De kunst van het loslaten van een ex (#31)

Hallo
volgens mij gewoon gewoon een beetje in het rond neuken. Weet het anders ook niet

hoi allemaal!
ik vergeet bijna hier nog te komen. Had ik nou nog een ex? bestaat die nog??

Ik als onervarene op liefdesgebied kom even mijn verhaal doen..
ik (17 en 9maanden)) heb het 2 weken geleden uitgemaakt met mn vriend (22), hij had al veel vriendinnen gehad, hij was mijn eerste vriendje, dit was een vrij groot verschil in bepaalde opvattingen (seksueel gebied bijv. ook). Ook had hij het uitgaansleven achter zich gelaten dus we zaten alijd thuis bij mij of hem. Ook was de afstand erg groot: ik: friesland, hij: Den Haag. Hij woonde nog thuis dus vaak zaten we met zn moeder "opgescheept".
Ik dacht deze weken dat het echt de goede keuze was maar vandaag heb ik t zwaar, eindelijk heeft ie een eigen huisje smste hij me, datgene waar ik al die maanden op hoopte, ik heb eigenlijk geen vriendinnen en mis de weekenden samen met hem: naar Scheveningen, mountainbiken, winkelen en de gewone knuffels etc... Hoewel ik van binnen wel weet dat dit de beste keuze is.


En maak ajb geen reacties over mn leeftijd ofzo, ja ik ben nog jong maar tis niet minder klote

ja die afstand is klote. het is heel dubbel als je van iemand houdt is geen afstand te ver, maarja het is al "stom" om van iemand te houden die ver weg woont, als er genoeg leuke mensen te vinden zijn in je eigen omgeving.

trouwens... hij is 22 en heeft het stappen achter zich gelaten... hmmmm best vroeg.

quote:

Op maandag 28 november 2005 19:12 schreef Monocultuur het volgende:
ja die afstand is klote. het is heel dubbel als je van iemand houdt is geen afstand te ver, maarja het is al "stom" om van iemand te houden die ver weg woont, als er genoeg leuke mensen te vinden zijn in je eigen omgeving.

trouwens... hij is 22 en heeft het stappen achter zich gelaten... hmmmm best vroeg.

Tja vanaf zn 14e ofzo elke week stappen: veel geweld gezien: slagaderlijke bloedingen bij vrienden etc door geweld dus hij had/heeft er geen lol meer aan, maarja ik nog wel soms. Ook vond hij mijn muzieksmaak bagger en was alles bij hem thuis beter dan bij ons, allemaal factoren die de emmer hebben doen overlopen. Maar toch mis ik de weekenden en als vrienden gaat gewoon (nog) niet, hij wilde wel verder etc.

Oewh. Nieuw topic. Tof. .

Deeltje 30 ging als een speer,..

quote:

Op dinsdag 29 november 2005 10:53 schreef Vulkan het volgende:
Ben benieuwd of deze topic na 30 jaar nog steeds bestaat. #1027

Vast wel,..
maar dan richting #4536

quote:

Op maandag 28 november 2005 19:01 schreef AmyLee het volgende:
Ik als onervarene op liefdesgebied kom even mijn verhaal doen..
ik (17 en 9maanden)) heb het 2 weken geleden uitgemaakt met mn vriend (22), hij had al veel vriendinnen gehad, hij was mijn eerste vriendje, dit was een vrij groot verschil in bepaalde opvattingen (seksueel gebied bijv. ook). Ook had hij het uitgaansleven achter zich gelaten dus we zaten alijd thuis bij mij of hem. Ook was de afstand erg groot: ik: friesland, hij: Den Haag. Hij woonde nog thuis dus vaak zaten we met zn moeder "opgescheept".
Ik dacht deze weken dat het echt de goede keuze was maar vandaag heb ik t zwaar, eindelijk heeft ie een eigen huisje smste hij me, datgene waar ik al die maanden op hoopte, ik heb eigenlijk geen vriendinnen en mis de weekenden samen met hem: naar Scheveningen, mountainbiken, winkelen en de gewone knuffels etc... Hoewel ik van binnen wel weet dat dit de beste keuze is.


