Mijn ouders zijn ruim 40 jaar getrouwd. Het is een erg traditioneel huwelijk, ze zijn allebei inmiddels zo rond de 70 jaar. Elke zondag zitten ze keurig in de kerk. Ze hebben altijd een zeer regelmatig leven gehad volgens strenge normen en waarden. Als kind heb ik altijd gevoeld dat mijn vader niet erg gelukkig was. Hij zag er vaak ongelukkig uit. Ik had het gevoel dat hij eigenlijk helemaal niet zo in dat wereldje van geloof en netjes leven thuishoorden. Maar, hij deed wel alsof dat zo was. Hij was ook een behoorlijk strenge vader, zo man waar je veel ontzag voor had. Zelfs een beetje bang was soms.
Nu is mijn vader vorig week een uitje gaan maken met mijn vriend. Ze kunnen het goed met elkaar vinden, en dat is natuurlijk erg leuk. Mijn vriend is een erg geëmancipeerde jongen met goede manieren en spontaan open gedrag. Mijn vader had dan ook kennelijk besloten dat hij mijn vriend wel in vertrouwen kon nemen. Het bleek om een heus familiegeheim te gaan.
Mijn vader blijkt homoseksueel. Daar kwam hij achter toen ik ongeveer 3 jaar was en hij 43. Hij werd toen voor het eerst in zijn leven heel erg verliefd. Op een man. Volgens hemzelf (zo zei hij tegen mijn vriend) vielen toen de puzzelstukjes op zijn plaats. Oei. Mijn vader had ondertussen echter een gezin te onderhouden en hij voelde de verantwoordelijkheid. Daarbij kwam dat hij in een omgeving van christenen verkeerde, die zoiets nooit zouden accepteren. Uiteindelijk besloot hij, in zijn wanhoop, de specialist bij wie hij maandelijks langs ging vanwege epilepsie aanvallen, in vertrouwen te nemen. Beroepsgeheim e.d. zorgde ervoor dat hij met deze man over zijn geaardheid wel kon praten. Nadien heeft mijn vader er nooit meer met iemand over gesproken.
Totdat hij het dus mijn vriend vertelde vorige week. Hij stemde erin toe dat mijn vriend het vervolgens aan mij zou vertellen. Ik ben nu dus de enige in de familie die dit weet. Mijn broers en zussen (6 in totaal, ja een echt grrristelijk gezin)) weten het niet, mijn moeder ook niet. Al lijkt het me sterk dat die laatste helemaal geen vermoedens heeft. Toch?.
Wat doe ik hiermee?? Hoe ga ik ermee om? Zal ik het ooit aan anderen (met name mijn familie kunnen vertellen??). Naast de vele vragen voel ik me ook verdrietig omdat mijn vader nooit het leven heeft kunnen leiden, dat hij zo graag had gewild. Ik heb mijn vader net aan de telefoon gehad en hij vroeg of we iets konden afspreken, hij wil er nu natuurlijk ook graag met mij over praten. Dat wil ik ook, maar ik zie er ook wel tegenop. Immers, nu draag ik dit geheim met hem mee. En dat is zwaar. En ook vreemd. Ik bedoel, mijn vader is homo. Soms moet ik er om lachen, soms kan ik het nog steeds niet geloven, het lijkt allemaal erg onwerkelijk. Zouden jullie boos zijn?
Denk dat voor de korte termijn tijd... even het beste is..
Nee. Andere tijd, andere cultuur... denk dat er duizenden mannen (ook op die leeftijd) rondlopen in Nederland met hetzelfde probleem. Als een procent of 9 homoseksueel is, zal dat vroeger echt niet anders zijn geweest. Alleen kwam bijna niemand er voor uit. Enerzijds vind ik het sneu voor je vader dat hij niet het leven heeft kunnen hebben dat hij had gewild, anderzijds ook wel ergens respectabel te noemen dat hij voor het gezin heeft gekozen. Wie weet wat een trauma's het had opgeleverd als hij er destijds voor was uitgekomen... in een tijd waar het allemaal niet zo normaal gevonden werd.
En over het geheim... neem aan dat je broers en zussen inmiddels ook allemaal volwassen zijn. Lijkt me dat er dan wel over te praten valt. Je kunt de tijd niet terugdraaien, maar misschien kan het een deel verdriet wegnemen.
Vat het licht op .
Dus kijk ik er anders tegen aan dan mensen waarbij dit soort dingen een groot taboe zijn
Het is maar net hoe "modern" de rest van de familie is.
Zelf zou ik mn mond hier over dichthouden en het aan je vader overlaten om er over te beginnen t.o.v. de rest van de familie.
Dit zal ie misschien pas doen als iedereen uit het huis is.
Het moeilijkste hieraan lijkt mij inderdaad dat je vader blijkbaar een groot deel van zijn leven niet zichzelf heeft kunnen zijn:
quote:Het lijkt mij inderdaad een zware last om de enige van de familie te zijn die dit geheim weet. Toch zou ik zeggen: vertel niets aan de rest van de familie. Dit is iets wat je vader zelf moet doen op zijn eigen manier. Wel zou ik hem aanraden om het wél te doen, zodat hij in ieder geval nog een stukje van zijn leven zichzelf kan zijn.Op woensdag 21 september 2005 18:01 schreef Zina het volgende:
Naast de vele vragen voel ik me ook verdrietig omdat mijn vader nooit het leven heeft kunnen leiden, dat hij zo graag had gewild.
quote:Dit vind ik heel positief!Ik heb mijn vader net aan de telefoon gehad en hij vroeg of we iets konden afspreken, hij wil er nu natuurlijk ook graag met mij over praten.
quote:hm..............................Zouden jullie boos zijn?
Das een moeilijke. Aan de ene kant zou je je natuurlijk voor de gek gehouden kunnen voelen. aan de andere kant moet het voor hem een hele opoffering zijn geweest om voor zijn gezin te kiezen in plaats van voor zijn geaardheid. Dit verdient waardering.
Nee, boos zou ik denk ik niet zijn.
Heel veel succes!
Zeker in de kerk.
. Ik vat het ook wel luchtig op hoor, aan de ene kant. Ik maak er ook grapjes over met mijn vriend. Aan de andere kant is dit voor mijn vader natuurlijk wel een heftig verhaal. Hij zal vast wel heel erg zenuwachtig zijn over hoe ik reageer (dat merkte ik daarnet aan de telefoon aan hem). Het is fijn om nu eindelijk te begrijpen waarom ik als kind altijd voelde dat mijn vader ongelukkig was; ik kon dat toen nooit plaatsen en als kind denk je al snel dat het aan jou ligt. Het is ook fijn dat mijn vader het nu aan in ieder geval één van zijn kinderen heeft kunnen vertellen. Maar ik denk dat mijn broers en zussen wat minder verlicht hierop zullen reageren, als ze het ooit te weten komen.
Hij heeft door zijn eigen bekrompen omgeving zo'n kutleven gehad.. wees boos op die achterlijke mensen om je heen met hun ouderwetse kutopvattingen!
quote:Boos ben ik ook niet op hem hoor. Toch voelt het ook vreemd om zoiets essentieels van je vader nooit geweten te hebben. Maar dat verwijt ik hem verder niet. Ik heb vooral met hem te doen, ik kan wel huilen als ik me bedenk hoe eenzaam hij geweest is.Op woensdag 21 september 2005 18:17 schreef Flibble het volgende:
Poeh zeg, wat een kwestie!
Het lijkt mij inderdaad een zware last om de enige van de familie te zijn die dit geheim weet. Toch zou ik zeggen: vertel niets aan de rest van de familie. Dit is iets wat je vader zelf moet doen op zijn eigen manier. Wel zou ik hem aanraden om het wél te doen, zodat hij in ieder geval nog een stukje van zijn leven zichzelf kan zijn.
