Ik was toen ik nog een klein kneusje was aan het voetballen, natuurlijk kon ik dat nog niet en concentreerde ik mij volledig op de bal. Op het moment dat ik de bal wilde schoppen sprong er ineens..een parkbankje! voor mijn been. Het gevolg: scheenbeen tegen de punt van het parkje en een salto maken..
Dikke vleeswond uiteraard, komt er zo'n vent: nee het is niet gebroken hoor! Gaat hij een beetje mijn been zitten bewegen
![]()
Uiteindelijk, nadat ik dus al 100 keer gezegd had dat het gebroken was, naar het ziekenhuis gereden in mijn moeders, jawel!
Lada! Als er een auto met stugge vering is dan is was het die wel
![]()
Bleek dus dat ik nog maar 2 mm van mijn bot over had. Tsjah, toen ik loopgips kreeg had ik al te lang stilgezeten en ging ik maar voetballen..sommige mensen zullen dat ook wel kennen, dat werden dus 2 weken langer met gips lopen
![]()
Een andere keer loop ik de trap voor de verandering een keer rustig op...
Ik mijn evenwicht verliezen, vooruit gaan, niet meer bij de leuning komen en mijn gezicht willen beschermen.. Dag pinkje
![]()
Ik naar boven lopen, voelde een beetje drukkend in mijn hand, ik kijken.. o..dat klopt niet..
Naar mijn moeder toe gelopen: "Mam..mijn pink zit een beetje vreemd.."
![]()
Verder heb ik nog een botje scheef zitten bij m'n kont (niet mijn stuitje), is óf van het skaten óf van het snowboarden.
Genoeg gehad dus
![]()
edit: van mijn been weet ik het geluid niet, dat kwam door de salto, van mijn pink klonk het als.. het doorbijten van een lollie, en van dat stukje bot in mijn kont weet ik het niet.. daar ben ik namelijk pas achter dat dat anders zit dan het altijd deed