Lieske en Tanja in gesprek. Lieske heeft al aangegeven dat ze het zeer jammer vindt dat Tanja zich zo terug trekt en geeft toe dat ze zelf misschien daardoor ook al wel wat minder aardige dingen over Tanja heeft gezegd. Dan begint ze over de nominatie van Ingrid.
Lieske: De nominatie van Ingrid was een beetje zoals die van Rikkert op Roel! Ze bedoelde het niet slecht, maar dacht gewoon het beste te doen.
Tanja: Je kunt dit met helemaal niets vergelijken. Ik ben zwaar teleurgesteld in het denken van de mens. De eerste reden die ze opgaf was dat heel NL mij er toch in wil houden. En de tweede reden was dat het beter voor mij en Josc was om weg te gaan. Dat is heel tegenstrijdig. Maar het frustreert mij ook dat ik niet uit dat kamertje kan.
Lieske: Ik zou ook lekker willen wandelen met m'n kindje.
Tanja; Maar na die nominatie heb ik heel weinig zin om in de groep te gaan. Ik had graag dingen met jou wel willen delen en nog een paar anderen. Ik zal altijd pissig op Ing blijven en ik zal Joost continu blijven negeren. Ik kan niet zo tegen hun blijven doen en tegen anderen heel tof. Ik kan niet leuk en aardig doen terwijl hun er ook bij zijn.
Lieske: Ik vind het jammer dat ik ook gestraft wordt. Ik word ook wat minder tolerant naar jou. Ik had dat ook al met de weekopdracht. Maar ik zou zo graag van jouw kant willen zien dat jij naar de dbk zou gaan om te zeggen dat je bv maar 1 uurtje per dag mee wilt helpen"
Tanja: Nee, dat kan ik nu niet. Ik moet om de 3 uur borstvoeding geven. Dan luiers checken, opruimen. Dingen die ik op moet schrijven en lezen. Ik kan niet zeggen dat ik over een uur bv mee kan doen. als Josc eerder huilt... er valt geen pijl op te trekken"
Lieske: Dit bedoel ik dus. Ik begreep het ook niet en heb dat ook gezegd in de groep. Ik was ook kwaad op je. daar sta ik nu helemaal niet meer achter, maar omdat de communicatie wegvalt krijg je dat. Ik snap het nu wel. Maar ik hoop dat je ons nog een kans geeft.. of een aantal van ons.
Tanja: Ik heb het echt heel erg gehad
Lieske: Ik heb je hier onwijs zien onfleuren en ik had graag meer van die Tan gezien. De laatste dagen was je echt veel leuker.
Tanja: Maar ik ben dichtgeklapt omdat wat er na de bevalling gebeurd is.
Lieske: Ik denk niet dat je eruit gaat hoor. Maar ik wilde dit gewoon graag zeggen en ik hoop dat we nog eens soms hier kunnen kletsen. En ik vond het echt stom dat je er niet gewoon bij kwam staan net.
Tanja: Ik weet zeker dat er toch niets van mij aangenomen wordt omdat ik me distantieer van de groep. Niets boeit me meer. Ik vind het wel prima zo.
Lieske: Ik vind het wel heel jammer.
Tanja: Ik vind de dingen die na de bevalling gebeurd zijn heel jammer.
Lieske: Inge heeft het echt nooit zo bedoeld. Ze heeft het op het allerlaatste moment besloten en ze had nooitverwacht dat jij meerdere stemmen zou krijgen.
Tanja: Ik vind het bullshit. Maar jullie zullen het zelf wel meemaken als je een bevalling meegemaakt hebt. Na een week had ik er vrede mee gehad en had ik het beter aangekunt. Maar nu is het een ander verhaal. Ik moet mezelf zo bezighouden om er niet aan te denken, dat ik minder kan genieten. Daar komt dan die arbeidsinspectie nog bij.
Lieske: Daar heb je volledig een punt. Wij hebben het nooit meegaakt.
Tanja: Het was even niet slim. Als jullie vinden dat het beter is dat ik eruit ga, dan snap ik dat. En dan nog die klote arbeidsinspectie, Maar dat ik niet meer met de groep wil zijn....
Lieske: Er zijn steeds minder mensen die je zien en je contacten verwateren. Ik kan ook niet beloven dat....
Tanja: Ik weet heus wel dat ik iedere keer weer op de bank kom. Nou boeiuh... Dat interesseert me niet. Dat begrijp ik ook wel. Ik weet heus wel dat ik nu meer stemmen zal krijgen.
Lieske: Ik vind het heel jammer.
Tanja: Ja maar ik ga geen dingen doen die ik niet meen. Daar heb ik geen zin in. Ik vind het wel best zo. Het zal nooit meer hetzelfde zijn. Nooit meer. Daar heb ik vrede mee. Ik vind het ook jammer, maar dit heeft de hele boel verziekt. Maar jij woont in Groningen dus je kunt langrkomen wanneer je wil!
Lieske: Ik vind het jammer dat je jezelf de groep uitstemt.
Tanja: Als er nu al twee zijn zullen dat er volgende week zijn. Ook alhad ik me wel in degroep gemengd hadden ze mischien volgende keer ook wel genomineerd.
Lieske: Ik weet niet of ik het had gedaan, maar misschien sommigen wel. Daar heb je gelijk in.
Tanja: In vind het ook niet goed wat er gebeurt. Ik had jullie misschien anders wel een briefje gegeven met please nomineer mij. En Josc wordt steeds wakkerder. Het gaat allemaal veel harder dan normaal. Ik weet dat het mij gaat opbreken dat ik niet met haar naar buiten kan. Ik kan niet met haar normaal in de badkamer badderen.
Lieske: Ik had gehoopt dat als je meer in de groep kwam dat je het dan wat meer gaat opbreken.
Dido: Je laat je kind toch niet alleen!
Lieske: Maar ik dacht met een babyfoon.....
Tanja: Maar echt, als ik mezelf zou kunnen nomineren had ik dat misschien wel gedaan.
Lieske: Ik vind het vreselijk.
Tanja: Maar het is de wet van Nederland helaas. Ik dacht eerst dat het allemaal wel zou meevallen, maar nu ze wakkerder wordt denk ik daar wel anders over.
Lieske: Mijn inlevingsvermogen is ook bar slecht. Ik ken geen zwangere vrouwen enzo. Als mensen over jou kletsen dan verlies ik mijn begrip een beetje. Snap je?
Tanja: Ik begreep zelf ook een hoop niet, maar dat snap je pas als je een kindje in je arm hebt.
Lieske: Als ik jou niet spreek en niets weet...
Tanja: Nou geloof me, het is een full time job.
Lieske: Ik zou denken dat je een kindje makkelijk een uurtje alleen kunt laten.
Tanja; Alleen dat plannen van dat uurtje is al heel lastig.
Een poosje later lopen Lieske en Tanja samen naar binnen.
Tanja: Ik vind het lief dat je die babyfoon voorstelde.
[ Bericht 1% gewijzigd door scanman01 op 24-10-2005 22:03:25 ]
My soul is painted like the wings of butterflies