LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
quote:Op zondag 18 september 2005 22:01 schreef Nadine26 het volgende:
(hij doet allerlei dingen met film & televisie & reclames, hoe het precies zit weet ik niet)
Steeds als ik tegen de lamp loop,
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
Maggie! Foei!
Steeds als ik tegen de lamp loop,
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
Aangezien D. voor mij niet meer is dan een plat eendimensionaal personage in een chicklitachtig verhaal vind ik het niet meer dan logisch dat ik hem ook op een dergelijke niet al te fijnzinnige wijze be- (of beter ver-)oordeel.
Als vader is hij een ongeïnteresseerde zakenwasser, in de liefde is hij een oppervlakkige versierder met gladde praatjes (inclusief weekendjes in hotels en bossen bloemen), en als zakenman is hij een onbetrouwbare rat.
Als vader is hij een ongeïnteresseerde zakenwasser, in de liefde is hij een oppervlakkige versierder met gladde praatjes (inclusief weekendjes in hotels en bossen bloemen), en als zakenman is hij een onbetrouwbare rat.
god i want to get you out of here
you can ride in a pink mustang
you can ride in a pink mustang
Mag zo zijn, en toch heeft Daniel het imo een stuk beter voor elkaar dan 't gemiddelde Hoofd Personeelszaken met eensgezinswoning, anderhalf kind en opeltje astra voor de deur. Hij kan zich altijd nog levend begraven in een middelgrote provinciestad, maar nu nog ff nietquote:Op donderdag 19 januari 2006 11:22 schreef RaisinGirl het volgende:
Aangezien D. voor mij niet meer is dan een plat eendimensionaal personage in een chicklitachtig verhaal vind ik het niet meer dan logisch dat ik hem ook op een dergelijke niet al te fijnzinnige wijze be- (of beter ver-)oordeel.
Als vader is hij een ongeïnteresseerde zakenwasser, in de liefde is hij een oppervlakkige versierder met gladde praatjes (inclusief weekendjes in hotels en bossen bloemen), en als zakenman is hij een onbetrouwbare rat.
Hij liegt als een ooggetuige (Russisch gezegde)
Ja, dat dacht ik.quote:Op donderdag 19 januari 2006 11:38 schreef cioran63 het volgende:
Zo, die kan ie in zijn zak steken.
god i want to get you out of here
you can ride in a pink mustang
you can ride in a pink mustang
Maar hoe groot is die piemel nu toch?
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
!
JAM, die piemel lijkt precies op jouw ideale piemel de piemel van jouw idealen.quote:Op donderdag 19 januari 2006 15:05 schreef JAM het volgende:
Maar hoe groot is die piemel nu toch?
Dat lijkt mij onwaarschijnlijk ... het fysiek van de (Shanghai-) Chinezen is weinig porno-waardig.quote:Op donderdag 19 januari 2006 09:00 schreef Maggie het volgende:
porno
Ik denk dat D. het kunstje van zijn VOC-voorvaderen wil herhalen.
De yogaleraar heet Ray. Zijn achternaam is Ramselaar, wat de prikkelende combinatie 'Ray Ramselaar' oplevert; het is bijna poëzie. Hij kwam vanochtend even bij Madame langs om wat foto's op te halen. Madame had net koffie gezet toen de bel ging. Ze had een goede bui, ze bood Ute en mij koffie aan en deed haar best om ons bij de conversatie te betrekken.
Twee dingen troffen me aan Ray: 1) hij leek me een man met een donker verleden, en 2) hij droeg een kikvorspak. Hij was op weg naar de sportschool, vandaar. Het zwarte pak sloot om zijn lichaam als een handschoen, of liever gezegd als een afwashandschoen, want het was gemaakt van een rubberachtige stof. Ik had nog nooit zoiets gezien. Ray Ramselaar is een seksgod, niet het soort seksgod waar ik warm voor draai, maar ik moet toegeven dat hij een ongelooflijk lichaam heeft. Die spieren! Die rug! Dat zwarte rubber! (Dat kruis!) En dit alles op klaarlichte dag, ik bedoel: wij zaten aan de koffie, en daar verscheen Ray Ramselaar tussen de schuifdeuren; het was een tamelijk surrealistische scène op de vroege ochtend.
