Kleine wetenschappelijke vragen

Sattelieten 'hangen' in een baan rond de aarde op zo'n 36000km dacht ik. Als ik nou een satteliet heb die 2x zo zwaar is als een normale satteliet, moet die dan ook verder weg 'hangen' om op dezelfde plaats boven de aarde te blijven?

quote:

Op dinsdag 27 september 2005 11:51 schreef Maethor het volgende:

[..]

Voor een planeet die om de zon cirkelt wijst de zwaartekrachtsvector naar het middelpunt van de zon, en de snelheidsvector staat daar loodrecht op. De centrifugaalkracht is een schijnkracht die je kunt gebruiken vanuit het perspectief van een waarnemer, maar als je alles met de zon als referentie bekijkt is hij overbodig.

Ik zie niet in wat dit te maken heeft met de vraag waarom bijna alle planeetbanen in ongeveer het zelfde vlak bewegen.

heb niet veel kaas gegeten van natuurkunde (het is alweer een tijdje terug dat ik het in me havo pakket heb gehad . ik deed maar een poging.)
Het leek mij dat de resulterende vector zorgt dat de planeten op 1 vlak komen te liggen.
dat je uiteindelijk dit overhoudt :

<----O(object)------>O(middelpunt)

mijn excuses voor eventuele gebrekkige kennis ,maar ik vind het gewoon interessante materie
_{Al begrijp ik er af en toe geen hol van}

quote:

Op dinsdag 27 september 2005 12:16 schreef Armalite het volgende:
Sattelieten 'hangen' in een baan rond de aarde op zo'n 36000km dacht ik. Als ik nou een satteliet heb die 2x zo zwaar is als een normale satteliet, moet die dan ook verder weg 'hangen' om op dezelfde plaats boven de aarde te blijven?

heb je een gewicht in de ruimte? Nee, je hebt geen gewicht in de ruimte, dus maakt het niet uit voor je baan. Enkel de snelheid is van belang..

quote:

Op dinsdag 27 september 2005 12:16 schreef Armalite het volgende:
Sattelieten 'hangen' in een baan rond de aarde op zo'n 36000km dacht ik. Als ik nou een satteliet heb die 2x zo zwaar is als een normale satteliet, moet die dan ook verder weg 'hangen' om op dezelfde plaats boven de aarde te blijven?

Nee, zoals je hier kunt lezen is de straal van een geostationaire baan onafhankelijk van de massa van de satelliet.

quote:

Op dinsdag 27 september 2005 12:24 schreef Dukhlovi het volgende:
mijn excuses voor eventuele gebrekkige kennis ,maar ik vind het gewoon interessante materie
_{Al begrijp ik er af en toe geen hol van}

Nooit excuseren voor gebrekkige kennis! Niemand weet alles.

Voor elke planeet geldt wel dat die vectoren in één vlak liggen, maar ik kan geen reden bedenken waarom die vlakken voor verschillende planeten gelijk moeten zijn. Wat is er op tegen als de baan van Mars loodrecht op die van de aarde staat?

quote:

Op dinsdag 27 september 2005 12:26 schreef Bensel het volgende:

[..]

heb je een gewicht in de ruimte? Nee, je hebt geen gewicht in de ruimte, dus maakt het niet uit voor je baan. Enkel de snelheid is van belang..

Klopt. De zwaartekracht trekt wel aan ze, maar ze zijn gewichtloos op dezelfde manier als een parachutespringer voordat ie zn scherm opentrekt.

Edit: zou die parachutespringer nl. op een weegschaal gaan staan, dan geeft deze 0 kg aan omdat de weegschaal even hard naar beneden valt als de springer.

quote:

Op dinsdag 27 september 2005 10:17 schreef Haushofer het volgende:

[..]

Bij 0 kelvin hebben de atomen geen bewegingsenergie meer, klassiek gezien. Het onzekerheidsprincipe zorgt ervoor dat de plaats x niet exact bekend kan zijn, en daardoor zal een atoom of een deeltje niet stil kunnen staan.

Weer zoiets moeilijks, wat ik niet helemaal snap. Toevallig kwam ik het onzekerheidsprincipe vorige week weer tegen in zo'n populair wetenschappelijk boekje van Hawking.

Maar is het nou echt zo dat een deeltje intrinsiek niet stil kan staan?
Is het niet meer een beperking van de waarnemer?

Hetzelfde geldt toch immers ook voor een slinger, die vanwege hetzelfde onzekerheidsprincipe nooit volledig loodrecht naar beneden kan hangen? Dat botst akelig met mijn gezond verstand, dat zegt dat die slinger dat punt minimaal moet passeren om aan de andere zijde van een slingerbeweging te komen.

Is het niet arrogant van de wetenschap dat iets wat we aantoonbaar niet kunnen meten ook per definitie niet bestaat?

M.a.w., is het geen beperking van de wiskunde en de wetenschappelijke methode, dat die alleen uitspraken kan doen binnen de grenzen van de natuurwetten, en niet over situaties die 'op' de grens vallen? En dat het iets te makkelijk is om te concluderen dat die situaties er niet zijn? Dat het ligt aan de waarnemingshorizon van de onderzoeker en zijn methode zeg maar, en niet aan een intrinsieke eigenschap van een deeltje ook al gedraagt die zich voor het overige volkomen naar de wetten zoals wij die geconstrueerd hebben?

quote:

Op dinsdag 27 september 2005 12:31 schreef Maethor het volgende:

[..]

Nooit excuseren voor gebrekkige kennis! Niemand weet alles.

Voor elke planeet geldt wel dat die vectoren in één vlak liggen, maar ik kan geen reden bedenken waarom die vlakken voor verschillende planeten gelijk moeten zijn. Wat is er op tegen als de baan van Mars loodrecht op die van de aarde staat?

De stoeltjes van een zweefmolen gaan ook in 1 vlak liggen als die molen hard genoeg draait. (ook als de stoeltjes niet even hoog hangen)dat moet toch met een vectoren plaatje op te lossen zijn.
anyway ... hier een aardig artikel over het ontstaan van het zonnestelsel.Mischien
dat je daar wat aan hebt http://nl.wikipedia.org/wiki/Ontstaan_van_een_zonnestelsel

[ Bericht 2% gewijzigd door Dukhlovi op 27-09-2005 13:24:11 ]

quote:

Op dinsdag 27 september 2005 13:03 schreef Roquefort het volgende:

[..]

Hetzelfde geldt toch immers ook voor een slinger, die vanwege hetzelfde onzekerheidsprincipe nooit volledig loodrecht naar beneden kan hangen? Dat botst akelig met mijn gezond verstand, dat zegt dat die slinger dat punt minimaal moet passeren om aan de andere zijde van een slingerbeweging te komen.

Pff,
ik besef ineens dat ik me hierbij een 2-dimensional slinger voorstel en dat dat in 3 dimensies helemaal niet hoeft. Eerst maar eens uitgriepen voordat ik weer eens na ga denken over zaken die ik toch al nauwelijks vat.

quote:

Op dinsdag 27 september 2005 10:59 schreef Maethor het volgende:

[..]

Zou je dit kort kunnen toelichten? Want ik doorzie het op het moment niet echt. Er is inderdaad een centraal krachtenveld; F~1/r². Maar de situatie is mijns inziens in elk willekeurig vlak die de zon doorsnijdt gelijk. Dus, aangenomen dat de gaswolk min of meer uniform is qua dichtheid, waarom zou er dan een voorkeur ontstaan voor één bepaald vlak?

Je hebt gelijk, ik zit er naast; alle vlakken zijn toegestaan. Da's ook logisch gezien de r-afhankelijkheid; je hebt bolsymmetrie. Rest nog de vraag waarom al die planeten zo aardig in 1 vlak liggen.

quote:

Op dinsdag 27 september 2005 13:03 schreef Roquefort het volgende:

[..]

Weer zoiets moeilijks, wat ik niet helemaal snap. Toevallig kwam ik het onzekerheidsprincipe vorige week weer tegen in zo'n populair wetenschappelijk boekje van Hawking.

Maar is het nou echt zo dat een deeltje intrinsiek niet stil kan staan?
Is het niet meer een beperking van de waarnemer?

Nee, het is een gevolg van het wiskundige formalisme waarmee je de QF beschrijft; een deeltje heeft simpelweg niet een exacte positie en impuls tegelijk. Dat komt doordat een quantumdeeltje deeltjes en golfeigenschappen heeft.

quote:

Hetzelfde geldt toch immers ook voor een slinger, die vanwege hetzelfde onzekerheidsprincipe nooit volledig loodrecht naar beneden kan hangen? Dat botst akelig met mijn gezond verstand, dat zegt dat die slinger dat punt minimaal moet passeren om aan de andere zijde van een slingerbeweging te komen.

Het onzekerheidsprincipe is in bijna alle klassieke situaties ( hier dus een slinger die heen en weer slingert ) te verwaarlozen.

quote:

Is het niet arrogant van de wetenschap dat iets wat we aantoonbaar niet kunnen meten ook per definitie niet bestaat?

Het is geen arrogantie, maar een wiskundig formalisme wat bijzonder veel en bijzonder nauwkeurig experimentele uitkomsten kan voorspellen.

quote:

M.a.w., is het geen beperking van de wiskunde en de wetenschappelijke methode, dat die alleen uitspraken kan doen binnen de grenzen van de natuurwetten, en niet over situaties die 'op' de grens vallen? En dat het iets te makkelijk is om te concluderen dat die situaties er niet zijn? Dat het ligt aan de waarnemingshorizon van de onderzoeker en zijn methode zeg maar, en niet aan een intrinsieke eigenschap van een deeltje ook al gedraagt die zich voor het overige volkomen naar de wetten zoals wij die geconstrueerd hebben?

Waarom zou er een grens zijn waarop de natuur niet meer is te beschrijven? Dat zou erg onlogisch zijn, en het uitgangspunt van de natuurkunde is juist dat de schepping logisch is, met een wiskundige structuur. En dat is ook niet zo gek, gezien de wetenschappelijke vooruitgang die dit idee voort heeft gebracht. Waarnemingen wijzen simpel naar het feit dat het onzekerheidsprincipe geldt. Het is trouwens niet alleen een beperking; het geeft ook de mogelijkheid tot de creatie van virtuele deeltjes, en de effecten daarvan zijn experimenteel bevestigd. Het onzekerheidsprincipe is daarom erg robuust. Dat het je intuitie tegenspreekt is helaas onvermijdelijk, maar het is ook tamelijk arrogant om te denken dat de natuur altijd je intuitie zou volgen. Het heeft Einstein iig een paar vruchteloze decennia opgelevert.


[/quote]

quote:

Op dinsdag 27 september 2005 11:47 schreef Maethor het volgende:

[..]

De afwijking van Pluto's baan is toch wel significant:

Mercury 7°00'18"
Venus 3°23'40"
Earth 0°00'00"
Mars 1°50'59"
Jupiter 1°18'12"
Saturn 2°29'20"
Uranus 0°46'24"
Neptune 1°46'12"
Pluto 17°08'30"

(Inclinatie van planeetbanen t.o.v. baan van de aarde; bron bijv. hier, maar ook op Wikipedia te vinden)

Ik heb es de analogie gelezen dat het zonnestelsel ongeveer is te zien als een CD, waarbij de dikte van de CD de " maximale diepte van de banen van de planeten is", en de straal van de CD de straal van het zonnestelsel. Heb eigenlijk nooit naar de cijfertjes gekeken

Hmm.. ik ben nu toch wel benieuwd aan het worden waarom een gaswolk snel gaat rondraaien en een accretie schijf gaat vormen, waaruit waaruit planeten vormen, die allemaal in het zelfde ecliptica vlak liggen (dat is de term die ervoor gebruikt word, maarhet waarom dat zo ontstaat staat er nergens bij).. Ik wil nou echt weleens weten wat die draaing veroorzaakt... op de aarde is de draaing van bijv orkanen wel verklaard door de draaing van de aarfde.. als je het door zou trekken zou je tot een enigszins logische conclusie komen dat het universum zelf ook moet draaien (om zo de draaing van sterenstelsels te verklaren)

Misschien is dit wel een heel onnozele vraag. Maar toen ik Maethors onderschrift over 'one million year old light' las, vroeg ik me af of licht ook aan 'slijtage' onderhevig is. Is het licht dat van miljoenen lichtjaren afstand hierheen is gekomen, even sterk als het hier komt als toen het vertrok?

quote:

Op woensdag 28 september 2005 19:36 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
Misschien is dit wel een heel onnozele vraag. Maar toen ik Maethors onderschrift over 'one million year old light' las, vroeg ik me af of licht ook aan 'slijtage' onderhevig is. Is het licht dat van miljoenen lichtjaren afstand hierheen is gekomen, even sterk als het hier komt als toen het vertrok?

Da's een leuke vraag

Licht "slijt"niet echt. Je kunt het zien als golfpakketjes. Die worden beinvloed als ze door het heelal reizen; bijvoorbeeld door gassen, of door zwaartekracht. Zwaartekracht kan bijvoorbeeld de golflengte van het licht uitrekken, en daarmee de energie verminderen. Bepaalde golflengtes van een lichtstraal kunnen worden geabsorbeerd door gassen, dat is ook de manier waarop men ziet waar de Zon uit bestaat; elk element absorbeert een bepaalde golflengte in het spectrum. Op die manier wordt licht beinvloed

Okee, dat lijkt me een goed antwoord.

