OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Mijn zoontje zit nu precies 1 jaar op de basisschool.
Vorig jaar was het 3 maanden 'smorgens huilen en dat is in principe overgegaan, behalve nu nog na de langere vakanties. Maar zijn zin in school is er absoluut nog niet. Sinds maart vorig jaar plaste hij weer af en toe in zijn broek en nu vervang ik tig keer per dag een broek, vanwege de grote plassen en kan niet aangeven waarom. Huilen, morren en zeuren dat hij niet naar school wil is aan de orde van de dag.
Uit gesprekken met zijn juf komt dat hij het daar best goed doet, maar zoals hij op ons overkomt lijkt het wel een strafkamp voor hem.(niet echt zo bedoeld, maar hij wil gewoon niet). Als wij vragen of hij geplaagd wordt is dat niet zo. Hij speelt niet echt veel samen met vaste vriendjes, maar zeer sporadisch komt er wel eens een klasgenootje mee naar huis of gaat hij daar spelen.
Hij wil best wel aandacht van de andere kindjes, maar doet dat volgens mij op een verkeerde manier, bv door aantikken of laten struikelen. Niet fout bedoeld, maar hij vindt het dan raar dat die kinderen hem ontwijken.
Op de creche vermaakte hij zich altijd prima, maar wel vaak alleen. Het lijkt wel of hij nu wel aansluiting wil(logisch natuurlijk), maar niet weet hoe dit moet en zich daardoor rot voelt.
Het vervelende is dat wij niet precies weten wat er nou is en de juf het met een korreltje zout neemt en zegt dat het wel los loopt, maar wij hebben hem zien veranderen in een brutaal, sla-graag en niet luisterend jochie die wij bijna niet herkennen. Hij lijkt zichzelf niet meer.
Herkent iemand dit en wil diegene zijn ervaringen opschrijven of heeft iemand tips?
Vorig jaar was het 3 maanden 'smorgens huilen en dat is in principe overgegaan, behalve nu nog na de langere vakanties. Maar zijn zin in school is er absoluut nog niet. Sinds maart vorig jaar plaste hij weer af en toe in zijn broek en nu vervang ik tig keer per dag een broek, vanwege de grote plassen en kan niet aangeven waarom. Huilen, morren en zeuren dat hij niet naar school wil is aan de orde van de dag.
Uit gesprekken met zijn juf komt dat hij het daar best goed doet, maar zoals hij op ons overkomt lijkt het wel een strafkamp voor hem.(niet echt zo bedoeld, maar hij wil gewoon niet). Als wij vragen of hij geplaagd wordt is dat niet zo. Hij speelt niet echt veel samen met vaste vriendjes, maar zeer sporadisch komt er wel eens een klasgenootje mee naar huis of gaat hij daar spelen.
Hij wil best wel aandacht van de andere kindjes, maar doet dat volgens mij op een verkeerde manier, bv door aantikken of laten struikelen. Niet fout bedoeld, maar hij vindt het dan raar dat die kinderen hem ontwijken.
Op de creche vermaakte hij zich altijd prima, maar wel vaak alleen. Het lijkt wel of hij nu wel aansluiting wil(logisch natuurlijk), maar niet weet hoe dit moet en zich daardoor rot voelt.
Het vervelende is dat wij niet precies weten wat er nou is en de juf het met een korreltje zout neemt en zegt dat het wel los loopt, maar wij hebben hem zien veranderen in een brutaal, sla-graag en niet luisterend jochie die wij bijna niet herkennen. Hij lijkt zichzelf niet meer.
Herkent iemand dit en wil diegene zijn ervaringen opschrijven of heeft iemand tips?
Dat is vevelend Sisa.
Ik zou toch bij zijn juf aandringen.
En duidelijk maken dat het helemaal niet zo goed gaat.
Bij ons op school zit ook 1x in de maand iemand van de thebe .
Daar kun je een afspraak mee maken als je vragen hebt over gedrag van kinderen of als er problemen zijn op school.
Hebben jullie dat niet?
is het proberen waard zij kunnen bij echte problemen je kind ook begeleiden.
Succes ermee
Ik zou toch bij zijn juf aandringen.
En duidelijk maken dat het helemaal niet zo goed gaat.
Bij ons op school zit ook 1x in de maand iemand van de thebe .
Daar kun je een afspraak mee maken als je vragen hebt over gedrag van kinderen of als er problemen zijn op school.
Hebben jullie dat niet?
is het proberen waard zij kunnen bij echte problemen je kind ook begeleiden.
Succes ermee
van de wat? de thebe? is dat iets speciaals?
Ik heb vanmorgen wel weer aangegeven dat ik weer een gesprek wil en ik hoop dat er iemand is die met hem kan praten (dat staat er toch verder vandaan dan juf of wij).
Vorig jaar als eens bij de huisarts geweest en die verwees hem (en mij er dan bij) naar een psych, toen ik die na veel getwijfel belde vroeg ze wat het probleem was en dat kon ik niet goed uitleggen, ik heb die afspraak (op wachtlijst van half jaar) weer afgezegd. Op het consultatiebureau hadden ze ook iemand zeiden ze, maar daar ben ik nooit meer over teruggebeld.
Kortom, ik weet niet zo goed waar ik nu heen moet met hem.
Ik heb vanmorgen wel weer aangegeven dat ik weer een gesprek wil en ik hoop dat er iemand is die met hem kan praten (dat staat er toch verder vandaan dan juf of wij).
Vorig jaar als eens bij de huisarts geweest en die verwees hem (en mij er dan bij) naar een psych, toen ik die na veel getwijfel belde vroeg ze wat het probleem was en dat kon ik niet goed uitleggen, ik heb die afspraak (op wachtlijst van half jaar) weer afgezegd. Op het consultatiebureau hadden ze ook iemand zeiden ze, maar daar ben ik nooit meer over teruggebeld.
Kortom, ik weet niet zo goed waar ik nu heen moet met hem.
Ik denk dat de Juf wat meer ervaring heeft met peuterpuberende kinderen.
Zal wel goed komen, zolang je de hoofdregel bij het opvoeden maar in je achterhoofd houd: Het kind heeft niets te willen.
Zal wel goed komen, zolang je de hoofdregel bij het opvoeden maar in je achterhoofd houd: Het kind heeft niets te willen.
Ik ga naar huis.
Thebe is bij ons van het consultatie bureau en de thuiszorg
Een soort van wijkverpleegkundige ,mar dan speciaal voor schoolgaande kinderen.
Een soort van wijkverpleegkundige ,mar dan speciaal voor schoolgaande kinderen.
Sisa,quote:Op maandag 9 januari 2006 11:04 schreef Sisa het volgende:
Mijn zoontje zit nu precies 1 jaar op de basisschool.
Vorig jaar was het 3 maanden 'smorgens huilen en dat is in principe overgegaan, behalve nu nog na de langere vakanties. Maar zijn zin in school is er absoluut nog niet. Sinds maart vorig jaar plaste hij weer af en toe in zijn broek en nu vervang ik tig keer per dag een broek, vanwege de grote plassen en kan niet aangeven waarom. Huilen, morren en zeuren dat hij niet naar school wil is aan de orde van de dag.
Uit gesprekken met zijn juf komt dat hij het daar best goed doet, maar zoals hij op ons overkomt lijkt het wel een strafkamp voor hem.(niet echt zo bedoeld, maar hij wil gewoon niet). Als wij vragen of hij geplaagd wordt is dat niet zo. Hij speelt niet echt veel samen met vaste vriendjes, maar zeer sporadisch komt er wel eens een klasgenootje mee naar huis of gaat hij daar spelen.
Hij wil best wel aandacht van de andere kindjes, maar doet dat volgens mij op een verkeerde manier, bv door aantikken of laten struikelen. Niet fout bedoeld, maar hij vindt het dan raar dat die kinderen hem ontwijken.
Op de creche vermaakte hij zich altijd prima, maar wel vaak alleen. Het lijkt wel of hij nu wel aansluiting wil(logisch natuurlijk), maar niet weet hoe dit moet en zich daardoor rot voelt.
Het vervelende is dat wij niet precies weten wat er nou is en de juf het met een korreltje zout neemt en zegt dat het wel los loopt, maar wij hebben hem zien veranderen in een brutaal, sla-graag en niet luisterend jochie die wij bijna niet herkennen. Hij lijkt zichzelf niet meer.
Herkent iemand dit en wil diegene zijn ervaringen opschrijven of heeft iemand tips?
Kinderen leren op school aansluiten bij een groep, dat is een proces dat soms langer duurt.
Zeker als je zoon niet opgegroeid is met veel kinderen om zich heen, zal hij er langer over doen om bepaalde sociale vormen te leren. Niet dat je kind nu a-sociaal is, maar omgang met anderen kan best moeilijk zijn.
Geeft hij aan waarom hij niet naar school wil?
was dat een kinderpsycholoog?quote:Op maandag 9 januari 2006 11:18 schreef Sisa het volgende:
van de wat? de thebe? is dat iets speciaals?
Ik heb vanmorgen wel weer aangegeven dat ik weer een gesprek wil en ik hoop dat er iemand is die met hem kan praten (dat staat er toch verder vandaan dan juf of wij).
Vorig jaar als eens bij de huisarts geweest en die verwees hem (en mij er dan bij) naar een psych, toen ik die na veel getwijfel belde vroeg ze wat het probleem was en dat kon ik niet goed uitleggen, ik heb die afspraak (op wachtlijst van half jaar) weer afgezegd. Op het consultatiebureau hadden ze ook iemand zeiden ze, maar daar ben ik nooit meer over teruggebeld.
Kortom, ik weet niet zo goed waar ik nu heen moet met hem.
dan zou ik heel snel een nieuwe afspraak maken, en hem/haar laten bepalen of er al dan niet meer aan de hand is dan een "puberende kleuter".
Ik ben zelf juf..... Ik zou die signalen graag horen van ouders.
Ga weer een gesprek aan met school. Geef aan dat jij denkt dat de situatie veel ernstiger is dan dat school dat ziet. Vraag anders of de interne begeleider erbij komt zitten. Anders kun je altijd nog naar de GGD stappen met een hulpvraga, of via je huisarts.......
Maar ga door tot je hulp of een oplossing hebt, want het is wel de kindertijd..... die komt nooit meer terug. Als je wil mag je ook wel me me prive even overleggen..... Ik ben zelf kleuterjuf.
Ga weer een gesprek aan met school. Geef aan dat jij denkt dat de situatie veel ernstiger is dan dat school dat ziet. Vraag anders of de interne begeleider erbij komt zitten. Anders kun je altijd nog naar de GGD stappen met een hulpvraga, of via je huisarts.......
