergelijken met een weiland zonder bomen of planten? Maar dan heb je nog altijd de horizon.
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Leven en dood zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. De 2 duidelijkste tegenstellingen die bestaan.
Zonder leven geen dood. Zonder dood geen leven.
Dus als ik dan zeg dat zonder de dood geen leven mogelijk is, is dan met de dood wel leven mogelijk?
Als leven uit de dood is ontstaan, dan kan dat ook vaker gebeuren. Maar dan wel steeds anders, rond je een bepaald leven af, dan ontstaat er iets nieuws voor in de plaats. En wanneer kun je zeggen dat het leven is afgerond?
Persoonlijk vind ik het afsterven van het lichaam geen afronding. Pas als de ziel en geest helemaal ontwikkeld is en zover ontwikkeld is dat er niets meer te ontwikkelen valt, dan pas is de dood op zijn plaats. Maar wie zegt dat de dood uberhaupt op de plaats is.
Heb je alles ontwikkeld dan ben je klaar. Is het dan toch tijd om te gaan? En komt er aan ontwikkeling uberhaupt een einde?
Gaat het om voltooiing of niet? En bestaat de ultieme voltooiing van een menselijke ziel en geest wel? Wordt het niet steeds uitgebreider. Moet je niet eerst alles gezien en gelezen gehoord en gedaan hebben, voordat je dood mag gaan?
Is de dood dus pas het einde als alles gedaan is? Is de dood misschien zo van karakter dat hij of zij zegt, je gaat maar weer leven, je gaat maar je leven afronden.
Dan komt vanzelf die theorie naar boven wat ik ooit tegenkwam dat je steeds opnieuw geboren wordt in dezelfde gedaante. Je wordt zovaak opnieuw geboren, totdat het leven wel zo gegaan is zoals het moet gaan.
Maar dit is dan misschien een hele rare theorie. Maar toch voor mij wel een beetje logisch.
Maar dan gaat het over, wanneer de dood gerechtvaardigd is ook. En of de dood zich bezig houdt met rechtvaardigheid.
En stiekem ff over het eeuwige leven. Is het mogelijk om boven de dood te staan? Is dat gewoon onmogelijk of kun je zeggen van, de dood hoeft niet persee te komen. Je hebt er zelf vat op. Wanneer je dood begrijpt is het wel makkelijker om het te voorkomen, mocht het zo zijn dat ik dat zou willen.
Of komt de dood wanneer hij komt. En is de tijd nooit reip, dan komt hij gewoonweg niet. Omdat je gewoon niet richting de dood leeft. Je leeft van de dood af. Je loopt een andere richting op. De dood staat bij punt b en ik loop richting punt a.
Zonder leven geen dood. Zonder dood geen leven.
Dus als ik dan zeg dat zonder de dood geen leven mogelijk is, is dan met de dood wel leven mogelijk?
Als leven uit de dood is ontstaan, dan kan dat ook vaker gebeuren. Maar dan wel steeds anders, rond je een bepaald leven af, dan ontstaat er iets nieuws voor in de plaats. En wanneer kun je zeggen dat het leven is afgerond?
Persoonlijk vind ik het afsterven van het lichaam geen afronding. Pas als de ziel en geest helemaal ontwikkeld is en zover ontwikkeld is dat er niets meer te ontwikkelen valt, dan pas is de dood op zijn plaats. Maar wie zegt dat de dood uberhaupt op de plaats is.
Heb je alles ontwikkeld dan ben je klaar. Is het dan toch tijd om te gaan? En komt er aan ontwikkeling uberhaupt een einde?
Gaat het om voltooiing of niet? En bestaat de ultieme voltooiing van een menselijke ziel en geest wel? Wordt het niet steeds uitgebreider. Moet je niet eerst alles gezien en gelezen gehoord en gedaan hebben, voordat je dood mag gaan?
Is de dood dus pas het einde als alles gedaan is? Is de dood misschien zo van karakter dat hij of zij zegt, je gaat maar weer leven, je gaat maar je leven afronden.
Dan komt vanzelf die theorie naar boven wat ik ooit tegenkwam dat je steeds opnieuw geboren wordt in dezelfde gedaante. Je wordt zovaak opnieuw geboren, totdat het leven wel zo gegaan is zoals het moet gaan.
Maar dit is dan misschien een hele rare theorie. Maar toch voor mij wel een beetje logisch.
Maar dan gaat het over, wanneer de dood gerechtvaardigd is ook. En of de dood zich bezig houdt met rechtvaardigheid.
En stiekem ff over het eeuwige leven. Is het mogelijk om boven de dood te staan? Is dat gewoon onmogelijk of kun je zeggen van, de dood hoeft niet persee te komen. Je hebt er zelf vat op. Wanneer je dood begrijpt is het wel makkelijker om het te voorkomen, mocht het zo zijn dat ik dat zou willen.
Of komt de dood wanneer hij komt. En is de tijd nooit reip, dan komt hij gewoonweg niet. Omdat je gewoon niet richting de dood leeft. Je leeft van de dood af. Je loopt een andere richting op. De dood staat bij punt b en ik loop richting punt a.
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Was ik maar dood.. Ik ben er helemaal niet bang voor.
Het leven is veel enger.
Leven kan zoveel pijn doen dat de dood soms de enige uitweg is.
Het leven is veel enger.
Leven kan zoveel pijn doen dat de dood soms de enige uitweg is.
Giftig, Fel
Agressief en
Razendsnel
Agressief en
Razendsnel
Nou, dan ligt het eraan hoe je het leven ervaart en beleeft. Je kunt het leven zien als uitdaging of je ziet het leven als opdracht. De manier waarop je tegen het leven aankijkt is al van essentieel belang over hoe je in het leven staat.
Niet dat ik de moedigste ben, maar ik probeer zoveel mogelijk te benaderen als uitdaging. En dat wil ik richting de toekomst sowieso gaan doen nog meer. Ieder probleem als uitdaging zien om op te lossen.
De uitdaging zien van boven je problemen staan. De uitdaging zien van buiten je hoofd denken. Ook qua ondernemen de uitdaging zien, niet alleen met denken natuurlijk. Denken is niet het ultieme. Het gaat vaak nog meer om het doen. En bij doen zit denken meestal in de weg. Maar voordat je kunt gaan doen, zul je eerst probleemvrij moeten zijn. Om over de drempel te stappen. Wederom die balans De balans tussen voelen, denken en doen. Iedereen kan denk ik in perfecte balans verkeren en in het juiste karma zitten. In het juiste ritme liever gezegd. Maar goed, dan ben ik zelf nu zo optimistisch dat ik uitga van dat standpunt. Dat het leven helemaal niet moeilijk hoeft te zijn, wanneer je weet hoe het werkt.
Weet je dat het leven echt heerlijk is als je niet in je hoofd maar buiten je hoofd denkt.
Vandaag zit ik buiten het hoofd met denken en dat voelt als ultieme vrijheid. Heb altijd in het hoofd gezeten, en zit je buiten het hoofd dan is het ook makkelijker om zaken goed te bekijken. Zit je in het hoofd met denken dan spreek je continu jezelf tegen en als je problemen hebt van persoonlijke aard dan komt er ook zelden tot nooit een goede oplossing.
Maar dan gaat het al snel richting levensloop en levensaanpak en denken en balans.
Maar het leven als opdracht, dat is denk ik niet de juiste aanpak. Bij een opdracht kijk je tegen zaken op, bij een uitdaging heb je dat niet. Bij een uitdaging kijk je tegen zaken aan? Of hoe noem je dat.
Niet dat ik de moedigste ben, maar ik probeer zoveel mogelijk te benaderen als uitdaging. En dat wil ik richting de toekomst sowieso gaan doen nog meer. Ieder probleem als uitdaging zien om op te lossen.
De uitdaging zien van boven je problemen staan. De uitdaging zien van buiten je hoofd denken. Ook qua ondernemen de uitdaging zien, niet alleen met denken natuurlijk. Denken is niet het ultieme. Het gaat vaak nog meer om het doen. En bij doen zit denken meestal in de weg. Maar voordat je kunt gaan doen, zul je eerst probleemvrij moeten zijn. Om over de drempel te stappen. Wederom die balans De balans tussen voelen, denken en doen. Iedereen kan denk ik in perfecte balans verkeren en in het juiste karma zitten. In het juiste ritme liever gezegd. Maar goed, dan ben ik zelf nu zo optimistisch dat ik uitga van dat standpunt. Dat het leven helemaal niet moeilijk hoeft te zijn, wanneer je weet hoe het werkt.
Weet je dat het leven echt heerlijk is als je niet in je hoofd maar buiten je hoofd denkt.
Vandaag zit ik buiten het hoofd met denken en dat voelt als ultieme vrijheid. Heb altijd in het hoofd gezeten, en zit je buiten het hoofd dan is het ook makkelijker om zaken goed te bekijken. Zit je in het hoofd met denken dan spreek je continu jezelf tegen en als je problemen hebt van persoonlijke aard dan komt er ook zelden tot nooit een goede oplossing.
Maar dan gaat het al snel richting levensloop en levensaanpak en denken en balans.
Maar het leven als opdracht, dat is denk ik niet de juiste aanpak. Bij een opdracht kijk je tegen zaken op, bij een uitdaging heb je dat niet. Bij een uitdaging kijk je tegen zaken aan? Of hoe noem je dat.
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Heel mooi gezegd,en fijn voor je dat je zo optimistisch bent.
Maar wat heb ik aan woorden zoals in en buiten je hoofd denken?
Telkens als ik denk dat het goed gaat,gebeurt er iets wat alles anders maakt.
Ik heb in mijn leven zoveel meegemaakt,ik vraag me af hoeveel een mens kan hebben en hoeveel mij nog te wachten staat.
Ik verlang naar rust. Ik wil niet meer denken en voelen.Ik wil gewoon helemaal niks meer.
Maar wat heb ik aan woorden zoals in en buiten je hoofd denken?
Telkens als ik denk dat het goed gaat,gebeurt er iets wat alles anders maakt.
Ik heb in mijn leven zoveel meegemaakt,ik vraag me af hoeveel een mens kan hebben en hoeveel mij nog te wachten staat.
Ik verlang naar rust. Ik wil niet meer denken en voelen.Ik wil gewoon helemaal niks meer.
Giftig, Fel
Agressief en
Razendsnel
Agressief en
Razendsnel
Zodra je het verleden kunt loslaten, telt hetgeen dat je vroeger meemaakte niet meer mee.
Maar goed, als problemen zo hoog zijn opgestapeld dan lijkt het een berg te zijn en daar weet ik alles van. Maar als je uit de problemen bent, kun je blij zijn dat je nog leeft. En geen enkel probleem is groot genoeg dat het niet opgelost kan worden.
En dan moet je klein beginnen. De berg stuk voor stuk afbreken. En dat heeft ook tijd nodig waarschijnlijk.
En als het goed gaat, hoeft het niet te betekenen dat het goed blijft gaan. Terugval zal altijd optreden in zekere mate, maar door terugval kun je weer gaan voor vooruitgang en zo gaat dat door en door en door en door en door en door. En ook al val je steeds terug, je blijft altijd winst boeken bij iedere overwinning die je boekt op een terugval. Omdat je die ellende al gehad hebt in het leven
Verlichting betekent voor mij dus geen problemen meer hebben, maar er dient zich altijd iets nieuws aan dat de aandacht eist. Al is het de vraag over waarom en hoe en zus en zo. Heb je problemen opgelost dan ga je op zoek naar invulling, meer invulling.
Maar ik zit weer in het hoofd nu, ik zit niet continu buiten het hoofd. Ik keer vaak weer terug in het hoofd en dan komen weer tegenstrijdigheden naar voren en krijg ik weer conflicten in al die hersenactiviteiten
Dus ik ga weer proberen om het denken uit te schakelen, ik trek de stekker eruit. De stekker van mijn inwendige denken in het hoofd dus. Ik plug in op de externe harde schijf, daarboven steek ik een denkbeeldige plug in
[ Bericht 9% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 15-01-2006 15:59:30 ]
Maar goed, als problemen zo hoog zijn opgestapeld dan lijkt het een berg te zijn en daar weet ik alles van. Maar als je uit de problemen bent, kun je blij zijn dat je nog leeft. En geen enkel probleem is groot genoeg dat het niet opgelost kan worden.
En dan moet je klein beginnen. De berg stuk voor stuk afbreken. En dat heeft ook tijd nodig waarschijnlijk.
En als het goed gaat, hoeft het niet te betekenen dat het goed blijft gaan. Terugval zal altijd optreden in zekere mate, maar door terugval kun je weer gaan voor vooruitgang en zo gaat dat door en door en door en door en door en door. En ook al val je steeds terug, je blijft altijd winst boeken bij iedere overwinning die je boekt op een terugval. Omdat je die ellende al gehad hebt in het leven
Verlichting betekent voor mij dus geen problemen meer hebben, maar er dient zich altijd iets nieuws aan dat de aandacht eist. Al is het de vraag over waarom en hoe en zus en zo. Heb je problemen opgelost dan ga je op zoek naar invulling, meer invulling.
Maar ik zit weer in het hoofd nu, ik zit niet continu buiten het hoofd. Ik keer vaak weer terug in het hoofd en dan komen weer tegenstrijdigheden naar voren en krijg ik weer conflicten in al die hersenactiviteiten
Dus ik ga weer proberen om het denken uit te schakelen, ik trek de stekker eruit. De stekker van mijn inwendige denken in het hoofd dus. Ik plug in op de externe harde schijf, daarboven steek ik een denkbeeldige plug in
[ Bericht 9% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 15-01-2006 15:59:30 ]
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Het is ook niet makkelijk. Vaak een grote opeenstapeling. En alleen in de positieve momenten kun je merken dat je leert van de ervaringen. Maar bij de volgende ervaring komt vaak de vorige weer in alle heftigheid terug waardoor je met een dubbele last lijkt te lopen. Dan krijg je dat gevoel: houdt het nou nooit es ff op? Kan het nou es niet een keer gewoon goed gaan? Waarom heb ik nou niet die mazzel. Why me?quote:Op zondag 15 januari 2006 15:44 schreef Ratelslangetje het volgende:
Heel mooi gezegd,en fijn voor je dat je zo optimistisch bent.
Maar wat heb ik aan woorden zoals in en buiten je hoofd denken?
Telkens als ik denk dat het goed gaat,gebeurt er iets wat alles anders maakt.
Ik heb in mijn leven zoveel meegemaakt,ik vraag me af hoeveel een mens kan hebben en hoeveel mij nog te wachten staat.
Ik verlang naar rust. Ik wil niet meer denken en voelen.Ik wil gewoon helemaal niks meer.
Heel herkenbaar. Op de positieve momenen is het heel makkelijk om te zeggen: het is maar hoe je in het leven staat. Maar op het moment dat je in de put zit en tegen de glibberige muur op probeert te kruipen is het lichtpunt moeilijk te zien.
Dat is ook niet de tijd om de les erin te zien. Bitter hoor.
Maar voelen wil je nu niet. maar als het positief zou zijn toch wel?
Ik zou willen dat ik je een beetje licht kon geven.
Of dood je die rust zou geven? Ik weet het niet. Vind ik een linke gedachte.
Umuntu Ngumuntu Ngabantu
"Those who look before they leap, never leap".
http://www.dierenthuis-naar-almere.nl
"Those who look before they leap, never leap".
http://www.dierenthuis-naar-almere.nl
De dood levert je niets op.
Ik heb ook een tijd gehad dat steeds als het weer goed ging, dat er dan weer iets gebeurde waardoor ik weer terug viel in een zwart gat.
Maar daar ben ik toch weer uitgeklommen, en ik heb mezelf nu een andere kijk op het leven aangemeten.
Mijn dag kan al helemaal goed zijn als het zonnetje schijnt, bijvoorbeeld.
Dan denk ik terug aan afgelopen zomer, waar ik 2 weken het huis van m'n moeder helemaal voor mezelf had. Dat gevoel dat ik toenj had heb ik vast weten te leggen en steeds als ik me wat minder voel denk ik terug aan die tijd en voel ik me al een stuk beter.
Soms lijkt het zo makkelijk, gewoon maar stoppen met leven want dan kunnen er geen dingen meer mis gaan. Maar er kunnen dan ook geen hele mooie dingen voor je gebeuren.
Het is ook je instelling die je heel erg kan helpen.
Vroeger wachtte ik altijd een soortvan af van, 'wanneer gebeurt er weer iets naars' maar daar ben ik mee gestopt. Ik denk niet meer aan m'n toekomst, aan m'n doel - ik leef van dag tot dag.
Nare dingen zullen blijven gebeuren, het is een deel van het leven.
Het is maar goed dat de nacht bestaat, dan kun je weer zien hoe mooi de dag eigenlijk wel is...
Mijn leven is op deze manier echt een stuk leuker geworden.
Ik weet het, het is allemaal heel moeilijk en als vroeger iemand zoiets tegen mij zei dan dacht ik, 'jamaar dat kan ik helemaal niet, zo denken!'. Dus wel!
En weet ook - al die dingen die jou overkomen zijn allemaal dingen die jou zullen vormen tot wie jij uiteindelijk wordt. Elk mens blijft leren, blijft groeien, maakt niet uit hoe oud je al bent!
Kijk naar mij - rotjeugd gehad, steeds dingen die gebeurden als het weer even goed met me ging - het was allemaal heel erg naar en vervelend, maar het heeft me wel gevormd tot wie ik nu ben. En ik ben zo blij met mezelf en mijn leven!
Het gaat om de reis die je aflegt, niet het doel
Ik heb ook een tijd gehad dat steeds als het weer goed ging, dat er dan weer iets gebeurde waardoor ik weer terug viel in een zwart gat.
Maar daar ben ik toch weer uitgeklommen, en ik heb mezelf nu een andere kijk op het leven aangemeten.
Mijn dag kan al helemaal goed zijn als het zonnetje schijnt, bijvoorbeeld.
Dan denk ik terug aan afgelopen zomer, waar ik 2 weken het huis van m'n moeder helemaal voor mezelf had. Dat gevoel dat ik toenj had heb ik vast weten te leggen en steeds als ik me wat minder voel denk ik terug aan die tijd en voel ik me al een stuk beter.
Soms lijkt het zo makkelijk, gewoon maar stoppen met leven want dan kunnen er geen dingen meer mis gaan. Maar er kunnen dan ook geen hele mooie dingen voor je gebeuren.
Het is ook je instelling die je heel erg kan helpen.
Vroeger wachtte ik altijd een soortvan af van, 'wanneer gebeurt er weer iets naars' maar daar ben ik mee gestopt. Ik denk niet meer aan m'n toekomst, aan m'n doel - ik leef van dag tot dag.
Nare dingen zullen blijven gebeuren, het is een deel van het leven.
Het is maar goed dat de nacht bestaat, dan kun je weer zien hoe mooi de dag eigenlijk wel is...
Mijn leven is op deze manier echt een stuk leuker geworden.
Ik weet het, het is allemaal heel moeilijk en als vroeger iemand zoiets tegen mij zei dan dacht ik, 'jamaar dat kan ik helemaal niet, zo denken!'. Dus wel!
En weet ook - al die dingen die jou overkomen zijn allemaal dingen die jou zullen vormen tot wie jij uiteindelijk wordt. Elk mens blijft leren, blijft groeien, maakt niet uit hoe oud je al bent!
Kijk naar mij - rotjeugd gehad, steeds dingen die gebeurden als het weer even goed met me ging - het was allemaal heel erg naar en vervelend, maar het heeft me wel gevormd tot wie ik nu ben. En ik ben zo blij met mezelf en mijn leven!
Het gaat om de reis die je aflegt, niet het doel
Tralalalaaa
Toch, als je in positiviteit verder blijft bouwen, dan heb je daar toch wat aan als het weer minder gaat. In ieder geval heb je fundamenten gebouwd waar je steviger mee op de benen staat. Je wordt vanzelf stabieler op een gegeven moment.quote:Op zondag 15 januari 2006 16:01 schreef nokwanda het volgende:
[..]
Het is ook niet makkelijk. Vaak een grote opeenstapeling. En alleen in de positieve momenten kun je merken dat je leert van de ervaringen. Maar bij de volgende ervaring komt vaak de vorige weer in alle heftigheid terug waardoor je met een dubbele last lijkt te lopen. Dan krijg je dat gevoel: houdt het nou nooit es ff op? Kan het nou es niet een keer gewoon goed gaan? Waarom heb ik nou niet die mazzel. Why me?
Heel herkenbaar. Op de positieve momenen is het heel makkelijk om te zeggen: het is maar hoe je in het leven staat. Maar op het moment dat je in de put zit en tegen de glibberige muur op probeert te kruipen is het lichtpunt moeilijk te zien.
Dat is ook niet de tijd om de les erin te zien. Bitter hoor.
Maar voelen wil je nu niet. maar als het positief zou zijn toch wel?
Ik zou willen dat ik je een beetje licht kon geven.
Of dood je die rust zou geven? Ik weet het niet. Vind ik een linke gedachte.
En als het dan weer fout gaat, dan zullen die fundamenten helpen om niet helemaal ver in te zakken. Daarom werk ik vooral in positiviteit veel aan mezelf. Als ik negatief ben zul je me ook niet vaak op het forum zien of wat dan ook. Dan ga ik de hele dag op de bank liggen.
In negatieve stemming valt er ook weinig te werken, je kunt je wel verzetten tegen het negatieve maar dan gaat het negatieve vaak ook een bepaalde kracht uitoefenen en dan krijg je die spanningsvelden. In negatieve stemming is ontspanning het beste volgens mij. En tijd ook.
Zit je echt helemaal in een spiraalgedachte dan moet je zorgen dat je door ontspanning weer op het rechte pad komt. En door bezinning.
Maar goed, dat is maar een theorie, ik weet van mezelf dat ik tijdens depressie veel probeerde met verzet voeren, en de depressie werd alleen maar erger. Juist door helemaal niets te doen ging het weg. Helemaal nergens aandenken. De depressie uitzitten als het ware. Wachten totdat depressieve gedachtes minder sterk worden. Dus vooral niet teveel denken ook.
Of de dood rust geeft, ik denk dat je dan vlucht voor je problemen en vluchten geeft nooit rust. Je zult altijd achtervolgd worden wanneer je problemen niet aanpakt.
Zoals ze zeggen. Vluchten kan niet meer. Je bent hier op de wereld gekomen en dan is het zaak om het beste ervan te maken en proberen om het leven aangenaam te maken ook. En vooral niet teveel waarde hechten aan het slechte. En dat kan weer makkelijk klinken. Het slechte meer negeren en het goede omarmen. Dan krijgt het negatieve vanzelf geen grote kans meer.
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Dat is wat Dromenvanger ook zei: die berg beginnen af te breken, bij het begin. Maar als je dan naar boven kijkt kun je je nauwelijks voorstellen dat je dat ooit zal lukken. En dat is dan de angst die verlammend werkt. Je word al moe als je eraan denkt. Maar dan kan er opeens een moment zijn dat je weer naar biven kijkt en opeens ziet dat je best wel bent opgeschoten. Dat zijn de positieve momenten. Soms heb je je rot geschept en kijk je en heb je het idee dat je geen ene moer bent opgeschoten. Op zo'n moment denk je idd: zo kan ik niet denken
Dat is een mooie manier van kijken T_A_P.......
En het kan heel goed werken als je alles in het verleden laat waar het is... in het verleden. Als je echter dingen onbewust toch nog meezeult vallen die dingen samen met de nieuwe setbacks gewoon weer op je dak.
Ik denk zelf ook niet dat de dood in die zin iets oplevert. En trouwens.... als het je tijd is is het je tijd. Niet eerder en niet later.