Ray dronk wortelsap uit een thermoskan die hij uit zijn rugzak haalde. Hij was een gezondheidsfreak, zo bleek, want hij bracht ons gedetailleerd op de hoogte van de kwalijke effecten die bepaalde 'onnatuurlijke' voedingsmiddelen - zoals suiker, koffie en dierlijk vet - op geest en lichaam hebben. En dat natuurlijk eten een way of life is, daar raakte hij ook niet over uitgepraat. "Je zet gewoon die knop om," zei hij, "er is geen enkele reden waarom jullie aan de fatale gevolgen van slechte eetgewoonten zouden ontkomen, dus zet die knop om."
"Welke fatale gevolgen?" informeerde Ute. Voor de zekerheid had ze haar kop koffie alvast van zich afgeschoven.
"Degeneratie," antwoordde Ray. "Degeneratie en talloze ziekten. De mens is van nature een planteneter, in het bijzonder een vruchteneter. Ik eet alleen onbewerkt, vers, rauw voedsel met veel bio-energetische waarde. Levenskracht, zeg maar."
"Ik ben een zoetekauw," giechelde Ute.
"Ik ook," knikte Madame. "Ik doe een moord voor een Madeleine."
"Suiker is vergif," doceerde Ray. "Zodra je suiker uit je dieet schrapt, zul je merken dat je kalmeert. Dan begrijp je pas waarom onze samenleving zo agressief is. Fabrikanten van suikerwaar zijn in feite oorlogsmisdadigers." Hij onderbrak zichzelf, zijn stem trilde een beetje; hij was duidelijk van slag door zijn eigen constatering. "In mijn voedingspatroon volg ik de natuurwetten," ging hij door. "Met uitzondering van de aaseters eten alle dieren hun voeding rauw. Alleen de mens is zo ver van de natuur en zijn natuurlijke biotoop afgedreven dat hij zijn voeding op oneindig veel manieren is gaan bewerken. Maar ons spijsverteringsstelsel is van nature niet geschikt voor bewerkte voeding. Je wordt er ziek van, je gaat eraan dood."
Het was nogal een bewering. Er viel een stilte.
Toen zei Madame: "Mag alcohol wel?"
Ray schudde gedecideerd zijn hoofd; alchol was absoluut taboe. "En roken," zei hij met een schuine blik op mij, "jij moet stoppen met die slechte gewoonte."
Ik ging er niet op in.
"Je mag dus alleen rauwe groenten, water en droog brood," zuchtte Madame. "Quel régime! Ik word niet vrolijk van het vooruitzicht."
"Geen brood," zei Ray. "Brood is dood voedsel. Er is niets natuurlijks aan; het heeft geen enkele bio-energetische waarde. Het is veel gezonder om brood te vervangen door gekiemde zaden en granen, pitjes, noten, stuifmeelpollen..."
"Zo leer je nog eens wat," merkte Ute verbaasd op.
Terwijl de discussie voortkabbelde, dwaalden mijn gedachten af naar andere zaken, zoals het donkere verleden van Ray waarvan ik vermoed dat het zich in drugskringen heeft afgespeeld. Je ziet het vaak bij ex-junkies: ze kicken af, ze worden yogaleraar (of iets dergelijks) en vanaf dat moment is er geen houden meer aan; ze slaan volledig door. Natuurvoeding! Bio-energetiesche waarde! Pitjes! Ik weet niet wat erger is, een heroïneverslaving of natuurvoeding; volgens mij komt het op hetzelfde neer. Het is allebei peperduur, je wordt er lelijk van, je gaat er uiteindelijk snel aan dood. Ray is een geheeld mens. Een bekeerling. Iemand die op zekere dag het licht heeft gezien en die nu streeft naar een betere wereld waarin iedereen konijnenvoer eet en twee keer per dag aan 'Astanga yoga' doet.
Het is volstrekt duidelijk wat Madame in hem ziet. Natuurlijk heeft zij geen bezwaar tegen zijn seksgodenlichaam, daar heeft niemand bezwaar tegen, maar dat is niet waar het haar bij Ray Ramselaar om gaat. Het gaat haar om zijn rechtlijnige, compromisloze denkwijze. De kinderlijke 'terug naar de basis'- gedachte waaraan hij zich sinds zijn overwonnen drugsverslaving aan vastklampt. Vroeger, toen wij nog in holen leefden, was het leven tenminste overzichtelijk. De mensen waren heel gelukkig, heel basic en 'goed bezig', zeg maar; ze waren in elk geval veel beter bezig dan wij, stelletje gecorrumpeerde en verdorven wezens die we zijn. Om kort te gaan: Madame zet zich af tegen Daniël. Alles moet anders. Niets mag meer herinneren aan het societyleven dat zij aan zijn zijde heeft geleid. En dus droomt ze ervan om met Ray Ramselaar in een boswachtershuisje te gaan wonen. Zelf hout hakken. Met kaplaarzen door het natte gras waden, op zoek naar stuifmeelpollen en gekiemde zaden voor het ontbijt.
