R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik heb met veel plezier vanochtend de column gelezen van Kor Goutbeek in de Metro. Koren op mijn molen zal ik maar zeggen. Ook recente ervaringen van mijzelf, alhoewel deze toch niet echt als leidraad dienen voor deze algemenere gedachte, wijzen in deze richting en signaleren een nieuw 'probleem'. Het is geen wonder dat er veel vrouwen van tussen de 23 de 34 zijn die nog single zijn en willen uitstralen dat ze ow zo krachtig zijn.
Ik vind het goed dat iemand de vinger op de zere plek legt, vrouwen zijn weinig meer bereid. Alles bereid voor carriere, kinderen met verregaand materialisme, maar zo flexibel als een stuk beton zodra het om partners gaat. Immers, het volgende speeltje is zo weer gevonden, maar echt tot diepte komt het niet. Iets waar vrouwen in mijn omgeving zich druk over maken, maar in principe zelf uitlokken. (overigens beweer ik niet dat de moderne man anders is, in het algemeen is men steeds minder bereid en moet de partner steeds maar beter in het 'plaatje' passen en levert daar eigenheid voor in).
De moderne man heeft zich laten verleiden tot het aanpassen aan de vrouw en zichzelf gebombardeerd tot macho, mietje of metroman en bevind zich in een machts- en afhankelijkheidsvacuum ten op zichte van de vrouw waar beide partijen onvoldoende raad mee weten. Gevolg heel kort door de bocht: 1/3 stellen raken in echtscheiding als het al tot trouwen komt, dringen geblazen op de banenmarkt (door meer carrieregerichte vrouwen..niets op tegen overigens), dringen geblazen op de woonmarkt ( steeds meer singles, steeds minder huizen relatief gezien).
De eisen van de moderne vrouw weerspiegelen in mijn optiek haar eigen gebreken. Kritiekloos worden ze het liefst bejegend, maar de man moet ook weer geen mietje zijn. Is het ene voor hen niet goed genoeg, dan vervalt de man zo weer in het volgende euvel voor de vrouw. Centrale punt: de vrouw en HAAR wensen.
Goed, mij rest is de integrale versie van de column (voor degenen die geen Metro kunnen bemachtigen):
Macho, mietje of metroman?
Kerst, het feest van vrede&familie, licht & liefde. En van kalkoen, kaarsen en kitsch. Samen in de warme huiskamer de kerstboom versieren en meebrullen met Band Aid: gezellig gezinsleven ten top, al klinkt dat nog zo cliché.
Met kerst is er ook aandacht voor mensen zonder familylife. We denken dan gelijk aan zieken, ouderen of zwervers, aan opvang door het Leger des Heils met een kop soep. Maar er is ook een categorie 'winners' die, ben ik bang, met de jaren steeds eenzamer zal worden. Dat is de groeiende groep oudere jongeren, in de leeftijd van pakweg 25 tot 40. Meer dan de helft van de Amsterdamse huishoudens is bijvoorbeeld alleenstaand en daarvan is meer dan de helft vrouw.
Het lijkt zelfs een aanlokkelijk perspectief om zo'n moderne 'Sex and the city-vrouw' te zijn. Zij straalt immers iets zonnigs uit: ze is assertief, goedgebekt, humoristisch, geemancipeerd, en leidt een leven van shoppen, chatten en seks. Ze praat denigrerend over kinderen en 'stelletjes' of 'setjes'. Zij houdt de touwtjes zelf in handen. Zij kan uitstekend een huishouding runnen, carriere maken en mannen om haar vinger winden. Ergens voelt ze zich superieur aan die sukkels, die nooit aan haar hoge verwachtingen voldoen.
Het zijn tenslotte gevoelloze botteriken, die na een one-night-stand geen ontbijt maken en wiens adres subiet doorgestreept kan worden. Of het zijn mannen die braaf luisteren en fijn hun overhemd strijken, wil kunnen steunen op een sterke schouder.
Maar hij mag ook weer niet teveel noten op zijn zang hebben en haar vertrouwde levensritme bedreigen. Zij praat daarbij over mannen alsof ze niet kan kiezen tussen een rottweiler of retriever en deelt lustig macho-, mietjes- of metropunten uit.
Volgens mij beseffen deze vrouwen te weinig dat een gedegen resultaat vraagt om investeringen. Een relatie laten groeien en bloeien gaat gepaard met pijn, met strijd, met vallen en opstaan. Je leert van elkaar en groeit naar elkaar toe. Als je een marathon loopt ligt het voor de hand om op te geven als je na een paar kilometer niet lekker voelt of er komt een nare hoest opzetten. Maar als je doorloopt merk je dat er zoiets bestaat als een tweede adem, dat je weer beter in je ritme komt. Om door te zetten heb je het vertrouwen nodig dat je samen de eindstreep kunt halen.
Beste, lieve, onvrijwillig alleenstaande vrouw. Je bent een stoere meid, maar toch hoop ik van harte, voor je eigen levensgeluk, dat je in 2006 een van die talloze unieke, niet in te delen mannen echt leert kennen. Calculeer vast in dat er aan hem net zoveel mankeert als aan jezelf. Leg je toe op de marathon en vergeet de mietjes, macho's en metromannen...
[ Bericht 3% gewijzigd door Tranceptor op 20-12-2005 10:19:38 ]
Ik vind het goed dat iemand de vinger op de zere plek legt, vrouwen zijn weinig meer bereid. Alles bereid voor carriere, kinderen met verregaand materialisme, maar zo flexibel als een stuk beton zodra het om partners gaat. Immers, het volgende speeltje is zo weer gevonden, maar echt tot diepte komt het niet. Iets waar vrouwen in mijn omgeving zich druk over maken, maar in principe zelf uitlokken. (overigens beweer ik niet dat de moderne man anders is, in het algemeen is men steeds minder bereid en moet de partner steeds maar beter in het 'plaatje' passen en levert daar eigenheid voor in).
De moderne man heeft zich laten verleiden tot het aanpassen aan de vrouw en zichzelf gebombardeerd tot macho, mietje of metroman en bevind zich in een machts- en afhankelijkheidsvacuum ten op zichte van de vrouw waar beide partijen onvoldoende raad mee weten. Gevolg heel kort door de bocht: 1/3 stellen raken in echtscheiding als het al tot trouwen komt, dringen geblazen op de banenmarkt (door meer carrieregerichte vrouwen..niets op tegen overigens), dringen geblazen op de woonmarkt ( steeds meer singles, steeds minder huizen relatief gezien).
De eisen van de moderne vrouw weerspiegelen in mijn optiek haar eigen gebreken. Kritiekloos worden ze het liefst bejegend, maar de man moet ook weer geen mietje zijn. Is het ene voor hen niet goed genoeg, dan vervalt de man zo weer in het volgende euvel voor de vrouw. Centrale punt: de vrouw en HAAR wensen.
Goed, mij rest is de integrale versie van de column (voor degenen die geen Metro kunnen bemachtigen):
Macho, mietje of metroman?
Kerst, het feest van vrede&familie, licht & liefde. En van kalkoen, kaarsen en kitsch. Samen in de warme huiskamer de kerstboom versieren en meebrullen met Band Aid: gezellig gezinsleven ten top, al klinkt dat nog zo cliché.
Met kerst is er ook aandacht voor mensen zonder familylife. We denken dan gelijk aan zieken, ouderen of zwervers, aan opvang door het Leger des Heils met een kop soep. Maar er is ook een categorie 'winners' die, ben ik bang, met de jaren steeds eenzamer zal worden. Dat is de groeiende groep oudere jongeren, in de leeftijd van pakweg 25 tot 40. Meer dan de helft van de Amsterdamse huishoudens is bijvoorbeeld alleenstaand en daarvan is meer dan de helft vrouw.
Het lijkt zelfs een aanlokkelijk perspectief om zo'n moderne 'Sex and the city-vrouw' te zijn. Zij straalt immers iets zonnigs uit: ze is assertief, goedgebekt, humoristisch, geemancipeerd, en leidt een leven van shoppen, chatten en seks. Ze praat denigrerend over kinderen en 'stelletjes' of 'setjes'. Zij houdt de touwtjes zelf in handen. Zij kan uitstekend een huishouding runnen, carriere maken en mannen om haar vinger winden. Ergens voelt ze zich superieur aan die sukkels, die nooit aan haar hoge verwachtingen voldoen.
Het zijn tenslotte gevoelloze botteriken, die na een one-night-stand geen ontbijt maken en wiens adres subiet doorgestreept kan worden. Of het zijn mannen die braaf luisteren en fijn hun overhemd strijken, wil kunnen steunen op een sterke schouder.
Maar hij mag ook weer niet teveel noten op zijn zang hebben en haar vertrouwde levensritme bedreigen. Zij praat daarbij over mannen alsof ze niet kan kiezen tussen een rottweiler of retriever en deelt lustig macho-, mietjes- of metropunten uit.
Volgens mij beseffen deze vrouwen te weinig dat een gedegen resultaat vraagt om investeringen. Een relatie laten groeien en bloeien gaat gepaard met pijn, met strijd, met vallen en opstaan. Je leert van elkaar en groeit naar elkaar toe. Als je een marathon loopt ligt het voor de hand om op te geven als je na een paar kilometer niet lekker voelt of er komt een nare hoest opzetten. Maar als je doorloopt merk je dat er zoiets bestaat als een tweede adem, dat je weer beter in je ritme komt. Om door te zetten heb je het vertrouwen nodig dat je samen de eindstreep kunt halen.
Beste, lieve, onvrijwillig alleenstaande vrouw. Je bent een stoere meid, maar toch hoop ik van harte, voor je eigen levensgeluk, dat je in 2006 een van die talloze unieke, niet in te delen mannen echt leert kennen. Calculeer vast in dat er aan hem net zoveel mankeert als aan jezelf. Leg je toe op de marathon en vergeet de mietjes, macho's en metromannen...
[ Bericht 3% gewijzigd door Tranceptor op 20-12-2005 10:19:38 ]
Maar laten we eerlijk zijn, het echte probleem is dat er door al die single vrouwen zoveel single mannen zijn, die daar niet bijster gelukkig mee zijn.
Als die vrouwen nou eens een beeeeetje zouden inschikken he....
Als die vrouwen nou eens een beeeeetje zouden inschikken he....
A clean house is a sign of a wasted life.
Hmmmm, dus als vrouwen kritischer worden eisen we te veel?
Ik ben blij dat ik de mannen hiervoor heb laten gaan in het kader van Te veel mietje of Te veel macho of wat dan ook, omdat iuk the long run iemand heb gevonden die voor mij een goede balans daartussen is.
Dat we kritisch zijn wil niet zeggen dat we op zoek zijn naar perfectie, maar wel naar iemand die bij jou past of naar iemand bij wie je echt voelt dat hij het helemaal is.
In het verleden deden vrouwen juist vaak concessies omdat ze iemand zochten om voor ze te zorgen etc. Nu dat niet meer hoeft wordt je als een man als gelijkwaaardige uitgekozen ipv als geldstroom of grote beschermer. Dat lijkt me voor beide partijen positief.
Ik ben blij dat ik de mannen hiervoor heb laten gaan in het kader van Te veel mietje of Te veel macho of wat dan ook, omdat iuk the long run iemand heb gevonden die voor mij een goede balans daartussen is.
Dat we kritisch zijn wil niet zeggen dat we op zoek zijn naar perfectie, maar wel naar iemand die bij jou past of naar iemand bij wie je echt voelt dat hij het helemaal is.
In het verleden deden vrouwen juist vaak concessies omdat ze iemand zochten om voor ze te zorgen etc. Nu dat niet meer hoeft wordt je als een man als gelijkwaaardige uitgekozen ipv als geldstroom of grote beschermer. Dat lijkt me voor beide partijen positief.
Frankly my dear, I don't give a damn. Smike. O+.
Hmmm...het probleem zit m niet alleen in die singles, maar ook in het hele overal-tussenin-zitten.
Je moet ten eerste altijd vrouw zijn maar ook carrière maken én nog eens de perfecte moeder zijn. Dat dat óveral gaat wringen vertellen ze je er niet bij. Je wordt gedwongen legio rolletjes op je te nemen. Soms ook wel lekker, even niet moederen of juist even wél, maar ik vind het een chaos. Constant je loyaliteiten opnieuw checken en altijd het idee hebben dat iemand tekort wordt gedaan.
