Fok! verhalen topic

Saskia liep in een flink tempo weg met Maartje aan haar arm vastgehouden. 'Stil maar, ik breng je naar een veilige plaats.' Maartje zei niks. Ze trilde nog enorm. Haar benen voelden alsof zevan lood waren. Als Saskia er niet was geweest, dan was ze waarschijnlijk gewoon in elkaar gezakt.
'We zijn er, de lift komt zo.'
'NEE! Geen lift!' Maartje rukte zich los van Saskia, 'Geen lift... alsjeblieft...'
Maartje ging in een hoekje van de gallerei van de flat zitten en bleef de woorden herhalen. Saskia wist niet wat ze moest doen. Op één of andere manier moest Maartje naar binnen. Het moest. Binnen zou allen kunnen veranderen.

_{Zo, dat gaat hard hier als je even niet kijkt...
Ik bedoelde met mijn laatste post eigenlijk dat JAM een nieuw stukje voor het oude verhaal moest schrijven. Hij dicteert op deze manier de boel, terwijl hij nog geen enkele substantiele bijdrage heeft geleverd aan een van de twee verhalen...
Ik vind het wel jammer dat het oude verhaal niet afgemaakt wordt, het werd nl. steeds leuker. Misschien kan een modje de zaak splitsen...}

[ Bericht 1% gewijzigd door Serendips op 13-01-2006 00:47:43 (typo) ]

quote:

Op donderdag 12 januari 2006 23:18 schreef Serendips het volgende:
_{Zo, dat gaat hard hier als je even niet kijk...
Ik bedoelde met mijn laatste post eigenlijk dat JAM een nieuw stukje voor het oude verhaal moest schrijven. Hij dicteert op deze manier de boel, terwijl hij nog geen enkele substantiele bijdrage heeft geleverd aan een van de twee verhalen...
Ik vind het wel jammer dat het oude verhaal niet afgemaakt wordt, het nl. werd steeds leuker. Misschien kan een modje de zaak splitsen...}

Dat 'dicteren' is iets dat anderen voor hun rekening moeten nemen hoor. Maar ja, je hebt gelijk in ieder geval. Ik ga weer in een ander topic aanmodderen. Veel plezier en succes iedereen hier! .

Ganbatta ne!

quote:

Op donderdag 12 januari 2006 23:18 schreef Serendips het volgende:
_{Zo, dat gaat hard hier als je even niet kijkt...
Ik bedoelde met mijn laatste post eigenlijk dat JAM een nieuw stukje voor het oude verhaal moest schrijven. Hij dicteert op deze manier de boel, terwijl hij nog geen enkele substantiele bijdrage heeft geleverd aan een van de twee verhalen...
Ik vind het wel jammer dat het oude verhaal niet afgemaakt wordt, het werd nl. steeds leuker. Misschien kan een modje de zaak splitsen...}

_{Sorry dat ik maar een nieuw verhaal ben gestart .}

Saskia zag de ogen van Maartje groot worden. Ze wilde zich omdraaien, maar voordat ze ook maar iets kon bewegenwerd ze door Maartje al aan de kant gegooid. 'Jullie willen mij! Niet Saskia!' riep ze.
Saskia viel om en haar hoofd maakte een flinke klap tegen de vloer. Maartje sprong op en vloog de lift in, met razende woede. Saskia zag niks meer, maar heel vaag hoorde ze de schreeuwen van Maartje in de ligt en doffe dreunen. De liftdeuren gleden weer dicht, Maartje van de buitenwereld afsluitend en het geluid werd onhoorbaar.
Saskia probeerde op te staan, maar toen haar oren hard begonnen te suizen ging ze weer liggen. 'Maartje...', probeerde ze te roepen, maar die was al verdwenen. Er was niemand meer. De liftdeuren waren dicht.

quote:

Op vrijdag 13 januari 2006 11:55 schreef Tha_Erik het volgende:
_{Sorry dat ik maar een nieuw verhaal ben gestart .}

Dat geeft niet hoor. Je bent uiterst actief bezig geweest.
Mijn post was meer bedoeld als kritiek op een bepaald heerschap...

