R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik heb met veel plezier vanochtend de column gelezen van Kor Goutbeek in de Metro. Koren op mijn molen zal ik maar zeggen. Ook recente ervaringen van mijzelf, alhoewel deze toch niet echt als leidraad dienen voor deze algemenere gedachte, wijzen in deze richting en signaleren een nieuw 'probleem'. Het is geen wonder dat er veel vrouwen van tussen de 23 de 34 zijn die nog single zijn en willen uitstralen dat ze ow zo krachtig zijn.
Ik vind het goed dat iemand de vinger op de zere plek legt, vrouwen zijn weinig meer bereid. Alles bereid voor carriere, kinderen met verregaand materialisme, maar zo flexibel als een stuk beton zodra het om partners gaat. Immers, het volgende speeltje is zo weer gevonden, maar echt tot diepte komt het niet. Iets waar vrouwen in mijn omgeving zich druk over maken, maar in principe zelf uitlokken. (overigens beweer ik niet dat de moderne man anders is, in het algemeen is men steeds minder bereid en moet de partner steeds maar beter in het 'plaatje' passen en levert daar eigenheid voor in).
De moderne man heeft zich laten verleiden tot het aanpassen aan de vrouw en zichzelf gebombardeerd tot macho, mietje of metroman en bevind zich in een machts- en afhankelijkheidsvacuum ten op zichte van de vrouw waar beide partijen onvoldoende raad mee weten. Gevolg heel kort door de bocht: 1/3 stellen raken in echtscheiding als het al tot trouwen komt, dringen geblazen op de banenmarkt (door meer carrieregerichte vrouwen..niets op tegen overigens), dringen geblazen op de woonmarkt ( steeds meer singles, steeds minder huizen relatief gezien).
De eisen van de moderne vrouw weerspiegelen in mijn optiek haar eigen gebreken. Kritiekloos worden ze het liefst bejegend, maar de man moet ook weer geen mietje zijn. Is het ene voor hen niet goed genoeg, dan vervalt de man zo weer in het volgende euvel voor de vrouw. Centrale punt: de vrouw en HAAR wensen.
Goed, mij rest is de integrale versie van de column (voor degenen die geen Metro kunnen bemachtigen):
Macho, mietje of metroman?
Kerst, het feest van vrede&familie, licht & liefde. En van kalkoen, kaarsen en kitsch. Samen in de warme huiskamer de kerstboom versieren en meebrullen met Band Aid: gezellig gezinsleven ten top, al klinkt dat nog zo cliché.
Met kerst is er ook aandacht voor mensen zonder familylife. We denken dan gelijk aan zieken, ouderen of zwervers, aan opvang door het Leger des Heils met een kop soep. Maar er is ook een categorie 'winners' die, ben ik bang, met de jaren steeds eenzamer zal worden. Dat is de groeiende groep oudere jongeren, in de leeftijd van pakweg 25 tot 40. Meer dan de helft van de Amsterdamse huishoudens is bijvoorbeeld alleenstaand en daarvan is meer dan de helft vrouw.
Het lijkt zelfs een aanlokkelijk perspectief om zo'n moderne 'Sex and the city-vrouw' te zijn. Zij straalt immers iets zonnigs uit: ze is assertief, goedgebekt, humoristisch, geemancipeerd, en leidt een leven van shoppen, chatten en seks. Ze praat denigrerend over kinderen en 'stelletjes' of 'setjes'. Zij houdt de touwtjes zelf in handen. Zij kan uitstekend een huishouding runnen, carriere maken en mannen om haar vinger winden. Ergens voelt ze zich superieur aan die sukkels, die nooit aan haar hoge verwachtingen voldoen.
Het zijn tenslotte gevoelloze botteriken, die na een one-night-stand geen ontbijt maken en wiens adres subiet doorgestreept kan worden. Of het zijn mannen die braaf luisteren en fijn hun overhemd strijken, wil kunnen steunen op een sterke schouder.
Maar hij mag ook weer niet teveel noten op zijn zang hebben en haar vertrouwde levensritme bedreigen. Zij praat daarbij over mannen alsof ze niet kan kiezen tussen een rottweiler of retriever en deelt lustig macho-, mietjes- of metropunten uit.
Volgens mij beseffen deze vrouwen te weinig dat een gedegen resultaat vraagt om investeringen. Een relatie laten groeien en bloeien gaat gepaard met pijn, met strijd, met vallen en opstaan. Je leert van elkaar en groeit naar elkaar toe. Als je een marathon loopt ligt het voor de hand om op te geven als je na een paar kilometer niet lekker voelt of er komt een nare hoest opzetten. Maar als je doorloopt merk je dat er zoiets bestaat als een tweede adem, dat je weer beter in je ritme komt. Om door te zetten heb je het vertrouwen nodig dat je samen de eindstreep kunt halen.
Beste, lieve, onvrijwillig alleenstaande vrouw. Je bent een stoere meid, maar toch hoop ik van harte, voor je eigen levensgeluk, dat je in 2006 een van die talloze unieke, niet in te delen mannen echt leert kennen. Calculeer vast in dat er aan hem net zoveel mankeert als aan jezelf. Leg je toe op de marathon en vergeet de mietjes, macho's en metromannen...
[ Bericht 3% gewijzigd door Tranceptor op 20-12-2005 10:19:38 ]
Ik vind het goed dat iemand de vinger op de zere plek legt, vrouwen zijn weinig meer bereid. Alles bereid voor carriere, kinderen met verregaand materialisme, maar zo flexibel als een stuk beton zodra het om partners gaat. Immers, het volgende speeltje is zo weer gevonden, maar echt tot diepte komt het niet. Iets waar vrouwen in mijn omgeving zich druk over maken, maar in principe zelf uitlokken. (overigens beweer ik niet dat de moderne man anders is, in het algemeen is men steeds minder bereid en moet de partner steeds maar beter in het 'plaatje' passen en levert daar eigenheid voor in).
De moderne man heeft zich laten verleiden tot het aanpassen aan de vrouw en zichzelf gebombardeerd tot macho, mietje of metroman en bevind zich in een machts- en afhankelijkheidsvacuum ten op zichte van de vrouw waar beide partijen onvoldoende raad mee weten. Gevolg heel kort door de bocht: 1/3 stellen raken in echtscheiding als het al tot trouwen komt, dringen geblazen op de banenmarkt (door meer carrieregerichte vrouwen..niets op tegen overigens), dringen geblazen op de woonmarkt ( steeds meer singles, steeds minder huizen relatief gezien).
De eisen van de moderne vrouw weerspiegelen in mijn optiek haar eigen gebreken. Kritiekloos worden ze het liefst bejegend, maar de man moet ook weer geen mietje zijn. Is het ene voor hen niet goed genoeg, dan vervalt de man zo weer in het volgende euvel voor de vrouw. Centrale punt: de vrouw en HAAR wensen.
Goed, mij rest is de integrale versie van de column (voor degenen die geen Metro kunnen bemachtigen):
Macho, mietje of metroman?
Kerst, het feest van vrede&familie, licht & liefde. En van kalkoen, kaarsen en kitsch. Samen in de warme huiskamer de kerstboom versieren en meebrullen met Band Aid: gezellig gezinsleven ten top, al klinkt dat nog zo cliché.
Met kerst is er ook aandacht voor mensen zonder familylife. We denken dan gelijk aan zieken, ouderen of zwervers, aan opvang door het Leger des Heils met een kop soep. Maar er is ook een categorie 'winners' die, ben ik bang, met de jaren steeds eenzamer zal worden. Dat is de groeiende groep oudere jongeren, in de leeftijd van pakweg 25 tot 40. Meer dan de helft van de Amsterdamse huishoudens is bijvoorbeeld alleenstaand en daarvan is meer dan de helft vrouw.