Dat is een mooie manier van kijken T_A_P.......
En het kan heel goed werken als je alles in het verleden laat waar het is... in het verleden. Als je echter dingen onbewust toch nog meezeult vallen die dingen samen met de nieuwe setbacks gewoon weer op je dak.
Ik denk zelf ook niet dat de dood in die zin iets oplevert. En trouwens.... als het je tijd is is het je tijd. Niet eerder en niet later.
Umuntu Ngumuntu Ngabantu
"Those who look before they leap, never leap".
http://www.dierenthuis-naar-almere.nl
"Those who look before they leap, never leap".
http://www.dierenthuis-naar-almere.nl
Het gaat inderdaad om de reis, het doel is het eindpunt. De reis is waar je alles meemaakt. Het doel is slechts het resultaat waar je al dan niet tevreden mee kunt zijn, maar die tevredenheid heb je niets aan, want dan ben je dood zodra je het doel bereiktquote:Op zondag 15 januari 2006 16:09 schreef Take_A_Picture het volgende:
De dood levert je niets op.
Ik heb ook een tijd gehad dat steeds als het weer goed ging, dat er dan weer iets gebeurde waardoor ik weer terug viel in een zwart gat.
Maar daar ben ik toch weer uitgeklommen, en ik heb mezelf nu een andere kijk op het leven aangemeten.
Mijn dag kan al helemaal goed zijn als het zonnetje schijnt, bijvoorbeeld.
Dan denk ik terug aan afgelopen zomer, waar ik 2 weken het huis van m'n moeder helemaal voor mezelf had. Dat gevoel dat ik toenj had heb ik vast weten te leggen en steeds als ik me wat minder voel denk ik terug aan die tijd en voel ik me al een stuk beter.
Soms lijkt het zo makkelijk, gewoon maar stoppen met leven want dan kunnen er geen dingen meer mis gaan. Maar er kunnen dan ook geen hele mooie dingen voor je gebeuren.
Het is ook je instelling die je heel erg kan helpen.
Vroeger wachtte ik altijd een soortvan af van, 'wanneer gebeurt er weer iets naars' maar daar ben ik mee gestopt. Ik denk niet meer aan m'n toekomst, aan m'n doel - ik leef van dag tot dag.
Nare dingen zullen blijven gebeuren, het is een deel van het leven.
Het is maar goed dat de nacht bestaat, dan kun je weer zien hoe mooi de dag eigenlijk wel is...
Mijn leven is op deze manier echt een stuk leuker geworden.
Ik weet het, het is allemaal heel moeilijk en als vroeger iemand zoiets tegen mij zei dan dacht ik, 'jamaar dat kan ik helemaal niet, zo denken!'. Dus wel!
En weet ook - al die dingen die jou overkomen zijn allemaal dingen die jou zullen vormen tot wie jij uiteindelijk wordt. Elk mens blijft leren, blijft groeien, maakt niet uit hoe oud je al bent!
Kijk naar mij - rotjeugd gehad, steeds dingen die gebeurden als het weer even goed met me ging - het was allemaal heel erg naar en vervelend, maar het heeft me wel gevormd tot wie ik nu ben. En ik ben zo blij met mezelf en mijn leven!
Het gaat om de reis die je aflegt, niet het doel
Over nadenken wanneer er weer een klote periode gebeurt heb ik nooit dus, als ik me goed voel, dan denk ik helemaal niet na over de toekomst meer. Dan leef ik gewoon met de veronderstelling dat het goed blijft gaan en dat slechte tijden niet meer komen. Gewoon om mezelf op te peppen.
En ook ieder moment kan een moment van verandering zijn, al heb je 60 jaar in chronische depressie geleefd, dan nog kun je op je 61ste jaar ineens wel volop in het leven staan. De dag plukken, het moment. En nergens anders naar kijken. Puur naar het nu. Naar het goede gevoel van het nu. Maar dan heeft het veel te maken met instelling, je hele levensinstelling is van belang. En je kunt ook kracht putten uit je levensinstelling. Je krijgt wilskracht. En de juiste levensinstelling vind je vanzelf wel door goed te vinden en te zoeken. Als je echt wilt dan lukt het wel.
Tis maar een levensinstelling. Hoewel ik het ook nog moet leren, zeker als ik opsta met een fout gevoel.
De nacht nog ff, soms zie ik de nacht als barriere. Heb dat ook al vaker geschreven. Dan ben ik de hele dag goed bezig met de juiste stemming en het juiste ritme. En dan komt de nacht en die maakt dan ff alles kapot. Alsof bepaalde levensmotto's ook weg gevaagd worden door de nacht.
Maar dan is het een kwestie om de dag erna weer verder te gaan
Maar ik ben hier aan het preken
Als ik me goed voel mag de hele wereld het weten
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Ik ga zelf ook uit van het positieve. Meestal. Heb ook wel periodes dat ik het allemaal ff niet meer zie (niet to het niveau van suicidaal zijn hoor)quote:Op zondag 15 januari 2006 16:15 schreef Dromenvanger het volgende:
[..]
Toch, als je in positiviteit verder blijft bouwen, dan heb je daar toch wat aan als het weer minder gaat. In ieder geval heb je fundamenten gebouwd waar je steviger mee op de benen staat. Je wordt vanzelf stabieler op een gegeven moment.
En als het dan weer fout gaat, dan zullen die fundamenten helpen om niet helemaal ver in te zakken. Daarom werk ik vooral in positiviteit veel aan mezelf. Als ik negatief ben zul je me ook niet vaak op het forum zien of wat dan ook. Dan ga ik de hele dag op de bank liggen.
In negatieve stemming valt er ook weinig te werken, je kunt je wel verzetten tegen het negatieve maar dan gaat het negatieve vaak ook een bepaalde kracht uitoefenen en dan krijg je die spanningsvelden. In negatieve stemming is ontspanning het beste volgens mij. En tijd ook.
Zit je echt helemaal in een spiraalgedachte dan moet je zorgen dat je door ontspanning weer op het rechte pad komt. En door bezinning.
Maar goed, dat is maar een theorie, ik weet van mezelf dat ik tijdens depressie veel probeerde met verzet voeren, en de depressie werd alleen maar erger. Juist door helemaal niets te doen ging het weg. Helemaal nergens aandenken. De depressie uitzitten als het ware. Wachten totdat depressieve gedachtes minder sterk worden. Dus vooral niet teveel denken ook.
Of de dood rust geeft, ik denk dat je dan vlucht voor je problemen en vluchten geeft nooit rust. Je zult altijd achtervolgd worden wanneer je problemen niet aanpakt.
Zoals ze zeggen. Vluchten kan niet meer. Je bent hier op de wereld gekomen en dan is het zaak om het beste ervan te maken en proberen om het leven aangenaam te maken ook. En vooral niet teveel waarde hechten aan het slechte. En dat kan weer makkelijk klinken. Het slechte meer negeren en het goede omarmen. Dan krijgt het negatieve vanzelf geen grote kans meer.
maar ik kan me de huidige stemming van Ratelslangetje voorstellen door eigen ervaring.
En een dagje negatief is ook niet zo moeilijk. Het gaat meer om de grotere dingen en opeenstapelingen.
Meer dat er meer dalen dan pieken zijn en dat de pieken ook niet zo hoog zijn.
Umuntu Ngumuntu Ngabantu
"Those who look before they leap, never leap".
http://www.dierenthuis-naar-almere.nl
"Those who look before they leap, never leap".
http://www.dierenthuis-naar-almere.nl
Als je het ff niet meer ziet zitten inderdaad. Een slechte dag af en toe hoort erbij ook.quote:Op zondag 15 januari 2006 16:29 schreef nokwanda het volgende:
[..]
Ik ga zelf ook uit van het positieve. Meestal. Heb ook wel periodes dat ik het allemaal ff niet meer zie (niet to het niveau van suicidaal zijn hoor)
maar ik kan me de huidige stemming van Ratelslangetje voorstellen door eigen ervaring.
En een dagje negatief is ook niet zo moeilijk. Het gaat meer om de grotere dingen en opeenstapelingen.
Meer dat er meer dalen dan pieken zijn en dat de pieken ook niet zo hoog zijn.
Maar als het 1 maand duurt of nog langer dan is het een ander verhaal, dan zullen veel al snel zeggen dan heb je professionele hulp nodig maar dat is ook zo vaak geroepen. Dan zou half Nederland bij een shrink rondlopen.
Maar hoe pak je dan problemen aan die zwaar genoeg zijn om te moeten aanpakken maar niet zwaar genoeg om naar een dokter mee te gaan. Of moet je bij ieder zwaar probleem naar de dokter.
Je kunt nog altijd naar de huisarts.
In principe zou je dat sowieso het beste kunnen doen als je gezondheid voorop staat. Dus zeker ook geestelijke gezondheid.
Kleine problemen worden groot als je ze niet aanpakt of kunt aanpakken. Een groot probleem is vaak een verzameling van kleine problemen.
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Ik ben gezegend met vrienden en vriendinnen die me een schop onder de kont geven. En die het ook niet bij een poging laten. Die me dingen aanreiken en niet opgeven als ik ze niet meteen aanpak. En die vooral altijd een luisternd oor en een spiegel voor me hebben. Die kritisch zijn waar nodig en zacht waar nodig.quote:Op zondag 15 januari 2006 16:56 schreef Dromenvanger het volgende:
[..]
Als je het ff niet meer ziet zitten inderdaad. Een slechte dag af en toe hoort erbij ook.
Maar als het 1 maand duurt of nog langer dan is het een ander verhaal, dan zullen veel al snel zeggen dan heb je professionele hulp nodig maar dat is ook zo vaak geroepen. Dan zou half Nederland bij een shrink rondlopen.
Maar hoe pak je dan problemen aan die zwaar genoeg zijn om te moeten aanpakken maar niet zwaar genoeg om naar een dokter mee te gaan. Of moet je bij ieder zwaar probleem naar de dokter.
Je kunt nog altijd naar de huisarts.
In principe zou je dat sowieso het beste kunnen doen als je gezondheid voorop staat. Dus zeker ook geestelijke gezondheid.
Kleine problemen worden groot als je ze niet aanpakt of kunt aanpakken. Een groot probleem is vaak een verzameling van kleine problemen.
Liefde dus.
En ik kan je verzekeren dat ik die tot dusver hard nodig heb gehad.
Umuntu Ngumuntu Ngabantu
"Those who look before they leap, never leap".
http://www.dierenthuis-naar-almere.nl
"Those who look before they leap, never leap".
http://www.dierenthuis-naar-almere.nl
Mooi dat je zulke mensen om je heen hebt, belangrijk ook om steun te hebben in slechte tijden. Handvaten noemen ze dat ook wel eens, waar je je aan vast kunt houden.quote:Op zondag 15 januari 2006 16:59 schreef nokwanda het volgende:
[..]
Ik ben gezegend met vrienden en vriendinnen die me een schop onder de kont geven. En die het ook niet bij een poging laten. Die me dingen aanreiken en niet opgeven als ik ze niet meteen aanpak. En die vooral altijd een luisternd oor en een spiegel voor me hebben. Die kritisch zijn waar nodig en zacht waar nodig.
Liefde dus.
En ik kan je verzekeren dat ik die tot dusver hard nodig heb gehad.
Bij een dokter is het vaak zakelijk en kort omdat er geen tijd genoeg is. En tevens ben ik altijd van mening dat ik de zaakjes zelf op kan lossen met de omgeving die ik ook had voordat ik ging praten met iemand die er "verstand" van heeft.
Zoals Osdorp posse schrijft in het nummer. Echte pijn. Weet niet of het helemaal toepasselijk is. Maar het gaat wel over geestelijke pijn.
Dit is voor de mensen die echte pijn kennen
en moeilijk aan het doodgewone leven kunnen wennen.
Dit is voor degene die weet wat echte pijn is,
voor wie het leven niet altijd even fijn is.
Dit is een moeilijke tekst om te schrijven,
maar ik moet een aantal zinnen uit m'n hoofd verdrijven.
Sommige mensen zijn nooit echt tevreden,
dat komt omdat ze nooit echt hebben geleden.
Maar ken jij wel die echte pijn,
dan is het nog moeilijker om gelukkig te zijn.
Maar ja, ons gesprek heeft mij diep geraakt,
mijn brein heeft weer eens overuren gemaakt.
En gekraakt, door wat je me hebt verteld,
ik blijf versteld van onnodig geweld.
En machtsmisbruik, leugens en incest,
en dreigementen en hoe in en in slecht
Mensen of eigenlijk monsters kunnen zijn,
pijn wordt in stand gehouden door pijn.
En iedereen maar zeggen hoe gek je bent,
ik denk dat niemand jou dan echt goed kent.
Want wat jij allemaal hebt meegemaakt,
had de meeste mensen echt gestoord gemaakt.
Je vecht wel dagelijks tegen die val in de put
maar je bent tenminste niet zo'n oppervlakkige trut.
Fok alle hulp en psychiaters,
zogenaamde vrienden en mooi-weer-praters.
Wat jij nodig hebt als het van binnen woelt,
is iemand die weet hoe jij je echt voelt.
Iemand waarmee je pas echt kan praten,
waarmee je bijna alles kan doen en laten.
Waarop je kan bouwen en vertrouwen,
zonder dat ze je ziel als een kaart openvouwen.
Want zo'n kaart moet je kunnen lezen,
en om hem te lezen dan moest je er wezen.
Daarom kunnen zij jou niet begrijpen
en vinden ze jou een opvliegende leipe.
Ze doen maar of hun de normalen zijn!
Ze doen maar of hun de normalen zijn!
Maar niemand van die domme oppervlakkig sukkels,
die weten de shit van echte pijn.
En ze hadden er ook nooit willen zijn.
En ze hadden er ook nooit willen zijn.
Dus noem voortaan je malle moer maar gek,
dus kom naar die hel en voel die pijn!
Ik zeg je dit, omdat je nu nog leeft,
dat er altijd iemand is die om je geeft.
Dus ga het asjeblieft niet weer proberen,
want alleen je vrienden zullen ervan leren.
Juist degene die jou zover hebben gebracht,
zullen zeggen zie je wel ik had het altijd al gedacht.
Dus laat iedereen maar zeggen dat je gek bent,
want er is altijd iemand die je echt kent.
Echte pijn is niet in woorden uit te drukken,
maar helaas kunnen te veel mensen hun woorden alleen in pijn uitdrukken,
word zelf niet een van hun.[/i]
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Gaat dus over incest, ff vermelden dat ik daar nooit mee te maken heb gehad Anders krijg je straks van die opmerkingen hier
Gewoon ff over pijn dus. Over geestelijke pijn.
Maar het topic gaat een andere wending krijgen, gaat eerder richting het depressieve nu. Hoort ook bij de dood dan maar.
Alles is ontopic vandaag
Maar toch, het gaat ook over pijn.
Mijn depressie was leiden in de diepste zin van het woord, maar ondertussen ben ik wel wijzer geworden ervan. Je leert het leven meer waarderen op een gegeven moment. En leert relativeren en ziet problemen die voorheen groot waren niet meer als dusdanig.
Hoe groter de ellende, des te mooier de pieken. Hoe groter de problemen die geweest zijn, des te kleiner lijken nieuwe problemen te zijn?
Of is dat fout ingeschat?
Gewoon ff over pijn dus. Over geestelijke pijn.
Maar het topic gaat een andere wending krijgen, gaat eerder richting het depressieve nu. Hoort ook bij de dood dan maar.
Alles is ontopic vandaag
Maar toch, het gaat ook over pijn.
Mijn depressie was leiden in de diepste zin van het woord, maar ondertussen ben ik wel wijzer geworden ervan. Je leert het leven meer waarderen op een gegeven moment. En leert relativeren en ziet problemen die voorheen groot waren niet meer als dusdanig.
Hoe groter de ellende, des te mooier de pieken. Hoe groter de problemen die geweest zijn, des te kleiner lijken nieuwe problemen te zijn?
Of is dat fout ingeschat?
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Ik heb geen chronische depressies.En heb ook geen psychiater nodig.
Ik zit in een fase waar ik niet van weet hoe het gaat eindigen. Durf geen vertrouwen meer te hebben in een goede afloop van dingen.
Ik heb daarvoor al te veel meegemaakt. Simpel gezegd :ik kan niet nóg een telleurstelling aan.
Alles in mijn leven moet op de één of andere manier mis gaan.
Dus waarom dit niet?
Dan kan je toch beter dood zijn,dan is alles tenminste afgelopen.
Ik zit in een fase waar ik niet van weet hoe het gaat eindigen. Durf geen vertrouwen meer te hebben in een goede afloop van dingen.
Ik heb daarvoor al te veel meegemaakt. Simpel gezegd :ik kan niet nóg een telleurstelling aan.
Alles in mijn leven moet op de één of andere manier mis gaan.
Dus waarom dit niet?
Dan kan je toch beter dood zijn,dan is alles tenminste afgelopen.
Giftig, Fel
Agressief en
Razendsnel
Agressief en
Razendsnel
De dood zelf geeft mij geen angst.
Ik denk zelfs dat het moment van sterven een soort bevrijdend gevoel geeft... iets waar je je volledig aan over kan geven....alles loslaten.
Vergelijkbaar met het gevoel dat ik vroeger wel eens in het zwembad had.
Soms als het ijskoud winterweer was ging ik zwemmen met vriendinnetjes.
Er was dan verder toch niets te doen en het zwembad water was heerlijk warm.
Als je dan met je rug tegen de schuine kant hing, de warmte en zachtheid van het water om je heen voelde... liet ik mij soms helemaal "los". Gewoon voor een moment de must om je hoofd boven water te houden omdat je anders verzuipt loslaten...
Ik liet mij dan langs de kant op mijn rug in het water glijden, helemaal ontspannen.. ik leek dan echt voor een seconde echt "weg" te zakken... in een soort slaap/rust.
De dood zelf lijkt mij dus helemaal niet onplezierig.
Wat mij wel in alle staten brengt zijn de mensen om mij heen.
Mijn ouders b.v., die mógen het niet doormaken (nog) een kind te begraven voordat ze zelf sterven.
Mijn eigen kinderen... die hebben me nódig.. zelfs als ze mij soms de stomste mama van de wereld vinden.. ze mógen zich niet verlaten/eenzaam of machteloos voelen... dat het sterven van je mama je geeft op die leeftijd.
Mijn man... nou niet bepaald een handige Harrie.... die heeft mij naast zich nodig.. ook als ik hem af en toe de wind van voren geef of ik hem af en toe tot wanhoop drijf... hij moet er niet alleen voor hoeven staan (bijna 3 kinderen). Hij moet niet een periode door hoeven gaan waarop het huis leeg aanvoelt, hij alleen in zijn bed moet stappen..
Hij is het type dat bevestiging nodig heeft en ik wil graag rond blijven lopen om hem die af en toe te kunnen geven.
Míjn gezin, míjn zorgen, míjn verantwoordelijkheid.. en die zit er nog niet op.
De kinderen zijn veel te klein.
Bovenstaand zijn zaken die mij volledig in paniek zouden brengen als ik nu zou sterven.
Het sterven zelf dus niet.
Tegelijkertijd denk ik dat als het moment eenmaal daar zou zijn en het onherroepelijk zou zijn ik mijzelf alsnog toe zou spreken met de boodschap: "het leven draait wel door.. al is het even moeilijk voor ze.. ze komen er wel..... ze leren er vanzelf mee omgaan naarmate ze ouder worden... lòslaten !"
Het is heel dubbel dus.
Maar als mijn kindjes groot zijn, mijn man er eventueel al uit is gestapt.. dan zal ik mij denk ik heel erg "fijn" over kunnen geven aan de dood. ( wat er dan ook wel/niet na komt)
Ik denk zelfs dat het moment van sterven een soort bevrijdend gevoel geeft... iets waar je je volledig aan over kan geven....alles loslaten.
Vergelijkbaar met het gevoel dat ik vroeger wel eens in het zwembad had.
Soms als het ijskoud winterweer was ging ik zwemmen met vriendinnetjes.
Er was dan verder toch niets te doen en het zwembad water was heerlijk warm.
Als je dan met je rug tegen de schuine kant hing, de warmte en zachtheid van het water om je heen voelde... liet ik mij soms helemaal "los". Gewoon voor een moment de must om je hoofd boven water te houden omdat je anders verzuipt loslaten...
Ik liet mij dan langs de kant op mijn rug in het water glijden, helemaal ontspannen.. ik leek dan echt voor een seconde echt "weg" te zakken... in een soort slaap/rust.
De dood zelf lijkt mij dus helemaal niet onplezierig.
Wat mij wel in alle staten brengt zijn de mensen om mij heen.
Mijn ouders b.v., die mógen het niet doormaken (nog) een kind te begraven voordat ze zelf sterven.
Mijn eigen kinderen... die hebben me nódig.. zelfs als ze mij soms de stomste mama van de wereld vinden.. ze mógen zich niet verlaten/eenzaam of machteloos voelen... dat het sterven van je mama je geeft op die leeftijd.
Mijn man... nou niet bepaald een handige Harrie.... die heeft mij naast zich nodig.. ook als ik hem af en toe de wind van voren geef of ik hem af en toe tot wanhoop drijf... hij moet er niet alleen voor hoeven staan (bijna 3 kinderen). Hij moet niet een periode door hoeven gaan waarop het huis leeg aanvoelt, hij alleen in zijn bed moet stappen..
Hij is het type dat bevestiging nodig heeft en ik wil graag rond blijven lopen om hem die af en toe te kunnen geven.
Míjn gezin, míjn zorgen, míjn verantwoordelijkheid.. en die zit er nog niet op.
De kinderen zijn veel te klein.
Bovenstaand zijn zaken die mij volledig in paniek zouden brengen als ik nu zou sterven.
Het sterven zelf dus niet.
Tegelijkertijd denk ik dat als het moment eenmaal daar zou zijn en het onherroepelijk zou zijn ik mijzelf alsnog toe zou spreken met de boodschap: "het leven draait wel door.. al is het even moeilijk voor ze.. ze komen er wel..... ze leren er vanzelf mee omgaan naarmate ze ouder worden... lòslaten !"
Het is heel dubbel dus.
Maar als mijn kindjes groot zijn, mijn man er eventueel al uit is gestapt.. dan zal ik mij denk ik heel erg "fijn" over kunnen geven aan de dood. ( wat er dan ook wel/niet na komt)
Men occasionally stumble over the truth, but most of them pick themselves up and hurry off as if nothing ever happened.
Sir Winston Churchill
Sir Winston Churchill
Kom zelf net uit zo'n fase. Ik zag het toen niet maar het bleek toch een fase te zijn. Anders keek ik nu niet toch, onverwacht, weer anders tegen de dingen aan.quote:Op zondag 15 januari 2006 17:24 schreef Ratelslangetje het volgende:
Ik heb geen chronische depressies.En heb ook geen psychiater nodig.
Ik zit in een fase waar ik niet van weet hoe het gaat eindigen. Durf geen vertrouwen meer te hebben in een goede afloop van dingen.
Ik heb daarvoor al te veel meegemaakt. Simpel gezegd :ik kan niet nóg een telleurstelling aan.
Alles in mijn leven moet op de één of andere manier mis gaan.
Dus waarom dit niet?
Dan kan je toch beter dood zijn,dan is alles tenminste afgelopen.
Niet dat de dingen waardoor ik zo dacht zijn opgelost. Helemaal niet. Daar is geen verandering in. Maar in mijn kijken is iets anders geworden waardoor het minder zwaar drukt.
Ik heb nooit gedacht of beweerd dat je professionele hulp nodig had hoor.
Chronische depressei is ook niet het woord idd.