De grote vraag is nu inderdaad: wil hij dat de rest het ook weet, of durft hij dat niet aan? Ik denk dat hij mijn moeder ook wil beschermen. Wat moet het voor haar zijn om na ruim 40 jaar huwelijk te horen dat ze getrouwd is met een homo?? Nee, dat kun je ook niet echt maken meer, denk ik.
.quote:Dit hangt er maar net vanaf of je vader besluit het wel tegen de rest van de familie te vertellen. In dat geval kan je het niet maken om je moeder als enige in het donker te laten en er als een idioot uit te laten zien. Na 40 jaar huwelijk heeft juist zij het recht om dit te weten.Op woensdag 21 september 2005 18:24 schreef Zina het volgende:
De grote vraag is nu inderdaad: wil hij dat de rest het ook weet, of durft hij dat niet aan? Ik denk dat hij mijn moeder ook wil beschermen. Wat moet het voor haar zijn om na ruim 40 jaar huwelijk te horen dat ze getrouwd is met een homo?? Nee, dat kun je ook niet echt maken meer, denk ik.
Maar prettig zal het niet zijn nee...
. Wij allemaal aan een feestdiner. Ik sta op, tik op mijn glas, vraag om aandacht, en schraap mijn keel. Ahum. Ik wil even wat zeggen, het volgende. Pa is homo.
Twee seconden later.
Een snikkende moeder. Een met stomheidgeslagen zwager die met open mond mijn vader aanstaart. Mijn broer die boos wordt en op hoge toon aan mijn vader vraagt of dit waar is? Mijn zus die zenuwachtig borden gaat ophalen en net doet alsof er niets aan de hand is. Mijn andere zus die briest en proest en niet uit haar woorden komt. Mijn oudste zus die met een glimlachje toekijkt en het allemaal prachtig vindt. En de kleine neefjes en nichtjes die nietsvermoedend rondrennen. En dan mijn vader die in de hectiek van dit alles rustig om zich heen kijkt en denkt: zo. Laat nu maar komen.
Ik denk niet dat het jouw taak is om het te vertellen, daarvoor heeft hij het te lang geheim gehouden.p.s: je moet wel een hele bijzonde vriend hebben dat je vader na al die tijd zijn geheim bij hem kwijt kon
quote:Shit, nog steeds niet gezien!
Daarnaast hebben wij enkele homo vrienden die mijn vader wel eens heeft gezien op feestjes. Dat was vast ook een eye opener.
quote:Ga je schamen! Beste film ooit gemaakt!
(Sorry voor de offtopic)
Verder zou ik gewoon mijn mond tegen anderen houden en hem zelf laten beslissen of hij ermee naar buiten wil komen of niet. Het lijkt me wel verschrikkelijk zoiets met je mee te moeten dragen, zeker als je hem samen met je nietsvermoedende moeder ziet.
Ik zou hem bewonderen, denk ik, er zijn kerels die neuken, horen dat hun scharrel zwanger is (omdat ze zelf ook niet over voorbehoedsmiddelen hebben nagedacht) en dan hard wegrennen en nooit meer iets van zich laten horen. Dit moet ongelooflijk zwaar voor hem zijn geweest, maar nergens lees ik in jouw verhaal dat hij zijn frustraties op anderen heeft afgereageerd. Nergens lees ik ook dat hij iets anders is geweest dan een liefdevolle vader. Streng, okee, intimiderend soms ook, maar verder niets. En als je zelf ook redelijk vrijdenkend bent, dan moet dit toch ook wel iets zijn waar je mee om kan gaan.
Nee, het enige probleem zou zijn: wat nu? Moet je dit geheim houden voor de rest van het gezin? Wat voor effect gaat dit hebben op je moeder?
Sowieso, het lijkt me een vreselijke last om mee te dragen. Ik zou zoiets niet voor mijn familie kunnen verbergen. Maar ik zou het ze wel liever vertellen met goedkeuren van mijn vader denk ik...
Het is natuurlijk een heel gecompliceerd verhaal, maar ik denk dat je niet boos moet zijn. Hij heeft zich ingezet om het gezin al het goeds te geven wat jullie nodig hadden. Dit ten koste van feitelijk zijn leven, want ik verwacht dat hij het graag anders had gedaan/gezien.
Er over praten is het enige wat je kunt doen om de 'last' te verlichten, je kunt ook naar een vertrouwenspersoon op je werk/school gaan als je denk dat je dit niet zult trekken. In het verwerken van het verhaal is het wel goed te weten dat jouw vriend ook vertrouwd wordt door je vader en door jou, dit is wel heel belangrijk. Je vader heeft denk ik express ervoor gekozen om juist ook jouw vriend hierin te betrekken zodat het voor jou eenvoudiger is om het te verwerken. Wanneer hij het je alleen had verteld, had jij met gevoelens gezeten die je met niet zou kunnen delen omdat je beloofd had niets te zeggen. Omdat nu je vriend ook kennis van de zaak heeft kun je elkaar steunen.
Heel veel sterke i.i.g!
[ Bericht 90% gewijzigd door Sc0rPi0n op 21-09-2005 21:11:03 (prive = prive) ]
makkelijk zal het voor niemand worden , maar iedereen verdient een leven waar die gelukkig is.
quote:Inderdaad , ik zou eerder (meer) respect voor hem hebben omdat hij zijn vrouw en kinderen niet in de steek heeft gelaten.Op woensdag 21 september 2005 19:14 schreef Skeptic het volgende:
Boos? Omdat hij ondanks zijn geaardheid toch voor zijn huwelijk en zijn kinderen heeft gekozen? Dat hij zijn leven op die manier heeft geleefd, ook al maakte het hem niet gelukkig, zodat hij voor zijn vrouw en kinderen kon zorgen? Nee. Waarom ook?
quote:* ondeugend sluit zich hierbij aan.Op woensdag 21 september 2005 19:14 schreef Skeptic het volgende:
Boos? Omdat hij ondanks zijn geaardheid toch voor zijn huwelijk en zijn kinderen heeft gekozen? Dat hij zijn leven op die manier heeft geleefd, ook al maakte het hem niet gelukkig, zodat hij voor zijn vrouw en kinderen kon zorgen? Nee. Waarom ook?
Ik zou hem bewonderen, denk ik, er zijn kerels die neuken, horen dat hun scharrel zwanger is (omdat ze zelf ook niet over voorbehoedsmiddelen hebben nagedacht) en dan hard wegrennen en nooit meer iets van zich laten horen. Dit moet ongelooflijk zwaar voor hem zijn geweest, maar nergens lees ik in jouw verhaal dat hij zijn frustraties op anderen heeft afgereageerd. Nergens lees ik ook dat hij iets anders is geweest dan een liefdevolle vader. Streng, okee, intimiderend soms ook, maar verder niets. En als je zelf ook redelijk vrijdenkend bent, dan moet dit toch ook wel iets zijn waar je mee om kan gaan.
Nee, het enige probleem zou zijn: wat nu? Moet je dit geheim houden voor de rest van het gezin? Wat voor effect gaat dit hebben op je moeder?
Ik wil er aan toevoegen dat je zou moeten proberen om niet te ver in te toekomst te kijken en eerst maar eens dat gesprek met je vader aangaan. Het zou zomaar een kunnen dat hij zich ook graag naar anderen wil openstellen.
Komt tijd, komt raad dus.