Het lijkt zelfs een aanlokkelijk perspectief om zo'n moderne 'Sex and the city-vrouw' te zijn. Zij straalt immers iets zonnigs uit: ze is assertief, goedgebekt, humoristisch, geemancipeerd, en leidt een leven van shoppen, chatten en seks. Ze praat denigrerend over kinderen en 'stelletjes' of 'setjes'. Zij houdt de touwtjes zelf in handen. Zij kan uitstekend een huishouding runnen, carriere maken en mannen om haar vinger winden. Ergens voelt ze zich superieur aan die sukkels, die nooit aan haar hoge verwachtingen voldoen.
Het zijn tenslotte gevoelloze botteriken, die na een one-night-stand geen ontbijt maken en wiens adres subiet doorgestreept kan worden. Of het zijn mannen die braaf luisteren en fijn hun overhemd strijken, wil kunnen steunen op een sterke schouder.
Maar hij mag ook weer niet teveel noten op zijn zang hebben en haar vertrouwde levensritme bedreigen. Zij praat daarbij over mannen alsof ze niet kan kiezen tussen een rottweiler of retriever en deelt lustig macho-, mietjes- of metropunten uit.
Volgens mij beseffen deze vrouwen te weinig dat een gedegen resultaat vraagt om investeringen. Een relatie laten groeien en bloeien gaat gepaard met pijn, met strijd, met vallen en opstaan. Je leert van elkaar en groeit naar elkaar toe. Als je een marathon loopt ligt het voor de hand om op te geven als je na een paar kilometer niet lekker voelt of er komt een nare hoest opzetten. Maar als je doorloopt merk je dat er zoiets bestaat als een tweede adem, dat je weer beter in je ritme komt. Om door te zetten heb je het vertrouwen nodig dat je samen de eindstreep kunt halen.
Beste, lieve, onvrijwillig alleenstaande vrouw. Je bent een stoere meid, maar toch hoop ik van harte, voor je eigen levensgeluk, dat je in 2006 een van die talloze unieke, niet in te delen mannen echt leert kennen. Calculeer vast in dat er aan hem net zoveel mankeert als aan jezelf. Leg je toe op de marathon en vergeet de mietjes, macho's en metromannen...
[ Bericht 3% gewijzigd door Tranceptor op 20-12-2005 10:19:38 ]
Maar laten we eerlijk zijn, het echte probleem is dat er door al die single vrouwen zoveel single mannen zijn, die daar niet bijster gelukkig mee zijn.
Als die vrouwen nou eens een beeeeetje zouden inschikken he....
Als die vrouwen nou eens een beeeeetje zouden inschikken he....
A clean house is a sign of a wasted life.
Hmmmm, dus als vrouwen kritischer worden eisen we te veel?
Ik ben blij dat ik de mannen hiervoor heb laten gaan in het kader van Te veel mietje of Te veel macho of wat dan ook, omdat iuk the long run iemand heb gevonden die voor mij een goede balans daartussen is.
Dat we kritisch zijn wil niet zeggen dat we op zoek zijn naar perfectie, maar wel naar iemand die bij jou past of naar iemand bij wie je echt voelt dat hij het helemaal is.
In het verleden deden vrouwen juist vaak concessies omdat ze iemand zochten om voor ze te zorgen etc. Nu dat niet meer hoeft wordt je als een man als gelijkwaaardige uitgekozen ipv als geldstroom of grote beschermer. Dat lijkt me voor beide partijen positief.
Ik ben blij dat ik de mannen hiervoor heb laten gaan in het kader van Te veel mietje of Te veel macho of wat dan ook, omdat iuk the long run iemand heb gevonden die voor mij een goede balans daartussen is.
Dat we kritisch zijn wil niet zeggen dat we op zoek zijn naar perfectie, maar wel naar iemand die bij jou past of naar iemand bij wie je echt voelt dat hij het helemaal is.
In het verleden deden vrouwen juist vaak concessies omdat ze iemand zochten om voor ze te zorgen etc. Nu dat niet meer hoeft wordt je als een man als gelijkwaaardige uitgekozen ipv als geldstroom of grote beschermer. Dat lijkt me voor beide partijen positief.
Frankly my dear, I don't give a damn. Smike. O+.
Hmmm...het probleem zit m niet alleen in die singles, maar ook in het hele overal-tussenin-zitten.
Je moet ten eerste altijd vrouw zijn maar ook carrière maken én nog eens de perfecte moeder zijn. Dat dat óveral gaat wringen vertellen ze je er niet bij. Je wordt gedwongen legio rolletjes op je te nemen. Soms ook wel lekker, even niet moederen of juist even wél, maar ik vind het een chaos. Constant je loyaliteiten opnieuw checken en altijd het idee hebben dat iemand tekort wordt gedaan.
Je moet ten eerste altijd vrouw zijn maar ook carrière maken én nog eens de perfecte moeder zijn. Dat dat óveral gaat wringen vertellen ze je er niet bij. Je wordt gedwongen legio rolletjes op je te nemen. Soms ook wel lekker, even niet moederen of juist even wél, maar ik vind het een chaos. Constant je loyaliteiten opnieuw checken en altijd het idee hebben dat iemand tekort wordt gedaan.
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Er zit zeker wat in, maar als het ook voor mannen geldt is het natuurlijk niet echt eerlijk om die groep vrouwen over 1 kam te scheren als het gaat om hoe ze met mannen omgaan. Als zo'n vrouw namelijk een man tegenkomt van hetzelfde type is de kans even groot dat hij haar niet goed genoeg vindt. Ik herken mezelf wel in het verhaal, maar ik geef het weleens een fatsoenlijke kans en dan is het vaak de man die er om een of andere reden een punt achter zet Ik denk zelf eerder dat de stoere onafhankelijke houding van deze singles mannen aantrekt die niet in het eisen pakket vallen (zelf te onafhankelijk of juist te aanhankelijk) en mannen afschrikt die dat wel doen. Dat is jammer, want er wordt wel van de moderne single vrouw verwacht dat ze die houding heeft van mannen.
Ik denk zelf eerder dat de stoere onafhankelijke houding van deze singles mannen aantrekt die niet in het eisen pakket vallen (zelf te onafhankelijk of juist te aanhankelijk) en mannen afschrikt die dat wel doen. Dat is jammer, want er wordt wel van de moderne single vrouw verwacht dat ze die houding heeft van mannen.
Iedereen is slechts een verzinsel van degene die hij ontmoet - Marten Toonder
Ik volg je gedachtengang en in ik zou het daar ook mee eens zijn als ik niet een hele duidelijke tendens zie dat vrouwen die lang alleen blijven door overdreven kieskeurigheid en gebrek aan eigen inzet (en wel daarover klagen) ook niet meer aan de man komen. Ze hebben hun eigen muur van veronderstelt 'geluk' opgezet, die ze aan het eind van de dag als masker laten vallen.quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:17 schreef Ripley het volgende:
Hmmmm, dus als vrouwen kritischer worden eisen we te veel?
Ik ben blij dat ik de mannen hiervoor heb laten gaan in het kader van Te veel mietje of Te veel macho of wat dan ook, omdat iuk the long run iemand heb gevonden die voor mij een goede balans daartussen is.
Dat we kritisch zijn wil niet zeggen dat we op zoek zijn naar perfectie, maar wel naar iemand die bij jou past of naar iemand bij wie je echt voelt dat hij het helemaal is.
In het verleden deden vrouwen juist vaak concessies omdat ze iemand zochten om voor ze te zorgen etc. Nu dat niet meer hoeft wordt je als een man als gelijkwaaardige uitgekozen ipv als geldstroom of grote beschermer. Dat lijkt me voor beide partijen positief.
Ik vind ook niets mis met kieskeur, maar voor een relatie zul je er met zijn tweeen uit moeten komen en eens moeten slikken, ervoor werken e.d. Die bereidwilligheid neemt IMHO steeds verder af (ook bij mannen overigens).
Ik heb dat gevoel helemaal niet. Ik vind het leuk om hard te werken en verder te komen daarin, voel geen druk daarin of zo En later wil ik ook graag moeder worden en dat net zoals mijn moeder combineren, dat ging bij haar ook prima. Het zal heus niet altijd makkelijk worden, maar er wordt tegenwoordig wel vaak over egzeurd.quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:20 schreef Mwanatabu het volgende:
Hmmm...het probleem zit m niet alleen in die singles, maar ook in het hele overal-tussenin-zitten.
Je moet ten eerste altijd vrouw zijn maar ook carrière maken én nog eens de perfecte moeder zijn. Dat dat óveral gaat wringen vertellen ze je er niet bij. Je wordt gedwongen legio rolletjes op je te nemen. Soms ook wel lekker, even niet moederen of juist even wél, maar ik vind het een chaos. Constant je loyaliteiten opnieuw checken en altijd het idee hebben dat iemand tekort wordt gedaan.
En later wil ik ook graag moeder worden en dat net zoals mijn moeder combineren, dat ging bij haar ook prima. Het zal heus niet altijd makkelijk worden, maar er wordt tegenwoordig wel vaak over egzeurd.Ik denk eigenlijk dat het een soort hedendaagse ziekte is dat mensen zoveel zeuren! Mannen dat vrouwen te onafhankelijk zijn en dat ze niet meer weten wat ze nu moeten zijn, macho of mietje, en vrouwen dat de maatschappij zoveel van ze verwacht. Het is vooral veel nablaten van cliches uitd e media volgens mij.
Frankly my dear, I don't give a damn. Smike. O+.
Mensen blijven volgens mij langer single omdat ze minder bereid zijn voor minder te gaan en wachten op wat ze echt willen. Daarmee voorkom je veel ontevredenheid, vreemdgaan etc. lijkt me, dus kieskeurigheid in relaties lijkt me juist goed.quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:22 schreef Tranceptor het volgende:
[..]
Ik volg je gedachtengang en in ik zou het daar ook mee eens zijn als ik niet een hele duidelijke tendens zie dat vrouwen die lang alleen blijven door overdreven kieskeurigheid en gebrek aan eigen inzet (en wel daarover klagen) ook niet meer aan de man komen. Ze hebben hun eigen muur van veronderstelt 'geluk' opgezet, die ze aan het eind van de dag als masker laten vallen.
Ik vind ook niets mis met kieskeur, maar voor een relatie zul je er met zijn tweeen uit moeten komen en eens moeten slikken, ervoor werken e.d. Die bereidwilligheid neemt IMHO steeds verder af (ook bij mannen overigens).
Het lijkt me meer dat sommige mannen gewoon bang zijn dat ze zelf wat meer moeite moeten gaan doen om een leuke man te zijn
Frankly my dear, I don't give a damn. Smike. O+.
Dat is een houding die vrouwen zichzelf massaal aanmeten, gevoed door emancipatoire gedachten dat ze al die rollen MOETEN vervullen om een volledige vrouw te zijn. Wellicht heb je gelijk dat het mannen aantrekt die ze juist niet MOETEN aantrekken, maar het is ook je eigen houding die het veroorzaakt. Als je je als vrouw heel onafhankelijk opstelt en afspraak na afspraak hebt en geen tijd om te investeren in iets samen, dan zullen de mannen die daar op afkomen ook precies dat gat opvullen. Die geven zo min mogelijk, terwijl het nog steeds mijn gedachte is dat het een kwestie is van elkaar te stimuleren in een relatie en dus ook met GEVEN. Ik heb alleen een beetje het idee, misschien door recente ervaringen ingegeven, dat het bij sommige vrouwen vooral het idee is overal zo veel mogelijk UIT te halen, dus te NEMEN. Dat lijkt me een instelling waar je uiteindelijk alleen jezelf mee hebt.quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:21 schreef Xortes het volgende:
Ik denk zelf eerder dat de stoere onafhankelijke houding van deze singles mannen aantrekt die niet in het eisen pakket vallen (zelf te onafhankelijk of juist te aanhankelijk) en mannen afschrikt die dat wel doen. Dat is jammer, want er wordt wel van de moderne single vrouw verwacht dat ze die houding heeft van mannen.
Dat lijkt gezien het artikel een beetje rare beredering, aangezien die moeite nu juist geschetst wordt. De man probeert zich juist steeds verder te verplaatsen in wat een vrouw werkelijk wil, terwijl hij in mijn optiek juist zijn eigenheid moet koesteren. Ik denk dat een gezonde instelling is dat je altijd genoeg bent, veel mannen die ik ken denken daar anders over. Ik denk dat als je redelijk open vizier naar de wereld hebt en gewoon doet wat jou goed lijkt, dat je altijd een leuke man kan zijn voor een bepaalde vrouw.quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:26 schreef Ripley het volgende:
Het lijkt me meer dat sommige mannen gewoon bang zijn dat ze zelf wat meer moeite moeten gaan doen om een leuke man te zijn
Wat een gelul. Ik ben een vrouw van achter in d etwintig met ene goede baan en veel sociale verplichtingen. Voor scharrels zet ik inderdaad mijn afspraken niet opzij, voor mijn huidige vriendje wel. Hte verschil is gewoon dat ik me pas echt wil geven op het moment dat ike en man die moeite waard vind. Kortom, je bent selectiever in je gevoelens en je inzet.quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:27 schreef Tranceptor het volgende:
[..]
Dat is een houding die vrouwen zichzelf massaal aanmeten, gevoed door emancipatoire gedachten dat ze al die rollen MOETEN vervullen om een volledige vrouw te zijn. Wellicht heb je gelijk dat het mannen aantrekt die ze juist niet MOETEN aantrekken, maar het is ook je eigen houding die het veroorzaakt. Als je je als vrouw heel onafhankelijk opstelt en afspraak na afspraak hebt en geen tijd om te investeren in iets samen, dan zullen de mannen die daar op afkomen ook precies dat gat opvullen. Die geven zo min mogelijk, terwijl het nog steeds mijn gedachte is dat het een kwestie is van elkaar te stimuleren in een relatie en dus ook met GEVEN. Ik heb alleen een beetje het idee, misschien door recente ervaringen ingegeven, dat het bij sommige vrouwen vooral het idee is overal zo veel mogelijk UIT te halen, dus te NEMEN. Dat lijkt me een instelling waar je uiteindelijk alleen jezelf mee hebt.
Frankly my dear, I don't give a damn. Smike. O+.
Ik denk dat dit het belangrijkste punt is in mijn zeurverhaaltjequote:Op dinsdag 20 december 2005 10:24 schreef Ripley het volgende:
[..]
Ik heb dat gevoel helemaal niet. Ik vind het leuk om hard te werken en verder te komen daarin, voel geen druk daarin of zo En later wil ik ook graag moeder worden en dat net zoals mijn moeder combineren, dat ging bij haar ook prima. Het zal heus niet altijd makkelijk worden, maar er wordt tegenwoordig wel vaak over egzeurd.
Ik vind het razend moeilijk om te werken, moederen en nog een sociaal leven te onderhouden zonder iemand tekort te doen.
Dat nablaten zeker. Zo keek ik graag naar Sex and the City, maar ik identificeerde me voor geen meter met die types. Helemaal toen Miranda een kindje kreeg. Die huurde gewoon een Hongaarse au pair en zag het kind zelden. Nou, hoeveel van ons kunnen dat? In de praktijk komt het neer op een hoop gezeik met opvang en vergoedingen en schuldgevoel.quote:Ik denk eigenlijk dat het een soort hedendaagse ziekte is dat mensen zoveel zeuren! Mannen dat vrouwen te onafhankelijk zijn en dat ze niet meer weten wat ze nu moeten zijn, macho of mietje, en vrouwen dat de maatschappij zoveel van ze verwacht. Het is vooral veel nablaten van cliches uitd e media volgens mij.
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Mooie column! Ik denk dat de schrijver inderdaad de spijker op de kop slaat (i.i.g. voor zover ik dat als man kan bepalen dan). Vanwege dit soort vrouwengedrag ben ik op (de meeste) nederlandse vrouwen uitgekeken.
It's better to reign in hell than to serve in heaven
Maar ook de bereidheid als die leuke vent er is in een poule van projectjes is laag. Vrouwen zijn weinig bereid moeite te doen, het moet allemaal aan komen waaien. Ik heb 1 vriendin die is daar een sprekend voorbeeld van, maar goed haar wil ik niet gebruiken om een groter beeld te schetsen. Zodra er moeite gedaan moet worden door een vrouw die al wat langer single misschien is en zichzelf veel verplichtingen/rollen op de hals heeft gehaald, dan geef zij niet thuis.quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:26 schreef Ripley het volgende:
[..]
Mensen blijven volgens mij langer single omdat ze minder bereid zijn voor minder te gaan en wachten op wat ze echt willen. Daarmee voorkom je veel ontevredenheid, vreemdgaan etc. lijkt me, dus kieskeurigheid in relaties lijkt me juist goed.
Het is hapsluk-cultuur, waarin meteen alles er op en eraan moet zitten, anders werd het toch nix. De cirkelredenering is ook al snel rond als de man in kwestie die leuk is af wordt gekraakt op triviale zaken en vervolgens daarom dan ook niet e ware kan zijn, want anders zou ze hem niet afkraken.
Tuurlijk Mwatanabu, en ik heb ook makkelijk praten want ik heb nog lang geen kinderen.
Maar wat je hier omschrijft zie ik ook bij mijn mannelijke collega. Mensen lijken dit soort dingen steeds moeilijker te vinden, vooral door de druk die ze zichzelf opleggen (schuldgevoel etc.).
Maar wat je hier omschrijft zie ik ook bij mijn mannelijke collega. Mensen lijken dit soort dingen steeds moeilijker te vinden, vooral door de druk die ze zichzelf opleggen (schuldgevoel etc.).
Frankly my dear, I don't give a damn. Smike. O+.
Ik denk dat je er verstandig aan doet jezelf niet constant als voorbeeld te nemen. Ik zal dat ook proberen te vermijden. Niemand wil zichzelf zo zien, net als dat niemand zichzelf een hufter vind.quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:30 schreef Ripley het volgende:
[..]
Wat een gelul. Ik ben een vrouw van achter in d etwintig met ene goede baan en veel sociale verplichtingen. Voor scharrels zet ik inderdaad mijn afspraken niet opzij, voor mijn huidige vriendje wel. Hte verschil is gewoon dat ik me pas echt wil geven op het moment dat ike en man die moeite waard vind. Kortom, je bent selectiever in je gevoelens en je inzet.
Overigens is daarmee niet gezegd dat ik je zo zie.
De meeste relaties beginnen overigens met gescharrel, een eerste afspraakje, nog niets bijzonders. Het is vaker niet dan wel haps-klap-boem liefde van het leven. Voor sommigen van ons wel (en ik ben dr ook een sucker voor) maar voor velen niet. En als dat beetje buitenaardse magie er nog niet is, dan is het al snel afgedaan met cirkelredeneringen of eventueel een ander scharreltje.
Bovendien heb zeer het idee dat er aardig wat mensen zijn die zichzelf compleet volplannen om maar zelf in de picture te staan dat ze het zo goed voor elkaar hebben. Daarnaast is het natuurlijk een vorm van zingeving, belangrijk gevonden worden voor veel mensen en een geheel natuurlijke menselijke trek. Voor elkaar heb je het echter tussen je oren en nergens anders.
Dat wou ik ook weer niet zeggen hoor. Er zijn banen en banen en kinderen en kinderen en wel opassende ouders en niet oppassende ouders. Om maar wat te noemen.quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:35 schreef Ripley het volgende:
Tuurlijk Mwatanabu, en ik heb ook makkelijk praten want ik heb nog lang geen kinderen.
Dat is ook zeker waar. Komen we weer bij het kernpunt aan: al dan niet door de media opgelegde emoties en levenshoudingenquote:Maar wat je hier omschrijft zie ik ook bij mijn mannelijke collega. Mensen lijken dit soort dingen steeds moeilijker te vinden, vooral door de druk die ze zichzelf opleggen (schuldgevoel etc.).
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Wat zij zegt!quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:17 schreef Ripley het volgende:
In het verleden deden vrouwen juist vaak concessies omdat ze iemand zochten om voor ze te zorgen etc. Nu dat niet meer hoeft wordt je als een man als gelijkwaaardige uitgekozen ipv als geldstroom of grote beschermer. Dat lijkt me voor beide partijen positief.
Ik ben het eens met het stuk uit de metro in die zin dat 'men' (zowel mannen als vrouwen) tegenwoordig hogere eisen aan een partner stelt. Maar zoals ik zei, dat geldt ook voor mannen.
Vrouwen moeten mondig zijn, hun eigen geld kunnen verdienen maar ze moeten ook weer niet te mondig en bijdehand zijn want daar gaan mannen zich dan weer onzeker door voelen etc. etc.
Het gaat om de balans waar Ripley het over heeft.
Zowel mannen als vrouwen zijn veranderd.
***
Ik meen me te herinneren dat jij je recentelijk op het forum ook profileerde als de oh zo gelukkige vrijgevochten vrijgezel?quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:22 schreef Tranceptor het volgende:
Ze hebben hun eigen muur van veronderstelt 'geluk' opgezet, die ze aan het eind van de dag als masker laten vallen.
Maar da's idd offtopic, want jij bent man.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Stuur je OP als brief naar de Metro!
Je maakt namelijk een punt.
Je maakt namelijk een punt.
Was dat nou een zielige poging om grappig te zijn?
Ik heb nu net geschetst waar ik denk dat de balans dus zoek is.quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:42 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Wat zij zegt!
Ik ben het eens met het stuk uit de metro in die zin dat 'men' (zowel mannen als vrouwen) tegenwoordig hogere eisen aan een partner stelt. Maar zoals ik zei, dat geldt ook voor mannen.
Vrouwen moeten mondig zijn, hun eigen geld kunnen verdienen maar ze moeten ook weer niet te mondig en bijdehand zijn want daar gaan mannen zich dan weer onzeker door voelen etc. etc.
Het gaat om de balans waar Ripley het over heeft.
Zowel mannen als vrouwen zijn veranderd.
Natuurlijk verandert de relatie tussen mannen en vrouwen en gelukkig doet hij dat al eeuwen. Anders kon ik nog niet lekker zitten, maar moest ik weer een vrouw aan dr haren de grot in trekken.
Ik hoor vaker dat rare excuus dat mannen het niet aan zouden kunnen mondige en bijdehande vrouwen te hebben. Ik ken er geen, slechts mannen die dat fijn vinden. Ik denk juist dat het de mannelijkheid juist stimuleert en ik stem ook voor een mannenemancipatie. Mannen moeten gewoon weer hunzelf durven zijn, dan zijn ze namelijk op hun best.
+2 scherp!quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:43 schreef Moonah het volgende:
Ik meen me te herinneren dat jij je recentelijk op het forum ook profileerde als de oh zo gelukkige vrijgevochten vrijgezel?
Maar da's idd offtopic, want jij bent man.
Perfecte column trouwens ook voor sommige mensen om zich aan vast te klampen 'Zie je wel... het ligt aan de vrouwen en niet aan mij!'
