Welkom bij het Fok!verhalen topic. In dit topic is het de bedoeling dat we samen een verhaal schrijven.
Zo kan iedereen zijn eigen stijlen mengen in één (kort) verhaal, en het wordt vast een leuk verhaal. Ik wil nog wel even zeggen dat er het liefst niet gelet moet worden op spelfouten (behalve in extreme mate ) zoals d en dt en dergelijks. Post lekker mee en blijf bij het onderwerp.De bedoeling
De bedoeling is dat we samen een verhaal creëren. Iedereen schrijft één alinea per keer en iedereen kan het verhaal zijn eigen draai geven. Belangrijk is wel dat je moet letten op de andere posts, zodat je niet opeens met een heel ander verhaal begint. Houdt je dus aan wat iemand anders heeft gezegd (dus niet opeens het gesprek op een boot in de zee verhuizen naar een gesprek in de alpen waardoor het verhaal niet meer klopt.).
Maar er moet toch iets veranderen in het verhaal om het goed te laten lopen met wat ik in gedachten heb
Dit kan natuurlijk. Ik zeg een voorbeeld: Iemand met blond haar kan beter rood haar hebben omdat dit staat voor speelser gedrag. Dan noteer je dat zo:
quote:Zet de reden waarom je het wilt veranderen tussen blokhaken. Ga ook gewoon verder met het verhaal, zodat je geen nieuwe post maakt om deze verandering te zeggen en een andere post om iets met de verandering te doen. Dus gewoon in dezelfde post doorschrijven.Quote user:De jongen met het goudblonde haar lachte en zeiDe jongen met het rode haar lachte en zei [stereotype rood haar: speels en wilder gedrag]
Ook moeten het geen belangrijke veranderingen zijn. Als dit voorbeeld in een tijd speelt dat Hitler aan de macht is en de jongen is een voorbeeld voor de Ariërs in Nederland (bijvoorbeeld) dan klopt het verhaal niet meer als je het veranderd in rood haar.
Verder nog iets?
Volgens mij niet, veel plezier met het schrijven.
Voor het rijtjeshuis stond een kanariegele Volkswagen Golf geparkeerd. Op het dak van de auto lagen gele en rood gekleurde bladeren, die van de kastanjeboom in de tuin af waren gewaaid. Het schemerlicht loerde stiekem via de vitrages naar binnen. Er was niemand in de huiskamer. Het lamplicht scheen op de door nicotine gekleurde wanden. In de vensterbank stond een verwelkte geranium. Zelfs de anders altijd zo glanzende Victoriaanse tafel leek dof bij het licht. Kaarsvet van de brandende kaars druppelde op de tafel. Dichtbij de rand lag een envelop met een zwarte rand eromheen. De stilte in de kamer werd verbroken door geluid. Vanuit het plafond kwam geschreeuw en gekreun.
Ik heb ook wat geschreven maar ik weet niet of dit door de keuring heenkomt:
Menno zuchte en pakte de playboy van de tafel en begon er in te bladeren. 'Wat een lekkere wijven allemaal' dacht hij terwijl hij een tent opzette in zijn veels te strakke onderbroek. 'Veel beter dan Fleur!' Hij glimlachte en besefte dat hij haar nooit echt had gemist. Alleen die confrontatie met haar ouders, tsja... Hij scheurde de poster, die in het midden van het blad zat, eruit en plakte deze op de spiegel in de badkamer, waarna hij zich ontdeed van al zijn kleren. Hij nam zijn slappe soepstengel in zijn ruwe arbeidershanden en begon de huid zachtjes te strelen. 'Heen en weer, op en neer' mompelde hij zachtjes terwijl hij voelde dat zijn soepstengel langzaam veranderde in een stokbrood van ongekende kwaliteit. 'Jij wil vast wel een harde paal in je kontje!' schreeuwde hij naar de blonde naakte schone op de Playboy poster, die jammer genoeg niks terugzei. Woest rukkend en met een pijnlijke grimas op zijn gezicht spoot hij al zijn lauwe but over zijn ruwe arbeidershanden en een deel in de smerige wasbak, die al weken niet was schoongemaakt en waar oude resten but nog zichtbaar waren aan de rand van het afvoerputje. Menno wreef het resterende but in zijn gezicht en begon onbedaarlijk hard te lachen toen hij besefte waar hij mee bezig was. Hij pakte een handdoek en veegde het but en zweet van zijn lichaam, waarna hij zijn kleren weer aantrok en zich naar de keuken begaf om een koud witbiertje voor zichzelf in te schenken. Dat had hij wel verdiend. Net toen hij de koelkast open deed, ging de telefoon...
Menno haalde de telefoon van zijn oor en luisterde. Hij hoorde zijn bovenburen inderdaad niet meer.