Daar zou ik niet boos om kunnen worden, wel ontroerd.
quote:whhaahah, sorry hoor...Immers, nu draag ik dit geheim met hem mee. En dat is zwaar. En ook vreemd. Ik bedoel, mijn vader is homo. Soms moet ik er om lachen, soms kan ik het nog steeds niet geloven, het lijkt allemaal erg onwerkelijk.
je hele stuk is zo serieus en dan opeens zo een droog regeltje ertussen... geniaal... 
maar even serieus... ik zelf zou niet boos zijn, verbaasd des te meer...
vind het aan de ene kant ook een beetje sneu voor je pa, je zegt het zelf al... al die tijd "ongelukkig" geleefd...
maar aan de andere kant vind ik het toch ook wel weer knap van je pa, ondanks alles heeft hij jullie zessen toch netjes opgevoed... 
Veder zou ik absoluut niet boos op hem kunnen zijn.. Ik zou juist veel waardering voor zijn beslissingen op kunnen brengen. Wat ik in ieder geval niet zou doen is het er met een ander familielid over hebben. Dan zou je je vader verraden..
Zijn wens hierin is belangrijk, hij is namelijk ook degeen die -om begrijpelijke redenen- ervoor heeft gekozen om het een geheim te houden.
Misschien wil hij steun van je als hij het openbaar maakt, misschien verwacht hij iets anders van je.
Wees er, samen met je vriend, voor hem als steun en toeverlaat, hij is er al die jaren ook voor jouw geweest, het is het minste wat je kunt doen.
Bespreek de opties, denk met hem mee, dat soort dingen. Hij heeft je vriend om een of andere reden in vertrouwen genomen, en zal dat bij jouw ook doen, dit is een vertrouwen wat hij jaaren niet bij iemand heeft durven leggen en dat is een breekbaar, maar waardevol ding.
Succes met de situatie iig, het lijkt me een zware.
Dat hij zich volledig heeft ingezet voor zijn gezin, en zijn verantwoordig heeft genomen.
Ik zou het geheim houden, en alles aan je pa over laten.
Probeer met hem te bespreken wat de mogelijkheden zijn voor een volledige "coming out". Gezien zijn omgeving zal dat waarschijnlijk tot verliezen leiden, maar als hij daarmee zichzelf kan zijn, zou de balans wel eens anders kunnen gaan liggen..
quote:Even buiten de andere dingen, nee nooit niet!Op woensdag 21 september 2005 18:01 schreef Zina het volgende:
Zouden jullie boos zijn?
Als kind heb je, raar gezegd misschien, geen donder te maken met de seksualiteit van je ouders net zo min als zij dat met die van jou hebben.
Dat hij nu je vriend in vertrouwen heeft genomen is kostbaar, heel kostbaar aangezien de band die je met je vader hebt vanaf nu gebaseerd is op een vertrouwen dat enorm groot is in jullie.
Face it, hij heeft hier tientallen jaren mee gelopen..............
Wees gewoon blij dat hij deze coming out heeft gedaan, kan jij mooi voor jezelf de puzzelstukjes op de goede plaats leggen.
Verder denk ik dat je vader gelukkig kan zijn wanneer hij "out of the closet" kan komen. Een situatie waarin iedereen (inclusief het kerkgenootschap) dezelfde schok kan ervaren die jij ervaart. En daarbij dezelfde openbaring krijgen dat iedereen in hun kerkgemeenschap homo kan zijn. Zelfs de grootste schreeuwers die zeggen dat ze het niet zijn, zelfs diegenen die al tientallen jaren een gezin hebben. Dat ze beseffen dat homosexualiteit geen bewuste keuze is en dus ook niet veroordeeld dient te worden.
Volgens mij zou het voor je vader geweldig zijn als iedereen in zijn naaste omgeving van zijn 'geheim' weet en mensen allemaal heel duidelijk aangeven hem nog steeds te respecteren en heel goed realiseren wat hij heeft opgegeven voor zijn gezin en hoe moeilijk hij het daarmee gehad heeft.
quote:100% mee eens. Nooit verder vertellen. Een geheim moet je bij je dragen, ook al is dit soms moeilijk.Op donderdag 22 september 2005 00:02 schreef addie84 het volgende:
Phoe! Heel veel respect voor je vader! Hij heeft zichzelf en zijn geluk compleet weggecijferd, zodat jullie goed en vrolijk op konden groeien. Lijkt me erg zwaar!
Veder zou ik absoluut niet boos op hem kunnen zijn.. Ik zou juist veel waardering voor zijn beslissingen op kunnen brengen. Wat ik in ieder geval niet zou doen is het er met een ander familielid over hebben. Dan zou je je vader verraden..
Het is en blijft een zaak van je vader. Als je zijn vertrouwend beschaamd maak je waarschijnlijk
meer kapot dan je lief is.
quote:Zou het werkelijk zo gaan? Ik denk dat als die vader ervoor uitkomt, hij dan een heleboel shit over zich heen krijgt. Mensen gaan dan vaak als ze zoiets horen hun eigen dingen bij denken.Op donderdag 22 september 2005 11:09 schreef Tarot het volgende:
De vergelijking met Festen is echt heel treffend. Op die manier is het bijna grappig.
Verder denk ik dat je vader gelukkig kan zijn wanneer hij "out of the closet" kan komen. Een situatie waarin iedereen (inclusief het kerkgenootschap) dezelfde schok kan ervaren die jij ervaart. En daarbij dezelfde openbaring krijgen dat iedereen in hun kerkgemeenschap homo kan zijn. Zelfs de grootste schreeuwers die zeggen dat ze het niet zijn, zelfs diegenen die al tientallen jaren een gezin hebben. Dat ze beseffen dat homosexualiteit geen bewuste keuze is en dus ook niet veroordeeld dient te worden.
Volgens mij zou het voor je vader geweldig zijn als iedereen in zijn naaste omgeving van zijn 'geheim' weet en mensen allemaal heel duidelijk aangeven hem nog steeds te respecteren en heel goed realiseren wat hij heeft opgegeven voor zijn gezin en hoe moeilijk hij het daarmee gehad heeft.
Trouwens.. respect voor je vader dat hij dit zo gedaan heeft.
quote:De initiële reactie van mensen op iets dat ze niet kennen is angst en uit angst komt agressie. Dus nee zo zal het niet van nature gaan. Maar de TS kan er toch wel inschatten of haar familie tegenwoordig genoeg verhalen heeft meegekregen over homosexualiteit om hier niet zo primitief in te staan? Met een goede publieke speech waarin haar vader de hemel in wordt geprezen voor zijn grote opoffering, heb je snel de grote meerderheid overtuigd.... waarbij de rest zoiets heeft van: "Hmm als de meerderheid er zo positief over is, dan moet ik misschien nog maar even beter nadeken alvorens ik agressief wordt."Op donderdag 22 september 2005 11:19 schreef Mordreth het volgende:
Zou het werkelijk zo gaan? Ik denk dat als die vader ervoor uitkomt, hij dan een heleboel shit over zich heen krijgt. Mensen gaan dan vaak als ze zoiets horen hun eigen dingen bij denken.
quote:Toch denk ik dat je het toch nog te 'wit' ziet (of ik kijk te zwartOp donderdag 22 september 2005 11:30 schreef Tarot het volgende:
[..]
De initiële reactie van mensen op iets dat ze niet kennen is angst en uit angst komt agressie. Dus nee zo zal het niet van nature gaan. Maar de TS kan er toch wel inschatten of haar familie tegenwoordig genoeg verhalen heeft meegekregen over homosexualiteit om hier niet zo primitief in te staan? Met een goede publieke speech waarin haar vader de hemel in wordt geprezen voor zijn grote opoffering, heb je snel de grote meerderheid overtuigd.... waarbij de rest zoiets heeft van: "Hmm als de meerderheid er zo positief over is, dan moet ik misschien nog maar even beter nadeken alvorens ik agressief wordt."
