quote:
Op maandag 7 november 2005 13:20 schreef partyyboyy het volgende:[..]
Maar waar praat je dan over?
Over hoe zij zich voelt of over echt alleen maar over dingen die ze mee heeft gemaakt toen ze weer vrijgezel was?
Tja, de eerste maand dat het uit was en we wel eens afspraken ging het gesprek uiteraard snel over de relatie en over ons als mensen. Waar we heen willen en hoe we tegenover elkaar stonden. Over eventuele andere jongens en meisjes en hoe we daar tegenover staan. Blabla, gezeik, yeckedy smeckedy...
Maarja, op een gegeven moment is alles gezegd en wordt duidelijk dat er geen toekomst samen meer mogelijk is. Dat komt vooral omdat ze de aandacht van anderen erg spannend vindt en liever iets nieuws zoekt. Een nieuwe ik en een nieuwe liefde, nieuwe sociale contacten en leven voor jezelf. Ik ben niet spannend meer na 6 jaar denk ik?
Maar aan de andere kant wil ze me niet kwijt als beste maatje en beteken ik meer voor haar dan alle anderen zegt ze dan. Want ja, ik zou ook door het vuur gaan voor haar.
Ik trek dat vrij slecht want ik heb die toewijding aan haar alleen maar omdat ik van haar houdt en haar zie als meer dan een goede vriendin. En ik ga niet dr handje vasthouden totdat ze iets anders vindt. En dat vindt ze ook heus wel, het is een mooie meid die 80% van de aanwezige mannen in een uitgaansgelegenheid om haar vinger kan winden. Fijn idee ook
![]()
Gisteren spraken we af om iets onbenulligs. Ik heb een nieuwe telefoon en ze wilde ff wat leuke dingen overzetten en blablabla. Ik spreek dan eigenlijk puur af omdat ik haar wil zien en met haar wil praten. Het is ook een verwachting die geschept wordt doordat ze wil afspreken. Het is vertrouwd, 1 blik zegt genoeg, ik kan mezelf zijn. Je kent het wel.
Maar elke keer is het weer een teleurstelling. Het is wel (oppervlakkig) gezellig, we kunnen leuk praten, er is een band... Maar het blijft duidelijk dat ze niet meer wil dan wat luchtig vermaak. Ik ben tenslotte nog steeds de enige vriend in haar directe omgeving, ook al doet ze dr best om nieuwe contacten te leggen.
Het is dat egocentrische wat ik niet zo leuk vind. Ze weet dat ze het me moeilijk maakt door dr leukste kleren aan te trekken, door er leuk uit te zien, door foto's door te sturen waar ze verleidelijk opstaat (hier was ik echt boos om, rot op met je mooie hoofd, ik hoef niet te zien wat ik moet missen).
Ze spreekt met mij af om zelf iets te doen te hebben, niet omdat ze zo graag bij me wil zijn heb ik het idee.
Het gesprek gaat verder niet over iets wezenlijks. Ze zwijgt over wat ze verder doet en met wie. Deels om misschien mijn gevoelens te sparen, of deels om mij niet tegen haar in het harnas te jagen en zo haar enige vriend kwijt te raken. Ik weet niet of ze me het zou vertellen als er iets zou gebeuren met iemand anders. Puur omdat ze weet dat op dat moment mijn toewijding zou stoppen en ik zoiets heb van: 'Mooi, ga dan maar fijn tegen je nieuwe 'fling' aanlullen over je complexjes en je werk en al die interessante crap die een vrouw kwijt lijkt te moeten, mij zie je niet meer terug'.
Niet echt beste vrienden waardig dacht ik zo, als ik echt zo'n gerespecteerde vriend van haar ben dan behandelt ze me ook zo, en niet zoals het nu gaat.
Het lijkt een soort spelletje dat ze speelt. Bewust of onbewust. Ik ben dr enige houvast in het leven en dat wil ze niet loslaten voor ze andere handvatten heeft gevonden.
En ik speel het nog steeds deels mee, ook al zie ik dr nu maar 1x per week ongeveer. Ook dit zal moeten stoppen denk ik. Ik spreek haar niet meer aan op msn of via sms en dan doet zij dat juist weer wel, vaak over iets onbenulligs. Volgens mij alleen maar om er voor te zorgen dat ik toch ergens met haar bezig blijf in mn hoofd en zo een voet tussen de deur te houden.
Ik weet ook niet echt meer wat nou de bedoeling moet zijn van dit alles en ik heb ook geen zin meer om me er druk over te maken. Ik laat zo weinig mogelijk van me horen en probeer me ook op te stellen als een kennis als we spreken. Net te doen alsof haar verdere leven me geen zak meer interesseert en dat ik genoeg heb aan m'n eigen.
Wellicht dat dit gebrek aan aandacht haar juist weer ertoe zet om vast te houden, omdat ze ergens wel weet wat ze weggooit en niet zeker is of ze dit wel moet doen. Erg duidelijk is ze in ieder geval niet. Behalve in het feit dat ze geen relatie meer wil. En feitelijk is dat ook de enige duidelijkheid die ze me hoort te geven als ex.
Maar wees dan ook echt een ex en blijf uit mn buurt, maar dat wil ze ook niet.
Moeilijk, moeilijk...
Maar ach, zelfs dit gezeik begint te wennen en mijn leven gaat ook door. Ik heb verschillende afspraakjes staan met andere dames. Puur vriendschappelijk, maar wel met eventueel een kans op wat meer als het goed voelt. En ik wil ook van mn ex verdriet af om dat goede gevoel een kans te geven enzo.
Zo, hebben jullie weer wat leesvoer