De kunst van het loslaten van een ex. (#26)

quote:

op vrijdag 30 september 2005 11:44 schreef laila81 het volgende:
je bent dan toch weer teleurgesteld...

neen, ik heb namelijk geen verwachtingen. geen positieve in ieder geval. .

quote:

op vrijdag 30 september 2005 11:47 schreef plonky het volgende:
ik slaap uiteindelijk stukken beter, en ik kan weer wat werk doen.

fijn om te horen kerel. super! .

quote:

op vrijdag 30 september 2005 12:22 schreef plonky het volgende:
zo te zien gaat het wel wat beter met je vd?

jawel. heb gewoon andere inzichten. .

quote:

op vrijdag 30 september 2005 13:10 schreef plonky het volgende:
thou hast seen the light !!!!

wellicht. ik voel gewoon minder voor haar.
"if it's not what you're made of, you're not what i'm looking for."

simpel. .

quote:

op vrijdag 30 september 2005 15:18 schreef laila81 het volgende:
dan vind ik het erg knap van jou

. ik weet gewoon dat het beter is om geen verwachtingen te hebben en verder te kijken.

quote:

op zaterdag 1 oktober 2005 15:47 schreef plonky het volgende:
5 maanden.... yep, ik ben zielig .

je bent alleen zielig als je jezelf zielig vind. als je er nu nog zo mee bezig bent geeft het alleen maar aan dat ze niet zomaar een scharrel was. .


ik zit nu overigens op vier maanden. maar goed, het zal me een worst wezen. moving on. .

ik moet even iets van mij afschrijven.

mijn ex stuurde me rond 17:30 een sms met de vraag of ze vanavond mocht langskomen om een kledingkast -voor haar- te verhuizen. ik antwoorde dat ik elders verbleef maar er wel voor kon zorgen dat ik om 20:15 thuis zou zijn. even later kreeg ik de bevestiging dat 20:15 goed was.

om 19:55 kwam ik thuis en terwijl ik bezig was met het uittrekken van mijn motorpak zag ik een schim door het glas van de voordeur. ik keek door de brievenbus en jawel, mijn ex. ik riep haar naam maar ze reageerde niet, ik zag haar wegrennen. ik deed de voordeur open en riep haar nogmaals bij naam. al rennende keek ze even om maar ze kwam niet terug.

ik deed mijn motorbroek uit, mijn schoenen aan, pakte mijn sleutels en rende haar kant op. toen ik om de hoek was zag ik haar in de verte al lopen. ik bleef rennen om snel bij haar te kunnen zijn. een meter of vijftig voor haar complex haalde ik haar in. ik vroeg haar waarom ze wegrende en het kwam erop neer dat ze de motor niet herkende en ze redeneerde daarbij dat ik visite zou hebben. ik vertelde haar dat ik die motor te leen had omdat mijn eigen bij de dealer stond. ik vroeg haar waarom ze wegrende terwijl ik haar had geroepen en ze me had aangekeken. ze zei dat ze niet wist of ik het wel was. vreemd verhaal, maar goed.

bij haar voordeur aangekomen zei ze dat ik er niet zo over moest zeuren. (het was inmiddels al gaan regenen en ik had het zichtbaar steenkoud, ze sloeg er echter geen acht op) ze zei geen zin te hebben het drie keer te moeten uitleggen. ik vertelde haar dat ik gewoon graag wilde weten waarom ze zo reageerde aangezien ik het een vreemde reactie vond. met wat nonverbale uitdrukkingen werd mij ten verstane gegeven dat ik maar beter mijn mond kon houden. "het spijt me. het was niet mijn bedoeling te zeuren, ik wilde enkel graag weten waarom je zo reageerde." -"het spijt je helemaal niet!" was de reactie. ik reageerde door te zeggen dat ik het niet fijn vind dat ze mijn woorden in twijfel trekt. hierop volgde wederop een afkeurende blik.

ze zei dat ze naar binnen wilde gaan. om nog even wat te eten met een huisgenoot. "ik dacht dat we om 20:15 hadden afgesproken om met die kast aan de slag te gaan." was mijn reactie. (het was inmiddels 20:10) ze reageerde door te zeggen dat ze vanavond zou komen en dat we niet om 20:15 hadden afgesproken. "ik meende van wel, door je smsjes." zei ik. "maar waarom kwam je dan zo vroeg langs?" vervolgde ik. "om te zeggen dat ik eerst nog even wat ging eten. en ik had geen zin om te sms'en dus kwam ik even langs." ik reageerde door duidelijk te maken dat ik dit niet leuk vond, en ik legde uit dat ik speciaal voor haar vroeger naar huis was gekomen om samen met haar die kast in orde te maken. wederom moest ik maar niet zo zeuren.

ze wilde naar binnen, eten. ik zei nog dat ik het misschien verkeerd geïnterpreteerd zou hebben. ze fluisterde iets onhoorbaars. ik vroeg daarop wat ze net zei. dat ze het stom vond dat ik zo'n woord gebruikte. en waarom ik weer over iets anders begon terwijl ze naar binnen wilde. ik gaf aan dat ze het dan maar duidelijk moest aangeven, met wederom een 'sorry' er achteraan. ik vroeg haar waarom ze niet wat aardiger op me wilde reageren. "geen zin in." "ik kan wel met andere mensen normaal omgaan, en jij ook dus het zal wel aan ons beiden liggen". ik reageerde met de vraag "waarom proberen we niet wat liever voor elkaar te zijn zonder direct in de aanval te schieten?" dat kon wel, zei ze. ik vroeg haar waarom ze daarvoor zei dat ze er geen zin in had. ik kreeg een zucht, hét teken dat ik er niet verder over moest 'zeuren'. ik vroeg haar nog even waarom ze me zo behandelde terwijl ik haar zó ontzettend probeer te helpen. en weer een zucht.

"tot vanavond" sprak ik. ze gaf aan niet te weten of ze nog kwam. ze had er niet zo'n zin meer in. ik zei dat ik het jammer vond en dat ik hoopte haar straks te zien. en ik liep weer, door de regen, naar huis. verdrietig en gefrusteerd. "wat doe ik fout?" "ligt het echt aan mij?" "zeur ik teveel?" "ik ben klaar met haar." "nog één keer zoiets, en ik help haar niet meer." waren enkele gedachten die bij me naar boven kwamen.


lang verhaal, maar ik moest dit echt even kwijt. sorry.

quote:

op zaterdag 1 oktober 2005 20:38 schreef emmy88 het volgende:
tis op zich misschien wel beter dat ik meerderen 'probeer' voordat ik echt de rest van m'n leven bij iemand blijf, maar op dit moment wil ik gewoon bij mn ex zijn, hij was zo lief en leuk etc.. ik kan t nog steeds niet geloven

het is inderdaad handig te weten wat er op de markt is voordat je iets koopt. .

iig, sterkte.

quote:

op zaterdag 1 oktober 2005 20:57 schreef viperdesign het volgende:
"tot vanavond" sprak ik. ze gaf aan niet te weten of ze nog kwam.

niet dus. en nog even een toevoeging: haar motor staat ook niet meer bij mij voor het raam.
dat hij bij haar niet veilig staat is dus ook onzin. het zou nu alleen nog maar voor zaterdagavond gelden en nu kan ze hem 'achter' zetten. eerst kon ze dat sowieso al maar ze vertelde het alsof het iets speciaals was.

waarom hij dus in de eerste plaats zo nodig bij mij moest staan is me een raadsel.

quote:

op zondag 2 oktober 2005 17:31 schreef david letterman het volgende:
ik reageer verder niet inhoudelijk op je post...dit soort uitspraken horen prive te zijn, en niet te worden weergegeven op een publiek forum...

waarom reageer je dan in eerste instantie op haar post?

quote:

op zondag 2 oktober 2005 18:49 schreef david letterman het volgende:
de daarop volgende post was wel degelijk persoonlijk gericht op de situatie en daarop heb ik mijn reactie gebasseerd...

oki. sterkte. .

quote:

op zondag 2 oktober 2005 19:32 schreef lexcorp het volgende:
heerlijk, die mensen die elkaar op fok blijven confronteren.... gelukkig geen last van

ben blij dat mijn ex geen internet heeft. .

quote:

op zondag 2 oktober 2005 19:32 schreef rieski het volgende:
ik zou denk ik niet achter haar aan rennen, maar zoiets beslis je in een splitsecond en ik heb daar even over na kunnen denken;-)

tja, er stond een andere motor dus ik dacht dat ze daarom wegrende. wilde haar enkel even geruststellen. had haar wellicht beter kunnen laten gaan. vooral gezien de afloop.

quote:

op zondag 2 oktober 2005 19:32 schreef rieski het volgende:
wel lullig dat ze niet meer is gekomen, je hebt immers je zaterdagavond opgegeven om voor haar iets te doen!

precies. ben speciaal voor haar eerder naar huis gegaan. . dat is mijn eigen keus, maar kom dan tenminste je afspraak na. ah well, heb vanavond weer wat te doen.

d'r kast. .

"let me entertain you!"

.

nee, ik doe het wel alleen. althans, een poging tot.
wilde haar niet vragen of ze vanavond nog zin had. kan het beter uit haar laten komen dunkt me.

uiteraard. voor haar alleen het beste.


.

nah. ik meen het. voor haar alleen het beste. .

enfin, ik ga weer aan het werk.

i won't travel down that road. maar mijn motivatie om haar te blijven helpen slinkt op deze manier wel snel.

ik werp haar elke keer een reddingsboei toe, maar ze laat hem steeds leeg lopen. en ik heb de puf niet meer om hem telkens weer op te blazen. .