). Er komt vrijwel altijd achterdocht bijkijken. Zoals van: hij zegt wel dat ie altijd zo netjes heeft geleefd, maarja dat kan hij niet bewijzen. Mensen denken zo, omdat het voor hun iets is wat ze vanuit de media hebben opgepakt (ik neem aan dat je dat wel eens in het nieuws hebt gezien).Ik zeg niet dat zijn gezin en verdere naasten zo zou denken (die kennen hem natuurlijk het beste), maar de rest...
quote:Omdat je 'zwarter' denkt dan ik, denk je automatisch dat ik te 'wit' denk. Misschien denken we wel hetzelfde, maar besluit ik gewoon om er een positievere draai aan te geven.Op donderdag 22 september 2005 11:36 schreef Mordreth het volgende:
[..]
Toch denk ik dat je het toch nog te 'wit' ziet (of ik kijk te zwart
quote:Ik zeg ook niet dat iedereen hem opeens volop gaat feliciteren met zijn geweldige geaardheid. Zo'n geval als dit zal het echter wél voor een hoop homosexuelen in die gemeenschap makkelijker maken omdat ze een respectabel voorbeeld (de vader van de TS) hebben. En daarvoor zal hij het respect krijgen dat hij verdient.Er komt vrijwel altijd achterdocht bijkijken. Zoals van: hij zegt wel dat ie altijd zo netjes heeft geleefd, maarja dat kan hij niet bewijzen. Mensen denken zo, omdat het voor hun iets is wat ze vanuit de media hebben opgepakt (ik neem aan dat je dat wel eens in het nieuws hebt gezien).
quote:Zijn gezin is voorlopig ook het belangrijkste me dunkt.Ik zeg niet dat zijn gezin en verdere naasten zo zou denken (die kennen hem natuurlijk het beste), maar de rest...
quote:Omdat hij altijd bang is geweest om zijn familie pijn te doen wanneer hij het zou vertellen? En haar vriend hoort nu toch een beetje tot de familie, maar zou er makkelijker mee om kunnen gaan dan zijn eigen vrouw en kinderen.Op donderdag 22 september 2005 11:41 schreef BennyNL het volgende:
Wat vaag dat hij het uiteindelijk aan je vriend vertelt. Is hij soms verliefd op hem?> waarom zou hij hem eerder in vertrouwen nemen dan zijn eigen bloed?
quote:Ja, dat begrijp ik ook niet helemaal...Op donderdag 22 september 2005 11:41 schreef BennyNL het volgende:
Wat vaag dat hij het uiteindelijk aan je vriend vertelt. Waarom zou hij hem eerder in vertrouwen nemen dan zijn eigen bloed?
quote:Ik ken de relatie tussen pa en vriend nl niet,..Op donderdag 22 september 2005 12:02 schreef Tarot het volgende:
Omdat hij altijd bang is geweest om zijn familie pijn te doen wanneer hij het zou vertellen? En haar vriend hoort nu toch een beetje tot de familie, maar zou er makkelijker mee om kunnen gaan dan zijn eigen vrouw en kinderen.
maar ik denk dat tarot wel gelijk heeft.
Aangezien zoals ts al aangaf hun ook vrienden hebben die homo zijn,.
Dat hun er heel ruimdenken mee omgaan, en er geen problemen mee hebben.
Vandaar denk ik ook de keuze voor eerste de vriend, en niet direkt de dochter. Tis toch net ff anders.
quote:Op donderdag 22 september 2005 12:02 schreef Tarot het volgende:
Omdat hij altijd bang is geweest om zijn familie pijn te doen wanneer hij het zou vertellen? En haar vriend hoort nu toch een beetje tot de familie, maar zou er makkelijker mee om kunnen gaan dan zijn eigen vrouw en kinderen.
De drempel is lager en blijkbaar er is goede basis van vertrouwen getuige het "stemde toe om het tegen mij te vertellen". Ook kan je er rekening mee houden dat dit een "testcase" is voor hem, vertel het eerst aan diegene die je ermee vertrouwt en wacht hun reactie af, dat kan hem natuurlijk sterken in zijn algehele coming out.
Sowieso moet ie denk ik vooral in deze strenggelovige situatie "zieltjes" winnen, denk dat een coming out right out of the blue een beetje heavy wordt.
quote:Omdat het veel makkelijker is het aan een "buitenstaander" te vertellen als aan je eigen bloed?Op donderdag 22 september 2005 11:41 schreef BennyNL het volgende:
Wat vaag dat hij het uiteindelijk aan je vriend vertelt. Is hij soms verliefd op hem?> waarom zou hij hem eerder in vertrouwen nemen dan zijn eigen bloed?
Het is niet even iets wat je zomaar er even uitflapt, he dochterlief ik ben homo!!!
Daar is enorm veel kracht en moed voor nodig, zelfs om het aan een "buitenstaander" te vertellen die zo dicht bij je eigen bloed zit is het enorm zwaar...
Ik snap die keuze eigenlijk erg goed, hij had een goed gevoel bij die jongen en het aan hem vertellen was net iets minder zwaar(lees onoverkomelijk) dan het aan het eigen bloed direct te vertellen.
Bedankt voor de reacties, het doet me wel goed moet ik zeggen: toch een beetje het gevoel dat ik dit kan delen. Ik vind het ook echt tof dat veel mensen aangeven dat ze respect hebben voor mijn vader. Op deze vreemde en indirecte manier krijgt hij daardoor, zonder het zelf door te hebben , erkenning voor wat hij heeft gedaan.
Ik begrijp wel dat sommige mensen zich afvragen waarom hij het nu juist mijn vriend heeft verteld. De vraag of hij misschien gevoelens heeft voor mijn vriend is ook even door mij heen gegaan. Maar ik denk (en ik zal het mijn vader vragen als we ons 1 op 1 gesprek hebben) dat het inderdaad zo is dat de drempel waarschijnlijk lager lag. Het direct aan mij vertellen was denk ik een wel erg grote stap. Daarbij moet ik zeggen dat mijn vriend door zijn open, warme en sociale gedrag erg ontwapenend is en een verademing vormt in ons gezin wat dat betreft; precies ook de reden waarom ik op hem val.
. 
Mijn vriend vertelde dat mijn vader zijn verhaal ongeveer als volgt inleidde: "ik wil je graag iets toevertrouwen. Ik wil dat je weet dat ik je erg graag mag en dat ik je daarom dit vertel. Het zou wel zo kunnen zijn dat wat ik je nu ga vertellen leidt tot een verwijdering tussen ons. Ik hoop niet dat dit zo zal zijn". Het geeft dus al aan dat mijn vader ook tegelijkertijd bang was het contact met mijn vriend (en dus met mij?) hiermee te beschadigen. Ik denk ook dat je wel kunt stellen dat mijn vader niet zomaar in een opwelling deze stap heeft gezet. Hij zal er vast al een tijdje aan hebben lopen denken (hoe zal ik het dan vertellen en wanneer? etc). En hij zal dus ook hebben rekening gehouden met een afwijzende reactie.
Enerzijds denk ik dat Tarot (met zijn 'witte' kijk op de zaak) wel gelijk heeft. Het kan best zo zijn dat het onthullen van dit geheim aan de rest van de familie kan zorgen voor een soort bevrijding en een openheid die in ons gezin er nooit echt is geweest. De vraag is alleen wat de prijs daarvan zal zijn op korte termijn. Mijn vader is nu 71: hij zal, ook als dit geheim bekend is, heus niet ineens een heel ander leven gaan leiden. Ik kan me dus voorstellen dat hij de prijs te hoog vind. Ik ben heel benieuwd wat hij hierover te zeggen heeft. (ik houd jullie op de hoogte hoor).