Je moet ten eerste altijd vrouw zijn maar ook carrière maken én nog eens de perfecte moeder zijn. Dat dat óveral gaat wringen vertellen ze je er niet bij. Je wordt gedwongen legio rolletjes op je te nemen. Soms ook wel lekker, even niet moederen of juist even wél, maar ik vind het een chaos. Constant je loyaliteiten opnieuw checken en altijd het idee hebben dat iemand tekort wordt gedaan.
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Er zit zeker wat in, maar als het ook voor mannen geldt is het natuurlijk niet echt eerlijk om die groep vrouwen over 1 kam te scheren als het gaat om hoe ze met mannen omgaan. Als zo'n vrouw namelijk een man tegenkomt van hetzelfde type is de kans even groot dat hij haar niet goed genoeg vindt. Ik herken mezelf wel in het verhaal, maar ik geef het weleens een fatsoenlijke kans en dan is het vaak de man die er om een of andere reden een punt achter zet Ik denk zelf eerder dat de stoere onafhankelijke houding van deze singles mannen aantrekt die niet in het eisen pakket vallen (zelf te onafhankelijk of juist te aanhankelijk) en mannen afschrikt die dat wel doen. Dat is jammer, want er wordt wel van de moderne single vrouw verwacht dat ze die houding heeft van mannen.
Ik denk zelf eerder dat de stoere onafhankelijke houding van deze singles mannen aantrekt die niet in het eisen pakket vallen (zelf te onafhankelijk of juist te aanhankelijk) en mannen afschrikt die dat wel doen. Dat is jammer, want er wordt wel van de moderne single vrouw verwacht dat ze die houding heeft van mannen.
Iedereen is slechts een verzinsel van degene die hij ontmoet - Marten Toonder
Ik volg je gedachtengang en in ik zou het daar ook mee eens zijn als ik niet een hele duidelijke tendens zie dat vrouwen die lang alleen blijven door overdreven kieskeurigheid en gebrek aan eigen inzet (en wel daarover klagen) ook niet meer aan de man komen. Ze hebben hun eigen muur van veronderstelt 'geluk' opgezet, die ze aan het eind van de dag als masker laten vallen.quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:17 schreef Ripley het volgende:
Hmmmm, dus als vrouwen kritischer worden eisen we te veel?
Ik ben blij dat ik de mannen hiervoor heb laten gaan in het kader van Te veel mietje of Te veel macho of wat dan ook, omdat iuk the long run iemand heb gevonden die voor mij een goede balans daartussen is.
Dat we kritisch zijn wil niet zeggen dat we op zoek zijn naar perfectie, maar wel naar iemand die bij jou past of naar iemand bij wie je echt voelt dat hij het helemaal is.
In het verleden deden vrouwen juist vaak concessies omdat ze iemand zochten om voor ze te zorgen etc. Nu dat niet meer hoeft wordt je als een man als gelijkwaaardige uitgekozen ipv als geldstroom of grote beschermer. Dat lijkt me voor beide partijen positief.
Ik vind ook niets mis met kieskeur, maar voor een relatie zul je er met zijn tweeen uit moeten komen en eens moeten slikken, ervoor werken e.d. Die bereidwilligheid neemt IMHO steeds verder af (ook bij mannen overigens).
Ik heb dat gevoel helemaal niet. Ik vind het leuk om hard te werken en verder te komen daarin, voel geen druk daarin of zo En later wil ik ook graag moeder worden en dat net zoals mijn moeder combineren, dat ging bij haar ook prima. Het zal heus niet altijd makkelijk worden, maar er wordt tegenwoordig wel vaak over egzeurd.quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:20 schreef Mwanatabu het volgende:
Hmmm...het probleem zit m niet alleen in die singles, maar ook in het hele overal-tussenin-zitten.
Je moet ten eerste altijd vrouw zijn maar ook carrière maken én nog eens de perfecte moeder zijn. Dat dat óveral gaat wringen vertellen ze je er niet bij. Je wordt gedwongen legio rolletjes op je te nemen. Soms ook wel lekker, even niet moederen of juist even wél, maar ik vind het een chaos. Constant je loyaliteiten opnieuw checken en altijd het idee hebben dat iemand tekort wordt gedaan.