Maar ga door tot je hulp of een oplossing hebt, want het is wel de kindertijd..... die komt nooit meer terug. Als je wil mag je ook wel me me prive even overleggen..... Ik ben zelf kleuterjuf.
uit een aspergernest
shiiiiiiiiiiiit .. Wendytje weer.quote:Op maandag 9 januari 2006 12:10 schreef wendytje het volgende:
Ik ben zelf juf..... Ik zou die signalen graag horen van ouders.
Ga weer een gesprek aan met school. Geef aan dat jij denkt dat de situatie veel ernstiger is dan dat school dat ziet. Vraag anders of de interne begeleider erbij komt zitten. Anders kun je altijd nog naar de GGD stappen met een hulpvraga, of via je huisarts.......
Maar ga door tot je hulp of een oplossing hebt, want het is wel de kindertijd..... die komt nooit meer terug. Als je wil mag je ook wel me me prive even overleggen..... Ik ben zelf kleuterjuf.
Me altijd te snel af.
En weer kan ik alleen maar
OT.
Vertrouw op jouw mening en niet op die van een ander die het kind nauwelijks kent en nauwelijks tijd heeft.
Als jij het niet vertrouwt, zoek hulp.
"Tip" ... ik zou van Wendytjes aanbod gebruik maken.
VOEL JIJ JE WEL HELEMAAL LEKKER? EEN KIND NIETS TE WILLEN.PFFFF ZEKER ZELF NOOIT KIND GEWEEST? ZOALS EEN ANDER AL SCHREEF, JE BENT MAAR 1X KIND EN IK HOOP DAT DIE TIJD ZO LEUK MOGELIJK IS VOOR IEDER KIND.quote:Op maandag 9 januari 2006 11:22 schreef nietzman het volgende:
Ik denk dat de Juf wat meer ervaring heeft met peuterpuberende kinderen.
Zal wel goed komen, zolang je de hoofdregel bij het opvoeden maar in je achterhoofd houd: Het kind heeft niets te willen.
Toen ik hem vanmorgen ophaalde zei de juf dat het maar weer voor even was geweest en dat alles verder goed was gegaan. Ze zei er nog even bij dat het allemaal wel meeviel en het wel goed komt. Het komt wat betuttelend naar mij over(wel lief hoor). Helaas ziet zij hem thuis niet. In het uurtje thuis was het alweer bal; om alles huilen en niet meer terug willen.(hoofdpijn, buikpijn, echt waar hoor mamma, etc.) Voorheen mocht hij als hij het wilde smiddags van mij thuisblijven, maar nu is hij 5 en dus vanaf volgende maand schoolplicht, dus ik dacht; even weer doorzetten en hem gewoon brengen om vast te wennen. Dat was dus fout. Hij bleef aan mij vastgeplakt zitten. De juf nam hem gelukkig nu wel over en ik kon weg, want mee terugnemen als we er al zijn daar begin ik al helemaal niet aan..
Ben benieuwd wat voor mannetje is straks weer terug krijg...
Ben benieuwd wat voor mannetje is straks weer terug krijg...
Kalm aan. Zo slecht bedoelt ie dat volgens mij niet.quote:Op maandag 9 januari 2006 12:52 schreef Sisa het volgende:
[..]
VOEL JIJ JE WEL HELEMAAL LEKKER? EEN KIND NIETS TE WILLEN.PFFFF ZEKER ZELF NOOIT KIND GEWEEST? ZOALS EEN ANDER AL SCHREEF, JE BENT MAAR 1X KIND EN IK HOOP DAT DIE TIJD ZO LEUK MOGELIJK IS VOOR IEDER KIND.
Ik ben het zelfs een beetje met hem eens, in ieder geval in dit onderwerp.
Een kind moet nu eenmaal naar school en heeft dus niet te willen om thuis te blijven.
Als je er 1x aan begint kom je er nooit meer vanaf.
waarom heb je die afspraak bij die psych dan afgezegd?quote:Op maandag 9 januari 2006 12:52 schreef Sisa het volgende:
[..]
VOEL JIJ JE WEL HELEMAAL LEKKER? EEN KIND NIETS TE WILLEN.PFFFF ZEKER ZELF NOOIT KIND GEWEEST? ZOALS EEN ANDER AL SCHREEF, JE BENT MAAR 1X KIND EN IK HOOP DAT DIE TIJD ZO LEUK MOGELIJK IS VOOR IEDER KIND.
Je zou er haast een boek over schrijven!
Als en kind op deze leeftijd al niet naar school wil, zit er iets niet lekker.
En daar MOET je aandacht aan besteden.
Mijn oudste wil ook wel s een keer niet, als ik door vraag heeft dat ook altijd n rede.
Voor ons misschien iets kleins, maar voor hun kan het echt n groot "probleem "zijn en daar moet je aandacht aan besteden.
Bij ons is het tot nu toe altijd op te lossen met n knuffel en even praten en er voor zorgen dat ze erzelf achter komt hoe het voortaan op te lossen en dat het helemaal niet zo erg is.
En daar MOET je aandacht aan besteden.
Mijn oudste wil ook wel s een keer niet, als ik door vraag heeft dat ook altijd n rede.
Voor ons misschien iets kleins, maar voor hun kan het echt n groot "probleem "zijn en daar moet je aandacht aan besteden.
Bij ons is het tot nu toe altijd op te lossen met n knuffel en even praten en er voor zorgen dat ze erzelf achter komt hoe het voortaan op te lossen en dat het helemaal niet zo erg is.
ik zou ook geen half jaar wachten.quote:Op maandag 9 januari 2006 14:20 schreef moussy het volgende:
[..]
waarom heb je die afspraak bij die psych dan afgezegd?
Ik wel en ondertussen verder kijken naar iets waar ik eerder heen zou kunnen.quote:
Je zou er haast een boek over schrijven!
waarom heb je die afspraak bij die psych dan afgezegd?
[/quote]
Omdat ik toen dacht dat het allemaal wel meeviel(het speelde toen nog erg kort)
[/quote]
Omdat ik toen dacht dat het allemaal wel meeviel(het speelde toen nog erg kort)
Ik ben zelf ook kleuterjuf en net wat iemand anders al schreef; ik zou dit soort dingen ook graag van ouders willen horen!!
Is het niet mogelijk dat je een keer een ochtendje meedraait bij hem in de klas? Dat mogen de ouders bij mij ook altijd namelijk en dan kun je met eigen ogen zien hoe het op school gaat. Misschien gedraagt hij zich dan wel een beetje anders omdat zijn mama erbij is, maar toch...je krijgt wel een idee.
Verder zou ik het toch blijven aankaarten bij de juf; vertel haarmaar gewoon dat je je eigenlijk écht zorgen maakt.
Inderdaad met de intern begeleider erbij desnoods.
Succes!
Is het niet mogelijk dat je een keer een ochtendje meedraait bij hem in de klas? Dat mogen de ouders bij mij ook altijd namelijk en dan kun je met eigen ogen zien hoe het op school gaat. Misschien gedraagt hij zich dan wel een beetje anders omdat zijn mama erbij is, maar toch...je krijgt wel een idee.
Verder zou ik het toch blijven aankaarten bij de juf; vertel haarmaar gewoon dat je je eigenlijk écht zorgen maakt.
Inderdaad met de intern begeleider erbij desnoods.
Succes!
ik heb vorig schooljaar een keer meegedraaid, maar hij vond het natuurlijk reuze interessant dat ik er was en was heel vrolijk en gezellig. Het schijnt dat hij er op school ook weinig van laat merken, alleen thuis. Daarom denkt de juf ook dat het allemaal wel meevalt, maar zij ziet hem niet thuis.
of je zou het op video moeten kunnen vastleggen en dat aan die juf laten zien, om te zien dat het allemaal dus niet zo meevalt...
verder ben ik het wel eens met dat het goed is om toch langs een kinderpsycholoog te gaan...
verder ben ik het wel eens met dat het goed is om toch langs een kinderpsycholoog te gaan...
patat ftw :)
quote:Op maandag 9 januari 2006 12:29 schreef 2QT2BSTR8 het volgende:
[..]
shiiiiiiiiiiiit .. Wendytje weer.
Me altijd te snel af.
En weer kan ik alleen maar
OT.
Vertrouw op jouw mening en niet op die van een ander die het kind nauwelijks kent en nauwelijks tijd heeft.
Als jij het niet vertrouwt, zoek hulp.
"Tip" ... ik zou van Wendytjes aanbod gebruik maken.
uit een aspergernest
Het lijkt een beetje op het verhaal van mijn stiefzoontje, die ging op het psz wel aardig, maar vanaf de basisschool niet meer. Geen zin, ging niet goed op school, geen vriendjes, broek plassen en poepen. Uiteindelijk na veel aandringen is hij geobserveerd en nu wordt hij onderzocht, want er lijkt toch wel iets mis te zijn. Dus ik raadt je aan, ga op je gevoel af. Als jullie denken dat er iets mis is, blijf dan aandringen op hulp en ga idd naar een psych. beter vroeger dan later.
sterkte!
sterkte!
stormy waters...
sailin'
sailin'
De juf zegt dus dat hij het op school (redelijk) naar zijn zin lijkt te hebben. Maar mss vindt hij het thuis gezelliger, krijgt hij meer individuele aandacht, vindt hij het leuker om bij mama te zijn dan op school. Op school móet hij veel meer dan thuis, er worden eisen aan hem gesteld, hij moet zich aanpassen en aan verwachtingen voldoen. Sommige kinderen hebben daar moeite mee.
Je volgende stukje zette me wel aan het denken:
Ik heb ze ook wel eens in de klas (groep 3) hoor, kinderen die thuis enorme 'buikpijn' hebben, maar zodra ze in de bouwhoek, de poppenhoek of op het schoolplein spelen, nergens last meer van lijken te hebben. Toch hou ik ze dan wel extra in de gaten, niet ivm die 'gezondheidsklachten', maar omdat het wel een signaal kan zijn dat er iets anders niet zo lekker zit.
Je volgende stukje zette me wel aan het denken:
Dit kán op manipuleren duiden. Eerst mocht hij wél lekker 's middags thuis blijven, en nu mag dat niet meer. Wellicht probeert je zoon je met 'ziek-zijn' of drammerig gedrag te verleiden hem thuis te houden.quote:Op maandag 9 januari 2006 13:56 schreef Sisa het volgende:
In het uurtje thuis was het alweer bal; om alles huilen en niet meer terug willen.(hoofdpijn, buikpijn, echt waar hoor mamma, etc.) Voorheen mocht hij als hij het wilde smiddags van mij thuisblijven, maar nu is hij 5 en dus vanaf volgende maand schoolplicht, dus ik dacht; even weer doorzetten en hem gewoon brengen om vast te wennen.