Wat een inspirator, die Feynman.
(Het is een citaat van hem).

quote:

Op woensdag 28 september 2005 20:16 schreef Maethor het volgende:
Wat een inspirator, die Feynman.
(Het is een citaat van hem).

Ik ben nu al de hele dag de naar hem genoemde diagrammetjes aan het uittekenen en uitrekenen
Een citaat van Zee, na het hoofdstuk "Feynmandiagrams":

quote:

See, you could have invented Feynman diagrams. ( Well, not quite. Maybe not, maybe yes )

Wat een prachtkerel.

[ Bericht 1% gewijzigd door Haushofer op 28-09-2005 20:35:37 ]

quote:

Op woensdag 28 september 2005 20:19 schreef Haushofer het volgende:

[..]

Ik ben nu al de hele dag de naar hem genoemde diagrammetjes aan het uittekenen en uitrekenen

Ik ben ze tegengekomen in de nonlineaire optica. Daar vergemakkelijkten ze de boel wel behoorlijk. Maar na een tijdje werd dat uitrekenen ervan wel wat saai, inderdaad.

quote:

Een citaat van Zee, na het hoofdstuk "Feynmandiagrams":
[..]
Wat een prachtkerel.

Nav Waarom? over weer scherp wordende scheermesjes onder een pyramide:

Werkt deze kracht?
Heeft iemand al eens een experiment gedaan met de pyramide-kracht?
bv met scheermesjes, snel bedervend voedsel e.d.?
En waarom zou deze kracht werken?

quote:

Op woensdag 28 september 2005 20:19 schreef Haushofer het volgende:
Wat een prachtkerel.

Ik heb gister mijn kantoor opgeruimd terwijl ik luisterde naar de eerste 8 Feynman lectures on physics. Domme dingen doen en dan luisteren naar intelligente dingen, heerlijk

quote:

Op donderdag 29 september 2005 08:52 schreef Yosomite het volgende:
Nav Waarom? over weer scherp wordende scheermesjes onder een pyramide:

Werkt deze kracht?
Heeft iemand al eens een experiment gedaan met de pyramide-kracht?
bv met scheermesjes, snel bedervend voedsel e.d.?
En waarom zou deze kracht werken?

nee
ja, mythbusters ( er zal ongetwijfeld nog een herhaling van op tv komen want het was deze week voor het eerst uitgezonden
bij mythbusters hadden ze dus zo`n piramide gekocht voor 38 dollar
ze deden proeven met glazen melk, appels en scheermesjes
een opstelling werd gemaakt om te testen wat er eerder zou bederven
precies volgens het boekje werden de objecten onder een piramide gelegt ( er was zelfs een kompas bij nodig om de juiste hoek te bepalen )
vervolgens werden de objecten 8 weken lang in de gaten gehouden en de scheermesjes werden getest
het scheermesje werd niet scherper ( ook onder een microscoop werd dat bekeken )
de melk werd zo zuur dat de maden eruit kwamen
alleen bij de appel was er de eerste keer een stuk minder rotting onder de piramide dan van de appel erbuiten, maar dat kwam omdat de appel in twee werd gedeeld en het ene deel onder de piramide bevatte waarschijnlijk meer schimmels door het snijden dan de andere helft
ze deden de test opnieuw met 3 hele appels ( 2 onder piramides en 1 erbuiten )
na vier maanden was er geen merkbaar verschil te vinden tussen de drie appels

Hoe komt het dat, als je een ei enkele minuten kookt, het eigeel juist hard ipv zacht wordt? Bij verhitting worden stoffen toch van vast vloeibaar piv omgekeerd?

quote:

Op donderdag 29 september 2005 10:40 schreef Reya het volgende:
Hoe komt het dat, als je een ei enkele minuten kookt, het eigeel juist hard ipv zacht wordt? Bij verhitting worden stoffen toch van vast vloeibaar piv omgekeerd?

Eiwitten 'denatureren' bij hoge temperaturen, dat wil zeggen dat ze hun vorm verliezen en polymeren gaan vormen. Zeg maar een soort organisch plastic. Dat spul is harder dan de eiwitten bij lage temperaturen.

quote:

Op donderdag 29 september 2005 10:44 schreef Doffy het volgende:

[..]

Eiwitten 'denatureren' bij hoge temperaturen, dat wil zeggen dat ze hun vorm verliezen en polymeren gaan vormen. Zeg maar een soort organisch plastic. Dat spul is harder dan de eiwitten bij lage temperaturen.

Aha