En later wil ik ook graag moeder worden en dat net zoals mijn moeder combineren, dat ging bij haar ook prima. Het zal heus niet altijd makkelijk worden, maar er wordt tegenwoordig wel vaak over egzeurd.Ik denk eigenlijk dat het een soort hedendaagse ziekte is dat mensen zoveel zeuren! Mannen dat vrouwen te onafhankelijk zijn en dat ze niet meer weten wat ze nu moeten zijn, macho of mietje, en vrouwen dat de maatschappij zoveel van ze verwacht. Het is vooral veel nablaten van cliches uitd e media volgens mij.
Frankly my dear, I don't give a damn. Smike. O+.
Mensen blijven volgens mij langer single omdat ze minder bereid zijn voor minder te gaan en wachten op wat ze echt willen. Daarmee voorkom je veel ontevredenheid, vreemdgaan etc. lijkt me, dus kieskeurigheid in relaties lijkt me juist goed.quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:22 schreef Tranceptor het volgende:
[..]
Ik volg je gedachtengang en in ik zou het daar ook mee eens zijn als ik niet een hele duidelijke tendens zie dat vrouwen die lang alleen blijven door overdreven kieskeurigheid en gebrek aan eigen inzet (en wel daarover klagen) ook niet meer aan de man komen. Ze hebben hun eigen muur van veronderstelt 'geluk' opgezet, die ze aan het eind van de dag als masker laten vallen.
Ik vind ook niets mis met kieskeur, maar voor een relatie zul je er met zijn tweeen uit moeten komen en eens moeten slikken, ervoor werken e.d. Die bereidwilligheid neemt IMHO steeds verder af (ook bij mannen overigens).
Het lijkt me meer dat sommige mannen gewoon bang zijn dat ze zelf wat meer moeite moeten gaan doen om een leuke man te zijn
Frankly my dear, I don't give a damn. Smike. O+.
Dat is een houding die vrouwen zichzelf massaal aanmeten, gevoed door emancipatoire gedachten dat ze al die rollen MOETEN vervullen om een volledige vrouw te zijn. Wellicht heb je gelijk dat het mannen aantrekt die ze juist niet MOETEN aantrekken, maar het is ook je eigen houding die het veroorzaakt. Als je je als vrouw heel onafhankelijk opstelt en afspraak na afspraak hebt en geen tijd om te investeren in iets samen, dan zullen de mannen die daar op afkomen ook precies dat gat opvullen. Die geven zo min mogelijk, terwijl het nog steeds mijn gedachte is dat het een kwestie is van elkaar te stimuleren in een relatie en dus ook met GEVEN. Ik heb alleen een beetje het idee, misschien door recente ervaringen ingegeven, dat het bij sommige vrouwen vooral het idee is overal zo veel mogelijk UIT te halen, dus te NEMEN. Dat lijkt me een instelling waar je uiteindelijk alleen jezelf mee hebt.quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:21 schreef Xortes het volgende:
Ik denk zelf eerder dat de stoere onafhankelijke houding van deze singles mannen aantrekt die niet in het eisen pakket vallen (zelf te onafhankelijk of juist te aanhankelijk) en mannen afschrikt die dat wel doen. Dat is jammer, want er wordt wel van de moderne single vrouw verwacht dat ze die houding heeft van mannen.
Dat lijkt gezien het artikel een beetje rare beredering, aangezien die moeite nu juist geschetst wordt. De man probeert zich juist steeds verder te verplaatsen in wat een vrouw werkelijk wil, terwijl hij in mijn optiek juist zijn eigenheid moet koesteren. Ik denk dat een gezonde instelling is dat je altijd genoeg bent, veel mannen die ik ken denken daar anders over. Ik denk dat als je redelijk open vizier naar de wereld hebt en gewoon doet wat jou goed lijkt, dat je altijd een leuke man kan zijn voor een bepaalde vrouw.quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:26 schreef Ripley het volgende:
Het lijkt me meer dat sommige mannen gewoon bang zijn dat ze zelf wat meer moeite moeten gaan doen om een leuke man te zijn
Wat een gelul. Ik ben een vrouw van achter in d etwintig met ene goede baan en veel sociale verplichtingen. Voor scharrels zet ik inderdaad mijn afspraken niet opzij, voor mijn huidige vriendje wel. Hte verschil is gewoon dat ik me pas echt wil geven op het moment dat ike en man die moeite waard vind. Kortom, je bent selectiever in je gevoelens en je inzet.quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:27 schreef Tranceptor het volgende:
[..]