Gewoon wat je zegt.
Misschien dat steun van geliefden om je heen je wel kan helpen weer wat rust te vinden.
Umuntu Ngumuntu Ngabantu
"Those who look before they leap, never leap".
http://www.dierenthuis-naar-almere.nl
"Those who look before they leap, never leap".
http://www.dierenthuis-naar-almere.nl
Chronische depressie was ook maar een voorbeeld, niet persoonlijk gericht
En Mirage, het gaat ook inderdaad om de mensen die je achterlaat. Zeker als je kinderen hebt die jou nodig hebben. Je weet nooit of ze zo'n verlies wel kunnen verwerken. Een kind heeft toch de moeder nodig, zeker in het begin.
Verder weet ik het ook niet meer wat ik nog meer wil zeggen erover. Heb net gegeten dus ik voel een inzinking aankomen.
En Mirage, het gaat ook inderdaad om de mensen die je achterlaat. Zeker als je kinderen hebt die jou nodig hebben. Je weet nooit of ze zo'n verlies wel kunnen verwerken. Een kind heeft toch de moeder nodig, zeker in het begin.
Verder weet ik het ook niet meer wat ik nog meer wil zeggen erover. Heb net gegeten dus ik voel een inzinking aankomen.
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Behalve mijn dochter ,mijn katten en een heel speciaal iemand heb ik geen geliefden om mij heen.quote:Op zondag 15 januari 2006 17:35 schreef nokwanda het volgende:
[..]
Misschien dat steun van geliefden om je heen je wel kan helpen weer wat rust te vinden.
Als ik dit verlies kan ik nooit meer vertrouwen hebben.Ik wil dat niet nog eens meemaken.
Mijn angst om (weer)gekwetst te worden is zo groot dat ik liever alles afkap.
Geen gevoelens,twijfels ,angst en geen pijn.
Giftig, Fel
Agressief en
Razendsnel
Agressief en
Razendsnel
Misschien brutaal om te vragen maar eh.... mag ik je toevoegen op msn?quote:Op zondag 15 januari 2006 18:00 schreef Ratelslangetje het volgende:
[..]
Behalve mijn dochter ,mijn katten en een heel speciaal iemand heb ik geen geliefden om mij heen.
Als ik dit verlies kan ik nooit meer vertrouwen hebben.Ik wil dat niet nog eens meemaken.
Mijn angst om (weer)gekwetst te worden is zo groot dat ik liever alles afkap.
Geen gevoelens,twijfels ,angst en geen pijn.
Umuntu Ngumuntu Ngabantu
"Those who look before they leap, never leap".
http://www.dierenthuis-naar-almere.nl
"Those who look before they leap, never leap".
http://www.dierenthuis-naar-almere.nl
Tis dus eerder een soort van verlatingsangst?quote:Op zondag 15 januari 2006 18:00 schreef Ratelslangetje het volgende:
[..]
Behalve mijn dochter ,mijn katten en een heel speciaal iemand heb ik geen geliefden om mij heen.
Als ik dit verlies kan ik nooit meer vertrouwen hebben.Ik wil dat niet nog eens meemaken.
Mijn angst om (weer)gekwetst te worden is zo groot dat ik liever alles afkap.
Geen gevoelens,twijfels ,angst en geen pijn.
Door negatieve ervaringen uit het verleden bang zijn dat het weer mis loopt, inplaats van.
Nee ik ben geen therapeut en wil me ook niet zo opstellen.
In ieder geval veel succes.
Wil alleen nog toevoegen dat wanneer iemand vertrekt, dat er altijd iemand erbij kan komen die nieuw is. En ook is het zo dat je als basis eerst met jezelf moet kunnen zijn, alleen. Kun je goed alleen zijn dan is iemand anders om je heen niet eens nodig. Dat je zelf je beste vriend bent.
Niet dat alleen zijn zo leuk is, maar als het ff niet anders is, dan is het wel ff handig dat je goed met jezelf overweg kan.
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Bedankt voor jullie reacties. Ik stop mn emoties wel weer diep weg en zie wel. Zo leef ik al jaren..En lukt het me niet, dan weet ik de oplossing.quote:Op zondag 15 januari 2006 18:10 schreef Dromenvanger het volgende:
[..]
Tis dus eerder een soort van verlatingsangst?
Door negatieve ervaringen uit het verleden bang zijn dat het weer mis loopt, inplaats van.
Nee ik ben geen therapeut en wil me ook niet zo opstellen.
In ieder geval veel succes.
Wil alleen nog toevoegen dat wanneer iemand vertrekt, dat er altijd iemand erbij kan komen die nieuw is. En ook is het zo dat je als basis eerst met jezelf moet kunnen zijn, alleen. Kun je goed alleen zijn dan is iemand anders om je heen niet eens nodig. Dat je zelf je beste vriend bent.
Niet dat alleen zijn zo leuk is, maar als het ff niet anders is, dan is het wel ff handig dat je goed met jezelf overweg kan.
Giftig, Fel
Agressief en
Razendsnel
Agressief en
Razendsnel
Hoopte juist zo dat je dat nou juist niet zou doenquote:Op zondag 15 januari 2006 18:37 schreef Ratelslangetje het volgende:
[..]
Bedankt voor jullie reacties. Ik stop mn emoties wel weer diep weg en zie wel. Zo leef ik al jaren..En lukt het me niet, dan weet ik de oplossing.
Dat wegstoppen en wel zien doe je dus al jaren en blijkbaar werkt het niet zo.
Nou ja.......alleen dit... tis volledig aan jou. Je kunt me mailen als je wilt. Niet omdat ik een therapeutisch idee heb of psychologie van de kouwe grond wil toepassen. Maar gewoon als mens.
Umuntu Ngumuntu Ngabantu
"Those who look before they leap, never leap".
http://www.dierenthuis-naar-almere.nl
"Those who look before they leap, never leap".
http://www.dierenthuis-naar-almere.nl
Emoties wegstoppen helpt je niet, je zult ze moeten laten stromen en ervaren en beleven om ze te begrijpen. Pas als je emoties enigzins kunt plaatsen door ze te ervaren kun je er wat mee doen, en dan kun je ze alsnog een plek geven als dat nodig is. Gevoelens helemaal ervaren dus, en dat geldt dan ook voor negatieve emoties. In volle hevigheid ervaren, en naarmate je het vaker ervaart neemt misschien de kracht af? Misschien in combinatie van muziek. Ik weet het ook niet, maar er is overal een oplossing voor. Met een beetje hulp her en der, en vooral jezelf proberen te helpen.
Maar ik heb geen msn anders zou ik graag met je praten ook, maar dan over de leuke dingen in het leven. Of de minder leuke dingen of wat dan ook.
Msn gebruik ik niet omdat mijn pc helemaal doordraait en piep geluiden maakt bij het ontvangen van berichten.
Anders gebruik je maar mijn fotoboek, is ook een soort van msn.
Maar ik heb geen msn anders zou ik graag met je praten ook, maar dan over de leuke dingen in het leven. Of de minder leuke dingen of wat dan ook.
Msn gebruik ik niet omdat mijn pc helemaal doordraait en piep geluiden maakt bij het ontvangen van berichten.
Anders gebruik je maar mijn fotoboek, is ook een soort van msn.
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
De dood.... ben nu naar Tegenlicht aan het kijken. De begravenisindustrie in Zuid Afrika.
Shit..... zie zoveel bekende plekken. Straten waar ik kom. Avalon, de grootste begraafplaats. Zelf een enkel bekend gezicht. De meesten gaan door aids
Over omgaan met de dood gesproken.
Een mama die huilt om haar kind Dat went niet
Shit..... zie zoveel bekende plekken. Straten waar ik kom. Avalon, de grootste begraafplaats. Zelf een enkel bekend gezicht. De meesten gaan door aids
Over omgaan met de dood gesproken.
Een mama die huilt om haar kind Dat went niet
Dat went niet
Umuntu Ngumuntu Ngabantu
"Those who look before they leap, never leap".
http://www.dierenthuis-naar-almere.nl
"Those who look before they leap, never leap".
http://www.dierenthuis-naar-almere.nl
tv is deprimakend zolang als het serieuze proggies zijnquote:Op zondag 15 januari 2006 23:05 schreef nokwanda het volgende:
De dood.... ben nu naar Tegenlicht aan het kijken. De begravenisindustrie in Zuid Afrika.
Shit..... zie zoveel bekende plekken. Straten waar ik kom. Avalon, de grootste begraafplaats. Zelf een enkel bekend gezicht. De meesten gaan door aids
Over omgaan met de dood gesproken.
Een mama die huilt om haar kind Dat went niet
STOLEN GOODS - email me for further information *O*
[img]http://forum.fok.nl/usericons/22838/steun.jpg[/img]
[img]http://forum.fok.nl/usericons/22838/steun.jpg[/img]
Voor mij is dit geen tv. Voor mij is het de realiteit omdat ik er zelf op dezelfde manier mensen aan ben verloren. Op dezelfde plek.quote:Op zondag 15 januari 2006 23:34 schreef Aarde het volgende:
[..]
tv is deprimakend zolang als het serieuze proggies zijn
Omdat ik bij iedere reis de graven moet bezoeken van diegenen die zijn gestorven toen ik er niet was.
Dat maakt dat het dus voor mij geen depri tv is.
Umuntu Ngumuntu Ngabantu
"Those who look before they leap, never leap".
http://www.dierenthuis-naar-almere.nl
"Those who look before they leap, never leap".
http://www.dierenthuis-naar-almere.nl
De dood vind ik echt rétemoeilijk. Vroeger geloofde ik in reïncarnatie, maar sinds ik getrouwd ben met een man die álles onderzoekt en overal (interessante) theorieën overt heeft ben ik mijn mening gaan herzien. Nu denk ik gewoon dat er niks is. Dit is het leven, hier en nu en je moet er dus uithalen wat er in zit. Vroeger bracht ik mijn leven slapend door, zoveel mogelijk met mijn hoofd onder het dekbed, hunkerend naar mijn geliefde die van me was weggegaan. Ik denk dat ik toen gewoon niet precies wist wat ik met het leven wilde en ik wist al helemaal niet wat ik ermee kon. De tijd ging tergend traag.
Nu leef ik 48 uur in een dag, ik heb verschrikkelijk veel te doen en ik wil alles ten volle benutten en het meest moeilijke is dat het verlangen naar rust en écht genieten van het leven steeds weer voelbaar is. Ik kan dus niet echt leven vind ik want we zijn altijd druk met werk, overleven en hopen dat het straks als we ouder zijn allemaal beter wordt. Tegelijkertijd rouw ik omdat iedere dag maar een keer geleefd kan worden, om het feit dat mijn zoon ineens 18 is terwijl het gisteren leek alsof hij 8 was en hoor ik soms nog zo levendig zijn schorre stemmetje van toen. Nu heeft hij een vriendin en seks alsof zijn leven ervan afhangt, en hij droomt dat hij later een groot popmuzikant is.
Ik rouw ook iedere dag omdat ik weet dat mijn ouders misschien nog maar 5 of 10 of 15 jaar te leven hebben en iedere dag voor hen steeds pijnlijker en moeijker wordt, want de ouderdom komt met nare kwalen. En dan wil ik niet verhuizen omdat ik iedere minuut van ze wil meemaken, terwijl ik helemaal niet eens zo vaak op de koffie ga.
Soms sleep ik me door de dag omdat ik denk ik moet, maar ik wil eigenlijk gewoon niks, en dan weer hol ik achter de gebeurtenissen aan, of ik ren zo hard om alles voor te blijven. Soms lijkt het me allemaal zo totaal zinloos en dan weer kan ik ontzettend verdrietig zijn om wat er met ons allemaal gebeurd, maar vooral met onze mooie Aarde. Een tijdje geleden zag ik een compilatie van allemaal beelden die zo schrijnend en zo schokkend waren dat ik het de weken erna niet meer van me af kon schudden en continu met een gevoel van woede rondliep vanwege alles wat we die mooie Aarde aandoen. En ook onszelf. Het is misschien maar goed ook dat we niet eeuwig leven. Maar dat neemt niet weg dat ik best zou willen weten of er hierna wel degelijk iets is.
