Hierin de straat is bij een gezin de derde op komst en ook beide buren hebben twee kinderen en denken stiekem aan een derde...Isa is een geweldig kindje, maar ik kan me ons niet met twee kindjes voorstellen. Dat heeft verschillende redenen, waaronder de angst voor wat er allemaal mis kan gaan tijdens een zwangerschap en bevalling. Voor ons dus géén tweede kindje, dat is (voorlopig althans) een bewuste keuze...
Ik kan me voorstellen (weet eigenlijk zeker) dat er ook users zijn die een kindje hebben en heel graag een tweede zouden willen, maar nog niet het geluk hebben gehad dat die wens in vervulling is gegaan.
Hoe denken jullie over enigskinderen? Zielig of juist niet... Verwend of juist niet? Is het asociaal of raar om geen broertje of zusje te willen voor Isa?
Als het niet goed voelt moet je je er toch niet door 'laten' dwingen?
Maar ik meen dat hier ook een topic over loopt. Als ik even tijd heb/krijg dan zoek ik het voor je.
quote:Ik was te lui om te zoekenOp donderdag 22 december 2005 20:31 schreef dutchie het volgende:
Ik moet eerst even bekomen van jouw blauwe kleurtje.
Maar ik meen dat hier ook een topic over loopt. Als ik even tijd heb/krijg dan zoek ik het voor je.
Ik ben sinds september directe collega van Five_Horizons
Maar hier is het topic: één kind, geen tweede kind kunnen krijgen
Ik kan me je vragen wel voorstellen, ik worstel met dezelfde!
Diverse redenen waarom niet de áfwijkingen' van Jordy die nu toch erfelijk blijken te zijn, financieel, opvang e.d., maar ook waarom wel leuk voor Jordy, en leuk voor ons zelf... en welke wegen dan het zwaarst.
Moeilijk, moeilijk....
quote:Ze doet het met mijn manOp donderdag 22 december 2005 20:33 schreef Sjeen het volgende:
[..]
Ik was te lui om te zoeken
Ik ben sinds september directe collega van Five_Horizons
Als kind heb ik het niet echt gemist. Als ik broertjes en zusjes soms ruzie zag maken was ik vaak stiekem wel blij dat ik daar geen last van had
Onze zoon is ook enigskind. Dat blijft hij ook, ik vind mezelf nu te oud voor nog een kind. Hij heeft nog nooit om een broertje of zusje gevraagd. Hij weet natuurlijk ook niet beter. Wist ik ook niet. In feite weet je helemaal niet of je het mist, en zo ja, wàt je dan eigenlijk mist
Je kunt het nu eenmaal niet uitproberen.Wat ik wel heel bewust doe, is zorgen dat hij met anderen deelt. Dat hebben we onder andere gedaan door hem snoepjes met ons of anderen te laten delen en hem te leren dat je met vriendjes om de beurt met iets speelt. Is weleens moeilijk maar dat geldt ook voor kinderen die wel een broer of zus hebben
Als ik qltel eerder ontmoet had, en niet pas op mijn 36e, hadden we misschien nog wel een tweede kindje gehad. Als dat gelukt was (moet je ook altijd maar afwachten). Ik had het zelf wel leuk gevonden, maar het is er niet van gekomen en daar kan ik ook vrede mee hebben.
Zielig is het in elk geval niet om enigskind te zijn. Verwend kun je als niet-enigskind ook zijn. En een enigskind is niet per definitie verwend. Dat ligt meer aan de ouders dan aan het kind...
quote:Sorry maar dat vind ik toch een heel ander topic, dus hou het maar lekker in deze.Op donderdag 22 december 2005 20:34 schreef dutchie het volgende:
kun je nagaan hoe ik zit te suffen
Maar hier is het topic: één kind, geen tweede kind kunnen krijgen
Ik dacht dat ze hetzelfde bedoelde vanwege:
quote:Vandaar dat er bij mij een belletje ging rinkelen. Ik had nog niet over het sluiten van een topic gedacht trouwens hoor. Daar bemoei ik me hier niet mee. Ik zit hier voor mijn lol.Ik kan me voorstellen (weet eigenlijk zeker) dat er ook users zijn die een kindje hebben en heel graag een tweede zouden willen, maar nog niet het geluk hebben gehad dat die wens in vervulling is gegaan.