Dat is een houding die vrouwen zichzelf massaal aanmeten, gevoed door emancipatoire gedachten dat ze al die rollen MOETEN vervullen om een volledige vrouw te zijn. Wellicht heb je gelijk dat het mannen aantrekt die ze juist niet MOETEN aantrekken, maar het is ook je eigen houding die het veroorzaakt. Als je je als vrouw heel onafhankelijk opstelt en afspraak na afspraak hebt en geen tijd om te investeren in iets samen, dan zullen de mannen die daar op afkomen ook precies dat gat opvullen. Die geven zo min mogelijk, terwijl het nog steeds mijn gedachte is dat het een kwestie is van elkaar te stimuleren in een relatie en dus ook met GEVEN. Ik heb alleen een beetje het idee, misschien door recente ervaringen ingegeven, dat het bij sommige vrouwen vooral het idee is overal zo veel mogelijk UIT te halen, dus te NEMEN. Dat lijkt me een instelling waar je uiteindelijk alleen jezelf mee hebt.
Frankly my dear, I don't give a damn. Smike. O+.
Ik denk dat dit het belangrijkste punt is in mijn zeurverhaaltjequote:Op dinsdag 20 december 2005 10:24 schreef Ripley het volgende:
[..]
Ik heb dat gevoel helemaal niet. Ik vind het leuk om hard te werken en verder te komen daarin, voel geen druk daarin of zo En later wil ik ook graag moeder worden en dat net zoals mijn moeder combineren, dat ging bij haar ook prima. Het zal heus niet altijd makkelijk worden, maar er wordt tegenwoordig wel vaak over egzeurd.
Ik vind het razend moeilijk om te werken, moederen en nog een sociaal leven te onderhouden zonder iemand tekort te doen.
Dat nablaten zeker. Zo keek ik graag naar Sex and the City, maar ik identificeerde me voor geen meter met die types. Helemaal toen Miranda een kindje kreeg. Die huurde gewoon een Hongaarse au pair en zag het kind zelden. Nou, hoeveel van ons kunnen dat? In de praktijk komt het neer op een hoop gezeik met opvang en vergoedingen en schuldgevoel.quote:Ik denk eigenlijk dat het een soort hedendaagse ziekte is dat mensen zoveel zeuren! Mannen dat vrouwen te onafhankelijk zijn en dat ze niet meer weten wat ze nu moeten zijn, macho of mietje, en vrouwen dat de maatschappij zoveel van ze verwacht. Het is vooral veel nablaten van cliches uitd e media volgens mij.
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Mooie column! Ik denk dat de schrijver inderdaad de spijker op de kop slaat (i.i.g. voor zover ik dat als man kan bepalen dan). Vanwege dit soort vrouwengedrag ben ik op (de meeste) nederlandse vrouwen uitgekeken.
It's better to reign in hell than to serve in heaven
Maar ook de bereidheid als die leuke vent er is in een poule van projectjes is laag. Vrouwen zijn weinig bereid moeite te doen, het moet allemaal aan komen waaien. Ik heb 1 vriendin die is daar een sprekend voorbeeld van, maar goed haar wil ik niet gebruiken om een groter beeld te schetsen. Zodra er moeite gedaan moet worden door een vrouw die al wat langer single misschien is en zichzelf veel verplichtingen/rollen op de hals heeft gehaald, dan geef zij niet thuis.quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:26 schreef Ripley het volgende:
[..]
Mensen blijven volgens mij langer single omdat ze minder bereid zijn voor minder te gaan en wachten op wat ze echt willen. Daarmee voorkom je veel ontevredenheid, vreemdgaan etc. lijkt me, dus kieskeurigheid in relaties lijkt me juist goed.