Waar het eigenlijk op neerkomt is dat ik ongelooflijk kan janken als ik denk aan straks, aan dood, aan er niet meer zijn. Omdat ik niet weet wat me te wachten staat, of 'ik' (en wie is dat eigenlijk) er gewoon helemaal niet meer is, of een zal zijn met alles, niet bewust, of misschien wel bewust zoals in what dreams may come met alle mij zo lieve zielen, van poezen en honden tot opa's en oma's die op me staan te wachten en me alles gaan vertellen over hoe het daar is.
En als ik me dan bedenk dat ik alles wat hier is, van leren tot ervaren en genieten, er straks helemaal niet meer is, dan moet ik moeite doen om de vaart erin te houden.
Herkennen jullie dat?
Nu leef ik 48 uur in een dag, ik heb verschrikkelijk veel te doen en ik wil alles ten volle benutten en het meest moeilijke is dat het verlangen naar rust en écht genieten van het leven steeds weer voelbaar is. Ik kan dus niet echt leven vind ik want we zijn altijd druk met werk, overleven en hopen dat het straks als we ouder zijn allemaal beter wordt. Tegelijkertijd rouw ik omdat iedere dag maar een keer geleefd kan worden, om het feit dat mijn zoon ineens 18 is terwijl het gisteren leek alsof hij 8 was en hoor ik soms nog zo levendig zijn schorre stemmetje van toen. Nu heeft hij een vriendin en seks alsof zijn leven ervan afhangt, en hij droomt dat hij later een groot popmuzikant is.
Ik rouw ook iedere dag omdat ik weet dat mijn ouders misschien nog maar 5 of 10 of 15 jaar te leven hebben en iedere dag voor hen steeds pijnlijker en moeijker wordt, want de ouderdom komt met nare kwalen. En dan wil ik niet verhuizen omdat ik iedere minuut van ze wil meemaken, terwijl ik helemaal niet eens zo vaak op de koffie ga.
Soms sleep ik me door de dag omdat ik denk ik moet, maar ik wil eigenlijk gewoon niks, en dan weer hol ik achter de gebeurtenissen aan, of ik ren zo hard om alles voor te blijven. Soms lijkt het me allemaal zo totaal zinloos en dan weer kan ik ontzettend verdrietig zijn om wat er met ons allemaal gebeurd, maar vooral met onze mooie Aarde. Een tijdje geleden zag ik een compilatie van allemaal beelden die zo schrijnend en zo schokkend waren dat ik het de weken erna niet meer van me af kon schudden en continu met een gevoel van woede rondliep vanwege alles wat we die mooie Aarde aandoen. En ook onszelf. Het is misschien maar goed ook dat we niet eeuwig leven. Maar dat neemt niet weg dat ik best zou willen weten of er hierna wel degelijk iets is.
Waar het eigenlijk op neerkomt is dat ik ongelooflijk kan janken als ik denk aan straks, aan dood, aan er niet meer zijn. Omdat ik niet weet wat me te wachten staat, of 'ik' (en wie is dat eigenlijk) er gewoon helemaal niet meer is, of een zal zijn met alles, niet bewust, of misschien wel bewust zoals in what dreams may come met alle mij zo lieve zielen, van poezen en honden tot opa's en oma's die op me staan te wachten en me alles gaan vertellen over hoe het daar is.
En als ik me dan bedenk dat ik alles wat hier is, van leren tot ervaren en genieten, er straks helemaal niet meer is, dan moet ik moeite doen om de vaart erin te houden.
Herkennen jullie dat?
De dood is een hallucinatie.
Maar ik wil nog wel es van gedachten veranderen.
You are a legend in a lovely game
You are a legend in a lovely game
Ik vind het niet erg als een dag ten einde loopt. Ik zou niet graag willen dat een dag steeds blijft herhalen. Het mooie van een nieuwe dag is, dat er nieuwe dingen gebeuren. Het mooie van ouder worden is, dat je zelfstandiger wordt. Tenzij je op 100 jarige leeftijd hulpbehoevend in het bejaardenthuis terecht komt. Zo zie ik mezelf ook niet graag gaan richting de toekomst. Dat je niet eens je eigen boterham kan smeren ook.quote:Op maandag 16 januari 2006 04:20 schreef Meditrinea het volgende:
Tegelijkertijd rouw ik omdat iedere dag maar een keer geleefd kan worden, om het feit dat mijn zoon ineens 18 is terwijl het gisteren leek alsof hij 8 was en hoor ik soms nog zo levendig zijn schorre stemmetje van toen. Nu heeft hij een vriendin en seks alsof zijn leven ervan afhangt, en hij droomt dat hij later een groot popmuzikant is.
Je gaat van het slechte uit. Ouderdom hoeft niet persee met kwalen samen te gaan. En met kwalen kun je zelfs leven. Hoewel het dan niet makkelijk is om helemaal ten volle te genieten. Maar de tijd is reip als de tijd reip is. En dan is dat voor iedereen zo. Hoewel de een wat meer geluk heeft dan de ander als het aankomt op die ouderdomskwalen.quote:Ik rouw ook iedere dag omdat ik weet dat mijn ouders misschien nog maar 5 of 10 of 15 jaar te leven hebben en iedere dag voor hen steeds pijnlijker en moeijker wordt, want de ouderdom komt met nare kwalen. En dan wil ik niet verhuizen omdat ik iedere minuut van ze wil meemaken, terwijl ik helemaal niet eens zo vaak op de koffie ga.
Mensen gaan niet altijd even verantwoord om met moeder natuur nee. Geen duurzaam beleid wordt er gevoerd. Maar dan ben ik zo optimistisch om te denken dat het ooit wel goed komt. Als mensen eens verstandig worden. Ik zeg dan mensen, omdat er gewoon teveel geconsumeerd wordt ook. Minder is ook goed genoeg.quote:Soms lijkt het me allemaal zo totaal zinloos en dan weer kan ik ontzettend verdrietig zijn om wat er met ons allemaal gebeurd, maar vooral met onze mooie Aarde. Een tijdje geleden zag ik een compilatie van allemaal beelden die zo schrijnend en zo schokkend waren dat ik het de weken erna niet meer van me af kon schudden en continu met een gevoel van woede rondliep vanwege alles wat we die mooie Aarde aandoen.
Over bedrijven die rotzooi loodsen in rivieren, die lui die zullen toch ook ooit wel eens wakker worden of niet? Of is dat wishfull thinking? Dat ze beseffen wat ze doen ook.
En onszelf inderdaad, maar de mate waarop je je eigen leven zuur maakt heb je toch zelf in de hand hoor. Je hoeft maar van denkwijze te veranderen en het ziet er anders uit. The mind is a powerfull thing.quote:En ook onszelf.
Ik wil pas dood als ik helemaal klaar ben Niet eerder en niet later. Ik wil gelezen hebben wat ik wil gelezen hebben, ik wil gezien hebben wat ik wil gezien hebben, ik wil gedaan hebben wat ik wil gedaan hebben. Ik hoef niet alles te doen, maar ik wil wel wat doen. Misschien zelfs veel doen.quote:Maar dat neemt niet weg dat ik best zou willen weten of er hierna wel degelijk iets is.
Kinderen wil ik waarschijnlijk ook nog in de toekomst, maar goed, eerst een vrouwtje vinden
Eeuwig leven wil ik niet persee, maar gun me de tijd om alles te ontdekken wat te ontdekken valt. Dan zou de dood mijn vriend kunnen zijn. Als hij me de tijd gunt dus.
Op dit moment ben ik voornamelijk bezig om mijn wereldbeeld aan te passen en mijn zelfbeeld, zodat ik in ieder geval redelijk van mezelf kan houden en ook respect heb voor mezelf. Daar begint het alvast mee. Zelf-respect.
Zo en nu weer tijd voor koffie, maar eerst sigaret.
Heb niet alles beantwoord want het is nog vroeg nu. Ben wakker maar niet helemaal. Eerst nog wat koffie naar binnen werken
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Ik geloof dat de dood een einde en een begin is. Het einde van het leven hier op aarde, het begin van een nieuw leven. Hetzij ergens in een andere dimensie, hetzij dmv reincarnatie.
Ik geloof dat het leven hier op aarde tevens een leerschool is. Alles wat je meemaakt vormt jouw persoonlijkheid en jouw persoonlijkheid neem je weer mee in je volgende leven.
Ik geloof dat het leven hier op aarde tevens een leerschool is. Alles wat je meemaakt vormt jouw persoonlijkheid en jouw persoonlijkheid neem je weer mee in je volgende leven.
Childhood is over the moment you know you're going to die.
'Snelwegen verbreden om files op te lossen? Dat is zoals de broeksriem losser maken tegen obesitas'
'Snelwegen verbreden om files op te lossen? Dat is zoals de broeksriem losser maken tegen obesitas'
Zou best kunnen. Dat het niet allemaal voor niets hoeft te zijn allemaal
Zou wel een mooi iets zijn. Uiteindelijk komt iedereen dan terecht bij hetzelfde station, daar waar ze gezond en heel zijn. Maar dan hoeft het niet op dezelfde plek te zijn.
Dood=dood wil ik ook best in geloven maar toch geloof ik liever dat je zaken meeneemt straks. Dat hetgeen je hebt opgebouwt niet zomaar kan worden afgebroken door de dood. Dat de bergen die je verzet mocht je bergen verzetten niet bestand is ertegen ook.
Zou wel een mooi iets zijn. Uiteindelijk komt iedereen dan terecht bij hetzelfde station, daar waar ze gezond en heel zijn. Maar dan hoeft het niet op dezelfde plek te zijn.
Dood=dood wil ik ook best in geloven maar toch geloof ik liever dat je zaken meeneemt straks. Dat hetgeen je hebt opgebouwt niet zomaar kan worden afgebroken door de dood. Dat de bergen die je verzet mocht je bergen verzetten niet bestand is ertegen ook.
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
heerlijk dat iedereen zijn meningetje schrijft over de dood en vervolgens dat gaat verdedigen tegenover anderen die iets anders van mening zijn.
de dood is onbekend. het is dan ook niets anders dan de blijkbare barrière tussen bewustzijn en "status: non-actief"
het feit dat al die testen, wetenschap, religies etc etc struikelen over de dood geeft al alleen maar aan hoe enorm sterk die barrière tussen leven en dood is.
Als je het mij vraagt is dit niet zonder reden en we zullen het dan ook nooit weten in dit leven.
Steven Spielberg gaat in een miniserie deze barrière in kaart brengen. Net zoals de miniserie TAKEN en BAND OF BROTHERS zal dit grotendeels fictie zijn, rondom feiten.
Verwachte TV première: 2007 United States ofcourse
de dood is onbekend. het is dan ook niets anders dan de blijkbare barrière tussen bewustzijn en "status: non-actief"
het feit dat al die testen, wetenschap, religies etc etc struikelen over de dood geeft al alleen maar aan hoe enorm sterk die barrière tussen leven en dood is.
Als je het mij vraagt is dit niet zonder reden en we zullen het dan ook nooit weten in dit leven.
Steven Spielberg gaat in een miniserie deze barrière in kaart brengen. Net zoals de miniserie TAKEN en BAND OF BROTHERS zal dit grotendeels fictie zijn, rondom feiten.
Verwachte TV première: 2007 United States ofcourse
¡ Experience Everything !
Alles heeft een [begin] [ontwikkeling] [einde]
[geboorte] [groei] [dood]
een mens leeft ongeveer 80 jaar
een ster 9,000,000,000
en onze zon is nu 4.500.000.000
waarom zou de mens dan een hemel hebben of een hel?
er zijn dingen die er al waren voordat zelfs de hele ontwikkeling van ons zonne stelsel was begonnen.
al die dingen doen mij geloven dat er niets is zoals hemel/hel
en het zegt het al geloof
mensen zijn ook een toevallige ontwikkeling, er hoefte er maar 1 klein component/onderdeel te ontbreken en we waren nooit ontstaan, bewustzijn is volgens mij dan ook een ontwikkeling.
ik zelf ben niet bang voor de dood, het is slechts de laaste ontwikkeling van de mens.
