Eetstoornissen: anorexia, boulimia, binge (deel 2)

quote:

Op maandag 5 september 2005 12:35 schreef Koningin het volgende:

[..]

Dat maakt het voor mij ook zo moeilijk om te constateren of er iets is met mijn vriendin.
Je moet weten dat ik zelf een maat 42-44 ben en hier dus geen ervaring mee heb...

een ingevallen gezicht, en 'spelen' met het eten zijn ook wel symptomen.

quote:

Op maandag 5 september 2005 10:56 schreef Ami80 het volgende:

[..]

Knap van je dat je er zo goed mee bezig bent! Wat voor steuntje in je rug vind je fijn dan? Waarschijnlijk kun je het beste aan mensen vertellen dat ze je het beste op een bepaalde manier kunnen steunen/motiveren, want dat is soms best wel moeilijk om af te tasten.

Ik vin dhet moeilijk om echt een bepaald iets als het juiste steuntje in de rug te noemen... Ik vind het vooral wel fijn als mensen wel snappen dat eten soms moeilijk voor mij is, en er rekening mee houden.... Maar het moet weer niet te overduidelijk zijn zeg maar, dat ze vanwege mij niets op tafel zetten bij wijze van spreken..
En gewoon duidelijk zijn, er niet omheen praten. Soms is het goed om eens de kale waarheid te horen...

Verder weet ik het niet zo goed... Juist de laatste paar weken zit ik weer iets in een dipje, ben niet tevreden met mijzelf, met mijn lichaam, en ben bang dat het weer veel zwaarder is dan dat het was... Dus ik ben weer in gevecht..

Het gaat nu minder omdat ik het drukker heb.... En ik ben omlaag gegaan met mijn AD... Als ik me dan wat rotter voel, val ik schijnbaar snel terug in dat idee van dat ik wil snoepen...

En als ik ga snoepen, dan word ik er ziek van(ik kan absoluut niet meer tegen die grote hoeveelheid suikers), en dan voel ik me daar weer rot over, en dan word ik bang dat ik aankom, en ga ik mijn lichaam weer haten...

Ik ben nu dus bezig mijzelf weer te overtuigen dat het wel een beetje meevalt met mijn lichaam, proberen niet meer te snoepen en gewoon brood te eten mocht ik echt iets willen eten, en zo weer verder zien te komen...

Gelukkig ga ik vanaf deze week weer sporten ter ontspanning, en dan komt het vast wel goed

Effe een tvp'tje

Ik heb nu bijna 3 jaar een eetstoornis.
Het begon allemaal met extreem weinig eten en daarbij veel sporten en aan beweging doen (anorexia), is toen overgegaan naar eetbuien en braken (boulimia). Daar heb ik toen hulp voor gezocht en na een jaar is het overgegeven gestopt omdat ik het lichamelijk niet meer aankon. Langzamer hand begon ik beetje bij beetje wat meer te eten, in stapjes. Ik was toen erg bang om aan te komen. Na een tijd begon ik ook wat aan te komen, maar ondanks dat hield ik het eten vol, met nu als resultaat; niet meer boven de wc hangen met m'n vinger in m'n keel. Daar ben ik erg blij mee en met m'n lichaam gaat het nu ook een stuk beter. Ik eet nog steeds niet super veel, en sommigen vinden het nog steeds weinig, maar voor mij is het voorruitgang. .

quote:

Op maandag 5 september 2005 16:18 schreef Ami80 het volgende:

[..]

Gelijk heb je: je moet wel naar jezelf blijven luisteren. Als jij het redt door steeds een klein stapje te doen, dan moet je dat lekker doen. Het gevaar ligt natuurlijk op de loer dat je stapjes steeds een beetje kleiner worden, dus daar zul je wel op moeten letten. Red je de basis-eetlijst al? Wel gaaf hoor, dat je het zo zelfstandig aankunt allemaal, dan ben je echt sterk! Hoe voelt het om steeds meer te kunnen?

Ik let daar natuurlijk wel op, maar het gaat, vergeleken met hoe het in het begin ging, uitstekend met me.
Wel heb ik nog lichamelijke klachten als hoofdpijn, duizelingen als ik opsta, en ik ben sneller moe en nog steeds niet echt fit. Wat versta je eigk onder de babsis/eetlijst? Als je een lijstje hebt; hij is welkom! Want ik heb het tot nu toe meer gedaan door te kijken naar wat ik nodig had.

Het voelt iig goed! Heb niet alles geheel zelf gedaan . Heb ook hulp gehad van m'n en nog mensen eromheen. Is fijn om te weten dat mensen willen helpen.

quote:

Op maandag 5 september 2005 16:48 schreef Ami80 het volgende:
Ik heb een lijst hier in een boek van me staan, als je wil dan typ ik die wel even voor je over.

Hoe hebben de mensen om je heen je geholpen? Waar had je veel aan?

Zou fijn zijn, maar als het te veel moeite is hoeft het niet hoor .

Ze hebben me een beetje in de gaten gehouden, en als ik mezelf te dik vond, altijd gezegd dat het niet zo is. En me ook in stapjes geholpen, eerst een klein beetje eten.. Zolang het maar iets was, het hoefde niet eens veel te zijn. En dat vond ik wel fijn, zo had ik niet het gevoel dat ik mezelf moest volproppen. Dat gevoel had ik wel bij m'n diëtiste, dus zag ik elke keer tegen het eten op. Ook hebben ze me geleerd regelmatig te eten, 3 maaltijden per dag. In het begin had ik nog een rotgevoel als ik at, maar op de een of andere manier verdween dat gevoel na een tijdje. Ik was schijnbaar niet meer gewend aan het normaal en gezond eten, drie keer per dag aangezien ik vaak 1 sneetje brood nam wanneer ik daar zin in had en daar deed ik het dan mee over de gehele dag. Die periode was het zwaarst voor mij, en moeilijk. Ms klinkt het een beetje raar, mijn verhaal... Maar goed . Ook ben ik naar een psych geweest, deze heeft me ook enorm geholpen. Ik kwam er binnen met een verkeerde instelling: het kan me allemaal niets meer schelen, al ga ik dood aan dit. Uiteindelijk ging ik weg met de vertrouwen in alles dat het allemaal wel goed zou komen. .

Nu weet ik inmiddels wat de oorzaak voor een deel was, en dat was het niet kunnen omgaan met verdriet en andere negatieve gevoelens. Ik heb geleerd om nu te praten over dingen die me dwars zitten, ipv meteen naar de wc te rennen. Ik gebruikte het overgeven vaak dan ook als een soort verdoving, zodat ik geen verdriet meer voelde. Dan ging het me ook niet meer om wat ik at, waar het in het begin wél om ging.

Nu lukt het praten dus wel, alleen soms vind ik het nog wel moeilijk.

quote:

Op maandag 5 september 2005 17:23 schreef Ami80 het volgende:
Wat goed van je dat je de hulp bij het reguleren van je eetpatroon accepteerde zeg! M'n vriendin zou dat echt niet kunnen, die wordt daar helemaal sjaggie van onder het motto 'zelf doen!'. En volgens mij ben je wat dat betreft ook een uitzondering hoor, want ook in de boeken die ik heb gelezen word gewaarschuwd dat je heel goed moet letten op de signalen die de eetgestoorde persoon uitzendt wanneer je je met zijn/haar eetpatroon bemoeit.

Misschien komt het wel door de reden achter het ontstaan van jouw ES: het niet kunnen omgaan met verdriet. Dat het niet was vanwege een schoonheidsideaal, of door controledrang helpt misschien wel. In elk geval superfijn dat je het nu wel beter kan. Ik had het vroeger ook altijd: dan werd ik alleen maar heel stil als me iets dwars zat, maar het kan zo geweldig opluchten als je jezelf over het dode punt kunt heentrekken en naar buiten komt met je emotie. Dan valt de stress gewoon van me af!

Dat zeggen veel mensen, maar uiteindelijk was ik gewoon zo enorm uitgeput, dat ik hulp WOU. Ik kwam er op een gegeven moment mee naar buiten zelfs.. Echt in het begin, toen het niet zo lang gaande was weigerde ik de hulp wel. Want het liep toen nog niet echt uit de hand. Ben ook zelf naar de huisarts gegaan en de hulp die daarna volgde heb ik met open armen zitten ontvangen. Ik was er blij mee! Maar dat is vaak lastig, ja. Bij mensen met eetstoornissen.. Ze ontkennen en willen er zélf uit komen. Soms lukt dat, maar vaak genoeg ook niet.

Fijn overigens dat je het nu ook makkelijker eruit gooit! Is ook een veel fijner gevoel dan ermee blijven rondlopen. .

quote:

Op maandag 5 september 2005 17:37 schreef Ami80 het volgende:
Fase één:
Ontbijt om 8 uur

één grote boterham met boter (of een alternatief zoals margarine) en beleg (kaas, confituur, chocopasta en dergelijke)

één glas fruitsap of één glas melk

Tussendoortje om 10:30 uur

koffie of thee of andere drank

een snack zoals een banaan, een avocado, eiwitrijke drank (bijvoorbeeld fortimel), een sandwich met beleg, een gebakje, een yoghurt (volle melk)...

Middagmaal om 12:30 uur

een bord soep

twee grote aardappelen (of zelfde hoeveelheid rijst of pasta)

een stuk vlees of vis (ongeveer 200gr, laat de portie afwegen in de winkel) + saus, gekookte groenten of rauwkost (salade)

nagerecht (taart, ijs, gebak, fruit...)

Tussendoortje om 15:30 uur

koffie of thee of andere drank

een snack zoals een banaan, een avocado, eiwitrijke drank (bijvoorbeeld fortimel), een sandwich met beleg, een gebakje, een yoghurt (volle melk)...

Avondmaal

twee grote boterhammen met boter (of alternatief) en beleg (kaas, confituur, chocopasta en dergelijke)

Tussendoortje om 22:00 uur

koffie of thee of andere drank

een snack zoals een banaan, een avocado, eiwitrijke drank (bijvoorbeeld fortimel), een sandwich met beleg, een gebakje, een yoghurt (volle melk)...

Fase twee
Hetzelfde eetplan als in fase één met enkele aanpassingen

ontbijt: twee grote boterhammen

middagmaal: drie aardappelen (of zelfde hoeveelheid rijst of pasta)

avondmaal: drie grote boterhammen

Fase drie:
Hetzelfde eetplan als in fase twee met enkele aanpassingen

ontbijt: drie grote boterhammen

middagmaal: vier grote aardappelen (of zelfde hoeveelheid rijst of pasta)

avondmaal: vier grote boterhammen

De meeste patiënten schrikken zich kapot wanneer ze dit eetplan voor het eerst zien. Toch slagen de meeste ervan na verloop van enkele weken het eetplan te volgen.
Men begint bij fase één, waarbij het ergste ondergewicht moet worden gecompenseert totdat het zich stabiliseert.
Vervolgens moet men overschakelen naar fase twee, en vervolgens naar fase drie van het eetplan. Het is niet de bedoeling dat er meteen wordt gestopt met het eetplan zodra het streefgewicht is berijkt: men moet de grotere porties blijven eten zodat het gewicht zich kan stabiliseren.

Nee, zo ver ben ik nog niet. Ik hang nu een beetje tussen fase 1 en 2 denk ik. Middageten lukt me overigens niet, ivm school. Dan kan ik moeilijk gaan koken .

Erg bedankt voor het lijstje trouwens! Ik ga er nu denk ik wat meer mee werken.

quote:

Op maandag 5 september 2005 17:40 schreef Toeps het volgende:

[..]

Damn, net te laat.

En dat schrikken klopt inderdaad. Ik dacht echt dat ze collectief gestoord waren daar.

Toen mijn diëtiste aan kwam zetten met een lijst van wat ik allemaal moest gaan eten, schrok ik ook.
Eerste wat ik dacht was is, ''hell, dit lukt me nooit man!''.

quote:

Op maandag 5 september 2005 17:44 schreef Toeps het volgende:

[..]

Dan draai je middag en avond om natuurlijk.

Dat kan natuurlijk ook!
Waarom is het warm eten 's middags eigenlijk? .