LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Het Fok! verhalen topic?
Welkom bij het Fok!verhalen topic. In dit topic is het de bedoeling dat we samen een verhaal schrijven. Zo kan iedereen zijn eigen stijlen mengen in één (kort) verhaal, en het wordt vast een leuk verhaal. Ik wil nog wel even zeggen dat er het liefst niet gelet moet worden op spelfouten (behalve in extreme mate ) zoals d en dt en dergelijks. Post lekker mee en blijf bij het onderwerp.
De bedoeling
De bedoeling is dat we samen een verhaal creëren. Iedereen schrijft één alinea per keer en iedereen kan het verhaal zijn eigen draai geven. Belangrijk is wel dat je moet letten op de andere posts, zodat je niet opeens met een heel ander verhaal begint. Houdt je dus aan wat iemand anders heeft gezegd (dus niet opeens het gesprek op een boot in de zee verhuizen naar een gesprek in de alpen waardoor het verhaal niet meer klopt.).
Maar er moet toch iets veranderen in het verhaal om het goed te laten lopen met wat ik in gedachten heb
Dit kan natuurlijk. Ik zeg een voorbeeld: Iemand met blond haar kan beter rood haar hebben omdat dit staat voor speelser gedrag. Dan noteer je dat zo:
Ook moeten het geen belangrijke veranderingen zijn. Als dit voorbeeld in een tijd speelt dat Hitler aan de macht is en de jongen is een voorbeeld voor de Ariërs in Nederland (bijvoorbeeld) dan klopt het verhaal niet meer als je het veranderd in rood haar.
Verder nog iets?
Volgens mij niet, veel plezier met het schrijven.
Welkom bij het Fok!verhalen topic. In dit topic is het de bedoeling dat we samen een verhaal schrijven. Zo kan iedereen zijn eigen stijlen mengen in één (kort) verhaal, en het wordt vast een leuk verhaal. Ik wil nog wel even zeggen dat er het liefst niet gelet moet worden op spelfouten (behalve in extreme mate ) zoals d en dt en dergelijks. Post lekker mee en blijf bij het onderwerp.
Zo kan iedereen zijn eigen stijlen mengen in één (kort) verhaal, en het wordt vast een leuk verhaal. Ik wil nog wel even zeggen dat er het liefst niet gelet moet worden op spelfouten (behalve in extreme mate ) zoals d en dt en dergelijks. Post lekker mee en blijf bij het onderwerp.De bedoeling
De bedoeling is dat we samen een verhaal creëren. Iedereen schrijft één alinea per keer en iedereen kan het verhaal zijn eigen draai geven. Belangrijk is wel dat je moet letten op de andere posts, zodat je niet opeens met een heel ander verhaal begint. Houdt je dus aan wat iemand anders heeft gezegd (dus niet opeens het gesprek op een boot in de zee verhuizen naar een gesprek in de alpen waardoor het verhaal niet meer klopt.).
Maar er moet toch iets veranderen in het verhaal om het goed te laten lopen met wat ik in gedachten heb
Dit kan natuurlijk. Ik zeg een voorbeeld: Iemand met blond haar kan beter rood haar hebben omdat dit staat voor speelser gedrag. Dan noteer je dat zo:
Zet de reden waarom je het wilt veranderen tussen blokhaken. Ga ook gewoon verder met het verhaal, zodat je geen nieuwe post maakt om deze verandering te zeggen en een andere post om iets met de verandering te doen. Dus gewoon in dezelfde post doorschrijven.quote:Quote user:
De jongen met het goudblonde haar lachte en zei De jongen met het rode haar lachte en zei [stereotype rood haar: speels en wilder gedrag]
Ook moeten het geen belangrijke veranderingen zijn. Als dit voorbeeld in een tijd speelt dat Hitler aan de macht is en de jongen is een voorbeeld voor de Ariërs in Nederland (bijvoorbeeld) dan klopt het verhaal niet meer als je het veranderd in rood haar.
Verder nog iets?
Volgens mij niet, veel plezier met het schrijven.
Een onbewuste herfstdag
Voor het rijtjeshuis stond een kanariegele Volkswagen Golf geparkeerd. Op het dak van de auto lagen gele en rood gekleurde bladeren, die van de kastanjeboom in de tuin af waren gewaaid. Het schemerlicht loerde stiekem via de vitrages naar binnen. Er was niemand in de huiskamer. Het lamplicht scheen op de door nicotine gekleurde wanden. In de vensterbank stond een verwelkte geranium. Zelfs de anders altijd zo glanzende Victoriaanse tafel leek dof bij het licht. Kaarsvet van de brandende kaars druppelde op de tafel. Dichtbij de rand lag een envelop met een zwarte rand eromheen. De stilte in de kamer werd verbroken door geluid. Vanuit het plafond kwam geschreeuw en gekreun.
Voor het rijtjeshuis stond een kanariegele Volkswagen Golf geparkeerd. Op het dak van de auto lagen gele en rood gekleurde bladeren, die van de kastanjeboom in de tuin af waren gewaaid. Het schemerlicht loerde stiekem via de vitrages naar binnen. Er was niemand in de huiskamer. Het lamplicht scheen op de door nicotine gekleurde wanden. In de vensterbank stond een verwelkte geranium. Zelfs de anders altijd zo glanzende Victoriaanse tafel leek dof bij het licht. Kaarsvet van de brandende kaars druppelde op de tafel. Dichtbij de rand lag een envelop met een zwarte rand eromheen. De stilte in de kamer werd verbroken door geluid. Vanuit het plafond kwam geschreeuw en gekreun.
Menno sjokte de kamer weer binnen en keek glazig van de envelop op de tafel naar het lege glas in zijn beide handen. Traag zette hij het glas aan zijn gebarsten lippen en boog zijn hoofd naar achteren. Nog steeds leeg. Het drong vaag tot hem door dat hij al drie maal eerder geprobeerd had de laatste druppels whiskey uit het glas te krijgen. Hij glimlachte om zijn eigen vergeetachtigheid. Met uiterste concentratie werd het glas op de tafel gezet, waarna hij het nog een klein zetje gaf zodat het op zeker van de rand naar het midden van de tafel gleed. Beheerst nam hij de envelop van tafel en ging zitten in de vaalgroene fouteuil. Zijn vingers openden de envelop onbeholpen en met enige tegenzin. Ook voor de derde keer. Dat zou ze grappig hebben gevonden. De brief ontvouwde bijna mechanisch in zijn trillende handen terwijl hij naar de prachtige gothische letters keek die genadeloos haar naam steeds weer spelden, nooit veranderden in de naam van een ander. Van iemand die er niet toe deed. Langzaam knikte hij en zijn hoofd viel traag achterover tegen de velours kussens. "Nu begint het pas echt", fluisterde hij tegen niets in het bijzonder. De kaars flakkerde in de tocht en boven klonken duidelijk de geluiden van een liefdesspel. God, wat had ze dat altijd grappig gevonden. Menno vond het net zo vervelend en genant als altijd, maar vanavond leek zijn wereld stil te staan en zelfs zijn immer neukende bovenburen konden daar niets aan veranderen.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Het was op vakantie gebeurd. Een auto had haar geraakt. Ze had altijd gezegd dat als ze ooit doodging, ze wou dat het gebeurde als de zon scheen en de vogels vrolijk fluitten. Ze had altijd haar zin gekregen. Ook hier zelfs in. Je kon ook niets anders doen dan haar zin geven, vooral als ze haar ogen versperde en je op de zieligste manier aankeek. Daar was ze altijd heel goed in geweest. Hij rilde. Niet door de kou, maar door de gedachtes aan haar. Hij mistte haar, maar hij kon de dood nog steeds niet omvatten. Het huis was stil zonder haar.
Herfstlicht gefilterd door de rode en gele bladerden danste op zijn gezicht. Menno kreunde gefrustreerd, hij wilde verder slapen in een slaap die deed wat de drank niet was gelukt: vergeten. Hij probeerde iets overeind te gaan zitten en smakte met zijn kurkdroge mond. De stoel was de meest belabberde slaapplek sinds jaren. Vandaag werd hij verwacht bij haar ouders, een onwelkom moment waar zijn hele wezen tegen leek te protesteren. Haar ouders hadden nooit hun relatie goedgekeurd. Ze hadden eigenlijk nooit iets van Fleur goedgekeurd. Ze hadden in wezen Fleur nooit goedgekeurd. De dochter die deed waar ze zin in had was de afgelopen twee jaar een doorn in hun ogen geweest. Stijf en met een bonkende koppijn kwam Menno overeind en liep naar het raam om de frisse herfstlucht de kamer in te laten stromen. Zijn auto stond er roerloos bij, versierd door het prachtige najaar.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Veel animo.
Ik heb ook wat geschreven maar ik weet niet of dit door de keuring heenkomt:
Menno zuchte en pakte de playboy van de tafel en begon er in te bladeren. 'Wat een lekkere wijven allemaal' dacht hij terwijl hij een tent opzette in zijn veels te strakke onderbroek. 'Veel beter dan Fleur!' Hij glimlachte en besefte dat hij haar nooit echt had gemist. Alleen die confrontatie met haar ouders, tsja... Hij scheurde de poster, die in het midden van het blad zat, eruit en plakte deze op de spiegel in de badkamer, waarna hij zich ontdeed van al zijn kleren. Hij nam zijn slappe soepstengel in zijn ruwe arbeidershanden en begon de huid zachtjes te strelen. 'Heen en weer, op en neer' mompelde hij zachtjes terwijl hij voelde dat zijn soepstengel langzaam veranderde in een stokbrood van ongekende kwaliteit. 'Jij wil vast wel een harde paal in je kontje!' schreeuwde hij naar de blonde naakte schone op de Playboy poster, die jammer genoeg niks terugzei. Woest rukkend en met een pijnlijke grimas op zijn gezicht spoot hij al zijn lauwe but over zijn ruwe arbeidershanden en een deel in de smerige wasbak, die al weken niet was schoongemaakt en waar oude resten but nog zichtbaar waren aan de rand van het afvoerputje. Menno wreef het resterende but in zijn gezicht en begon onbedaarlijk hard te lachen toen hij besefte waar hij mee bezig was. Hij pakte een handdoek en veegde het but en zweet van zijn lichaam, waarna hij zijn kleren weer aantrok en zich naar de keuken begaf om een koud witbiertje voor zichzelf in te schenken. Dat had hij wel verdiend. Net toen hij de koelkast open deed, ging de telefoon...
Ik heb ook wat geschreven maar ik weet niet of dit door de keuring heenkomt:
Menno zuchte en pakte de playboy van de tafel en begon er in te bladeren. 'Wat een lekkere wijven allemaal' dacht hij terwijl hij een tent opzette in zijn veels te strakke onderbroek. 'Veel beter dan Fleur!' Hij glimlachte en besefte dat hij haar nooit echt had gemist. Alleen die confrontatie met haar ouders, tsja... Hij scheurde de poster, die in het midden van het blad zat, eruit en plakte deze op de spiegel in de badkamer, waarna hij zich ontdeed van al zijn kleren. Hij nam zijn slappe soepstengel in zijn ruwe arbeidershanden en begon de huid zachtjes te strelen. 'Heen en weer, op en neer' mompelde hij zachtjes terwijl hij voelde dat zijn soepstengel langzaam veranderde in een stokbrood van ongekende kwaliteit. 'Jij wil vast wel een harde paal in je kontje!' schreeuwde hij naar de blonde naakte schone op de Playboy poster, die jammer genoeg niks terugzei. Woest rukkend en met een pijnlijke grimas op zijn gezicht spoot hij al zijn lauwe but over zijn ruwe arbeidershanden en een deel in de smerige wasbak, die al weken niet was schoongemaakt en waar oude resten but nog zichtbaar waren aan de rand van het afvoerputje. Menno wreef het resterende but in zijn gezicht en begon onbedaarlijk hard te lachen toen hij besefte waar hij mee bezig was. Hij pakte een handdoek en veegde het but en zweet van zijn lichaam, waarna hij zijn kleren weer aantrok en zich naar de keuken begaf om een koud witbiertje voor zichzelf in te schenken. Dat had hij wel verdiend. Net toen hij de koelkast open deed, ging de telefoon...
Typisch.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
'Met meneer van het Ven, van boven, gaat het? We hoorden U schreeuwen, en we vroegen ons af of alles goed ging. Het is natuurlijk een moeilijke tijd, met de dood van uw vrouw. Als we iets voor U kunnen doen, zeg het maar.'
Menno haalde de telefoon van zijn oor en luisterde. Hij hoorde zijn bovenburen inderdaad niet meer.
'Uuh.....het gaat wel hoor. Het is gewoon moeilijk, ik mis haar enorm. Bedankt voor uw medeleven.'
Hij loog tegen zijn buurman, hij moest wel. Als iemand zou ontdekken dat hij het alleen had gedaan om het geld, dan zou alles mislopen.
'Tot later, buurman, het gaat je goed.'
De woorden van meneer van het Ven klonken hol. Stel dat iemand het wist. Dat het geen ongeluk was geweest. Er waren gelukkig geen getuigen. Toch? Niemand in de buurt.
Hij begon nu wel aan zichzelf te twijfelen. Hij had goed uitgekeken dat niemand hem had gezien. Maar zeker weten deed hij niet.
Menno haalde de telefoon van zijn oor en luisterde. Hij hoorde zijn bovenburen inderdaad niet meer.
'Uuh.....het gaat wel hoor. Het is gewoon moeilijk, ik mis haar enorm. Bedankt voor uw medeleven.'
Hij loog tegen zijn buurman, hij moest wel. Als iemand zou ontdekken dat hij het alleen had gedaan om het geld, dan zou alles mislopen.
'Tot later, buurman, het gaat je goed.'
De woorden van meneer van het Ven klonken hol. Stel dat iemand het wist. Dat het geen ongeluk was geweest. Er waren gelukkig geen getuigen. Toch? Niemand in de buurt.
Hij begon nu wel aan zichzelf te twijfelen. Hij had goed uitgekeken dat niemand hem had gezien. Maar zeker weten deed hij niet.
'Nee!', zei Menno streng tegen zichzelf, 'Onzekerheid is de grootste zwakte van de mens' Hij kon het zichzelf niet veroorloven om nu zijn hoofd op hol te laten slaan. Voor altijd moest dit geheim bij hem blijven, en bij hem alleen. Wie had gedacht dat liegen tegen haar ouders uiteindelijk op z'n geweten ging spelen. De begrafenis was over een paar dagen. Nog een paar dagen huilen in openbaar, nog een paar dagen liegen tegen de wereld. Daarna zou Menno kunnen verdwijnen. Diep van binnen wist hij dat dat ook geen oplossing was.Het zou hem verdacht doen lijken in een zaak waar nog niks verdachts aan was. 'Het was een ongeluk', zei Menno tegen zichzelf met een schorre stem, 'Niets meer dan een ongeluk.' Als hij het maar vaak genoeg zei, dan zou iedereen hem gaan geloven. Misschien hij zelf nog wel.
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
Sigaretten, hij had sigaretten nodig om tot rust te komen. Hij hees zichzelf in zijn joggingpak. 'Zou de avondwinkel nog open zijn?' mompelde hij in zichzelf. Hij trok de deur achter zich dicht. Het was fris buiten, maar nog warm voor de tijd van het jaar. Bladeren stoven over de weg. In de verte zag hij de koplampen van een auto aanspringen, maar verder was er niemand op straat.
De avondwinkel was nog open. Snel kocht hij een pakje Malboro light en buiten trok hij meteen een sigaret eruit en legde deze tussen zijn vingers. Er kwam een auto aanrijden die stopte voor de avondwinkel. Schelle koplampen verblindde Menno.
De avondwinkel was nog open. Snel kocht hij een pakje Malboro light en buiten trok hij meteen een sigaret eruit en legde deze tussen zijn vingers. Er kwam een auto aanrijden die stopte voor de avondwinkel. Schelle koplampen verblindde Menno.
