Dagboek van een kindermeisje (Deel 6)

quote:

Op zaterdag 17 december 2005 11:20 schreef Hihat het volgende:
- Hoe voelt het om uitsluitend andermans geld uit te geven?

Niet heel slecht, hooguit een beetje slecht.
Toen ik de creditcard van D. niet wilde aannemen, zei hij: "Wat zijn we weer kleingeestig vandaag."

quote:

- Praten jij en Daniël wel eens over je moeder?

Nee.

quote:

- Of over de band tussen jou en je vader?

Nee.

quote:

- Hoe rijm je zijn 'oprechte' verliefdheid met de aanwezigheid van een vaste partner en zelfs nóg een bijvrouw aan zijn kant?

Dat heeft hij dus uitgelegd (zie boven). Ik weet niet of hij 'oprecht' verliefd is; wel verliefd. Is verliefdheid ooit oprecht? Het is een vorm van verstandsbeneveling - oprecht verliefd zijn is volgens mij hetzelfde als oprecht dronken zijn.

quote:

Op zaterdag 17 december 2005 11:23 schreef Revolverheld het volgende:
En wat, lieve onschuldige Nadine, is dan precies 't verschil tussen jou en je Chinese vriendinnetje Rainbow..?

Dat ik (oprecht) verliefd ben...?

quote:

Op woensdag 21 december 2005 00:40 schreef Gajus het volgende:
Tjonge, tjonge ... wat maakt D. een puinhoop van zijn leven ... dat zoiets jou imponeert ...

Nou... ik schreef dat hij wil imponeren: "Je ziet van kilometers afstand dat hij wil imponeren", ik bedoel: dat hij een uitslover is, een egotripper. Zijn levenswandel op zich imponeert me niet. Maar ik kan het wel begrijpen. Hij is niet de enige op deze wereld die een puinhoop van zijn huwelijk heeft gemaakt .

quote:

Op woensdag 21 december 2005 03:19 schreef cioran63 het volgende:
Ja, man. Ik ben er nog kapot van. Ook die buik.

Het was niet persoonlijk bedoeld (zeg je dan, in zo'n geval) .

quote:

Op woensdag 21 december 2005 10:07 schreef Hihat het volgende:
Hoewel ik een nette man ben, met een vaste betrekking moet ik eerlijkheidshalve bekennen dat ook ik nog niet eens zo heel lang geleden in een dronken bui het verlaagde plafond van een hotelkamer in Nice zodanig verlaagd heb dat je er over kon lopen. Groot was ook mijn onsteltenis toen ik 's ochtends weer wakker tussen de kalkresten in mijn bed.

En je was alleen maar dronken...?

quote:

Eigenlijk schaam ik me kapot voor deze actie, maar in deze anonieme omgeving durf ik het wel toe te geven.

Ik ook. Tegen mijn vriendinnen zeg ik dat D. een nette man is met een vaste betrekking en een spaarrekening en gladgeschoren wangen en een golfvaardigheidsbewijs .

quote:

Op woensdag 21 december 2005 17:03 schreef Francesca het volgende:
Hij geeft je maar liefst twee pillen, vervolgens verdwijnt hij urenlang met die Rambo in een of ander privékamertje, zonder zich om jou te bekommeren. Er had ik weet niet wat kunnen gebeuren. Fijne vent, die Daniel, en zo zorgzaam, dát vooral...

Ja, dat mis ik ook wel bij hem, die zorgzaamheid. Dat heeft Thijs veel meer, die is zorgzaam en beschermend... Maar uiteindelijk was het juist die beschermdrang, dat vaderlijke gedrag van hem, waar ik gek van werd. Als iemand het áltijd beter weet, eindig je ten slotte met het gevoel dat je niet goed genoeg bent. Gewogen & te licht bevonden. Thijs heeft dat er zo ingeramd bij mij, dat ik het zelf ben gaan geloven.
En dát vind ik nou juist zo'n verademing bij Daniël: hij neemt mij zoals ik ben, inclusief de 'roekeloosheid', zoals hij het noemt.
Maar ja... Thijs zette wel altijd kopjes thee voor mij

