Waarom praat men zo denigrerend over muziek uit de jaren 80?

quote:

Op donderdag 29 december 2005 14:22 schreef kamagurka het volgende:

[..]

Ik deel de mening in dusverre dat mensen geneigd zijn artiesten met een bepaalde curiositeitswaarde zoals bijvoorbeeld ook Bowie is, muzikaal niet altijd serieus te nemen.

Tenzij ze dus uit de Sixties komen...... dan lijken gekkigheden doorgaans wat sneller te worden getolereerd.

quote:

Op donderdag 29 december 2005 14:22 schreef kamagurka het volgende:

[..]

Ik deel de mening in dusverre dat mensen geneigd zijn artiesten met een bepaalde curiositeitswaarde zoals bijvoorbeeld ook Bowie is, muzikaal niet altijd serieus te nemen. Dat heeft denk ik te maken met een flinke dosis (bij de critici) negatieve aandacht die dit soort mensen trekken op basis van hun confronterende uiterlijk of strapatsen. Ook Morisson is hier een bekend voorbeeld van. Tis dat ie uit de 60s komt want anders zou zijn geloofwaardigheid helemaal 0 zijn.

VU is gewoon hip geworden omdat het de cultband van warhol was en de factory, heeft verdomde weinig met hun muziek te maken ben ik bang... meer de albumhoezen idd Volgens mij was VU in de jaren 80 en begin 90 namelijk veel minder hip..

Kijk eens of je een interview kan opdiepen met Lou Reed of een ander bandlid waarin er wordt gepraat over de VU. Grote kans dat er dan zoiets gezegd wordt als 'we were absoultely freaking out in our arrogant ego-trip and weren't even aware of what we were actually going at that time'.
Dat is een vorm van volwassenwording, die ik niet terug vind bij the Cure of Joy Division (incl. Ian Curtis dan). Dus ik denk toch dat de muzikaliteit vaak overschat wordt bij muziek die eigenlijk voor de betrokkenen een 'jeugdzonde' was.
Ik zit zelf alleen te wachten tot die lp met die banaan een echt collectorsitem wordt, draaien was wel ok maar de trant van de muziek openbaart zich al na enige minuten luisteren.

quote:

Op donderdag 29 december 2005 14:30 schreef peaceman het volgende:

[..]

Ja en dat komt eigenlijk door de doorbraak van bands als Interpol en The Editors.
En ook natuurlijk doordat New Order nog steeds cd's uitbrengt en ook op tournee gaat.

En die film die eraan komt:

Anton Corbijn vraagt Joy Division bij elkaar
Uitgegeven op vrijdag 16 december 2005 om 13:42:19

(Novum) - Fotograaf en regisseur Anton Corbijn heeft de leden van New Order gevraagd als Joy Division enkele nummers te maken voor zijn film over het leven van Joy Division-zanger Ian Curtis. Nadat Curtis in 1979 zelfmoord pleegde, gingen de overige bandleden door als New Order. Zij scoorden daarmee in de jaren '80 hits als 'Blue Monday' en 'True faith'.

De film van Corbijn is gebaseerd op het boek 'Touching from a distance', van Curtis' weduwe Deborah. In het Engelse blad NME zegt Corbijn dat het zijn ultieme droom is de muziek van een film over Joy Division door de legendarische band zelf te laten maken.

http://www.nieuws.nl/70438

Eigenlijk voeren we hier dus een discussie die 10 jaar oud is....... toen waren de 60s springlevend en werden de 80s echt verdoemd en afgedaan als het tijdperk van de wansmaak. Maar ach zolang er types als Matthijs van Nieuwkerk en mijn collega's zijn, is het nog wel actueel.

quote:

Op donderdag 29 december 2005 14:32 schreef Jazoist het volgende:

[..]

Dat is een vorm van volwassenwording, die ik niet terug vind bij the Cure of Joy Division (incl. Ian Curtis dan).

Je bedoelt 'excl' Ian Curtis neem ik aan?

Als je de 'plastic fabrieksliedjes' uit de jaren 80 vergelijkt met de 'plastic fabrieksliedjes' uit de jaren 90, waren de jaren 80 toch echt beter. Dan moet je Phil Collins en Nik Kershaw enzo vergelijken met het huidige K3, Sugababes en Chipz enzo. Nou dan hebben de eersten toch echt mijn voorkeur.

-edit-
en de 21e eeuw natuurlijk

quote:

Op donderdag 29 december 2005 14:37 schreef Soul79 het volgende:

[..]

Je bedoelt 'excl' Ian Curtis neem ik aan?

Nou, zonder Curtis hebben ze andere muziek gemaakt als Ian Curtis. Ik ben niet bekend met alles van Joy Division (al luisterende ging het meeste langs me heen), maar het miste relativeringsvermogen, een teken van flexibiliteit en gevolg van persoonlijke groei.

quote:

Op donderdag 29 december 2005 14:38 schreef Funkytrip het volgende:
Als je de 'plastic fabrieksliedjes' uit de jaren 80 vergelijkt met de 'plastic fabrieksliedjes' uit de jaren 90, waren de jaren 80 toch echt beter. Dan moet je Phil Collins en Nick Kamen enzo vergelijken met het huidige K3, Sugababes en Chipz enzo. Nou dan hebben de eersten toch echt mijn voorkeur.

We zijn al uit de 90's

quote:

Op donderdag 29 december 2005 14:41 schreef Jazoist het volgende:

[..]

Nou, zonder Curtis hebben ze andere muziek gemaakt als Ian Curtis. Ik ben niet bekend met alles van Joy Division (al luisterende ging het meeste langs me heen), maar het miste relativeringsvermogen, een teken van flexibiliteit en gevolg van persoonlijke groei.

Ian Curtis was 23 jaar toen hij stierf.......... give him a break.

quote:

Op donderdag 29 december 2005 14:41 schreef Jazoist het volgende:

[..]

Nou, zonder Curtis met New order hebben ze heel andere muziek gemaakt dan zonder. Ik ben niet bekend met alles van Joy Division (al luisterende ging het meeste langs me heen), maar het miste relativeringsvermogen, een teken van flexibiliteit en gevolg van persoonlijke groei.

Edit: ik bedoel eigenlijk dat Joy Division niet een lange muziekgeschiedenis heeft, en dus op zijn beginsound wordt beoordeeld. Blijkbaar was er ook geen manier om het langer vol te houden voor de groep, de overstap te maken naar stabiliteit. Ik ben er niet een kenner van, maar het lijkt me zeker uniek voor een groep.

Het stond of viel natuurlijk grotendeels met Ian Curtis. Het blijft natuurlijk de vraag hoe hij (en de groep met hem) zich ontwikkeld zou hebben als hij was blijven leven. Hangt er natuurlijk ook van af of hij er op de een of andere manier weer 'bovenop' was gekomen (dwz dat de redenen dat hij zelfmoord pleegde weggenomen zouden worden). Dat zou ongetwijfeld invloed hebben gehad op hun sound. Van New Order ben ik iig nooit erg onder de indruk geweest.

We hebben nog maar 15 posts te gaan in dit topic zie ik. Jammer

quote:

Op donderdag 29 december 2005 14:32 schreef Jazoist het volgende:

[..]

Kijk eens of je een interview kan opdiepen met Lou Reed of een ander bandlid waarin er wordt gepraat over de VU. Grote kans dat er dan zoiets gezegd wordt als 'we were absoultely freaking out in our arrogant ego-trip and weren't even aware of what we were actually going at that time'.
Dat is een vorm van volwassenwording, die ik niet terug vind bij the Cure of Joy Division (incl. Ian Curtis dan). Dus ik denk toch dat de muzikaliteit vaak overschat wordt bij muziek die eigenlijk voor de betrokkenen een 'jeugdzonde' was.
Ik zit zelf alleen te wachten tot die lp met die banaan een echt collectorsitem wordt, draaien was wel ok maar de trant van de muziek openbaart zich al na enige minuten luisteren.