En maak ajb geen reacties over mn leeftijd ofzo, ja ik ben nog jong maar tis niet minder klote

Tja, je moe tje leven weer opnieuw gaan opbouwen.. en dan is het logisch dat je het vertrouwde mist. Als je voor jezelf weet dat je de juiste keuze gemaakt hebt.. stick with it.. het zal je door de zware momenten heen helpen.

En het voordeel van de afstand nu dus is, je zal hem niet ineens spontaan tegenkomen op straat.

quote:

Op dinsdag 29 november 2005 12:47 schreef avotar het volgende:

[..]

Tja, je moe tje leven weer opnieuw gaan opbouwen.. en dan is het logisch dat je het vertrouwde mist. Als je voor jezelf weet dat je de juiste keuze gemaakt hebt.. stick with it.. het zal je door de zware momenten heen helpen.

En het voordeel van de afstand nu dus is, je zal hem niet ineens spontaan tegenkomen op straat.

Das idd een groot voordeel ja...
Bij mij speelt alles zich af direct om me heen niet echt fijn hoor

Maja, jus smile and wave boys, just smile and wave

quote:

Op maandag 28 november 2005 19:00 schreef Emel het volgende:
hoi allemaal!
ik vergeet bijna hier nog te komen. Had ik nou nog een ex? bestaat die nog??

je bent op de goede weg...

Tsja laat ik ook maar weer eens even wat van me horen hiero
T gaat eigenlijk bijzonder goed, had het niet verwacht... maar zo kan het leven gaan he?

Afgelopen weken steeds met een meisje uit eten geweest, vorige week voor de eerste keer blijven slapen, man wat een heerlijk gevoel om weer naast iemand wakker te worden, samen ontbijten, koffie drinken, etc.

Jaja het leven ziet er goed uit!

Ex is nog niet helemaal uit mijn gedachte hoor, dus daarom doe ik nu ook maar even rustig aan.

Nou dat was het voor nu

Gaatz beterz misschien een goed Thema voor dit deel?

Sterkte!

Als ik het zo lees gaat het inderdaad voor velen de goede kant op. .

quote:

Op dinsdag 29 november 2005 22:45 schreef VD het volgende:
Als ik het zo lees gaat het inderdaad voor velen de goede kant op. .

nou jij nog

quote:

Op dinsdag 29 november 2005 22:45 schreef VD het volgende:
Als ik het zo lees gaat het inderdaad voor velen de goede kant op. .

Er zijn vast nog een hoop dolende zielen die we nog niet bereikt hebben met onze grenzeloze positiviteit

quote:

Op dinsdag 29 november 2005 23:56 schreef VaLkyRie het volgende:

[..]

Er zijn vast nog een hoop dolende zielen die we nog niet bereikt hebben met onze grenzeloze positiviteit

Het probleem is: er komen steeds weer nieuwe mensen bij, dus ophouden zal het nooit

VD, hoe gaat het met jou eigelijk?

quote:

Op woensdag 30 november 2005 09:10 schreef Jumparound het volgende:
VD, hoe gaat het met jou eigelijk?

Perfect. Na al die wijze woorden uit het vorige topic ben ik er weer helemaal bovenop gekomen. .

goed om te horen



en vol houden natuurlijk!

quote:

Op woensdag 30 november 2005 09:34 schreef VD het volgende:

[..]

Perfect. Na al die wijze woorden uit het vorige topic ben ik er weer helemaal bovenop gekomen. .

Mooi zo

Heb me speciaal op fok aangemeld om hier te kunnen posten.