Wat overigens wel belangrijk is om te weten is dat ik binnen het gezin wel de meest ruimdenkende persoon ben. Mijn broers en zussen zijn veel traditoneler huisje boompje beestje, een enkeling is zelfs nog zeer gelovig en christelijk. Mijn moeder is ook behoorlijk strenggelovig (denk SGP). Je kunt je misschien dan voorstellen hoe deze 'bom'' bij hen zal moeten vallen, mochten ze het ooit te weten komen.
Nadat ik jou laatste reactie heb gelezen kan ik iig stellen dat er straks in ieder geval 1 persoon binnen het gezin nog steeds absoluut respect voor hem heeft en van hem houd zoals hij is.
Ik hoop absoluut, maar betwijfel het helaas, dat de rest van het gezin zich realiseert wat men eigelijk elke zondag in de kerk aan het doen is (geweest).
Men roept van naastenliefde en vergeving etc. maar als puntje bij paaltje komt duiken de meesten van hen diep in hun bijbeltje om net dat ene regeltje te vinden waarom ze dat nu net niet hoeven te doen.
Hopelijk realiseert de rest dat ze ergens nu wat terug kunnen doen voor een man die zichzelf zoveel jaar (blijkbaar/schijnaar) heeft weggecijferd en zijn gezin en zijn verantwoordelijkheid daarmee op de allereerste plaats heeft gezet. Menig mens zou hier ene voorbeeld aan kunnen/moeten nemen.
Zelf heb ik in ieder geval diep respect voor hem en voor jou op de manier waarop je ermee opgaat!
quote:Bij lange na niet zo zwaar als voor je vader, lijkt me, die het al zo lang verbergt.Op woensdag 21 september 2005 18:01 schreef Zina het volgende:
(knip). Ik heb mijn vader net aan de telefoon gehad en hij vroeg of we iets konden afspreken, hij wil er nu natuurlijk ook graag met mij over praten. Dat wil ik ook, maar ik zie er ook wel tegenop. Immers, nu draag ik dit geheim met hem mee. En dat is zwaar.
quote:Ik zou heel boos zijn op die christelijke omgeving idd.En ook vreemd. Ik bedoel, mijn vader is homo. Soms moet ik er om lachen, soms kan ik het nog steeds niet geloven, het lijkt allemaal erg onwerkelijk. Zouden jullie boos zijn?
Het is toch van de pot gerukt dat je binnen je eigen omgeving niet jezelf kan/mag zijn?
quote:In de 21ste eeuw in Nederland hoef je niet verlicht te zijn om te weten dat homosexualiteit aangeboren is. En dan nog hebben we het over een homo die het levenslang onderdrukt heeft. Wat had je vader in 's hemelsnaam meer kunnen doen in zijn leven om tegemoet te komen aan de achterlijke woestijnopvattingen in zijn omgeving? En dan, na vele decennia jezelf onderdrukken, zouden zijn kinderen hem nog eens gaan kwalijk nemen hoe diezelfde God jouw vader op de wereld heeft gezet?Op woensdag 21 september 2005 18:19 schreef Zina het volgende:
Ja, ik realiseer me nu ook ineens dat er waarschijnlijk veel mensen zoals mijn vader moeten zijn.
Zeker in de kerk.
(knip)
Maar ik denk dat mijn broers en zussen wat minder verlicht hierop zullen reageren, als ze het ooit te weten komen.
Soms grenst religieuze overtuiging (oogkleppen) toch aan het misdadige hoor, tsjongejonge.
Deel II. Het gesprek met mijn vader
Nou, uiteindelijk kwam het er dan van. Gisteravond hebben we koffie gedronken bij mij thuis en daarna nog wat glaasjes wijn, want dat praat altijd wat beter. Mijn vader was duidelijk wel wat opgelaten en ging heel druk vertellen over allemaal andere zaken. Maar toen de koffie met opgeklopte melk en de koekjes op tafel stonden, dacht ik, oke genoeg koetjes&kalfjes, laten we het beestje bij de naam noemen.
Achach, die vader van mij. Moet je je voorstellen dat je zo lang alleen hebt rondgelopen met je geheim en dan zit je ineens voor je jongste dochter en dan noem je openlijk het woord homo met betrekking op jezelf. Het is vreemd maar natuurlijk ook bevrijdend. Ik heb het gevoel dat ik voor het eerst van mijn leven een gesprek met mijn vader als mens had. Mijn vader als mens als homo.
Hij is ervan overtuigd dat mijn moeder niks vermoedt. En hij wil pertinent niet dat mijn broers en zussen het ook weten. Hij vertelde het juist aan mijn vriend, omdat hij dacht dat mijn vriend het misschien aanvoelde en het al een beetje in de gaten had (dat is niet zo trouwens) en omdat hij dacht dat wij wel een geheim kunnen bewaren en ermee om kunnen gaan.
Hij wilde meteen duidelijk maken dat hij nooit had 'gerommeld' met andere mannen. Toen ik klein was, werd hij dus verliefd op een man, met wie hij een paar keer een kopje koffie is gaan drinken. Toen heeft mijn vader er zelf een punt achter gezet. Als ik eenmaal toegeef aan mijn verliefdheid dan is het einde zoek, dacht hij. Dan ga ik een grens over en kan ik niet meer terug. Hij besloot toen dat hij voor zijn gezin moest kiezen. Zijn liefde voor ons was te groot, hij vond dat hij het zijn kinderen niet kon aandoen. Daarnaast hield/houdt hij ook van mijn moeder, als de vrouw die zijn kinderen heeft gebaard. Al met al heeft hij geen slecht leven gehad, vindt hij, en ik moest ook niet denken dat hij ongelukkig is.
Hij wilde graag van mij weten of hij het goed had gedaan. Bevestiging vroeg hij dus eigenlijk. Ik heb hem gezegd dat ik trots op hem ben, dat hij een goede vader is en dat ik veel bewondering voor hem heb.
Dat is toch mooi, dat je weet dat je dat tegen je vader gezegd hebt. Dat is ook eigenlijk alles wat er valt te zeggen.
quote:Ik blijf het herhalen, maar ik heb echt groot respect en bewondering voor je vader! Wat heeft die een lastige tijd gehad!Op dinsdag 11 oktober 2005 18:42 schreef Zina het volgende:
Hij wilde meteen duidelijk maken dat hij nooit had 'gerommeld' met andere mannen. Toen ik klein was, werd hij dus verliefd op een man, met wie hij een paar keer een kopje koffie is gaan drinken. Toen heeft mijn vader er zelf een punt achter gezet. Als ik eenmaal toegeef aan mijn verliefdheid dan is het einde zoek, dacht hij. Dan ga ik een grens over en kan ik niet meer terug. Hij besloot toen dat hij voor zijn gezin moest kiezen. Zijn liefde voor ons was te groot, hij vond dat hij het zijn kinderen niet kon aandoen. Daarnaast hield/houdt hij ook van mijn moeder, als de vrouw die zijn kinderen heeft gebaard. Al met al heeft hij geen slecht leven gehad, vindt hij, en ik moest ook niet denken dat hij ongelukkig is.
quote:Hij wilde graag van mij weten of hij het goed had gedaan. Bevestiging vroeg hij dus eigenlijk. Ik heb hem gezegd dat ik trots op hem ben, dat hij een goede vader is en dat ik veel bewondering voor hem heb.