Wij proberen Isa ook te leren dat je moet samen spelen en samen delen. Ze is sowieso elke maandag op het Kdv en ze komt vaak in contact met de buurkindjes. Dus daar zal het niet aan gaan liggen denk ik.
Dus ik denk dat we het op dat punt wel goed gedaan hebben tot nu toe Waarmee ik eigenlijk maar wil zeggen dat er niet veel geld was maar ik wel een superleuke jeugd heb gehad!
je besluit dat het er om diverse redenen maar bij een kan/zal blijven, waarom dan eindeloos gemeut of het pedagogisch gezien niet beter of leuker zou zijn om er toch twee te hebben bla bla bla
er zijn kinderen van alleeenstaande heroinehoertjes die nog goed terecht komen, geef je kind wat je kan, voed het op tot een zelfstandig persoon met de wereld waarin ze leeft, moet goed genoeg zijn
quote:Waar denk jij te lezen dat ik niet blij bent met IsaOp donderdag 22 december 2005 21:08 schreef Manono het volgende:
wees blij dat je een kindje hebt zou ik zeggen
je besluit dat het er om diverse redenen maar bij een kan/zal blijven, waarom dan eindeloos gemeut of het pedagogisch gezien niet beter of leuker zou zijn om er toch twee te hebben bla bla bla
er zijn kinderen van alleeenstaande heroinehoertjes die nog goed terecht komen, geef je kind wat je kan, voed het op tot een zelfstandig persoon met de wereld waarin ze leeft, moet goed genoeg zijn
En waar ben ik eindeloos aan het meuten Ik loop met een gedachte en zet dat om in een topic, is dat nou niet net waar dit forum voor bedoeld is?
Een kind heeft meer aan instrumenten om te leren roeien met de riemen die het heeft dan aan al die ambities en aspiraties die ouders (voor zichzelf als ouder) hebben.
Lijkt me dat het logisch is dat je eens verhalen hoort van 'ervarings'deskundigen. Helemaal niet erg.
quote:sorry, ik reageerde te fel. mede door het andere topic 'één kind, geen tweede kind kunnen krijgen'Op donderdag 22 december 2005 21:11 schreef Sjeen het volgende:
[..]
Waar denk jij te lezen dat ik niet blij bent met Isa
Ik loop met een gedachte en zet dat om in een topic, is dat nou niet net waar dit forum voor bedoeld is?
had ik niet in jouw topic moeten doen
quote:Ja, dat vind ik wel. Als het idd een onvrijwillige keuze betreft valt er niets te twijfelen, dan moet je blij zijn met wat je hebt en niet doorjammeren over of het voor het kind sociaal gezien niet beter zou zijn om er toch twee te hebben. Dat vind ik hoogmoedig, onwijs en weinig spiritueel. Maar zo zie ik het.Op donderdag 22 december 2005 21:17 schreef snoopy het volgende:
Goh, is het erg dat iemand twijfelt over zijn of haar (onvrijwillige) keuze?
Lijkt me dat het logisch is dat je eens verhalen hoort van 'ervarings'deskundigen. Helemaal niet erg.
Ik realiseer me dat elke gezinssamenstelling zijn voor- en nadelen heeft. Maar hier komt zo vaak de vraag 'En, wanneer komt de tweede' dat ik me wel eens afvraag of het misschien vreemd is dat we op dit moment er zo stellig van overtuigd zijn geen tweede te willen...