[geboorte] [groei] [dood]
een mens leeft ongeveer 80 jaar
een ster 9,000,000,000
en onze zon is nu 4.500.000.000
waarom zou de mens dan een hemel hebben of een hel?
er zijn dingen die er al waren voordat zelfs de hele ontwikkeling van ons zonne stelsel was begonnen.
al die dingen doen mij geloven dat er niets is zoals hemel/hel
en het zegt het al geloof
mensen zijn ook een toevallige ontwikkeling, er hoefte er maar 1 klein component/onderdeel te ontbreken en we waren nooit ontstaan, bewustzijn is volgens mij dan ook een ontwikkeling.
ik zelf ben niet bang voor de dood, het is slechts de laaste ontwikkeling van de mens.
<b>This world is one of sadness. Battle brings death. Death brings sorrow. The living may not hear them. Their voices may fall upon deaf ears. But make no mistake - the dead... are not silent.
</b>
</b>
In dit verhaal kan ik mij wel vinden.quote:Op maandag 16 januari 2006 15:17 schreef The_Mavericks het volgende:
Alles heeft een [begin] [ontwikkeling] [einde]
[geboorte] [groei] [dood]
een mens leeft ongeveer 80 jaar
een ster 9,000,000,000
en onze zon is nu 4.500.000.000
waarom zou de mens dan een hemel hebben of een hel?
er zijn dingen die er al waren voordat zelfs de hele ontwikkeling van ons zonne stelsel was begonnen.
al die dingen doen mij geloven dat er niets is zoals hemel/hel
en het zegt het al geloof
mensen zijn ook een toevallige ontwikkeling, er hoefte er maar 1 klein component/onderdeel te ontbreken en we waren nooit ontstaan, bewustzijn is volgens mij dan ook een ontwikkeling.
[ Bericht 5% gewijzigd door -Strawberry- op 16-01-2006 16:12:11 ]
Hier zit inderdaad wel wat in, maar dan is mijn gedachte/geloof dus: Als je dood bent voel je niets meer, je hersens werken niet meer, je hart klopt niet meer, je bent gewoon niets meer.quote:Op zondag 15 januari 2006 13:02 schreef Dromenvanger het volgende:
Maar wat doe je dan in die leegte als je dood bent. Bestaat er iets als 100 procent leegte?
Een leegte die zo leeg is, dat er niets mogelijk is. Dus echt leeg. Geen druppel meer in de verpakking.
Vraag me sterk af, hoe dat aanvoelt. Of voel je dan niets. Omdat er leegte is. Maar geldt dan niet de tegenstelling tussen zwart en wit ??? Ik bedoel, als er leegte is, dan is er vanzelf ook opvulling.
Kan iets bestaan zonder de tegenstelling? Alles is toch gebaseerd op tegenstellingen of niet? Hoe is een leegte mogelijk zonder vulling? Die leegte moet toch een omhulsel hebben? In ieder geval moet je de leegte kunnen vergelijken om het te kunnen plaatsen. Er moet iets zijn dat niet leeg is, anders bestaat leeg ook niet.
Maar ik weet niet of ik nu goed zit. Ik probeer een voorstelling te maken voor mezelf over leegte dus.
De leegte vergelijken met een weiland zonder bomen of planten? Maar dan heb je nog altijd de horizon.
Ik weet niet precies hoe ik het moet brengen maar.. Hoe kun je dan toch ergens zijn?
Volgensmij is die leegte ook gewoon echt niets en zal je ook bijvoorbeeld geen opvulling krijgen.
Maar dan kom ik dus weer bij jouw conclusie, er moet eigenlijk wel een tegenstelling zijn. Tenminste dat zou je denken.
Misschien ben ik een beetje bang voor de dood, maar aan de andere kant.. Als ik me bedenk dat ik eeuwig zal leven.. Nou dat geeft me ook niet echt een fijn gevoel.
Maar waar ik wel erg mee zit is dat ik geloof dat er met de dood dus niets meer is, en dat zal ik dus nooit meer kunnen zien, horen, proeven, ruiken, voelen etc.. dat vind ik zo beängstigend. Nooit meer dingen waarnemen, gewoon eigenlijk geen bewustzijn meer hebben. (Dood dus)
Dat de wereld nog 1000000 jaren bestaat, maar daar krijg ik niets meer van mee.
Andere mensen leven in die tijd, maar ik ben er al lang niet meer en niemand die me kent of ooit van me heeft gehoord. Dat is nog het aller ergste. nooit meer bestaan tot in de eeuwigheid.
Daarom wil ik ook nog veel in mijn leven gaan doen, zodat ik er echt wat aan heb gehad. Niet dat ik er wat ana heb als ik dood ben.. maar ach.
En mocht er toch wat na de dood zijn, dan zien we dat wel weer.
Persoonlijk hoop ik dat je of weer geboren wordt of dat je idd in een soort hemel/droomwereld komt.
Nu een kopje thee.
[ Bericht 7% gewijzigd door -Strawberry- op 16-01-2006 16:25:59 ]
Laat de thee smaken Ik pak me de laatste kop koffie, en dan ga ik echt stoppen met koffie
Eeuwig leven lijkt mij alleen prettig als iedereen het eeuwige leven heeft. Anders blijf je alleen achter.
Maar het eeuwige leven is niet mogelijk op deze aarde nu. Dan zouden andere planeten bewoonbaar moeten worden of er moet ruimte gemaakt worden in de ruimte. Van mijn part bouwen ze kunstmatig een 2e wereld door een of andere uitvinding
Ik vind dat de jonge generatie voorrang heeft altijd. In ieder geval moet er altijd rekening gehouden worden met eerdere generaties. Maar of dat met generaties te maken heeft, je moet gewoon zorgen dat het niet overbevolkt raakt. En dat is het al aan het worden.
Anders gaan we gewoon de lucht in met bouwen Maar overal wolkenkrabbers
Nee ik kan nu zeggen dat ik zelf bepaal of ik al dan niet dood ga of niet. Maar dan zullen ze zeggen je bent van de zotte. Toch....heel erg diep heb ik het idee dat je zelf controle kunt hebben op alles en dan ook alles. Dus ook op de dood. Dat het misschien zo is dat de wilskracht tot het willen blijven leven, sterker kan zijn dan het dood gaan. En dat je ook op een gegeven moment zelf niet meer ouder wordt van lichaam. Of dat het lichaam minder snel ouder wordt. Maar hoe dat ouder worden van het lichaam moet worden aangepakt is de vraag hier. Misschien simpelweg door jeugdig van denken te blijven. Maar dat is dan een erg simpele gedachte.
Maar als iedereen dat zou hebben dan komt het probleem van plaats gebrek. En zo ontstaat er altijd een nieuw probleem dat opgelost moet worden.
En veel mensen zullen zeggen van, ik wil gewoon met 80 dood. Mensen die geen vreugde ervaren in het leven ook. Mensen die met tegenzin leven altijd. Ik kom ze wel eens tegen denk ik vaker, mensen die altijd, waar dan ook, jaren lang met het gezicht op oorlog lopen. Zonder dat er ook maar 1 spatje van levensvreugde vanaf komt.
En dan is dat erg veroordelend. Misschien lopen die mensen wel met gigantische problemen rond. Of ze maken simpelweg hun eigen leven zuur.
Of mensen zijn uitgeleefd op 80 jarige leeftijd, geen inspiratie meer om door te willen leven. Geen zin meer om te ontdekken. Dan is het gebrek aan hobby's en interesses. Want als je volop wilt leven, dan zou je alles geprobeerd moeten hebben ook. Van mijn part leer je handwerken Sokken breien dus. Of truien. Als bezigheids-therapie. Wie weet wat na 1000 sokken naar voren komt allemaal.
Nee ik kan overdreven klinken maar ik wil het voorbeeld geven wat ik versta onder het leven in volle mate ervaren hebben. Dat wil ook zeggen dat je ieder land gezien hebt, nog sterker. Iedere stad, dorp en zelfs gehucht.
[ Bericht 4% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 16-01-2006 16:57:09 ]
Eeuwig leven lijkt mij alleen prettig als iedereen het eeuwige leven heeft. Anders blijf je alleen achter.
Maar het eeuwige leven is niet mogelijk op deze aarde nu. Dan zouden andere planeten bewoonbaar moeten worden of er moet ruimte gemaakt worden in de ruimte. Van mijn part bouwen ze kunstmatig een 2e wereld door een of andere uitvinding
Ik vind dat de jonge generatie voorrang heeft altijd. In ieder geval moet er altijd rekening gehouden worden met eerdere generaties. Maar of dat met generaties te maken heeft, je moet gewoon zorgen dat het niet overbevolkt raakt. En dat is het al aan het worden.
Anders gaan we gewoon de lucht in met bouwen Maar overal wolkenkrabbers
Nee ik kan nu zeggen dat ik zelf bepaal of ik al dan niet dood ga of niet. Maar dan zullen ze zeggen je bent van de zotte. Toch....heel erg diep heb ik het idee dat je zelf controle kunt hebben op alles en dan ook alles. Dus ook op de dood. Dat het misschien zo is dat de wilskracht tot het willen blijven leven, sterker kan zijn dan het dood gaan. En dat je ook op een gegeven moment zelf niet meer ouder wordt van lichaam. Of dat het lichaam minder snel ouder wordt. Maar hoe dat ouder worden van het lichaam moet worden aangepakt is de vraag hier. Misschien simpelweg door jeugdig van denken te blijven. Maar dat is dan een erg simpele gedachte.
Maar als iedereen dat zou hebben dan komt het probleem van plaats gebrek. En zo ontstaat er altijd een nieuw probleem dat opgelost moet worden.
En veel mensen zullen zeggen van, ik wil gewoon met 80 dood. Mensen die geen vreugde ervaren in het leven ook. Mensen die met tegenzin leven altijd. Ik kom ze wel eens tegen denk ik vaker, mensen die altijd, waar dan ook, jaren lang met het gezicht op oorlog lopen. Zonder dat er ook maar 1 spatje van levensvreugde vanaf komt.
En dan is dat erg veroordelend. Misschien lopen die mensen wel met gigantische problemen rond. Of ze maken simpelweg hun eigen leven zuur.
Of mensen zijn uitgeleefd op 80 jarige leeftijd, geen inspiratie meer om door te willen leven. Geen zin meer om te ontdekken. Dan is het gebrek aan hobby's en interesses. Want als je volop wilt leven, dan zou je alles geprobeerd moeten hebben ook. Van mijn part leer je handwerken Sokken breien dus. Of truien. Als bezigheids-therapie. Wie weet wat na 1000 sokken naar voren komt allemaal.
Nee ik kan overdreven klinken maar ik wil het voorbeeld geven wat ik versta onder het leven in volle mate ervaren hebben. Dat wil ook zeggen dat je ieder land gezien hebt, nog sterker. Iedere stad, dorp en zelfs gehucht.
[ Bericht 4% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 16-01-2006 16:57:09 ]
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Blub
The holy grail, daar gaat het toch ook om? Wat is waar van the holy grail?
Is de holy grail niet puur een levensinstelling?
Dat het helemaal geen beker hoeft te zijn.
Ik gooi maar wat in het leven hier.
28 jaar en dan al druk maken over de dood
Maar goed, je kunt het beter te vroeg dan te laat
Het heilige over de wereld wanneer de kettingreactie in volle mate optreedt dus. Dat spontaan ouderdomsprocessen terug worden gedrongen. Dat het slechts te maken heeft met focussing van mensen op zichzelf.