Nu 2 weken en 2 dagen geleden maakte mijn vriendin (zij 18, ik 20) het uit. Dit na een relatie van bijna 2 jaar, omdat ze niet zeker wist of ze nog genoeg van me hield. "Het gevoel" was niet meer genoeg, ofzo. Het uitmaken ging gepaard met veel gehuil aan beide kanten. We zouden vrienden blijven en blah blah, ik was nog heel belangrijk voor haar en haar heel dierbaar. Nou goed, uiteindelijk ging ik naar huis en heb zowaar de kutste week in mij leven gehad.

Dit kwam voor mij echt als donder bij heldere hemel. Het ging tot op dat punt gewoon heel goed. 4 Dagen voor ze het uitmaakte stelde ze zelfs nog voor om naar Parijs te gaan, dat leek haar heel leuk. Maar ja, nu is het dus uit.

Afgelopen zondag ben ik bij haar geweest om haar te feliciteren met d'r verjaardag, maar dat was het enige fysieke contact sinds ze het uitmaakte. In het begin zaten we aan de tafel beneden met haar moeder, en zat ik vooral te huilen om problemen die ik thuis meemaak (dit is een ander verhaal), mijn ex huilde ook, omdat ze het naar vond voor mij.

Daarna eventjes maar een film gekeken, maar daar hadden we al snel geen zin meer in. Toen zijn we naar haar kamer gegaan en daar werd er weer gehuild, van beide kanten. Als ik zei dat ik haar miste, zei zij dat ze mij ook miste. Ze gaf aan nog niet echt gelukkiger te zijn, en dingen die ze doet maken haar niet blijer. Ook had ze vlagen van verdriet, vooral als ze niks te doen had.

Na een paar stevige omhelzingen gingen we weer naar beneden en toen ze de deur van d'r kamer opende mompelde ze iets tussen haar tranen door van "bah, ik zit helemaal niet graag meer alleen op mijn kamer", ofzo iets.

Gisteren hoorde ik van een vriendin dat m'n ex de hele afgelopen maandag thuis is gebleven van school, omdat ze zich zo rot voelde. Ze kon door de tranen haar ogen niet meer openen. Ze zei dat ze zich zo rot voelde, omdat ze het heel naar vond dat ik zo'n rotdingen thuis meemaak. Dus niet omdat ze me mist? Hmm..

Nou ja, ik probeer nu echt alle hoop te laten varen, want als ik dit zo zie krijg ik toch telkens weer hoop dat ze ooit van d'r beslissing terugkomt. Het zal er nu vanaf hangen of ze me blijft missen tijdens deze periode van geen contact, maar zelfs als ze me heel erg mist denk ik dat ze koppig is en bij haar beslissing blijft en haar verstand haar gevoel laten overrulen. Het is een intelligent meisje, dat haar gevoel goed kan verbergen. Alleen als ze huilt weet je zeker dat ze verdriet heeft.

Gisteren zei ze op msn tegen mijn broertje dat ze hoopte dat we over een half jaar gewoon vrienden kunnen zijn. Ik hoop het ook, ik wou dat we al een half jaar verder waren.

Nu moet ik echt vol zien te houden geen contact te hebben met haar.

Poeh, sorry voor het lange verhaal

quote:

Op woensdag 30 november 2005 11:55 schreef SpagShaq het volgende:

-verhaal-

Poeh, sorry voor het lange verhaal

Geen probleem

Zoals je zelf al zegt, hou inderdaad gewoon afstand, hoe moeilijk het ook is.
Is beter voor jullie beiden.

De situatie is voor velen hier herkenbaar. En hoe hard het ook klinkt.
Ga er maar niet van uit dat het niet goed komt.
Zoals je zelf al omschreef, ze voelt niet, ze denkt. En dat ga je er niet uit krijgen.
Dat is een onbegonnen strijd. Dat alleen maar pijn opleverd.
_{* het.ismij krijgt spontaan tranen in zijn ogen als hij terugdenkt aan de tijd dat hij tegen het "denken" vocht.}