Ik heb ze ook wel eens in de klas (groep 3) hoor, kinderen die thuis enorme 'buikpijn' hebben, maar zodra ze in de bouwhoek, de poppenhoek of op het schoolplein spelen, nergens last meer van lijken te hebben. Toch hou ik ze dan wel extra in de gaten, niet ivm die 'gezondheidsklachten', maar omdat het wel een signaal kan zijn dat er iets anders niet zo lekker zit.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik was vroeger zelf zo'n kleuter die wel mee kon komen op de peuterspeelzaal maar niet in de klas. 's Morgens voor school was het altijd huilen geblazen omdat ik gewoon écht niet wilde dat mijn moeder wegging. Toen is er een compromis gesloten: ik ging elke ochtend naar school, op school las mijn moeder een verhaaltje voor en daarna ging ze pas weg.
Dat haalde wel de druk van de ketel mbt het weggaan. (voor zover ik me dat kan herinneren)
Misschien is dat ook voor jou een oplossing?
Dat haalde wel de druk van de ketel mbt het weggaan. (voor zover ik me dat kan herinneren)
Misschien is dat ook voor jou een oplossing?
Buurman, ik hier?
Nounou, hysterische theemuts, hoe ben jij opgevoed als je om het minste of geringste naar de capslock rijkt.quote:Op maandag 9 januari 2006 12:52 schreef Sisa het volgende:
VOEL JIJ JE WEL HELEMAAL LEKKER? EEN KIND NIETS TE WILLEN.PFFFF ZEKER ZELF NOOIT KIND GEWEEST? ZOALS EEN ANDER AL SCHREEF, JE BENT MAAR 1X KIND EN IK HOOP DAT DIE TIJD ZO LEUK MOGELIJK IS VOOR IEDER KIND.
Natuurlijk moet een kind een kind zijn. En natuurlijk heeft het kind ook wel iets te willen. Maar het kind heeft zeker niet altijd zijn zin te krijgen, want het kind heeft duidelijkheid nodig. Het enige wat veel mensen tegenwoordig vergeten is dat een kind meer weg heeft van een jonge pup dan van een volwassen mens. Interessant leesvoer zijn ook de filosofische werken van Michel de Montaigne, die tijdens de Renaissance al stelde dat een ouder niet de beste vriend van zijn kind kan zijn, om de simpele reden dat de machtsverhoudingen dan compleet verstoord raken.
Als een pup niet op de bank mag komen, mag de pup nóóit op de bank. Ook niet één keertje omdat 'ie zo lief kijken kan. En op dezelfde manier moet een kind gewoon naar school, geen gezeur. Iets mag wel of iets mag niet, en discussies hoef je met je kind al helemaal niet aan te gaan. Ik had vroeger ook een schurfthekel aan de basisschool, maar ik had niets te willen. Kortom, ik wist waar ik aan toe was. Lijkt me een gezonde basis. Gewoon geen aandacht aan schenken, want dan word het alleen maar erger.
En stuur het arme murmeltje alsjeblieft niet naar een psych, dan is het voor de rest van zijn leven meteen al verneukt. Voor je het weet zijn alle ADD/ADHD kwaaltjes hem al aangepraat, kan ie meteen aan de ritalin en rond zijn zevende heeft 'ie alle mogelijke pillencocktails al gehad. Kom op, zoals ik het zie is het gewoon een onzeker kindje van vier waarvan de onzekerheid thuis ook nog maar eens lekker word aangemoedigd, omdat ma zelf zo onzeker/onduidelijk als de pest is.
Ik ga naar huis.
Aangezien ik dit absoluut niet met mijn murmeltje zelf bespreek kan hij niets van een aanmoedigende onzekere/onduidelijke moeder merken. Ik doe alles buiten hem om. Ik informeer hier alleen maar of er iemand is die er ervaring mee heeft. Ik ben absoluut niet van plan om mijn kind aan de zware medicijnen te brengen als dit niet nodig is. Ik weet via mijn beroep dat dit prima middelen zijn voor mensen die het echt nodig hebben, maar hij vertoont absoluut geen adhd problemen.quote:Op dinsdag 10 januari 2006 17:26 schreef nietzman het volgende:
[..]
En stuur het arme murmeltje alsjeblieft niet naar een psych, dan is het voor de rest van zijn leven meteen al verneukt. Voor je het weet zijn alle ADD/ADHD kwaaltjes hem al aangepraat, kan ie meteen aan de ritalin en rond zijn zevende heeft 'ie alle mogelijke pillencocktails al gehad. Kom op, zoals ik het zie is het gewoon een onzeker kindje van vier waarvan de onzekerheid thuis ook nog maar eens lekker word aangemoedigd, omdat ma zelf zo onzeker/onduidelijk als de pest is.
Nogmaals ik vraag het aan iemand die hier ervaring of tips over heeft en niet iemand die mij de grond wil intrappen. En ja, ik reageerde sterk op je eerste berichtje, maar dat komt omdat hij mijn kind betreft en die gun ik een leuke kindertijd op een geschikte school. Dan ligt zoiets gevoelig. Mocht je zelf (ooit) kinderen krijgen/hebben dan weet je wat ik bedoel.
Hopelijk houden we nu op elkaar uit te schelden, want ik wil dit graag netjes houden.
Sisa, waarom reageer je zo selectief?
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
bedoel je dat ik niet op de andere reacties reageer?quote:Op dinsdag 10 januari 2006 20:21 schreef Moonah het volgende:
Sisa, waarom reageer je zo selectief?