Zomaar een spontane gedachte dus. Om jong te blijven. Over die kettingreactie, dat was onzin. Ik schrijf nog wel eens onzin.
Maar ik laat soms het denken gewoon ff gaan en dan spat er vanzelf wat uit. Tis niet eens denken, het is voelen. Ik denk dan niet. Ik schrijf gewoon op.
En als laatste spontane gedachte van mij die zomaar in me opkomt. Dan geloof ik zelfs dat de tijd kan worden teruggedraaid ook. Dat het allemaal kan worden terug gespoeld als het ware. Maar als ik helemaal ga schrijven over wat ik denk dat mogelijk is dan krijg je weer rare reacties hoewel ik daar boven moet staan als het ware.
Mijn geluk niet laten afhangen van de mening van anderen.
Heb nog steeds in het achterhoofd dat alles mogelijk is. Maar goed, wat heb je aan het terug draaien van de tijd in de toekomst. En hoe pak je dat aan als bedrijf of onderneming of overheid of wat dan ook. En hoe ga je het gemeenschappelijke belang dienen met zulke uitvindingen.
Dat je dus gewoon vat krijgt op de realiteit en het verleden en misschien zelfs de toekomst. Maar vat krijgen op de toekomst kan gevaarlijk zijn volgens die ene film met Ben Affleck, die een machine maakt waarmee je in de toekomst kunt kijken. En dan gaat het fout of iets dergelijks.
De toekomst werd technisch in beeld gebracht dus. Via een programma.
[ Bericht 11% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 16-01-2006 17:49:59 ]
The holy grail, daar gaat het toch ook om? Wat is waar van the holy grail?
Is de holy grail niet puur een levensinstelling?
Dat het helemaal geen beker hoeft te zijn.
Ik gooi maar wat in het leven hier.
28 jaar en dan al druk maken over de dood
Maar goed, je kunt het beter te vroeg dan te laat
Het heilige over de wereld wanneer de kettingreactie in volle mate optreedt dus. Dat spontaan ouderdomsprocessen terug worden gedrongen. Dat het slechts te maken heeft met focussing van mensen op zichzelf.
Zomaar een spontane gedachte dus. Om jong te blijven. Over die kettingreactie, dat was onzin. Ik schrijf nog wel eens onzin.
Maar ik laat soms het denken gewoon ff gaan en dan spat er vanzelf wat uit. Tis niet eens denken, het is voelen. Ik denk dan niet. Ik schrijf gewoon op.
En als laatste spontane gedachte van mij die zomaar in me opkomt. Dan geloof ik zelfs dat de tijd kan worden teruggedraaid ook. Dat het allemaal kan worden terug gespoeld als het ware. Maar als ik helemaal ga schrijven over wat ik denk dat mogelijk is dan krijg je weer rare reacties hoewel ik daar boven moet staan als het ware.
Mijn geluk niet laten afhangen van de mening van anderen.
Heb nog steeds in het achterhoofd dat alles mogelijk is. Maar goed, wat heb je aan het terug draaien van de tijd in de toekomst. En hoe pak je dat aan als bedrijf of onderneming of overheid of wat dan ook. En hoe ga je het gemeenschappelijke belang dienen met zulke uitvindingen.
Dat je dus gewoon vat krijgt op de realiteit en het verleden en misschien zelfs de toekomst. Maar vat krijgen op de toekomst kan gevaarlijk zijn volgens die ene film met Ben Affleck, die een machine maakt waarmee je in de toekomst kunt kijken. En dan gaat het fout of iets dergelijks.
De toekomst werd technisch in beeld gebracht dus. Via een programma.
[ Bericht 11% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 16-01-2006 17:49:59 ]
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Dood gaan is stoppen met sterven
gelijk
"Word bokser, dan heb je meer kans op slagen"
"Mensen die nooit wat geven, daar krijg ik wat van"
"Word bokser, dan heb je meer kans op slagen"
"Mensen die nooit wat geven, daar krijg ik wat van"
Dood gaan is stoppen met menselijke trekjes hebben.
Dood gaan is de verlossing. Dood gaan is gezond worden.
Dood gaan is hemel op aarde ervaren of de hel of hoe het ook mag heten.
Dood gaan betekent dat de dood ook dood gaat. Wanneer je dood gaat gaat de dood dood, maar dan is er geen dood meer, dan is er eeuwig leven Oftewel, leven na de dood. Oftewel, de dood is opgelost. Het probleem bestaat niet meer
Dood gaan kun je het beste zo vroeg mogelijk doen, voordat de rimpels de overhand krijgen.
En ben je laat met dood gaan, dan kun je maar beter 50 jaar terug gaan in de tijd om jezelf jonger te maken.
Ouderdom sucks
Laat de dood maar komen, van mijn part speel ik zelf voor de dood hier.
Iemand moet het toch doen. Als niemand die taak tot zich neemt doe ik het wel
Als ik weet hoe de dood eruit ziet en als ik de dood kan bepalen, dan speel ik graag voor de dood. Waarom niet????
De overheid doet ook waar die zin in heeft.
Waarom zou ik zelf niet voor eigen overheid spelen? Alleen gaat het dan om het eeuwig leven en nog meer.
Als het moet draai ik de hele tijd om. Als het moet breng ik de doden tot leven. Als het moet en als ik het kan natuurlijk. Als het niet lukt dan stopt het verhaal.
Maar het begint met ambitie
[ Bericht 18% gewijzigd door Sight_key op 18-01-2006 20:29:48 ]
Dood gaan is de verlossing. Dood gaan is gezond worden.
Dood gaan is hemel op aarde ervaren of de hel of hoe het ook mag heten.
Dood gaan betekent dat de dood ook dood gaat. Wanneer je dood gaat gaat de dood dood, maar dan is er geen dood meer, dan is er eeuwig leven Oftewel, leven na de dood. Oftewel, de dood is opgelost. Het probleem bestaat niet meer
Dood gaan kun je het beste zo vroeg mogelijk doen, voordat de rimpels de overhand krijgen.
En ben je laat met dood gaan, dan kun je maar beter 50 jaar terug gaan in de tijd om jezelf jonger te maken.
Ouderdom sucks
Laat de dood maar komen, van mijn part speel ik zelf voor de dood hier.
Iemand moet het toch doen. Als niemand die taak tot zich neemt doe ik het wel
Als ik weet hoe de dood eruit ziet en als ik de dood kan bepalen, dan speel ik graag voor de dood. Waarom niet????
De overheid doet ook waar die zin in heeft.
Waarom zou ik zelf niet voor eigen overheid spelen? Alleen gaat het dan om het eeuwig leven en nog meer.
Als het moet draai ik de hele tijd om. Als het moet breng ik de doden tot leven. Als het moet en als ik het kan natuurlijk. Als het niet lukt dan stopt het verhaal.
Maar het begint met ambitie
[ Bericht 18% gewijzigd door Sight_key op 18-01-2006 20:29:48 ]
Sight_key als user was een uit de hand gelopen iets en is derhalve niet meer actief.
wil ik schrijven over dromen in het dromen-topic van Yvonne, kom ik in de dood terecht.
Foute topic dus
Dom
Foute topic dus
Dom
Sight_key als user was een uit de hand gelopen iets en is derhalve niet meer actief.
wat ik mij dus ook al héél lang afvraag is hoe het zal voelen om dood te gaan ja
Ik zat net hier aan te denken :
Af en toe heb je weleens dat je te snel opstaat. Dan word het soort zwart voor je ogen, en voel je je soort van raar ( weet niet hoe ik 't moet omschrijven ). Maar dat komt dus omdat je hart nog te weinig bloed aanmaakt om ineens inspanning te gaan leveren. Nu dacht ik van ; Als je dood gaat stopt je hart er ook mee , dus zou je misschien dit ook heel even zien??
Ik vraag het me echt af hoe het voelt..
Af en toe droom ik ook dat ik word neergeschoten, dat doet dus echt pijn
Ik zat net hier aan te denken :
Af en toe heb je weleens dat je te snel opstaat. Dan word het soort zwart voor je ogen, en voel je je soort van raar ( weet niet hoe ik 't moet omschrijven ). Maar dat komt dus omdat je hart nog te weinig bloed aanmaakt om ineens inspanning te gaan leveren. Nu dacht ik van ; Als je dood gaat stopt je hart er ook mee , dus zou je misschien dit ook heel even zien??
Ik vraag het me echt af hoe het voelt..
Af en toe droom ik ook dat ik word neergeschoten, dat doet dus echt pijn
Laat ik eventjes stellen dat wat ik daar heb gepost niet gaat over het naleven in detail. Daar ga ik niet over redeneren in diepte zoiets zou rein speculatief zijn. Ik ga ervan uit dat er geen naleven of god is in principe. Maar als er, hypothetisch gezien, wel een naleven is dan zou ik een instelling innemen waarbij alle zielen gelijk zijn aan elkaar ongeacht wat hun daden zijn. Zij zullen zelf moeten bewijzen of ze van meerwaarde zijn of van mindere waarde. Zo'n bewijs is geen presentatie, maar net als in het echte leven iets wat je gaandeweg van iemand kennen leert. Maar zo'n meerwaarde of minderwaarde stelt hem\haar\het niet boven of onder anderen en geeft hem\haar\het niet automatische het recht te oordelen over anderen.
I mean no harm
Ik denk zelf dat er zeer zeker iets is na de dood, wat weet ik niet maar dat er IETS is weet ik wel zeker, puur vanwege mijn eigen ervaringen en dingen die ik heb gehoord.
Zo kijk ik in ieder geval tegen de dood aan;
Gladiator- "Death smiles at us all. All a man can do is smile back."
Zo kijk ik in ieder geval tegen de dood aan;
Gladiator- "Death smiles at us all. All a man can do is smile back."
*BAMBAMBAMBAMBAMBAMBAMBAMBAMBAMBAMBAM*
Ik ben altijd al bang voor de dood geweest, en ben dat nog steeds. Maar ik geloof in een hiernamaals. Er is in principe alleen maar leven, de dood is een illusie! Er is geen hel, alleen maar mooi leven als je 'doodgaat'. Voor iedereen! Dit alles wordt o.a. voortgestuurd door je bewustzijn en gedachten. Het ligt best gecompliceerd, maar als je het allemaal door hebt klinkt het al een stuk logischer
Hier geloofde ik al in, maar ik liet mij ook inspireren door de film Staya Erusa:
www.voorbijdedood.nl
Hier geloofde ik al in, maar ik liet mij ook inspireren door de film Staya Erusa:
www.voorbijdedood.nl
http://freefilehosting.net/file/?id=q9/3lqjR
Onze allerliefste kleine Isabella! (en weer zwanger! uitgerekend in sept '06)
The Truth, the whole Truth and nothing but the Truth. Addictive!
Onze allerliefste kleine Isabella! (en weer zwanger! uitgerekend in sept '06)
The Truth, the whole Truth and nothing but the Truth. Addictive!
Leven vóór de dood is voor mij belangrijker.
De Dood zelf is niks. Want je kent het niet. Dus het is spannend en eng tegelijk.
Maar kan ook een oplossing zijn.
Ik ben er niet over uit wat er dan komt. Maar ik post het hier wel als ik er achterben.
Kan nog even duren.
Het leven, leven alsof het je laatste dag is.
Maar je kan ook zeuren over het weer, de belastingen, de politiek hebben.
De Dood zelf is niks. Want je kent het niet. Dus het is spannend en eng tegelijk.
Maar kan ook een oplossing zijn.
Ik ben er niet over uit wat er dan komt. Maar ik post het hier wel als ik er achterben.
Kan nog even duren.
Het leven, leven alsof het je laatste dag is.
Maar je kan ook zeuren over het weer, de belastingen, de politiek hebben.
was het niet Julias Ceasar die zei: "Mensen die andere mensen citeren hebben een gebrekkige fantasie voor eigen gedachten" aldus Aldo71. <br>
En ja ik maak ZpelVouten... So shoot me.
En ja ik maak ZpelVouten... So shoot me.
|
|
