LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Nee, jij doelt op 'resonantie-therapie', óók een aanrader trouwens. De therapeut (klank- & kristaltherapie, onder meer) is een zekere Joeri Bonsel-Muller, een naam die bij mij meteen vertrouwen wekt, en Joeri - denk: baardje, leren sloffen en een begrijpende glimlach - werkt volgens de therapiewijzer aan de hand van de volgende opbouwende gedachte: "Jij bent Liefde, Licht, een ontwaakt Hart."quote:Op vrijdag 21 oktober 2005 15:35 schreef Vivi het volgende:
Wat moet ik me daarbij voorstellen? Je gaat je problematiek, in het verlengde van de euritmie-lesjes uitbeelden d.m.v. het spelen van "hints"?
uitbeelden d.m.v. het spelen van "hints"?Joeri, here I come!
Net als Vivi vroeg ik me af wat dat behelst. Mond- en voetschilderen, drama, lichaamswerk? Een bezoek aan die resonantieman lijkt me alleen al de moeite waard om er hier verslag van te kunnen doen.quote:Op vrijdag 21 oktober 2005 14:14 schreef Nadine26 het volgende:
Mijn keuze is gevallen op de non-verbale therapie.
Ik heb overigens nooit een traan gelaten bij een therapeut. Ik heb er vorig jaar bij wijze van eenzijdige relatietherapie een bezocht om te achterhalen wat er mis zou kunnen zijn met mijn geliefde. De therapeute heeft me alles verteld over het kind, de ouder en de volwassene in de mens, en ik keerde verlicht huiswaarts om zelf doktertje te kunnen spelen. Het heeft onze relatie niet mogen redden maar mijn vriendin heeft er veel aan gehad..
Hoe liep het nou af in de avondwinkel - Heeft Th. zijn dichteres geditched, en wat vond zij daarvan? Ben je erg streng geweest of mogen ze elkaar nog wel in de espressobar zien? Ben je niet bang dat ze je zal achtervolgen met verwijtende alexandrijnen en dreiglimericks?
Goed dat je niet voor de blokkendoos van de kinderpsychiater bent gevallen. Ik zou willen dat ik met de wijs(neuzerig)heid van nu weer 12 kon zijn, en ook naar zo'n man mocht. Ik zou hem vragen of hij moeite heeft met de omgang met volwassenen en of zijn balletjes wel goed ingedaald zijn. Ben benieuwd naar wat voor school hij me dan verwezen zou hebben.
Ik zou me hoe dan ook geen zorgen maken over het oordeel van die kinderpsych. Wel over het beoordelingsvermogen van je ouders. Aan zo'n probleemklasje zou ieder weldenkend kind een identiteitscrisis overhouden. Fijn dat je ondanks die witte laarsjes je ouders en die psych met een briljante cijferlijst van repliek hebt gediend. Schaamden ze zich niet?
Naar aanleiding van je beschrijving van Joeri en zijn motto's vrees ik dat je misschien nog wel een "gezonde relatie" gaat krijgen indien je dit doorzet...
gaat krijgen indien je dit doorzet...
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
quote:Op vrijdag 21 oktober 2005 16:33 schreef dvr het volgende:
........ Ben je niet bang dat ze je zal achtervolgen met verwijtende alexandrijnen en dreiglimericks?
Of hatelijke Haiku's
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Nadine misschien wel....quote:Op vrijdag 21 oktober 2005 16:34 schreef Vivi het volgende:
Naar aanleiding van je beschrijving van Joeri en zijn motto's vrees ik dat je misschien nog wel een "gezonde relatie" gaat krijgen indien je dit doorzet...
Steeds als ik tegen de lamp loop,
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
Okay, dit alles vertel ik natuurlijk niet aan Thijs. We hebben echt een goed gesprek gehad, over van alles en nog wat, en ik heb hem beloofd dat ik 'eraan ga werken', ik heb zelfs al iemand gebeld voor een afspraak (adres via een vriendin).
Thijs is zo opgetogen dat hij al heeft geopperd dat hij best met me zou willen samenwonen, over een tijdje. Dat 'over een tijdje' slaat natuurlijk op mijn moeder, die er de laatste dagen slecht aan toe is, vooral geestelijk; ze heeft het gevoel dat het heel dichtbij komt, de dood dus - maar dat begrijpt Thijs allemaal heel goed.
Net belde Daniël: of ik straks bij hem kom oppassen. Ik had verwacht dat Madame al terug zou zijn uit Parijs, maar kennelijk heb ik dat verkeerd begrepen.
Thijs is zo opgetogen dat hij al heeft geopperd dat hij best met me zou willen samenwonen, over een tijdje. Dat 'over een tijdje' slaat natuurlijk op mijn moeder, die er de laatste dagen slecht aan toe is, vooral geestelijk; ze heeft het gevoel dat het heel dichtbij komt, de dood dus - maar dat begrijpt Thijs allemaal heel goed.
Net belde Daniël: of ik straks bij hem kom oppassen. Ik had verwacht dat Madame al terug zou zijn uit Parijs, maar kennelijk heb ik dat verkeerd begrepen.
Hij bedoelde natuurlijk te vragen "Of je bij hem komt en dat je dan moet oppassen" !
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
http://www.joeribonsel.nl/praktijk.shtml
Lijkt me echt op je lijf geschreven Nadine
Wat een heerlijk leesvoer zal dit opleveren
Lijkt me echt op je lijf geschreven Nadine
Wat een heerlijk leesvoer zal dit opleveren
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
quote:Op vrijdag 21 oktober 2005 16:49 schreef Vivi het volgende:
Hij bedoelde natuurlijk te vragen "Of je bij hem komt en dat je dan moet oppassen" !
Jammerende jamben, kwade kwatrijnen!quote:hatelijke Haiku's
Op vrijdag 21 oktober 2005 16:33 schreef dvr het volgende:
Jouw situatie lijkt inderdaad op die van mij: Th. heeft ook sterk het gevoel dat er iets mis is met mij, alleen durft hij het niet hardop uit te spreken. Hij gooit het erop dat ik 'een beetje onvolwassen' ben, en ' te impulsief', en dat de therapie vooral heel goed zou zijn voor onze 'relatie'. Ik weet het niet, ik vind het niet bepaald een sexy idee. Of zie ik dat verkeerd?
Jammer genoeg geeft de therapiewijzer geen omschrijving, maar ik vrees dat we in die richting moeten denken, ja. En ook: schreeuwen, stampen, met je armen zwaaien en op die manier naar de diepere krochten van de ziel afdalen, of zoiets.quote:Net als Vivi vroeg ik me af wat dat behelst. Mond- en voetschilderen, drama, lichaamswerk?
quote:Ik heb overigens nooit een traan gelaten bij een therapeut. Ik heb er vorig jaar bij wijze van eenzijdige relatietherapie een bezocht om te achterhalen wat er mis zou kunnen zijn met mijn geliefde.
Jouw situatie lijkt inderdaad op die van mij: Th. heeft ook sterk het gevoel dat er iets mis is met mij, alleen durft hij het niet hardop uit te spreken. Hij gooit het erop dat ik 'een beetje onvolwassen' ben, en ' te impulsief', en dat de therapie vooral heel goed zou zijn voor onze 'relatie'. Ik weet het niet, ik vind het niet bepaald een sexy idee. Of zie ik dat verkeerd?
Ik weet niet precies hoe het is afgelopen met haar; Thijs heeft er verder niks over gezegd. Ja: dat hij niet meer met haar afspreekt. En natuurlijk ben ik heel streng geweest! Niks espressobar! Ik wacht handenwrijvend op haar eerste dreiglimerick.quote:Hoe liep het nou af in de avondwinkel - Heeft Th. zijn dichteres geditched, en wat vond zij daarvan? Ben je erg streng geweest of mogen ze elkaar nog wel in de espressobar zien? Ben je niet bang dat ze je zal achtervolgen met verwijtende alexandrijnen en dreiglimericks?
Nee. (Ja: voor mij )quote:Ik zou me hoe dan ook geen zorgen maken over het oordeel van die kinderpsych. Wel over het beoordelingsvermogen van je ouders. Schaamden ze zich niet?
Dit klinkt nog véél beter dan ik had gedacht. Jessica Muller! Beeldend kunstenares! Zij werkt ook mee aan de 'training' waarbij je op het geluid van klankschalen kunt ontdekken welke kleuren & vormen bij je passen, en dan mag je na de meditatie samen met Jessica & Joeri aan de slag met diverse knutselmaterialen en misschien, stel ik me zo voor, laat Joeri me dan ook nog wel even op een bongo slaan, dat lijkt mij wel bevrijdend.quote:Op vrijdag 21 oktober 2005 16:54 schreef Vivi het volgende:
http://www.joeribonsel.nl/praktijk.shtml
Lijkt me echt op je lijf geschreven Nadine
Wat een heerlijk leesvoer zal dit opleveren
Ik moet erheen!
Hey Nadine, gaat het wat beter met je de laatste tijd? (ik zie weinig drama meer in elk geval ) Ik drink een biertje op je in elk geval (nou ja ook voor mezelf )
) Ik drink een biertje op je in elk geval 
)
Coincidence
Makes sense
Only with you
Makes sense
Only with you
'Niet meer met haar afspreekt'? Die vage formulering doet bijna vermoeden dat hij bij de Jezuieten op school heeft gezeten, en misschien nog eens onbezwaard en zonder afspraak een kopje koffie bij haar zou willen halen.quote:Op vrijdag 21 oktober 2005 17:07 schreef Nadine26 het volgende:
Thijs heeft er verder niks over gezegd. Ja: dat hij niet meer met haar afspreekt.
nb: Had je tussen neus en lippen nog iets laten vallen over haar kunstgevel?