Nogmaals, Isa is het allerliefste en gemakkelijkste kindje wat je je kunt bedenken... Dus het ligt in elk geval niet aan haar
quote:Nee ok, thnx. Begrijp wat je zegt. Ik denk dat mijn irritatie gewoon een beetje ligt in de consumerende sfeer waarmee ouders vaak met hun kinderen bezig zijn. Dat ouders soms meer een lifestyle van hun kind maken dan dat ze het kind leren integreren in het leven. Aan dat laatste heeft een kind iets. Soms heb ik het idee dat ouders elkaar opjutten in hoe het allemaal het beste is, zonder dat mensen er bij stil staan wie ze zelf zijn en het kind daar op een natuurlijke manier een plek in geven. Dit geldt idd niet voor iedereen en dat blijkt idd ook uit je OP.Op donderdag 22 december 2005 21:22 schreef Sjeen het volgende:
Is wel ok hoor...
Ik realiseer me dat elke gezinssamenstelling zijn voor- en nadelen heeft. Maar hier komt zo vaak de vraag 'En, wanneer komt de tweede' dat ik me wel eens afvraag of het misschien vreemd is dat we op dit moment er zo stellig van overtuigd zijn geen tweede te willen...
Nogmaals, Isa is het allerliefste en gemakkelijkste kindje wat je je kunt bedenken... Dus het ligt in elk geval niet aan haar
quote:Nou, soms dus wel... zo heel af en toeOp donderdag 22 december 2005 21:28 schreef snoopy het volgende:
Nou, dan is er toch geen probleem Sjeen? Ik dacht gewoon dat je twijfelde enzo.
helemaal met je eens, de keuze voor een tweede moet wel vanuit je zelf komen, niet alleen omdat het je leuk lijkt voor de eerste, of - nog erger - omdat het anderen zo leuk (/goed) lijkt voor de eerste en voor jezelf. [ Bericht 1% gewijzigd door bixister op 23-12-2005 00:43:52 ]
Overigens willen wij dolgraag een 3e, maar wegens gezondheidsreden hebben we uitgesteld/van de baan geschoven. Maar als ik lees dat de dames van 2004 1 voor 1 weer zwanger worden gaat het hier toch behoorlijk kriebelen.
quote:Veel mensen die als enigst kind zijn opgegroeid hebben juist een enorme ontwikkeling, zijn super sociaal en zelfstandig, hebben altijd veel contacten en maken die ook makkelijk, want ze hebben thuis niet iemand om mee te spelen.Op donderdag 22 december 2005 20:29 schreef Grrrrrrrr het volgende:
Het schijnt voor de sociale ontwikkeling wel goed te zijn als kinderen geen enig kind zijn.
Als ik kijk naar vrienden zijn dat altijd mensen die nooit thuis hebben zitten sippen en maken ze altijd makkelijk vrienden.
Zie niet wat er negatief aan is, om het bij 1 kind te houden. Tuurlijk is het gezellig om een broertje of zusje te hebben, maar meer vanwege het "leuke". Dat een kind minder gelukkig of ontwikkeld is, is absoluut niet zo.
quote:Ugh ja, vreselijk die vraag.Op donderdag 22 december 2005 21:22 schreef Sjeen het volgende:
Ik realiseer me dat elke gezinssamenstelling zijn voor- en nadelen heeft. Maar hier komt zo vaak de vraag 'En, wanneer komt de tweede' dat ik me wel eens afvraag of het misschien vreemd is dat we op dit moment er zo stellig van overtuigd zijn geen tweede te willen...
.quote:Op donderdag 22 december 2005 23:21 schreef Anitra het volgende:
Maar als ik lees dat de dames van 2004 1 voor 1 weer zwanger worden gaat het hier toch behoorlijk kriebelen.
Kom je ook weer buikfoto's posten
Je kan honderden argumenten opnoemen, maar die verdwijnen toch als sneeuw voor de zon als je eenmaal 'het gevoel' en die kriebel weer krijgt om voor nóg een kindje te gaan. Of dat nu een tweede, derde of vierde is.
Sterker nog...ik heb überhaupt nooit geen kinderen gewild (ben nog jong...27, daar niet van) en het eindresultaat is dan ik dadelijk met 2 strontluiers zit
En wie weet hoe ik er over 1 jaar over denk... Ik geef geen antwoord op de vraag of er ooit nog een 3e...4e...5e of 6e komt.. Je kan het niet plannen, Je krijgt het gevoel weer, die drang, en dan moet je het geluk hebben dat alle goden positief gezind zijn en dat je zwanger kan raken.Succes....en niet teveel over nadenken hoor, dan gaat het kriebelen
quote:optimist!Op vrijdag 23 december 2005 00:53 schreef MiSs-TaKe het volgende:
dat ik dadelijk met 2 strontluiers zit
twijfels genoeg, maar ook verschrikkelijke blijdschap 
Ieder zijn eigen ding. Ik denk niet dat het slecht is om enig kind te zijn hoor, waarom? het is ook niet beter om er meer dan 1 te hebben. Het is gewoon zoals het is.
Hoeveel heb je zo'n kind te bieden,daar moet je naar kijken.
Niet wat de omgeving er van zal denken.
Extra kind =extra aandacht en extra kosten. En een extra verantwoordelijkheid.
Ik heb één dochter en daar blijft het bij.
Ik kan me zó ongerust maken over haar, dat ik gek zou worden als ik er nog meer had.
Ik kreeg laatst een compliment van mijn tante, ze zei
"De hele familie was bang dat je een ontzettend verwend nest zou worden, zo als 'cadeautje' voor je ouders die je nooit verwacht hadden, maar je bent een hardstikke lieve meid".
Ik denk dat dat wel het grootste compliment kon zijn wat m'n ouders kunnen krijgen. Ze hebben me altijd geleerd samen te spelen, te delen, niet jaloers te zijn, niet alleen aan mezelf te denken.
Natuurlijk wilde ik ook wel eens een broertje of zusje, vooral op vakantie, maar aan de andere kant maakte ik juist heel erg snel contacten met andere kinderen - gewoon omdat ik wel moest.
Het ligt denk ik vooral aan hoe je als ouders ermee omgaat. Ik ken kinderen uit grote gezinnen die asocialer zijn dan sommige enig-kinderen.
Voor ons is het nog niet echt aan de orde of er een 2e komt. Amber is net 2 maanden oud. Heb er wel over nagedacht maar ben er nog niet uit. We hebben met Amber een hele moeilijke en zware start gehad en ik ben bang dat het bij een 2e hetzelfde zal gaan, niet dat dat hoeft natuurlijk. Mochten we eventueel aan een 2e gaan beginnen dan zal dat toch over een jaartje of 4 zijn..
Mijn vriend is wel enig kind en die is vroeger verschrikkelijk verwend door zijn ouders en opa & oma...
quote:Op donderdag 22 december 2005 21:59 schreef Manono het volgende:
Denk dat de beste opvoeding die je je kind kan geven, de opvoeding is die het natuurlijkst bij jou aansluit. Alles wat daar van afwijkt zal jou extra moeite kosten, dus waarschijnlijk inconsequenties opleveren en uiteindelijk overbelasting en onrust veroorzaken. Dat is niet goed voor een kind, ook al neemt het leuke stel verderop wel makkelijk een tweede kindje.
Prachtig verwoord en de reden waarom ik maar 1 kind heb
(Nou ja en ik ben te oud
)quote:Ook al gesloten zag ik. Ik moest weer ff slikken toen ik dat topic las. Ik ben blij dat ik uiteindleijk geen beslissing meer heb hoeven maken, anders was het zeer waarschijnlijk geweest dat het alleen bij René was gebleven.Op donderdag 22 december 2005 20:44 schreef Rewimo het volgende:
't Was in R&P: enigskind zijn? Wel een oud topic trouwens...
quote:Ik heb het topic gisterenavond doorgelezen, het deed me ook ietsOp vrijdag 23 december 2005 10:12 schreef moussy het volgende:
[..]
Ook al gesloten zag ik. Ik moest weer ff slikken toen ik dat topic las. Ik ben blij dat ik uiteindleijk geen beslissing meer heb hoeven maken, anders was het zeer waarschijnlijk geweest dat het alleen bij René was gebleven.
Er zit een heel klein stukje herkenning in, al is hetgeen wij hebben meegemaakt natuurlijk absoluut niet te vergelijken met jullie ervaring...
Als er een goede sfeer is geweest in het verleden in huis, gaat het later meestal ook goed heb ik gemerkt. Ik heb nog steeds veel contact met mijn broers en zussen en ondanks dat ik niet met allemaal evenveel contact heb, ben ik erg blij om ze allemaal weer te zien altijd.
Ik ben van mening dat het in het voordeel is van kinderen om niet alleen op te groeien, je leert te delen en je bent niet 'the center of attention' van je ouders, wat best moeilijk kan zijn later, je moet dan op je eigen benen gaan staan. Buiten het feit dat ik het ook 'gewoon erg gezellig' vond, er was altijd iemand om mee te spelen - aandacht van te krijgen - aandacht te geven - mee te kletsen - etc.
(nou besef ik me wel dat tegenwoordig een gezin van 8 kinderen als exorbitant groot wordt gezien, maar ik vind het in de praktijk best meevallen!)
Maar goed, misschien een beetje offtopic aangezien het hier erom gaat of je er een tweede bij wilt hebben. Aangezien ik er al twee heb
voor mij niet echt van toepassing...quote:Aaah die
smiley maakt het dan weer goed hèWat mij betreft had het me niet uitgemaakt of er wel of niet een 2e kwam, voor alletwee was wel wat te zeggen. 1 is praktisch toch makkelijker, neem je makkelijker mee, financieel goed te doen, je kan je huishouden makkelijker bijhouden, goed te overzien enz enz enz. Maar toch ergens het gevoel dat mijn gezinnetje toch niet helemaal compleet is of nooit meer zelf zo'n klein ukkeltje te hebben. En inderdaad ook de vraag hoe het is voor Bram om als enigskind op te groeien, je wilt toch altijd het beste voor je kind, ook die vraag stelde ik me wel eens.
Totdat het weer bij me begon te kriebelen. En een aantal mensen in mijn directe omgeving zwanger werden. En ik van de week een 3 dagen oud babietje vasthield
en de stralende ouders zag. Sindsdien klapper ik flink in de rondte en al die praktische zaken doen me helemaal niets meer (nouja bijna niets meer). Het gevoel is helemaal aanwezig. Ik hoop dat wij binnenkort de pil het raam uit mieteren. De deur heeft bij mij wel altijd een stukje open gestaan maar een jaar geleden moest ik er nog niet aan denken. Het gevoel is bij mij langzaam gegroeid.
Het is nog niet zover hoor. Peet moet eerst nog even overtuigd worden. En dat is dan weer zo'n ontzettende man, ziet alleen maar praktische beren op de weg
Die badkamer lekt gerust ook nog wel als er een 2e kindje is denk ik dan. quote:Dit is ook wat ik het vervelendst vind. En verder wat verwend zijn, ik ken mensen met tig broers en zussen die erger verwend zijn. Je kan je kinderen altijd verwennen, of ze nou alleen zijn of met meerdere.Op donderdag 22 december 2005 20:36 schreef Rewimo het volgende:
Ik ben zelf enigskind. Nu ik 'groot' ben vind ik het wel jammer, maar dan vooral uit praktische overwegingen. De zorg voor je ouders (mijn ouders zijn gescheiden en hebben momenteel geen van beiden een partner) komt helemaal op jouw schouders terecht. Dat kan vervelend zijn.
Op sommige punten ben ik wel degelijk verwend, ik weet niet beter dan dat mijn ouders altijd genoeg geld hebben gehad en dat ik daar wel van profiteerde met hoog zakgeld en dergelijke. Maar tja, daar stond wel tegenover dat ze beiden werkten en lang niet altijd thuis waren, wat je ook als een gemis kan beschouwen.
Kortom, het is niet zo dat het ene goed is en het andere slecht. Voor meer kinderen is wat te zeggen, voor enigskinderen is ook een heleboel te zeggen. Je hoeft de beslissing niet nu te maken, en zelfs als je de beslissing maakt om graag nog meer kinderen te willen, is het maar de vraag of het ook zal gebeuren.
Tsja, hoe moet ik dat omschrijven.. Ik weet natuurlijk niet wat ik gemist heb. Er zijn momenten dat ik het prima vind zo, maar er zijn ook genoeg momenten waarop ik gedacht heb dat het ook wel leuk zou zijn een broer / zus te hebben...
Vooral vroeger, op vakantie. Het cliché is wel waar...Je maakt als enigskind toch iets minder snel/makkelijk contact met anderen. Verder lijkt mij de band die zussen/broers (in sommige gevallen
) met elkaar hebben best bijzonder.. Dat je elkaar in, zegmaar, alle levensfasen wel hebt meegemaakt.. Maargoed, ben al bijna 22 jaar zus en broerloos, en echt missen doe ik het ook niet hoor!
Denk daarom dat je de overweging wel of geen 2e kindje niet moet laten afhangen van of het anders "zielig" is voor het eerste kind. Want dat is het niet..! Het is gewoon anders, ik heb het echt ervaren als "Wat je nooit gehad hebt, zul je ook niet echt kunnen missen".
Succes
We zijn inmiddels driekwart jaar verder. Ik ben heen en weer geslingerd tussen wel en niet, vooral ook omdat mijn nichtje in verwachting is van de tweede. Maar door een vreemde gebeurtenis (het aflassen van de Vierdaagse) is mij duidelijk geworden dat een tweede kindje absoluut geen prioriteit heeft bij ons...
en ik zijn het er over eens geworden dan er misschien ooit nog wel een tweede zou kunnen komen, maar nu dus niet en misschien zelfs helemaal niet. Ik ben nu ook begonnen met het wegdoen/verkopen van kleertjes en ander spul. Nu kan ik er nog anderen mee gelukkig maken...Karin, hoe staat het bij jullie?
Bar_en_Mar, ik hoop dat dit geen extra verdriet oplevert
quote:Tuurlijk mag dat, ik vond het eigenlijk te achterlijkOp donderdag 24 augustus 2006 16:23 schreef livelink het volgende:
Sjeen, mag ik vragen hoe het aflassen van de Vierdaagse jouw heeft doen inzien dat een tweede kindje geen prioriteit heeft? Of is dat een te persoonlijk verhaal? Dan moet je het ook eerlijk zeggen, hoor.
Ik heb de Vierdaagse sinds mijn 17e zes keer gelopen. De laatste 5 jaar helaas niet in ver
band met blessure, geen vrij kunnen krijgen, net bevallen zijn etc... Dit jaar liep ik voor het eerst weer mee, wordt de zooi na één dag afgelast
Nu is het zo dat mijn vader de week organiseert, voor een groep lopers en verzorgers van de Brandweer Zuid Limburg. En mijn vader gaat bijna met pensioen, zal het waarschijnlijk alleen nog volgend jaar organiseren... Ik wil heel graag nog een keer samen met hem Nijmegen uitlopen. Maar als ik een tweede kindje wilde, dan moest er maximaal 3,5 jaar tussen Isa en de tweede zitten, vond ik... Dilemma dus, want allebei gaat niet Ik ben gaan overwegen en kwam tot mijn verbazing tot de conclusie dat ik liever volgend jaar naar Nijmegen ga. Mijn vond dat overigens een hele goede beslissing.Nu hebben we het toevallig gisteren nog even erover gehad... Mocht er ooit een tweede komen, dan is dat wanneer Isa een stuk ouder is...
Ik had weinig keuze wat dat betreft vanwege mijn leeftijd. Op zich voor mij wel goed, want ik ben niet zo goed in het maken van keuzes. Maar goed, dat hoort eigenlijk in het topic van Icicle thuis.
en die maximaal 3,5 jaar heb je dus overboord gezet? groot gelijk, dat leeftijdsverschil is ook maar arbitrair hoor. ik was bijna 9 toen ik een broertje kreeg en we hebben altijd een fantastische band gehad. maar fijn dat jullie het eens zijn. het lijkt me toch het moeilijkst als je het met je partner over zulke essentiele zaken niet eens kunt worden.