Menno nam een trekje aan z'n sigaret, terwijl hij naar de koplampen staarde met half dichtgeknepen ogen. Hij hoorde een raampje opengaan. 'Ik weet alles', zei een zware mannenstem. Het raampje werd weer dichtgedraaid en Mennozag dat de auto weer weg begon te rijden. Het angstzweet liep langs zijn rug naar beneden. Wie was die man en wat wist hij? Hoeveel van zjin duistere verleden kwam er nu naar boven? Menno liep gehaast terug naar huis.
Echt een leuk topic!
Echt een leuk topic!
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
Met moeite wist hij de deur te openen. Buiten adem zeeg hij tegen de deur aan nadat hij de deur gesloten had. Het was opeens erg koud in huis. Hij trilde helemaal. Zijn jas viel op de grond, maar hij had de moed niet om hem op te hangen. Er klonk een muziekje uit zijn broekzak. Hij deed er lang over om eracher te komen wat het muziekje was, maar hij wurmde zijn mobiel uit de trainingsbroek en drukte op het groene knopje. Zijn stem trilde.
'Me...me...met Men...no', wist hij uit te brengen.
De stem aan de andere kent had hij eerder gehoord, uit de auto.
'Ik weet wat je hebt gedaan. Je moet een klus voor me opknappen, anders stap ik naar de politie. Kom over een half uur naar de bushalte in de Radarweg.'
'Me...me...met Men...no', wist hij uit te brengen.
De stem aan de andere kent had hij eerder gehoord, uit de auto.
'Ik weet wat je hebt gedaan. Je moet een klus voor me opknappen, anders stap ik naar de politie. Kom over een half uur naar de bushalte in de Radarweg.'
Menno bleef met de telefoon aan zijn oor staan. Hij was verstijfd van schrik. Waarom bleef die man hem achtervolgen. had hij iets te maken met Fleur, of met één van zijn vorige slachtoffers. Menno overwoog zijn mogelijkheden. Als hij niet zou gaan dan zou hij moeten vluchten. De man was vast niet van plan om Menno ongestrafd te laten lopen. Maar als Menno zou gaan dan kon er vanalles gebeuren. Misschien loopt het goed af, dacht hij bij zichzelf. Zelf wist hij dat het niet goed kon aflopen. Hij besloot om te gaan. Gewapend. Enkele minuten later sloot hij de deur weer achter zich. Met een bijna zelfverzekerd gevoel begon Menno aan de tocht naar de Radarweg. Het wapen drukte hard tegen zijn onderrug aan.
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
Aan het eind van de straat zag hij de bus van de bushalte vertrekken. Er stonden geen mensen bij de bushalte, ze waren al ingestapt of misschien er nooit geweest. Aan de overkant van de straat reed een auto door een plas water.
Hij leunde tegen de bushalte aan, zo kon hij goed zien of er een auto aankwam. Met zijn hand voelde hij of zijn revolver er nog zat. Hij staarde weer de verte in. De koplampen, die hem al eerder verblindde, kwamen nu zijn kant op. De grijsblauwe Audi stopte voor de bushalte. Een stem zei door het raam: 'Stap achter in, stel geen vragen, maak geen herrie.' Het was de stem van de man aan de telefoon. Maar hij had het gevoel alsof hij hem al eerder eens had gehoord, dat hij de stem kende.
Hij trok de deur open en stapte in. Tussen de bestuurder en hem zat een plaat met geblindeerd glas, zodat hij niet kon zien met wie hij praatte.
Hij leunde tegen de bushalte aan, zo kon hij goed zien of er een auto aankwam. Met zijn hand voelde hij of zijn revolver er nog zat. Hij staarde weer de verte in. De koplampen, die hem al eerder verblindde, kwamen nu zijn kant op. De grijsblauwe Audi stopte voor de bushalte. Een stem zei door het raam: 'Stap achter in, stel geen vragen, maak geen herrie.' Het was de stem van de man aan de telefoon. Maar hij had het gevoel alsof hij hem al eerder eens had gehoord, dat hij de stem kende.
Hij trok de deur open en stapte in. Tussen de bestuurder en hem zat een plaat met geblindeerd glas, zodat hij niet kon zien met wie hij praatte.
In de spiegeling van het glas voor hem zag hij de bushalte steeds kleiner worden. De reeks met lantaarnpalen hield op gegeven moment op en het werd aardedonker rond de auto. Menno realiseerde zich dat de auto inmiddels buiten de stad reed en koers zette richting de snelweg.
Menno vermande zich en besloot dat als het slecht met hem mocht aflopen dat hij toch wilde weten met wie hij van doen had gehad. 'Wie ben je en wat moet je van me?', zei hij op krachtige toon in de richting van het geblindeerde glas. 'Zwijg!', klonk het van de andere kant van het glas. Menno had aan dit ene woord genoeg om te horen dat dit niet de stem was van de man achter het stuur. Er moest zich dus ook iemand op de passagiersstoel bevinden. Deze gedachte was nog niet door zijn hoofd heen geschoten of de auto werd stopgezet vlakbij de op- en afrit van de snelweg. Hij herkende de grote parkeerplaats waar Fleur talloze malen haar Fiatje moest hebben geparkeerd om over te stappen in de luxere wagen van Paul, een collega waarmee ze carpoolde.
Menno's gedachten werden wreed verstoord toen het portier opeens werd opengerukt. Hij zag een kleine vrouw staan, die helemaal in het zwart was gehuld en een klein, zwart, blinkend revolvertje op hem richtte. 'Draai je om!', beval ze hem. Braaf deed Menno wat hem opgedragen was. 'Handen op je rug!'. Ook dit commando volgde hij meteen op. Hij voelde een metalen voorwerp langs z'n polsen glijden en begreep dat hij gehandboeid werd. Vrijwel onmiddellijk hierop werd hem het zicht op de parkeerplaats ontnomen door een zwarte lap stof die strak voor z'n ogen werd gespannen en met ruwe hand achter z'n hoofd werd vastgeknoopt. Stilletjes moest hij lachen om de kordaatheid van het kleine vrouwtje. Zijn angst was nu vrijwel helemaal verdwenen. Met een harde klap werd de autodeur dichtgeslagen.
De zware motor van de auto werd weer in werking gezet en Menno voelde dat ze de parkeerplaats afreden. De auto versnelde terwijl hij de oprit van de snelweg onder het voertuig voelde wegglijden.
[ Bericht 1% gewijzigd door Serendips op 02-12-2005 21:29:29 ]
Menno vermande zich en besloot dat als het slecht met hem mocht aflopen dat hij toch wilde weten met wie hij van doen had gehad. 'Wie ben je en wat moet je van me?', zei hij op krachtige toon in de richting van het geblindeerde glas. 'Zwijg!', klonk het van de andere kant van het glas. Menno had aan dit ene woord genoeg om te horen dat dit niet de stem was van de man achter het stuur. Er moest zich dus ook iemand op de passagiersstoel bevinden. Deze gedachte was nog niet door zijn hoofd heen geschoten of de auto werd stopgezet vlakbij de op- en afrit van de snelweg. Hij herkende de grote parkeerplaats waar Fleur talloze malen haar Fiatje moest hebben geparkeerd om over te stappen in de luxere wagen van Paul, een collega waarmee ze carpoolde.
Menno's gedachten werden wreed verstoord toen het portier opeens werd opengerukt. Hij zag een kleine vrouw staan, die helemaal in het zwart was gehuld en een klein, zwart, blinkend revolvertje op hem richtte. 'Draai je om!', beval ze hem. Braaf deed Menno wat hem opgedragen was. 'Handen op je rug!'. Ook dit commando volgde hij meteen op. Hij voelde een metalen voorwerp langs z'n polsen glijden en begreep dat hij gehandboeid werd. Vrijwel onmiddellijk hierop werd hem het zicht op de parkeerplaats ontnomen door een zwarte lap stof die strak voor z'n ogen werd gespannen en met ruwe hand achter z'n hoofd werd vastgeknoopt. Stilletjes moest hij lachen om de kordaatheid van het kleine vrouwtje. Zijn angst was nu vrijwel helemaal verdwenen. Met een harde klap werd de autodeur dichtgeslagen.