Ik heb een geheel boek gewijd aan Smith en zijn band, hoewel de man een beroeps-draaikont is heeft hij meermaals gezegd dat the cure beginjaren voortkwamen uit razernij, drugs en conflict... De muziek zoals hij die later heeft gemaakt (disintegration) komt veel dichter bij wat hem zelf nu voor ogen stond, en was niet slechts destructief.
Maar die evolutie is ook duidelijk te horen in the cure's muziek hoor... ik snap niet waarom daarvoor een interview nodig is of een verantwoording

Bij de meeste bands zie je ronduit genante periodes in hun bestaan terug of een devolutie in hun geluid, is het daarom nodig dat ze dat allemaal moeten afdoen of verantwoorden... Dacht het niet

quote:

Op donderdag 29 december 2005 14:49 schreef Soul79 het volgende:
Het stond of viel natuurlijk grotendeels met Ian Curtis. Het blijft natuurlijk de vraag hoe hij (en de groep met hem) zich ontwikkeld zou hebben als hij was blijven leven. Hangt er natuurlijk ook van af of hij er op de een of andere manier weer 'bovenop' was gekomen (dwz dat de redenen dat hij zelfmoord pleegde weggenomen zouden worden). Dat zou ongetwijfeld invloed hebben gehad op hun sound. Van New Order ben ik iig nooit erg onder de indruk geweest.

We hebben nog maar 15 posts te gaan in dit topic zie ik. Jammer

precies, dat bedoel ik. De indruk die ik kreeg was in ieder geval dat de sound van de band in het geheel geen rol speelde, maar een uitlaatklep was. Zelfde bij velvet underground. Dat is op zich waar het bij cultgropen om gaat, dat muziek een afspiegeling van een leefstijl is. Maar om er dan het etiket 'muzikale vernieuwing' aan te hangen is wat vreemd. Het gaat eerder om muziek maken zonder er lang bij stil te staan waarin je zoveel mogelijk van jezelf kwijt kan.
Als iemand later meer professioneel musicus wordt, wordt de muziek subtieler en daarom niet interressanter, of gangbaarder, maar het is minder een willekeurig ongeleid emotioneel vehikel. Er is wat meer over nagedacht.
Bij joy division krijg je het idee dat er aan hun muziek niets af te dingen valt, alsof ze alles compleet onder controle hadden, en die houding was niet vatbaar voor ontwikkeling. Maar daarom valt het niettemin nog wel onder een soort van ongepolijste beginsound.

quote:

Op donderdag 29 december 2005 15:00 schreef kamagurka het volgende:

[..]

Bij de meeste bands zie je ronduit genante periodes in hun bestaan terug of een devolutie in hun geluid, is het daarom nodig dat ze dat allemaal moeten afdoen of verantwoorden... Dacht het niet

Nee, maar voor de luisteraar is het dan zaak om het in het perspectief te zien zoals de artiest het bedoelde. Dus niet dingen achter bepaalde muziek zoeken die er niet zijn. Per slot van rekening is een nog levende artiest een wandelende vraagbaak.

quote:

Op donderdag 29 december 2005 15:00 schreef kamagurka het volgende:

[..]

Ik heb een geheel boek gewijd aan Smith en zijn band, hoewel de man een beroeps-draaikont is heeft hij meermaals gezegd dat the cure beginjaren voortkwamen uit razernij, drugs en conflict... De muziek zoals hij die later heeft gemaakt (disintegration) komt veel dichter bij wat hem zelf nu voor ogen stond, en was niet slechts destructief.
Maar die evolutie is ook duidelijk te horen in the cure's muziek hoor... ik snap niet waarom daarvoor een interview nodig is of een verantwoording

Ik ben afgehaakt bij 'Pornography'. Wellicht hebben ze nog heel wat platen gemaakt waar ik niks van weet. Ik wil ook niks aan Robert Smith afdoen, behalve dat het een hele zoektocht was naar een volwassenwording. Als je me vertelt dat hij vanaf een zeker ogenblik niet meer zo weeïg zingt dan zou ik er nog best naar willen luisteren.
En naar nog veel meer 80'er jaren muziek hopelijk.

quote:

Op donderdag 29 december 2005 15:12 schreef Jazoist het volgende:

[..]

Ik ben afgehaakt bij 'Pornography'. Wellicht hebben ze nog heel wat platen gemaakt waar ik niks van weet. Ik wil ook niks aan Robert Smith afdoen, behalve dat het een hele zoektocht was naar een volwassenwording. Als je me vertelt dat hij vanaf een zeker ogenblik niet meer zo weeïg zingt dan zou ik er nog best naar willen luisteren.
En naar nog veel meer 80'er jaren muziek hopelijk.

Tsjah, over de zang van Smith kan je van mening verschillen... hij heeft zich zeker wel ontwikkelt, maar een rondborstige bariton is het nooit geworden

Ik heb aanvankelijk veel moeite gehad met zijn stemgeluid (heb daarom de eerste 20 jaar van mijn leven ook niets met die band te maken willen hebben), maar de muziek is té goed om daar al te lang bij te blijven stilstaan. Bovendien past zijn stemgeluid inmiddels gewoon heel erg goed bij dat geluid.
Verwacht echter geen RnB plaat van the cure, die is er (gelukkig) nooit gekomen. Wel is er veel meer toegankelijkheid, gitaarwerk, melodie en songtechnisch vernuft bijgekomen sinds de beginjaren... Twas vanaf midden jaren 80 allang geen hayday van gloom en doom meer, maar gewoon volwassen pop.
Maar als je echt een teringhekel aan zijn stem hebt zal dat ws. weinig in je oordeel veranderen.

Ik zou je anders echo and the bunnymen aanraden of the church als je soulvolle new wave wilt met betere stemmen.

Vorig jaar was The Cure op Rock Werchter en ik vond het helaas niet best... wel jammer, want ik had alleen maar het gevoel dat ze veel en veel beter kunnen.

quote:

Op donderdag 29 december 2005 14:28 schreef kamagurka het volgende:

[..]

Tender prey en henry's dream dan

Tender prey klinkt in ieder geval erg fijn. Dank voor de tip.

Wat betreft The Cure, ik heb de laatste en Disintegration. Mijn vader heeft Bloodflowers. Ik vind het heerlijke muziek en kan me totaal niet storen aan de zang. Ik vind de aparte, en zeer herkenbare, zang juist een van de sterke punten.

De 'nieuwe' verraste me wel. Wat meer gitaarwerk dan ik verwachtte. Een erg sterke cd, misschien wel de beste die ik van ze ken. De eerste ligt momenteel in deluxe editie in de cd-winkel, maar ik vind 30 euro wel erg veel.

quote:

Op donderdag 29 december 2005 15:44 schreef peaceman het volgende:
Vorig jaar was The Cure op Rock Werchter en ik vond het helaas niet best... wel jammer, want ik had alleen maar het gevoel dat ze veel en veel beter kunnen.

Ik heb ze in augustus nog in Lokeren gezien en dat was prima in orde Alhoewel ik ze nog veeel beter heb horen spelen overigens. Live hebben ze oha. een goede reputatie...

quote:

Op donderdag 29 december 2005 15:39 schreef kamagurka het volgende:

[..]

Tsjah, over de zang van Smith kan je van mening verschillen... hij heeft zich zeker wel ontwikkelt, maar een rondborstige bariton is het nooit geworden

Ik heb aanvankelijk veel moeite gehad met zijn stemgeluid (heb daarom de eerste 20 jaar van mijn leven ook niets met die band te maken willen hebben), maar de muziek is té goed om daar al te lang bij te blijven stilstaan. Bovendien past zijn stemgeluid inmiddels gewoon heel erg goed bij dat geluid.
Verwacht echter geen RnB plaat van the cure, die is er (gelukkig) nooit gekomen. Wel is er veel meer toegankelijkheid, gitaarwerk, melodie en songtechnisch vernuft bijgekomen sinds de beginjaren... Twas vanaf midden jaren 80 allang geen hayday van gloom en doom meer, maar gewoon volwassen pop.
Maar als je echt een teringhekel aan zijn stem hebt zal dat ws. weinig in je oordeel veranderen.

Ik zou je anders echo and the bunnymen aanraden of the church als je soulvolle new wave wilt met betere stemmen.

Ok, ik neem ze even mee. Altijd interressant wat de ware kenner weet op te diepen. Ik wist niet eens dat de Cure nog bestond, ik ben zelf min of meer in de jaren 70 blijven hangen ondertussen.
edit: mijn favoriete 80's band van het moment: Eastbound met Aaron Aranita ( http://cdbaby.com/cd/aranita2 ). Vraag me niet waarom, ik sta er verder niet bij stil. Maar ik schijn een zwak te hebben voor bv. Hawaiiaanse contemporary music.

[ Bericht 3% gewijzigd door Jazoist op 29-12-2005 16:52:01 ]

stilletjes hier...

Topic is bijna vol, het heeft geen zin meer woeste discussies te gaan voeren

Geen deel 2?

quote:

Op donderdag 29 december 2005 22:53 schreef peaceman het volgende:
Geen deel 2?

Waarom de jaren 70 zo'n overschat muzikaal tijdperk is bijvoorbeeld...