Ik doe zeker wat mee, maar ik snap dat het leuker is voor degene die reageert dat ik terug reageer.
Ik doe het meteen
[ Bericht 17% gewijzigd door Sisa op 10-01-2006 20:48:28 ]
Heb ik geprobeerd, ik ben immers al een jaar zoekende naar een oplossing, ik merk dat als hij afleiding heeft, bv de juf heeft hem ergens voor nodig dan kan ik zonder problemen weggaan. Maar de problemen thuis (druk, huilerig, broek plassen, zeuren dat hij niet wil) blijven.quote:Op dinsdag 10 januari 2006 17:10 schreef Dissolved het volgende:
Ik was vroeger zelf zo'n kleuter die wel mee kon komen op de peuterspeelzaal maar niet in de klas. 's Morgens voor school was het altijd huilen geblazen omdat ik gewoon écht niet wilde dat mijn moeder wegging. Toen is er een compromis gesloten: ik ging elke ochtend naar school, op school las mijn moeder een verhaaltje voor en daarna ging ze pas weg.
Dat haalde wel de druk van de ketel mbt het weggaan. (voor zover ik me dat kan herinneren)
Misschien is dat ook voor jou een oplossing?
Niet zozeer omdat 'het leuker zou zijn', maar het viel me op dat je juist die ene wat kritische reactie eruit pikte. Het zou kunnen dat je dat IRL ook doet, je richten op het negatieve.quote:Op dinsdag 10 januari 2006 20:39 schreef Sisa het volgende:
maar ik snap dat het leuker is voor degene die reageert dat ik terug reageer.
Ik doe het meteen
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
heb jij wel eens gemerkt of deze kinderen wel op de goede plek zitten mbt te hoog of laag gegrepen onderwijs?quote:Op dinsdag 10 januari 2006 13:22 schreef Moonah het volgende:
De juf zegt dus dat hij het op school (redelijk) naar zijn zin lijkt te hebben. Maar mss vindt hij het thuis gezelliger, krijgt hij meer individuele aandacht, vindt hij het leuker om bij mama te zijn dan op school. Op school móet hij veel meer dan thuis, er worden eisen aan hem gesteld, hij moet zich aanpassen en aan verwachtingen voldoen. Sommige kinderen hebben daar moeite mee.
Je volgende stukje zette me wel aan het denken:
[..]
Dit kán op manipuleren duiden. Eerst mocht hij wél lekker 's middags thuis blijven, en nu mag dat niet meer. Wellicht probeert je zoon je met 'ziek-zijn' of drammerig gedrag te verleiden hem thuis te houden.
DAT WEET IK WEL ZEKER
Ik heb ze ook wel eens in de klas (groep 3) hoor, kinderen die thuis enorme 'buikpijn' hebben, maar zodra ze in de bouwhoek, de poppenhoek of op het schoolplein spelen, nergens last meer van lijken te hebben. Toch hou ik ze dan wel extra in de gaten, niet ivm die 'gezondheidsklachten', maar omdat het wel een signaal kan zijn dat er iets anders niet zo lekker zit.
Mijn zoon loopt namelijk achter in spraak taalontwikkeling en volgens de juf merken de andere kinderen er niets van, maar het zou goed kunnen dat hij teveel wil wat hij nog niet kan of hoeft. Hij zit namelijk nog in groep 1 en dit is prima, maar hij wil maar werkjes doen van groep 2.
Nee, normaal gesproken niet hoor, maar met de gevraagde berichten ging ik in mijn hoofd aan de slag en het negatieve bericht trapte mij wat op de staart en daar werd ik wat te fel op.Snappie?quote:Op dinsdag 10 januari 2006 20:56 schreef Moonah het volgende:
[..]
Niet zozeer omdat 'het leuker zou zijn', maar het viel me op dat je juist die ene wat kritische reactie eruit pikte. Het zou kunnen dat je dat IRL ook doet, je richten op het negatieve.
Ik ga toch weer voor een gesprek, hopelijk laat ik mij nu niet zo snel overtuigen met het feit dat het wel goed gaat, want zij zien hem thuis niet. Via de huisarts vind ik op het moment niet geen optie, want die gooit meteen weer met de psych. (dat lijkt mij pas wat als wij er echt niet meer uitkomen)als ik er op school niet uitkom bel ik de ggd inderdaad maar eens. Klinkt wat minder zwaar.quote:Op maandag 9 januari 2006 12:10 schreef wendytje het volgende:
Ik ben zelf juf..... Ik zou die signalen graag horen van ouders.
Ga weer een gesprek aan met school. Geef aan dat jij denkt dat de situatie veel ernstiger is dan dat school dat ziet. Vraag anders of de interne begeleider erbij komt zitten. Anders kun je altijd nog naar de GGD stappen met een hulpvraga, of via je huisarts.......
Maar ga door tot je hulp of een oplossing hebt, want het is wel de kindertijd..... die komt nooit meer terug. Als je wil mag je ook wel me me prive even overleggen..... Ik ben zelf kleuterjuf.
Allereerst is het natuurlijk heel goed dat je het manipulatieve gedrag doorziet.
Vaak is het zo dat kinderen in een 'keurslijf' gedwongen worden, immers, ons reguliere onderwijsstelsel zit zo in elkaar. Er is nu eenmaal geen sprake van individueel onderwijs, ook al wordt er tegenwoordig zoveel mogelijk aan de individuele verschillen en behoeften tegemoet gekomen. De meeste kinderen passen zich daar vrij gemakkelijk in aan. Het zou kunnen dat jouw zoon daar meer moeite mee heeft.