Nou ja, echt sexy zal het nooit worden, of je zou toevallig een jonge god als therapeut moeten treffenquote:Th. heeft ook sterk het gevoel dat er iets mis is met mij, alleen durft hij het niet hardop uit te spreken. Hij gooit het erop dat ik 'een beetje onvolwassen' ben, en ' te impulsief', en dat de therapie vooral heel goed zou zijn voor onze 'relatie'. Ik weet het niet, ik vind het niet bepaald een sexy idee. Of zie ik dat verkeerd?
Wat Thijs allemaal vermoedt is niet zo belangrijk. Als je zelf denkt dat je gedachte- of gedragspatronen hebt waarmee je jezelf dwarszit, of die je relaties met anderen onnodig hinderen, dan kan een beetje therapieën een heel goed idee zijn. Maar het heeft pas echt zin als je gemotiveerd bent en jezelf doelgericht van het probleem wilt afhelpen. Wat dat betreft valt te vrezen dat klankschalen en vingerverf niet erg aan Thijs' hooggespannen verwachtingen zullen beantwoorden..
Op zaterdag 22 oktober 2005 03:55 schreef dvr het volgende:
En of een beetje therapieën zo'n goed idee is, tenminste voor mij, dat vraag ik me af. Of dat nog wel zin heeft, bedoel ik.
Wat nou weer? Gisteren gaf D. dus een feestje voor wat vrienden, het was een tamelijk belachelijk feestje waar alleen maar champagne werd gedronken, beter gezegd: alleen Veuve Cliquot-champagne - zo'n soort feestje dus, met allemaal lege champagneflessen en keiharde muziek en iedereen was dronken en uitgelaten, en ik had er niets te zoeken, ik kende er niemand, ik voelde me ongemakkelijk & verlegen met de situatie & opgelaten & de kinderen lagen al in bed, die had ik er zelf ingelegd, en daarna had ik me opgesloten in de studeerkamer, samen met de televisie en een glas champagne, en D. had al een paar keer een vriend naar boven gestuurd om te vragen waar ik bleef, of ik ziek was, of moe, of boos, en ik zei steeds: "Nee, ik ben de oppas," en dan begon die vriend aan mijn arm te trekken en te roepen: "Kom op, zeg," en: "Laat je eens gaan," en: "Zit je hier nou nog steeds te kniezen?" en uiteindelijk liet ik me overhalen, ik ging mee naar beneden en daar stond ik dan.
De vrienden van D. waren te dronken om nog een normaal gesprek te kunnen voeren, en trouwens ook te stoned - ik neem tenminste aan dat ze drugs hadden gebruikt, want op een bepaald moment begon een van de vrouwen haar rok op te stropen om te laten zien dat ze jarretelles droeg, die droeg ze inderdaad, om haar machtige dijen knelden zwartkanten bandjes, het was geen gezicht, ze draaide en deinde met haar heupen, en intussen bleef ze maar roepen: "Ik schaam me nergens voor! Dit is mijn lichaam!"
Er kwam een jongen naar me toe die ik vagelijk herkende, misschien van de universiteit, misschien van de televisie, hij had zo'n kop met heel veel blond haar en hoekige wangen, en hij deed ontzettend zijn best om mij in te palmen. We voerden een gesprek. Of 'gesprek'... het kwam erop neer dat hij mij interviewde voor de camera, ik bedoel de denkbeeldige camera; hij legde steeds een geruststellende hand op mijn arm, en na elk antwoord dat ik gaf, zei hij: "Fantastisch, Nadine. Heel goed," alsof ik het tienletterwoord had geraden.
Tot mijn opluchting vroeg Daniël aan mij om vijf flessen champagne uit de ijskast te halen, en om er nieuwe flessen voor in de plaats te leggen. Ik ging naar de bijkeuken. Ik rookte een sigaret. Ik merkte dat ik een beetje dronken dronken was; champagne stijgt pijlsnel naar je hoofd, veel sneller dan wijn.
Terwijl ik ingespannen bezig was een van de champagnedozen open te snijden met een mesje, voelde ik hoe D. me van achteren omhelsde. Ik schrok; ik had hem niet horen aankomen. Het mesje viel uit mijn handen.
"Blijf je bij me slapen?" hoorde ik hem vragen.
"Wat?" zei ik.
"Je hebt teveel gedronken, je kunt zo niet naar huis fietsen." Hij drukte me tegen zich aan en zei in mijn hals: "Blijf slapen, Nadine."
"Nee, ik moet naar huis."
"Moet? Van wie moet dat? Hier, kom eens hier," en hij draaide me om, zodat onze gezichten vlak bij elkaar waren. "Over een half uur gaat iedereen naar huis, ze hebben kinderen, ze moeten de oppas aflossen, nog even en we hebben het rijk voor ons alleen. Jij en ik, en zes..., nee: zeven dozen champagne. Dus van wie moet dat?"
"Van mezelf," zei ik. Op hetzelfde moment bedacht ik me, ik weet niet waarom - omdat ik in zijn ogen keek, en naar zijn mond, en omdat hij zo dichtbij was, en met één snelle, vloeiende beweging zette ik mijn lippen op de zijne. Hij gaf zich over. Hete mond op de mijne, gloeiende adem op mijn tong. Toen rukte ik mijn hoofd naar achteren, weg, en deed een stap opzij. "Sorry," zei ik. "Dit slaat nergens op. Ik weet niet waarom ik dat deed."
"Blijf bij me, okay?" zei hij.
"Nee, echt niet." Ik durfde hem niet aan te kijken. "Dit was de laatste keer. Ik heb een vriendje, ik wil dit niet meer."
Daniël sloeg zijn armen over elkaar, hij keek me strak aan: "Je zegt het maar, Nadine."
"Sorry," zei ik zacht.
"Dit was de laatste keer," zei hij zakelijk. "Je zegt het maar. Kom je morgen oppassen?"
"Morgen kan ik niet."
"Zondag?"
"Zondag is goed."
"Okay." Hij glimlachte en streek toen met zijn wijsvinger langs mijn wang. "Doe de groeten aan je vriendje. En neem een fles champagne mee."
En weg was hij.
Nog niet - ik dacht: 'Die geheime wetenschap houd ik nog even onder de pet, voor een later moment.' Maar.....quote:Had je tussen neus en lippen nog iets laten vallen over haar kunstgevel?
... dat denk ik dus inderdaad.quote:Als je zelf denkt dat je gedachte- of gedragspatronen hebt waarmee je jezelf dwarszit, of die je relaties met anderen onnodig hinderen, dan kan een beetje therapieën een heel goed idee zijn.
En of een beetje therapieën zo'n goed idee is, tenminste voor mij, dat vraag ik me af. Of dat nog wel zin heeft, bedoel ik.
Wat nou weer? Gisteren gaf D. dus een feestje voor wat vrienden, het was een tamelijk belachelijk feestje waar alleen maar champagne werd gedronken, beter gezegd: alleen Veuve Cliquot-champagne - zo'n soort feestje dus, met allemaal lege champagneflessen en keiharde muziek en iedereen was dronken en uitgelaten, en ik had er niets te zoeken, ik kende er niemand, ik voelde me ongemakkelijk & verlegen met de situatie & opgelaten & de kinderen lagen al in bed, die had ik er zelf ingelegd, en daarna had ik me opgesloten in de studeerkamer, samen met de televisie en een glas champagne, en D. had al een paar keer een vriend naar boven gestuurd om te vragen waar ik bleef, of ik ziek was, of moe, of boos, en ik zei steeds: "Nee, ik ben de oppas," en dan begon die vriend aan mijn arm te trekken en te roepen: "Kom op, zeg," en: "Laat je eens gaan," en: "Zit je hier nou nog steeds te kniezen?" en uiteindelijk liet ik me overhalen, ik ging mee naar beneden en daar stond ik dan.
De vrienden van D. waren te dronken om nog een normaal gesprek te kunnen voeren, en trouwens ook te stoned - ik neem tenminste aan dat ze drugs hadden gebruikt, want op een bepaald moment begon een van de vrouwen haar rok op te stropen om te laten zien dat ze jarretelles droeg, die droeg ze inderdaad, om haar machtige dijen knelden zwartkanten bandjes, het was geen gezicht, ze draaide en deinde met haar heupen, en intussen bleef ze maar roepen: "Ik schaam me nergens voor! Dit is mijn lichaam!"
Er kwam een jongen naar me toe die ik vagelijk herkende, misschien van de universiteit, misschien van de televisie, hij had zo'n kop met heel veel blond haar en hoekige wangen, en hij deed ontzettend zijn best om mij in te palmen. We voerden een gesprek. Of 'gesprek'... het kwam erop neer dat hij mij interviewde voor de camera, ik bedoel de denkbeeldige camera; hij legde steeds een geruststellende hand op mijn arm, en na elk antwoord dat ik gaf, zei hij: "Fantastisch, Nadine. Heel goed," alsof ik het tienletterwoord had geraden.
Tot mijn opluchting vroeg Daniël aan mij om vijf flessen champagne uit de ijskast te halen, en om er nieuwe flessen voor in de plaats te leggen. Ik ging naar de bijkeuken. Ik rookte een sigaret. Ik merkte dat ik een beetje dronken dronken was; champagne stijgt pijlsnel naar je hoofd, veel sneller dan wijn.
Terwijl ik ingespannen bezig was een van de champagnedozen open te snijden met een mesje, voelde ik hoe D. me van achteren omhelsde. Ik schrok; ik had hem niet horen aankomen. Het mesje viel uit mijn handen.
"Blijf je bij me slapen?" hoorde ik hem vragen.
"Wat?" zei ik.
"Je hebt teveel gedronken, je kunt zo niet naar huis fietsen." Hij drukte me tegen zich aan en zei in mijn hals: "Blijf slapen, Nadine."
"Nee, ik moet naar huis."