***
Dat is wel heel zwart-wit gesteld. Wat jij een leuke vent vindt hoeft voor die vriendin niet degene te zijn voor wie zij het juiste gevoel heeft. Pas als dat gevoel er is, kan de inzet er ook zijn. Tenminste dat was bij mij iig wel het gevalquote:Op dinsdag 20 december 2005 10:33 schreef Tranceptor het volgende:
[..]
Maar ook de bereidheid als die leuke vent er is in een poule van projectjes is laag. Vrouwen zijn weinig bereid moeite te doen, het moet allemaal aan komen waaien. Ik heb 1 vriendin die is daar een sprekend voorbeeld van, maar goed haar wil ik niet gebruiken om een groter beeld te schetsen. Zodra er moeite gedaan moet worden door een vrouw die al wat langer single misschien is en zichzelf veel verplichtingen/rollen op de hals heeft gehaald, dan geef zij niet thuis.
Het is hapsluk-cultuur, waarin meteen alles er op en eraan moet zitten, anders werd het toch nix. De cirkelredenering is ook al snel rond als de man in kwestie die leuk is af wordt gekraakt op triviale zaken en vervolgens daarom dan ook niet e ware kan zijn, want anders zou ze hem niet afkraken.
Frankly my dear, I don't give a damn. Smike. O+.
Ik meen te herinneren dat het hier de bedoeling was dat we on-topic blijven.quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:43 schreef Moonah het volgende:
[..]
Ik meen me te herinneren dat jij je recentelijk op het forum ook profileerde als de oh zo gelukkige vrijgevochten vrijgezel?
Maar da's idd offtopic, want jij bent man.
ik ben nog steeds vrijgezel en happy daarmee
Persoonlijke aanvallen op mij elders graag!quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:46 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
+2 scherp!
Perfecte column trouwens ook voor sommige mensen om zich aan vast te klampen 'Zie je wel... het ligt aan de vrouwen en niet aan mij!'
je kunt ook niet lezen, want ik zeg dat het ook over mannen gaat. De column gaat echter over vrouwen
Nou... de columnist uit de Metro deed dat, en jij bent daarop door gegaan.quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:46 schreef Tranceptor het volgende:
Ik heb nu net geschetst waar ik denk dat de balans dus zoek is.
Ach, dat is toch algemene gangbare grapje 'onder de jongens': "Ze mag wel wat zeggen maar ze moet niet een té grote bek hebben. Huhuhuh" elkaar ondertussen op de schouders slaand zeg maar.quote:Natuurlijk verandert de relatie tussen mannen en vrouwen en gelukkig doet hij dat al eeuwen. Anders kon ik nog niet lekker zitten, maar moest ik weer een vrouw aan dr haren de grot in trekken.
Ik hoor vaker dat rare excuus dat mannen het niet aan zouden kunnen mondige en bijdehande vrouwen te hebben. Ik ken er geen, slechts mannen die dat fijn vinden. Ik denk juist dat het de mannelijkheid juist stimuleert en ik stem ook voor een mannenemancipatie. Mannen moeten gewoon weer hunzelf durven zijn, dan zijn ze namelijk op hun best.
En ga mij niet vertellen dat daar niet stiekem een kleine kern van waarheid in zit.
***
Natuurlijk moet dat gevoel er zijn, maar zoiets moet ook groeien en 'kunnen' groeien.quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:46 schreef Ripley het volgende:
[..]
Dat is wel heel zwart-wit gesteld. Wat jij een leuke vent vindt hoeft voor die vriendin niet degene te zijn voor wie zij het juiste gevoel heeft. Pas als dat gevoel er is, kan de inzet er ook zijn. Tenminste dat was bij mij iig wel het geval
I know, maar ik denk dat er best wel mensen zouden kunnen zijn die hierin een bevestiging zien van de eventuele mislukte pogingen.quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:48 schreef Tranceptor het volgende:
je kunt ook niet lezen, want ik zeg dat het ook over mannen gaat. De column gaat echter over vrouwen
***
Go Ripley!
Ik ga ook niet settelen voor minder, dan wacht ik liever. Dan prefereer ik twee weken zelfmedelijden (edit: tijdens de feestdagen dus) boven "pijn, strijd, vallen & opstaan" binnen een relatie waar ik in niet in geloof.
En mensen, vergeet niet dat je ook gewoon verliefd moet zijn. Liefde is niet puur een kwestie van ratio en pro/con-lijstjes. Op het moment dat je helemaal voor iemand valt, gaan al die eisen het raam uit, geloof me. En op dat moment, romantisch als we zijn, zijn wij vrouwen bereid te wachten
Ik ga ook niet settelen voor minder, dan wacht ik liever. Dan prefereer ik twee weken zelfmedelijden (edit: tijdens de feestdagen dus) boven "pijn, strijd, vallen & opstaan" binnen een relatie waar ik in niet in geloof.
En mensen, vergeet niet dat je ook gewoon verliefd moet zijn. Liefde is niet puur een kwestie van ratio en pro/con-lijstjes. Op het moment dat je helemaal voor iemand valt, gaan al die eisen het raam uit, geloof me. En op dat moment, romantisch als we zijn, zijn wij vrouwen bereid te wachten
Heads I win, tails you lose
Out of my way, I'm coming through
Out of my way, I'm coming through
Goh, wie zouden dat dan toch zijn?quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:49 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
I know, maar ik denk dat er best wel mensen zouden kunnen zijn die hierin een bevestiging zien van de eventuele mislukte pogingen.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik heb die columnist er niet voor nodig, ik diepte eerst mijn eigen punt uit en gebruik de columnist als referentie.quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:48 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Nou... de columnist uit de Metro deed dat, en jij bent daarop door gegaan.
[..]
Ach, dat is toch algemene gangbare grapje 'onder de jongens': "Ze mag wel wat zeggen maar ze moet niet een té grote bek hebben. Huhuhuh" elkaar ondertussen op de schouders slaand zeg maar.
En ga mij niet vertellen dat daar niet stiekem een kleine kern van waarheid in zit.
Dat ga ik je wel vertellen. Geintjes over vrouwen achter het aanrecht moet je vooral serieus nemen. De meeste mannen zouden panisch van zo'n type worden, allochtone mannen daarentegen.
De meeste mannen zouden panisch van zo'n type worden, allochtone mannen daarentegen. 
Misschien lijkt de bereidheid om te werken aan een relatie minder, daarin kan ik wel een heel end met je meegaan. Ik denk echter ten eerste adt dat voor mannen en vrouwen geldt, maar bovendien ben ik ook van mening dat het eindeloos blijven werken aan een relatie die niet goed voelt, geen meerwaarde heeft. Natuurlijk is een relatie niet alleen maar leuk en moet je er altijd aan blivjen werken om een relatie goed te krijgen en te houden. Als het echter niet meer gaat (langere tijd, niet even iets minder leuk, maar echt verdwenen gevoelens ofzo) waarom moet je dan kost wat kost blijven proberen? Waarom is het zo beslist noodzakelijk om een relatie te hebben die 40 jaar duurt?quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:22 schreef Tranceptor het volgende:
[..]
Ik volg je gedachtengang en in ik zou het daar ook mee eens zijn als ik niet een hele duidelijke tendens zie dat vrouwen die lang alleen blijven door overdreven kieskeurigheid en gebrek aan eigen inzet (en wel daarover klagen) ook niet meer aan de man komen. Ze hebben hun eigen muur van veronderstelt 'geluk' opgezet, die ze aan het eind van de dag als masker laten vallen.
Ik vind ook niets mis met kieskeur, maar voor een relatie zul je er met zijn tweeen uit moeten komen en eens moeten slikken, ervoor werken e.d. Die bereidwilligheid neemt IMHO steeds verder af (ook bij mannen overigens).
Begrijp me niet verkeerd, op het moment dat ik een relatie begin met iemand, ga ik er volledig voor en denk ik niet: ach, het zal zijn tijd wel duren. Het lijkt me geweldig als je zoveel jaren samen kunt zijn en nog van elkaar kunt houden en blij zijn met elkaar. Maar dat is dan ook wel essentieel om bij iemand te willen blijven, en niet blijven omdat je nou eenmaal niet meer weg wilt omdat je dan opnieuw moet beginnen of de 40 jaar samen niet haalt.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Maar waarom is het nu zo erg dat deze vrouwen single zijn?
Ze zijn volgens TS niet erg bereidwillig om te investeren en weinig flexibel, en dientengevolge minder relatieproof.
Dan zou je toch juist redeneren dat het béter is dat deze vrouwen single blijven?
Ze zijn volgens TS niet erg bereidwillig om te investeren en weinig flexibel, en dientengevolge minder relatieproof.
Dan zou je toch juist redeneren dat het béter is dat deze vrouwen single blijven?
A clean house is a sign of a wasted life.
quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:51 schreef Fling het volgende:
En mensen, vergeet niet dat je ook gewoon verliefd moet zijn. Liefde is niet puur een kwestie van ratio en pro/con-lijstjes. Op het moment dat je helemaal voor iemand valt, gaan al die eisen het raam uit, geloof me. En op dat moment, romantisch als we zijn, zijn wij vrouwen bereid te wachten
***
Volgens mij is het juist wel heel vaak pats-boem-liefde. Mijn beste vriendin probeert het op jouw manier en schrikt daardoor juist veel amnnen af lijkt wel. Zij wil juist graag moeite ergens insteken en neemt naar mijn inzien veel te gauw genoegen met mannen die eigenlijk niet leuk genoeg voor haar zijn. Met als gevolg dat ze zich uitslooft voor een kerel die haar niet goed behandelt om na 3 maanden weer gedumpt te worden.quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:36 schreef Tranceptor het volgende:
De meeste relaties beginnen overigens met gescharrel, een eerste afspraakje, nog niets bijzonders. Het is vaker niet dan wel haps-klap-boem liefde van het leven. Voor sommigen van ons wel (en ik ben dr ook een sucker voor) maar voor velen niet. En als dat beetje buitenaardse magie er nog niet is, dan is het al snel afgedaan met cirkelredeneringen of eventueel een ander scharreltje.
Frankly my dear, I don't give a damn. Smike. O+.
Dat ben ik met je eens. Het maar in stand houden van een relatie om het er hebben van een is absoluut geen meerwaarde. Wij zijn het eens. Toch is een lange relatie ook een kwestie van onderhoud en hoeveel stellen gaan er wel niet trouwen en dan snel weer uit elkaar of een huis kopen en dan weer snel over elkaar? Daar zit toch ergens ook iets bij IMHO van weinig meer bereid zijn, zit het even tegen dan laat maar! Natuurlijk biedt ook de huidige samenleving daar alle mogelijkheden toe, iets wat zowel goede als slechte gevolgen heeft natuurlijk.quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:51 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Misschien lijkt de bereidheid om te werken aan een relatie minder, daarin kan ik wel een heel end met je meegaan. Ik denk echter ten eerste adt dat voor mannen en vrouwen geldt, maar bovendien ben ik ook van mening dat het eindeloos blijven werken aan een relatie die niet goed voelt, geen meerwaarde heeft. Natuurlijk is een relatie niet alleen maar leuk en moet je er altijd aan blivjen werken om een relatie goed te krijgen en te houden. Als het echter niet meer gaat (langere tijd, niet even iets minder leuk, maar echt verdwenen gevoelens ofzo) waarom moet je dan kost wat kost blijven proberen? Waarom is het zo beslist noodzakelijk om een relatie te hebben die 40 jaar duurt?
Begrijp me niet verkeerd, op het moment dat ik een relatie begin met iemand, ga ik er volledig voor en denk ik niet: ach, het zal zijn tijd wel duren. Het lijkt me geweldig als je zoveel jaren samen kunt zijn en nog van elkaar kunt houden en blij zijn met elkaar. Maar dat is dan ook wel essentieel om bij iemand te willen blijven, en niet blijven omdat je nou eenmaal niet meer weg wilt omdat je dan opnieuw moet beginnen of de 40 jaar samen niet haalt.
Andersom is het denk ik echter ook zo dat veel mannen tegenwoordig op "dat soort" vrouwen zijn ingericht.
Ik zie een patroonquote:Op dinsdag 20 december 2005 10:53 schreef Ripley het volgende:
[..]
Volgens mij is het juist wel heel vaak pats-boem-liefde. Mijn beste vriendin probeert het op jouw manier en schrikt daardoor juist veel amnnen af lijkt wel. Zij wil juist graag moeite ergens insteken en neemt naar mijn inzien veel te gauw genoegen met mannen die eigenlijk niet leuk genoeg voor haar zijn. Met als gevolg dat ze zich uitslooft voor een kerel die haar niet goed behandelt om na 3 maanden weer gedumpt te worden.
Dan spreekt ze toch echt de verkeerde mannen aan, maar goed dat kan gebeuren. Soms is het ook een paar maanden kennen en dan patsboem. De meeste stellen die ik ken, waren niet na het eerste contact meteen patsboem en ik heb soms het gevoel (maar dat is puur persoonlijk) dat dat wel een beetje verwacht wordt soms. Dat lijkt me wat onrealistisch. Maar het is absoluut mooi als zoiets gebeurd.
Het algemene beeld dat ik doorkrijg is dat een partner bijna gelijk alles moet zijn, zonder al te veel minpunten of verschillen en dat er het liefst minimale moeite voor gedaan moet worden met maximaal resultaat. Efficiency in een relatie, zogeheten quality time. Zo werkt het volgens mij niet helemaal Dat zal allicht voor beide kanten gelden. Ten eerste moeten sommige dingen groeien, ten tweede zijn de verschillen het zout in de pap van een relatie IMHO.quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:57 schreef Alicey het volgende:
Andersom is het denk ik echter ook zo dat veel mannen tegenwoordig op "dat soort" vrouwen zijn ingericht.
imo draait het juist om die verschillen, want op die manier vul je elkaar aan. Uiteindelijk zul je voor sommige dingen moeite moeten doen, maar op een gegeven moment denk ik dat de vraag wel terecht is of die moeite ooit tot iets zal leiden.. Die veeleisendheid speelt denk ik inderdaad wel mee. Er wordt imo teveel gekeken naar gelijkheid, en minder naar compatibiliteit.quote:Op dinsdag 20 december 2005 11:01 schreef Tranceptor het volgende:
[..]
Het algemene beeld dat ik doorkrijg is dat een partner bijna gelijk alles moet zijn, zonder al te veel minpunten of verschillen en dat er het liefst minimale moeite voor gedaan wordt. Dat zal allicht voor beide kanten gelden. Ten eerste moeten sommige dingen groeien, ten tweede zijn de verschillen het zout in de pap van een relatie IMHO.
Ik lees je posts (in ieder geval waar het vrouwen betreft) altijd met veel plezier. We denken er geloof ik behoorlijk hetzelfde over.quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:05 schreef Tranceptor het volgende:
Ik heb met veel plezier vanochtend de column gelezen van Kor Goutbeek in de Metro. Koren op mijn molen zal ik maar zeggen. Ook recente ervaringen van mijzelf, alhoewel deze toch niet echt als leidraad dienen voor deze algemenere gedachte, wijzen in deze richting en signaleren een nieuw 'probleem'. Het is geen wonder dat er veel vrouwen van tussen de 23 de 34 zijn die nog single zijn en willen uitstralen dat ze ow zo krachtig zijn.
Ik vind het goed dat iemand de vinger op de zere plek legt, vrouwen zijn weinig meer bereid. Alles bereid voor carriere, kinderen met verregaand materialisme, maar zo flexibel als een stuk beton zodra het om partners gaat. Immers, het volgende speeltje is zo weer gevonden, maar echt tot diepte komt het niet. Iets waar vrouwen in mijn omgeving zich druk over maken, maar in principe zelf uitlokken. (overigens beweer ik niet dat de moderne man anders is, in het algemeen is men steeds minder bereid en moet de partner steeds maar beter in het 'plaatje' passen en levert daar eigenheid voor in).
De moderne man heeft zich laten verleiden tot het aanpassen aan de vrouw en zichzelf gebombardeerd tot macho, mietje of metroman en bevind zich in een machts- en afhankelijkheidsvacuum ten op zichte van de vrouw waar beide partijen onvoldoende raad mee weten. Gevolg heel kort door de bocht: 1/3 stellen raken in echtscheiding als het al tot trouwen komt, dringen geblazen op de banenmarkt (door meer carrieregerichte vrouwen..niets op tegen overigens), dringen geblazen op de woonmarkt ( steeds meer singles, steeds minder huizen relatief gezien).
De eisen van de moderne vrouw weerspiegelen in mijn optiek haar eigen gebreken. Kritiekloos worden ze het liefst bejegend, maar de man moet ook weer geen mietje zijn. Is het ene voor hen niet goed genoeg, dan vervalt de man zo weer in het volgende euvel voor de vrouw. Centrale punt: de vrouw en HAAR wensen.
Goed, mij rest is de integrale versie van de column (voor degenen die geen Metro kunnen bemachtigen):
Macho, mietje of metroman?
Kerst, het feest van vrede&familie, licht & liefde. En van kalkoen, kaarsen en kitsch. Samen in de warme huiskamer de kerstboom versieren en meebrullen met Band Aid: gezellig gezinsleven ten top, al klinkt dat nog zo cliché.
Met kerst is er ook aandacht voor mensen zonder familylife. We denken dan gelijk aan zieken, ouderen of zwervers, aan opvang door het Leger des Heils met een kop soep. Maar er is ook een categorie 'winners' die, ben ik bang, met de jaren steeds eenzamer zal worden. Dat is de groeiende groep oudere jongeren, in de leeftijd van pakweg 25 tot 40. Meer dan de helft van de Amsterdamse huishoudens is bijvoorbeeld alleenstaand en daarvan is meer dan de helft vrouw.
Het lijkt zelfs een aanlokkelijk perspectief om zo'n moderne 'Sex and the city-vrouw' te zijn. Zij straalt immers iets zonnigs uit: ze is assertief, goedgebekt, humoristisch, geemancipeerd, en leidt een leven van shoppen, chatten en seks. Ze praat denigrerend over kinderen en 'stelletjes' of 'setjes'. Zij houdt de touwtjes zelf in handen. Zij kan uitstekend een huishouding runnen, carriere maken en mannen om haar vinger winden. Ergens voelt ze zich superieur aan die sukkels, die nooit aan haar hoge verwachtingen voldoen.
Het zijn tenslotte gevoelloze botteriken, die na een one-night-stand geen ontbijt maken en wiens adres subiet doorgestreept kan worden. Of het zijn mannen die braaf luisteren en fijn hun overhemd strijken, wil kunnen steunen op een sterke schouder.
Maar hij mag ook weer niet teveel noten op zijn zang hebben en haar vertrouwde levensritme bedreigen. Zij praat daarbij over mannen alsof ze niet kan kiezen tussen een rottweiler of retriever en deelt lustig macho-, mietjes- of metropunten uit.
Volgens mij beseffen deze vrouwen te weinig dat een gedegen resultaat vraagt om investeringen. Een relatie laten groeien en bloeien gaat gepaard met pijn, met strijd, met vallen en opstaan. Je leert van elkaar en groeit naar elkaar toe. Als je een marathon loopt ligt het voor de hand om op te geven als je na een paar kilometer niet lekker voelt of er komt een nare hoest opzetten. Maar als je doorloopt merk je dat er zoiets bestaat als een tweede adem, dat je weer beter in je ritme komt. Om door te zetten heb je het vertrouwen nodig dat je samen de eindstreep kunt halen.
Beste, lieve, onvrijwillig alleenstaande vrouw. Je bent een stoere meid, maar toch hoop ik van harte, voor je eigen levensgeluk, dat je in 2006 een van die talloze unieke, niet in te delen mannen echt leert kennen. Calculeer vast in dat er aan hem net zoveel mankeert als aan jezelf. Leg je toe op de marathon en vergeet de mietjes, macho's en metromannen...
Maaaaaaaaaaaarrrrrr... niet alle vrouwen zijn zo! Er zijn er ook die wel een echte identiteit en mening hebben en wel contact durven maken op een niveau dat wat dieper gaat dan een leuke verpakking.
Wat betreft het 'stoere meid' gedrag... ik ken er welgeteld 1, en dat is ook niet vanzelf zo gekomen. Kom er een hoop tegen die wanhopig proberen over te komen als een sterke, zelfstandige vrouw van deze tijd... maar het enige wat ze allemaal laten zien is het ontbreken van enige vorm van mening, identiteit of karakter. Het doet wat het denkt dat het geacht wordt te doen, het vindt wat het denkt dat het geacht wordt te vinden, etc.
Met kritiek is helemaal niets mis natuurlijk. Alleen moet je ook naar jezelf durven kijken. Dat mis ik een beetje.
Wat betreft carriere en kinderen e.d.... tsja. Ik wil zo'n leven absoluut niet. Voor m'n 35e moet ik geen kind, punt uit. Misschien wel helemaal niet. Waarom MOET je per se een kind? Ik begrijp die drang niet zo. Er is zoveel uit het leven te halen zonder mee te gaan in die treurige rat-race, wegrottend in je vinex-wijkje, op zondagmiddag lekker naar de Ikea of Makro... wat een ellende zeg!
Overigens ben ik gewoon wie en wat ik ben en ik trek daarmee gelukkig een redelijke hoeveelheid WEL leuke vrouwen aan zonder al dat gelul. Dus mij hoor je verder niet klagen. De dag dat ik me ga gedragen zoals ik denk dat een vrouw dat graag wil mogen ze me voor de trein gooien. Word alleen moe van die 'vrouwen van de wereld' die zo krampachtig proberen te zijn wat ze denken te moeten zijn.
Overigens sluit ik niet uit dat ik gewoon niet helemaal spoor en het daarom allemaal maar zo vreemd vind overkomen. Dit is gewoon mijn persoonlijke mening, niets meer of minder.
Dance into the fire, to fatal sounds of broken dreams...
Is dit dan zo uniek voor deze groep specifiek?quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:05 schreef Tranceptor het volgende:
Ik heb met veel plezier vanochtend de column gelezen van Kor Goutbeek in de Metro. Koren op mijn molen zal ik maar zeggen. Ook recente ervaringen van mijzelf, alhoewel deze toch niet echt als leidraad dienen voor deze algemenere gedachte, wijzen in deze richting en signaleren een nieuw 'probleem'. Het is geen wonder dat er veel vrouwen van tussen de 23 de 34 zijn die nog single zijn en willen uitstralen dat ze ow zo krachtig zijn.
Valt het vrouwen dan te verwijten dat ze hetzelfde gedrag als mannen gaan vertonen?quote:Ik vind het goed dat iemand de vinger op de zere plek legt, vrouwen zijn weinig meer bereid. Alles bereid voor carriere, kinderen met verregaand materialisme, maar zo flexibel als een stuk beton zodra het om partners gaat. Immers, het volgende speeltje is zo weer gevonden, maar echt tot diepte komt het niet. Iets waar vrouwen in mijn omgeving zich druk over maken, maar in principe zelf uitlokken. (overigens beweer ik niet dat de moderne man anders is, in het algemeen is men steeds minder bereid en moet de partner steeds maar beter in het 'plaatje' passen en levert daar eigenheid voor in).
Als er een machts/afhankelijksvacuum ontstaat, lijkt me er iets mis in een relatie. In een goede relatie weet je daar imo een balans in te vinden. Daarnaast is het algemeen aangenomen dat de economie juist vertraagd doordat vrouwen zich te weinig op de banenmarkt begeven. Het is juist bij het blue-collar machowerk waar de grootste klappen vallen; vrouwen werken relatief meer in de dienstensector, en die sector groeit juist. De woningmarkt is lokaal wellicht een probleem, maar dat valt met doelmatig beleid redelijk op te lossen.quote:De moderne man heeft zich laten verleiden tot het aanpassen aan de vrouw en zichzelf gebombardeerd tot macho, mietje of metroman en bevind zich in een machts- en afhankelijkheidsvacuum ten op zichte van de vrouw waar beide partijen onvoldoende raad mee weten. Gevolg heel kort door de bocht: 1/3 stellen raken in echtscheiding als het al tot trouwen komt, dringen geblazen op de banenmarkt (door meer carrieregerichte vrouwen..niets op tegen overigens), dringen geblazen op de woonmarkt ( steeds meer singles, steeds minder huizen relatief gezien).
Overgeneralisatie. Waar haal je dit vandaan (bezijdens een Metro-column)?quote:De eisen van de moderne vrouw weerspiegelen in mijn optiek haar eigen gebreken. Kritiekloos worden ze het liefst bejegend, maar de man moet ook weer geen mietje zijn. Is het ene voor hen niet goed genoeg, dan vervalt de man zo weer in het volgende euvel voor de vrouw. Centrale punt: de vrouw en HAAR wensen.
Een muurtje om je heen is ook niet zo vreselijk... alleen moet je mensen wel een kans geven.quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:53 schreef Ripley het volgende:
[..]
Volgens mij is het juist wel heel vaak pats-boem-liefde. Mijn beste vriendin probeert het op jouw manier en schrikt daardoor juist veel amnnen af lijkt wel. Zij wil juist graag moeite ergens insteken en neemt naar mijn inzien veel te gauw genoegen met mannen die eigenlijk niet leuk genoeg voor haar zijn. Met als gevolg dat ze zich uitslooft voor een kerel die haar niet goed behandelt om na 3 maanden weer gedumpt te worden.
Dance into the fire, to fatal sounds of broken dreams...
quote:Op dinsdag 20 december 2005 11:07 schreef Pappie_Culo het volgende:
[...]
Met kritiek is helemaal niets mis natuurlijk. Alleen moet je ook naar jezelf durven kijken. Dat mis ik een beetje.
Wat betreft carriere en kinderen e.d.... tsja. Ik wil zo'n leven absoluut niet. Voor m'n 35e moet ik geen kind, punt uit. Misschien wel helemaal niet. Waarom MOET je per se een kind? Ik begrijp die drang niet zo. Er is zoveel uit het leven te halen zonder mee te gaan in die treurige rat-race, wegrottend in je vinex-wijkje, op zondagmiddag lekker naar de Ikea of Makro... wat een ellende zeg!
Overigens ben ik gewoon wie en wat ik ben en ik trek daarmee gelukkig een redelijke hoeveelheid WEL leuke vrouwen aan zonder al dat gelul. Dus mij hoor je verder niet klagen. De dag dat ik me ga gedragen zoals ik denk dat een vrouw dat graag wil mogen ze me voor de trein gooien. Word alleen moe van die 'vrouwen van de wereld' die zo krampachtig proberen te zijn wat ze denken te moeten zijn.
Overigens sluit ik niet uit dat ik gewoon niet helemaal spoor en het daarom allemaal maar zo vreemd vind overkomen. Dit is gewoon mijn persoonlijke mening, niets meer of minder.
Je weet dat je nu precies hetzelfde doet als al die vrouwen waar de columnist op doelt?
Je wil wanhopig graag NIET in het huisje-boompje-beestje-hokje geplaatst worden en dus ga je een ander hokje opzoeken, dat van de jonge mens die van het leven geniet blablablabla.
Maar door dat nou juist zo onwijs hard te schreeuwen komt het nou net weer niet gemeend over.
Waarom zo paniekerig iets afwijzen? Waarom niet gewoon zeggen 'ik ben happy met zoals het nu is en wat er verder gebeurt zie ik dan wel weer'.
Door wat je nu doet sluit je toch zelf ook dingen/mensen uit?
***
In mijn ogen wel. Nou ken ik ze ook niet alle 6,5 miljard dus ik moet het ook maar doen met mijn eigen referentie kadertje... Maar ik zie dit meer bij vrouwen dan bij mannen.quote:Op dinsdag 20 december 2005 11:09 schreef Reya het volgende:
[..]
Is dit dan zo uniek voor deze groep specifiek?
Dance into the fire, to fatal sounds of broken dreams...
Bij mannen wordt het normaal bevonden, dat is het verschil.quote:Op dinsdag 20 december 2005 11:11 schreef Pappie_Culo het volgende:
[..]
In mijn ogen wel. Nou ken ik ze ook niet alle 6,5 miljard dus ik moet het ook maar doen met mijn eigen referentie kadertje... Maar ik zie dit meer bij vrouwen dan bij mannen.
Mjah, daar dacht ik ook aanquote:Op dinsdag 20 december 2005 11:12 schreef Alicey het volgende:
[..]
Bij mannen wordt het normaal bevonden, dat is het verschil.
Ik zie het als vrij uniek voor deze groep, maar dat kan ook aan mij liggen natuurlijk.quote:Op dinsdag 20 december 2005 11:09 schreef Reya het volgende:
[..]
Is dit dan zo uniek voor deze groep specifiek?
[..]
Valt het vrouwen dan te verwijten dat ze hetzelfde gedrag als mannen gaan vertonen?
[..]
Als er een machts/afhankelijksvacuum ontstaat, lijkt me er iets mis in een relatie. In een goede relatie weet je daar imo een balans in te vinden. Daarnaast is het algemeen aangenomen dat de economie juist vertraagd doordat vrouwen zich te weinig op de banenmarkt begeven. Het is juist bij het blue-collar machowerk waar de grootste klappen vallen; vrouwen werken relatief meer in de dienstensector, en die sector groeit juist. De woningmarkt is lokaal wellicht een probleem, maar dat valt met doelmatig beleid redelijk op te lossen.
[..]
Overgeneralisatie. Waar haal je dit vandaan (bezijdens een Metro-column)?
Ik denk niet dat vrouwen het van mannen hebben, maar meer van een soort emancipatoire gedachtengang ontleend aan de stille derde emancipatiegolf. Maar goed kip-eidiscussies komen we ook niet verder mee.
Ik bedoel iets anders met machts/afhankelijkheidsvacuum. Ik heb het over de relatie man tot vrouw in single-status.
Iedereen die 1 bij 1 op kan tellen snapt het probleem als het aantal singles toeneemt wat betreft de woningmarkt. Dat is geen lokaal probleem, maar een landelijk probleem. Bovendien geef ik al aan niet alles uitgewerkt te hebben. Ik wilde de lezer nog 2 pagina's besparen
En wat doe jij? Jij probeert me persoonlijk aan te vallen als ik bovenstaande mening ventileer op basis van wat je denkt van me te weten. Steek die hand even snel weer in eigen zak.quote:Op dinsdag 20 december 2005 11:11 schreef Brighteyes het volgende:
'ik ben happy met zoals het nu is en wat er verder gebeurt zie ik dan wel weer'.
Er is overigens niets mis met geen kinderen willen voor je 35ste, dat lijkt me een gezonde instelling. Onder invloed van eventueel een leuke partner kun je daar echter anders over gaan denken.
Vrouwen, het ook nooit goed... *zucht*
|
|