En verder, blijf in contact met de leerkracht. Probeer haar en haar mening te vertrouwen. Zij heeft óók het beste met je kind voor (als het goed is). Plus ze heeft veel vergelijkings'materiaal'. Jullie kunnen elkaar aanvullen in het zoeken naar de beste benadering van je zoon.
Tja, ik kan hier geen algemene uitspraak over doen natuurlijk. Maar 'niet naar school willen' kan te maken hebben met overvraagd worden, of juist met te weinig uitdaging krijgen. Als je zoon een taalachterstand heeft kan hem dat zeker belemmeren in het maken van contacten. Bovendien kan het zijn dat hij daardoor opdrachten niet goed begrijpt waardoor hij dingen 'fout' doet, hetgeen weer effect kan hebben op zijn welbevinden. Ik noem maar een zijstraat. Maar zijn juf zegt dat de andere kinderen er niets van merken? Heeft hij hier speciale begeleiding voor? Aan de andere kant lijkt het dat hij de werkjes op zijn eigen niveau niet leuk vindt, en vraagt naar werkjes van groep 2. Heb je het met de juf daarover gehad? Hoe ze daarmee omgaat?quote:Op dinsdag 10 januari 2006 20:57 schreef Sisa het volgende:
heb jij wel eens gemerkt of deze kinderen wel op de goede plek zitten mbt te hoog of laag gegrepen onderwijs?
Mijn zoon loopt namelijk achter in spraak taalontwikkeling en volgens de juf merken de andere kinderen er niets van, maar het zou goed kunnen dat hij teveel wil wat hij nog niet kan of hoeft. Hij zit namelijk nog in groep 1 en dit is prima, maar hij wil maar werkjes doen van groep 2.
Vaak is het zo dat kinderen in een 'keurslijf' gedwongen worden, immers, ons reguliere onderwijsstelsel zit zo in elkaar. Er is nu eenmaal geen sprake van individueel onderwijs, ook al wordt er tegenwoordig zoveel mogelijk aan de individuele verschillen en behoeften tegemoet gekomen. De meeste kinderen passen zich daar vrij gemakkelijk in aan. Het zou kunnen dat jouw zoon daar meer moeite mee heeft.
En verder, blijf in contact met de leerkracht. Probeer haar en haar mening te vertrouwen. Zij heeft óók het beste met je kind voor (als het goed is). Plus ze heeft veel vergelijkings'materiaal'. Jullie kunnen elkaar aanvullen in het zoeken naar de beste benadering van je zoon.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Opvoedwinkel een idee?quote:Op dinsdag 10 januari 2006 21:07 schreef Sisa het volgende:
als ik er op school niet uitkom bel ik de ggd inderdaad maar eens. Klinkt wat minder zwaar.
Die geven vaak ook nuttige adviezen.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
GGD heeft ook een opvoedspreekuur..... En is idd een stapje luchtiger dan een psycholoog.
uit een aspergernest
Ik ben anders erg blij dat mijn broer ooit door een "psych" de diagnose PDD-nos heeft gekregen omdat een heleboel dingen toen wel ineens op zijn plaats vielen voor ons en uiteindelijk dus ook voor hem.quote:Op dinsdag 10 januari 2006 17:26 schreef nietzman het volgende:
En stuur het arme murmeltje alsjeblieft niet naar een psych, dan is het voor de rest van zijn leven meteen al verneukt. Voor je het weet zijn alle ADD/ADHD kwaaltjes hem al aangepraat, kan ie meteen aan de ritalin en rond zijn zevende heeft 'ie alle mogelijke pillencocktails al gehad. Kom op, zoals ik het zie is het gewoon een onzeker kindje van vier waarvan de onzekerheid thuis ook nog maar eens lekker word aangemoedigd, omdat ma zelf zo onzeker/onduidelijk als de pest is.
Niet dat ik sta te springen om ieder druk kind als ADHD te bestempelen en voor elke kik bij het RIAGG op de stoep te staan, maar onderzoek als er duidelijk iets mis is kan geen kwaad.
Ik ben blij dat zulke mensen er zijn voor mensen die het nodig hebben. Als er wat is, dan is het fijn te weten wat dat is en of er iets aan te doen is, zoals in jou broers geval.quote:Op woensdag 11 januari 2006 18:33 schreef owlet het volgende:
[..]
Ik ben anders erg blij dat mijn broer ooit door een "psych" de diagnose PDD-nos heeft gekregen omdat een heleboel dingen toen wel ineens op zijn plaats vielen voor ons en uiteindelijk dus ook voor hem.
Niet dat ik sta te springen om ieder druk kind als ADHD te bestempelen en voor elke kik bij het RIAGG op de stoep te staan, maar onderzoek als er duidelijk iets mis is kan geen kwaad.
In het geval van mijn zoontje probeer ik het nu nog wat luchtiger te zoeken, maar houd zulke dingen wel in mijn achterhoofd als wij er echt niet uitkomen.
Dit zijn nou tips, net zoals de opvoedwinkel die ik bedoel, daar kom je als leek niet op en wellicht kunnen ze ons daar helpen als wij er zelf niet uitkomen, bedankt allemaal trouwens.quote:Op woensdag 11 januari 2006 08:46 schreef wendytje het volgende:
GGD heeft ook een opvoedspreekuur..... En is idd een stapje luchtiger dan een psycholoog.