LIEVE KITTY

In het vliegtuig had ik een openhartige bui. Mijn openhartige buien zijn betrekkelijk zeldzaam en worden meestal aangezwengeld door overmatig alcoholgebruik, dat geef ik eerlijk toe; iemand heeft eens tegen mij gezegd: 'Wat ben jij eigenlijk áárdig, als je gedronken hebt,' dus dan weet je het wel. Ik had er waarschijnlijk verstandiger aan gedaan om na de speelfilm onder zeil te gaan met het zilveren slaapmaskertje voor mijn ogen, maar zo vaak vertoef ik nou ook weer niet in de businessclass. Ik dronk dus een paar glazen champagne, een paar glazen wijn, nog een glas champagne, en dat ging zo een tijdje door. Toen kondigde de stewardess met de hazelnootbruine huidstint aan: "Ik denk dat dit uw laatste drankje is."
"Dat maakt ze zelf wel uit," zei Daniël, want stewardessen en ander dienstverlenend personeel moeten bij hem niet aankomen met een eigen mening. "Doet u ons nog maar zo'n lekker drankje," ging hij door. "Of breng een fles, als u vermoeide benen heeft."
Tot mijn verbazing bracht ze ons even later inderdaad een fles. En toen sloeg de openhartigheid toe.
"Ik moet je iets vertellen," zei ik tegen Daniël. "Ik schrijf een dagboek." Het was eruit voor ik er erg in had, het floepte zo uit mijn mond.
"Een dagboek?"
"Ja. Waarom lach je? Het is toch niet zo raar?"
"Nee, helemaal niet. Een dagboek, ik bedoel: nee, dat is... serieus? Houd jij een dagboekje bij?"
"Nou, dagboekje..."
"Lieve Kitty," zei hij en nam een slok. "Dat had ik niet achter jou gezocht, dat jij een 'Lieve Kitty'-meisje was. Dat had ik nooit..."
"Je zit me uit te lachen!" Ik gaf hem een zachte stomp in zijn maag. "Nou néém ik je een keer in vertrouwen, nou vertél ik je een keer iets... en dan ga je me belachelijk zitten maken. Ik zeg al niks meer. Jij hebt je kans gehad."
"Ik maak je niet belachelijk," zei hij zacht, en hij probeerde me te zoenen, maar ik draaide mijn gezicht weg. "Hé, Nadine... vertel eens, waar schrijf je over?"
Ik zei niks.
"Over de liefde," suggereerde hij.
Ik haalde mijn schouders op.
"Ik wil het wel eens lezen. Mag ik het eens lezen?"
"Nee."
"Nee?" Hij schoot in de lach. "Het is dus geheim."
"Ja. Daar is het een dagboek voor."
Hij zei: "Ik vind het wel schattig, hoor."
"Gelukkig maar."
We zwegen een tijdje.
Toen merkte hij op, iets serieuzer: "Je schrijft dus ook over mij. Over ons. Pas je wel een beetje op met dat dagboek? Het lijkt me niet handig als het in de verkeerde handen valt, als je begrijpt wat ik bedoel." Hij nam opnieuw een slok, een hele grote dit maal. "Dat lijkt me niet zo handig."
"Verkeerde handen?"
"Nou ja," zei hij, "iedereen behalve Kitty."

quote:

Op donderdag 22 december 2005 00:36 schreef clumsy_clown het volgende:
Tsja, technisch gezien is het forum jouw Kitty, dus valt het niet in de verkeerde handen. Je hebt immers niet gezegd dat het een schriftelijk dagboek was.

Precies. Technisch gezien kunnen jullie best allemaal Kitty heten.
_{Ja toch, Kitty?}

DRIE MINUTEN MET DOUCHE

Madame is gek op me. Anne-Sophie. Ze heeft me uitgenodigd voor het kerstdiner. Ute is ook uitgenodigd, het is dus een soort personeelsfeestje, en toch, en toch, zeg ik bij mezelf... het is niet in de haak. Mijn gedrag bedoel ik, en mijn enthousiaste reactie op haar uitnodiging: "Een kerstdiner! Wat leuk, wat aardig."

Ik denk aan mijn moeder, en aan haar goede vriendin de secretaresse. 'Vriendin' is misschien wat overdreven; ze waren lotgenoten, ze konden elkaar steunen en van psychologisch advies voorzien. Vrouwen onder elkaar, hè? Om de een of andere reden moet het bij vrouwen altijd over problemen gaan, relatieproblemen en seksproblemen en hoe je naast een egoïstische klootzak toch je gevoel van eigenwaarde kunt behouden, dat soort thema's doet het goed. Daarna is er nog alle tijd om fitnesstips en recepten uit te wisselen, maar eerst moet de beerput open. Dat schept een band, zeker als er een beetje bij gehuild wordt. De secretaresse moest soms huilen. "Kop op, meid," zei mijn moeder dan. "Kop op, die man is nou eenmaal zo. Laat je er niet niet onder krijgen." Pikant, als je erbij stilstaat, want de secretaresse liet zich er toen al jaren onder krijgen, ze liet zich er elke lunchpauze onder krijgen in het pied-à-terre van mijn vader en dan tel ik de vluggertjes onder werktijd niet mee, maar dat kon mijn moeder natuurlijk niet weten. Er waren zo veel dingen die ze niet kon weten. Dat hij in de wandelgangen bekend stond als 'Drie minuten met douche', hoe had zij dat kunnen weten?