De zware motor van de auto werd weer in werking gezet en Menno voelde dat ze de parkeerplaats afreden. De auto versnelde terwijl hij de oprit van de snelweg onder het voertuig voelde wegglijden.
[ Bericht 1% gewijzigd door Serendips op 02-12-2005 21:29:29 ]
I don't like your jerk-off name. I don't like your jerk-off face. I don't like your jerk-off behavior, and I don't like you, jerk-off. Do I make myself clear?
Schopje!
I don't like your jerk-off name. I don't like your jerk-off face. I don't like your jerk-off behavior, and I don't like you, jerk-off. Do I make myself clear?
Hoe het kwam dat de vrouw zijn revolver niet had opgemerkt, wat nog steeds in zijn rug drukte. Alles wat Menno kon doen was afwachten. De geluiden van de auto waren eentonig. We zijn vast op een snelweg, dacht Menno. Er was geen kans op ontsnapping. Tenminste, nog niet. De handboeien zorgen ervoor dat zijn vingers gingen tintelen. Hij probeerde met zijn polsen te draaien, maar toen dat toch wel pijnlijk was hield hij er maar mee op. Nog steeds reed de auto met een grote snelheid over de weg. Het zal rond dit tijdstip wel rustig zijn op de weg. Afwachten, rustig blijven zitten. Mijn tijd komt nog, dacht Menno. Hij probeerde zijn gedachtes te focussen op wat er kon komen.
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
De auto stopte en het portier ging weer open. Hij hoorde de stem van de vrouw weer, maar het was niet duidelijk of ze nu tegen hem praatte of tegen iemand die voorin de auto zat. ".........overval. Neem het geld mee naar de hoek van de Laurierstraat." Ze schudde zijn arm even. Het was duidelijk dat ze tegen hem praatte. "Probeer niet weg te rennen, we zullen je vinden."
Een scherpe pijn kwam uit zijn arm. Een naald werd in zijn aderen gestoken. Hij had het verhaal wel eens eerder gehoord van collega's, dat ze een zendertje in hun bloed kregen zodat ze altijd gevonden konden worden.
"Hier heb je een wapen, je kent de codes zelf, neem minstens 50.000 mee of anders zullen we jouw alsnog verraden bij de politie." Je kent de codes zelf? Wat bedoelde ze daarmee? Zijn blinddoek werd van zijn hoofd afgehaald. Hij stapte uit. Hij stond voor zijn eigen electronicawinkel, die hij begonnen was met Fleur.
Ik had helemaal niet door dat er al eerder een reply was gekomen, wat leuk
Een scherpe pijn kwam uit zijn arm. Een naald werd in zijn aderen gestoken. Hij had het verhaal wel eens eerder gehoord van collega's, dat ze een zendertje in hun bloed kregen zodat ze altijd gevonden konden worden.
"Hier heb je een wapen, je kent de codes zelf, neem minstens 50.000 mee of anders zullen we jouw alsnog verraden bij de politie." Je kent de codes zelf? Wat bedoelde ze daarmee? Zijn blinddoek werd van zijn hoofd afgehaald. Hij stapte uit. Hij stond voor zijn eigen electronicawinkel, die hij begonnen was met Fleur.
Ik had helemaal niet door dat er al eerder een reply was gekomen, wat leuk
Voordat Menno met zijn ogen had kunnen knipperen was de vrouw weer ingestapt en zag hij de Audi de hoek omscheuren. Hij draaide zich om en keek in de etalage van de electronicazaak, die tot een half jaar geleden van hem was geweest. Er sprongen bijna tranen in zijn ogen bij de gedachten aan de moeilijke tijd die hij hier beleefd had. Alle inspanningen en alle ellende voor niets. Uiteindelijk had de rechter hem failliet verklaard. Menno was er van overtuigd dat dat faillissement de oorzaak was van alles; van de ruzie met z'n ouders, van zijn huwelijksproblemen en uiteindelijk ook van de ontrouw van Fleur...
Het opzetten van een plotselinge rukwind schudde hem wakker. Herfstbladeren vlogen om Menno's oren. Het zag er naar uit dat het wel eens heel hard zou gaan kunnen regenen.
Eerst had hij er nog alles voor over gehad om de sporen uit z'n verleden uit te kunnen wissen. Hij had echter nooit gedacht dat hij zou moeten inbreken in zijn eigen zaak. 'Ach', dacht hij, als dat is wat ik moet doen, dan moet het maar...
Hij wist wel een manier om binnen te komen. Vlug liep hij het steegje naast de winkel in. Aangekomen bij de muur die om het plaatsje achter winkel stond, bedacht hij zich. Hij kon nu nog terug...De plotselinge komst van een fikse regenbui nam de twijfels weg. Hij had geen zin om buiten doornat te worden. Menno plaatste zijn handen op de muur, zwaaide zijn voeten omhoog en probeerde met de zolen van z'n schoenen greep te krijgen op de bakstenen. Na enige acrobatentoeren zat hij op de muur. Vlug sprong hij er aan de andere kant weer van af. Hij wilde natuurlijk niet gepakt worden nog voordat hij binnen was. Zo, dat was de eerste stap...
[ Bericht 0% gewijzigd door Serendips op 07-12-2005 21:41:29 ]
Het opzetten van een plotselinge rukwind schudde hem wakker. Herfstbladeren vlogen om Menno's oren. Het zag er naar uit dat het wel eens heel hard zou gaan kunnen regenen.
Eerst had hij er nog alles voor over gehad om de sporen uit z'n verleden uit te kunnen wissen. Hij had echter nooit gedacht dat hij zou moeten inbreken in zijn eigen zaak. 'Ach', dacht hij, als dat is wat ik moet doen, dan moet het maar...
Hij wist wel een manier om binnen te komen. Vlug liep hij het steegje naast de winkel in. Aangekomen bij de muur die om het plaatsje achter winkel stond, bedacht hij zich. Hij kon nu nog terug...De plotselinge komst van een fikse regenbui nam de twijfels weg. Hij had geen zin om buiten doornat te worden. Menno plaatste zijn handen op de muur, zwaaide zijn voeten omhoog en probeerde met de zolen van z'n schoenen greep te krijgen op de bakstenen. Na enige acrobatentoeren zat hij op de muur. Vlug sprong hij er aan de andere kant weer van af. Hij wilde natuurlijk niet gepakt worden nog voordat hij binnen was. Zo, dat was de eerste stap...
[ Bericht 0% gewijzigd door Serendips op 07-12-2005 21:41:29 ]
I don't like your jerk-off name. I don't like your jerk-off face. I don't like your jerk-off behavior, and I don't like you, jerk-off. Do I make myself clear?
en wie gaat verder...?
I don't like your jerk-off name. I don't like your jerk-off face. I don't like your jerk-off behavior, and I don't like you, jerk-off. Do I make myself clear?
De achteringang zag er nog precies uit zoals een half jaar geleden. De nieuwe eigenaars hadden vast al de codes verandert van de personeelsingang, maar bij het overdragen van het gebouw had hij één code niet gezegd.
Hij liep naar het kleine apparaatje aan de muur en toetste de code in. Het werkte! de deur ging open en al snel veranderde zijn omgeving van de koele buitenlucht naar het warme magazijn. Hij knipte een lichtje aan en liep meteen naar waar de kluis vroeger stond. Tot zijn grote schik stond er geen kluis meer! Zou de kluis dan ergens anders staan? Hij bleef even staan om na te denken waar de kluis nog meer zou kunnen staan en liep toen richting een paar kisten.
Hij liep naar het kleine apparaatje aan de muur en toetste de code in. Het werkte! de deur ging open en al snel veranderde zijn omgeving van de koele buitenlucht naar het warme magazijn. Hij knipte een lichtje aan en liep meteen naar waar de kluis vroeger stond. Tot zijn grote schik stond er geen kluis meer! Zou de kluis dan ergens anders staan? Hij bleef even staan om na te denken waar de kluis nog meer zou kunnen staan en liep toen richting een paar kisten.
Het wil niet zo met dit topic...
Menno begon nu toch een beetje zenuwachtig te worden. Niemand kon hem gezien hebben. Hij bevond zich op bekend terrein, maar het voelde niet meer zo vertrouwd. Menno draaide zich om om het interieur van de zaak in zich op te kunnen nemen. Een stelling met gereedschappen, een rek met allerlei soorten schakelaars...Het stond allemaal nog op dezelfde plaats als voorheen. Was er iets veranderd in de winkel? Menno vroeg zich af wat ze met de kluis gedaan hadden als alles binnen hetzelfde was gebleven. Het viel hem op dat de winkel wel veel beter opgeruimd was dan eerst. Wat deden die houten kisten dan zo vlak naast de toonbank? Hij opende een kist en zag dat er een partij ingepakte accuboormachines in zat. In een andere kist trof hij gereedschapskisten aan. Een derde kist was gesloten met een hangslot. Iets in Menno leek hoop te vestigen op deze kist. Er zou wel iets speciaals in moeten zitten. Met alle materiaal hier moest het een koud kunstje zijn om de kist te openen. Menno liep naar het rek met gereedschap en nam een grote schroevendraaier van een haakje. Na enig wrikken gaf het hout van de kist zich gewonnen en kon hij het deksel van de kist openen. Na het deksel van de kist afgenomen te hebben, zag Menno wat erin zat: de kluis! Misschien was het geluk dan toch wel aan zijn zijde...
Het was Menno een raadsel wat de loodzware kluis in de kist deed. Instinctief bewoog hij zijn handen naar de grote draaiknop.
Menno begon nu toch een beetje zenuwachtig te worden. Niemand kon hem gezien hebben. Hij bevond zich op bekend terrein, maar het voelde niet meer zo vertrouwd. Menno draaide zich om om het interieur van de zaak in zich op te kunnen nemen. Een stelling met gereedschappen, een rek met allerlei soorten schakelaars...Het stond allemaal nog op dezelfde plaats als voorheen. Was er iets veranderd in de winkel? Menno vroeg zich af wat ze met de kluis gedaan hadden als alles binnen hetzelfde was gebleven. Het viel hem op dat de winkel wel veel beter opgeruimd was dan eerst. Wat deden die houten kisten dan zo vlak naast de toonbank? Hij opende een kist en zag dat er een partij ingepakte accuboormachines in zat. In een andere kist trof hij gereedschapskisten aan. Een derde kist was gesloten met een hangslot. Iets in Menno leek hoop te vestigen op deze kist. Er zou wel iets speciaals in moeten zitten. Met alle materiaal hier moest het een koud kunstje zijn om de kist te openen. Menno liep naar het rek met gereedschap en nam een grote schroevendraaier van een haakje. Na enig wrikken gaf het hout van de kist zich gewonnen en kon hij het deksel van de kist openen. Na het deksel van de kist afgenomen te hebben, zag Menno wat erin zat: de kluis! Misschien was het geluk dan toch wel aan zijn zijde...
Het was Menno een raadsel wat de loodzware kluis in de kist deed. Instinctief bewoog hij zijn handen naar de grote draaiknop.
I don't like your jerk-off name. I don't like your jerk-off face. I don't like your jerk-off behavior, and I don't like you, jerk-off. Do I make myself clear?
Het zweet parelde van zijn voorhoofd toen Menno zijn hand om de grote knop bewoog. Wat was de combinatie ook al weer? De kluis die hij een paar weken geleden nog zo vaak geopend, nu juist zo onbekend.
Hij probeerde de nummers voor de geest te halen. Zijngeheugen liet hem in de steek. Waarschijnlijk door de spanning en het bedreigende gevoel. Het frustreerde Menno dat de code hem niet te binnen schoot, maar ergens wist hij dat elke minuut die hij verspilde een stap dichter naar de dood zou zijn.
Na een diepe zuch nam hij een beslissing. Als hij de kluis niet kon openen met de code, dan moest hij maar een andere manier zoeken.
Ik was dit topic een beetje vergeten
Hij probeerde de nummers voor de geest te halen. Zijngeheugen liet hem in de steek. Waarschijnlijk door de spanning en het bedreigende gevoel. Het frustreerde Menno dat de code hem niet te binnen schoot, maar ergens wist hij dat elke minuut die hij verspilde een stap dichter naar de dood zou zijn.
Na een diepe zuch nam hij een beslissing. Als hij de kluis niet kon openen met de code, dan moest hij maar een andere manier zoeken.
Ik was dit topic een beetje vergeten
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
Hee, wie schrijft er een stukje? Ik heb nu geen inspiratie...
I don't like your jerk-off name. I don't like your jerk-off face. I don't like your jerk-off behavior, and I don't like you, jerk-off. Do I make myself clear?
Én ik heb als laatste een stukje geschreven, én ik heb ook geen inspiratie .quote:Op maandag 9 januari 2006 18:25 schreef Serendips het volgende:
Hee, wie schrijft er een stukje? Ik heb nu geen inspiratie...
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
Ancient?
I don't like your jerk-off name. I don't like your jerk-off face. I don't like your jerk-off behavior, and I don't like you, jerk-off. Do I make myself clear?
Menno keek om zich heen. Zijn blik viel op de kist met accuboormachines. Als hij geluk had... Hij pakte een van de boormachines en drukte op de knop. Er gebeurde niets. Snel legde hij het apparaat aan de kant en pakte een andere, maar ook deze machine werkte niet. Zo ging hij alle machines af. Hij wilde de laatste wegleggen, toen hij onder de toonbank de oplader zag staan. Het rode lampje was uit, terwijl de stekker in het stopcontact zat. Gespannen pakte hij de accu uit de oplader en stopte hem in een van de accuboormachines. Hij drukte voorzichtig op de knop, en de voorkant draaide om zijn as. Inwendig slaakte Menno een kreet van vreugde. Misschien was het allemaal niet zo hopeloos als hij dacht. Hij rende de winkel door, en vond metaalboortjes, daar waar hij ze hoopte te vinden. De nieuwe eigenaar had gelukkig niet al teveel verplaatst. Hij rende terug naar de kluis en stopte de dikste boor in de accuboormachine. Hij zette de kop van de boor vlakbij de draaiknop. Dit moest werken! Langzaam drukte hij de knop in. De boor zette zich in beweging en langzaam maar zeker zag hij hoe een gaatje ontstond in het metaal van de kluis. Toen hij door het metaal heen was, zette hij de boor aan de andere kant van de draaiknop. Maar voordat hij het tweede gat kon boren, verstijfde hij. Hij hoorde een geluid. Voetstappen. En ze kwamen snel dichterbij.
Een schijnsel gleed over de muur bij de ingang. Menno kon nog net wegglippen achter de deur en hem zachtjes sluiten. Hij had de boormachine nogsteeds in zijn hand. Achter de deur hoorde hij iemand hardop praten.
"Ik moet echt eens een nieuw baantje zoeken, met al die electronica om me heen ga ik nog geloven dat ik een boormachine hoorde. Het zal wel gewoon een motor buiten zijn geweest. Nouja, ik heb tenminste weer een pakje kauwgom."
Menno hoorde gekraak. Het kwam waarschijnlijk van een stoel. Wat kon hij nu nog doen? Hij zat gevangen in het magazijn, met wel nog een uitweg, maar dan zou hij opgepakt worden door de politie, en nu moest hij wachten tot de nachtwaker weg was. Waar was hij in terecht gekomen. Hij zuchtte. Niet hard natuurlijk. Aan de andere kant van de deur hoorde hij weer de nachtwaker praten.
"Tsjonge, ik heb een dorst zeg. Ik had eigenlijk gelijk wat te drinken van de avondwinkel moeten meenemen. Zou hier wat te drinken zijn? Misschien in het magazijn."
"Ik moet echt eens een nieuw baantje zoeken, met al die electronica om me heen ga ik nog geloven dat ik een boormachine hoorde. Het zal wel gewoon een motor buiten zijn geweest. Nouja, ik heb tenminste weer een pakje kauwgom."