'Uuh.....het gaat wel hoor. Het is gewoon moeilijk, ik mis haar enorm. Bedankt voor uw medeleven.'
Hij loog tegen zijn buurman, hij moest wel. Als iemand zou ontdekken dat hij het alleen had gedaan om het geld, dan zou alles mislopen.
'Tot later, buurman, het gaat je goed.'
De woorden van meneer van het Ven klonken hol. Stel dat iemand het wist. Dat het geen ongeluk was geweest. Er waren gelukkig geen getuigen. Toch? Niemand in de buurt.
Hij begon nu wel aan zichzelf te twijfelen. Hij had goed uitgekeken dat niemand hem had gezien. Maar zeker weten deed hij niet.
De avondwinkel was nog open. Snel kocht hij een pakje Malboro light en buiten trok hij meteen een sigaret eruit en legde deze tussen zijn vingers. Er kwam een auto aanrijden die stopte voor de avondwinkel. Schelle koplampen verblindde Menno.
Echt een leuk topic!
'Me...me...met Men...no', wist hij uit te brengen.
De stem aan de andere kent had hij eerder gehoord, uit de auto.
'Ik weet wat je hebt gedaan. Je moet een klus voor me opknappen, anders stap ik naar de politie. Kom over een half uur naar de bushalte in de Radarweg.'
Hij leunde tegen de bushalte aan, zo kon hij goed zien of er een auto aankwam. Met zijn hand voelde hij of zijn revolver er nog zat. Hij staarde weer de verte in. De koplampen, die hem al eerder verblindde, kwamen nu zijn kant op. De grijsblauwe Audi stopte voor de bushalte. Een stem zei door het raam: 'Stap achter in, stel geen vragen, maak geen herrie.' Het was de stem van de man aan de telefoon. Maar hij had het gevoel alsof hij hem al eerder eens had gehoord, dat hij de stem kende.
Hij trok de deur open en stapte in. Tussen de bestuurder en hem zat een plaat met geblindeerd glas, zodat hij niet kon zien met wie hij praatte.
Menno vermande zich en besloot dat als het slecht met hem mocht aflopen dat hij toch wilde weten met wie hij van doen had gehad. 'Wie ben je en wat moet je van me?', zei hij op krachtige toon in de richting van het geblindeerde glas. 'Zwijg!', klonk het van de andere kant van het glas. Menno had aan dit ene woord genoeg om te horen dat dit niet de stem was van de man achter het stuur. Er moest zich dus ook iemand op de passagiersstoel bevinden. Deze gedachte was nog niet door zijn hoofd heen geschoten of de auto werd stopgezet vlakbij de op- en afrit van de snelweg. Hij herkende de grote parkeerplaats waar Fleur talloze malen haar Fiatje moest hebben geparkeerd om over te stappen in de luxere wagen van Paul, een collega waarmee ze carpoolde.
Menno's gedachten werden wreed verstoord toen het portier opeens werd opengerukt. Hij zag een kleine vrouw staan, die helemaal in het zwart was gehuld en een klein, zwart, blinkend revolvertje op hem richtte. 'Draai je om!', beval ze hem. Braaf deed Menno wat hem opgedragen was. 'Handen op je rug!'. Ook dit commando volgde hij meteen op. Hij voelde een metalen voorwerp langs z'n polsen glijden en begreep dat hij gehandboeid werd. Vrijwel onmiddellijk hierop werd hem het zicht op de parkeerplaats ontnomen door een zwarte lap stof die strak voor z'n ogen werd gespannen en met ruwe hand achter z'n hoofd werd vastgeknoopt. Stilletjes moest hij lachen om de kordaatheid van het kleine vrouwtje. Zijn angst was nu vrijwel helemaal verdwenen. Met een harde klap werd de autodeur dichtgeslagen.
De zware motor van de auto werd weer in werking gezet en Menno voelde dat ze de parkeerplaats afreden. De auto versnelde terwijl hij de oprit van de snelweg onder het voertuig voelde wegglijden.
[ Bericht 1% gewijzigd door Serendips op 02-12-2005 21:29:29 ]
Een scherpe pijn kwam uit zijn arm. Een naald werd in zijn aderen gestoken. Hij had het verhaal wel eens eerder gehoord van collega's, dat ze een zendertje in hun bloed kregen zodat ze altijd gevonden konden worden.
"Hier heb je een wapen, je kent de codes zelf, neem minstens 50.000 mee of anders zullen we jouw alsnog verraden bij de politie." Je kent de codes zelf? Wat bedoelde ze daarmee? Zijn blinddoek werd van zijn hoofd afgehaald. Hij stapte uit. Hij stond voor zijn eigen electronicawinkel, die hij begonnen was met Fleur.