"Moet? Van wie moet dat? Hier, kom eens hier," en hij draaide me om, zodat onze gezichten vlak bij elkaar waren. "Over een half uur gaat iedereen naar huis, ze hebben kinderen, ze moeten de oppas aflossen, nog even en we hebben het rijk voor ons alleen. Jij en ik, en zes..., nee: zeven dozen champagne. Dus van wie moet dat?"
"Van mezelf," zei ik. Op hetzelfde moment bedacht ik me, ik weet niet waarom - omdat ik in zijn ogen keek, en naar zijn mond, en omdat hij zo dichtbij was, en met één snelle, vloeiende beweging zette ik mijn lippen op de zijne. Hij gaf zich over. Hete mond op de mijne, gloeiende adem op mijn tong. Toen rukte ik mijn hoofd naar achteren, weg, en deed een stap opzij. "Sorry," zei ik. "Dit slaat nergens op. Ik weet niet waarom ik dat deed."
"Blijf bij me, okay?" zei hij.
"Nee, echt niet." Ik durfde hem niet aan te kijken. "Dit was de laatste keer. Ik heb een vriendje, ik wil dit niet meer."
Daniël sloeg zijn armen over elkaar, hij keek me strak aan: "Je zegt het maar, Nadine."
"Sorry," zei ik zacht.
"Dit was de laatste keer," zei hij zakelijk. "Je zegt het maar. Kom je morgen oppassen?"
"Morgen kan ik niet."
"Zondag?"
"Zondag is goed."
"Okay." Hij glimlachte en streek toen met zijn wijsvinger langs mijn wang. "Doe de groeten aan je vriendje. En neem een fles champagne mee."
En weg was hij.
Mja...quote:Op vrijdag 21 oktober 2005 16:40 schreef Oblivion het volgende:
Nadine misschien wel....
Ik denk trouwens dat ik het aan Thijs ga vertellen - ik ga nu toch in therapie, dus de redding is nabij.
(Of gebruik ik de therapie dan als excuus voor mijn wandaden...?)
(Wel handig, trouwens)
Goed gedaan Nadine.
Is Thijs iemand die, als je het vertelt, het naadje van de kous wil weten? Want dan zul je om eerlijk te blijven het hele verhaal moeten vertellen, dus ook dat het initiatief en de aantrekking niet alleen van Daniël kwamen. Maar het pleit weer voor je dat je onder invloed van de bubbeltjes was en dat je toch resoluut stopte (en voor Thijs koos).
Omdat Thijs zelf veel verder was gegaan, en vond dat je daar geen punt van moest maken, zal dit ook overkomelijk zijn. Ik vraag me alleen af of hij zijn afscheid van PM nu niet wat al te inschikkelijk zal gaan vinden, of dat hij zelfs wil dat je stopt met oppassen bij Daniël. Dat zou ik trouwens overdreven vinden want het is Daniël nu juist duidelijk dat hij niets moet verwachten (hoop ik ).
Is Thijs iemand die, als je het vertelt, het naadje van de kous wil weten? Want dan zul je om eerlijk te blijven het hele verhaal moeten vertellen, dus ook dat het initiatief en de aantrekking niet alleen van Daniël kwamen. Maar het pleit weer voor je dat je onder invloed van de bubbeltjes was en dat je toch resoluut stopte (en voor Thijs koos).
Omdat Thijs zelf veel verder was gegaan, en vond dat je daar geen punt van moest maken, zal dit ook overkomelijk zijn. Ik vraag me alleen af of hij zijn afscheid van PM nu niet wat al te inschikkelijk zal gaan vinden, of dat hij zelfs wil dat je stopt met oppassen bij Daniël. Dat zou ik trouwens overdreven vinden want het is Daniël nu juist duidelijk dat hij niets moet verwachten (hoop ik ).
Op zondag 23 oktober 2005 03:33 schreef dvr het volgende:
Het poëziemeisje staat bekend om haar miraculeuze massages. Het is een bekende truc: een vrouw (en meestal niet zo'n aantrekkelijke vrouw) zegt tegen een man (en meestal een aantrekkelijke man) dat ze fantastisch kan masseren; ze heeft er een cursus voor gevolgd, ze kan wonderen verrichten met haar handpalmen en haar vingertoppen, ze zou het eigenlijk eens moeten demonstreren, een kleine rugmassage, ja, trek je trui maar uit, ontspan, relax, ga maar even op de bank liggen, zo ja... mmmm... dát zijn nog eens spieren... je doet zeker veel aan sport, dat kun je wel voelen, zeg... mmmm... de onderrug zit een beetje vast, wacht, blijf liggen, concentreer je op mijn handen, ik trek alleen je broek een beetje uit, zo ja... mmmm.... enzovoort.
Pas op voor masserende vrouwen!
Echt? Ik heb er niet zo'n goed gevoel over: schuldgevoel, naar beide kanten (Th. & D.). Plus dat ik helemaal niet zeker ben van wat ik wil & doe, ik snap er niks van, terwijl ik altijd iemand ben geweest die dat wél zeker wist.quote:Goed gedaan Nadine.
Thijs wil zeker het naadje van de kous weten, en van de hoed en de rand, en de waarheid en niets dan de waarheid, en... nou ja: met een vaag mompelverhaal kom ik bij hem niet weg. Ik denk dat ik me maar beter meteen kan opgeven voor dagtherapie, aangevuld met een intensieve avondcursus zelfontplooiing.quote:Is Thijs iemand die, als je het vertelt, het naadje van de kous wil weten? Want dan zul je om eerlijk te blijven het hele verhaal moeten vertellen, dus ook dat het initiatief en de aantrekking niet alleen van Daniël kwamen. Maar het pleit weer voor je dat je onder invloed van de bubbeltjes was en dat je toch resoluut stopte (en voor Thijs koos).
Daar zeg je wat. Maar Thijs heeft nooit toegegeven dat hij zelf veel verder is gegaan, al kunnen we daar met z'n allen gerust van uitgaan - dat lijkt me duidelijk. Als ik erover begin, zegt hij: "Dat is jóuw onzekerheid, daar kan ik je niet mee helpen." Ha! En nou heb ik net gehoord dat het poëziemeisje overal loopt rond te bazuinen dat ik onzeker ben & wankel in mijn schoenen sta, omdat ik - citaat - 'hun vriendschap niet kan relativeren', ja, zo komen de verhalen in de wereld, zo gaan die dingen.quote:Omdat Thijs zelf veel verder was gegaan, en vond dat je daar geen punt van moest maken, zal dit ook overkomelijk zijn. Ik vraag me alleen af of hij zijn afscheid van PM nu niet wat al te inschikkelijk zal gaan vinden, of dat hij zelfs wil dat je stopt met oppassen bij Daniël. Dat zou ik trouwens overdreven vinden want het is Daniël nu juist duidelijk dat hij niets moet verwachten (hoop ik ).
Het poëziemeisje staat bekend om haar miraculeuze massages. Het is een bekende truc: een vrouw (en meestal niet zo'n aantrekkelijke vrouw) zegt tegen een man (en meestal een aantrekkelijke man) dat ze fantastisch kan masseren; ze heeft er een cursus voor gevolgd, ze kan wonderen verrichten met haar handpalmen en haar vingertoppen, ze zou het eigenlijk eens moeten demonstreren, een kleine rugmassage, ja, trek je trui maar uit, ontspan, relax, ga maar even op de bank liggen, zo ja... mmmm... dát zijn nog eens spieren... je doet zeker veel aan sport, dat kun je wel voelen, zeg... mmmm... de onderrug zit een beetje vast, wacht, blijf liggen, concentreer je op mijn handen, ik trek alleen je broek een beetje uit, zo ja... mmmm.... enzovoort.
Pas op voor masserende vrouwen!
Ik vind eigenlijk wel dat je een lekkere vrijparty met D. erop na kan houden..
Staat de score gelijk. Nu kan iedereen over me heen vallen, maar ja....
Nu er opeens "goed gesproken" is, moet opeens alles wijken?
En toen het dus slechter ging, ging T. gelijk van bil...?
Wat als het in je "therapie" wat slechter gaat? Rent ie dan ook gelijk naar mutsefluts?
Volgens mij kijk je dan heel anders tegen het poessiemeisje aan...
Als je bang bent voor D. hopeless te vallen dan zou je het niet moeten doen.....
Staat de score gelijk. Nu kan iedereen over me heen vallen, maar ja....
Nu er opeens "goed gesproken" is, moet opeens alles wijken?
En toen het dus slechter ging, ging T. gelijk van bil...?
Wat als het in je "therapie" wat slechter gaat? Rent ie dan ook gelijk naar mutsefluts?
Volgens mij kijk je dan heel anders tegen het poessiemeisje aan...
Als je bang bent voor D. hopeless te vallen dan zou je het niet moeten doen.....
Steeds als ik tegen de lamp loop,
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
Op zondag 23 oktober 2005 12:28 schreef Oblivion het volgende:
Over Daniël heb ik nog niet zo veel verteld. Dat hij zo 'echt' is, ik bedoel een echte man, geen jongen, geen student - hij is een man van de wereld. En toch weer niet. De student schemert er nog wel een beetje doorheen, ik bedoel dat hij wel jongensachtig lacht, mooie tanden heeft hij trouwens, en dat hij iets uitdagends heeft, iets waar ik heel erg verliefd op zou kunnen worden, ik zeg het gewoon eerlijk.
Ik bedoel: hij is een man uit een andere wereld, onaanraakbaar & onbereikbaar, maar ik mag hem aanraken, of mocht, ik mocht hem aanraken... nu niet meer. Zoenen met hem, mijn handen op zijn trui, zijn tong in mijn mond, dat is allemaal ongelooflijk spannend en onbegrijpelijk en natuurlijk ook zinloos. Hij heeft een vriendin. Ze is nu op vakantie met haar moeder, die vriendin, maar ze komt straks weer terug. Hij heeft drie kinderen. Drie! En een ex-vrouw, of een aanstaande ex-vrouw, want die scheiding wordt telkens op de lange baan geschoven, het komt erop neer dat hij de allerslechtste keuze is, tenminste voor mij.