Menno hoorde gekraak. Het kwam waarschijnlijk van een stoel. Wat kon hij nu nog doen? Hij zat gevangen in het magazijn, met wel nog een uitweg, maar dan zou hij opgepakt worden door de politie, en nu moest hij wachten tot de nachtwaker weg was. Waar was hij in terecht gekomen. Hij zuchtte. Niet hard natuurlijk. Aan de andere kant van de deur hoorde hij weer de nachtwaker praten.
"Tsjonge, ik heb een dorst zeg. Ik had eigenlijk gelijk wat te drinken van de avondwinkel moeten meenemen. Zou hier wat te drinken zijn? Misschien in het magazijn."
Kijk, dat geeft weer nieuwe inspiratie...
Menno's hart klopte in z'n keel. De nachtwaker had gelijk. Als ook de koelkast niet verplaatst was, dan stond die naast de deur van het magazijn, daar waar hij nu ongeveer stond. De vraag die in gedachten ontstond, werd al snel beantwoord met een licht gezoem. Zo te horen stond de koelkast vlakbij. Na een snelle blik om hem heen in het schemerdonker zag Menno al snel dat de koelkast niet ver van zijn oude plaats stond, op nog geen vijf meter van hem vandaan. Menno bedacht dat hij alleen een kans zou hebben om onondekt te blijven als hij het gangpand tussen twee rekken zou inlopen en zich ergens tussen de opgeslagen materialen zou verbergen. Snel rende hij naar de andere kant van het kleine magazijn en propte zichzelf tussen grote pakken steenwol. Plotseling floepte het licht aan en hij hoorde voetstappen in de holle ruimte. Daarna werd de koelkast opengeklapt en hoorde hij wat gerommel. 'Sccctttt'. Een blikje fris werd opengetrokken. Menno verbeet zich. Het was benauwd tussen de pakken isolatiemateriaal. Hij hoopte dat de nachtwaker snel zou vertrekken en het niet in z'n hoofd zou halen om het hele magazijn te gaan controleren. Opeens klonk de Radetzky Mars vanuit Menno's broekzak. 'Stommeling!'. Menno was vergeten zijn telefoon uit te zetten. Nog voordat de gsm de tweede keer kon overgaan had Menno hem afgezet. De nachtwaker had het echter ook gehoord en voetstappen kwamen zijn kant op. Menno besloot dat het het verstandigste was om te blijven zitten en vooral niet te bewegen.
Menno's hart klopte in z'n keel. De nachtwaker had gelijk. Als ook de koelkast niet verplaatst was, dan stond die naast de deur van het magazijn, daar waar hij nu ongeveer stond. De vraag die in gedachten ontstond, werd al snel beantwoord met een licht gezoem. Zo te horen stond de koelkast vlakbij. Na een snelle blik om hem heen in het schemerdonker zag Menno al snel dat de koelkast niet ver van zijn oude plaats stond, op nog geen vijf meter van hem vandaan. Menno bedacht dat hij alleen een kans zou hebben om onondekt te blijven als hij het gangpand tussen twee rekken zou inlopen en zich ergens tussen de opgeslagen materialen zou verbergen. Snel rende hij naar de andere kant van het kleine magazijn en propte zichzelf tussen grote pakken steenwol. Plotseling floepte het licht aan en hij hoorde voetstappen in de holle ruimte. Daarna werd de koelkast opengeklapt en hoorde hij wat gerommel. 'Sccctttt'. Een blikje fris werd opengetrokken. Menno verbeet zich. Het was benauwd tussen de pakken isolatiemateriaal. Hij hoopte dat de nachtwaker snel zou vertrekken en het niet in z'n hoofd zou halen om het hele magazijn te gaan controleren. Opeens klonk de Radetzky Mars vanuit Menno's broekzak. 'Stommeling!'. Menno was vergeten zijn telefoon uit te zetten. Nog voordat de gsm de tweede keer kon overgaan had Menno hem afgezet. De nachtwaker had het echter ook gehoord en voetstappen kwamen zijn kant op. Menno besloot dat het het verstandigste was om te blijven zitten en vooral niet te bewegen.
I don't like your jerk-off name. I don't like your jerk-off face. I don't like your jerk-off behavior, and I don't like you, jerk-off. Do I make myself clear?
Menno hield zijn adem in toen hij de schoenen van de nachtwaker op nog geen meter afstand zag. De bewaker stond stil. 'Is daar iemand?' Hij zag hoe de bewaker bukte. De bovenrand van een boxershort met roze hartjes was zichtbaar. Menno moest zijn best doen om niet in een schaterlachen uit te barsten. De bewaker kwam weer overeind en Menno hoorde zijn voetstappen verdwijnen. De portofoon kraakte. 'Rode Mier, alles in orde?' De bewaker antwoordde. 'Jawel Groene Sprinkhaan, alles ok. Ik dacht ik iets hoorde, maar dat was buiten.' 'Ok, Rode Mier. Ik heb hier wel wat gevonden. Een lading nieuwe Playboys.' 'Begrepen Groene Sprinkhaan, ik kom wel even helpen met sporenonderzoek.' Menno wist niet wat hij hoorde, maar was al te blij toen hij de voetstappen zich van hem hoorde verwijderen, en de deur van het magazijn dichtsloeg. Even bleef hij nog zitten en kroop daarna voorzichtig uit zijn schuilplaats. Hij keeek naar rechts. Het kleine raampje zat er nog steeds. Buiten stond een in een slobbertrui met capuchon geklede jongen driftig te gebaren, terwijl hij een mobiele telefoon aan zijn oor hield. Menno haalde opgelucht adem. 'Lang leve de jongeren met mobieltjes,' dacht hij. Hij draaide zich om en liep weer richting de kluis. Hij waande zich weer veilig, voor dit moment. Maar alles veranderde toen een stofdeeltje van het isolatiemateriaal waar hij tussen had gezeten zijn neusgat binnendrong. Hij niesde. En voor hij het wist werd de deur van het magazijn open gegooid en keek Menno recht in het licht van een zaklantaarn.
"Hey, wat doe jij hier!" riep Rode Mier uit, terwijl hij van schrik het kauwgompje in zijn mond inslok. "Groene ..ugh...Sprin..uchuchuch...aan, ass...uch....stentie vereist...uch....uchh...uchhh, snel."
Van dit moment nam Menno gebruik. Hij sprong naar voren en gaf de nachtwaker een elleboog tegen zijn hoofd. Even later lag 'Rode Mier' bewusteloos op de grond.
Menno kwam alweer in tweestrijd. De nachtwaker had hem gezien en 'Groene Sprinkhaan' kwam er nu ook aan. Hij moest ook nog de kluis openen en het geld meenemen.
Menno nam een besluit. Hij liep naar de winkel en pakte een stel rubberen handschoenen en trok die snel aan. Nu moest hij toch wel even slikken. Hij liep terug naar het magazijn en pakte de boormachine weer. Menno deed zijn ogen even dicht en stak toen de sneldraaiende boor in het sappige, rode vlees van de man.
Met nog maar weinig tijd over, 'Groene Sprinkhaan' kon nooit zo ver weg zijn, pakte Menno het staalwol uit de hoek van het magazijn. Uit de winkel pakte hij wat batterijen. De brandbom had hij nodig om 'Groene Sprinkhaan' af te leiden. Maar wat daarna?
Ik had dit topic allang opgegeven, ik dahct dat het helemaal dood was. Serendips, als je van schrijven houdt, doe dan ook eens mee met de TTK-wedstrijd
Van dit moment nam Menno gebruik. Hij sprong naar voren en gaf de nachtwaker een elleboog tegen zijn hoofd. Even later lag 'Rode Mier' bewusteloos op de grond.
Menno kwam alweer in tweestrijd. De nachtwaker had hem gezien en 'Groene Sprinkhaan' kwam er nu ook aan. Hij moest ook nog de kluis openen en het geld meenemen.
Menno nam een besluit. Hij liep naar de winkel en pakte een stel rubberen handschoenen en trok die snel aan. Nu moest hij toch wel even slikken. Hij liep terug naar het magazijn en pakte de boormachine weer. Menno deed zijn ogen even dicht en stak toen de sneldraaiende boor in het sappige, rode vlees van de man.