Ik had helemaal niet door dat er al eerder een reply was gekomen, wat leuk
Het opzetten van een plotselinge rukwind schudde hem wakker. Herfstbladeren vlogen om Menno's oren. Het zag er naar uit dat het wel eens heel hard zou gaan kunnen regenen.
Eerst had hij er nog alles voor over gehad om de sporen uit z'n verleden uit te kunnen wissen. Hij had echter nooit gedacht dat hij zou moeten inbreken in zijn eigen zaak. 'Ach', dacht hij, als dat is wat ik moet doen, dan moet het maar...
Hij wist wel een manier om binnen te komen. Vlug liep hij het steegje naast de winkel in. Aangekomen bij de muur die om het plaatsje achter winkel stond, bedacht hij zich. Hij kon nu nog terug...De plotselinge komst van een fikse regenbui nam de twijfels weg. Hij had geen zin om buiten doornat te worden. Menno plaatste zijn handen op de muur, zwaaide zijn voeten omhoog en probeerde met de zolen van z'n schoenen greep te krijgen op de bakstenen. Na enige acrobatentoeren zat hij op de muur. Vlug sprong hij er aan de andere kant weer van af. Hij wilde natuurlijk niet gepakt worden nog voordat hij binnen was. Zo, dat was de eerste stap...
[ Bericht 0% gewijzigd door Serendips op 07-12-2005 21:41:29 ]
Hij liep naar het kleine apparaatje aan de muur en toetste de code in. Het werkte! de deur ging open en al snel veranderde zijn omgeving van de koele buitenlucht naar het warme magazijn. Hij knipte een lichtje aan en liep meteen naar waar de kluis vroeger stond. Tot zijn grote schik stond er geen kluis meer! Zou de kluis dan ergens anders staan? Hij bleef even staan om na te denken waar de kluis nog meer zou kunnen staan en liep toen richting een paar kisten.
Menno begon nu toch een beetje zenuwachtig te worden. Niemand kon hem gezien hebben. Hij bevond zich op bekend terrein, maar het voelde niet meer zo vertrouwd. Menno draaide zich om om het interieur van de zaak in zich op te kunnen nemen. Een stelling met gereedschappen, een rek met allerlei soorten schakelaars...Het stond allemaal nog op dezelfde plaats als voorheen. Was er iets veranderd in de winkel? Menno vroeg zich af wat ze met de kluis gedaan hadden als alles binnen hetzelfde was gebleven. Het viel hem op dat de winkel wel veel beter opgeruimd was dan eerst. Wat deden die houten kisten dan zo vlak naast de toonbank? Hij opende een kist en zag dat er een partij ingepakte accuboormachines in zat. In een andere kist trof hij gereedschapskisten aan. Een derde kist was gesloten met een hangslot. Iets in Menno leek hoop te vestigen op deze kist. Er zou wel iets speciaals in moeten zitten. Met alle materiaal hier moest het een koud kunstje zijn om de kist te openen. Menno liep naar het rek met gereedschap en nam een grote schroevendraaier van een haakje. Na enig wrikken gaf het hout van de kist zich gewonnen en kon hij het deksel van de kist openen. Na het deksel van de kist afgenomen te hebben, zag Menno wat erin zat: de kluis! Misschien was het geluk dan toch wel aan zijn zijde...
Het was Menno een raadsel wat de loodzware kluis in de kist deed. Instinctief bewoog hij zijn handen naar de grote draaiknop.
Hij probeerde de nummers voor de geest te halen. Zijngeheugen liet hem in de steek. Waarschijnlijk door de spanning en het bedreigende gevoel. Het frustreerde Menno dat de code hem niet te binnen schoot, maar ergens wist hij dat elke minuut die hij verspilde een stap dichter naar de dood zou zijn.
Na een diepe zuch nam hij een beslissing. Als hij de kluis niet kon openen met de code, dan moest hij maar een andere manier zoeken.
Ik was dit topic een beetje vergeten
quote:Én ik heb als laatste een stukje geschreven, én ik heb ook geen inspiratieOp maandag 9 januari 2006 18:25 schreef Serendips het volgende:
Hee, wie schrijft er een stukje? Ik heb nu geen inspiratie...
.
"Ik moet echt eens een nieuw baantje zoeken, met al die electronica om me heen ga ik nog geloven dat ik een boormachine hoorde. Het zal wel gewoon een motor buiten zijn geweest. Nouja, ik heb tenminste weer een pakje kauwgom."
Menno hoorde gekraak. Het kwam waarschijnlijk van een stoel. Wat kon hij nu nog doen? Hij zat gevangen in het magazijn, met wel nog een uitweg, maar dan zou hij opgepakt worden door de politie, en nu moest hij wachten tot de nachtwaker weg was. Waar was hij in terecht gekomen. Hij zuchtte. Niet hard natuurlijk. Aan de andere kant van de deur hoorde hij weer de nachtwaker praten.
"Tsjonge, ik heb een dorst zeg. Ik had eigenlijk gelijk wat te drinken van de avondwinkel moeten meenemen. Zou hier wat te drinken zijn? Misschien in het magazijn."
Menno's hart klopte in z'n keel. De nachtwaker had gelijk. Als ook de koelkast niet verplaatst was, dan stond die naast de deur van het magazijn, daar waar hij nu ongeveer stond. De vraag die in gedachten ontstond, werd al snel beantwoord met een licht gezoem. Zo te horen stond de koelkast vlakbij. Na een snelle blik om hem heen in het schemerdonker zag Menno al snel dat de koelkast niet ver van zijn oude plaats stond, op nog geen vijf meter van hem vandaan. Menno bedacht dat hij alleen een kans zou hebben om onondekt te blijven als hij het gangpand tussen twee rekken zou inlopen en zich ergens tussen de opgeslagen materialen zou verbergen. Snel rende hij naar de andere kant van het kleine magazijn en propte zichzelf tussen grote pakken steenwol. Plotseling floepte het licht aan en hij hoorde voetstappen in de holle ruimte. Daarna werd de koelkast opengeklapt en hoorde hij wat gerommel. 'Sccctttt'. Een blikje fris werd opengetrokken. Menno verbeet zich. Het was benauwd tussen de pakken isolatiemateriaal. Hij hoopte dat de nachtwaker snel zou vertrekken en het niet in z'n hoofd zou halen om het hele magazijn te gaan controleren. Opeens klonk de Radetzky Mars vanuit Menno's broekzak. 'Stommeling!'. Menno was vergeten zijn telefoon uit te zetten. Nog voordat de gsm de tweede keer kon overgaan had Menno hem afgezet. De nachtwaker had het echter ook gehoord en voetstappen kwamen zijn kant op. Menno besloot dat het het verstandigste was om te blijven zitten en vooral niet te bewegen.
Van dit moment nam Menno gebruik. Hij sprong naar voren en gaf de nachtwaker een elleboog tegen zijn hoofd. Even later lag 'Rode Mier' bewusteloos op de grond.
Menno kwam alweer in tweestrijd. De nachtwaker had hem gezien en 'Groene Sprinkhaan' kwam er nu ook aan. Hij moest ook nog de kluis openen en het geld meenemen.
Menno nam een besluit. Hij liep naar de winkel en pakte een stel rubberen handschoenen en trok die snel aan. Nu moest hij toch wel even slikken. Hij liep terug naar het magazijn en pakte de boormachine weer. Menno deed zijn ogen even dicht en stak toen de sneldraaiende boor in het sappige, rode vlees van de man.
Met nog maar weinig tijd over, 'Groene Sprinkhaan' kon nooit zo ver weg zijn, pakte Menno het staalwol uit de hoek van het magazijn. Uit de winkel pakte hij wat batterijen. De brandbom had hij nodig om 'Groene Sprinkhaan' af te leiden. Maar wat daarna?
Ik had dit topic allang opgegeven, ik dahct dat het helemaal dood was. Serendips, als je van schrijven houdt, doe dan ook eens mee met de TTK-wedstrijd
Ja, ik vind schrijven leuk. Misschien dat ik de TTK-wedstrijd eens in overweging ga nemen...
ontopic: Het wordt alsnog een echte misdaadroman!
Leuk!quote:Niet in overweging nemen, gewoon meedoen!Op dinsdag 10 januari 2006 11:45 schreef Serendips het volgende:
Ja, ik vind schrijven leuk. Misschien dat ik de TTK-wedstrijd eens in overweging ga nemen...
quote:DAARNA KWAM ER EEN OLIFANT MET EEN GROTE SNUIT.Op maandag 9 januari 2006 22:42 schreef Ancient het volgende:
"Hey, wat doe jij hier!" riep Rode Mier uit, terwijl hij van schrik het kauwgompje in zijn mond inslok. "Groene ..ugh...Sprin..uchuchuch...aan, ass...uch....stentie vereist...uch....uchh...uchhh, snel."
Van dit moment nam Menno gebruik. Hij sprong naar voren en gaf de nachtwaker een elleboog tegen zijn hoofd. Even later lag 'Rode Mier' bewusteloos op de grond.
Menno kwam alweer in tweestrijd. De nachtwaker had hem gezien en 'Groene Sprinkhaan' kwam er nu ook aan. Hij moest ook nog de kluis openen en het geld meenemen.
Menno nam een besluit. Hij liep naar de winkel en pakte een stel rubberen handschoenen en trok die snel aan. Nu moest hij toch wel even slikken. Hij liep terug naar het magazijn en pakte de boormachine weer. Menno deed zijn ogen even dicht en stak toen de sneldraaiende boor in het sappige, rode vlees van de man.