Eindelijk gisteren gesprek gehad, had toch maar even zijn rapport afgewacht!
Alles kwam op het rapport positief naar voren, hij speelt goed samen, werkt geconcentreerd en maakt alles af, luistert redelijk, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Wij vroegen dus ook aan zijn juf of dit hetzelfde jongentje is als onze zoon, want thuis is hij het tegenovergestelde.
We zijn tot de conclusie gekomen dat hij waarschijnlijk zo intensief bezig op school dat hij thuis uitgeput is en daarom niet luistert, moe is, jammert om vanalles tot broekplassens aan toe. Waarschinlijk is hij overdag zo overvoerd dat hij gewoon niets meer wil. Nu we dit weten kunnen we zijn gedrag wat beter plaatsen.
Ook wil hij erg graag werk doen van groep 2(zit in 1) en daar krijgt hij van zijn juf alle ruimte voor, hij mag nu ook op een werklijst, wat hem heel erg blij zal maken, want zoals hij het zelf zegt, dat hoort!
Nu er nog even achter komen waarom hij nog steeds niet wil, maar ik denk toch echt dat dat UITproberen is.
Hopelijk gaat het nu sneller de goede kant op, zeker als hij de uitdaging krijgt die hij wil.
Bedankt voor de tips.
Alles kwam op het rapport positief naar voren, hij speelt goed samen, werkt geconcentreerd en maakt alles af, luistert redelijk, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Wij vroegen dus ook aan zijn juf of dit hetzelfde jongentje is als onze zoon, want thuis is hij het tegenovergestelde.
We zijn tot de conclusie gekomen dat hij waarschijnlijk zo intensief bezig op school dat hij thuis uitgeput is en daarom niet luistert, moe is, jammert om vanalles tot broekplassens aan toe. Waarschinlijk is hij overdag zo overvoerd dat hij gewoon niets meer wil. Nu we dit weten kunnen we zijn gedrag wat beter plaatsen.
Ook wil hij erg graag werk doen van groep 2(zit in 1) en daar krijgt hij van zijn juf alle ruimte voor, hij mag nu ook op een werklijst, wat hem heel erg blij zal maken, want zoals hij het zelf zegt, dat hoort!
Nu er nog even achter komen waarom hij nog steeds niet wil, maar ik denk toch echt dat dat UITproberen is.
Hopelijk gaat het nu sneller de goede kant op, zeker als hij de uitdaging krijgt die hij wil.
Bedankt voor de tips.
Hij kwam vandaag zeer stralend met een zelfgemaakt werklijstje naar buiten. Hij liet trots zien dat hij al 2 werkjes had gedaan. Blijkbaar is hij hier gewoon erg aan toe. Jammer dat we het niet eerder hebben aangekaart, maar vanaf nu hoop ik beter met hem te communiceren over waarom het bijvoorbeeld niet leuk is.
wat een verrassende wending sisa. fijn dat het wat beter te duiden is allemaal en dat hij het op school dus blijkbaar toch best naar z'n zin heeft. hopelijk gaat het thuis nu ook langzamerhand weer wat rustiger.
Fijn te lezen!
En reken er maar op dat in groep 3 er ook best zo'n terugslag kan komen. Want jouw verhaal hoor ik echt heel vaak.
En reken er maar op dat in groep 3 er ook best zo'n terugslag kan komen. Want jouw verhaal hoor ik echt heel vaak.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Thuis nog niet, maar we hebben nu waarschijnlijk een verklaring.
Vanavond zei hij voor het eerst tegen mij; mama ik vind zo leuk op school!!!
Dat is de eerste keer in een vol jaar en ik hoop dat het zo blijft.
En een volgende terugslag; nou dat zien we dan wel weer, groep 3 duurt nog 1,5 jaar en ik weet nu dat ook al kost het tijd hij komt er wel overheen en daarbij; ik verwacht tegen die tijd steeds beter met hem te communiceren.
Vanavond zei hij voor het eerst tegen mij; mama ik vind zo leuk op school!!!
Dat is de eerste keer in een vol jaar en ik hoop dat het zo blijft.
En een volgende terugslag; nou dat zien we dan wel weer, groep 3 duurt nog 1,5 jaar en ik weet nu dat ook al kost het tijd hij komt er wel overheen en daarbij; ik verwacht tegen die tijd steeds beter met hem te communiceren.
Ik wilde je niet 'bang maken' hoor.quote:Op vrijdag 27 januari 2006 20:37 schreef Sisa het volgende:
En een volgende terugslag; nou dat zien we dan wel weer, groep 3 duurt nog 1,5 jaar
Bedoel alleen te zeggen dat het dan ook veel voorkomt, omdat de overgang kleuters-groep 3 ook een grote is. En kennelijk is je zoon gevoelig voor dergelijke dingen. Komt vaker voor dus.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Nee hoor, je maakt mij niet bang, uiteraard zullen er terugvallen komen, maar dat zien we dan wel weer. Ik kan er nu alleen wel rekening mee houden.quote:Op vrijdag 27 januari 2006 20:46 schreef Moonah het volgende:
[..]
Ik wilde je niet 'bang maken' hoor.
Bedoel alleen te zeggen dat het dan ook veel voorkomt, omdat de overgang kleuters-groep 3 ook een grote is. En kennelijk is je zoon gevoelig voor dergelijke dingen. Komt vaker voor dus.
|
|