Daniël is geen man om verliefd te worden. Ik praat nu tegen mezelf: "Hij is geen man om verliefd op te worden!" Het grote probleem is natuurlijk dat hij dat juist wél is, een man om verliefd op te worden en om alles voor op te geven, om mezelf voor in de ellende te storten, en die ellende kan ik uittekenen, het is niet zo moeilijk om te bedenken wat er gebeurt als ik me gewoon laat vallen, als ik mijn ogen sluit en ophoud met nadenken.
Twee dagen. Ik geef het twee dagen, daarna zal hij me ontslaan, of hij zal me tijdens een goed gesprek uitleggen dat zijn vriendin... en zijn ex-vrouw... en zijn kinderen... en zijn leven dat al gecompliceerd genoeg is zónder mij, want wat heeft hij met mij te maken, het kindermeisje, de weekendoppas met wie het lekker zoenen is, stiekem zoenen in de bijkeuken, of op de groene bank, of even snel bij de voordeur, maar het moet natuurlijk wel leuk blijven, ongecompliceerd, ongevaarlijk. Een spelletje.
Ik ben niet goed in dat soort spelletjes. Helemaal niet goed.
Twee dagen, dus.
Ja, ik ben in principe ook wel voor het keihard terugbetalen met gelijke munt. Maar dan alleen in principe, want....quote:Ik vind eigenlijk wel dat je een lekkere vrijparty met D. erop na kan houden..
Staat de score gelijk. Nu kan iedereen over me heen vallen, maar ja....
... daar ben ik inderdaad bang voor, beter gezegd: doodsbenauwd & panisch & ik voel die bui al hangen...quote:Als je bang bent voor D. hopeless te vallen dan zou je het niet moeten doen.....
Over Daniël heb ik nog niet zo veel verteld. Dat hij zo 'echt' is, ik bedoel een echte man, geen jongen, geen student - hij is een man van de wereld. En toch weer niet. De student schemert er nog wel een beetje doorheen, ik bedoel dat hij wel jongensachtig lacht, mooie tanden heeft hij trouwens, en dat hij iets uitdagends heeft, iets waar ik heel erg verliefd op zou kunnen worden, ik zeg het gewoon eerlijk.
Ik bedoel: hij is een man uit een andere wereld, onaanraakbaar & onbereikbaar, maar ik mag hem aanraken, of mocht, ik mocht hem aanraken... nu niet meer. Zoenen met hem, mijn handen op zijn trui, zijn tong in mijn mond, dat is allemaal ongelooflijk spannend en onbegrijpelijk en natuurlijk ook zinloos. Hij heeft een vriendin. Ze is nu op vakantie met haar moeder, die vriendin, maar ze komt straks weer terug. Hij heeft drie kinderen. Drie! En een ex-vrouw, of een aanstaande ex-vrouw, want die scheiding wordt telkens op de lange baan geschoven, het komt erop neer dat hij de allerslechtste keuze is, tenminste voor mij.
Daniël is geen man om verliefd te worden. Ik praat nu tegen mezelf: "Hij is geen man om verliefd op te worden!" Het grote probleem is natuurlijk dat hij dat juist wél is, een man om verliefd op te worden en om alles voor op te geven, om mezelf voor in de ellende te storten, en die ellende kan ik uittekenen, het is niet zo moeilijk om te bedenken wat er gebeurt als ik me gewoon laat vallen, als ik mijn ogen sluit en ophoud met nadenken.
Twee dagen. Ik geef het twee dagen, daarna zal hij me ontslaan, of hij zal me tijdens een goed gesprek uitleggen dat zijn vriendin... en zijn ex-vrouw... en zijn kinderen... en zijn leven dat al gecompliceerd genoeg is zónder mij, want wat heeft hij met mij te maken, het kindermeisje, de weekendoppas met wie het lekker zoenen is, stiekem zoenen in de bijkeuken, of op de groene bank, of even snel bij de voordeur, maar het moet natuurlijk wel leuk blijven, ongecompliceerd, ongevaarlijk. Een spelletje.
Ik ben niet goed in dat soort spelletjes. Helemaal niet goed.
Twee dagen, dus.
Dat ik dit topic niet eerder ontdekt heb....de voyeur in mij leeft helemaal op
...om maar te zwijgen van de heimelijke liefhebber van cliché-matige soap-verwikkelingen
...ofwel; hoe een opeenstapeling van min of meer onsympathieke personen toch een sympathiek verhaal kan maken.
ben benieuwd naar het vervolg...
...om maar te zwijgen van de heimelijke liefhebber van cliché-matige soap-verwikkelingen
...ofwel; hoe een opeenstapeling van min of meer onsympathieke personen toch een sympathiek verhaal kan maken.
ben benieuwd naar het vervolg...
Give a man a fire and he'll be warm for a day. Set a man on fire and he'll be warm for the rest of his life.
Maar Th. heeft zich toch pas aan het PM vergrepen toen het uit was tussen jullie? Ik vind het dan wel een ander verhaal dan met jou en D. Overigens wil jij niet het naadje van de kous weten over zijn vermeende affaire met PM? Laat je hem daar zo makkelijk mee wegkomen?quote:Op zondag 23 oktober 2005 13:35 schreef Nadine26 het volgende:
Ja, ik ben in principe ook wel voor het keihard terugbetalen met gelijke munt.
Nou, het goede eraan vond ik dat je bijtijds stopte. Afgezien van die aantrekkingskracht - je zat zo te zien in een ongemakkelijke en bevreemdende situatie waarin toehappen de enige stap leek die ergens op sloeg. Totdat je bezig was en je je weer realiseerde wat er verder allemaal vastzit aan zo'n zoen.quote:Op zondag 23 oktober 2005 12:03 schreef Nadine26 het volgende:
Echt? Ik heb er niet zo'n goed gevoel over: schuldgevoel, naar beide kanten (Th. & D.).
Schuldgevoelens ben je aan geen van beide verplicht. Of denk je dat ze erg onder je gebukt gaan?
Als gevoel en verstand diametraal de andere kant op wijzen kun je niet verwachten precies te weten wat je wilt. Stel je nog maar eens de rotzooi voor waarin je terecht was gekomen als je toch tussen D.'s zijden lakens ontwaakt was - hoe dat je verhouding tot hem en tot zijn vrouwen en zijn kinderen gecompliceerd had, om over je relatie met Th. nog te zwijgen. D. kan dan nog zo'n onweerstaanbare alleskunner zijn, zo'n trofee ook, maar wat heb je daar aan als je verder niets van hem kunt verwachten?quote:Plus dat ik helemaal niet zeker ben van wat ik wil & doe, ik snap er niks van, terwijl ik altijd iemand ben geweest die dat wél zeker wist.
Right. Maar als jij hem vraagt wat hij met PM heeft uitgespookt, heeft hij de moed om te zeggen "dat is jóuw onzekerheid"?quote:Thijs wil zeker het naadje van de kous weten, en van de hoed en de rand, en de waarheid en niets dan de waarheid, en... nou ja: met een vaag mompelverhaal kom ik bij hem niet weg.
Misschien heb je geen therapie nodig, maar een cursus onderhandelingstechniek. Als Daniël zijn tong in je mond steekt, of als Thijs zijn vreemdgaan als jouw probleem afdoet, of als PM je de loef afsteekt met een rotopmerking, dan is dat geen gegeven dat je maar te accepteren hebt. Zie het als een openingsbod. Dat doen zij ook; de brutalen hebben de halve wereld en zij handelen daar naar, gaan steeds net een stapje verder dan je zou willen. Het vervelende van situaties die door anderen geinitieerd en vormgegeven zijn, is dat die situaties wel op hun wensen en behoeften aansluiten, maar niet perse op de jouwe. Daar kun je je tegen wapenen door zelf meer initiatief te houden en door niet zomaar genoegen te nemen met wat je wordt voorgeschoteld; laat je gelden.
Hahaha. Goed zo! Daar moet je om lachen. Alleen een malloot zou vreemdgaan relativeren. Bovendien, de kaarten zijn nu even zó geschud, dat niet jij maar zíj die vriendschap zal moeten leren relativeren..quote:En nou heb ik net gehoord dat het poëziemeisje overal loopt rond te bazuinen dat ik onzeker ben & wankel in mijn schoenen sta, omdat ik - citaat - 'hun vriendschap niet kan relativeren',
Dat was trouwens iets waarbij je wél even op je strepen ging staan, en wél kreeg wat je wilde. Brutale Thijs bleek ineens tot concessies bereid toen je je even liet gelden, en Daniël accepteerde het toen je hem met overtuiging afwees nadat je eerst op zijn avances leek in te gaan. Dat zou je vaker moeten doen, dat kweekt respect en dan word je geen speelbal of speledingetje.
Ik hou me juist graag voor ze aanbevolen!quote:Pas op voor masserende vrouwen!
ps: Misschien moet jij maar gaan rondbazuinen dat het poëziemeisje twee dingen op je voorheeft.. en dat die beide van kunststof zijn.
Op zondag 23 oktober 2005 15:46 schreef Abbadon het volgende:
D. heeft een probleem. Hij moet drie dagen naar Spanje. En om onopgehelderde redenen verblijft Madame nog steeds in Parijs. Hoewel ze vorige week al terug zou zijn, logeert ze nog steeds bij haar ouders - ze blijft haar terugkomst uitstellen, en uitstellen, en uitstellen - tot grote ergernis van D. Inmiddels is de herfstvakantie aangebroken. En nu zit D. dus nog steeds met de kinderen opgescheept.