Drie minuten met douche, zo werd die ouwe vader van mij genoemd! Ze lachten zich een breuk, de collega's, chauffeurs en telefonistes. Ze bescheurden zich. Elke lunchpauze haastte de baas zich naar zijn pied-à-terre, op kleine loopafstand van de bank, en daar voltrok zich telkens hetzelfde ritueel, of laten we zeggen ritueeltje, want daar kwam het feitelijk op neer: erin en eruit, en dan een snelle douche. Binnen het kwartier was hij terug op de bank. Alle tijd om nog een dozijn oesters te bestellen in het restaurant op de hoek. Alle tijd.

De secretaresse was overigens niet de enige vaste bezoekster van het pied-à-terre. Wist zij dat? Nee, ik durf er een eed op te doen van niet; de trut had absoluut niets in de gaten. Het verschil met zijn andere minnaressen was namelijk dat zij het acht jaar volhield. Acht jaar, dat komt neer op... hoe vaak drie minuten met douche? Honderden keren, mogelijk liep de totaalscore tegen de duizend. Ga er maar aan staan. Een vrouw met een lange adem, kortom. Een doorzettertje.

Ik moet eens ophouden om aan mijn vader te denken; ik moet eens ophouden om aan Daniël en mijn vader te denken, en aan het voorspelbare pad dat ik bewandel. Wat wil ik eigenlijk bewijzen? Wil ik iets bewijzen, of is het allemaal genetisch bepaald? Dat zou mooi zijn. Het zou zelfs fantastisch zijn, het zou mij ontslaan van elke verantwoordelijkheid - het is aangeboren, dokter, ik kan het niet helpen.

Het is te sterk, ik kan me niet beheersen: ik ben een slappe washand, ik ben als slappe washand geboren en daarom zal ik altijd een slappe washand blijven, dat is nu eenmaal het lot van slappe washanden, en op een dag zal ik als een slappe washand naar mijn graf worden gedragen, en de mensen zullen zeggen: "Het geeft niet, het is beter zo."

Madame beseft het niet, ze beseft niet met wie ze te maken heeft; gisteren had ik even het gevoel dat ze me wilde adopteren. Om toch een gebaar te maken met de feestdagen, een warme kerstgedachte, zoiets. Ze zou vast van me houden als van haar eigen dochter.
"Je weet niet wat jij voor me betekent," zei ze, "zonder jou zou ik stapelgek worden. Stapelgek!" En natuurlijk wilde ze alles weten over mijn reisje naar Bali, en over mijn vader.
"Heb je een goede band met hem?" vroeg ze.
"Gaat wel," zei ik. "Hij is eigenlijk meer mijn opa. Hij is in de zeventig."
"Wat heeft leeftijd ermee te maken?" vroeg ze verbaasd. "Een vader van in de zeventig kan toch een heel lieve vader zijn?"
Terwijl ik snel mijn glas cola opdronk legde ik haar uit dat mijn vader bij mijn geboorte eigenlijk al te oud was geweest om nog met goed fatsoen op het speelplein te verschijnen, laat staan dat hij zich in het openbaar had kunnen vertonen met een draagzak, zo'n buiktas met een baby erin, dat bestond helemaal niet in de tijd, dat was totaal ondenkbaar, ze hadden je zien aankomen als ouwe lul, en dat het dus min of meer voor de hand had gelegen dat hij buiten beeld bleef, tenminste als vader, want als opa kon hij er prima mee door.
Madame luisterde met een meelevend gezicht toe, het was duidelijk dat zij de draagzak een van de betere uitvindingen van de afgelopen jaren vond.
"En hij zit nog op Bali?" vroeg ze.
Ik knikte.
"Je bent dus alleen met de feestdagen," concludeerde ze.
"Ik vermaak me wel."
"Maar je vriendje dan?" vroeg ze. "Je had toch dat leuke vriendje, die... Gijs?"
"Thijs. Ja, dat is..." Snel nam ik een slok cola. "We zien elkaar niet meer. Het is uit. Maar ik kom de kerstdagen wel door, dat loopt wel los."
"Pas question!" riep ze, en ze sloeg met haar hand op tafel. "Jij gaat niet alleen zitten, jij hebt net je moeder verloren. Ik geef zaterdag een dineetje. Ute is er ook bij. En Daniël en Kim, daar kom ik niet onderuit, ik moet aan de kinderen denken." Ze verzonk even in gepeins. Toen besloot ze: "Nou, denk erover na."
"Dat zal ik doen," zei ik laf.

quote:

Op donderdag 22 december 2005 01:06 schreef Xennia het volgende:
Weet je zeker dat die pillen speed waren? Ik vind het vreemd dat je nog gewoon kon slapen, dat Daniel gewoon kon eten en dat hij tot seks in staat was.
Niet zo handig van hem dat hij je aan je lot overlaat terwijl je voor het eerst van je leven aan de speed zit. Hij had je zeker ook niet verteld dat je veel moet drinken (geen alcohol)?