Het is hapsluk-cultuur, waarin meteen alles er op en eraan moet zitten, anders werd het toch nix. De cirkelredenering is ook al snel rond als de man in kwestie die leuk is af wordt gekraakt op triviale zaken en vervolgens daarom dan ook niet e ware kan zijn, want anders zou ze hem niet afkraken.
Tuurlijk Mwatanabu, en ik heb ook makkelijk praten want ik heb nog lang geen kinderen.
Maar wat je hier omschrijft zie ik ook bij mijn mannelijke collega. Mensen lijken dit soort dingen steeds moeilijker te vinden, vooral door de druk die ze zichzelf opleggen (schuldgevoel etc.).
Maar wat je hier omschrijft zie ik ook bij mijn mannelijke collega. Mensen lijken dit soort dingen steeds moeilijker te vinden, vooral door de druk die ze zichzelf opleggen (schuldgevoel etc.).
Frankly my dear, I don't give a damn. Smike. O+.
Ik denk dat je er verstandig aan doet jezelf niet constant als voorbeeld te nemen. Ik zal dat ook proberen te vermijden. Niemand wil zichzelf zo zien, net als dat niemand zichzelf een hufter vind.quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:30 schreef Ripley het volgende:
[..]
Wat een gelul. Ik ben een vrouw van achter in d etwintig met ene goede baan en veel sociale verplichtingen. Voor scharrels zet ik inderdaad mijn afspraken niet opzij, voor mijn huidige vriendje wel. Hte verschil is gewoon dat ik me pas echt wil geven op het moment dat ike en man die moeite waard vind. Kortom, je bent selectiever in je gevoelens en je inzet.
Overigens is daarmee niet gezegd dat ik je zo zie.
De meeste relaties beginnen overigens met gescharrel, een eerste afspraakje, nog niets bijzonders. Het is vaker niet dan wel haps-klap-boem liefde van het leven. Voor sommigen van ons wel (en ik ben dr ook een sucker voor) maar voor velen niet. En als dat beetje buitenaardse magie er nog niet is, dan is het al snel afgedaan met cirkelredeneringen of eventueel een ander scharreltje.
Bovendien heb zeer het idee dat er aardig wat mensen zijn die zichzelf compleet volplannen om maar zelf in de picture te staan dat ze het zo goed voor elkaar hebben. Daarnaast is het natuurlijk een vorm van zingeving, belangrijk gevonden worden voor veel mensen en een geheel natuurlijke menselijke trek. Voor elkaar heb je het echter tussen je oren en nergens anders.
Dat wou ik ook weer niet zeggen hoor. Er zijn banen en banen en kinderen en kinderen en wel opassende ouders en niet oppassende ouders. Om maar wat te noemen.quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:35 schreef Ripley het volgende:
Tuurlijk Mwatanabu, en ik heb ook makkelijk praten want ik heb nog lang geen kinderen.
Dat is ook zeker waar. Komen we weer bij het kernpunt aan: al dan niet door de media opgelegde emoties en levenshoudingenquote:Maar wat je hier omschrijft zie ik ook bij mijn mannelijke collega. Mensen lijken dit soort dingen steeds moeilijker te vinden, vooral door de druk die ze zichzelf opleggen (schuldgevoel etc.).
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Wat zij zegt!quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:17 schreef Ripley het volgende:
In het verleden deden vrouwen juist vaak concessies omdat ze iemand zochten om voor ze te zorgen etc. Nu dat niet meer hoeft wordt je als een man als gelijkwaaardige uitgekozen ipv als geldstroom of grote beschermer. Dat lijkt me voor beide partijen positief.
Ik ben het eens met het stuk uit de metro in die zin dat 'men' (zowel mannen als vrouwen) tegenwoordig hogere eisen aan een partner stelt. Maar zoals ik zei, dat geldt ook voor mannen.
Vrouwen moeten mondig zijn, hun eigen geld kunnen verdienen maar ze moeten ook weer niet te mondig en bijdehand zijn want daar gaan mannen zich dan weer onzeker door voelen etc. etc.
Het gaat om de balans waar Ripley het over heeft.
Zowel mannen als vrouwen zijn veranderd.
***
Ik meen me te herinneren dat jij je recentelijk op het forum ook profileerde als de oh zo gelukkige vrijgevochten vrijgezel?quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:22 schreef Tranceptor het volgende:
Ze hebben hun eigen muur van veronderstelt 'geluk' opgezet, die ze aan het eind van de dag als masker laten vallen.
Maar da's idd offtopic, want jij bent man.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Stuur je OP als brief naar de Metro!
Je maakt namelijk een punt.
Je maakt namelijk een punt.
Was dat nou een zielige poging om grappig te zijn?
Ik heb nu net geschetst waar ik denk dat de balans dus zoek is.quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:42 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Wat zij zegt!
Ik ben het eens met het stuk uit de metro in die zin dat 'men' (zowel mannen als vrouwen) tegenwoordig hogere eisen aan een partner stelt. Maar zoals ik zei, dat geldt ook voor mannen.
Vrouwen moeten mondig zijn, hun eigen geld kunnen verdienen maar ze moeten ook weer niet te mondig en bijdehand zijn want daar gaan mannen zich dan weer onzeker door voelen etc. etc.
Het gaat om de balans waar Ripley het over heeft.
Zowel mannen als vrouwen zijn veranderd.
Natuurlijk verandert de relatie tussen mannen en vrouwen en gelukkig doet hij dat al eeuwen. Anders kon ik nog niet lekker zitten, maar moest ik weer een vrouw aan dr haren de grot in trekken.
Ik hoor vaker dat rare excuus dat mannen het niet aan zouden kunnen mondige en bijdehande vrouwen te hebben. Ik ken er geen, slechts mannen die dat fijn vinden. Ik denk juist dat het de mannelijkheid juist stimuleert en ik stem ook voor een mannenemancipatie. Mannen moeten gewoon weer hunzelf durven zijn, dan zijn ze namelijk op hun best.
+2 scherp!quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:43 schreef Moonah het volgende:
Ik meen me te herinneren dat jij je recentelijk op het forum ook profileerde als de oh zo gelukkige vrijgevochten vrijgezel?
Maar da's idd offtopic, want jij bent man.
Perfecte column trouwens ook voor sommige mensen om zich aan vast te klampen 'Zie je wel... het ligt aan de vrouwen en niet aan mij!'
***
Dat is wel heel zwart-wit gesteld. Wat jij een leuke vent vindt hoeft voor die vriendin niet degene te zijn voor wie zij het juiste gevoel heeft. Pas als dat gevoel er is, kan de inzet er ook zijn. Tenminste dat was bij mij iig wel het gevalquote:Op dinsdag 20 december 2005 10:33 schreef Tranceptor het volgende:
[..]
Maar ook de bereidheid als die leuke vent er is in een poule van projectjes is laag. Vrouwen zijn weinig bereid moeite te doen, het moet allemaal aan komen waaien. Ik heb 1 vriendin die is daar een sprekend voorbeeld van, maar goed haar wil ik niet gebruiken om een groter beeld te schetsen. Zodra er moeite gedaan moet worden door een vrouw die al wat langer single misschien is en zichzelf veel verplichtingen/rollen op de hals heeft gehaald, dan geef zij niet thuis.
Het is hapsluk-cultuur, waarin meteen alles er op en eraan moet zitten, anders werd het toch nix. De cirkelredenering is ook al snel rond als de man in kwestie die leuk is af wordt gekraakt op triviale zaken en vervolgens daarom dan ook niet e ware kan zijn, want anders zou ze hem niet afkraken.
Frankly my dear, I don't give a damn. Smike. O+.
Ik meen te herinneren dat het hier de bedoeling was dat we on-topic blijven.quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:43 schreef Moonah het volgende:
[..]
Ik meen me te herinneren dat jij je recentelijk op het forum ook profileerde als de oh zo gelukkige vrijgevochten vrijgezel?
Maar da's idd offtopic, want jij bent man.
ik ben nog steeds vrijgezel en happy daarmee
Persoonlijke aanvallen op mij elders graag!quote:Op dinsdag 20 december 2005 10:46 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
+2 scherp!
Perfecte column trouwens ook voor sommige mensen om zich aan vast te klampen 'Zie je wel... het ligt aan de vrouwen en niet aan mij!'
je kunt ook niet lezen, want ik zeg dat het ook over mannen gaat. De column gaat echter over vrouwen
|
|