Twee dingen troffen me aan Ray: 1) hij leek me een man met een donker verleden, en 2) hij droeg een kikvorspak. Hij was op weg naar de sportschool, vandaar. Het zwarte pak sloot om zijn lichaam als een handschoen, of liever gezegd als een afwashandschoen, want het was gemaakt van een rubberachtige stof. Ik had nog nooit zoiets gezien. Ray Ramselaar is een seksgod, niet het soort seksgod waar ik warm voor draai, maar ik moet toegeven dat hij een ongelooflijk lichaam heeft. Die spieren! Die rug! Dat zwarte rubber! (Dat kruis!) En dit alles op klaarlichte dag, ik bedoel: wij zaten aan de koffie, en daar verscheen Ray Ramselaar tussen de schuifdeuren; het was een tamelijk surrealistische scène op de vroege ochtend.
Ray dronk wortelsap uit een thermoskan die hij uit zijn rugzak haalde. Hij was een gezondheidsfreak, zo bleek, want hij bracht ons gedetailleerd op de hoogte van de kwalijke effecten die bepaalde 'onnatuurlijke' voedingsmiddelen - zoals suiker, koffie en dierlijk vet - op geest en lichaam hebben. En dat natuurlijk eten een way of life is, daar raakte hij ook niet over uitgepraat. "Je zet gewoon die knop om," zei hij, "er is geen enkele reden waarom jullie aan de fatale gevolgen van slechte eetgewoonten zouden ontkomen, dus zet die knop om."
"Welke fatale gevolgen?" informeerde Ute. Voor de zekerheid had ze haar kop koffie alvast van zich afgeschoven.
"Degeneratie," antwoordde Ray. "Degeneratie en talloze ziekten. De mens is van nature een planteneter, in het bijzonder een vruchteneter. Ik eet alleen onbewerkt, vers, rauw voedsel met veel bio-energetische waarde. Levenskracht, zeg maar."
"Ik ben een zoetekauw," giechelde Ute.
"Ik ook," knikte Madame. "Ik doe een moord voor een Madeleine."
"Suiker is vergif," doceerde Ray. "Zodra je suiker uit je dieet schrapt, zul je merken dat je kalmeert. Dan begrijp je pas waarom onze samenleving zo agressief is. Fabrikanten van suikerwaar zijn in feite oorlogsmisdadigers." Hij onderbrak zichzelf, zijn stem trilde een beetje; hij was duidelijk van slag door zijn eigen constatering. "In mijn voedingspatroon volg ik de natuurwetten," ging hij door. "Met uitzondering van de aaseters eten alle dieren hun voeding rauw. Alleen de mens is zo ver van de natuur en zijn natuurlijke biotoop afgedreven dat hij zijn voeding op oneindig veel manieren is gaan bewerken. Maar ons spijsverteringsstelsel is van nature niet geschikt voor bewerkte voeding. Je wordt er ziek van, je gaat eraan dood."
Het was nogal een bewering. Er viel een stilte.
Toen zei Madame: "Mag alcohol wel?"
Ray schudde gedecideerd zijn hoofd; alchol was absoluut taboe. "En roken," zei hij met een schuine blik op mij, "jij moet stoppen met die slechte gewoonte."
Ik ging er niet op in.
"Je mag dus alleen rauwe groenten, water en droog brood," zuchtte Madame. "Quel régime! Ik word niet vrolijk van het vooruitzicht."
"Geen brood," zei Ray. "Brood is dood voedsel. Er is niets natuurlijks aan; het heeft geen enkele bio-energetische waarde. Het is veel gezonder om brood te vervangen door gekiemde zaden en granen, pitjes, noten, stuifmeelpollen..."
"Zo leer je nog eens wat," merkte Ute verbaasd op.
Terwijl de discussie voortkabbelde, dwaalden mijn gedachten af naar andere zaken, zoals het donkere verleden van Ray waarvan ik vermoed dat het zich in drugskringen heeft afgespeeld. Je ziet het vaak bij ex-junkies: ze kicken af, ze worden yogaleraar (of iets dergelijks) en vanaf dat moment is er geen houden meer aan; ze slaan volledig door. Natuurvoeding! Bio-energetiesche waarde! Pitjes! Ik weet niet wat erger is, een heroïneverslaving of natuurvoeding; volgens mij komt het op hetzelfde neer. Het is allebei peperduur, je wordt er lelijk van, je gaat er uiteindelijk snel aan dood. Ray is een geheeld mens. Een bekeerling. Iemand die op zekere dag het licht heeft gezien en die nu streeft naar een betere wereld waarin iedereen konijnenvoer eet en twee keer per dag aan 'Astanga yoga' doet.
Het is volstrekt duidelijk wat Madame in hem ziet. Natuurlijk heeft zij geen bezwaar tegen zijn seksgodenlichaam, daar heeft niemand bezwaar tegen, maar dat is niet waar het haar bij Ray Ramselaar om gaat. Het gaat haar om zijn rechtlijnige, compromisloze denkwijze. De kinderlijke 'terug naar de basis'- gedachte waaraan hij zich sinds zijn overwonnen drugsverslaving aan vastklampt. Vroeger, toen wij nog in holen leefden, was het leven tenminste overzichtelijk. De mensen waren heel gelukkig, heel basic en 'goed bezig', zeg maar; ze waren in elk geval veel beter bezig dan wij, stelletje gecorrumpeerde en verdorven wezens die we zijn. Om kort te gaan: Madame zet zich af tegen Daniël. Alles moet anders. Niets mag meer herinneren aan het societyleven dat zij aan zijn zijde heeft geleid. En dus droomt ze ervan om met Ray Ramselaar in een boswachtershuisje te gaan wonen. Zelf hout hakken. Met kaplaarzen door het natte gras waden, op zoek naar stuifmeelpollen en gekiemde zaden voor het ontbijt.
Raar dat dat fabeltje steeds maar blijft opduiken. Of de lengte van een piemel werkelijk garant staat voor de ultieme seksbeleving.quote:Op donderdag 19 januari 2006 15:05 schreef JAM het volgende:
Maar hoe groot is die piemel nu toch?
Het gaat niet om die seksbeleving, maar om de achterliggende gedachte - of beter gezegd de achterliggende drift. Het is de bedoeling dat je als man een vrouw zodanig uitwoont dat ze zeker drie dagen geen pap meer kan zeggen, zodat je zaadjes ongestoord haar eitje te grazen kunnen nemen. Als mevrouw zich een half uur later alweer door de SRV-man laat nemen en een dag later door een viriele yogaleraar, en zich tussendoor nog aan een potent padvindertje vergrijpt, dan krijgen je zwemmertjes het hard te verduren. Vandaar de geheime wens om een formaatje kinderarm in te brengen dat haar nog lang zal heugen.quote:Op donderdag 19 januari 2006 19:38 schreef Francesca het volgende:
Raar dat dat fabeltje steeds maar blijft opduiken. Of de lengte van een piemel werkelijk garant staat voor de ultieme seksbeleving.
Nou ja, geheim....fabeltje, zei ik al. Ik bedoel maar, wat stel je nu voor als man als je een vrouw maar één keer in de drie dagen kunt "uitwonen".quote:Op donderdag 19 januari 2006 20:02 schreef dvr het volgende:
[..]
Het gaat niet om die seksbeleving, maar om de achterliggende gedachte - of beter gezegd de achterliggende drift. Het is de bedoeling dat je als man een vrouw zodanig uitwoont dat ze zeker drie dagen geen pap meer kan zeggen, zodat je zaadjes ongestoord haar eitje te grazen kunnen nemen. Als mevrouw zich een half uur later alweer door de SRV-man laat nemen en een dag later door een viriele yogaleraar, en zich tussendoor nog aan een potent padvindertje vergrijpt, dan krijgen je zwemmertjes het hard te verduren. Vandaar de geheime wens om een formaatje kinderarm in te brengen dat haar nog lang zal heugen.
Nee, zo werkt het niet! De "sperm competition" gaat veel verder. Er moet breed gezaaid worden. In die drie dagen gaat onze Neanderthaler dus andere vrouwtjes bevruchten. Het is een kwestie van efficiëntie.quote:Op donderdag 19 januari 2006 20:24 schreef Francesca het volgende:
Nou ja, geheim....fabeltje, zei ik al. Ik bedoel maar, wat stel je nu voor als man als je een vrouw maar één keer in de drie dagen kunt "uitwonen".