Met nog maar weinig tijd over, 'Groene Sprinkhaan' kon nooit zo ver weg zijn, pakte Menno het staalwol uit de hoek van het magazijn. Uit de winkel pakte hij wat batterijen. De brandbom had hij nodig om 'Groene Sprinkhaan' af te leiden. Maar wat daarna?
Ik had dit topic allang opgegeven, ik dahct dat het helemaal dood was. Serendips, als je van schrijven houdt, doe dan ook eens mee met de TTK-wedstrijd
.EN DIE BLIES ZO HET VERHAALTJE UIT!
.-tvp-
quote:Nou.Op dinsdag 10 januari 2006 23:00 schreef JAM het volgende:
DAARNA KWAM ER EEN OLIFANT MET EEN GROTE SNUIT.
EN DIE BLIES ZO HET VERHAALTJE UIT!
-tvp-
Nu heb je jezelf verplicht een nieuw stukje te schrijven... 
Wind, regen, zon en Maartje
'Het uur zit er weer op, volgende week is de volgende sessie.'
Maartje staat op van de donkerrode sofa. Haar hoofd voelt zwaar. Ze weet niet precies meer wat er in het afgelopen uur heeft plaatsgevonden, behalve dat ze moe is geworden. Met haar slanke vingers draait ze aan de deurknop. 'Tot ziens!' hoort ze achter zich. Met een week gebaar wuift ze terug. Volgende week weer, denkt ze bij zichzelf, alweer.
De lift laat lang op zich wachten. Als uiteindelijk het belletje klinkt en de deuren openrollen stapt Maartje de lift in. Ze drukt op de "P" van de parkeergarage. Geluidloos sluiten de deuren en vertrekt de lift naar beneden. Ze voelt zich niet goed, de sessie was intens geweest. Net als ze dacht dat ze eindelijk wat rust kon krijgen glijden de liftdeuren weer open. Ze lege parkeergarage ligt voor haar. Leeg. Geen auto. 'Ge-wel-dig,' zegt Maartje wanhopig.
Wie gaat verder
.[ Bericht 2% gewijzigd door Tha_Erik op 12-01-2006 21:14:07 ]
Iemand interesse?
.Ik ga even een bak chinees halen. Tot zo.
quote:Ik sta open voor elke suggestieOp donderdag 12 januari 2006 20:57 schreef JAM het volgende:
Hè, bah, mag ik dat niet doen? Ik heb liftangst. Ik kan niet over liften schrijven. Ik heb een heel leuk stukje bedacht voor een vervolgverhaal. In de eerste zin lees je onder andere: 'Goed / Droomt / Bewustzijn / McDonalds / Moeder / Kanker.'
Iemand interesse?
Ik ga even een bak chinees halen. Tot zo.
.Ze liep naar de uitgang van de parkeergarage. Waar was de bushalte ook weer? Waarom was ze met de bus gegaan, was de accu op? Ja, de accu was op geweest. De bus, ze moest zich concentreren, waar was de bus?
Ze genoot van de buitenlucht toen ze naar buiten stapte. De lucht leek helderder dan ooit en de vogels floten scheller dan ooit tevoren.
Opeens kwam er een man naar haar toe. De man had zijn hoofd verborgen in een capouchon en sluik haar viel over zijn gezicht.
'Wat doe jij hier?' Vroeg de man aan haar, 'Jij hoort hier helemaal niet.'
'Uhm, oke, ik zal wel weggaan, ja, uhm.' zei ze, ze werd bang van de zwerver.
'Ga, en kom hier niet meer!' De zwerver haalde zijn hand uit zijn zak en wees naar de straat. Opeens drong het tot Maartje door dat het geen hand was, maar een harige klauw.
Oh, en daarna een zin met: 'Absolute / Lucht / Misschien / Darm' erin.
, 
. quote:Misschien iets voor een ander topic, vind je niet? Want opleggen wat er moet gaan komen is niet het doel van dit topic, hoe zeer je dat ook wilt.Op donderdag 12 januari 2006 21:04 schreef JAM het volgende:
Ja, ik vind dit wel best. Laat iemand dat maar eens proberen. Een zin te maken waarin 'Goed / Droomt / Bewustzijn / McDonalds / Moeder / Kanker' voorkomen.
Oh, en daarna een zin met: 'Absolute / Lucht / Misschien / Darm' erin.
quote:Ik denk die waar ik in begon en Ancient op verder ging.Op donderdag 12 januari 2006 21:06 schreef WAT het volgende:
wat wordt nou het verhaal?
Maartje zocht in haar zakken naar iets om zich mee te verdedigen. Alleen een haarspelt, een elastiekje, een oude kassabon, een rolletje mentos, een onafgestempelde buskaart kon ze vinden, niets om zich mee te verdedigen.
De voetstappen klonken steeds dichterbij. Ze keek naar achter. Niets, gelukkig.
Toen ze weer voor zich keek was de man opeens verdwenen. Opgelost. Nergens te bekennen. Ze werd echt gek. Misschien moest ze maar weer terug. Of eigenlijk kon ze beter naar huis gaan en even op bed gaan liggen. Ja, ze moest naar huis toe. Liggen. Ze voelde zich, moe, echt moe. Was er ergens een bushalte? Waar was de bushalte? Bushalte? Liggen, ze moest liggen, geen bushalte, maar liggen, slaap, moe.
Ze rekte zich uit over de harde tegels, en sloot haar ogen.
Maar toen hoorde ze weer voetstappen achter haar....
ik neem aan dat de titel "Wind, regen, zon en Maartje" ook met het verhaal te maken moet hebben? Want het verhaal heeft niet heel veel met wind, regen en zon te maken tot nu toe
quote:Het was meer om aan te geven dat daar een nieuw verhaal begint, en dat hoef je allemaal niet zo letterlijk te nemen. Stemmingswisselingen kunnen ook symbolisch met weersverschijnselen bedoeld worden, dus eigenlijk gaat het er al over. De titel is niet belangrijk.Op donderdag 12 januari 2006 21:52 schreef WAT het volgende:
ik neem aan dat de titel "Wind, regen, zon en Maartje" ook met het verhaal te maken moet hebben? Want het verhaal heeft niet heel veel met wind, regen en zon te maken tot nu toe
quote:"Mijn bewustzijn droomt dat ik het goed heb en BigMacs eet in McDonalds, maar mijn moeder blijft kanker hebben."Op donderdag 12 januari 2006 21:04 schreef JAM het volgende:
Ja, ik vind dit wel best. Laat iemand dat maar eens proberen. Een zin te maken waarin 'Goed / Droomt / Bewustzijn / McDonalds / Moeder / Kanker' voorkomen.
quote:"Volgens Jacob bestaan McFlurries misschien uit 40% lucht, maar ik vind dat absolute onzin, echter laat ik dat niet merken, want ik moet huilen om mijn moeders darm."Oh, en daarna een zin met: 'Absolute / Lucht / Misschien / Darm' erin.
Zo. Jij ook weer blij.
'We zijn er, de lift komt zo.'
'NEE! Geen lift!' Maartje rukte zich los van Saskia, 'Geen lift... alsjeblieft...'
Maartje ging in een hoekje van de gallerei van de flat zitten en bleef de woorden herhalen. Saskia wist niet wat ze moest doen. Op één of andere manier moest Maartje naar binnen. Het moest. Binnen zou allen kunnen veranderen.
"Ze komen, ze komen!" opeens schreeuwde Maartje, terwijl ze zich dieper in de hoek drukte. Haar tranen liepen over haar wangen.
"Wie komt er dan? Wat zit er in de lift?"
"Ze.....kommen.....geeen...liftt.....ggeen"
"Oke, we zullen niet met de lift gaan, zullen we trap dan nemen? Is dat beter?"
"Komen....eraaan"
Saskia wist niet meer wat ze met Maartje, die zich steeds dieper in de hoek drukte, moest doen. Ze wou zich niet bewegen. Saskia ging maar naast Maartje zitten om haar te troosten.
Met een ting belandde de lift op de verdieping en de liftdeuren gingen open.
Ik bedoelde met mijn laatste post eigenlijk dat JAM een nieuw stukje voor het oude verhaal moest schrijven. Hij dicteert op deze manier de boel, terwijl hij nog geen enkele substantiele bijdrage heeft geleverd aan een van de twee verhalen...
Ik vind het wel jammer dat het oude verhaal niet afgemaakt wordt, het werd nl. steeds leuker. Misschien kan een modje de zaak splitsen...
[ Bericht 1% gewijzigd door Serendips op 13-01-2006 00:47:43 (typo) ]
quote:Dat 'dicteren' is iets dat anderen voor hun rekening moeten nemen hoor. Maar ja, je hebt gelijk in ieder geval. Ik ga weer in een ander topic aanmodderen. Veel plezier en succes iedereen hier!Op donderdag 12 januari 2006 23:18 schreef Serendips het volgende:
Zo, dat gaat hard hier als je even niet kijk...
Ik bedoelde met mijn laatste post eigenlijk dat JAM een nieuw stukje voor het oude verhaal moest schrijven. Hij dicteert op deze manier de boel, terwijl hij nog geen enkele substantiele bijdrage heeft geleverd aan een van de twee verhalen...
Ik vind het wel jammer dat het oude verhaal niet afgemaakt wordt, het nl. werd steeds leuker. Misschien kan een modje de zaak splitsen...
.Ganbatta ne!
quote:SorryOp donderdag 12 januari 2006 23:18 schreef Serendips het volgende:
Zo, dat gaat hard hier als je even niet kijkt...
Ik bedoelde met mijn laatste post eigenlijk dat JAM een nieuw stukje voor het oude verhaal moest schrijven. Hij dicteert op deze manier de boel, terwijl hij nog geen enkele substantiele bijdrage heeft geleverd aan een van de twee verhalen...
Ik vind het wel jammer dat het oude verhaal niet afgemaakt wordt, het werd nl. steeds leuker. Misschien kan een modje de zaak splitsen...
dat ik maar een nieuw verhaal ben gestart .Saskia viel om en haar hoofd maakte een flinke klap tegen de vloer. Maartje sprong op en vloog de lift in, met razende woede. Saskia zag niks meer, maar heel vaag hoorde ze de schreeuwen van Maartje in de ligt en doffe dreunen. De liftdeuren gleden weer dicht, Maartje van de buitenwereld afsluitend en het geluid werd onhoorbaar.
Saskia probeerde op te staan, maar toen haar oren hard begonnen te suizen ging ze weer liggen. 'Maartje...', probeerde ze te roepen, maar die was al verdwenen. Er was niemand meer. De liftdeuren waren dicht.
quote:Dat geeft niet hoor. Je bent uiterst actief bezig geweest.Op vrijdag 13 januari 2006 11:55 schreef Tha_Erik het volgende:
Sorry
Mijn post was meer bedoeld als kritiek op een bepaald heerschap...
Ik zal straks ook eens een stukje proberen te schrijven.
Het plotselinge getoeter van de automobilist verstoorde Maartje in haar trance. Opeens werd ze zich weer bewust van haar omgeving en radeloos liet ze zich op de grond zakken. Wat gebeurde er toch allemaal met haar?
De bestuurder van de witte auto was inmiddels uitgestapt. 'Wat is hier allemaal aan de hand?' vroeg hij. Hij leek zeer geïrriteerd, maar Maartje voelde zich nog steeds niet in staat om antwoord te geven.
Hollende lichte voetstappen kwamen hun kant op rennen. 'Wacht maar meneer de Wit!' Het was Saskia. 'Ik zorg wel verder voor haar. Kunnen wij onze afspraak misschien naar morgen verzetten?'
De man leek even te twijfelen voordat hij antwoord gaf. 'Goed dan. Morgen dezelfde tijd.' Daarna stapte hij in zijn auto, reed snel achteruit en verdween uit het zicht.
'Ik ga nu naar huis, ik ga alles van vandaag opschrijven. Dat adviseerden ze vandaag tijdens de groepstherapie'. Het helpt je je omgeving te accepteren'. Saskia knikte begrijpend. 'Dat klopt. Weet je zeker dat je vandaag geen aanval meer krijgt, dan kan ik je met een gerust hart alleen naar huis laten gaan'. Maartje knipte langzaam met haar ogen ten teken dat het goed was en gaf Saskia een klopje tegen haar arm. 'Genoeg voor vandaag, bedankt weer!'
Maartje draaide zich om richting de uitgang van de parkeergarage en liep langs de slagboom naar boven richting de begane grond. Buiten aangekomen merkte ze dat het weer niet meer zo mooi was als 's middags, het drupte een beetje en de wind waaide onaangenaam door de stad. Maartje stak het grasveldje over en liep in snelle tred naar de bushalte. De bus zou over vijf minuten komen, dus ze moest opschieten.
Ze draaide zich nog een keertje om naar het gebouw. Het groen-witte logo blonk op het dak van het gebouw in de laatste zonnestralen die de wolken op dit moment verdrongen. Daar binnen zat haar redmiddel en haar naam was Saskia. Na vijf jaar binnen zitten had ze gedacht verloren te zijn, maar haar psycholoog Saskia had het een naam gegeven. 'Agorafobie, pleinvrees, straatangst'. Dat was alles en het was nog te behandelen ook. Ze keek nog een keer achterom. 'Vreestaete Psychiatrisch Centrum', stond in grote witte letters op het flatgebouw.
Het begon nu echt hard te regenen en de wind rukte aan Maartje's lange jas. Het deerde Maartje helemaal niets, de wind en regen waren uit haar hoofd. Het was haar allemaal duidelijk. 'Na regen komt zonneschijn', mompelde ze in zichzelf en daar kwam lijn 14 de hoek om, om haar naar huis te brengen.
quote:Volgens mij is 'Wind, regen, zon en Maartje' zo wel af. Bovenstaande zinnen haal ik achteraf even weg, daar heb ik niks mee gedaan.Op vrijdag 13 januari 2006 20:40 schreef Biancavia het volgende:Kunnen wij onze afspraak misschien naar morgen verzetten?'
De man leek even te twijfelen voordat hij antwoord gaf. 'Goed dan. Morgen dezelfde tijd.' Daarna stapte hij in zijn auto, reed snel achteruit en verdween uit het zicht.
Misschien moeten we even verder gaan met ons oude verhaal en daar nog wat avontuur aan vast knopen...
quote:Hier waren we gebleven.Op maandag 9 januari 2006 22:42 schreef Ancient het volgende:
"Hey, wat doe jij hier!" riep Rode Mier uit, terwijl hij van schrik het kauwgompje in zijn mond inslok. "Groene ..ugh...Sprin..uchuchuch...aan, ass...uch....stentie vereist...uch....uchh...uchhh, snel."
Van dit moment nam Menno gebruik. Hij sprong naar voren en gaf de nachtwaker een elleboog tegen zijn hoofd. Even later lag 'Rode Mier' bewusteloos op de grond.
Menno kwam alweer in tweestrijd. De nachtwaker had hem gezien en 'Groene Sprinkhaan' kwam er nu ook aan. Hij moest ook nog de kluis openen en het geld meenemen.
Menno nam een besluit. Hij liep naar de winkel en pakte een stel rubberen handschoenen en trok die snel aan. Nu moest hij toch wel even slikken. Hij liep terug naar het magazijn en pakte de boormachine weer. Menno deed zijn ogen even dicht en stak toen de sneldraaiende boor in het sappige, rode vlees van de man.
Met nog maar weinig tijd over, 'Groene Sprinkhaan' kon nooit zo ver weg zijn, pakte Menno het staalwol uit de hoek van het magazijn. Uit de winkel pakte hij wat batterijen. De brandbom had hij nodig om 'Groene Sprinkhaan' af te leiden. Maar wat daarna?
quote:Fine with meOp vrijdag 13 januari 2006 23:54 schreef Serendips het volgende:
[..]
Volgens mij is 'Wind, regen, zon en Maartje' zo wel af. Bovenstaande zinnen haal ik achteraf even weg, daar heb ik niks mee gedaan.
Misschien moeten we even verder gaan met ons oude verhaal en daar nog wat avontuur aan vast knopen...
.quote:Je mag ook een nieuw beginnetje maken...Op zaterdag 14 januari 2006 10:00 schreef WAT het volgende:
Vergeet niet dat nieuwkomers zich straks in een pagina's lang verhaal moeten inlezen als we met het oude verhaal doorgaan.
Of misschien heeft JAM weer een schitterend voorstel...
, waar en met wat gaan we verder?Ik wilde ook bij het vorige verhaal al wel meedoen, maar ik had steeds geen zin om het hele verhaal eerst te lezen.
Misschien zou er een maximum van een aantal stukjes per verhaal moeten komen?
quote:Het betere knip-en-plak werk.Op zaterdag 14 januari 2006 11:41 schreef Serendips het volgende:
[..]
Je mag ook een nieuw beginnetje maken...
Of misschien heeft JAM weer een schitterend voorstel...
.(...)
Je weet dat het niet goed met je gaat als je terwijl je slaapt in je dromen je bewustzijn verliest en als je weer bij zinnen bent je met je moeder aan een tafeltje in een McDonalds zit en: 'Mamma, het gaat niet zo goed met me. Volgens mij heb ik kanker', zegt.
Mijn moeder zegt ook nog het een en ander, maar daar herinner ik me niets meer van. Dat doet er ook niet zoveel toe, want het is mijn droom en niet de hare. Wat mijn moeder allemaal te beweren had doet er niet zoveel toe.
Als ik dan echt wakker word ben ik misselijk. Nu heb ik ook een hekel aan McDonalds en het eten dat ze daar serveren. Alleen de lucht ervan is voor mij al genoeg om te kokhalzen. Waarschijnlijk ben ik daarom misselijk, of ik heb darmkanker, dat kan ook.
Ik droom vaker over eten en altijd als ik over eten heb gedroomd ben word ik misselijk wakker, ook als het over eten gaat dat ik normaal erg smaak. Ik droomde een keer dat ik met mijn broer bij de Bijenkorf ging lunchen (iets wat ik ook met enige regelmaat doe) maar toen nam hij wel zo afschuwelijk veel te eten en dat werkte hij ook wel op zo'n zwijnachtige manier naar binnen, dat er genoeg reden was om misselijk wakker te worden.
Een keer droomde ik dat ik geronseld was door het Rode Leger en vond ik mijzelf in het ruim van een duikboot waar men gefrituurde walviskaak serveerde.
.HET SPOOR LOOPT NAAR: Bedum (GR).
quote:Daar woon ik nu enkele kilometers vandaan.Op zaterdag 14 januari 2006 20:24 schreef JAM het volgende:
Is men hier nu het spoor bijster?
[afbeelding].
HET SPOOR LOOPT NAAR: Bedum (GR).
(Iemand anders mag dan openen! )
(eindelijk, slotjes! 
)