Hij heeft inmiddels geregeld dat een andere oppas (een oudere dame) zijn dochtertje (3 jaar) morgen met de TGV naar Parijs brengt, want zij is te klein om mee te gaan naar Spanje. De tweeling gaat wel met hem mee, ze hebben herfstvakantie en van tevoren had hij Madame beloofd om de vakantieweek 'voor zijn rekening' te nemen. Nu hij onverwachts op reis moet, houdt zij haar poot stijf.
Resultaat: D. zit compleet aan de grond.
Gisteravond ging hij ergens eten met een vriend. Hij zei geen woord tegen me toen ik me op de afgesproken tijd meldde. Hij snauwde de kinderen af, voerde daarna een lang en verhit telefoongesprek in de studeerkamer - geschreeuw vanachter de gesloten deur - en toen hij werd afgehaald door zijn vriend, nam hij afscheid van me met de onheilspellende woorden: "Jou spreek ik later nog."
Hij kwam veel later thuis dan afgesproken, rond half twee. Hij was niet alleen dronken maar ook in het slechtste, ijzigste humeur denkbaar. We zaten op fameuze de groene bank, ongeveer twee meter van elkaar vandaan, en hij vroeg: "Wat doe jij donderdag?"
"Donderdag? Geen idee."
"Ik moet voor zaken naar Spanje. Ik heb de tweeling onder mijn hoede. Uitgerekend nu, godverdomme." Eindelijk keek hij me aan. "Wat denk je, kun jij mee naar Spanje? Het is maar drie dagen."
"Donderdag!" bracht ik uit. "En eh... Spanje? Ik eh... "
Hij legde uit wat hij er gaat doen (het heeft te maken met geldschieters en de financiering van één of ander project), en toen zei hij: "Je wist van tevoren dat dit kon gebeuren. Dat hebben we uitvoerig met je besproken."
Dat klopt. Tijdens het 'sollicitatiegesprek' heeft Madame me gevraagd of ik bereid was om mee te gaan op vakantie - ze wilde weten of ik ook wel eens langere tijd achter elkaar kon werken (afgezien van de weekends, dus). Ik heb toen 'ja' gezegd - ik zei op alles 'ja', want ik wilde het baantje hebben, en ik dacht: dat loopt wel los.
Ik zei tegen D.: "Ja, maar je komt wel heel onverwachts met dit plan op de proppen. Ik heb ook nog een eigen leven, weet je. En een studie."
"Je bent toch bezig met je afstudeerscriptie?"
"Ja, maar..."
"Het kost je drie dagen. Drie!" riep hij driftig. "En je kunt daar ook studeren."
Ik kan slecht tegen mensen die me commanderen. Zeker als die mensen een dag eerder nog met me hebben gezoend.
"Pech gehad," zei ik.
"Dan hoepel je maar helemáál op!" riep hij woedend. "Wat heb ik nou aan jou? Ik heb helemaal niks aan jou!"
"Nee," zei ik kalm. "Jammer, hè?"
Stilte. Hij wierp me een ijzige blik toe. Ik reageerde niet. Toen sprak hij de historische woorden: "En als ik je extra geld geef?"
"Ligt eraan," zei ik.
Hij keek me vragend aan.
"Extra geld is altijd goed," zei ik. "Het ligt eraan wat ik voor dat geld moet doen."
"Nadine," begon hij, zichtbaar gegeneerd. "Jij weet net zo goed als ik... wij hebben... maar dat gebeurt niet meer. Dat is een afspraak."
Ik knikte.
"Jezus, wat denk je... dit is... ik vind dit zelf ook..." Hij durfde me niet aan te kijken. "Maar ik heb een probleem. Ik weet geen andere oplossing, ik vraag het dus aan jou. De jongens hebben vakantie, ik kan ze niet... en als jij erbij bent... ze zijn dol op jou, Nadine. Ik hoop écht dat je erover wilt nadenken. Doe je dat, alsjeblieft?"
"Nadenken kan altijd." Ik begon er lol in te krijgen, ik ging nog even door: "Nadenken kost niks. Waar in Spanje moet je precies zijn?"
"Sevilla."
"Mooie stad, Sevilla."
"Ik ga voor zaken, niet voor mijn lol." Hij zuchtte, ik kreeg bijna medelijden met hem. "Kom op, Nadine. Wat maken die paar dagen nou uit? Lekker zwemmen, een beetje bruin worden." Hij wees naar buiten, de regen viel met bakken uit de hemel. "Is het nou zo'n straf om een paar dagen in de zon te zitten?"
"Daar gaat het niet om." Ik aarzelde. "Maar okay, ik zal erover nadenken."
"Niet te lang," zei hij.
Ik heb vannacht geen oog dichtgedaan. Ik heb er over nagedacht.
1) Mijn moeder is ziek; ik durf niet zo maar een paar dagen weg.
2) Ik heb vliegangst.
3) Ik heb Thijs nog niet gesproken (ja, telefonisch, want hij zit een paar dagen bij zijn moeder).
4) Ik wil naar Spanje!
Ik denk dat ik het doe. Mijn moeder zegt: "Ga nou maar, ik ga echt niet dood in die paar dagen." Ik wil alleen Thijs nog even spreken. Nee, niet om hem te vertellen over de zoenerij van D. & mij... dat kan ik niet door de telefoon zeggen. Toch?
En verder... verder ben ik bloednerveus.
Onsympathieke personen...? Wie...? Wat...? Wáár dan...?quote:...ofwel; hoe een opeenstapeling van min of meer onsympathieke personen toch een sympathiek verhaal kan maken.
Ik ook! Ik ook!quote:ben benieuwd naar het vervolg...
D. heeft een probleem. Hij moet drie dagen naar Spanje. En om onopgehelderde redenen verblijft Madame nog steeds in Parijs. Hoewel ze vorige week al terug zou zijn, logeert ze nog steeds bij haar ouders - ze blijft haar terugkomst uitstellen, en uitstellen, en uitstellen - tot grote ergernis van D. Inmiddels is de herfstvakantie aangebroken. En nu zit D. dus nog steeds met de kinderen opgescheept.
Hij heeft inmiddels geregeld dat een andere oppas (een oudere dame) zijn dochtertje (3 jaar) morgen met de TGV naar Parijs brengt, want zij is te klein om mee te gaan naar Spanje. De tweeling gaat wel met hem mee, ze hebben herfstvakantie en van tevoren had hij Madame beloofd om de vakantieweek 'voor zijn rekening' te nemen. Nu hij onverwachts op reis moet, houdt zij haar poot stijf.
Resultaat: D. zit compleet aan de grond.
Gisteravond ging hij ergens eten met een vriend. Hij zei geen woord tegen me toen ik me op de afgesproken tijd meldde. Hij snauwde de kinderen af, voerde daarna een lang en verhit telefoongesprek in de studeerkamer - geschreeuw vanachter de gesloten deur - en toen hij werd afgehaald door zijn vriend, nam hij afscheid van me met de onheilspellende woorden: "Jou spreek ik later nog."
Hij kwam veel later thuis dan afgesproken, rond half twee. Hij was niet alleen dronken maar ook in het slechtste, ijzigste humeur denkbaar. We zaten op fameuze de groene bank, ongeveer twee meter van elkaar vandaan, en hij vroeg: "Wat doe jij donderdag?"
"Donderdag? Geen idee."
"Ik moet voor zaken naar Spanje. Ik heb de tweeling onder mijn hoede. Uitgerekend nu, godverdomme." Eindelijk keek hij me aan. "Wat denk je, kun jij mee naar Spanje? Het is maar drie dagen."
"Donderdag!" bracht ik uit. "En eh... Spanje? Ik eh... "
Hij legde uit wat hij er gaat doen (het heeft te maken met geldschieters en de financiering van één of ander project), en toen zei hij: "Je wist van tevoren dat dit kon gebeuren. Dat hebben we uitvoerig met je besproken."
Dat klopt. Tijdens het 'sollicitatiegesprek' heeft Madame me gevraagd of ik bereid was om mee te gaan op vakantie - ze wilde weten of ik ook wel eens langere tijd achter elkaar kon werken (afgezien van de weekends, dus). Ik heb toen 'ja' gezegd - ik zei op alles 'ja', want ik wilde het baantje hebben, en ik dacht: dat loopt wel los.
Ik zei tegen D.: "Ja, maar je komt wel heel onverwachts met dit plan op de proppen. Ik heb ook nog een eigen leven, weet je. En een studie."
"Je bent toch bezig met je afstudeerscriptie?"
"Ja, maar..."
"Het kost je drie dagen. Drie!" riep hij driftig. "En je kunt daar ook studeren."
Ik kan slecht tegen mensen die me commanderen. Zeker als die mensen een dag eerder nog met me hebben gezoend.
"Pech gehad," zei ik.
"Dan hoepel je maar helemáál op!" riep hij woedend. "Wat heb ik nou aan jou? Ik heb helemaal niks aan jou!"
"Nee," zei ik kalm. "Jammer, hè?"
Stilte. Hij wierp me een ijzige blik toe. Ik reageerde niet. Toen sprak hij de historische woorden: "En als ik je extra geld geef?"
"Ligt eraan," zei ik.
Hij keek me vragend aan.
"Extra geld is altijd goed," zei ik. "Het ligt eraan wat ik voor dat geld moet doen."
"Nadine," begon hij, zichtbaar gegeneerd. "Jij weet net zo goed als ik... wij hebben... maar dat gebeurt niet meer. Dat is een afspraak."
Ik knikte.
"Jezus, wat denk je... dit is... ik vind dit zelf ook..." Hij durfde me niet aan te kijken. "Maar ik heb een probleem. Ik weet geen andere oplossing, ik vraag het dus aan jou. De jongens hebben vakantie, ik kan ze niet... en als jij erbij bent... ze zijn dol op jou, Nadine. Ik hoop écht dat je erover wilt nadenken. Doe je dat, alsjeblieft?"
"Nadenken kan altijd." Ik begon er lol in te krijgen, ik ging nog even door: "Nadenken kost niks. Waar in Spanje moet je precies zijn?"
"Sevilla."
"Mooie stad, Sevilla."
"Ik ga voor zaken, niet voor mijn lol." Hij zuchtte, ik kreeg bijna medelijden met hem. "Kom op, Nadine. Wat maken die paar dagen nou uit? Lekker zwemmen, een beetje bruin worden." Hij wees naar buiten, de regen viel met bakken uit de hemel. "Is het nou zo'n straf om een paar dagen in de zon te zitten?"
"Daar gaat het niet om." Ik aarzelde. "Maar okay, ik zal erover nadenken."
"Niet te lang," zei hij.
Ik heb vannacht geen oog dichtgedaan. Ik heb er over nagedacht.
1) Mijn moeder is ziek; ik durf niet zo maar een paar dagen weg.
2) Ik heb vliegangst.
3) Ik heb Thijs nog niet gesproken (ja, telefonisch, want hij zit een paar dagen bij zijn moeder).
4) Ik wil naar Spanje!
Ik denk dat ik het doe. Mijn moeder zegt: "Ga nou maar, ik ga echt niet dood in die paar dagen." Ik wil alleen Thijs nog even spreken. Nee, niet om hem te vertellen over de zoenerij van D. & mij... dat kan ik niet door de telefoon zeggen. Toch?
En verder... verder ben ik bloednerveus.
Ik zou niets zeggen over dat zoenen...!! Vind sowieso dat eerlijkheid in dat soort zaken overgewaardeerd word...meestal gaat het er alleen maar om om het gemoed van de opbiechtende partij te ontlasten...niet om het nobele streven "eerlijk"te zijn
Wat stellen die paar zoentjes nu voor. (....)
Daarbij, Spanje is geweldig en het is idd maar drie dagen, neem een slaappil als je vliegangst hebt.
Maar ja he, dat ben ik...ik leef volgens het motto:
"Je kan beter spijt hebben van dingen die je wel hebt gedaan, dan van dingen die je hebt nagelaten " Met het oog op waar je over wilt mijmeren als je straks op hoogbejaarde leeftijd in je schommelstoel zit, met een hoofd vol craquelé ...
Plus dat volgens de beruchte zeemansredenatie "vreemdgaan in een ander land" niet telt
Wat stellen die paar zoentjes nu voor. (....)
Daarbij, Spanje is geweldig en het is idd maar drie dagen, neem een slaappil als je vliegangst hebt.
Maar ja he, dat ben ik...ik leef volgens het motto:
"Je kan beter spijt hebben van dingen die je wel hebt gedaan, dan van dingen die je hebt nagelaten " Met het oog op waar je over wilt mijmeren als je straks op hoogbejaarde leeftijd in je schommelstoel zit, met een hoofd vol craquelé ...
Plus dat volgens de beruchte zeemansredenatie "vreemdgaan in een ander land" niet telt
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Therapie...
Je beseft toch wel dat dat alleen maar werkt als je je hele ziel blootlegt. Het is niet de bedoeling dat je iets voor jezelf houdt, anders werkt de therapie niet. Je moet met de blokken spelen, zogezegd.
Dan zal ook dit topic wel ter sprake komen.
Leuk. Heeft die therapeut ook wat te lezen.
Een of twee sessies daarna zul je wel een keer zonder verdere uitleg posten dat je niet verder zult posten...
He Therapeut! Bedankt he!
Weer een mens die voor zichzelf dacht in het keurslijf gekneed! Goedzo!
Jammer, Nadine schreef de meest zinnige dingen op het forum.
En daar had ze helemaal geen therapie voor nodig.
Je beseft toch wel dat dat alleen maar werkt als je je hele ziel blootlegt. Het is niet de bedoeling dat je iets voor jezelf houdt, anders werkt de therapie niet. Je moet met de blokken spelen, zogezegd.
Dan zal ook dit topic wel ter sprake komen.
Leuk. Heeft die therapeut ook wat te lezen.
Een of twee sessies daarna zul je wel een keer zonder verdere uitleg posten dat je niet verder zult posten...
He Therapeut! Bedankt he!
Weer een mens die voor zichzelf dacht in het keurslijf gekneed! Goedzo!
Jammer, Nadine schreef de meest zinnige dingen op het forum.
En daar had ze helemaal geen therapie voor nodig.
Nou, iedereen dus Maar da's niet erg...ik word graag bevestigd in mijn cynisme...quote:Op maandag 24 oktober 2005 15:16 schreef Nadine26 het volgende:
[b]Op zondag 23 oktober 2005 15:46
Onsympathieke personen...? Wie...? Wat...? Wáár dan...?
Is er nog hoop op een happy end?
Give a man a fire and he'll be warm for a day. Set a man on fire and he'll be warm for the rest of his life.
Op zondag 23 oktober 2005 22:57 schreef Xennia het volgende:
Nee, het is nooit uit geweest. We hadden afgesproken dat het 'leuk' en 'weer eens iets anders' en 'goed' en 'volwassen' en ook 'inspirerend' zou zijn als we elkaar zouden toestaan, in het volste vertrouwen en met alle ruimdenkendheid die we in ons hebben, om ook 'met anderen uit te gaan', in plaats van alleen met elkaar, omdat wij toch steeds ruzie kregen. Ik geef toe: het was een dubbelhartige afspraak. Typisch zo'n afspraak waar later problemen van komen. Het idee kwam uit de koker van Thijs, die natuurlijk allang iemand op het oog had - iemand met wie hij de uiterste grenzen van die dubbelhartige afspraak kon aftasten... Maar allerminst dubbelhartig was de afspraak (óók uit de koker van Thijs) dat we níet met iemand anders zouden zoenen. (God, wat klinkt dit kinderachtig - ik voel me veertien.)
Om kort te gaan: die laatste afspraak hebben we allebei geschonden, binnen anderhalve seconde ongeveer. (Of hád ik toen al met D. gezoend...? Ik weet het echt niet meer.)
Thijs houdt bij hoog & bij laag vol dat er niet meer is voorgevallen dan alleen een beetje (dronken, lamlendig, niks beters te doen, etc.) zoenen.
Daar komt natuurlijk bij dat mijn eigen blazoen ook niet bepaald smetteloos is (zoals de Amerikanen zeggen: I don't come out of this smelling like a rose...) Daarom heb ik hem er inderdaad makkelijker mee laten wegkomen dan ik eigenlijk zou willen...
Maar serieus: hoe kom je in zo'n geval achter de waarheid?
quote:Maar Th. heeft zich toch pas aan het PM vergrepen toen het uit was tussen jullie? Ik vind het dan wel een ander verhaal dan met jou en D.
Nee, het is nooit uit geweest. We hadden afgesproken dat het 'leuk' en 'weer eens iets anders' en 'goed' en 'volwassen' en ook 'inspirerend' zou zijn als we elkaar zouden toestaan, in het volste vertrouwen en met alle ruimdenkendheid die we in ons hebben, om ook 'met anderen uit te gaan', in plaats van alleen met elkaar, omdat wij toch steeds ruzie kregen. Ik geef toe: het was een dubbelhartige afspraak. Typisch zo'n afspraak waar later problemen van komen. Het idee kwam uit de koker van Thijs, die natuurlijk allang iemand op het oog had - iemand met wie hij de uiterste grenzen van die dubbelhartige afspraak kon aftasten... Maar allerminst dubbelhartig was de afspraak (óók uit de koker van Thijs) dat we níet met iemand anders zouden zoenen. (God, wat klinkt dit kinderachtig - ik voel me veertien.)
Om kort te gaan: die laatste afspraak hebben we allebei geschonden, binnen anderhalve seconde ongeveer. (Of hád ik toen al met D. gezoend...? Ik weet het echt niet meer.)
Ja, het naadje van die PM-kous interesseert me in hoge mate - maar hoe kom ik erachter? Eerlijk gezegd ben ik te trots om op het poëziemeisje af te stappen met de vraag: "Zeg, wat hebben Thijs en jij nou precies uitgespookt?" Die trimof gun ik haar niet. (En die afgang wil ik mezelf ook graag besparen...)quote:Overigens wil jij niet het naadje van de kous weten over zijn vermeende affaire met PM? Laat je hem daar zo makkelijk mee wegkomen?
Thijs houdt bij hoog & bij laag vol dat er niet meer is voorgevallen dan alleen een beetje (dronken, lamlendig, niks beters te doen, etc.) zoenen.
Daar komt natuurlijk bij dat mijn eigen blazoen ook niet bepaald smetteloos is (zoals de Amerikanen zeggen: I don't come out of this smelling like a rose...) Daarom heb ik hem er inderdaad makkelijker mee laten wegkomen dan ik eigenlijk zou willen...
Maar serieus: hoe kom je in zo'n geval achter de waarheid?
Stel aan D. voor dat hij naar spanje gaat, en jij in zijn huis op kids past.
Je hebt ja gezegd om op vakanties mee te gaan, niet op zakenreizen...
Snap sowieso niet dat hij dat niet heeft voorgesteld, is veel makkelijker.
Je hebt ja gezegd om op vakanties mee te gaan, niet op zakenreizen...
Snap sowieso niet dat hij dat niet heeft voorgesteld, is veel makkelijker.
Steeds als ik tegen de lamp loop,
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
Die heeft ze je al op zeer slinkse wijze verteld!quote:Op maandag 24 oktober 2005 22:24 schreef Nadine26 het volgende:
Maar serieus: hoe kom je in zo'n geval achter de waarheid?
Bij het "thee" moment!
Steeds als ik tegen de lamp loop,
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
niet noodzakelijk...waarom zou je ervan uitgaan dat zij de waarheid spreekt? waarom zou ze?quote:Op maandag 24 oktober 2005 22:30 schreef Oblivion het volgende:
[..]
Die heeft ze je al op zeer slinkse wijze verteld!
Bij het "thee" moment!