Edje!quote:Op donderdag 19 januari 2006 08:09 schreef Hihat het volgende:
Ik krijg echt steeds meer een 'Edwin de Roy van Zuydewijn'-gevoel bij Daniel .
Die publiceert zijn 'Dagboek van een moneyfucker' binnenkort wél...
quote:Op donderdag 19 januari 2006 11:22 schreef RaisinGirl het volgende:
Aangezien D. voor mij niet meer is dan een plat eendimensionaal personage in een chicklitachtig verhaal vind ik het niet meer dan logisch dat ik hem ook op een dergelijke niet al te fijnzinnige wijze be- (of beter ver-)oordeel.
Als vader is hij een ongeïnteresseerde zakenwasser, in de liefde is hij een oppervlakkige versierder met gladde praatjes (inclusief weekendjes in hotels en bossen bloemen), en als zakenman is hij een onbetrouwbare rat.
Ik vind het maar niks.
D. is nog altijd mijn zakenwasser, mijn praatjesmaker, mijn rat. En ik heb nooit één bloem gezien.
Oh ja, die glitterrozen...quote:Op donderdag 19 januari 2006 23:32 schreef Nadine26 het volgende:
En ik heb nooit één bloem gezien.
Dat was ik even vergeten, maar dat komt zo: later ontdekte ik toevallig dat D. die bloemen had gekregen van een zakenrelatie; het was een of ander kerstboeket - een relatiecadeau, dus. (Ik vond tussen de takken een kaartje met een bekende bedrijfsnaam & warme kerstgroeten erop ) Hij had ze dus aan mij doorgeschoven. Om hem te stangen zei ik vervolgens dat ik het kitschbloemen vond, en in plaats van beschaamd naar zijn schoenpunten te staren, heeft hij ze toen met vaas en al opgepakt en mee TERUG genomen! In de auto! Hij vond het zonde om ze weg te gooien!
) Hij had ze dus aan mij doorgeschoven. Om hem te stangen zei ik vervolgens dat ik het kitschbloemen vond, en in plaats van beschaamd naar zijn schoenpunten te staren, heeft hij ze toen met vaas en al opgepakt en mee TERUG genomen! In de auto! Hij vond het zonde om ze weg te gooien! Ja, dát zijn leuke dingen!
Je roze bril is vertederend .
.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Het is dus naast alle eerder genoemde dingen ook nog een gier..?quote:Op donderdag 19 januari 2006 23:45 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Oh ja, die glitterrozen...
Dat was ik even vergeten, maar dat komt zo: later ontdekte ik toevallig dat D. die bloemen had gekregen van een zakenrelatie; het was een of ander kerstboeket - een relatiecadeau, dus. (Ik vond tussen de takken een kaartje met een bekende bedrijfsnaam & warme kerstgroeten erop ) Hij had ze dus aan mij doorgeschoven. Om hem te stangen zei ik vervolgens dat ik het kitschbloemen vond, en in plaats van beschaamd naar zijn schoenpunten te staren, heeft hij ze toen met vaas en al opgepakt en mee TERUG genomen! In de auto! Hij vond het zonde om ze weg te gooien!
Ja, dát zijn leuke dingen!
[offtopic]quote:Op donderdag 19 januari 2006 23:48 schreef Copycat het volgende:
Je roze bril is vertederend .
Was je wéér niet in de Hoogste Tijd hè, vandaag!
[/offtopic]
Een pauw is een kip die in bloei staat
Als jullie ooit gaan trouwen krijg je vast gewoon de oude ring van Madame doorgeschoven. Zonde om weg te gooien en ongetwijfeld zul je ontroerd zijn
Nee, de ware zakenman herken je aan zijn spaarzaamheid, dat is iets anders dan gierigheid! En een volwassen man die niet te lullig is om een gevulde en loodzware bloemenvaas naar zijn auto te zeulen, dat raakt mij natuurlijk recht in mijn meisjeshartquote:Op vrijdag 20 januari 2006 00:35 schreef clumsy_clown het volgende:
Het is dus naast alle eerder genoemde dingen ook nog een gier..?
En verliefde meisjes herken je aan hun vermogen alles recht te lullen wat krom isquote:Op vrijdag 20 januari 2006 01:20 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Nee, de ware zakenman herken je aan zijn spaarzaamheid, dat is iets anders dan gierigheid! En een volwassen man die niet te lullig is om een gevulde en loodzware bloemenvaas naar zijn auto te zeulen, dat raakt mij natuurlijk recht in mijn meisjeshart