Nee, ik weet het niet zeker. Hij beweerde dat hij mensen kent die er 12 per dag slikken, dat lijkt me wat véél voor speed. Maar goed, ik ben niet thuis in het onderwerp. Ik vond het effect trouwens ook niet echt overweldigend.
Niet voor herhaling vatbaar, in elk geval.

quote:

Op donderdag 22 december 2005 06:01 schreef JAM het volgende:
En verkrachtingen! Waar zijn die verkrachtingen nu toch! Laat eindelijk iemand eens een flinke partij verkracht worden!

.

Met een vrijwillig verkrachtinkje op zijn tijd is toch ook niks mis?

quote:

Op donderdag 22 december 2005 16:21 schreef Vivi het volgende:
Koning Midas, wel eens van gehoord?

Oh, dat is waar ook! Midas, de dwaze Midas die zichzelf tot de hongerdood veroordeelde toen hij wenste dat alles wat hij aanraakte... enzovoort. Hebzucht wordt in sprookjes, mythes en legenden altijd zwaar afgestraft.

quote:

Op donderdag 22 december 2005 22:40 schreef Hihat het volgende:
Verkrachting of verkrachtinkje, om aan de definitie te voldoen moet het in ieder geval tegen de zin van degene die het ondergaat gebeuren. In jouw geval lijkt me dat niet aan de orde en heet het gewoon 'een beurt krijgen' om het maar eens plat uit te drukken...

Ja, druk je maar plat uit...

Maar om toch een beetje een romantische wending aan het geheel te geven, heb ik vandaag BLOEMEN gekregen van D. De postbode kwam ze langsbrengen. Ze zijn afzichtelijk: witte rozen waar iemand met een spuitbus rode glitters op heeft gespoten, zoiets heb ik echt in mijn hele leven nog nooit gezien - trouwens, nu ik dit zit te schrijven, bekijk ik die rozen nog eens goed, en ik kom tot de ontdekking dat het neprozen zijn, rozen van kunststof, wit-rode glitterrozen dus, maar er zitten ook een heleboel lelies bij, en van die kersttakken met rode besjes eraan. Wat je noemt een romantisch kerstboeket.

Toch wel heel lief...

quote:

Op vrijdag 23 december 2005 00:20 schreef JAM het volgende:
Of je kut laten volkotsen door de kale bisschop, om het nog platter uit te drukken! !

Is dat een oud-Hollandsche uitdrukking, van die kale bisschop, of ben jij gewoon weer on a roll, JAM?

quote:

Op vrijdag 23 december 2005 00:46 schreef Xennia het volgende:
Een kerstdiner met Ute (getuige van seks op de keukentafel tussen jou en D.), Kim, de ex van D. die nog niet weet dat ze is ingeruild voor een jonger exemplaar en Madame, de ex van D. die nog niet weet dat hij het met het kindermeisje doet. Dit voorspelt niet veel goeds.
Ík hoop niet dat je overweegt te gaan en mocht je wel gaan, drink dan geen alcohol

Ik ga niet .

Ik heb vanavond tegen Madame gezegd: "Heel erg bedankt voor de uitnodiging, Anne-Sophie. Maar ik ben bij mijn zus uitgenodigd."

Een keiharde leugen. Mijn zus zit in Italië.
Nu valt het hele dineetje in duigen, aangezien Ute opnieuw is geveld door de mysterieuze tropenkolder, en Kim is uitgenodigd op het jacht van haar vader in Monaco. (Samen met D.??)

Ik ben dus vrij met kerstmis!
_{En alleen. Maar ik heb het romantische kerstboeket om me gezelschap te houden .}

quote:

Op vrijdag 23 december 2005 00:50 schreef De-oneven-2 het volgende:
Meneer geeft bloemen aan mevrouw,
die pas tijdens het schrijven -over hoe romantisch en lief het toch is van meneer dat ze bloemen heeft gekregen- tot de ontdekking komt dat het hier nepbloemen betreft.

Ok.
Tot zover de romantiek.

Er mag weer gewoon geneukt worden.

Ja, nee: wacht. Die witte glitterrozen zijn nep, maar de lelies en de rode bessentakken zijn wel degelijk echt, vandaar dat het me niet eerder was opgevallen. Het is dus een soort combinatieboeket, ik denk dat de bloemist het zo verkoopt, als een 'combinatieboeket' of zelfs als een 'combinatiekerstboeket'.

_{Okay, van bloemen heeft hij geen verstand...}