De Kunst van het loslaten van een ex. (#33)

quote:

Op vrijdag 13 januari 2006 01:50 schreef Katana het volgende:
Nou ik mag me na vanavond ook bezig gaan houden met dit topic. Hoe zal ik beginnen? Het is net 2 uur uit. Ik (22) heb een relatie gehad van 3 jaar en nog een beetje met een meisje (21) van mn vorige school. We leerden elkaar kennen op mn vorige school, zij deed secetaresse opleiding en ik Communicatie. Samen volgden we lessen Duits in een combi klas. Zij vond mij al vrij snel leuk. Toen we op studiereis naar Berlijn gingen hebben we wat zitten praten in de bus en in Berlijn. Eenmaal thuis wat over msn zittne praten en toen gingen we daten. Na de 2e date gebeurde er wat en waren we een stel, tot vanavond 23.36.

Onze relatie begon leuk, erg leuk. Ik was tot over mn oren verliefd op haar en zij op mij. Het eerste jaar ging alles leuk en deden veel leuke dingen. Na anderhalf jaar merkte ik al snel op dat zij zich heel jaloers kon gedragen wat betreft 'vreemde' vrouwen in mijn buurt. Dit begon met het stappen, op een gegeven moment was het zover dat ik niet meer met haar wilde stappen omdat ze zo jaloers was. Ik had geen zin in ruzie alleen omdat er een meisje tegen me aan kwam praten. Wat betreft andere vrouwen was ze jaloers aangelegt. Een beetje jaloezie oke, maar teveel trek ik niet. Na die anderhalf jaar is het aantal keren dat we samen wezen zijn stappen op 2 handen te tellen.

In die periode kregen we ook om de meest kleine dingen ruzie. Echt hele onbenullige dingen waarvan ik niet begreep waarom we nu ruzie hadden. Vaak de ruzies uitgepraat en alles was weer goed. Alleen kwam er nu een tijd aan waarin we steeds vaker kleine irritaties kregen, kleine ruzies enz. Dit begon ik steeds slechter te trekken. Ik kreeg ook sterk het gevoel dat ze wel erg afhankelijk van me was. Zij heeft naast mij, 1 vriendin, een broer en een zus met wie ze omgaat. Verder niemand. Terwijl ik een hele vriendengroep heb die ik ook de nodige aandacht wil geven. Soms kreeg ik het verwijt dat ik teveel met mn vrienden deed en te weinig met haar. Hier had ze soms ook wel gelijk in, want ik ging stappen met vrienden en niet met haar (om de bekende reden). Hier ben ik mischien achteraf wat nalatig geweest, had vaker wat leuks kunnen gaan doen met haar. De kleine ruzies werden steeds vaker een feit. Afgelopen week weer een vaag voorval gehad waardoor we elkaar een week niet spraken. In deze week ging ik zo twijfelen of alles nog wel goed was, of ik dit nog wel wilde op deze manier enz. Zaterdag belde ze me op om alles uit te spreken. Ik stemde in en zodoende spraken we af. Leuke avond gehad, alles uitgesproken enz.

Toen ze zondagochtend weg ging voelde alles weer goed maar toen ze eenmaal weg was kwam dezelfde twijfel weer. Ik heb dit de hele week gehouden. Veel zitten denken enz.
Vanavond viel er weer iets heel onbenulligs voor waardoor we elkaar weer irriteerde. Dit was voor mij de druppel en stelde voor om er mee te stoppen. Een hele schok natuurlijk, want ik was/ben alles voor haar.

Ik weet gewoon dat dit zo beter is op de lange termijn, ondanks dat ik haar nog lief vind. Onze karakters verschillen gewoon teveel en botsen te vaak. Ik voelde me niet meer oke in de relatie vandaar mijn besluit. Nu zit ik hier op mijn zolderkamertje de zoveelste heineken naar binnen te werken omdat ik me kut voel, heel kut. Ik schrijf nu alles van me af en hoop hier de komende tijd steun te vinden in dit topic. Ik heb een tijd niet gehuild, de laatste keer was toen mijn oma overleed 10 jaar geleden. Maar nu merk ik toch dat ik af en toe gewoon moet huilen om deze shit. Toch 3 jaar een relatie gehad. Nu is het weg. Ik had deze tijd nooit willen missen en ben blij dat ik deze tijd met haar heb kunnen beleven.

Heb haar zojuist nog een mail gestuurd waarin ik alles en mijn besluit uit heb gelegt.
Maargoed, jullie zullen mij de komende tijd wel vaker zien in dit topic.
Sorry voor mn lange tekst.