We schrijven 1993, ergens in het 5e VWO-jaar. We bevinden ons in het scheikunde-lab. Ikzelf was in die tijd zeker niet vies van kleine scheikundige en natuurkundige experimentjes die NIET in de lesboeken stonden ( maar wel in een klein subversief werkje 'Spelen met vuur' ). Ik had dit boekje uitgeleend aan een klasgenoot, G. genaamd. Waar ik zelf toch wel wist in te schatten welke 'experimenten' niet echt verantwoord meer waren om uit te voeren temidden van mede-leerlingen, ging G. een stapje verder.
Het hoofdstukje 'buskruit' had zijn bijzondere aandacht, en waar ik dacht dat dat toch geen kwaad kon, omdat een van de ingredienten gele zwavelbloem was ( en deze niet voorhanden was in de voorraadkasten ), had ik beter even 2 keer kunnen kijken. Hij had op obscure wijze toch een flinke hoeveelheid van dit spul weten te bemachtigen, en was al aan de slag gegaan met mengen. Ik heb hem wel nog de goede raad gegeven om toch maar eens een veiligheidsbril op te zetten en zijn lab-jas goed dicht te knopen, maar toen hij bij het gedeelte '.. verwarm vervolgens dit mengsel ..' aankwam, en dit deed door de reageerbuis DIRECT in de vlam te houden, begon ik snel naar de andere kant van het lokaal te lopen. Ik was nog niet eens halverwege toen er een werkelijk ENORM harde knal weerklonk, en iedereen uiterst geschrokken van zijn of haar werk opkeek. De amanuensis rende in paniek door de tent, de leraar stond meteen aan zijn tafel om uit te zoeken wat in hemelsnaam hij aan het brouwen geweest was, en ik heb 10 minuten naar adem moeten happen omdat ik niet meer bij kwam toen ik hem daar verdwaasd op de grond zag zitten, zijn veiligheidsbril scheef op zijn neus, met de reageerbuisklem nog in zijn hand ...
Gelukkig heeft niemand blijvend letsel opgelopen dat uur ... maar ik denk er nog steeds met een vette glimlach aan terug
Fearlessly the idiot faced the crowd, smiling.
WARNING: Post may contain irony: discontinue use if experiencing mood swings, nausea or elevated blood pressure