Dat is toch mooi, dat je weet dat je dat tegen je vader gezegd hebt. Dat is ook eigenlijk alles wat er valt te zeggen.
quote:Ben wel benieuwd hoe je hem eerst zag...zag je hem dan heel anders?Op dinsdag 11 oktober 2005 18:42 schreef Zina het volgende:
Achach, die vader van mij. Moet je je voorstellen dat je zo lang alleen hebt rondgelopen met je geheim en dan zit je ineens voor je jongste dochter en dan noem je openlijk het woord homo met betrekking op jezelf. Het is vreemd maar natuurlijk ook bevrijdend. Ik heb het gevoel dat ik voor het eerst van mijn leven een gesprek met mijn vader als mens had. Mijn vader als mens als homo.
quote:Petje af voor je vaderHij wilde meteen duidelijk maken dat hij nooit had 'gerommeld' met andere mannen. Toen ik klein was, werd hij dus verliefd op een man, met wie hij een paar keer een kopje koffie is gaan drinken. Toen heeft mijn vader er zelf een punt achter gezet. Als ik eenmaal toegeef aan mijn verliefdheid dan is het einde zoek, dacht hij. Dan ga ik een grens over en kan ik niet meer terug. Hij besloot toen dat hij voor zijn gezin moest kiezen. Zijn liefde voor ons was te groot, hij vond dat hij het zijn kinderen niet kon aandoen. Daarnaast hield/houdt hij ook van mijn moeder, als de vrouw die zijn kinderen heeft gebaard. Al met al heeft hij geen slecht leven gehad, vindt hij, en ik moest ook niet denken dat hij ongelukkig is.
het is niet makkelijk wat hij heeft moeten doorstaan, maar zoals ik het lees draagt hij het gezin wel een warm hart toe. Ookal schreef je eerder dat hij nogal streng was.quote:Ik denk dat je zeker wel trots kan zijn op je vader, en ik ben van mening dat jullie relatie door het gesprek wat hij is aangegaan alleen maar gesterkt zal worden. Je keek er in eerste instantie wel tegen op maar denk dat je er wel goed aan hebt gedaan. En het ook beter te verwerken is op deze manier.Hij wilde graag van mij weten of hij het goed had gedaan. Bevestiging vroeg hij dus eigenlijk. Ik heb hem gezegd dat ik trots op hem ben, dat hij een goede vader is en dat ik veel bewondering voor hem heb.
Dat is toch mooi, dat je weet dat je dat tegen je vader gezegd hebt. Dat is ook eigenlijk alles wat er valt te zeggen.
Ik vind iig dat jullie allemaal (TS zelf, vriend en vader) heel goed met de situatie omgaan.
Meer wou ik eigenlijk niet zeggen
Best ontroerend zoals al eerder is gezegd.
Iemand die zichzelf zo'n groot offer voor zijn gezin overheeft, verdient respect.
Koester je vader.
quote:Moet dat nou?Op woensdag 21 september 2005 18:15 schreef -Numlock- het volgende:
Laat hem gewoon mannen kontneucken, het is beter dan een vieze pedo.
quote:Nou, je doet ook niet erg je best om je in te leven, zeg.Op woensdag 21 september 2005 18:22 schreef Oksel het volgende:
Hmz, wat is het probleem? Hij is homo, so what? Wordt je vader anders daardoor?
Hij heeft door zijn eigen bekrompen omgeving zo'n kutleven gehad.. wees boos op die achterlijke mensen om je heen met hun ouderwetse kutopvattingen!
Als je gezin erg Christenlijk is kan homosexualiteit veel problemen veroorzaken idd. Je broers en zussen zullen ongetwijfeld een grote schok krijgen. Belangrijk is het om begrip te tonen voor de situatie van jullie vader. Hij heeft het tenslotte ook niet makkelijk gehad al die jaren, bovendien toont de ware aard van een persoon zich niet altijd direct en in sommige uitzonderlijke gevallen toont hij zich zijn leven lang niet.
Ik denk dat het belangrijkste punt wordt het opvangen van jullie moeder en de keuze van moraal. Kies je voor de vaak Christenlijke keuze dat homosexualiteit als fout wordt gezien, of kies je voor de menselijke keuze (ook tevens Christenlijk) dat alle mensen respect en acceptatie verdienen? Jullie allemaal zijn kinderen van jullie vader, logisch en hem dan haten om wat hij is, is zwaar voor jezelf alsook je broers en zussen. Aan te raden is het daarom om jullie vader gewoon als vader te blijven zien ongeacht zijn sexuele geaardheid, jullie danken immers ook hem voor jullie leven.
Een grote probleem zal jullie moeder zijn. Zelfs als niet streng Christenlijk is het voor een man of vrouw moeilijk om te leven met het feit dat je echtgenoot nooit echt van je heeft gehouden zoals je verwachte. Tuurlijk, er zijn verschillende vormen van liefde en 'houden van', maar het moge duidelijk zijn dat de liefde tussen man en vrouw in werkelijkheid niet zo is geweest zoals hoort te zijn. Wel een vorm van liefde en affectie, maar niet de juiste naar verwachting. Jullie moeder heeft veel opgeoffert voor de relatie, veel levensjaren en ze heeft veel kinderen van hem. Het grootste probleem zal zijn je moeder te overtuigen. De kans is groot dat jullie gezin tussen vader en moeder verscheurt, nu echte liefde een onmogelijkheid lijkt te zijn.
Ik wens je veel sterkte in de toekomst alsook jullie gezin.
Een laatste woord van advies; Haat lijdt niet tot een oplossing, dit zul je zelf ook wel weten maar in situatie die grote zijn dan jezelf kun je dat weleens vergeten.
Juist door zijn omgeving (geloof/kerk bedoel ik met name) moet hij wel erg veel moeite hebben gedaan om zijn geaardheid verborgen te houden. En ook ik heb alle respect voor het feit dat hij gekozen heeft voor je moeder en jullie gezin.
Mijn vader is ook netjes getrouwd en heeft een gezin gesticht, vroeger mocht je nu eenmaal geen homo zijn (hij is 78). Het huwelijk van mijn ouders is stukgelopen, maar ik kan niet anders zeggen dan dat ik een geweldige vader heb (die overigens verder geen homoseksuele relatie is aangegaan, hij is altijd alleen gebleven). En voor mijn moeder is hij ook altijd goed geweest, ze hebben ook nu nog, 30 jaar na de scheiding, een goed contact.
Ik vind dat je er prima mee omgaat, ondanks de schok die het ongetwijfeld voor je is geweest. En vergeet niet: het verandert niets aan het feit dat je vader van je houdt, en jij van hem
quote:Dat kan wel zijn, maar een geheim is niet eeuwig te houden. Vroeger of later zal de rest van de familie het te weten komen. Vooral nu meer mensen het weten is de kans dat het openbaar wordt zeer groot.Op woensdag 12 oktober 2005 09:43 schreef Lllaura het volgende:
Nuttig advies, pomtiedom. Maar pa is niet van plan om de rest van de familie ervan op de hoogte te stellen... Had je kunnen lezen, zo'n tien reacties terug...
Ah, wellicht is het beter het gewoon te openbaren aan de familie zodat je nog wat 'sturing' hebt. Anders kun je in het beste geval hopen dat het geheim pas te voorschijn komt na de dood van de vader zodat de schuring minimaal is. Maar ik ga ervan uit dat een dergelijk event (hopelijk) nog ver weg is.
Dit zijn de gesprekken die je de rest van je leven bijblijven, nietwaar? Respect voor je vader!
Maar ik denk dat hij niet de enige is. Zou je niet eens zoeken of je wat mensen in dezelfde situatie kunt vinden die al een stapje verder zijn? Om eens te zien hoe het bij hun afgelopen is?
Voor zover ik het kan beoordelen is het ook bij strenggelovige mensen zo dat iedereen hier anders over denkt. Sommige mensen zijn er ondanks hun geloof toch erg tolerant over, al kunnen ze dat in groepsverband moeilijk toegeven.
En wat betreft je moeder: mocht hij het haar toch nog gaan vertellen is het misschien een idee om het voorzichtig richting biseksualiteit te sturen. Ik hoop dat de klap dan minder hard aankomt omdat ze zich dan minder afgewezen wordt. Het knelpunt daarbij is alleen dat in dit soort kringen biseksualteit nog minder geaccepteerd is dan homoseksualteit.
quote:Misschien wel, maar van de andere kant denk ik dat de nabestaanden dan wel met een hoop vragen blijven zitten.Op woensdag 12 oktober 2005 10:03 schreef pomtiedom het volgende:
Anders kun je in het beste geval hopen dat het geheim pas te voorschijn komt na de dood van de vader zodat de schuring minimaal is.
Moeilijke situatie. Wel tof dat je zo goed met de situatie omgaat TS, lijkt me voor je vader ook heel bevrijdend.
quote:Spijker op zn kop.. ik zie de bevrijding voor TS of de rest van de familie alleen niet..Op zondag 16 oktober 2005 14:57 schreef dawg het volgende:
lijkt me voor je vader ook heel bevrijdend.
quote:wat is jouw probleem opeensOp zondag 16 oktober 2005 15:02 schreef Furia het volgende:
Pfff wat een oeverloos emotioneel gezevel zeg. Allemaal mooi praten, maar het zou je eigen vader maar zijn. Petje af voor Zina, maar ik vind het echt niet zo geweldig van die vader.. hij wil alleen maar van zich afpraten en bevestiging: van die epilepsieman, van haar vriend, van zijn jongste dochter (die hij in feite belast door duidelijk te maken dat zijn vrouw en andere 5 kinderen het niet mogen weten).. ik vind het maar een groot egoistisch verhaal. Mooi praten van "ik heb voor mijn gezin gekozen", maar dat heeft hij niet puur gedaan OM zijn gezin, maar ook voor een groot deel omdat het niet geaccepteerd was in "zijn kringen". Ik snap absoluut niet wat er "nobel" aan is om de mensen die je claimt het meest van te houden zo ongelofelijk voor te liegen. Als je jezelf nou nog voorliegt die eerste 43 jaar.. daarna doe je het gewoon bewust. Schandalig. En absoluut niets nobels aan. BAH
Wat voor de een de normaalste zaak van de wreld is, kan voor de ander een zeer extreem taboe zijn. Probeer dat te respecteren en ga niet als een bijdehandtje nog even haar pa van egoisme beschuldigen.
quote:Niks als bijdehandje, die man had er of direct toen hij het wist voor uit moeten komen, of gewoon het mee moeten nemen zn graf in, OF de hele familie vertellen (en daar vind ik het zelfs te laat voor, maar dat kan voor een ieder verschillend zijn). Hij moet gewoon niet het maar vertellen aan mensen waarvan hij toch wel erop rekent erop te kunnen vertrouwen dat ze niets zeggen zodat HIJ zn ei kwijt is en dat hij toch ergens nog goedkeuring vanuit de familie heeft. Dat hij dat doet vind ik ontzettend zwak en ik vind het belachelijk dat dat eenieders goedkeuring nog weg kan dragen ook!Op zondag 16 oktober 2005 15:10 schreef BennyNL het volgende:
[..]
wat is jouw probleem opeens
Wat voor de een de normaalste zaak van de wreld is, kan voor de ander een zeer extreem taboe zijn. Probeer dat te respecteren en ga niet als een bijdehandtje nog even haar pa van egoisme beschuldigen.
quote:Is ook zo. Met andere woorden: ontzettend mensellijk dus.Op zondag 16 oktober 2005 15:14 schreef Furia het volgende:
[..]
Niks als bijdehandje, die man had er of direct toen hij het wist voor uit moeten komen, of gewoon het mee moeten nemen zn graf in, OF de hele familie vertellen (en daar vind ik het zelfs te laat voor, maar dat kan voor een ieder verschillend zijn). Hij moet gewoon niet het maar vertellen aan mensen waarvan hij toch wel erop rekent erop te kunnen vertrouwen dat ze niets zeggen zodat HIJ zn ei kwijt is en dat hij toch ergens nog goedkeuring vanuit de familie heeft. Dat hij dat doet vind ik ontzettend zwak en ik vind het belachelijk dat dat eenieders goedkeuring nog weg kan dragen ook!
quote:Ik snap wel dat het menselijk is, maar ik heb er totaal geen bewondering voor, wat anderen blijkbaar wel hebben..Op zondag 16 oktober 2005 15:19 schreef MouseOver het volgende:
[..]
Is ook zo. Met andere woorden: ontzettend mensellijk dus.
quote:gefrustreerd mannetjeOp zondag 16 oktober 2005 15:30 schreef Furia het volgende:
[..]
maar ik heb er totaal geen bewondering voor, wat anderen blijkbaar wel hebben..
quote:Je gaat er aan voorbij dat pa niet voor de situatie gekozen heeft. En zich er dus maar zo goed mogelijk uit moet zien te redden.Op zondag 16 oktober 2005 15:30 schreef Furia het volgende:
[..]
Ik snap wel dat het menselijk is, maar ik heb er totaal geen bewondering voor, wat anderen blijkbaar wel hebben..
quote:Dat hij homo is hoor je mij niet over, dat hij BEWUST nu nog steeds doorgaat met de familie besodemieteren terwijl hij WEL blijkbaar zo erg om goedkeuring verlegen zit dat hij zn last overbrengt op zijn dochter, daar hoor je me wel over! Erg hypocriet ook allemaal hoor, het is altijd makkelijk praten als het een ver-van-je-bed-show blijft. Ik durf te wedden dat 80% van jullie heel wat anders tegen de situatie aan zou kijken als het bv om je eigen moeder ging die nog steeds bedrogen werd door de man die zij het meest vertrouwd.Op zondag 16 oktober 2005 15:35 schreef MouseOver het volgende:
[..]
Je gaat er aan voorbij dat pa niet voor de situatie gekozen heeft. En zich er dus maar zo goed mogelijk uit moet zien te redden.
quote:Op zich een interessante vraag, het zij iets lomp te berde gebracht.Op zondag 16 oktober 2005 16:17 schreef Furia het volgende:
[..]
Dat hij homo is hoor je mij niet over, dat hij BEWUST nu nog steeds doorgaat met de familie besodemieteren terwijl hij WEL blijkbaar zo erg om goedkeuring verlegen zit dat hij zn last overbrengt op zijn dochter, daar hoor je me wel over! Erg hypocriet ook allemaal hoor, het is altijd makkelijk praten als het een ver-van-je-bed-show blijft. Ik durf te wedden dat 80% van jullie heel wat anders tegen de situatie aan zou kijken als het bv om je eigen moeder ging die nog steeds bedrogen werd door de man die zij het meest vertrouwd.
TS, wat zijn je gevoelens tov van je moeder hierover?
En dat moest ik even zeggen.
Op hoge leeftijd heb je in principe weinig te verliezen, zeker als je zussen en broers net zo begrijpend zullen zijn als jij. Hij zou een hoop homo's in de kast ermee kunnen helpen.
quote:Op woensdag 21 september 2005 18:22 schreef Oksel het volgende:
Hmz, wat is het probleem? Hij is homo, so what? Wordt je vader anders daardoor?
Hij heeft door zijn eigen bekrompen omgeving zo'n kutleven gehad.. wees boos op die achterlijke mensen om je heen met hun ouderwetse kutopvattingen!
quote:Ik denk dat dat gezin liever had gewild dat hij wat minder streng was dan wat meer hetero.Op dinsdag 11 oktober 2005 22:20 schreef ondeugend het volgende:
Ik denk dat je vader een goed mens is Zina.
