quote:
Op woensdag 16 november 2005 17:38 schreef cattie het volgende:Vandaag ben ik naar de verloskundige geweest. Voor het eerst en voor het laatst.
![]()
Toen ze (het waren er 2, 1 in opleiding) hoorden dat ik de ziekte van Crohn heb, werd ik direct verwezen naar het ziekenhuis. Ze begeleiden geen chronisch zieke vrouwen. En toen vertelden ze ook waarom, een heel negatief verhaal over zwangerschap en de ziekte van Crohn.
![]()
Terwijl ik van specialisten en uit info altijd heb vernomen dat een zwangerschap juist positief kan werken bij de ziekte van Crohn en dat het geen probleem is om zwanger te zijn met Crohn.
En toen was het afgelopen. Niet geprobeerd het hartje te horen, want dat had volgens hen geen zin, omdat je dat pas vanaf 12 weken kan horen. Ook verder hebben ze me niet nagekeken en niet eens gevraagd hoe het gaat.
![]()
Na 5 minuten stond ik buiten.
Ik ben best geschrokken van hun negatieve verhaal. En ik vind het ook niet echt fijn om direct al naar een gyneacoloog te moeten, het is toch niet zoals ik een zwangerschap had voorgesteld. Ik word weer duidelijk in het hokje ziek gestopt, en dat vind ik niet fijn. Terwijl tot nu toe alles super gaat.
Vanmiddag heb ik direct het ziekenhuis gebeld, ik kan pas 14 december (dan ben ik 13 weken) terecht...
![]()
Toen ik zei dat dat wel erg lang duurde, als ik ook daarna pas een echo krijg, kon ik wel eerder een afspraak voor een echo krijgen, namelijk 30 november. Dat is gelukkig al over 2 weken!
Mijn bazin heb ik het trouwens 3 weken geleden al verteld. Ik ken haar redelijk goed en ze reageerde heel enthousiast. Maar ik werk dan ook in een zeer vrouwvriendelijke organisatie, de rechtbank. Iedereen met kinderen (ja, ook de vaders) werkt er part-time en het is geen enkel probleem. En daar ben ik heel blij mee, want als ik jullie verhalen zo hoor kan het veel slechter. Succes met de werkproblemen!
Vervelend voor je , maar aan de andere kant..... het is ook wel een veilig gevoel, zo'n medische indicatie en controle door een gynaecoloog, nu je weet dat je Crohn hebt
![]()
ik heb ook al sinds mijn 18e of zo ziekte van Crohn, en mijn beide zwangerschappen waren behalve best afzien (ik voeld me echt niet lekker al die maanden) ook te kort (31 weken en de 2e met ziekenhuisopname tot 34 weken weten te rekken).
Bij de eerste was Crohn nog niet gediagnosticeerd (breek me de bek niet open, ik had al jaaaaren last ervan, maar de artsen wilden er niet aan dat er iets fysieks mis was
![]()
), had er wel veel last van en kwam dus niets aan in die 7 maanden, alles wat ik at ging (gelukkig) naar mijn zoontje in mijn buik, maar ik was dus wel compleet op en na bevalling graatmager en doodziek en belandde dus prompt in het ziekenhuis.
Bij de 2e ging het beter, ik slikte toen uiteraard medicijnen, maar zoontje 2 meldde zich ook weer met 31 weken althans dat was zijn planning, maar wij, ik en artsen dachten daar anders over
![]()
Dus wisten ze het te rekken tot 34 weken
![]()
Anyways, ik wil zeggen dat ik bij de 2e heel blij was met begeleiding van meet af aan door een gynaecoloog, gaf me toch een wat veiliger gevoel, en alles is dan ook goed afgelopen, zonder enig probleem eigenlijk, wat bij de eerste, door het niet onderkennen van Crohn, niet het geval was, mijn zoontje was er bijna niet geweest (en ik ook niet meer).
Dus ms een opsteker, je hebt de beste begeleiding die je hebben kan, je mag indien gewenst in het ziekenhuis bevallen en daarna nog een weekje rusten, ze houden je extra in de gaten, ze weten met wie en wat ze van doen hebben.
Een hoop ellende bij mijn eerste zwangerschap had mij en mijn partner destijds bespaard kunnen blijven had ik toen ook gespecialiseerde begeleiding gehad.
[i]"you left me standing here,
a long long time ago"[/i]