Give a man a fire and he'll be warm for a day. Set a man on fire and he'll be warm for the rest of his life.
Omdat Thijs vaag doet....quote:Op maandag 24 oktober 2005 22:34 schreef Abbadon het volgende:
[..]
niet noodzakelijk...waarom zou je ervan uitgaan dat zij de waarheid spreekt? waarom zou ze?
Steeds als ik tegen de lamp loop,
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
Op maandag 24 oktober 2005 12:24 schreef dvr het volgende:
Thijs is een ander verhaal, die gaat diep onder mij gebukt... maar dan vooral onder mijn 'onvolwassen gedrag'. En daar ga ík weer onder gebukt, dus op die manier houden we elkaar er lekker onder.
Goeie tip.
Dit ga ik in de praktijk brengen. Want inderdaad:
Voor tijdens mijn verblijf iin Spanje.
D. gaat absoluut niet onder mij gebukt - onder niemand, als je het mij vraagt (of het zouden zijn Spaanse geldschieters moeten zijn )quote:Schuldgevoelens ben je aan geen van beide verplicht. Of denk je dat ze erg onder je gebukt gaan?
Thijs is een ander verhaal, die gaat diep onder mij gebukt... maar dan vooral onder mijn 'onvolwassen gedrag'. En daar ga ík weer onder gebukt, dus op die manier houden we elkaar er lekker onder.
(Misschien wel zwarte zijden lakens... zoals in de betere B-film!)quote:D.'s zijden lakens...
Flauw, hè? Beter gezegd: doortrapt & uitgekookt. Toegegeven: er bestaat een kans dat hij écht niks heeft uitgespookt, die mogelijkheid moeten we open laten, maar... zelfs jij zwicht voor een paar getrainde massage-handen.quote:Right. Maar als jij hem vraagt wat hij met PM heeft uitgespookt, heeft hij de moed om te zeggen "dat is jóuw onzekerheid"?
quote:Misschien heb je geen therapie nodig, maar een cursus onderhandelingstechniek. Het vervelende van situaties die door anderen geinitieerd en vormgegeven zijn, is dat die situaties wel op hun wensen en behoeften aansluiten, maar niet perse op de jouwe. Daar kun je je tegen wapenen door zelf meer initiatief te houden en door niet zomaar genoegen te nemen met wat je wordt voorgeschoteld; laat je gelden.
Goeie tip.
Dit ga ik in de praktijk brengen. Want inderdaad:
Ik maak een mentale notitie.quote:...dat kweekt respect en dan word je geen speelbal of speledingetje.
Voor tijdens mijn verblijf iin Spanje.
quote:Misschien moet jij maar gaan rondbazuinen dat het poëziemeisje twee dingen op je voorheeft.. en dat die beide van kunststof zijn.
Op maandag 24 oktober 2005 15:28 schreef Vivi het volgende:
Dat ben ik helemaal met je eens. (Trouwens: zoenen... waar hebben we het over? Als we nou onder de zwart satijnen lakens waren beland... kijk... dan... eh... nou ja: dan zou ik het waarschijnlijk helemáál niet zeggen )quote:Ik zou niets zeggen over dat zoenen...!! Vind sowieso dat eerlijkheid in dat soort zaken overgewaardeerd word...meestal gaat het er alleen maar om om het gemoed van de opbiechtende partij te ontlasten...niet om het nobele streven "eerlijk"te zijn
)Goed motto!quote:Maar ja he, dat ben ik...ik leef volgens het motto:
"Je kan beter spijt hebben van dingen die je wel hebt gedaan, dan van dingen die je hebt nagelaten " Met het oog op waar je over wilt mijmeren als je straks op hoogbejaarde leeftijd in je schommelstoel zit, met een hoofd vol craquelé ...
Nog beter motto!quote:Plus dat volgens de beruchte zeemansredenatie "vreemdgaan in een ander land" niet telt
Thijs weet gewoon niet wat hij wil...en PM heeft best wat te winnen met zo'n leugen, en aangezien ze weet dat Thijs en onze onverschrokken heldin toch al niet geweldig communiceren is het een logische tactiek...quote:
Give a man a fire and he'll be warm for a day. Set a man on fire and he'll be warm for the rest of his life.
Bij D. en zijn vrouw zijn de kinderen een soort 'opdracht' of 'taak'. Ze noemen het ook 'dienst', in de zin van: "Jij hebt dit weekend dienst," wanneer één van hen op de kinderen moet passen. Ik vind het zeer merkwaardig; misschien is dat 'modern ouderschap'? In elk geval : ze nemen het allebei nogal zwaar op. Het is ook een groot strijdpunt tussen hen. Madame vindt dat D. te veel werkt en te weinig aandacht heeft voor de kinderen (en dat is wáár), terwijl D. op zijn beurt voortdurend klaagt over de vele uitjes & etentjes & tripjes & feestjes & shoppingmiddagjes & excursies & manicure-sessies & ga zo maar door van Madame (en dat is óók waar). Kortom: het is oorlog! En het wapen waarmee ze elkaar bestrijden, is hun kroost.quote:Op maandag 24 oktober 2005 22:28 schreef Oblivion het volgende:
Stel aan D. voor dat hij naar spanje gaat, en jij in zijn huis op kids past.
Je hebt ja gezegd om op vakanties mee te gaan, niet op zakenreizen...
Snap sowieso niet dat hij dat niet heeft voorgesteld, is veel makkelijker.
Ze laten de verzorging & opvoeding van hun kinderen al zo'n beetje fulltime over aan ingehuurde krachten, met de nodige schuldgevoelens van dien. In de ogen van Madame zou het een absolute misdaad zijn als D. mij tijdens zijn tripje naar Spanje met de kinderen in zijn huis liet bivakkeren - want het idee van dat hele tripje (in de ogen van Madame) is nu juist dat hij in Spanje eindelijk wat quality time met de tweeling kan doorbrengen. In de praktijk komt die quality time op míjn schouders terecht, maar dat hoeft zij niet te weten.
Alles bij elkaar is het een redelijk beangstigend scenario, voor iedereen die ooit nog kinderen hoopt te krijgen (en persoonlijk hoop ik dat wél). Je zou toch denken dat kinderen je gelukkig maken, en dat je zoveel mogelijk tijd met hen wilt doorbrengen... maar bij D. en zijn vrouw zijn de kinderen tegelijkertijd machtsmiddel en loden last.
Het is, uiteindelijk, allemaal schijn.
D. zou de tweeling duizend maal liever thuis laten, met mij of met iemand anders, maar hij wil na afloop van het tripje thuiskomen met een stapel vakantiefoto's in techicolorkleuren - om zijn vrouw de ogen mee uit te steken (1), en om zijn positie te versterken (2), en om zijn schuldgevoel mee te dempen (3).
Sneue mensen...quote:Op maandag 24 oktober 2005 23:14 schreef Nadine26 het volgende:
Kortom: het is oorlog! En het wapen waarmee ze elkaar bestrijden, is hun kroost.
Steeds als ik tegen de lamp loop,
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
Ja, die vervolgens niet geholpen heeft, want Thijsje blijft vaag.quote:Op maandag 24 oktober 2005 23:05 schreef Abbadon het volgende:
[..]
Thijs weet gewoon niet wat hij wil...en PM heeft best wat te winnen met zo'n leugen, en aangezien ze weet dat Thijs en onze onverschrokken heldin toch al niet geweldig communiceren is het een logische tactiek...
En ik ben het met Vivi eens...Niet eerlijk zijn helpt in dit geval!
Steeds als ik tegen de lamp loop,
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
of het niet geholpen heeft is nog niet echt gebleken, maar dat van Thijsje niks verwacht hoeft te worden is wel duidelijk inderdaad...quote:Op maandag 24 oktober 2005 23:19 schreef Oblivion het volgende:
Ja, die vervolgens niet geholpen heeft, want Thijsje blijft vaag.
ach ja, waarom zou je de zaken nodeloos ingewikkeld makenquote:En ik ben het met Vivi eens...Niet eerlijk zijn helpt in dit geval!
Give a man a fire and he'll be warm for a day. Set a man on fire and he'll be warm for the rest of his life.
Jawel, ze is in twijfel...ze weet het niet zeker...quote:Op maandag 24 oktober 2005 23:37 schreef Abbadon het volgende:
[..]
of het niet geholpen heeft is nog niet echt gebleken, maar dat van Thijsje niks verwacht hoeft te worden is wel duidelijk inderdaad...
(ik doe maar even net of je er niet bent Nadine... )
Omdat mensen over het algemeen "eisen" van je dat je eerlijk bent...quote:ach ja, waarom zou je de zaken nodeloos ingewikkeld maken
Alleen willen ze vaak de waarheid niet horen.
Steeds als ik tegen de lamp loop,
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
Op maandag 24 oktober 2005 15:29 schreef mgerben het volgende:
Ik ben het met je eens, hoor.
Ik báál van die hele therapie, ik ben er niet mee in mijn nopjes, zogezegd.
Tenminste: ik denk niet dat een therapeut, maakt niet uit welke therapeut, mij nog kan afremmen in mijn koortsachtige queeste naar... ja: naar wát, eigenlijk? Geen idee.
Maar nu zal ik je iets anders vertellen. Wat ik wél heel griezelig vind, beklemmend & aardschokkend, is dat ik vandaag op de faculteit was, waar iemand in het voorbijgaan tegen mij zei: "Hé Nadine, leuk dagboek!"
Het scheelde weinig of ik was ter plekke dood neergevallen.
Misschien is het naïef om te denken dat niemand een link zal leggen tussen mij & de dingen die ik opschrijf. Maar ik ben niet zo naïef. Dat valt wel mee. Ik heb wél de neiging om te railleren - om hard tegen de dingen aan te schoppen, zonder na te denken over de consequenties. Ik beschouw dit dagboek als een persoonlijke document, en natuurlijk verander ik wel eens een naam (en soms ook niet) en natuurlijk houd ik wel eens dingen achter (en meestal ook niet) en natuurlijk gaat het mij in de allereerste plaats om het schrijven. God ja, de woorden, het gaat uiteindelijk allemaal om de woorden. Het klinkt misschien pathetisch, maar woorden, en zinnen, en klanken hebben een troostende werking.