Met nog maar weinig tijd over, 'Groene Sprinkhaan' kon nooit zo ver weg zijn, pakte Menno het staalwol uit de hoek van het magazijn. Uit de winkel pakte hij wat batterijen. De brandbom had hij nodig om 'Groene Sprinkhaan' af te leiden. Maar wat daarna?
Ik had dit topic allang opgegeven, ik dahct dat het helemaal dood was. Serendips, als je van schrijven houdt, doe dan ook eens mee met de TTK-wedstrijd
Voor topics geldt hetzelfde als voor planten. Een beetje toewijding helpt altijd enne...water blijven geven totdat ze echt helemaal dood zijn.
Ja, ik vind schrijven leuk. Misschien dat ik de TTK-wedstrijd eens in overweging ga nemen...
ontopic: Het wordt alsnog een echte misdaadroman! Leuk!
Ja, ik vind schrijven leuk. Misschien dat ik de TTK-wedstrijd eens in overweging ga nemen...
ontopic: Het wordt alsnog een echte misdaadroman! Leuk!
Leuk!
I don't like your jerk-off name. I don't like your jerk-off face. I don't like your jerk-off behavior, and I don't like you, jerk-off. Do I make myself clear?
Niet in overweging nemen, gewoon meedoen!quote:Op dinsdag 10 januari 2006 11:45 schreef Serendips het volgende:
Ja, ik vind schrijven leuk. Misschien dat ik de TTK-wedstrijd eens in overweging ga nemen...
Ja, die met de ballen in de bek.
DAARNA KWAM ER EEN OLIFANT MET EEN GROTE SNUIT.quote:Op maandag 9 januari 2006 22:42 schreef Ancient het volgende:
"Hey, wat doe jij hier!" riep Rode Mier uit, terwijl hij van schrik het kauwgompje in zijn mond inslok. "Groene ..ugh...Sprin..uchuchuch...aan, ass...uch....stentie vereist...uch....uchh...uchhh, snel."
Van dit moment nam Menno gebruik. Hij sprong naar voren en gaf de nachtwaker een elleboog tegen zijn hoofd. Even later lag 'Rode Mier' bewusteloos op de grond.
Menno kwam alweer in tweestrijd. De nachtwaker had hem gezien en 'Groene Sprinkhaan' kwam er nu ook aan. Hij moest ook nog de kluis openen en het geld meenemen.
Menno nam een besluit. Hij liep naar de winkel en pakte een stel rubberen handschoenen en trok die snel aan. Nu moest hij toch wel even slikken. Hij liep terug naar het magazijn en pakte de boormachine weer. Menno deed zijn ogen even dicht en stak toen de sneldraaiende boor in het sappige, rode vlees van de man.
Met nog maar weinig tijd over, 'Groene Sprinkhaan' kon nooit zo ver weg zijn, pakte Menno het staalwol uit de hoek van het magazijn. Uit de winkel pakte hij wat batterijen. De brandbom had hij nodig om 'Groene Sprinkhaan' af te leiden. Maar wat daarna?
Ik had dit topic allang opgegeven, ik dahct dat het helemaal dood was. Serendips, als je van schrijven houdt, doe dan ook eens mee met de TTK-wedstrijd
.
.EN DIE BLIES ZO HET VERHAALTJE UIT!
.
.-tvp-
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Nou. Nu heb je jezelf verplicht een nieuw stukje te schrijven...quote:Op dinsdag 10 januari 2006 23:00 schreef JAM het volgende:
DAARNA KWAM ER EEN OLIFANT MET EEN GROTE SNUIT.
EN DIE BLIES ZO HET VERHAALTJE UIT!
.
-tvp-
Nu heb je jezelf verplicht een nieuw stukje te schrijven... 
I don't like your jerk-off name. I don't like your jerk-off face. I don't like your jerk-off behavior, and I don't like you, jerk-off. Do I make myself clear?
Ik neem de kans maar om een nieuw stukje te beginnen.
Wind, regen, zon en Maartje
'Het uur zit er weer op, volgende week is de volgende sessie.'
Maartje staat op van de donkerrode sofa. Haar hoofd voelt zwaar. Ze weet niet precies meer wat er in het afgelopen uur heeft plaatsgevonden, behalve dat ze moe is geworden. Met haar slanke vingers draait ze aan de deurknop. 'Tot ziens!' hoort ze achter zich. Met een week gebaar wuift ze terug. Volgende week weer, denkt ze bij zichzelf, alweer.
De lift laat lang op zich wachten. Als uiteindelijk het belletje klinkt en de deuren openrollen stapt Maartje de lift in. Ze drukt op de "P" van de parkeergarage. Geluidloos sluiten de deuren en vertrekt de lift naar beneden. Ze voelt zich niet goed, de sessie was intens geweest. Net als ze dacht dat ze eindelijk wat rust kon krijgen glijden de liftdeuren weer open. Ze lege parkeergarage ligt voor haar. Leeg. Geen auto. 'Ge-wel-dig,' zegt Maartje wanhopig.
Wie gaat verder .
[ Bericht 2% gewijzigd door Tha_Erik op 12-01-2006 21:14:07 ]
Wind, regen, zon en Maartje
'Het uur zit er weer op, volgende week is de volgende sessie.'
Maartje staat op van de donkerrode sofa. Haar hoofd voelt zwaar. Ze weet niet precies meer wat er in het afgelopen uur heeft plaatsgevonden, behalve dat ze moe is geworden. Met haar slanke vingers draait ze aan de deurknop. 'Tot ziens!' hoort ze achter zich. Met een week gebaar wuift ze terug. Volgende week weer, denkt ze bij zichzelf, alweer.
De lift laat lang op zich wachten. Als uiteindelijk het belletje klinkt en de deuren openrollen stapt Maartje de lift in. Ze drukt op de "P" van de parkeergarage. Geluidloos sluiten de deuren en vertrekt de lift naar beneden. Ze voelt zich niet goed, de sessie was intens geweest. Net als ze dacht dat ze eindelijk wat rust kon krijgen glijden de liftdeuren weer open. Ze lege parkeergarage ligt voor haar. Leeg. Geen auto. 'Ge-wel-dig,' zegt Maartje wanhopig.
Wie gaat verder .
[ Bericht 2% gewijzigd door Tha_Erik op 12-01-2006 21:14:07 ]
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
Hè, bah, mag ik dat niet doen? Ik heb liftangst. Ik kan niet over liften schrijven. Ik heb een heel leuk stukje bedacht voor een vervolgverhaal. In de eerste zin lees je onder andere: 'Goed / Droomt / Bewustzijn / McDonalds / Moeder / Kanker.'
Iemand interesse?
.
Ik ga even een bak chinees halen. Tot zo.
Iemand interesse?
.
.Ik ga even een bak chinees halen. Tot zo.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Ik sta open voor elke suggestie .quote:Op donderdag 12 januari 2006 20:57 schreef JAM het volgende:
Hè, bah, mag ik dat niet doen? Ik heb liftangst. Ik kan niet over liften schrijven. Ik heb een heel leuk stukje bedacht voor een vervolgverhaal. In de eerste zin lees je onder andere: 'Goed / Droomt / Bewustzijn / McDonalds / Moeder / Kanker.'
Iemand interesse?
.
Ik ga even een bak chinees halen. Tot zo.
.
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
Ze voelde in haar jaszak. Geen sleutels. Was ze wel met de auto gekomen? Of eigenlijk, nu ze er overna dacht, was ze niet met de bus gegaan?
Ze liep naar de uitgang van de parkeergarage. Waar was de bushalte ook weer? Waarom was ze met de bus gegaan, was de accu op? Ja, de accu was op geweest. De bus, ze moest zich concentreren, waar was de bus?
Ze genoot van de buitenlucht toen ze naar buiten stapte. De lucht leek helderder dan ooit en de vogels floten scheller dan ooit tevoren.
Opeens kwam er een man naar haar toe. De man had zijn hoofd verborgen in een capouchon en sluik haar viel over zijn gezicht.
'Wat doe jij hier?' Vroeg de man aan haar, 'Jij hoort hier helemaal niet.'
'Uhm, oke, ik zal wel weggaan, ja, uhm.' zei ze, ze werd bang van de zwerver.
'Ga, en kom hier niet meer!' De zwerver haalde zijn hand uit zijn zak en wees naar de straat. Opeens drong het tot Maartje door dat het geen hand was, maar een harige klauw.
Ze liep naar de uitgang van de parkeergarage. Waar was de bushalte ook weer? Waarom was ze met de bus gegaan, was de accu op? Ja, de accu was op geweest. De bus, ze moest zich concentreren, waar was de bus?
Ze genoot van de buitenlucht toen ze naar buiten stapte. De lucht leek helderder dan ooit en de vogels floten scheller dan ooit tevoren.
Opeens kwam er een man naar haar toe. De man had zijn hoofd verborgen in een capouchon en sluik haar viel over zijn gezicht.
'Wat doe jij hier?' Vroeg de man aan haar, 'Jij hoort hier helemaal niet.'
'Uhm, oke, ik zal wel weggaan, ja, uhm.' zei ze, ze werd bang van de zwerver.
'Ga, en kom hier niet meer!' De zwerver haalde zijn hand uit zijn zak en wees naar de straat. Opeens drong het tot Maartje door dat het geen hand was, maar een harige klauw.
Ja, ik vind dit wel best. Laat iemand dat maar eens proberen. Een zin te maken waarin 'Goed / Droomt / Bewustzijn / McDonalds / Moeder / Kanker' voorkomen.
Oh, en daarna een zin met: 'Absolute / Lucht / Misschien / Darm' erin.
Oh, en daarna een zin met: 'Absolute / Lucht / Misschien / Darm' erin.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Oh, laat maar zitten. Jullie zijn alweer verder gegaan. Ik ga maar naar de Chinees toe. Da-aag! , .
, 
.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Misschien iets voor een ander topic, vind je niet? Want opleggen wat er moet gaan komen is niet het doel van dit topic, hoe zeer je dat ook wilt.quote:Op donderdag 12 januari 2006 21:04 schreef JAM het volgende:
Ja, ik vind dit wel best. Laat iemand dat maar eens proberen. Een zin te maken waarin 'Goed / Droomt / Bewustzijn / McDonalds / Moeder / Kanker' voorkomen.
Oh, en daarna een zin met: 'Absolute / Lucht / Misschien / Darm' erin.
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
Ik denk die waar ik in begon en Ancient op verder ging.quote:Op donderdag 12 januari 2006 21:06 schreef WAT het volgende:
wat wordt nou het verhaal?
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
De hartslagen bonsden tot in haar oren. Ze was zo intens bang. Maartje voelde dat de man haar achtervolgde. Daarbij had ze geen idee had waar de bushalte was. Ze liep zomaar op de bonnefooi door een vreemde stad. En ze kon niks meer herinneren wat er tijdens de sessie met Saskia gebeurd is. "Een bushalte," dacht ze, "verdomme, ik moet weg van deze man, ik moet een bus in." Het begon allemaal te draaien in haar hoofd. De stoeptegels begonnen te flikkeren en het jolige gekrijs van pubermeisjes op een nabij schoolplein klonk als de doodskreet van een gek geworden pauw. Maartje kon niet meer. Knielend zakte ze in één en huilde als een kind. Ze hoorde weer voetstappen. "WEG!" schreeuwde ze, met een verwilderde blik. "WEG!" De man deinsde achter uit.
Achter het haar leken zijn ogen vuur te spuwen, maar hij bleef staan. Hij maakte een vreemd jankachtig geluid.
Maartje zocht in haar zakken naar iets om zich mee te verdedigen. Alleen een haarspelt, een elastiekje, een oude kassabon, een rolletje mentos, een onafgestempelde buskaart kon ze vinden, niets om zich mee te verdedigen.
De voetstappen klonken steeds dichterbij. Ze keek naar achter. Niets, gelukkig.
Toen ze weer voor zich keek was de man opeens verdwenen. Opgelost. Nergens te bekennen. Ze werd echt gek. Misschien moest ze maar weer terug. Of eigenlijk kon ze beter naar huis gaan en even op bed gaan liggen. Ja, ze moest naar huis toe. Liggen. Ze voelde zich, moe, echt moe. Was er ergens een bushalte? Waar was de bushalte? Bushalte? Liggen, ze moest liggen, geen bushalte, maar liggen, slaap, moe.
Ze rekte zich uit over de harde tegels, en sloot haar ogen.
Maar toen hoorde ze weer voetstappen achter haar....
Maartje zocht in haar zakken naar iets om zich mee te verdedigen. Alleen een haarspelt, een elastiekje, een oude kassabon, een rolletje mentos, een onafgestempelde buskaart kon ze vinden, niets om zich mee te verdedigen.
De voetstappen klonken steeds dichterbij. Ze keek naar achter. Niets, gelukkig.
Toen ze weer voor zich keek was de man opeens verdwenen. Opgelost. Nergens te bekennen. Ze werd echt gek. Misschien moest ze maar weer terug. Of eigenlijk kon ze beter naar huis gaan en even op bed gaan liggen. Ja, ze moest naar huis toe. Liggen. Ze voelde zich, moe, echt moe. Was er ergens een bushalte? Waar was de bushalte? Bushalte? Liggen, ze moest liggen, geen bushalte, maar liggen, slaap, moe.
Ze rekte zich uit over de harde tegels, en sloot haar ogen.
Maar toen hoorde ze weer voetstappen achter haar....
Het was Saskia. Ze greep Maartje bij haar armen en trok haar omhoog. "Wat doe je nou allemaal, Maart?" zei ze met gebroken stem. Maartje begreep het niet. Ze keek om zich heen. Waar was ze? Er stond een ambulance. Er stonden een bejaarde mevrouw en een politieagent naast. Ze waren duidelijk in gesprek en wezen naar Maartje. "Het ging zo goed," snotterde Saskia. "Ik vind het zo erg. Net na zo'n goede sessie." Maartje zweefde. Ze had het gevoel alsof ze behalve haar auto ook haar ziel thuis heeft gelaten. Alsof ze bestuurd werd door een automatische piloot. "Laat haar eerst, man, ze is in shock!" schreeuwde Saskia naar de politiemensen. "Ze trilt helemaal!" De politieman keek kwaad en de oude vrouw schudde haar hoofd. "Maart, kom mee." Saskia nam haar mee alsof ze Maartjes moeder was. In de ambulance zag Maartje een zwerver liggen met een diepe hoofdwond. En de oudere dame bleef schudden met haar hoofd.
ik neem aan dat de titel "Wind, regen, zon en Maartje" ook met het verhaal te maken moet hebben? Want het verhaal heeft niet heel veel met wind, regen en zon te maken tot nu toe
Het was meer om aan te geven dat daar een nieuw verhaal begint, en dat hoef je allemaal niet zo letterlijk te nemen. Stemmingswisselingen kunnen ook symbolisch met weersverschijnselen bedoeld worden, dus eigenlijk gaat het er al over. De titel is niet belangrijk.quote:Op donderdag 12 januari 2006 21:52 schreef WAT het volgende:
ik neem aan dat de titel "Wind, regen, zon en Maartje" ook met het verhaal te maken moet hebben? Want het verhaal heeft niet heel veel met wind, regen en zon te maken tot nu toe
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
"Mijn bewustzijn droomt dat ik het goed heb en BigMacs eet in McDonalds, maar mijn moeder blijft kanker hebben."quote:Op donderdag 12 januari 2006 21:04 schreef JAM het volgende:
Ja, ik vind dit wel best. Laat iemand dat maar eens proberen. Een zin te maken waarin 'Goed / Droomt / Bewustzijn / McDonalds / Moeder / Kanker' voorkomen.
"Volgens Jacob bestaan McFlurries misschien uit 40% lucht, maar ik vind dat absolute onzin, echter laat ik dat niet merken, want ik moet huilen om mijn moeders darm."quote:Oh, en daarna een zin met: 'Absolute / Lucht / Misschien / Darm' erin.
Zo. Jij ook weer blij.
