"Gauche Plurielle" afgestraft in gemeenteraadsverkiezingen
Kenmerkend voor deze verkiezingen is de overwinning van "links" in Parijs, schrijven de dagbladen. "Voor het eerst in 130 jaar socialisten aan de macht in Parijs", schreeuwen ze. Maar wat een verschil tussen de helden van de Parijse Commune die in 1871 de hemel bestormden, zoals Marx de situatie toen beschreef, en de socialisten van "pluralistisch links" van vandaag, waarbij de elite zich perfect thuis voelt!
Het resultaat in Parijs betekende allerminst een overwinning voor de ideëen van het socialisme. De PS behoudt weliswaar nog wat "oude socialistische retoriek", maar verwerpt duidelijk het perspectief van een socialistische verandering.
De nieuw verkozen burgemeester in Parijs, Delanoe, was populair omwille van zijn aandacht voor de Parijse problemen, maar kwam er vooral sterk uit door de verdeeldheid in het rechtse kamp. Tiberi, voormalig hoofd van de Parijse administratie, was te verbrand door allerlei schandalen om de steun te krijgen van rechts, maar het alternatief van rechts op Tiberi, namelijk Seguin, bleek in de eerste ronde in maar liefst 4 districten nog minder te scoren dan Tiberi.
De Groenen - partners van de PS in de regering - maar gezien als een middel voor een zekere proteststem, wonnen een aanzienlijke score in Parijs, namelijk 12% in de eerste ronde. Deze stemmen werden bij die van de PS gevoegd in de tweede ronde waardoor Delanoe's overwinning bevestigd werd.
Dit betekent een ernstige slag voor de president van Frankrijk, Chirac, die erop hoopte volgend jaar opnieuw de kandidaat te worden van rechts voor het presidentschap en zelf jarenlang burgemeester was in Parijs.
De lage werkloosheid en de groeiende economie gaven Jospin moed. Maar ondanks het optimisme aan de top was de bezorgdheid onder de arbeidersklasse o.a. over de besparingen in de uitgaven voor welzijn voelbaar, wat resulteerde in een toch brede afwijzing van "pluralistisch" links (GP). GP verloor de controle in 30 grote steden en won, behalve in Parijs, nog in Lyon en Dijon. In de meeste regio's verloor het Front National (FN) en de Mégret-afsplitsing MNR terrein, wat een opluchting betekende voor "traditioneel" rechts. Extreem rechts ging met ongeveer 5% achteruit.
Aan de linkerzijde, was het de communistische partij (PC) die sterk verloor. Nooit eerder haalden ze zo'n slecht resultaat. Ze verloren in heel wat steden en gemeenten, zelfs daar in wat men de 'rode gordel" noemt in de arbeidersdistricten rond de hoofdstad. Zowel in Nimes als in Drancy verloren ze de controle, allebei steden waar ze sinds respectievelijk '35 de macht behouden hadden.
In de industriële gebieden won "radikaal links" aanzienlijk, meestal ten koste van de CP. Lutte Ouvriere (LO) kreeg 120.000 stemmen. In een oud textiel-gebied ergens in Noord-Frankrijk, behaalde ze zelfs 19%. De LCR (Ligue Communiste Révolutionaire) deed het ook niet slecht, tegen de verwachtingen in. In Rouen bijvoorbeeld behaalde ze vijf zetels in vergelijking met slechts één in de laatste opiniepeilingen. In Toulouse behaalde de lijst "Motivé" 12%, een lijst van hoofdzakelijk jonge mensen gebaseerd op een anti-establishment muziekgroep!
Het franse electoraat had het vooral gemunt op de ministers van de "Gauche Plurielle" die hun carrière op nationaal vlak lieten voorgaan op lokale thema's. Vijf ministers die gehoopt hadden hun carrière verder te zetten als burgemeester, zagen hun droom in de mist gaan.
De PS zal als gevolg daarvan, mede door de verterkte positie van de groenen alsook de verzwakte positie van de communisten, gedwongen worden toegevingen te doen op sociaal vlak om de eenheid van de regering te kunnen behouden.
Sinds de vroege jaren '80 daalde het aandeel van het nationaal inkomen dat naar arbeiders ging van 74 tot 60% vandaag. Een recente opiniepeiling maakt duidelijk dat nog steeds een meerderheid van het electoraat de verschillende stakingen en protesten blijft steunen. Deze strijd zal uitbreiding vinden op het moment dat ook Frankrijk getroffen wordt door de algemene vertraging van de wereldeconomie, vooral in de VS. Franse export naar Amerika daalde reeds met 17% sinds december vorig jaar! Aan de "roze" periode voor de "socialistische" regering zal zo snel een einde komen.
De opkomst in de eerste ronde was zeer laag, slechts gemid-deld 32,7%. In de tweede ronde kwamen een paar stemmers meer opdagen, maar in het algemeen kunnen we stellen dat de lage opkomst een ernstig ongenoegen weerspiegeld tegenover alle partijen. De regering heeft inderdaad een paar honderdduizenden jobs gecreëerd, maar bijna alle zijn tijdelijk en zeer slecht betaald.
Deze verkiezingen is slechts één barometer dat ons duidelijk maakt dat we met een onstabiele situatie te maken hebben. De stemmen voor "extreem" links en "onafhankelijken", gecombineerd met een hele laag die blanco stemt, drukt een radicalisatie uit maar toont ook het politieke vacuum aan dat door de verrechtsing van alle traditionele partijen aan het groeien is.
Onze kameraden in Frankrijk steunden niet enkel lijsten van de LCR en lijsten tegen Pluralistisch Links maar stonden erop dat lokale vertegenwoordigers van arbeiders en werklozen deel uitmaakten van die lijsten. We benadrukten in ons materiaal dat arbeidersstrijd in de geest van de staking van '95 namelijk "Tous Ensemble", het belangrijk-ste blijft en dat de campagne voor een nieuwe arbeiderspartij absoluut verder gezet moet worden om de kloof die de "socialisten" en "communisten" achterlaten hebben te kunnen vullen.
Clare Doyle
ook misschien wel leuk om ff te lezen.
hoofdletters kosten teveel tijd
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen