R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Dit is het vervolg op het topic 'Eetstoornissen'.
Laatste post:
Laatste post:
quote:Op maandag 5 september 2005 09:06 schreef CleeJee het volgende:
In de therapie wordt eerst het eten aangepakt inderdaad, om zo weer beetje 'gezonde basis' te kweken...pas daarna wordt ingegaan op de diepere oorzaken....voor anorexia patiëten die het al een aantal jaar hebben zal echt de hele spreekwoordelijke beerput open moeten om te genezen...
Er wordt ook vaak gezegd dat hoe langer iemand het heeft, hoe kleiner de kans op (volledige?) genezing....
Nieuw topic!! Gelukkig maar...heb er veel aan moet ik zeggen..goed om 'ervaringen' en 'kennis' te delen!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
In dat geval heb ik goede hoop!
Het lijkt me ook dat hoe langer dat soort niet-eetpatronen in zijn gesleten, hoe lastiger het is om weer normaal met eten om te gaan. Maar of het voor de psychische kant ook op gaat dat het makkelijker is om te herstellen van een nog kortere eetstoornis dat betwijfel ik.
Het lijkt me ook dat hoe langer dat soort niet-eetpatronen in zijn gesleten, hoe lastiger het is om weer normaal met eten om te gaan. Maar of het voor de psychische kant ook op gaat dat het makkelijker is om te herstellen van een nog kortere eetstoornis dat betwijfel ik.
Zijn er hier toevallig ook mensen die zelf een behandeling achter de rug hebben?
I thought this day would never end...
Ik ook, brengt de boel op orde in die bovenkamer van me...quote:Op maandag 5 september 2005 09:40 schreef CleeJee het volgende:
Nieuw topic!! Gelukkig maar...heb er veel aan moet ik zeggen..goed om 'ervaringen' en 'kennis' te delen!
Kijk even in het vorige deel, daar staan verschillende posts van mensen die een ES hebben gehad!quote:Op maandag 5 september 2005 09:42 schreef Angel20 het volgende:
Zijn er hier toevallig ook mensen die zelf een behandeling achter de rug hebben?
Maar hoezo dat?
Dat is het zeker.....ik zal het je nog sterker vertellen: patiënten die al lang de ziekte hebben kunnen zich een leven zonder Ano niet voorstellen, zijn ook bang voor het leven zonder, willen het ook liever niet....
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Ja, maar dat heeft mijn vriendin toch echt ook al hoor! Het geeft een gevoel van veiligheid, ze vertelde me dat het fijn voelde dat de nare emoties niet meer zo door komen. Bang voor wat komen gaat als ze weer herstelt, en dat maakt het beginnen ook zo moeilijk.
Oke zal het vorige topic ff nalezen, thanx.
Heb zelf ook internte + deeltijdbehandeling gehad
Heb zelf ook internte + deeltijdbehandeling gehad
I thought this day would never end...
Dat snap ik natuurlijk..."ze heeft het larenlang (..) kunnen redden, waarom zou het de komende jaren dus niet kunnen.." dat zijn vaak de ideeën...alleen zakken ze steeds dieper weg...
Goed te horen trouwens dat je goed gesprek met je vriendin hebt gehad en je nu meer over de intake weet....
Goed te horen trouwens dat je goed gesprek met je vriendin hebt gehad en je nu meer over de intake weet....
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Wat had je als ik vragen mag? En ben je er vanaf gekomen?quote:Op maandag 5 september 2005 09:50 schreef Angel20 het volgende:
Oke zal het vorige topic ff nalezen, thanx.
Heb zelf ook internte + deeltijdbehandeling gehad
Hoi
Ik wil even een boek aanbevelen: "De geheime taal van eetstornissen van Peggy Claude-Pierre".
Heb verder geen behoefte om over dingen te gaan uitwijden, maar wil jullie deze tip niet onthouden
Ik wil even een boek aanbevelen: "De geheime taal van eetstornissen van Peggy Claude-Pierre".
Heb verder geen behoefte om over dingen te gaan uitwijden, maar wil jullie deze tip niet onthouden
Frankly my dear, I don't give a damn. Smike. O+.
Nou, een 'goed gesprek' over haar anorexia was het niet hoor! Dat kon ook niet, soms moeten de dingen even rusten. Het was meer dat ze me zo nu en dan iets vertelde over het vervolgtraject. Uit haarzelf, en dat is op dit moment beter dan wanneer ik ga vissen denk ik. Ze heeft namelijk zelf ook geen idee waar ze aan toe is, dus als iemand er dan steeds naar gaat vragen, dan maakt dat het nog extra frustrerend!quote:Op maandag 5 september 2005 09:53 schreef CleeJee het volgende:
Dat snap ik natuurlijk..."ze heeft het larenlang (..) kunnen redden, waarom zou het de komende jaren dus niet kunnen.." dat zijn vaak de ideeën...alleen zakken ze steeds dieper weg...
Goed te horen trouwens dat je goed gesprek met je vriendin hebt gehad en je nu meer over de intake weet....
quote:Op maandag 5 september 2005 09:42 schreef Angel20 het volgende:
Zijn er hier toevallig ook mensen die zelf een behandeling achter de rug hebben?
Ik. Bij de Ursula Leidschendam. Zeer tevreden over. (3 daagse deeltijd.)
Waarom is dat zo'n goede tip dan? Waarin verschilt dit boek van de boeken die ik al heb gelezen?quote:Op maandag 5 september 2005 09:58 schreef Ripley het volgende:
Hoi
Ik wil even een boek aanbevelen: "De geheime taal van eetstornissen van Peggy Claude-Pierre".
Heb verder geen behoefte om over dingen te gaan uitwijden, maar wil jullie deze tip niet onthouden
True.quote:Op maandag 5 september 2005 09:48 schreef Ami80 het volgende:
Ja, maar dat heeft mijn vriendin toch echt ook al hoor! Het geeft een gevoel van veiligheid, ze vertelde me dat het fijn voelde dat de nare emoties niet meer zo door komen. Bang voor wat komen gaat als ze weer herstelt, en dat maakt het beginnen ook zo moeilijk.
De eerste twee maanden werd het bij mij alleen nog maar kutter. Klooien met eten gaf me nog een beetje "macht" (althans dat dacht ik), en dan wordt ineens alles van je afgepakt. Maargoed, wat je er voor terugkrijgt is 100x beter.
Ik lees helaas niks over boulimia in het topic..
Ik heb 4daagse behandeling gehad bij Rintveld in Zeist
en nee (nog) niet 'genezen'....
Ik heb 4daagse behandeling gehad bij Rintveld in Zeist
en nee (nog) niet 'genezen'....
I thought this day would never end...
Peggy Claude-Pierre is een moeder met twee dochters die anorexia hebben gehad. Ze heeft haar dochters geholpen en vevolgens een kliniek opgericht waar ze een vrij hoog "genezings"percentage heeft.quote:Op maandag 5 september 2005 10:00 schreef Ami80 het volgende:
[..]
Waarom is dat zo'n goede tip dan? Waarin verschilt dit boek van de boeken die ik al heb gelezen?
Wat mij aanspreekt in haar boek en haar manier van werken is dat ze geen onderscheid maakt in verschillende soorten eetproblemen. Dus niet : "Je hebt anorexia als je aan dit en dit punt voldoet". Want naar mijn idee grijpen mensen dat soort 'checklisten' vaak aan als excuus om te zeggen: ja maar ik heb punt 3 en 4 niet dus ik heb het niet.
Ze zoekt naar oorzaken, maar ook naar praktische oplossingen die je als naaste van iemand mete en probleem ook kan uitvoeren, zodat je jezelf iets minder machteloos voelt.
Frankly my dear, I don't give a damn. Smike. O+.
Dát ga ik aan mijn vriendin vertellen! Die is namelijk ook nogal angstig dat haar leventje zoals ze dat nu heeft ('controle' over eetgedrag, leuke activiteiten, cursus) van haar worden afgenomen en ze er niks voor terugkrijgt behalve een moeilijke periode. Hoe lang heb je bij Ursula gezeten?quote:Op maandag 5 september 2005 10:03 schreef Toeps het volgende:
[..]
True.
De eerste twee maanden werd het bij mij alleen nog maar kutter. Klooien met eten gaf me nog een beetje "macht" (althans dat dacht ik), en dan wordt ineens alles van je afgepakt. Maargoed, wat je er voor terugkrijgt is 100x beter.
een jongen waar ik een tijdje goed mee omging heeft een eetprobleem gehad (nu niet meer)quote:Op maandag 5 september 2005 10:02 schreef hijgend_hert het volgende:
Is iemand hier toevallig bekend met eetziektes bij mannen?
Waarom mensen zich een leven zonder anorexia (bijv.) niet voor kunnen stellen is denk ik omdat dat hun leven is, hun manier om controle te hebben, hun manier om zelfvertrouwen uit te halen, om met tegenslagen om te gaan en ga zo maar door..
Overigens heeft een goede vriendin van mij anorexia gehad en die is er door individuele gesprekken weer bovenop gekomen, ze weegt nu ook ruim twintig kilo meer dan een jaar geleden.
Ik heb boulimia gehad, en voor mezelf vond ik boulimia een mislukte vorm van anorexia, dus wat haatte ik mezelf.quote:Op maandag 5 september 2005 10:07 schreef Angel20 het volgende:
Ik lees helaas niks over boulimia in het topic..
Ik heb 4daagse behandeling gehad bij Rintveld in Zeist
en nee (nog) niet 'genezen'....
Wat goed trouwens dat je hulp hebt gezocht, ik kan me je topic nog wel herinneren.
8 maanden. En dan nog de nazorg. Als het goed is heb ik volgende maand mijn laatste gesprekje met mijn psych. Maar al na een maand of 3 ging het echt stukken beter.quote:Op maandag 5 september 2005 10:07 schreef Ami80 het volgende:
[..]
Dát ga ik aan mijn vriendin vertellen! Die is namelijk ook nogal angstig dat haar leventje zoals ze dat nu heeft ('controle' over eetgedrag, leuke activiteiten, cursus) van haar worden afgenomen en ze er niks voor terugkrijgt behalve een moeilijke periode. Hoe lang heb je bij Ursula gezeten?
Ik ook.quote:Op maandag 5 september 2005 10:11 schreef Wolkje het volgende:
[..]
Ik heb boulimia gehad, en voor mezelf vond ik boulimia een mislukte vorm van anorexia, dus wat haatte ik mezelf.
Wat goed trouwens dat je hulp hebt gezocht, ik kan me je topic nog wel herinneren.
Ik ging ook in eerste instantie in therapie om van die eetbuien af te komen, zodat ik af zou vallen.
grappig, ik ben dus niet de enige die dat vond.quote:Op maandag 5 september 2005 10:17 schreef Toeps het volgende:
[..]
Ik ook.
Ik ging ook in eerste instantie in therapie om van die eetbuien af te komen, zodat ik af zou vallen.
Ik wilde idd ook van mijn eetbuien af.
Ik kom nooit in dit soort topics, maar ik heb nu eigenlijk wel een vraag.
Ik heb het idee dat een vriendin van mij een vorm van anorexia heeft of een andere eetstoornis. Echter ik weet dit niet zeker, ze is altijd mager geweest, maar het wordt steeds erger. Wat zijn bijv. symptomen die ik kan oppikken? Hoe kan ik haar benaderen? Kan ik haar wel benaderen??
Ik heb van dit onderwerp helemaal geen verstand, vandaar deze vragen. Ik maak me alleen zorgen om mijn vriendin en hopelijk zie ik het allemaal verkeerd.
Ik heb het idee dat een vriendin van mij een vorm van anorexia heeft of een andere eetstoornis. Echter ik weet dit niet zeker, ze is altijd mager geweest, maar het wordt steeds erger. Wat zijn bijv. symptomen die ik kan oppikken? Hoe kan ik haar benaderen? Kan ik haar wel benaderen??
Ik heb van dit onderwerp helemaal geen verstand, vandaar deze vragen. Ik maak me alleen zorgen om mijn vriendin en hopelijk zie ik het allemaal verkeerd.
-niet eten in gezelschapquote:Op maandag 5 september 2005 10:28 schreef Koningin het volgende:
Ik kom nooit in dit soort topics, maar ik heb nu eigenlijk wel een vraag.
Ik heb het idee dat een vriendin van mij een vorm van anorexia heeft of een andere eetstoornis. Echter ik weet dit niet zeker, ze is altijd mager geweest, maar het wordt steeds erger. Wat zijn bijv. symptomen die ik kan oppikken? Hoe kan ik haar benaderen? Kan ik haar wel benaderen??
Ik heb van dit onderwerp helemaal geen verstand, vandaar deze vragen. Ik maak me alleen zorgen om mijn vriendin en hopelijk zie ik het allemaal verkeerd.
-wijdere kleren/meer kleren dragen
-stemmingswisselingen
-na het eten direct naar het toilet
-niet afspreken rond etenstijden
-alleen eten met weinig calorieen, tot in het absurde toe
-zeer negatief zelfbeeld
Ebnkele voorbeelden van symptomen die je zou kunnen zien.
Frankly my dear, I don't give a damn. Smike. O+.
Sommige zijn van toepassing, andere weer niet.quote:Op maandag 5 september 2005 10:30 schreef Ripley het volgende:
[..]
-niet eten in gezelschap
-wijdere kleren/meer kleren dragen
-stemmingswisselingen
-na het eten direct naar het toilet
-niet afspreken rond etenstijden
-alleen eten met weinig calorieen, tot in het absurde toe
-zeer negatief zelfbeeld
Ebnkele voorbeelden van symptomen die je zou kunnen zien.
Juist doordat ze 'weinig' kleding draagt, zie ik dat ze magerder is geworden.
Ze zit op dit moment ook in een wat moeilijkere tijd.
Wat me wel opviel is dat ze bijv. veel snoept en zo gauw er gewoon gegeten moet worden ze om de een of andere reden niet eet.
Ik heb ook een behandeling achter de rug..
Een half jaar op de GGZ in Groningen in een deeltijdgroep...
Ik ben daar behandeld voor eetstoornis NAO/Binge eating...
Het heeft mij veel opgeleverd, ik ga nu straks naar een nazorggroep die wat meer gericht is op mensen met een eetstoornisverleden, en dat zie ik ook wel zitten..
Ik merk nl. wel dat ik dat steuntje in de rug mbt eten nog steeds nodig heb..
Een half jaar op de GGZ in Groningen in een deeltijdgroep...
Ik ben daar behandeld voor eetstoornis NAO/Binge eating...
Het heeft mij veel opgeleverd, ik ga nu straks naar een nazorggroep die wat meer gericht is op mensen met een eetstoornisverleden, en dat zie ik ook wel zitten..
Ik merk nl. wel dat ik dat steuntje in de rug mbt eten nog steeds nodig heb..
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Ja, dat doen veel meiden met een probleem inderdaad: wel snoepen en dan niet meer eten. Omdat ze maar weinig eten, proberen ze alleen te eten wat ze echt heel erg lekker vinden. Bovendien is een snoepje oid iets wat minder als veel en vol overkomt als een bord met eten. Raar maar waar.quote:Op maandag 5 september 2005 10:38 schreef Koningin het volgende:
[..]
Sommige zijn van toepassing, andere weer niet.
Juist doordat ze 'weinig' kleding draagt, zie ik dat ze magerder is geworden.
Ze zit op dit moment ook in een wat moeilijkere tijd.
Wat me wel opviel is dat ze bijv. veel snoept en zo gauw er gewoon gegeten moet worden ze om de een of andere reden niet eet.
Ik wil je vriendin geen probleem aanpraten overigens
Frankly my dear, I don't give a damn. Smike. O+.
Ze kan ook wel trots zijn dat ze is afgevallen,en dat wilt laten zien,en daarom strakke kleding draagt
Ik wil mijn vriendin ook geen probleem aan praten, daarom hoop ik ook dat ik het mis heb.
Ze is altijd erg mager geweest (zo'n maatje 34), maar het lijkt of ze steeds dunner wordt.
Ik denk dat ik het nog eens aankijk en dan er misschien iets over zeg....
Ze is altijd erg mager geweest (zo'n maatje 34), maar het lijkt of ze steeds dunner wordt.
Ik denk dat ik het nog eens aankijk en dan er misschien iets over zeg....
Knap van je dat je er zo goed mee bezig bent! Wat voor steuntje in je rug vind je fijn dan? Waarschijnlijk kun je het beste aan mensen vertellen dat ze je het beste op een bepaalde manier kunnen steunen/motiveren, want dat is soms best wel moeilijk om af te tasten.quote:Op maandag 5 september 2005 10:41 schreef teigan het volgende:
Ik heb ook een behandeling achter de rug..
Een half jaar op de GGZ in Groningen in een deeltijdgroep...
Ik ben daar behandeld voor eetstoornis NAO/Binge eating...
Het heeft mij veel opgeleverd, ik ga nu straks naar een nazorggroep die wat meer gericht is op mensen met een eetstoornisverleden, en dat zie ik ook wel zitten..
Ik merk nl. wel dat ik dat steuntje in de rug mbt eten nog steeds nodig heb..
Kijk wel uit met hoe je iets zegt, als ze echt een probleem heeft zal misschien snel in d everdediging schietenquote:Op maandag 5 september 2005 10:50 schreef Koningin het volgende:
Ik wil mijn vriendin ook geen probleem aan praten, daarom hoop ik ook dat ik het mis heb.
Ze is altijd erg mager geweest (zo'n maatje 34), maar het lijkt of ze steeds dunner wordt.
Ik denk dat ik het nog eens aankijk en dan er misschien iets over zeg....
Zorg dat ze voelt dat je haar nergens toe wilt dwingen of haar niet veroordeelt, maar dat je gewoon om haar geeft en je zorgen maakt .
Frankly my dear, I don't give a damn. Smike. O+.
Ja, dat zal ik zeker doen. Ik ken haar langer als vandaag en ze is geen gemakkelijkequote:Op maandag 5 september 2005 10:57 schreef Ripley het volgende:
[..]
Kijk wel uit met hoe je iets zegt, als ze echt een probleem heeft zal misschien snel in d everdediging schieten
Zorg dat ze voelt dat je haar nergens toe wilt dwingen of haar niet veroordeelt, maar dat je gewoon om haar geeft en je zorgen maakt .
Bedankt in ieder geval al voor de tot nu toe gegeven tips!
Deed ik ook altijd idd. En wijde kleren deed ik ook niet.quote:Op maandag 5 september 2005 10:42 schreef Ripley het volgende:
[..]
Ja, dat doen veel meiden met een probleem inderdaad: wel snoepen en dan niet meer eten. Omdat ze maar weinig eten, proberen ze alleen te eten wat ze echt heel erg lekker vinden. Bovendien is een snoepje oid iets wat minder als veel en vol overkomt als een bord met eten. Raar maar waar.
Ik at zakken snoep, en skipte avondeten. Daar van je kennelijk toch van af. En het is funest voor je suikerspiegel.
Wijde kleren deed ik ook niet, omdat ik er trots op was dat ik was afgevallenquote:Op maandag 5 september 2005 11:39 schreef Toeps het volgende:
En wijde kleren deed ik ook niet.
Wat bij mij waarschijnlijk de duidelijkste hint was: Ik keek bij mensen bijna het eten uit hun handen. Maar ik wilde zelf niet hebben. Mijn ex heeft ook wel eens gezegd: "Ik kan nooit eens rustig naast jou een zak chips eten." En dat klopte wel, ik zat er altijd naar te koekeloeren, op chipjes te azen, maar dan toch weer niet willen, of toch wel...
Ik wilde altijd in de kleinste maat passen. Een broek maat 36 droeg ik liever dan een met maat 38, alleen maar omdat die ene toevallig 36 op het kaartje had staan. Ook al viel de ene misschien groot, en de andere klein. Ik moest en zou de kleinste maat aan.quote:Op maandag 5 september 2005 11:47 schreef Wolkje het volgende:
[..]
Wijde kleren deed ik ook niet, omdat ik er trots op was dat ik was afgevallen
dat heb ik nog steeds wel een beetje, ik was laatst ontzettend blij dat een broek maatje 34 me te wijd was.quote:Op maandag 5 september 2005 11:49 schreef Toeps het volgende:
[..]
Ik wilde altijd in de kleinste maat passen. Een broek maat 36 droeg ik liever dan een met maat 38, alleen maar omdat die ene toevallig 36 op het kaartje had staan. Ook al viel de ene misschien groot, en de andere klein. Ik moest en zou de kleinste maat aan.
Bij iedereen uit het zich anders vaak, daarom zei ik ook dat ik Peggy C-P zo goed vind omdat ze geen vaste wetten/afstreeplijsten er op na houdt.quote:Op maandag 5 september 2005 11:49 schreef Toeps het volgende:
[..]
Ik wilde altijd in de kleinste maat passen. Een broek maat 36 droeg ik liever dan een met maat 38, alleen maar omdat die ene toevallig 36 op het kaartje had staan. Ook al viel de ene misschien groot, en de andere klein. Ik moest en zou de kleinste maat aan.
mijn ervaring is dat mensen eerst idd de kleinste maten kopen en als ze echt heel dun worden en dus ook veel commentaar krijgen (en het koud krijgen) grote truien gaan kopen omdat ze bang zijn dat mensen anders gaan "interferen" tussen hen en hun stoornis.
Frankly my dear, I don't give a damn. Smike. O+.
Behalve als ze denken dat ze meer afvallen als ze het koud hebben. Dan kleden ze zich juist te koud. Maar goed, iedereen heeft idd andere methodes en idiote gedachtes. Je kunt het niet echt in vakjes indelen.
Ik word ook nog wel eens pissed dat ik nieteens in een 42 kom bij de H&M. Maar dat wijt ik dan maar lekker aan die stomme winkel.quote:Op maandag 5 september 2005 11:50 schreef Wolkje het volgende:
[..]
dat heb ik nog steeds wel een beetje, ik was laatst ontzettend blij dat een broek maatje 34 me te wijd was.
Inderdaad het kan de ene kant uitschieten en de andere. Wat ook bijvoorbeeld een rol speelde bij mijn ervaring is dat diegene zo dun werd dat je de haargroei op armen etc. steeds duidelijker ging zien (soort verdedigingsmechanisme van het lichaam om toch warmte binnen te houden) bijvoorbeeld.quote:Op maandag 5 september 2005 11:53 schreef Toeps het volgende:
Behalve als ze denken dat ze meer afvallen als ze het koud hebben. Dan kleden ze zich juist te koud. Maar goed, iedereen heeft idd andere methodes en idiote gedachtes. Je kunt het niet echt in vakjes indelen.
Maar je hebt zo veel verschillende uitingen en zoveel verschillende vormen van stoornissen - tussen anorexia en bulemia zit bijvoorbeeld ook nog een heel spectrum en tussen bulimia en bonge ook - grootste gemene deler is egwoon dat eten je leven beheerst en je er op een ongezonde manier mee bezig bent
Vind ik ook heel belangrijk om te benadrukken: op de site van de sabn zie je bijvoorbeeld in de chat vaak dat meiden zich gaan vergelijken met elkaar en zich dan nog kutter voelen omdat ze minder kotsen of sporten dan een ander of zo. Een soort competitie in ziek zijn. Odf dat z ejuist zeggen: ow, ik kots niet (maar sport wel elke dag 3 uur en eet dan op de hele dag een appel een een beetje rijst) dus ik ben niet echt een probleemgeval.
Frankly my dear, I don't give a damn. Smike. O+.
H&M moet sowieso dood, maar dat is een andere discussie
Mijn vriendin is helemaal niet blij als ze in het kleinste maatje past, ze wordt pas blij als ze iets kan vinden dat ze past en niet op de kinderafdeling hangt
Mijn vriendin is helemaal niet blij als ze in het kleinste maatje past, ze wordt pas blij als ze iets kan vinden dat ze past en niet op de kinderafdeling hangt
Ja precies. Bij mij op therapie zat een meisje met boulimia die niet kotste, eentje met anorexia die geen ondergewicht had, eentje die laxeerde, eentje die halve marathons liep... En ikzelf at meestal 5 dagen bijna niks, en at me dan 2 dagen helemaal vol. Iedereen heeft weer wat anders.
Dat maakt het voor mij ook zo moeilijk om te constateren of er iets is met mijn vriendin.quote:Op maandag 5 september 2005 11:53 schreef Toeps het volgende:
Je kunt het niet echt in vakjes indelen.
Je moet weten dat ik zelf een maat 42-44 ben en hier dus geen ervaring mee heb...
je maat zegt vrij weinig over of je wel of geen eetprobleem hebt.quote:Op maandag 5 september 2005 12:35 schreef Koningin het volgende:
Je moet weten dat ik zelf een maat 42-44 ben en hier dus geen ervaring mee heb...