^{Ik zal straks ook eens een stukje proberen te schrijven.}

Maartje rende de volkomen lege parkeergarage in zodra de liftdeuren weer opengingen. Ze moest weg, ze wist niet meer waarom, maar ze moest vluchten. Vlak voordat ze bij de uitgang kwam reed een grote witte auto de parkeergarage binnen. Maartje bleef voor de auto staan. De bestuurder keek haar aan. Ze staarde verbijsterd terug. Ze was niet in staat om zich te bewegen.
Het plotselinge getoeter van de automobilist verstoorde Maartje in haar trance. Opeens werd ze zich weer bewust van haar omgeving en radeloos liet ze zich op de grond zakken. Wat gebeurde er toch allemaal met haar?
De bestuurder van de witte auto was inmiddels uitgestapt. 'Wat is hier allemaal aan de hand?' vroeg hij. Hij leek zeer geïrriteerd, maar Maartje voelde zich nog steeds niet in staat om antwoord te geven.
Hollende lichte voetstappen kwamen hun kant op rennen. 'Wacht maar meneer de Wit!' Het was Saskia. 'Ik zorg wel verder voor haar. Kunnen wij onze afspraak misschien naar morgen verzetten?'
De man leek even te twijfelen voordat hij antwoord gaf. 'Goed dan. Morgen dezelfde tijd.' Daarna stapte hij in zijn auto, reed snel achteruit en verdween uit het zicht.

Maartje voelde de mist in haar hoofd wegtrekken. Het leek alsof de wolken, die zich in haar schedel bevonden, zich omzetten tot regen en alle onduidelijkheid deden wegvloeien. De rukwinden in haar hoofd maakten dat alles weer heel helder werd en haar gedachten opnieuw gegroepeerd werden. Ze wist nu weer waar ze was en wat ze hier deed. Saskia liet haar hand los. 'Laat maar Saskia, het is nu weer over'. 'Ja, heb je het nu weer gehad voor vandaag?', vroeg Saskia. 'Dan was het toch een goede sessie'.
'Ik ga nu naar huis, ik ga alles van vandaag opschrijven. Dat adviseerden ze vandaag tijdens de groepstherapie'. Het helpt je je omgeving te accepteren'. Saskia knikte begrijpend. 'Dat klopt. Weet je zeker dat je vandaag geen aanval meer krijgt, dan kan ik je met een gerust hart alleen naar huis laten gaan'. Maartje knipte langzaam met haar ogen ten teken dat het goed was en gaf Saskia een klopje tegen haar arm. 'Genoeg voor vandaag, bedankt weer!'
Maartje draaide zich om richting de uitgang van de parkeergarage en liep langs de slagboom naar boven richting de begane grond. Buiten aangekomen merkte ze dat het weer niet meer zo mooi was als 's middags, het drupte een beetje en de wind waaide onaangenaam door de stad. Maartje stak het grasveldje over en liep in snelle tred naar de bushalte. De bus zou over vijf minuten komen, dus ze moest opschieten.
Ze draaide zich nog een keertje om naar het gebouw. Het groen-witte logo blonk op het dak van het gebouw in de laatste zonnestralen die de wolken op dit moment verdrongen. Daar binnen zat haar redmiddel en haar naam was Saskia. Na vijf jaar binnen zitten had ze gedacht verloren te zijn, maar haar psycholoog Saskia had het een naam gegeven. 'Agorafobie, pleinvrees, straatangst'. Dat was alles en het was nog te behandelen ook. Ze keek nog een keer achterom. 'Vreestaete Psychiatrisch Centrum', stond in grote witte letters op het flatgebouw.
Het begon nu echt hard te regenen en de wind rukte aan Maartje's lange jas. Het deerde Maartje helemaal niets, de wind en regen waren uit haar hoofd. Het was haar allemaal duidelijk. 'Na regen komt zonneschijn', mompelde ze in zichzelf en daar kwam lijn 14 de hoek om, om haar naar huis te brengen.

quote:

Op vrijdag 13 januari 2006 20:40 schreef Biancavia het volgende:
Kunnen wij onze afspraak misschien naar morgen verzetten?'
De man leek even te twijfelen voordat hij antwoord gaf. 'Goed dan. Morgen dezelfde tijd.' Daarna stapte hij in zijn auto, reed snel achteruit en verdween uit het zicht.

Volgens mij is 'Wind, regen, zon en Maartje' zo wel af. Bovenstaande zinnen haal ik achteraf even weg, daar heb ik niks mee gedaan.
Misschien moeten we even verder gaan met ons oude verhaal en daar nog wat avontuur aan vast knopen...

quote:

Op maandag 9 januari 2006 22:42 schreef Ancient het volgende:
"Hey, wat doe jij hier!" riep Rode Mier uit, terwijl hij van schrik het kauwgompje in zijn mond inslok. "Groene ..ugh...Sprin..uchuchuch...aan, ass...uch....stentie vereist...uch....uchh...uchhh, snel."
Van dit moment nam Menno gebruik. Hij sprong naar voren en gaf de nachtwaker een elleboog tegen zijn hoofd. Even later lag 'Rode Mier' bewusteloos op de grond.
Menno kwam alweer in tweestrijd. De nachtwaker had hem gezien en 'Groene Sprinkhaan' kwam er nu ook aan. Hij moest ook nog de kluis openen en het geld meenemen.
Menno nam een besluit. Hij liep naar de winkel en pakte een stel rubberen handschoenen en trok die snel aan. Nu moest hij toch wel even slikken. Hij liep terug naar het magazijn en pakte de boormachine weer. Menno deed zijn ogen even dicht en stak toen de sneldraaiende boor in het sappige, rode vlees van de man.
Met nog maar weinig tijd over, 'Groene Sprinkhaan' kon nooit zo ver weg zijn, pakte Menno het staalwol uit de hoek van het magazijn. Uit de winkel pakte hij wat batterijen. De brandbom had hij nodig om 'Groene Sprinkhaan' af te leiden. Maar wat daarna?

_{Hier waren we gebleven.}

quote:

Op vrijdag 13 januari 2006 23:54 schreef Serendips het volgende:

[..]

Volgens mij is 'Wind, regen, zon en Maartje' zo wel af. Bovenstaande zinnen haal ik achteraf even weg, daar heb ik niks mee gedaan.
Misschien moeten we even verder gaan met ons oude verhaal en daar nog wat avontuur aan vast knopen...

Fine with me .

Vergeet niet dat nieuwkomers zich straks in een pagina's lang verhaal moeten inlezen als we met het oude verhaal doorgaan.

quote:

Op zaterdag 14 januari 2006 10:00 schreef WAT het volgende:
Vergeet niet dat nieuwkomers zich straks in een pagina's lang verhaal moeten inlezen als we met het oude verhaal doorgaan.

Je mag ook een nieuw beginnetje maken...

_{Of misschien heeft JAM weer een schitterend voorstel...}

Ik snap er de ballen niet meer van , waar en met wat gaan we verder?

Ik stel voor dat er iemand een einde schrijft aan het eerste verhaal en dat er dan weer een nieuw verhaal gestart wordt...
Ik wilde ook bij het vorige verhaal al wel meedoen, maar ik had steeds geen zin om het hele verhaal eerst te lezen.

Misschien zou er een maximum van een aantal stukjes per verhaal moeten komen?

quote:

Op zaterdag 14 januari 2006 11:41 schreef Serendips het volgende:

[..]

Je mag ook een nieuw beginnetje maken...

_{Of misschien heeft JAM weer een schitterend voorstel...}

Het betere knip-en-plak werk. .


(...)

Je weet dat het niet goed met je gaat als je terwijl je slaapt in je dromen je bewustzijn verliest en als je weer bij zinnen bent je met je moeder aan een tafeltje in een McDonalds zit en: 'Mamma, het gaat niet zo goed met me. Volgens mij heb ik kanker', zegt.
Mijn moeder zegt ook nog het een en ander, maar daar herinner ik me niets meer van. Dat doet er ook niet zoveel toe, want het is mijn droom en niet de hare. Wat mijn moeder allemaal te beweren had doet er niet zoveel toe.
Als ik dan echt wakker word ben ik misselijk. Nu heb ik ook een hekel aan McDonalds en het eten dat ze daar serveren. Alleen de lucht ervan is voor mij al genoeg om te kokhalzen. Waarschijnlijk ben ik daarom misselijk, of ik heb darmkanker, dat kan ook.
Ik droom vaker over eten en altijd als ik over eten heb gedroomd ben word ik misselijk wakker, ook als het over eten gaat dat ik normaal erg smaak. Ik droomde een keer dat ik met mijn broer bij de Bijenkorf ging lunchen (iets wat ik ook met enige regelmaat doe) maar toen nam hij wel zo afschuwelijk veel te eten en dat werkte hij ook wel op zo'n zwijnachtige manier naar binnen, dat er genoeg reden was om misselijk wakker te worden.
Een keer droomde ik dat ik geronseld was door het Rode Leger en vond ik mijzelf in het ruim van een duikboot waar men gefrituurde walviskaak serveerde.

_{Is men hier nu het spoor bijster?}

.

HET SPOOR LOOPT NAAR: Bedum (GR).

quote:

Op zaterdag 14 januari 2006 20:24 schreef JAM het volgende:
_{Is men hier nu het spoor bijster?}

[afbeelding].

HET SPOOR LOOPT NAAR: Bedum (GR).

Daar woon ik nu enkele kilometers vandaan.

En ik wil hem wel sluiten (eindelijk, slotjes! )