Moet ik me dan iets aantrekken van anderen?
Goeie vraag.
[ Bericht 0% gewijzigd door Nadine26 op 24-10-2005 23:57:59 ]
Hé... Gerben! Leuk om jou weer eens te zien!quote:Therapie...
Je beseft toch wel dat dat alleen maar werkt als je je hele ziel blootlegt. Het is niet de bedoeling dat je iets voor jezelf houdt, anders werkt de therapie niet. Je moet met de blokken spelen, zogezegd.
Dan zal ook dit topic wel ter sprake komen.
Leuk. Heeft die therapeut ook wat te lezen.
Leuk om jou weer eens te zien! Ik ben het met je eens, hoor.
Ik báál van die hele therapie, ik ben er niet mee in mijn nopjes, zogezegd.
Dat denk ik niet.quote:Een of twee sessies daarna zul je wel een keer zonder verdere uitleg posten dat je niet verder zult posten...
Tenminste: ik denk niet dat een therapeut, maakt niet uit welke therapeut, mij nog kan afremmen in mijn koortsachtige queeste naar... ja: naar wát, eigenlijk? Geen idee.
Maar nu zal ik je iets anders vertellen. Wat ik wél heel griezelig vind, beklemmend & aardschokkend, is dat ik vandaag op de faculteit was, waar iemand in het voorbijgaan tegen mij zei: "Hé Nadine, leuk dagboek!"
Het scheelde weinig of ik was ter plekke dood neergevallen.
Misschien is het naïef om te denken dat niemand een link zal leggen tussen mij & de dingen die ik opschrijf. Maar ik ben niet zo naïef. Dat valt wel mee. Ik heb wél de neiging om te railleren - om hard tegen de dingen aan te schoppen, zonder na te denken over de consequenties. Ik beschouw dit dagboek als een persoonlijke document, en natuurlijk verander ik wel eens een naam (en soms ook niet) en natuurlijk houd ik wel eens dingen achter (en meestal ook niet) en natuurlijk gaat het mij in de allereerste plaats om het schrijven. God ja, de woorden, het gaat uiteindelijk allemaal om de woorden. Het klinkt misschien pathetisch, maar woorden, en zinnen, en klanken hebben een troostende werking.
Moet ik me dan iets aantrekken van anderen?
Goeie vraag.
Ik hoop het. Ik hoop dat ik zinnige dingen schrijf, ik hoop dat ik geen therapie nodig heb, ik hoop dat ik kan blijven schrijven, want ik zou het verschrikkelijk missen. De troost. De woorden.quote:Jammer, Nadine schreef de meest zinnige dingen op het forum.
En daar had ze helemaal geen therapie voor nodig.
[ Bericht 0% gewijzigd door Nadine26 op 24-10-2005 23:57:59 ]
...en daar begint het mee hè, met die knagende twijfel...de vraag is wat ze er mee doetquote:Op maandag 24 oktober 2005 23:40 schreef Oblivion het volgende:
Jawel, ze is in twijfel...ze weet het niet zeker...
(ik doe maar even net of je er niet bent Nadine... )
ik vertrouw mensen die zich er op voorstaan altijd eerlijk te zijn niet...soms kun je beter liegen, of gewoon je mond houdenquote:Omdat mensen over het algemeen "eisen" van je dat je eerlijk bent...
Alleen willen ze vaak de waarheid niet horen.
Give a man a fire and he'll be warm for a day. Set a man on fire and he'll be warm for the rest of his life.
In ieder geval niet door je te laten afschepen met ''dat is jouw onzekerheid''. Ik zelf zou niet eens met iemand naar bed kunnen gaan als ik ernstige vermoedens heb van ontrouw. Pikstraf dusquote:Op maandag 24 oktober 2005 22:24 schreef Nadine26 het volgende:
Maar serieus: hoe kom je in zo'n geval achter de waarheid?
Dat lezen we hier, ze gaat lekker badderen en slapen met Thijs...quote:Op maandag 24 oktober 2005 23:57 schreef Abbadon het volgende:
[..]
...en daar begint het mee hè, met die knagende twijfel...de vraag is wat ze er mee doet
Thijs doet het goed!
Dat, mijn beste, heb je heel goed!quote:
ik vertrouw mensen die zich er op voorstaan altijd eerlijk te zijn niet...soms kun je beter liegen, of gewoon je mond houden
*Zeer nare ervaringen heeft met wel de waarheid vertellen...
Steeds als ik tegen de lamp loop,
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
Op maandag 24 oktober 2005 23:57 schreef Abbadon het volgende:
Ja, ik geef toe: de twijfel knaagt... en wat ik ermee doe, is om precies te zijn: wegstoppen & niet teveel aan denken & tegelijkertijd ruimte scheppen voor mezelf om eens in een schemerige bijkeuken met iemand anders te zoenen, want ach...
Als ik zoiets lees, denk ik altijd 3 dingen:
1:
2:
3:
quote:...en daar begint het mee hè, met die knagende twijfel...de vraag is wat ze er mee doet
Ja, ik geef toe: de twijfel knaagt... en wat ik ermee doe, is om precies te zijn: wegstoppen & niet teveel aan denken & tegelijkertijd ruimte scheppen voor mezelf om eens in een schemerige bijkeuken met iemand anders te zoenen, want ach...
Je kunt geen interview met een Bekende of Minder Bekende of zelfs Volslagen Onbekende Nederlander lezen, of er staat: "Ik ben altijd eerlijk. Als ik érgens niet tegen kan, dan is het wel oneerlijkheid. Ik zal het je sterker vertellen: ik ben allergisch voor oneerlijkheid, ik krijg er rode uitslag van in mijn nek."quote:ik vertrouw mensen die zich er op voorstaan altijd eerlijk te zijn niet...soms kun je beter liegen, of gewoon je mond houden
Als ik zoiets lees, denk ik altijd 3 dingen:
1:
2:
3:
Ik heb nog altijd de naieve hoop dat het op de langere termijn slecht met Thijsje afloopt dat gun ik hem...quote:Op dinsdag 25 oktober 2005 00:00 schreef Oblivion het volgende:
Dat lezen we hier, ze gaat lekker badderen en slapen met Thijs...
Thijs doet het goed!
ik heb zo af en toe de nare gewoonte om mensen te vragen of ze een eerlijk antwoord, of een aardig antwoord willen....gek genoeg willen ze dan meestal helemaal geen antwoord meerquote:Dat, mijn beste, heb je heel goed!
*Zeer nare ervaringen heeft met wel de waarheid vertellen...
Give a man a fire and he'll be warm for a day. Set a man on fire and he'll be warm for the rest of his life.
Dat is niet alleen oneerlijk, maar ook nog eens hypocriet en weinig integer. Jij veroorlooft je bepaalde vrijheden omdat hij tenslotte ook is vreemdgegaan. Hij moet als straf daarvoor zijn contact met PM stopzetten en jij staat vrolijk te zoenen in de keuken zonder enig schuldgevoel want tsja hij deed het tenslotte ook.quote:Op dinsdag 25 oktober 2005 00:14 schreef Nadine26 het volgende:
Ja, ik geef toe: de twijfel knaagt... en wat ik ermee doe, is om precies te zijn: wegstoppen & niet teveel aan denken & tegelijkertijd ruimte scheppen voor mezelf om eens in een schemerige bijkeuken met iemand anders te zoenen, want ach...
Dan zou ik maar eens heel snel je hoofd uit het zand halen..quote:Op dinsdag 25 oktober 2005 00:14 schreef Nadine26 het volgende:
ik ben allergisch voor oneerlijkheid, ik krijg er rode uitslag van in mijn nek."
Als ik zoiets lees, denk ik altijd 3 dingen:
1:
2:
3:
Het is namelijk zeer oneerlijk tegenover jezelf...
Is toch ook een soort van oneerlijkheid?
Steeds als ik tegen de lamp loop,
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
Pikstraf!quote:Op maandag 24 oktober 2005 23:57 schreef Xennia het volgende:
Ik zelf zou niet eens met iemand naar bed kunnen gaan als ik ernstige vermoedens heb van ontrouw. Pikstraf dus
Hahahaha! Dat woord kende ik nog niet! Het is ook leuk als je het een paar keer achter elkaar zegt: pikstraf, pikstraf, pikstraf - jij krijgt pikstraf!
quote:Op dinsdag 25 oktober 2005 00:14 schreef Abbadon het volgende:
[..]
Ik heb nog altijd de naieve hoop dat het op de langere termijn slecht met Thijsje afloopt dat gun ik hem...
Je bent niet heel toevallig een taxichauffeur uit Amsterdam?quote:ik heb zo af en toe de nare gewoonte om mensen te vragen of ze een eerlijk antwoord, of een aardig antwoord willen....gek genoeg willen ze dan meestal helemaal geen antwoord meer
Je bent niet heel toevallig een taxichauffeur uit Amsterdam? Daar heb ik dan wel weer een paar goede dingen uitgehaald.
Mensen om je heen zien dingen vaak net iets scherper.
En ik wil vooruit in het leven!
En nu weer terug naar Nadine.
Steeds als ik tegen de lamp loop,
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
quote:Op dinsdag 25 oktober 2005 00:24 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Pikstraf!
Hahahaha! Dat woord kende ik nog niet! Het is ook leuk als je het een paar keer achter elkaar zegt: pikstraf, pikstraf, pikstraf - jij krijgt pikstraf!
Pikstraf is toch 1 van de basisgereedschappen in elk vrouwenleven?!
Ik ben het ook aan het uitoefenen, leuk!
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