Best ontroerend zoals al eerder is gezegd.
Iemand die zichzelf zo'n groot offer voor zijn gezin overheeft, verdient respect.
Koester je vader.
Maar ja, dat weet ik ook niet natuurlijk.
quote:Beetje lang geleden inmiddels, maar ik wil nog wel even reageren. Ik heb inmiddels nog een ander topic geopend over een ruzietje met één van mijn zussen, waaruit blijkt dat het contact met de rest van mijn familie niet helemaal geweldig is. In mijn familie staat iedereen nogal snel met een oordeel klaar en ik denk dat het één van de redenen is waarom mijn vader zijn geheim wel met mij wilde delen en niet met de anderen: ik ben nl. niet zo snel in oordelen.Op zondag 16 oktober 2005 16:17 schreef Furia het volgende:
Dat hij homo is hoor je mij niet over, dat hij BEWUST nu nog steeds doorgaat met de familie besodemieteren terwijl hij WEL blijkbaar zo erg om goedkeuring verlegen zit dat hij zn last overbrengt op zijn dochter, daar hoor je me wel over! Erg hypocriet ook allemaal hoor, het is altijd makkelijk praten als het een ver-van-je-bed-show blijft. Ik durf te wedden dat 80% van jullie heel wat anders tegen de situatie aan zou kijken als het bv om je eigen moeder ging die nog steeds bedrogen werd door de man die zij het meest vertrouwd.
Maar jij hebt wel degelijk een punt. Als de band met mijn moeder heel goed was geweest, had ik waarschijnlijk grote problemen gehad met dit geheim. De werkelijkheid is dat ik helemaal niet zo'n band met mijn moeder heb. Ze is nogal wereldvreemd, opgesloten in haar wereldje: het dorp waarin ze leeft, de kerk, haar familie. Ze is ook niet al te snugger. Ik heb in haar nooit een echte zorgzame moeder gekend, heb altijd zelf mijn boontjes moeten doppen.
Ik denk eerlijk gezegd dat in dit geval 'ignorance is bliss' wel opgaat. Haar wereldje nu op haar leeftijd nog zo op zijn kop zetten, zou ook wreed zijn. Mijjn vader wil dat niet, hij heeft in principe voor haar en het gezin gekozen, al was dat niet de keuze waar hij zijn ultieme geluk in kon vinden. Als je het nu alsnog aan haar verteld, dan doe je haar nu zoveel verdriet, dan had hij beter toen (dertig jaar geleden) kunnen opstappen.
Kijk, nu het allemaal wat heeft kunnen bezinken, voel ik mij ook wel een beetje genaaid hiermee. Belast met een geheim, belast met zijn keuze het met mij te willlen delen. Ik moet mijn zussen, broers en moeder onder ogen komen, wetende hoe de waarheid in elkaar zit. Daar heeft mijn vader mij mooi mee opgezadeld.
Aan de andere kant: had ik het dan liever niet geweten?? Ik ben blij dat ik het weet, zo kan ik achteraf mijn vader echt begrijpen, kan ik ook puzzelstukjes beter plaatsen. Ik geef altijd de voorkeur aan de waarheid, ook als die moeilijk te dragen is. Ik voel me nu alleen wel medeplichtig aan het feit dat de anderen niet de kans krijgen deze waarheid te aanvaarden, maar dat is de keuze van mijn vader die ik MOET respecteren. Ik heb daarin geen keuze.
quote:Ik vind deze reactie ontzettend kort door de bocht en weinig invoelend doordacht. Waarom het nu enkel vanuit bedrog benaderenOp zondag 16 oktober 2005 16:17 schreef Furia het volgende:
Dat hij homo is hoor je mij niet over, dat hij BEWUST nu nog steeds doorgaat met de familie besodemieteren terwijl hij WEL blijkbaar zo erg om goedkeuring verlegen zit dat hij zn last overbrengt op zijn dochter, daar hoor je me wel over! Erg hypocriet ook allemaal hoor, het is altijd makkelijk praten als het een ver-van-je-bed-show blijft. Ik durf te wedden dat 80% van jullie heel wat anders tegen de situatie aan zou kijken als het bv om je eigen moeder ging die nog steeds bedrogen werd door de man die zij het meest vertrouwd.
Ik wil het nuanceren ... bedenk dat je vader 70 is en destijds was je niet zo vrij om eigen keuzes te maken. Als je als man wilde slagen in het leven (wat ook van je verwacht wordt) dan diende je een gezin te stichten en daarvoor te zorgen.
Extra verzwarende omstandigheid is dan ook .. de christelijke omgeving en cultuur waarin je ouders zich hebben gegeven.
Ik vind bedrog opgaan wanneer je structureel er een geheim leven naast hebt gehouden. Gevoelsmatig vind ik dat complexer liggen.
Waarom zou vader niet oprecht van moeder gehouden kunnen hebben
en met volle liefde kinderen hebben verwekt en daar met overgave voor gezorgd te hebben. Ik denk dat je veel respect voor je vader moet hebben (geen medelijden) maar ook misschien een stukje begrip.
Opoffering .., dat is wat hij voor zijn vrouw en gezin heeft gedaan (in mijn ogen) op zijn manier zijn verantwoordelijkheden gepakt en zichzelf op de achtergrond geplaatst. De tijd is voor hem niet meer terug te draaien en hopelijk heeft hij zo goed als mogelijk ook zijn kwaliteit uit het leven gehaald.
Dat stukje respect en begrip mag je best laten blijken als ook de andere zijde aan het verhaal ... deel gewoon ook jouw dubbele gevoel hierover.
Het is spreekt van iets goeds dat je vader jou benaderd voor dit vertrouwen
quote:Ik wel, soms is het makkelijker om de meest persoonlijke dingen (in eerste instantie) te bespreken met iemand die je welliswaar graag mag, maar die wat verder van je afstaan.Op donderdag 22 september 2005 12:11 schreef sterre1981 het volgende:
[..]
Ja, dat begrijp ik ook niet helemaal...
quote:Eens. Toen ik een jaar of 20 was bleek uiteindelijk dat mijn toenmalige vriendje zich uiteindelijk meer tot mannen aangetrokken voelde dan tot vrouwen. Dat was op dat moment absoluut een hele klap.Op zondag 8 januari 2006 02:54 schreef Mabelle het volgende:
[..]
Ik vind deze reactie ontzettend kort door de bocht en weinig invoelend doordacht. Waarom het nu enkel vanuit bedrog benaderen
Ik wil het nuanceren ... bedenk dat je vader 70 is en destijds was je niet zo vrij om eigen keuzes te maken. Als je als man wilde slagen in het leven (wat ook van je verwacht wordt) dan diende je een gezin te stichten en daarvoor te zorgen.
Toch heb ik nooit het idee gehad dat de gevoelens van "houden van" onoprecht waren of dat ie achter mijn rug om erop los neukte. Sterker nog, dat houden van is er nu na 11 jaar nog steeds.
Alleen... ik was 20 en drie jaar samen, ook niet leuk, maar dan kom je de klap wel te boven. Iemand van 20 heeft wat meer vermogen om zo'n klap op te vangen dan iemand van 70 die ook nog eens 40 jaar getrouwd is met de persoon in kwestie.
Nogmaals, je vader kan best oprechte genegenheid voor je moeder voelen. En zoals zo velen hier voor mij al gezegd hebben, het is aan hem om uit de kast te komen, niet aan jou om hem eruit te duwen.
Ik vind het juist heel dapper van je vader dat ie er uiteindelijk toch mee is gekomen.