Maar als ik het dus goed begrijp was je vader aan het begin dus misselijk enzo, en de eerste controles wezen niets uit, toen werd 'ie weer beter, bleek dat 'ie kanker had, hij heeft nergens last van, maar wel nog 3 maanden te levenquote:Op vrijdag 28 oktober 2005 17:11 schreef CoolGuy het volgende:
Verslagenheid is groot. Pap is niet ziek. Iig, hij heeft geen klachten, en dan ook gewoon 0,0. Dat maakt het des te onwerkelijker dat het over 3 maanden afgelopen is. Ik heb niet veel meer gereageerd hier. Ik kan t niet. Ik lees, mijn vriendin plaatst berichten, maar ik kan t niet opbrengen om te posten.
het is een rotziekte.quote:Op vrijdag 28 oktober 2005 17:37 schreef dWc_RuffRyder het volgende:
[..]
Maar als ik het dus goed begrijp was je vader aan het begin dus misselijk enzo, en de eerste controles wezen niets uit, toen werd 'ie weer beter, bleek dat 'ie kanker had, hij heeft nergens last van, maar wel nog 3 maanden te leven?
Het is ook niet te voorspellen hoe je hierop moet reageren, hoe ermee om te gaan.quote:Op vrijdag 28 oktober 2005 17:11 schreef CoolGuy het volgende:
Verslagenheid is groot. Pap is niet ziek. Iig, hij heeft geen klachten, en dan ook gewoon 0,0. Dat maakt het des te onwerkelijker dat het over 3 maanden afgelopen is. Ik heb niet veel meer gereageerd hier. Ik kan t niet. Ik lees, mijn vriendin plaatst berichten, maar ik kan t niet opbrengen om te posten.
Aan de andere kant voel ik een vreemd soort rust. Net alsof ik het niet kan bevatten. De laatste x dat ik gehuild heb is inmiddels 72 uur geleden of zo. Mam huilt heel veel. Pap ook. Ik niet. Niet als ik thuis ben iig. Toch realiseer ik me wel degelijk dat hij er binnenkort niet meer is.
Ik heb dit hele traject tot nu toe totaal anders gereageerd dan ik had verwacht. Toen we het nieuws kregen in het ziekenhuis was ik van tevoren hysterisch. Toen ik in het ziekenhuis was was ik heel erg kalm. Ik troostte mijn ouders, maar ik huilde niet.
Als ik bij mijn tante ben, waar ik veel mee praat, huil ik wel veel. Dan komt het los. Thuis kan ik het niet vreemd genoeg. Vlak voor we het nieuws kregen was ik bezig de aankoop van een lcd tv + surround set te overwegen. Vreemd genoeg kregen we gisteren reclame in de bus waarin die surround set stond, en ik begon er weer aan te denken. Tot ik besefte wat ik dacht, en kwaad werd op mezelf dat ik daaraan dacht, terwijl dat helemaal niet belangrijk is.
Ik weet niet wat ik allemaal moet typen. Sommige momenten zijn vol emotie. Andere momenten zijn rustig, bijna koud (bij mezelf dan).
ik wens jou, je familie en je vader in het bijzonder heel erg veel sterkte toe en laat het hopelijk geneesbaar zijn!quote:
Dat is het dus niet...lezen...quote:Op vrijdag 4 november 2005 14:23 schreef zoalshetis het volgende:
[..]
ik wens jou, je familie en je vader in het bijzonder heel erg veel sterkte toe en laat het hopelijk geneesbaar zijn!
ik lees en ken ongelooflijke verhalen wat betreft die ziekte. sterkte dus.quote:
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |